Chapter 13 : 私 の 姫様 วะตะชิ โนะ ฮิเมะซามะพริงเกอร์รสซาวครีมและหัวหอมถูกดันเข้าปากไปหนึ่งชิ้น ดวงตาสีฟ้าดอกไอริสมองไม่วางตากับจอแบนๆเบื้องหน้า นึกสนใจมันขึ้นมาทั้งที่ไม่เคยสนมาตั้งนาน กระทั่งรายการที่ตัวเองไปถ่ายมาเองยังไม่ค่อยจะดูด้วยซ้ำไป
แล้วนี่มานั่งดูใครอยู่ล่ะ.?
ถ่ายทอดสดงานเทศกาลหิมะที่ฮอกไกโดน่ะสิ ไม่น่าต้องรีบกลับมาเลย ถ้าได้อยู่ในบรรยากาศนั้นด้วย น่าจะดีกว่า..
ดีเหรอ.? ไม่มั้ง.. เจอกันบ่อยไปแล้ว..
“ว้าว... น่ารักเนอะ ใส่กิโมโนแบบนี้ เหมือนเจ้าหญิงตัวจริงเลย..”
เสียงวิพากษ์วิจารณ์จากคนที่ไม่รู้มาอยู่ใกล้ๆเมื่อไหร่พาให้เงยหน้าขึ้นมอง อยากหงุดหงิดใส่โทษฐานรู้ทันกัน หากน้องแฝดที่ยืนอยู่ด้านหลังโซฟาก็มีวิธีปราบเธอไม่ให้อารมณ์เสียง่าย และฉันก็แพ้ความขี้อ้อนของเขาเหมือนเดิม
อิงกริดก้มตัวลงมาหาอ้าปากเป็นลูกนกที่แม้ตนจะส่ายหน้าให้ ก็ยังหยิบชิ้นมันฝรั่งใส่ปากที่อ้ารอนั่นอย่างเต็มใจ ก็น้องสาวคนเดียว..
“ยังไม่เลิกทำตัวเป็นเด็กแบบนี้ เดี๋ยวยัยเตี้ยก็เหน็บเอาอีกหรอก” บอกไปแบบนั้น หากดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ได้ฟังอะไร คนหน้าเหมือนกัน ก้มลงมาหาริมฝีปากของเธอ ขอกินขนมที่อยู่ในปากเธอเสียอย่างนั้น
หากมองผิวเผินก็เหมือนพวกเธอกำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม แต่อันที่จริงมันคือ เธอถูกน้องแยกของกินไปต่างหาก จากปากด้วย! แต่ใครจะไปรู้กับพวกเธอล่ะ อย่าให้ภาพหลุดไปเชียวนะ ต้องอธิบายกันยาวแน่นอน
ฝาแฝดอินเซส หรือไง.?
“เบคก้าไปไหนล่ะ” ถามสงสัยเมื่อหันกลับมาดูทีวีต่อ แฝดน้องขี้อ้อนล้มตัวลงมานอนเอาหัวหนุนตัก อ้าปากให้ป้อนขนมเหมือนเด็ก แต่อิงกริดจะเป็นแบบนี้ก็เฉพาะเวลาพวกเธออยู่ด้วยกันลำพังเท่านั้น ถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่นหรือแฟนก็จะเก๊กให้ขรึมดูเป็นผู้ใหญ่อีกนิด รู้อยู่ว่าอาการนี้ให้ใครเห็นมากไม่ได้ ไม่ดี...
“งานยุ่ง เคลียร์คิวให้วุ่นไปหมด” ตอบตามตรง ปากเคี้ยวขนม ตาดูทีวีอย่างไม่ได้สนใจจะเครียดกับคำตอบของตัวเอง ชินแล้วกับสิ่งที่แฟนเป็น และก็ชอบมัน ชอบความบ้างานของสาวตัวเล็กคนนั้นนั่นแหละ ประหลาดไหม.?
ทำไมล่ะ ผู้หญิงทำงานเก่ง เซ็กซี่ดีจะตาย...
“เพราะงั้นก็เลยเหงา ถึงมาอ้อนสินะ” คนเป็นพี่แซวอมยิ้มน้อยๆ หากดวงตาลอยกลับไปมองบางคนที่ยังพูดจ้ออยู่ในจอโทรทัศน์ ท่าทางนั้นทำไปอย่างเผลอตัว มารู้ตัวอีกทีตอนที่ถูกแซวคืนให้สะอึก
“น่ารักเนอะ เหมือนตุ๊กตาเด็กผู้หญิงในงานฮินะมัตสึริ¹เลย”
“เหมือนที่ไหน ตุ๊กตาแบบนั้น หน้าตาครึ่งยุ่นครึ่งฝรั่งแบบนี้เหรอ ตาสีน้ำเงินอีกต่างหาก” คริสตินแย้งอย่างลืมตัว ได้ยินเสียงหัวเราะจากคนใกล้ๆก็เริ่มรู้ตัวแล้วว่า โดนเล่นงาน หากเธอหรือจะยอมรับง่ายๆ
“ก็แค่ชี้แจงน่ะ”
“งั้นเหรอ.?” อิงกริดย้อนยิ้มๆ แล้วก็โดนปิดปากด้วยขนมที่อีกคนยัดมาใส่ปาก ถึงอย่างนั้นเธอหรือจะยอมหยุดง่ายๆ ยังรีบเคี้ยวๆกลืนๆ มาแซวพี่ต่อ
“เสียงใสแบบนั้น คนฟังต้องเคลิ้มแน่ๆ แบบนี้เลย นักร้องนำ”
คนฟังมองหน้าคนพูดอย่างไม่เชื่อ “นี่เธอก็เป็นติ่งบลูอายส์ปริ้นเซสด้วยอีกคนหรือไง.?”
“ใช่.. น่ารักขนาดนี้ ใครไม่ชอบก็บ้าแล้วล่ะ”
“งั้นเหรอ.. แล้วยัยคนที่นั่งหน้ายุ่งอยู่ในห้องเธอน่ะ ไม่น่ารักใช่ไหม.?”
“แหม.. รายนั้นละไว้ในฐานที่เข้าใจกันต่างหาก” แฝดน้องขยิบตาวิ้งให้แฝดพี่ก่อนลุกขึ้นมานั่งมองคนในทีวีอย่างตั้งใจ “มิกิจังหน้าไม่ค่อยเหมือนญี่ปุ่นเลยเนอะ แต่สวยกว่าคนบ้านเรา”
“ลูกครึ่งก็แบบนั้นแหละ แต่อันที่จริงไม่น่าจะตาสีน้ำเงินได้นะ มันเป็นยีนส์ด้อย เคยเห็นแต่พวกตาสีน้ำตาลอ่อน” พึมพำพร้อมสีหน้าสงสัย ไม่ได้ใส่ใจคนที่นั่งยิ้มอยู่ใกล้ๆจนกระทั่งเขาพูด
“ยีนส์ด้อยแต่ดันมาทำให้เด่นซะได้นะ ได้กำไร แถมได้ใจคนบางคน..”
คนร้อนตัวสะอึกจนขนมติดคอ ต้องเอื้อมไปคว้าน้ำมาดื่ม หันหน้าไปทางอื่น หลบสายตาจับผิดของน้องตัวเอง
“มองอะไรอิงกริด.?” ทำเป็นดุน้อง หวังจะให้เขาเลิกแซวเธอและลืมเรื่องนี้ไปเสีย หากเธอคงจะคิดผิดแล้วที่คิดว่าเขาจะทำตาม
รู้ไส้กันขนาดนี้!
“เฮ้.. กับฉันน่ะไม่ต้องปิดก็ได้..” อิงกริดโอบคว้าไหล่พี่สาวเข้ามาหา เอาหัวชนกัน ฝ่ายนั้นขัดขืนแต่ก็เฉพาะนาทีแรก ต่อมาก็ยอมซบอยู่ด้วยกัน
“มีอะไรจะเล่าไหม.?” คนเป็นน้องพยายามถามเห็นท่าทางอึดอัดของพี่สาวมานานก็อยากจะช่วย ที่สุดพี่แฝดก็ยิ้มเขินจนออกอาการให้จับได้เต็มๆ ยิ่งเวลาที่เงยหน้าขึ้นกลับไปมองจ้องคนที่ทีวี ดวงตาสีฟ้าสวยนั่นหวานเยิ้ม น้ำเชื่อมก็ยังอาย แล้วแบบนี้จะไม่เรียกว่าหลงรักเค้าไปแล้วได้ยังไง!
“ก็บอกเค้าไปสิ ถ้าชอบเค้าขนาดนั้น..”
คริสตินหันมามองน้องสาวด้วยท่าทางตกใจ และรอยยิ้มรู้ทันนั่นก็ทำให้ต้องเปลี่ยนประเด็น “ชอบเสียงเหรอ.. ยังไม่ได้ฟังตอนร้องเพลงนี่นา”
“บ้าเหรอ.. ไม่ใช่!” อิงกริดส่ายหน้า ผลักพี่สาวเล่นๆ “อันที่จริงก็ใช่แหละ เพราะถ้าชอบเสียง ก็คงจะชอบตัวด้วยเนอะ”
“ฉันเหรอจะชอบยัยเพี้ยนแบบนั้น ปวดหัวตายสิ” ว่าไปนั่นแล้วก็รีบลุกขึ้นเดินหนีทันที ขืนอยู่นานกว่านี้ไอ้ที่เก็บเอาไว้คงจะหลุดไปหมด แต่ถึงจะพยายามเดินหนี คนที่รู้ทันกันทุกอย่างก็ยังพูดตามหลังมา
“เดี๋ยวหาเทปนี้โหลดเก็บไว้ให้นะ จะได้เอาไว้ดูแก้คิดถึง”
ขายาวหยุดกึก หัวใจเต้นรัวแค่นึกถึงเรื่องที่น้องพูด ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังทำแค่ยิ้มเพ้อฝันกับตัวเองและเดินเข้าห้องนอนไปเงียบๆ
ก็เรื่องแบบนั้นเธอทำเองได้นี่นา..
---My Little Sweet Devil1---
รอยยิ้มสดใสหายไปจากใบหน้าทันทีที่เธอเดินเข้ารถตู้ที่มาจอดรออยู่ มันเหลือทิ้งไว้แค่ความเหนื่อยล้าที่หน้ากากอันยิ้มแย้มซ่อนเอาไว้ สาวลูกครึ่งหลับตาลงขยับตัวอยู่กับเบาะนั่งหวังให้สบายตัวขึ้น เธอทำงานทั้งวันทั้งคืนจริงๆเลยวันนี้ ตอนนี้แบตหมดจริงๆแล้ว..
“น้ำหน่อยไหมคะคุณหนู..”
ดวงตาสีน้ำเงินเปิดขึ้นมาดูเจ้าของเสียงอันห่วงใย เธอยิ้มให้หล่อนพร้อมรับกระป๋องน้ำที่ว่ามา และถึงจะเหนื่อยก็ยังไม่วายจะอยากเล่น “วันนี้ไม่ใช่ Red Bull เหรอจ๊ะ น้ำชาเหรอ.?”
คานาเดะหัวเราะเบาๆ พร้อมยื่นกล่องช็อคโกแลตให้คนขี้เล่น “เห็นว่ามันกลางคืนแล้วค่ะ ถ้า Red Bull แล้วคุณหนูตาแข็งทั้งคืนก็แย่น่ะสิ ฉันจะพลอยไม่ได้นอนไปด้วย”
“โอ้.. นี่แสดงว่า หวังดีเพราะมีจุดประสงค์ใช่ไหมนะ.?” มิกิพูดขำๆ ก่อนประคองกระป๋องชาร้อนขึ้นดื่ม กลืนมันลงคอไปแล้วก็เหม่อออกไปนอกหน้าต่างรถที่กำลังแล่นไปเรื่อยๆ ใจเธอลอยอีกแล้ว คิดถึงใครกันหนอ...
“คุณหนูคะ พรุ่งนี้เราว่าง ไปดูเค้าออดิชั่นกันไหมคะ.?”
ประโยคคำถามนี้พาให้หันไปสนใจคนพูดอีกครั้ง นั่นเพราะรู้ความหมายของมันดี โปรเจ็คนี้เธอถูกเรียกคุยก่อนใคร ถูกวางตัวไว้คนแรกด้วยซ้ำ มันเป็นโปรเจ็คลับของค่ายต้นสังกัดของเธอที่เป็นของใครอีกคนด้วย ที่จริงเธอก็เพิ่งรู้ว่า เธอกับใครคนนั้นอยู่ค่ายเดียวกัน แต่เรื่องนี้จะโทษเธอก็ไม่ถูก หล่อนเองก็เพิ่งจะย้ายมาสังกัดที่เดียวกันกับเธอเต็มตัวต่างหาก ย้ายมาเพื่อรับงานให้กว้างขึ้นตามแผนงานของผู้จัดการส่วนตัว..
งานที่ทำอยู่ทุกวันนี้เหมือนจะยังยุ่งไม่พอมั้ง..
“อิงกริดตกลงรับงานแล้วเหรอ.?” ถามเสียงตื่นเต้น เธอเองก็ลุ้นเรื่องนี้มานาน ลุ้นมาตั้งแต่ที่โดนเรียกตัวไปชี้แจงโปรเจ็คแล้วล่ะ
แอบลุ้นอยู่ในใจ เพราะแอบมีจุดประสงค์ ถ้าพวกเธอสามคนได้รวมตัวกันเป็นวง คราวนี้คริสตินก็หนีเธอไปไหนไม่รอด ถ่ายละครก็ถ่ายด้วยกัน ซ้อมบทก็ซ้อมด้วยกัน ออกรายการด้วยกันด้วย ยังมาร้องเพลงด้วยกันอีก แทบจะอยู่ด้วยกันยี่สิบสี่ชั่วโมงแล้ว อะไรจะเริ่ดขนาดนี้!
“รับแล้วค่ะ รีเบคก้าซังเพิ่งกระซิบมา บอกว่าจะเข้าบริษัทกันพรุ่งนี้” คานาเดะรายงาน เห็นอีกคนทำท่าสนใจก็เล่าต่อ “บอกด้วยว่า ช่วงก่อนเดบิวต์ อิงกริดซังจะยังเป็นความลับอยู่ เธอก็จะต้องพรางตัวต่อไปก่อนน่ะค่ะ”
มิกิยิ้มอย่างเข้าใจ “เรื่องนั้นคงไม่ใช่ปัญหาของเค้าหรอกจ้ะ ทำแบบนั้นมาตั้งนานแล้ว ช่วงเปิดตัวจริงน่าจะเกร็งกว่ามั้ง ฉันว่า..”
“ฉันก็คิดแบบเดียวกันค่ะ รีเบคก้าซังก็ดูกังวลอยู่มาก คงเป็นห่วงคนรักของเธอ” ผู้จัดการสาวเผลอใส่อารมณ์ร่วมในบทสนทนา หากคนฟังก็ไม่ได้มีทีท่าจะว่าอะไร กลับพยักหน้าอย่างเข้าใจกลับมา และเธอเองต่างหากที่มีเรื่องสงสัย
“คุณหนูคะ ฉันแปลกใจนะ เรื่องรีเบคก้าซังกับอิงกริดซัง.?”
ดวงตาสีน้ำเงินหันมาสนใจคนมากกว่ากระป๋องน้ำชาในมือ “แปลกใจ.? เรื่องอะไรเหรอ.?” ถามปกติ หากคนที่เริ่มเรื่องก่อนนี่สิ ไม่รู้ทำไมถึงหน้าแดง มันเป็นเรื่องน่าอายตรงไหนกัน มิกิคิดไปคิดมาแล้วก็ยิ้มอย่างเข้าใจ “อ๋อ.. เรื่องที่เค้าสองคน ทำไมเป็นแฟนกันงั้นเหรอ.?”
คานาเดะพยักหน้าเร็ว คนมองเห็นหัวเราะชอบใจ “นี่ไม่ใช่ว่าสงสัยเรื่องคริสมากกว่านะ คิดว่าเค้าจะเป็นแบบแฝดน้องล่ะสิ.?”
“ก็มันน่าคิดไหมล่ะคะคุณหนู และคุณหนูรู้ใช่ไหมคะว่า คริสตินซังมีข่าวกับสาวๆมากกว่าหนุ่ม แฟนเกิร์ลก็มากกว่าแฟนบอย..”
“ใช่จ้ะ ฉันรู้อยู่แล้ว.. ฉันเป็นติ่งเค้าเหมือนกันนะคานะจัง” มิกิบอกพร้อมยิ้มเพ้อฝัน ก่อนหันไปสนใจมือถือที่ควักขึ้นมาดู อีกคนก็เหมือนรู้ว่า เธอไม่ต้องการจะเม้าท์ต่อแล้ว หล่อนจึงเงียบไปหันไปจัดการเรื่องของตัวเองบ้าง ปล่อยให้เธอได้ผ่อนคลายอารมณ์เหนื่อยล้าตามทางที่ชอบ
และมันก็คงจะไม่พ้น..
ถ้าฉันจะเรียกคุณว่า.. ‘คริสตินซามะ’ จะน่าเกลียดไปหรือเปล่าน้า...
---My Little Sweet Devil1---
สองฝาแฝดก้าวลงรถตู้มาไล่เลี่ยกันตามหลังผู้จัดการสาวที่ลงไปก่อน แต่แน่นอน หนึ่งในสองคนนั่นจะต้องมีฮู้ดคลุมหัวและใส่แว่นดำอันใหญ่ แล้วฮู้ดที่ว่านั่นก็จะต้องถูกดึงลงมาให้บังหน้าได้ส่วนหนึ่ง แต่เท่านั้นคงยังไม่พอ หล่อนมีผ้าปิดปากที่ปิดลงมาตั้งแต่ปลายจมูกโด่งๆด้วย ตั้งใจปิดบังความสวยจนมิด
ก็หล่อนเป็นความลับ..
คริสตินเหลือบตามองสาวที่ทำตัวลึกลับเป็นระยะ ขณะเดียวกันก็ต้องเรียกความสนใจจากแฟนคลับที่มารอถ่ายรูปตัวเองอยู่หน้าตึกบริษัทไปด้วย เธอต้องช่วยปิดความลับของบริษัท แต่นั่นก็เพราะมันยังเป็นความลับของเธอด้วย
รอเปิดตัวก่อนเถอะ วันนั้นฉันจะฟรี...
อิงกริดเดินรั้งท้ายรายล้อมด้วยการ์ดหญิงชายโดยมีผู้จัดการสาวคอยดูแลอย่างใกล้ชิด เพราะวันนี้เป็นวันเข้าบริษัทครั้งแรกของพวกเธอหลังจากที่เข้ามาอยู่ในสังกัดนี้อย่างเต็มตัว ย้ายมาอยู่ในความดูแล การจัดการของพวกเขาอย่างเต็มที่ ลำพังรีเบคก้าคนเดียวคงจะเอาไม่อยู่ มันหนักเกินไป เธอไม่ได้แค่รับงานเดินแบบอย่างเดียวแล้ว ไหนจะละคร ออกรายการโชว์และอื่นๆ นั่นเพราะฝืนกระแสการเรียกร้องจากแฟนๆไม่ได้ เธอจึงต้องทำ ต้องตัดสินใจ เรื่องนี้มันก็คล้ายว่า น้ำขึ้นให้รีบตักนั่นแหละ
‘ตอนที่ยังดังอยู่ ทำอะไรได้ก็ต้องรีบทำ’ ผู้จัดการสาวตัวเล็กเคยว่าไว้..
และฉันถึงต้องมาอยู่ที่นี่ไงล่ะ..
แต่ได้ข่าวว่า บริษัทนี้ใช้เด็กในสังกัดคุ้มมากจริงๆ ดูอย่างผู้หญิงคนนั้นเป็นตัวอย่างสิ ‘บลูอายส์ ปริ้นเซส’ ไงล่ะ.. วันนี้จะมาออดิชั่นด้วยหรือเปล่า.?
Speak of The Devil….
นั่นไงล่ะหล่อน นึกถึงเป็นไม่ได้เลยเชียว..
ดวงตาสีฟ้าดอกไอริสหันไปเจอคนที่เพิ่งเดินลงจากรถตู้ในแบบที่คล้ายกันกับตัวเอง ผู้หญิงคุ้นหน้านั่นแจกจ่ายรอยยิ้มสดใสตามปกติ
ถามจริง.. สะกดคำว่า ‘เหนื่อย’ เป็นไหมน่ะ.? เมื่อคืนยังเห็นใส่กิโมโนเป็นพิธีกรงานเทศกาลที่ฮอกไกโดอยู่เลย และนี่มันโตเกียวใช่ไหม.? หล่อนโด๊ปอะไรมาหรือเปล่า..
ถามกับตัวเองแล้วก็เจอคำตอบเองกับสายตา มือขาวๆของสาวผมยาวตาสีน้ำเงินมีผลิตภัณฑ์บำรุงกำลังอยู่ ดูไปดูมาก็คุ้นตากับมันมาก เชื่อว่า เธอเองก็ได้มีโอกาสใช้บริการมันอยู่บ่อยๆ เจอกับมันบ่อยมากช่วงที่ทำงานดึกและต้องตื่นเช้าไปทำงานต่อ หน้าตาของมันคือกระป๋องทรงยาวแต่ไม่ยาวมากกว่าคืบ มันมีสีน้ำเงินและเงินพาดกันตัดไปมา มีโลโก้เป็นกระทิงสีแดงสองตัวหัวชนกันอยู่ท่ามกลางวงกลมสีเหลือง
อา..เรื่องอะไรจะต้องมานั่งอธิบายกันขนาดนี้ด้วย บอกไปสิว่ามันคือ..
Red bull!
อู้หู.. หน้าหวานๆใสๆ กินกระทิงแดงแฮะ!
คริสตินกำลังอึ้งอยู่แล้วอยู่ๆโทรศัพท์มือถือในมือก็สั่น เธอก้มลงมองมันท่ามกลางเสียงอื้ออึงของบรรดาแฟนๆที่มารอดูขวัญใจของพวกเขา ข้อความถูกส่งมาในโทรศัพท์ เธอหรี่ตาอ่านมันแล้วก็ต้องเงยหน้ามองหาคนที่ส่งมา อยากจะแน่ใจ และรีเบคก้าก็ขยิบตาเป็นสัญญาณให้
หญิงสาวแอบกลอกตา ไม่อยากทำตามคำสั่งที่ผ่านมือถือมาเท่าใดนัก หากมันก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วเมื่อมันเป็นสัญญาณขอความช่วยเหลือในเรื่องสำคัญ จากนั้นก็พบตัวเองเข้าไปหาสาวที่ถือ Red Bull อยู่ในมือ เดินแหวกคนไปถึงที่หมาย เป้าหมายดูประหลาดใจ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น มันสำคัญตรงที่ว่า บรรดาแฟนคลับทั้งของเธอและของหล่อนพร้อมใจส่งเสียงฮือฮาขึ้นมาพร้อมกันจนพวกเธอทั้งคู่ตกใจ และเธอก็ลืมไปหมดว่าจะพูดอะไร กระทั่งอีกคนต้องยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ พูดมันเสียเอง
“โกกิเกงโยะคริสตินซามะ”
คนถูกทักอึ้งไปนิดตาค้างไปสักพักกับเสียงใสๆและรอยยิ้มอันสดใสตรงหน้า มาได้สติคืนกลับมาก็ตอนได้ยินเสียงคล้ายจะเชียร์ให้เธอพูดตอบโต้ หันไปมองก็เห็นแฟนคลับที่รายล้อมอยู่แย่งกันพูดเหมือนจะเป็นล่ามช่วยเธอกัน กลัวเธอจะตอบคำทักทายง่ายๆแบบนี้ไม่ได้หรือไง
ที่จะตอบไม่ได้ก็เพราะเขินคนตรงนี้ต่างหาก ไม่ใช่พูดไม่เป็น..
“โกกิเกงโยะฮิเมะซามะ” กลั้นใจพูดออกไปในที่สุด เธอขนลุกกับเสียงกรี๊ดสนั่นที่ดังจนต้องหันไปมองตกใจ
ไม่อยากเชื่อเลยว่า แฟนคลับจะมีปฏิกิริยาขนาดนี้ ที่หางตาแอบเห็นคู่สนทนาหัวเราะเขินๆ เธอหันกลับไปพยักหน้าให้หล่อน บอกทางสายตาให้เดินไปด้วยกัน ขืนอยู่ต่อไปเชื่อได้เลยว่า หูของพวกเธอคงพังก่อนจะได้เข้าห้องอัดแน่ แต่กว่าจะผ่านด่านบรรดาแฟนคลับที่มาขอถ่ายรูปพวกเธอจนเข้าไปในตัวตึกได้ก็แทบแย่ แปลกนะ คราวนี้เธอรู้สึกดี หรือเพราะมีเพื่อนร่วมชะตากรรม..
“คุณทำเพราะมีจุดประสงค์ ฉันรู้นะ”
เสียงกระซิบจากคนใกล้ตัวพาให้หันไปมองขณะดึงฮู้ดลงจากศีรษะ สาวอังกฤษยิ้มมุมปากกับสายตารู้ทัน “จุดประสงค์อะไรเหรอ แม่สาว Red Bull?”
มิกิทำหน้างงในตอนแรก พอก้มมองของในมือตัวเองก็หัวเราะ “นอนดึกนี่คะ ให้ทำไงได้ เดี๋ยวเถียงสู้คุณไม่ไหวจะทำไง..”
“ฉันเหรอที่ทำกับเธอแบบนั้น.. จำผิดแล้วมั้ง..” คริสตินเฉไฉ ลืมดูไปด้วยซ้ำว่า ตัวเองยิ้มไม่หุบตั้งแต่ด้านนอกตึกจนมาถึงตอนนี้ และเธอคงจะเดินคุยกับผู้หญิงคนนี้ต่อไปจนลืมเวลาถ้าไม่เห็นใครบางคนโบกไม้โบกมือให้ก่อน
“โอเค.. ไปก่อนนะ ยัยตัวเล็กมาตาม”
“ค่ะ เจอกันตอนออดิชั่นนะคะ” มิกิพึมพำ มองตามหลังคนตัวสูงที่เดินห่างออกไป เธอถอนหายใจเบาๆเมื่อไม่เห็นหล่อนแล้ว หญิงสาวยกกระป๋องเครื่องดื่มในมือขึ้นจิบ กระพริบตาเมื่อฉุกคิดบางอย่างได้ เธอมองของในมือตัวเอง
“ว้าว.. สาว Red Bull เหรอ.. ดูเหมือนจะเซ็กซี่ดีใช่ไหมนะ.?”
.....................................
ตอนที่ 13 แล้ว.. unlucky number หรือเปล่าเนี่ย หวังว่าคงจะไม่ อิอิ
เหลือตอนให้อ่านกันเล่นอีก 7 ตอนเท่านั้นนะคะ ไวจังเลยเนอะ
แต่ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าคุณตัดสินใจมีเรื่องนี้ไว้ในมือ คุณจะได้อ่านจนครบสามสิบกว่าตอนอย่างแน่นอน (ขายของอีกแล้ว.. ก็คนเขียนไม่มีเงินกินข้าวนี่นา อิอิ)
เอาล่ะค่ะ ว่ากันด้วยเรื่องสั่งซื้อนิยายเรื่องนี้ สำหรับภาคแรกนะคะ อ่านรายะละเอียดได้ที่นี่ค่ะ
http://www.yuriread.com/index.php?topic=1010.msg1422#new แล้วเจอกันกับนิยายเรื่องนี้อีก 7 ตอน (ประมาณนั้น..)
ขอบคุณมากค่ะ
.gif "45")
ข่าว
