web stats

ข่าว

 


เมื่อใจสัมผัสรัก8

โพสต์โดย: Haikeen วันที่: 20 มกราคม 2015 เวลา 17:48:07 อ่าน: 452

ตอนที่8....ใจตรงกันหรือเปล่า

           "พี่รักกวางนะคะ"พีรดาบอกรักอีกคน ก่อนจะประคองใบหน้าชาลิณี
ให้ได้มุมองศาที่เหมาะ ยิ้มอย่างเอ็นดูเมื่อรับรู้ถึงแรงสั่นสะท้าน
เพราะความด้อยประสบการณ์ของอีกคน จ้องเข้าไปในดวงตาใสของชาลิี
สุขใจเหลือเกินเมื่อเห็นความรักท้วมท้นในดวงตาคู่นั้น
         "คบกับพี่ในฐานะแฟนนะคะ"ปากพูดออกไปอย่างที่ใจคิด
         "ค่ะ"เมื่อกวางน้อยไม่ปฎิเสธ
 เธอก็ไม่ปล่อยให้อีกคนรอช้า
 เคลื่อนริมฝีปากของเธอทาบทับ
กับริมฝีปากบางของชาลิณีทันที ริมฝีปากบางเคยได้แต่เฝ้ามองมาเนิ่นนาน
 ตอนนี้ได้ครอบครองสมใจเสียที
หวานจนไม่อยากควบคุมตัวเองอีกต่อไป
จูบที่เคยนุ่มนวล เร่าร้อนขึ้น
จนชาลิณีครางประท้วงเมื่อหายใจไม่ออก
พีรดาปล่อยให้กวางน้อยมีโอกาสหายใจไม่นาน
ก็บดขยี้ริมฝีปากลงไปอีกครั้ง เริ่มสอนบทเรียนใหม่ให้คนไม่ประสีประสา
พีรดารุกรานอีกคนด้วยการสอดลิ้นเรียวเล็กของเธอ
เข้าไปในโพรงปากหวานของกวางไร้เดียงสา
 ชาลิณีโต้ตอบด้วยความเงอะงะในตอนแรก
ไม่นานก็เริ่มเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็ว สองลิ้นเกี่ยวกระหวัด
ดูดดุนหาความหวานของกันและกัน อย่างไม่มีใครยอมแพ้
                    ..
                .........
         ......................
      "กริ๊งงงงง"
      "กริ๊งงงงงง กริ๊งงงง"เสียงโทรศัพท์เสียงคลาสสิก
ของพีรดาดังขึ้นให้เจ้าของได้หงุดหงิด
อยากจะปาทิ้งนักที่บังอาจมาขัดจังหวะเธอ
แต่ทำได้เพียงหยิบขึ้นมากดทิ้งทั้งที่ยังหลับตา
หน้าของชาลิณีที่เคยแจ่มชัด
กลับค่อยๆเลือนหายกลายเป็นแค่ความว่างเปล่า
   
      "เฮ้ย!!"พีรดาสะดุ้ง ใจตกลงไปอยู่ตาตุ่ม
มองไปรอบๆตัว ใช่แล้ว...นี่คือห้องของเธอเอง
แล้วเมื่อกี้เธอฝันบ้าอะไรของเธอ นี่ใช่ไหมที่เขาเรียกว่าฝันกลางวัน!
      หลังจากลงมาจากดาดฟ้า
ในเช้าวันอาทิตย์ด้วยอาการตัวลอยๆ
เหมือนรอบตัวถูกโอบอุ้มด้วยความสุข
เธอกับชาลิณีก็ช่วยกันทำอาหารเช้าทานด้วยกัน
ก่อนจะแยกย้ายกันไปพักผ่อน
เนื่องจากเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบตีสอง
 ภาพเหตุการณ์ต่างเริ่มแจ่มชัดขึ้น       
          มือบางขยุ้มดึงทึ้งผมตัวเองด้วยอารมณ์ที่ยากจะอธิบาย
เธอฝันเรื่องลามกแบบนี้กับชาลิณีได้ยังไง
พอนึกถึงภาพในความฝันหน้ากับหูถึงกับร้อนผ่าว
เหลือบไปเห็นหนังสือนวนิยายที่เธอหยิบมาอ่านก่อนนอน
ก็รีบปิดหนังสือเก็บใส่ลิ้นชักโต๊ะอย่างรวดเร็ว
ราวกับมันเป็นสิ่งร้อนไม่อยากเข้าใกล้
    "เขียนบรรยายซะเห็นภาพเลยนิยายสมัยนี้"
 บ่นให้หนังสือที่นอนแอ้งแม่ง พร้อมตวัดสายตามองอย่างเคือง
ไม่รู้จะไปลงกับใครนี่หนา รับกรรมไปก็แล้วกัน
   "ในฝันเราก็ช่ำชองซะขั้นเทพ". คิดแล้วก็ขำตัวเองเบาๆ
28ปีที่ลืมตาดูโลกถ้าบอกว่าเธอยังไม่เคยจูบใคร
 จะมีสักกี่คนที่เชื่อ
        หายใจเข้าลึกๆพีรดา ตั้งสติหน่อยเลิกคิดอกุศลกับเด็กได้แล้ว
บ่นงึมงำคนเดียวก่อนจะตบแก้มเบาๆเรียกสติ
    "สวัสดีคะพี่วิช ขอโทษทีคะเมื่อที่เมื่อกี้ตัดสายทิ้ง"
เมื่อจิตใจอยู่กับเนื้อกับตัว ก็โทรกลับหาคนที่โทรปลุกเธอทันที
    "รบกวนหรือเปล่าจี"ชลวิชถามอย่างเกรงใจ คิดว่าอีกคนคงติดธุระ
ถึงได้ตัดสายเค้าทิ้ง
     "ไม่หรอกรบกวนหรอกคะ พอดีเมื่อกี้จีคุยธุระอยู่" โกหกเพื่อให้อีกคนสบายใจ
จะปาบหรือเปล่านะพีรดา
        "วันจันทร์หน้าพี่มีสัมมนาที่กรุงเทพฯ"ชลวิชพูดธุระของตนทันที
        "พอดีตรงกับวันเกิดของน้องกวางพอดี คุณวิเลยฝากของขวัญมาด้วย
พี่วานให้จีเอาให้น้องกวางได้ไหม"รับจากมือเขา ชาลิณีคงไม่ยอม
ชลวิชจึงขอความช่วยเหลือจากพีรดา เพื่อความสบายใจของทุกฝ่าย
จากนั้นก็ถามสารทุกข์สุขดิบตามประสาพี่น้อง
คราวนี้ชลวิชเลือกที่จะพักที่โรงแรม แทนที่จะมาพักที่ร้านเหมือนทุกครั้ง

           หลังจากคุยธุระกับพี่ชายเสร็จ พีรดาก็ออกจากห้องตัวเอง
มายืนทำใจอยู่หน้าห้องชาลิณี รวบรวมความกล้าก่อนเคาะประตูห้องเบาๆ
        "น้องกวางออกไปทานข้าวข้างนอกกันคะ"รีบเก็บความละอายใจ
ปาทิ้งไกลๆ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนที่เธอลวนลามในฝัน
          "กวางไปหยิบมือถือแป๊ปนึงนะคะ"ชาลิณียิ้มหวานให้ก่อนรีบเข้าไปหยิบโทรศัพท์
ทิ้งให้พีรดาถอนใจ รวบรวมสติใหม่ ทำตัวให้ปกติเข้าไว้พีรดาเตือนตัวเองอีกครั้ง
ก่อนจะรีบเดินลงไปรอที่รถ
           
             ร้านอาหารไทย ขนาดเล็ก ตั้งอยู่ใกล้ห้างดังคือจุดหมายของพีรดา
เธอเลือกอาหารรสไม่จัดมาไม่กี่อย่าง จากนั้นก็สั่งต้มยำไก่บ้าน
 ซึ่งเป็นของโปรดชาลิณีให้เสร็จสรรพ โดยไม่ถามความคิดของคนตัวเล็กสักนิด
       "พี่จีไม่สบายหรอเปล่าคะ" ระหว่างรออาหาร
ก็รีบถามอีกคนที่ดูเงียบๆไม่ค่อยชวนคุยเหมือนก่อน
        "หน้าพี่ดูไม่ดีหรือคะ"ว่าแล้วคนร้อนตัว หันไปส่องกระจกข้างๆร้านอย่างร้อนรน
        "ดูดีค้ะแต่เห็นเงียบๆ นึกว่าไม่สบาย" ชาลิณีขำเบากับท่าทางแปลกๆของอีกคน
         "พี่กำลังนั่งคิดอยู่คะ ว่าจะซื้อหนังสือเล่มไหนดี
ว่าจะแวะเดินห้างก่อนกลับ"พีรดารีบแก้ตัวอย่างเนียนๆ
          "น้องกวางชอบอะไรเป็นพิเศษไหมคะ ไปเดินดูกันเผื่ออยากได้"
พีรดารีบหาข้อมูล เพื่อจะแอบซื้อของขวัญให้ถูกใจคนรับ
         "ก็ไม่มีนะคะ อาหารมาแล้วทานกันเถอะค่ะ"ข้อมูลเป็นศูนย์เมื่อชาลิณี
หันมาใส่ใจอาหารที่เริ่มทยอยเสิร์ฟ

           หลังทานจากออกจากร้าน พีรดาพาชาลิณีเดินย่อยอาหารที่ห้างดัง
พยายามสังเกตว่ากวางน้อยสนใจอะไรเป็นพิเศษ แต่ดูเหมือนจะแห้วอีกรอบ
เพราะชาลิณีอยู่เหมือนจะไม่สนใจ อะไรซักอย่าง แต่ก่อนกลับ
         "โดเรม่อนน่ารักจัง"ชาลิณีทำท่าตื่นเต้น เมื่อเห็นโดเรม่อนตัวใหญ่
ตั้งโชว์อยู่หน้าร้านตุ๊กตา
        "เด็กจัง"พีรดาแซวคนโตที่ยังชอบตุ๊กตาเหมือนเด็กๆ
        "ไม่เกี่ยวกับอายุซักหน่อย"ชาลิณีเถียงไม่ชอบให้พีรดามองเธอเป็นเด็ก
ก่อนเดินหนีทำทีเลิกสนใจตุ๊กตาตัวโปรด ทั้งที่อยากได้ไปกอดแทบขาดใจ
(รู้แล้วใช่ไหม พีรดาจะซื้ออะไรเป็นของขวัญให้ชาลิณี)
จากนั้นสองสาวก็พากันกลับร้านมือเปล่า ไม่มีหนังสือติดมือซักเล่ม

         
          " เคยไหมอยู่ใกล้กันทุกวัน รู้สึกดีกับเขา
          และมั่นใจว่าเขาก็รู้สึกดีกับเรา แต่ทำไมไม่กล้าบอกรักเขาวะ"
 ชาลิณีตบมือลงบนโต๊ะไม้ในมหาวิทยาลัยเสียงดัง
         "เบาๆกวางเบาๆ"วารินปรามอีกแม่กวางคลั่งรักให้ลดเสียง
เมื่อเห็นโต๊ะข้างมองตาขวาง
          "แมนๆนะแกก็บอกตรงๆไปเลย พี่จี o kก็คบ
Say noก็จบ"พรเทพแนะนำวิธีแมนๆให้สาวน้อยพิจารณา
          "ถ้าNoแล้วมองหน้าไม่ติดฉันก็เจ็บไม่จบสิวะ" ชาลิณีทำหน้าเศร้า
เมื่อคิดถึงผลที่ตามมาหากไม่สมหวัง
          "ต้องรู้ความจริงให้ได้สิ ว่าพี่จีคิดยังไงกับเธอกันแน่กวาง" วารินเลือกวิธีที่รัดกุมกว่า
           "ก็ถามพี่จีตรงๆไปเลยสิ รับ ชอบ หรือเฉยๆ"หนุ่มตี๋ยังแมนไม่เลิก
           "ลองใจพี่จีก่อนดีมั๊ยกวาง ควงหนุ่มหล่อๆไปที่ร้าน
           รอดูปฏิกิริยาของพี่จี ถ้าหึงแกก็มีสิทธิ์"
 วารินเสนอทางเลือกแบบมีเหตุมีผล
             "จะยุ่งยากไปทำไมวะตรงๆไปเลย อีกอย่างหาได้ง่ายที่ไหนคนหล่อๆ
นอกจากไอ้นูคนนี้" พรเทพรีบขัดเมื่อวารินเสนอวิธีหน่อมแน้มขัดตา
              "พอๆทั้งสองคนแหละ รวมๆกันมาได้มั๊ย วิธีของพวกนาย"
ปรึกษาผิดคนหรือเปล่าวะเรา คิดแล้วก็ฟุบหน้าลงบนโต๊ะอย่างเหนื่อยใจ
             "หาหนุ่มหล่อมาควง ดูอาการพี่จี ถ้ามีหึงรีบถามตรงๆ
แบบบี้ดีมั๊ย"วารินเสนอ
            "ไม่เอาแล้วมีความสุขแบบนี้ดีแล้ว"
คนถามกลับไม่กล้าเสี่ยงยอมถอยไปเฉย เดาอารมณ์ไม่ถูก
           "แล้วกัน"พรเทพกับวารินมองหน้ากันเซ็งๆ
           "เอาให้แน่นะกวาง จะยอมแพ้ทั้งที่ยังไม่เริ่มหรอ"วารินตบไหลให้กำลังเพื่อนเบาๆ

   
           "เอายังไงดีนะไอ้จี"
          "จะเก็บหรือจะสารภาพดี"
          "บอกดีไหมนะหรือจะปล่อยให้ผ่านไป"
          "ถ้าเขาไม่รักก็แค่อกหักเอง"
          "จะปล่อยคนที่เรารักผ่านไปอีกคนหรอ"
          "เฮ้อ"

          "พี่คะมอคค่าเย็นด้วยค่ะ"ไร้ซึ่งปฏิกิริยาใดๆจากคนสวย
           ลูกค้าสาวเลยตัดสินใจตบเคาน์เตอร์เบาๆเรียกสติแม่ค้า
          "ค่ะๆลาเต้ใช่ไหมคะ แป๊ปนึงๆ"อาการหนักแล้วพีรดา

     

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น