web stats

ข่าว

 


Beauty and The Boss - Chapter 21 : Madly In Love

โพสต์โดย: anhann วันที่: 12 มกราคม 2015 เวลา 19:34:50 อ่าน: 777



นิยายเรื่องนี้ได้เปิดให้สั่งจองในแบบรูปเล่มแล้วค่ะ สนใจดูรายละเอียดได้ที่นี่  http://www.yuriread.com/index.php?topic=1345.0







Chapter 21 :  Madly In Love   




เจย์นั่งขมวดคิ้วหน้ายุ่งอยู่ในโต๊ะทำงาน  งานเธอยังยุ่งเหมือนเดิม  การมีแฟนไม่ได้ทำให้งานเธอน้อยลง  ซ้ำยังสมาธิต่ำกว่าเดิมเสียอีก  ตาไม่รักดีมันคอยจะเหลือบออกจากเอกสารไปมองคนที่โต๊ะทำงานดันอยู่หน้าห้องของเธออยู่เรื่อย  หรือเธอควรจะจัดฟลอร์ใหม่  จับเค้าไปนั่งตรงอื่นที่ไม่ต้องมองเห็น  เกรงว่าเธอจะกลายร่างเป็นยีราฟเสียก่อนน่ะสิ  คงจะชะเง้อทั้งวัน  หงุดหงิดงุ่นง่านเพิ่มอีกเท่าตัว

อะไรกันก็แค่มีสามี  ชีวิตเธอจะเปลี่ยนไปขนาดนี้เลยหรือ..

หือ.?  สามีที่ไหนล่ะ  เค้าเป็นผู้หญิงก็ต้องเป็นภรรยาสิ  ใช่ไหม.?

สามีหรือภรรยาก็ช่างเหอะ  สรุปว่า  แดเนียลเป็นของเธอคนเดียว  ใครมาแตะ  เดี๋ยวแม่ตัดมือขาด!  โหดไปค่ะเจย์..

เพิ่งจะรู้ว่าแฟนตัวเองป๊อบปูล่าก็ช่วงนี้  เพราะเพิ่งจะมาสังเกต  มีคนผลัดเวรกันมาทักทายเค้าอยู่เสมอ  ถึงเจ้าตัวจะไม่ค่อยออกจากเก้าอี้นอกจากไปซื้อกาแฟมาโด๊ป  หรือเดินไปหาแม่ตากล้องหัวทองที่แผนกและเดินกลับมาด้วยกัน  เม้าท์กับลูกน้องสองสาวที่ดูจะเกาะติดเค้ามากกว่าคนอื่นๆ  ยังดีที่เค้ายังหันมายิ้มให้เธอบ้าง  ถึงจะแค่แอบมองผ่านมู่ลี่ที่บังกระจก  คงรู้ว่าเธอมองอยู่เหมือนกัน 

ใช่สิ  บางทีมัวแต่มองจนไม่เป็นอันทำอะไร  โดยเฉพาะเวลาที่มีใครนอกเหนือจากสาวแซมและแม่สองแสบช่างเม้าท์นั่นมายืนคุยกับเค้า 

เป็นเอามากจริงๆ เลยเจย์..

อาการหนักขึ้นทุกวัน..

'ดอกไม้สวยนะคะ  วันนี้ใครส่งมาให้'  อีเมล์ที่เด้งขึ้นมาที่หน้าจอคอมพิวเตอร์สะกิดเธอให้หันสายตาจากเอกสารไปมองดอกไม้ที่กองอยู่บนโต๊ะเอนกประสงค์ด้านหน้าโต๊ะทำงานตัวเอง  เจย์หันไปแยกเขี้ยวใส่เจ้าของอีเมล์ที่ปิดปากหัวเราะเยาะเธออยู่ที่โต๊ะของเค้า

'ไม่เคยให้  ก็อย่ามาจุ้น  คุยกับสาวๆ ของเธอไปเถอะเด็กบ้า'  นิ้วเรียวกดคีย์บอร์ดอย่างเร็วและกดเอนเทอร์ส่งข้อความไป  อีกฝ่ายอ่านมันแล้วก็ทำแก้มป่อง  หันมามองเธองอนๆ ไม่ถึงนาทีก็หันไปคีย์อะไรยิกๆ แล้วอีเมล์ก็เด้งขึ้นที่หน้าจอเธอ

'คุณอยากได้ดอกไม้อะไรคะ  เดี๋ยวเหมาทั้งคันรถมาให้เลยค่ะที่รัก' เด็กบ้านั่นยักคิ้วกวนๆ เมื่อเห็นเธอหันไปมอง  เจย์กลั้นหัวเราะแทบไม่ไหว  น่ารักขี้เล่นขนาดนี้  ใครไม่รักไม่หลงก็คงจะใจแข็งเกินไปแล้ว 

น้ำแข็งอย่างเธอยังละลายเลย  ให้ตายสิ..

'เก็บเงินไว้ทำไร่กาแฟเหอะ  แม่คาเฟอีนแมเนีย'

'อยากเป็นเมียเจ้าของไร่กาแฟเหรอคะ  งั้นเดี๋ยวขอยืมเงินมะม๊าไปทำไร่เลยค่ะ  แล้วแต่งงานกันเลยนะ  ไม่ต้องทำหนังสือแล้ว'

อ่านแล้วก็ขำจนหัวเราะอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่  แดเนียลชอบหาคำพูดอะไรมาคุยกับเธอให้สนุกไปด้วยอยู่เสมอ  น่าเอ็นดูเหมือนเด็กๆ  แต่เวลาจะปกป้องดูแลเธอเมื่อไหร่ก็เป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาทันที  เรื่องงานก็จริงจังเหมือนเคย  ไม่เคยใช้สิทธิ์แฟนหัวหน้าบก.มาต่อรองอะไร  ถ้าเธอบอกว่างานไหนไม่ผ่าน  มันก็คือไม่ผ่าน  และเค้าก็จะร่วมทีมกับเพื่อนทำงานชิ้นใหม่ขึ้นมาเสนออีก  เอาจนผ่านจนได้  เล่นเสียเธอสงสารแต่ก็ต้องแข็งใจทำเฮี้ยบให้เหมือนเดิม 

เราตกลงกันไว้แล้ว..

เราจะช่วยดึงกันขึ้น  ไม่ใช่กดกันให้จม...

ไม่อย่างนั้นเราสองคนต้องจบเห่แน่นอน..

เธอกับแดเนียลได้รับอนุญาตให้คบกันได้อย่างเป็นทางการตามการอนุมัติจากพ่อแม่ของเราทั้งคู่  แต่เรายังไม่ได้รับอนุญาตให้วางแผนเรื่องหมั้นหรือแต่งงานจนกว่าจะคบกันครบปีโดยไม่มีปัญหาอะไร  นั่นก็หมายถึงเรื่องงานการของพวกเธอด้วย  บริษัทจะต้องเจริญก้าวหน้า  ไม่ใช่ถอยหลังหรืออยู่กับที่  เฮ้อ.. มีพ่อแม่เป็นนักธุรกิจก็ลำบากแบบนี้ล่ะ  เรื่องงานเรื่องใหญ่ตลอด.. 

ถึงอย่างนั้นในความคิดเธอ  เรื่องนี้มันก็ยังแปลก  พ่อแม่เธอดูจะยอมง่ายเกินไป   ไม่เคยรู้เลยว่าพวกท่านจะใจดีขนาดนี้  คิดไปเองว่ารับได้เฉพาะเทย์เลอร์คนเดียวเสียอีก  หรือไปโดนมิสเตอร์กับมิสซิสพาร์กินส์กล่อมมาก็ไม่รู้  บ้านแดเนียลคงเคยชินกับการมีลูกสะใภ้มาตั้งแต่พี่สาวของเค้าแล้วล่ะ 

นึกถึงสะใภ้ใหญ่ของบ้านพาร์กินส์  เธอยังแอบคิดมาก...

แดเนียลรักเธอมากหรือน้อยกว่าผู้หญิงคนนั้น...

พระเจ้า..  เธอรักเค้าจนเป็นไปได้ขนาดนี้เลยหรือไง..

หวงจะตายอยู่แล้ว..

'ที่รักคะ  คิดถึงคุณจัง'  หัวใจเธอเต้นตึกตัก ใบหน้าร้อนไปหมดแค่อ่านข้อความที่คนอีกฟากส่งมา  ถึงจะรู้ว่าแฟนตัวเองปากหวานแบบนี้ประจำ  ในอกเธอก็อบอุ่น  ก็นะ  ผู้หญิงชอบฟังคำหวานๆ อยู่แล้ว

แดเนียลบอกว่าเค้าไม่ได้เจ้าชู้  แต่ปากแบบนี้  คารมขนาดนี้จะเชื่อลงได้ยังไง  คนมันชินปาก  พูดกับใครก็คงจะเหมือนกัน 

อา.. นี่เธอหึงลมหึงแล้งอีกแล้วหรือไง..  พบจิตแพทย์หน่อยไหมเจย์.?

'ทำงานไปเลย  ไม่คุยด้วยแล้ว  งานยุ่ง'  ส่งข้อความนี้กลับไป  ดวงตาใสๆ สีน้ำตาลก็เหลือบมามองค้อน  งอนเธออีกแล้ว 

เจย์สั่นหัวปลงๆ แต่เธอก็เลือกไม่สนใจคนขี้งอนนั่น  แดเนียลทำให้เธอนึกถึงเทย์เลอร์  เด็กน้อยขี้เล่น  ขี้อ้อน  ขี้งอน  ปากหวาน  ช่างเอาใจ  แต่ก็ชอบจะถูกเอาใจ  ไม่แปลกเท่าไหร่ที่พวกเขาคบกันไม่รอด  เหมือนกันเกิน

แล้วเธอมีน้องมาเพิ่มอีกคนหรือไง..

'ก็ได้ค่ะ  แต่ถ้าทำงานเสร็จแล้ว  ขอรางวัลด้วยนะคะบอส'

คุณบอสกลอกตา หันไปทำท่ามะเหงกใส่คนช่างต่อรองที่หัวเราะคิกๆ แล้วทำมือรูปหัวใจส่งมาให้  กลั้นยิ้มจนปวดแก้ม  เธอต้องหน้าแดงแล้วแน่ๆ  เพราะรู้อยู่ว่ารางวัลที่เค้าขอคืออะไร

'ทะลึ่ง!  ทำงานไปเลย  เสร็จไม่ทัน  โดนตัดเงินเดือนนะ  งดอาทิตย์นึงด้วย!'

'โธ่.. คนสวยขา.. อย่าใจร้ายนักเลยนะ..  ฉันตั้งใจทำงานอยู่แล้วค่ะ  รักคุณนะคะเจย์' 

"ขี้อ้อน.." เจย์ลุกขึ้นจากโต๊ะไปทำปากขมุบขมิบใส่ผู้หญิงที่มองเธอผ่านช่องมู่ลี่ที่ตอนนี้ถูกขยายให้กว้างขึ้นด้วยมือเธอเอง  แค่อยากจะคุยกับเค้าอย่างเห็นหน้ากันชัดๆ  อยู่ที่บริษัท  เธอไม่สามารถแสดงออกอะไรได้เลย  ไม่มีใครรู้ว่าพวกเธอเป็นอะไรกัน  นอกจากแม่ตากล้องหัวทอง  น้องสะใภ้ของเธอ

ใช่ว่าเธออายใครที่เป็นแฟนเค้า  ใช่ว่าเธอคิดว่าเค้าไม่เหมาะสมที่จะเดินควงด้วยอย่างเปิดเผยต่อหน้าใครๆ  เธอน่ะอยากจะประกาศจะตายไปว่าเค้าเป็นของเธอ  ใครห้ามมายุ่ง  แต่ยัยตัวยุ่งนั่นต่างหากที่ขอเธอว่าอย่าเพิ่งบอกใคร  อ้างว่ากลัวเธอโดนนินทา  อย่างกับเธอสนงั้นล่ะ

พ่อแม่ไม่ว่า  จะใครหน้าไหน  เธอก็ไม่สนใจ..

ไม่ได้ไปมีเซ็กซ์กันบนหัวใครนี่นา..

ปากจัดไปค่ะเจย์..

"เพราะฉันรักคุณ" ริมฝีปากน่ารักอ่านสัญญาณมือจากคนอีกฟาก  บอสสาวพยักหน้าน้อยๆ ยิ้มอ่อนโยนให้เค้าไปแทนคำบอกรักที่ไม่กล้าพูดสักที

"ทำงานก่อนนะ  เป็นเด็กดีนะแดเนียล" แดเนียลพยักหน้ารับและเธอก็ตัดใจหมุนมู่ลี่ให้ปิดลงสนิท  ไม่ให้มองเห็นกันได้อีกต่อไป  ไม่อยากเสียสมาธิก็ต้องทำแบบนี้แหละ 

เจย์ถอนหายใจแผ่วแล้วกลับมานั่งลงกับเก้าอี้ตามเดิม  แต่แทนที่จะเริ่มทำงาน  เธอกลับนั่งควงปากกาเล่นเหมือนคิดอะไรไม่ออก  หากเมื่อชำเลืองตามองไปที่ปฏิทินตั้งโต๊ะ เห็นรอยปากกาเมจิกสีแดงกากบาทที่วันที่หลายวันในนั้น  จากนั้นก็คลี่ยิ้มดีใจตาเป็นประกาย

แฟชั่นโชว์ที่ปารีส...

หอไอเฟลเอ๋ย..  แล้วเจอกันนะ..

...........................................

"เจย์.. เมื่อไหร่เจย์จะได้เลขาสักทีล่ะ  เปิดรับสมัครบ้างหรือเปล่า" น้องสาวดีเด่นแห่งปีบ่นอุบ  มือก็ช่วยจัดเอกสาร  หนังสือหรือกระทั่งซีดีที่รกเต็มโต๊ะเต็มห้องทำงานพี่สาว  พี่ไม่ได้ใช้เธอหรอก  แต่เห็นแล้วมันอดไม่ได้  กลัวงูมากัดพี่ตาย 

"ก็เปิดอยู่  แต่ยังไม่ได้คนถูกใจ  มีแต่พวกน่ารำคาญ"เจย์ตอบเฉยชา  หากคนเป็นน้องยืนตาโต 

"แล้วแบบไหนจะถูกใจเจย์ล่ะ  แบบนี้ไม่ไหวนะ  ห้องก็รก  แถมดูซิ  ป่านนี้แล้ว  งานเจย์ยังไม่เสร็จเลย  จะสองทุ่มแล้วนะ  ม๊าก็บ่นว่าเจย์ทำงานจนผอมเป็นก้าง  บ่นฉันหูชาว่าไม่ช่วยดูแลเจย์  และฉันว่าแดนก็ไม่รอด"

"ก็ทำคนเดียวมันสบายใจกว่า  พวกเลขาน่าเบื่อจะตาย  วุ่นวาย"

"ไม่เห็นวุ่นวายเลย  น่ารักออก" เทย์เลอร์แย้ง  แอบนึกถึงแม่เลขาหน้าห้องของตัวเองที่เอางานมาให้เซ็นทีก็เหมือนมาส่งอาหารตาให้เธอด้วย

นมเน้นๆ นมจากเต้า  เรามีฟาร์ม  ก้มแต่ละทีเธองี้คอยาว  แม่คุณเขาไม่รู้ตั้งใจหรือเปล่าที่ใส่เสื้อเกาะอกที่ไม่รับประกันนมหกมาได้ทุกวัน  ไหนจะกระโปรงสั้นท้าหนาวกับถุงน่องสีดำสุดเซ็กซี่นั่นอีก  เดี๋ยวแม่จับมาทำกิ๊กซะเลย

"ฉันจะฟ้องเมียแก" พี่สาวโพล่งออกมาอย่างหมั่นไส้  เห็นรอยยิ้มกับตาลอยๆ เพ้อฝันของน้องมันแล้วก็รู้ทันที  นิสัยเจ้าชู้มันเลิกได้ง่ายๆ เมื่อไหร่

หรือมันเป็นสันดาน..

"เจย์อย่านะ!  ขอร้องล่ะ  เจย์ไม่รู้เหรอ.. หล่อนผมทองก็จริง  แต่ไม่ได้ปัญญาอ่อนนะ  โหดกว่าเจย์อีก!" น้องจอมเจ้าชู้รีบตรงรี่มาบีบนวดไหล่พี่สาว  อ้อนเค้าให้เห็นใจ  เจย์กลอกตา  ชี้หน้าเธออย่างคาดโทษ  "แค่อาหารตาน่า..  ฉันไม่ได้รักคนที่นมเค้าสักหน่อย  ถึงมันจะน่าหม่ำขนาดนั้นก็เถอะ"

"เทย์เลอร์..  เธอนี่มัน!"

"โหเจย์..  เจย์ต้องยอมรับสิ  มันเป็นเรื่องจริงนะ  หรือเจย์จะเถียงว่า  แดนไม่ชอบนมเจย์"

"ไอ้เทย์! ไปไกลๆ หน้าฉันเลย!"เจย์ตวาดน้องหน้าแดงก่ำ  จับหนังสือมาม้วนและฟาดหลังเค้าจนร้องโอย  แต่ไอ้คนที่โดนพี่ตีอยู่ประจำจนหนังหนากลับหัวเราะร่วน  แย่งม้วนหนังสือไปถือชูขึ้นเหนือศีรษะให้เธอเขย่งตัวเอาคืนมาไม่ได้  มันตัวสูงกว่าเธอเกือบสิบเซน.  แหม.. ไม่น่าเกิดมาเตี้ย!

"เจย์..  เจย์น่ะโชคดีนะ  ตัวเล็กแต่มีหน้าอก  แบบว่า..  น่า...."

ดวงตาสีน้ำตาลเข้มเบิกกว้าง  มองมือน้องที่มันทำท่าเหมือนกำลังประคองทรงใครสักคนในอากาศ  หน้าตาทะลึ่งทะเล้น  เล่นเสียเธอแดงเถือกไปทั้งตัว  หัวสมองมันดันนึกไปถึงตอนที่ตัวเองถูกทำแบบนั้น 

แดเนียลชอบหน้าอกเธอ  เค้าชมมันบ่อยๆ มือไม้ก็ไม่ค่อยห่างมันเท่าไหร่เวลาที่เราทำเรื่องนั้นกัน  แต่ก็นะ  เวลาแบบนั้นมันไม่อายเหมือนตอนนี้นี่นา  อารมณ์มันพาไป  แต่อย่างไอ้น้องเทย์..  เค้าเรียกว่า  มันหน้าด้าน!

"เทย์เลอร์!  ไอ้น้องลามก!  ฉันจะเตะก้นเธอแน่!"เจย์ไล่กวดตีน้องที่วิ่งหลบกองหนังสือรกๆ ไปแถวหน้าประตู  แล้วอยู่ๆ เค้าก็ลากบางคนมาเป็นเกราะกำบังตัวให้  คนที่แค่กอด  เธอก็อ่อนปวกเปียกไปหมดแล้ว

"แดนช่วยด้วย  เจย์จะฆ่าฉัน!" เทย์เลอร์หลับหูหลับตาดันหลังเพื่อนไปหาพี่สาว  จากนั้นก็หัวเราะคิกที่เห็นพี่นิ่งงันหน้าแดงก่ำอยู่กับอกคนที่กอดเค้าไว้  ถึงปกติเธอจะหวงพี่สาว  แต่กับคนนี้น่ะ  ยกให้ไปเลย  แดเนียลเชียวนะ  ใครๆ ก็อยากได้ทั้งนั้นล่ะ  คนอื่นน่ะก็ได้แค่มอง  แต่พี่เธอได้เป็นเจ้าของเลย 

อิจฉาวุ้ย! 

แถมยัยซาเนียร์ขี้คุยยังเคยบอกด้วยว่า  หล่อนชอบเรื่องแบบนั้นกับแดเนียลมากกว่าแคนดิชซะอีก  ถึงว่าล่ะ  แค่จูบอย่างเดียวยังเคลิ้ม  ถ้าเกินกว่านั้นจะเหลืออะไร  แหม..เสียดายนะเนี่ย..  แต่แกมีเมียแล้วนะเทย์!

"มีอะไรกันคะ แล้วทำไมห้องรกแบบนี้ล่ะ" แดเนียลผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ถามงงๆ พลางลูบหลังคนที่ตนกอดไว้ปลอบให้ใจเย็นๆ ถึงแม่ตัวเล็กจะอึ้งกิมกี่ไปนานแล้วก็ตาม  แต่จะฮึดขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ได้อีกเหมือนกัน  โดยเฉพาะเวลาที่มีน้องชอบแหย่ชอบแกล้งพี่อยู่ใกล้ๆ อย่างนี้

"เจย์น่ะสิ  ฉันบอกให้รับสมัครเลขาหรือผู้ช่วยก็ได้มาช่วยงาน  ก็ดันบอกว่ารำคาญ  แล้วก็รกแบบนี้ไง  ดื้อชะมัด  จัดการหน่อยสิ" เทย์เลอร์ฟ้อง  เกาะหลังแดเนียลแน่น  ใช้เค้าเป็นที่กำบังมือเล็กๆ ที่เงื้อจะมาตี  ทำอย่างกับตัวเองไม่น่าจะโดนตีงั้นล่ะ

"สงสัยกลัวเลขามาอ่อยเธอมั้ง  ขี้หึงเกินไปแล้วเจย์.."

"เทย์เลอร์..  ออกไปเลยนะ!" เจย์อาละวาด  ดีดดิ้นอยู่ในอ้อมแขนแฟนสาวที่ไม่รู้จะแรงเยอะไปไหน  ล็อคเธอไว้จนเอื้อมมือไปตีน้องไม่ได้เลย

โมโห!

"แดเนียลปล่อยนะ  ไอ้เทย์มานี่!"

"เจอกันที่บ้านเจย์  แต่ถ้าไปนอนบ้านแดนอีกก็บอกด้วยล่ะ  ฉันจะได้จัดปาร์ตี้ที่บ้าน  ฮ่าฮ่า" น้องเทย์หัวเราะสะใจ  รีบแจ้นออกจากประตูไปทันทีก่อนที่พี่สาวจะฮึดสู้แรงแฟนเค้าได้  แอบหวังในใจว่าแดเนียลคงจะกล่อมให้พี่ใจเย็นลงได้ก่อนกลับบ้านนะ  ไม่งั้นโดนเชือดแน่

"แดเนียล..  ปล่อย!" คนตัวเล็กกว่าบอกเสียงดัง  โดนรัดจนอึดอัดไปหมด  แต่คนตัวโตกว่าก็ยังส่ายหน้า  ทำไม่รู้ไม่ชี้ใส่เธอ  "เทย์มันไปแล้ว  ไม่มีใครให้ตีแล้ว.." ทำเสียงอ่อนอ้อนกันบ้าง  เผื่อคนแรงเยอะจะเห็นใจ  หากเค้าก็ตอบกลับมาให้เธอหน้าแดง

"รู้ค่ะ  ฉันก็แค่อยากกอดคุณ"

เจย์เม้มปากอย่างเขิน  เมินหน้าไปทางอื่น  มองตาเค้าตรงๆ ไม่ได้  คนบ้าอะไรไม่รู้ตาหวานนัก  มองเธอแต่ละทีก็แทบจะละลายเป็นน้ำ

"ปล่อยสักทีสิ  กอดนานแล้วนะ  จะได้ทำงานบ้าง  ดึกแล้ว"

"โอเคค่ะ  ปล่อยก็ปล่อย"

เค้าปล่อยเธอจริงๆ อย่างปากว่า  และเป็นเธอต่างหากที่คว้าคอเค้าลงมาหาให้ปากเราสัมผัสกัน  แดเนียลเป็นนักจูบที่เก่งกาจ  เค้าสามารถทำให้เธอร่ำร้องขอจูบจากเค้าได้บ่อยๆ แถมยังขี้อ่อย  ปล่อยให้เธอสัมผัสตัวได้ตามใจชอบซะอีก  มารู้ตัวอีกทีเธอก็มานั่งคร่อมอยู่บนตักเค้าที่ดึงเก้าอี้มานั่ง  เราจูบกันเหมือนจะกลืนกินกันทั้งตัว  หัวใจเธอเต้นโครมครามอยู่ในอกทั้งที่เปลี่ยนมานั่งซบบ่าคนตัวโตกว่าให้เค้าลูบไหล่และหลังปลอบเธอแล้ว

เรื่องหนึ่งที่เธอสัญญากับพ่อแม่ว่าจะไม่ทำ  คือการมีเซ็กซ์ในที่ทำงาน  ส่วนห้องโถง  ถ้ามันทนไม่ไหวก็ปิดประตูบ้านและล็อคให้แน่นหนา  มารดาเธอแนะนำ  ให้มันได้แบบนี้สิคะมะม๊า!

"ก็จริงอย่างที่เทย์ว่านะคะ คุณควรมีผู้ช่วย" คนสวยตัวโตกระซิบ  มองสบตาคนสวยตัวเล็กที่เงยหน้าจากบ่าตนมามอง  พยักพเยิดหน้าให้หล่อนดูสภาพห้องทำงานตัวเอง  "งานคุณเยอะมากนะคะเจย์  คุณไม่ได้เป็นแค่หัวหน้าบก.นะ  คุณเป็นเจ้าของบริษัทด้วย  และฉันก็ช่วยอะไรคุณไม่ได้เลย"

"ใครบอก..  เธอช่วยฉันได้ตั้งหลายอย่าง  ฉันมีของอร่อยกินทุกวัน  จนจะอ้วนหมดแล้ว" เจย์แย้งแถมทำหน้าตาน่ารักใส่คนที่ส่ายหัวให้  พอเค้ายังจ้องหน้าก็ทำหน้ามุ่ยไม่ถูกใจบ้าง  "ฉันไม่ชอบคนเยอะ  เกะกะ"

"เลขาไม่ได้นั่งในห้องคุณนะคะ  เค้าจะอยู่หน้าห้อง  คุณก็แค่โทรคุยกับเค้าหรือเรียกเข้ามาหาเป็นบางโอกาสเหมือนพนักงานคนอื่นๆ  เค้ามีหน้าที่ทำเรื่องกระจุกกระจิกให้คุณ  ชงกาแฟหรือไปซื้อให้อะไรแบบนี้"

"เธอก็ซื้อให้ฉันทุกวันอยู่แล้ว  โต๊ะรกๆ พวกนี้เดี๋ยวให้เทย์มันมาทำ"

แดเนียลสั่นหัวขมวดคิ้วให้คนดื้อแต่แทนที่จะบ่นหรือดุอะไร  เธอกลับจับมือบางมาทาบแก้มตัวเอง  มองตาหวาน  กระซิบเบาๆ "ที่รักคะ  ถ้าคุณมีเลขา  เราจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันเยอะๆ ไง..  หรือคุณไม่ชอบ  เบื่อฉันเหรอ.?"

เจย์อ่อนยวบไปทั้งใจ  แพ้ทางเค้าอีกตามเคย  เธอจะรอดงานนี้ได้ยังไง  ดวงตาลูกหมาขี้อ้อนกับเสียงแหบน้อยๆ ที่ตัดพ้อกันอย่างนี้  ฆ่าเธอได้เร็วกว่าเอาปืนมายิงเธอซะอีก

"แดเนียล..  เธอนี่มัน--"อยากจะดุจะว่าก็ทำไม่ลง  ทำได้แค่พยักหน้าส่งๆ ไป  แต่จูบขอบคุณที่แก้มก็ดูจะคุ้มมากพอ

"งั้นฉันช่วยหานะคะ  พอรู้จักคนน่าสนใจอยู่บ้าง"

แฟนสาวพูดรื่นเริงหากเธอกลับตากระตุกและมองเค้าอย่างไม่ชอบใจ  แล้วอีกครั้งที่แดเนียลรู้ใจเธอ  เค้าจูบแก้มและปลายคางเธออย่างเอาใจ

"รุ่นน้องที่มหา'ลัยค่ะ  บ่นอยากเปลี่ยนงานอยู่  เค้ามีแฟนแล้วนะคะ  และน้องเค้าก็ชอบผู้ชายด้วย  สบายใจหายห่วงได้เลย"

"ใครเขาไปห่วงเธอกัน" พูดอย่างนั้นแต่กลับซ่อนใบหน้าเขินอายของตัวเองเอาไว้กับซอกคอขาว  แอบหยิกเอวเค้าอย่างมันเขี้ยวที่เค้าหัวเราะจนอกสะเทือนให้ตัวเธอที่ถูกเค้ากอดสะเทือนไปด้วย

"เจย์คะ.?"

เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นสบตาคนเรียก  เลิกคิ้วถามกลับ  งงเล็กน้อยที่เห็นสีหน้าลำบากใจ  "เป็นอะไรล่ะ  ก็เห็นด้วยกับเธอแล้วไง.."

"คือพรุ่งนี้แคนดิชออกเวรเร็วค่ะ  เค้าชวนเจย์ไปดินเนอร์ที่บ้าน"

"ก็ไปสิ" ตอบรับหน้าตาเฉย  เธอไปบ้านพาร์กินส์บ่อยเหมือนเป็นบ้านหลังที่สองของตัวเองแล้วตั้งแต่พ่อแม่ไม่ว่าแถมยัดเยียดยกเธอให้แดเนียลไปเลยเสียอีก  แต่บางทีเธอก็ลืมอะไรไปอย่าง

"แต่เจย์คะ  ที่จริงน่ะ  ซาเนียร์เป็นคนชวนเจย์"

เจย์อึ้งไปหลายวินาที  มองหน้าแฟนสาวที่ยังลำบากใจ  แดเนียลคงเข้าใจว่าถึงเธอจะยอมรับเรื่องนั้นได้แล้ว  แต่ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ก็ไม่ได้อยากจะเจอผู้หญิงคนนั้น  ไม่ว่าหล่อนจะมีเจตนาดีหรือไม่ก็ตาม

"อืม..  ไปได้" ฝืนใจตอบรับเพราะไม่อยากให้แฟนสาวมีปัญหากับทางบ้านมากกว่านี้  หมอแคนดิชเป็นคนดีน่ารัก  และเค้าก็รักน้องน่าดู  มันคงไม่ดีถ้าพวกเขาจะไม่ได้เจอกันเพราะเธอ

"ขอบคุณค่ะเจย์..  น่ารักจัง" แดเนียลหอมแก้มขอบคุณคนตัวเล็ก  แต่ก็หุบยิ้มไปนิดที่ถูกชี้หน้า

"แต่ห้ามไปอยู่กับหล่อนสองคนนะ"

ครีเอทีฟสาวพยักหน้าเร็วๆ ให้คนช่างสั่ง  ย้ำสัญญากันด้วยจูบหนักๆ สักห้าทีก่อนจะช่วยกันเก็บกวาดห้องทำงานที่เทย์เลอร์ชิ่งหนีไปทิ้งงานเอาไว้ให้เธอทำแทน  แต่ก็เพราะเค้ารู้ใจเธอล่ะ  ถึงปล่อยให้ได้อยู่กับพี่สาวเค้าสองคน 

แดเนียลแอบมองคนรักที่กำลังตั้งใจทำงานเป็นระยะ  พอหล่อนหันมามองบ้างก็ฉีกยิ้มให้  แล้วก็ถูกสาวช่างเขินนั่นเมินมันไปเหมือนไม่เห็น  แต่ใบหูเล็กๆ ที่แดงก่ำก็ทำให้เธอยิ้มได้กว้างมากพอ 

หญิงสาวถอนหายใจอย่างเป็นสุข  หวนกลับมาทำงานในมือต่อไป  อมยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก  เพราะรู้ว่า เวลาที่เธอไม่มองไป  ก็มีบางคนแอบมองเธอมาอยู่เหมือนกัน

ขนาดนี้แล้วก็ยังฟอร์มจัดเหมือนเดิม..

คนน่ารักของเธอล่ะ..


.........................................


ตัดสินใจเพิ่มให้อีกสองตอนค่ะ  คือตอนนี้กับอีกตอนที่คงจะลงวันที่ 15 ม.ค.นี้  วันปิดจองพอดี  :60:

แทนคำขอบคุณที่ให้การต้อนรับนิยายเรื่องนี้เป็นอย่างดี  สำหรับทุกท่านเลยค่ะ  ไม่ว่าจะสั่งซื้อหรือไม่ก็ตาม 

แต่!!!

ขอเก็บตอนพิเศษ ตอนที่ 20.5 เอาไว้นะคะ  และตอนพิเศษอื่นๆ ที่จะมีอยู่ในเรื่องด้วย  มันไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ  แค่ฉากเลิฟซีนนิดๆ หน่อยๆ ของคุณบอสกับแดนเท่านั้นล่ะ เหอะๆ  :42:

ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง ลงไปจะเยิ่นเย้อ น่าเบื่อได้  เอาไว้ไปตามอ่านกันในหนังสือล่ะกันนะคะ  ในอีบุ๊คก็มีค่ะนักอ่านที่รัก

ก็อย่างที่เคยบอกไปค่ะ  มีแอปที่สามารถก้อปปิ้นิยายได้ทั้งเรื่อง  เราจึงไม่สามารถลงได้จนจบ  ต้องขอโทษด้วยจริงๆ  :44:

แล้วเจอกับอีกตอน วันที่ 15 นี้นะคะ

ปอลิง. ใครที่จองแล้วยังไม่ได้ชำระเงินค่าจอง  อย่าให้เกินวันที่ 15 นี้นะคะ  ไม่งั้นไม่นับยอดจองค่ะ  กลัว.. อิอิ


ว่าแต่.. บอสเรายังน่ารักอยู่ไหมคะ.?   :01:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

12 มกราคม 2015 เวลา 22:10:19
 :32:     หุหุหุ.  
แสดงความคิดเห็น