web stats

ข่าว

 


เมื่อใจสัมผัสรัก5

โพสต์โดย: Haikeen วันที่: 20 มกราคม 2015 เวลา 17:45:25 อ่าน: 457

ตอนที่5....ภาพแห่งความทรงจำ

            สามทุ่มกว่าๆชาลิณีรีบเร่งฝีเท้าตัวเองให้ไวขึ้น
หลายวันมาแล้วที่เธอไม่ได้ช่วยที่ร้านตอนเย็น สารพัดงานที่อาจารย์พร้อมใจสั่งไล่เลี่ยกัน
ทำเอาหัวหมุน เวลาหลังเรียนเธอต้องเข้าร้านอินเตอร์เนตปากชอย
หาข้อมูลทำรายงานหลายชั่วโมง ไหนจะงานกลุ่มที่ต้องอยู่ปรึกษากันจนเย็น
   
         ระหว่างที่ก้มหน้าก้มตาขวานหากุญแจในกระเป๋าใบใหญ่
หนังสือหลายเล่นที่เหน็บไว้ข้างลำตัวดันร่วงกระจาย
กว่าจะเจอกุญแจก็เล่นเอาเหงื่อตก จึงหันมาก้มตัวตามเก็บหนังสือที่ร่วง
ตามพื้นอย่างรีบเร่ง

      "เฮ้ยย!! ผ..ผี"ระหว่างเอื้อมมือไปเก็บเล่มสุดท้าย อยู่ๆก็มีมือขวาๆโผล่มาคว้าตัดหน้า
คนขวัญอ่อนลนลาน อุทานเสียงดังปากคอสั่น ก้นจ้ำเบ้าลงพื้นปูนแข็งๆ
    "โห่ ออกจะสวยหาว่าพี่เป็นผี"พีรดาแกล้งทำหน้างอ นั่งมองคนขี้กลัวอย่างขำๆ
    "น้อยใจอ่ะๆ"บ่นให้คนขี้กลัวรีบง้อ
     "ก็คนสวยมาไม่ให้สุ้มให้เสียงอ่ะ"ชาลิณีรีบเอ่ย ปากคอสั่น
ยังไม่หายตกใจกลัว พอเห็นหน้าพีรดาใจก็เต้นแรงไปใหญ่
"ถ้ารู้ว่าเป็นพี่จีกระโดดกอดไปแล้ว ไม่กระโดดหนีไห้เหนื่อยหรอกค่ะ"
 ยังทำใจกล้าปล่อยมุกหยอกได้อีกชาลิณี
"ไปเข้าร้านกัน"เจออย่างนี้เขินเลยพีรดา เลยรีบชวนชาลิณีเข้าร้านแก้เขิน
"รีบเข้าร้าน กลัวกวางกอดโชว์คนอื่นหน้าร้านหรอคะ"ยังเล่นไม่เลิกนะสาวน้อย
"เอาใหญ่ๆ"พีรดาแกล้งเอ็ดเบาๆ
ก่อนลุกขึ้นยื่นมือไปช่วยดึงอีกคนให้ยืนขึ้น
"ถ้าอยากกอดบอกกันดีๆก็ได้ ไม่ต้องรอตอนตกใจหรอก" ก่อนจะแหย่กลับ
จนชาลิณีหน้าเหวอ
"กอดเมื่อไหร่ก็ได้พี่ยอม"พีรดาแกล้งยื่นหน้าเข้ากระซิบใกล้ๆ พร้อมยิ้มละลายใจ
ให้คนเริ่มก่อนหน้าแดงไปไม่เป็น รู้จักพีรดาน้อยไปซะแล้วแม่กวางน้อย
     เมื่อพีรดาจัดการเปิดประตูร้าน หันไปอีกคนยังเขินบิดซ้ายบิดขวาไม่หยุด
คนขี้แกล้งเลยจัดการเรียกสติของสาวน้อยหน้าร้าน
"น้องกวางคะ"เรียกอีกฝ่ายพร้อมทำหน้าเครียด
"ใครไม่รู้หน้าซีดๆมองมาจากฝั่งโน้น"สีหน้าและแววตาไม่มีอารมณ์
ล้อเล่นสักนิด ชาลิณีถึงกับหน้าซีด
"ใครคะพี่จี ผะ..ผีหรือเปล่า"ถามอีกคนเสียงสั่น
พยายามก้าวขาหนักๆเข้าร้าน อย่างนี้เค้าเรียกว่าตีสติกระเจิงแล้วพีรดา
"ไม่รู้เหมือนกันค่ะมองเราใหญ่เลย หันไปดูสิค่ะ"ดารานำหญิงรางวัลไหนๆ
มีอายเมื่อมาเจอการแสดงตีบทเเตกของพีรดาคนนี้
"อ๊ายยยย"คนขี้กลัวร้องสุดเสียง เมื่อทำใจกล้าหันไปมอง
เห็นชายเสื้อผ้าสกปรกผมพะรุงพะรังจ้องมาทางเธอ
วิ่งเข้ากอดอีกคนจนเซเข้าร้าน หงายหลังล้มลงพื้ตามกัน
"ฮ่าๆๆ"เสียงหัวเราะดังลั่นทำให้ชาลีณีเงยหน้ามองอีกคนอย่างแปลกใจ
"พี่จีแกล้งกวางหรอคะ"ยังไม่แน่ใจอีกว่าตัวเองโดนแกล้งแม่กวางน้อย
"แกล้งที่ไหนมีคนมองจริงๆ"ปากบอกไม่ได้แกล้งแต่ยังขำตัวงอไม่หยุด
"ทำไมเป็นคนใจร้ายแบบนี้นะ"อีกคนกล่าวตัดเพ้ออย่างน้อยใจ
พร้อมโถมตัววาดวงแขนโอบรัดคนที่กำลังขำไม่หยุด
รัดแน่นจนพีรดาเริ่มหายใจไม่ออก ไม่ใช่เพราะแรงรัดของแม่ตัวน้อยหรอกนะ
ที่ทำให้หายใจไม่ออก แต่เพราะหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่เกินตัวต่างหาก
"ยอมแพ้ๆหายใจไม่ออก"ร้องประท้วงจนชาลิณียอมผ่อนแรง
แต่ไม่ยอมคลายอ้อมแขนออกจากตัวคนตัวหอม
"ลุกมากินเกี๊ยวด้วยกัน"ยังไม่ยอมขยับอีก พีรดาเลยชวนกินแก้เขิน
"ดื้อจริง"ว่าแล้วคนตัวสูงกว่าก็หยัดตัวขึ้นยืน พร้อมกอดตัวเล็กตามขึ้นมาด้วย
ด้วยความสูงที่ต่างกันไม่ใช่เรื่องยากที่จะอุ้มจนอีกคนตัวลอย
พาไปนั่งโต๊ะกินข้าวในครัวโดยอีกฝ่ายได้แต่ยิ้ม
กับความอ่อนโยนของคนตัวสูงโดยไม่ขัดขืน
 
    "   เหล้า..า...า...จ๋.....า หนายยยิ้ม. ซิ"ชายนิรนามนอนกอดขวดเหล้าครวญเพลง
อยู่อีกฝั่งของถนนด้วยใบหน้าเคลิ้มสุข ราวกับขวดเหล้าเป็นเมียที่รักของตนก็ไม่ปาน
       
       พีรดากับชาลิณีนั่งทานเกี๊ยวน้ำฝีมือซีพีอย่างเงียบๆ
ชาลิณีนั่งหน้าแดงเขินตัวเอง เมื่อภาพที่ตัวเองใจกล้ากอดอีกคนแน่นลอยมาในหัว
พีรดาแอบใจหายใจคว่ำ เมื่ิอนึกถึงยามที่โดนกอดรัดหน้าอกหน้าใจเบียดกับต้นแขน
ทำเอาหายใจไม่ออกแทบจะหัวใจวายเพราะยัยตัวเล็ก
"ขอโทษที่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ช่วยที่ร้านนะคะ"
"อาจารย์สั่งงานเยอะมาก กวางเลยต้องหาข้อมูลทำรายงาน
หมกตัวอยู่ร้านเน็ตทุกเย็นเลย"ชาลิณีหาเรื่องคุย
ดึงความคิดออกให้ไกล จากเรื่องที่ตัวเองทำอะไรน่าอายลงไป
"ไว้งานเรียบร้อยจะชดเชยเต็มที่เลย"พร้อมยิ้มกว้างจนตาหยีให้อีกคน
"ไม่ต้องห่วงที่ร้านหรอกค่ะ"พีรดาบอกให้อีกคนสบายใจ
"พี่ทำได้ไม่เหนื่อยซักนิด น้องกวางตั้งใจเรียนให้เต็มที่ดีกว่านะคะ"
พีรดาไม่ต้องการให้สาวน้อยคิดมากเรื่องนี้ แค่เรียนก็หนักพอแล้ว
ไม่อยากให้กังวลเรื่องที่เธอจัดการได้
"ไปอาบน้ำนอนเถอะดึกแล้ว"รีบตัดบทสนทนาไม่เปิดโอกาสให้ชาลิณี
ดื้อดึงพูดเรื่องงานที่ร้านอีก
       
          หลังจากอาบน้ำเสร็จ ชาลีณียังไม่ยอมนอน
ยังคงทำรายงานต่ออีกจะได้รีบส่ง เพื่อจะมีเวลามาช่วยงานที่ร้าน
"ก๊อกๆ"เสียงเคาะประตูเบาๆทำให้เธอแปลกใจ
เพราะปกติเวลาพีรดานี้น่าจะหลับแล้ว
"พี่ขอเวลาแป๊ปนึง"หน้าหวานโผล่มาให้เจ้าของห้องได้ใจสั่น
พร้อมเชิญอีกคนเข้าห้อง
"พี่ให้"พีรดาตรงมานั่งลงบนเตียงเล็ก พร้อมยื่นเน็ตบุ๊คเครื่องบางกับที่ชาร์จให้อีกคน
"ห้ามปฎิเสธ เครื่องเก่าของพี่เอง เอาไว้ก็ไม่ได้ใช้"เมื่ออีกคนทำหน้าลำบากใจที่จะรับ
พีรดาเลยรีบดักคอ
"เอาไว้ใช้เถอะนะ อยู่กับน้องกวางน่าจะมีประโยชน์ ห้ามเกรงใจพี่ "
สั่งอีกฝ่ายพร้อมหยิบปากกามาเขียนรหัส Wi-fiลงแผ่นกระดาษโน๊ตให้อีกฝ่าย
"รหัสเน็ต ไม่เอาพี่โกรธ"ขู่สำทับให้อีกคนยอม
"ขอบคุณค่ะพี่จี"ชาลิณีไหว้ขอบคุณอีกคนอย่างซึ้งใจ
"วันนี้ดึกแล้วรีบๆนอนล่ะ"พีรดาลูบหัวอีกฝ่ายก่อนรีบตรงไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว
เริ่มกลัวใจตัวเองอีกแล้วพีรดาดา......

       เน็ตบุ๊คเครื่องบางถูกเปิดขึ้น ชาลิณีสำรวจโปรแกรมที่ใช้งานมีครบ
อดไม่ได้ที่จะเลื่อนไปเปิดดูอัลบั้มภาพของเจ้าของเดิม
อดยิ้มไม่ได้กับภาพพีรดาในวัยมัธยม ที่แต่ล่ะภาพล้วนน่ารักสดใส
จนมาถึงภาพในช่วงเป็นนิสิต ที่ดูสวยหวานขึ้นผิดตา
ดูจนเพลินผ่านไปหลายภาพ เริ่มสะดุดกับรูปคู่กับสาวสวยอีกคน
ซึ่งมีเยอะกว่าคนอื่นผิดปกติ ในรูปยิ้มมีความสุขกว่ารูปคู่กับคนอื่นเป็นไหนๆ
ต่อด้วยรูปสาวคนเดิมในอิริยาบถต่างๆ ส่วนใหญ่ดูจะแอบถ่ายมากกว่า
ที่เจ้าตัวจะรู้ตัวซะอีก ชาลิณีได้แต่เก็บความสงสัยไว้
พร้อมปิดฝาเน็ตบุ๊คลงอย่างเบามือ
"คงไม่ใช่แฟนพี่จีหรอกนะ"ใบหน้าที่สดใสในตอนแรก
กลับฉาบด้วยความไม่สบายใจหลังจากดูรูปจนหมดอัลบั้ม
             
     

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น