web stats

ข่าว

 


เขตกลั้นรัก 1 - บทนำ

โพสต์โดย: ธนกร วันที่: 07 กุมภาพันธ์ 2015 เวลา 14:48:33 อ่าน: 501

กรุ๊งกริ๊งกรุ๊งกริ๊ง

เสียงเปิดประตูห้องพักครูซึ่งมีพวงกระดิ่งแขวนไว้บนขอบบานประตูดังขึ้น อาจารย์สาวร่างท้วม ผิวขาวนวลเนียนละเอียดลออเหมือนคนสุขภาพดี ผลักประตูบานกระจกใสเข้ามาในห้องพร้อมรอยยิ้ม
บางซึ่งเต็มไปด้วยความอบอุ่น แม้อายุอานามจะย่างเข้าวัย 40 แล้ว แต่การดูแลตัวเองด้านการกินที่เลือกสรรเป็นอย่างดี ทำให้จิตตราเป็นคนผิวพรรณเปล่งปลั่ง รวมถึงลักษณะนิสัยที่ชอบสร้าง
อารมณ์ขัน ทำให้เธอเป็นคนยิ้มง่าย ร่าเริง ส่งผมให้บรรดาลูกศิษย์ต่างแวะเวียนไปมาหาสู่ ทั้งศิษย์เก่าและศิษย์ปัจจุบัน

"สวัสดี สวีดัด เช้าใหม่ของวันทานาบาตะค่ะ ไปขอพรกันรึยัง" จิตตราพูดด้วยน้ำเสียงกึ่งหัวเราะอยู่ในที ท่าทางอารมณ์ดีแต่เช้า สามารถเรียกรอยยิ้มจากอาจารย์หมวดวิทยาศาสตร์ในห้องพักครูด้วย
กัน บางท่านก็เผลอหัวเราะออกมาเบาๆ กับความขี้เล่นของอาจารย์สาว

"เล่นอะไรเป็นเด็กๆน่ะเตือน" อาจารย์พัชรัตน์ สาวชาวใต้ตาคมหน้าหวาน เป็นอาจารย์รุ่นพี่ขยับแว่นมองอาจารย์จิตตราซึ่งพัชมณฑ์เอ็นดูไม่ต่างไปจากน้องสาว

"แค่ครั้งหนึ่งในรอบปีไม่ใช่เหรอ...แค่นี้เอง" จิตตราพูดด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม เมื่อนึกถึงตำนานความรักของเทพสาวทอผ้า กับมนุษย์หนุ่มเลี้ยงวัวที่รักกันมาก จนเกิดวันแห่งความรักขึ้นมา ซึ่งปัจจุบัน
มีการนิยมขอพรความรัก เขียนใส่กระดาษแล้วนำไปผูกไว้กับต้นกิ่งไผ่...

   บริเวณชั้นล่างสุดของอาคารเรียน ร่างสูงโปร่งไว้ผมซอยสั้นระดับต้นคอ ผิวสีน้ำผึ้ง จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากบางเฉียบอมชมพูระเรื่อ เธอสวมแว่นกันแดดสีฟ้าทันสมัย เข้ากับใบหน้ารูปเรียวไข่
ใบหน้าเกลี้ยงอ่อนสวยสะดุดตา ยามนี้อรนลินกำลังยกมือบังหน้า ป้องไอแดดเช้าที่กำลังส่องลงมากระทบผิวกาย ร้อนจนต้องเผลอหรี่ตาหยี ทั้งที่สวมแว่นกันแดดกันอยู่แล้ว ขณะที่อีกมือหนึ่ง
พยายามดึงชายเสื้อแขนยาว สีครีมขาวให้ปกคลุมผิวกายอย่างมิดชิดที่สุดเท่าที่จะทำได้  เธอเดินมาหยุดยืนหน้าอาคารเรียน ก่อนจะเงยหน้าไปยังชั้นบนสูง มองต้นกิ่งไผ่ที่กำลังพัดปลิวไหวไปตาม
สายลมอ่อน

   รอยยิ้มบางโค้งขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่มือเรียวจะถอดแว่นกันแดดออก เผยให้เห็นนัยน์ตาคมที่กำลังอ่อนไหว บัดนี้กำลังถูกกลบด้วยน้ำตาเอ่อคลอ

   ระหว่างการยืนมองต้นไผ่อย่างเงียบๆ มีเด็กสาวคนหนึ่งในคราบชุดนักเรียน กำลังเดินรีบๆผ่านไป อรนลินสังเกตเห็นเป้ใบหนึ่งที่ยังสะพายอยู่บนหลัง พลันคิ้วหนาก็ขมวดเมื่อเห็นเวลาบนนาฬิกาข้อ
มือบอกว่า 8 โมงกว่าแล้ว

   "น้องๆ" ไวเท่าความคิดที่อยู่ในใจ อรนลินเอ่ยเรียก ให้เด็กสาวม.ปลายที่กำลังวิ่งหน้าตาตื่นถึงกับหยุดชะงัก

   "คะ..." เด็กคนนั้นหน้าตาคมสวย ห้าวลุย ดูทะมัดทะแมง ไว้ผมซอยสั้นจนเกือบเหมือนเด็กผู้ชายเกาหลี หันมามองอย่างไม่มั่นใจว่าอรนลินกำลังเรียกอยู่รึเปล่า ก่อนจะตัดสินใจเดินท่าทางเก้ๆกังๆ
เข้ามาหา "รีบนะพี่ มีอะไรเหรอ"

   อรนลินเหลือบมองจุดปักบนหน้าอก เป็นจำนวนสามจุดเรียงกัน รอยยิ้มบางๆก็เกิดขึ้นทันที   

"น้องช่วยพี่ เอากระดาษแผ่นนี้ ไปผูกที่ต้นไผ่หน่อยนะ" อรนลินไหว้วานแล้วหยิบกระดาษสีแผ่นเล็กออกมาจากกระเป๋าสตางค์ ส่งยื่นให้

   "ต้นไผ่?" เด็กสาวม.ปลายทวนคำอย่างงุนงง

 อรนลินพยักหน้าก่อนจะชี้นิ้วไปยังอาคารเรียนชั้นบนสุด ให้คนอ่อนกว่ามองตามปลายนิ้ว

   "อ๋อ...เดี๋ยวจะแวะไปให้แล้วกันนะคะ พี่ศิษย์เก่าที่นี่เหรอ"

   "ใช่...น้องชื่ออะไรล่ะ"

   "มิ้นท์ค่ะ ศลิตาอยู่ม.6/6"

   "6/6 สายภาษาเหรอ?" อรนลินถามอย่างแปลกใจ

   "เปล่าพี่ สายวิทย์คณิต"

   "หืมม์..." อรนลินเลิกคิ้วสูงแปลกใจ สายวิทย์คณิตตอนนี้มีเยอะขนาดนั้นเชียวหรือ ในเมื่อตอนเธออายุเท่านี้มีแค่สองห้องต่อสายเท่านั้น

   "เอาเถอะ รีบไปเรียนซะ พี่ฝากเราด้วยล่ะ"

"พี่ยังไม่บอกมิ้นท์เลยว่าพี่ชื่ออะไร" ศลิตาถามอย่างใคร่รู้

"พี่ชื่ออ้อน..."

_______________________________
เพิ่งหัดเล่นหัดลง ฝากด้วยนะจ๊ะ

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น