web stats

ข่าว

 


One night stand vol.4 [Days & Nights] Chapter 14.5 : Happy Together

โพสต์โดย: anhann วันที่: 31 ธันวาคม 2014 เวลา 22:48:42 อ่าน: 369






Chapter 14.5 : Happy Together



ด้านนอกหน้าต่าง  หิมะกำลังตก  มันเป็นหิมะแรกของปีนี้แต่เธอกลับไม่มีแก่ใจจะออกไปวิ่งเล่นท่ามกลางวันเหมือนทุกปี  หรือเพราะรู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องที่เด็กที่โตแล้วควรทำ

อา.. แต่เธออายุแค่สิบสี่เท่านั้นเองนะ 

สิบสี่.. จะรีบโตไปไหนกัน..

รีบโต..  พอโตแล้วก็จะได้...

"อยู่นี่เอง.." 

อิซซาเบลเลิกเหม่อ  หันไปสนใจคนที่มาโผล่หน้าอยู่ที่หน้าประตูห้องนอนของตน  "เอฟ..  มีอะไร.?" เอเวอร์ลี่ส่ายหัวแต่เดินยิ้มเข้ามา  สาวน้อยหรี่ตามองพี่สาวผมบลอนด์ที่ท่าทางจะซ่อนอะไรไว้ข้างหลัง  "อะไรอยู่ข้างหลัง"

คนที่มาใหม่ไม่ตอบ  แค่เลิกคิ้วอมยิ้มให้น้องช่างสงสัยที่ตอนนี้เริ่มจะขมวดคิ้วเป็นเด็กขี้หงุดหงิดอีกแล้ว 

"อิซซี่.. เธอนี่ใจร้อนจริงๆ เล้ย.."  ร่างโปร่งเข้ามานั่งใกล้เด็กหน้าง้ำที่หันมานั่งขัดสมาธิกอดอกอยู่บนม้านั่งบิวต์อินตรงริมหน้าต่าง  เอามือข้างหนึ่งมาจากด้านหลังและลูบหัวเค้า  คิ้วสีน้ำตาลทองที่ขมวดอยู่ก็ค่อยคลายปมออก ยังชอบให้เอาใจเหมือนเดิม

"ไม่ลงไปเล่นหิมะกับคนอื่นเหรอ  ฝาแฝด แคลร์กับเจอร์ซี่กำลังจะออกไป  ท่าทางคึกกันน่าดู"

"ไม่อยากไป  เดี๋ยวมัมกับหม่ามี๊บ่น"  อิซซาเบลงึมงำ  อีกฝ่ายเลิกคิ้วมองเหมือนไม่เชื่อ  เธอคงจะหลอกพี่เค้าไม่ได้เหมือนเคย  อีกอย่างพวกผู้ใหญ่ที่เธอพูดถึง  ไม่มีใครอยู่บ้านกันสักคน  พวกเขาพากันไปดินเนอร์กันนอกบ้านตามประสาคนที่โตแล้วที่แน่นอนว่าน่าเบื่อสำหรับเด็กอย่างเธอ

"แค่รู้สึกว่า  เรื่องแบบนั้น  มันเป็นเรื่องของเด็กๆ"  พอพูดความจริงออกไปพี่เค้าก็ทำหน้าอึ้งไปหน่อย  จากนั้นก็หัวเราะชอบใจให้เธออายจนหน้าร้อนไปหมด  "โอ้ย.. หยุดนะเอฟ ขำอะไรเนี่ย!"  เงื้อมือตีไหล่คนหัวเราะไม่เลิกไปสักที  ทั้งหงุดหงิดทั้งเขินจนไม่รู้จะทำอะไรได้ดีกว่านี้

"โธ่อิซซี่.. เธอคิดมากไปจริงๆ เหมือนที่อมีเลียว่าเลย.."  เอเวอร์ลี่พูดกลั้วหัวเราะ  จับแขนน้องไว้ด้วยมือข้างเดียวที่จริงๆ แล้วไม่ได้ทำให้น้องหยุดได้  อะไรที่เธอเพิ่งพูดไปเมื่อกี้ต่างหาก

"อมีเลียว่าอะไรนะ  นินทาฉันกันเหรอพวกนี้!"  อิซซี่โวยวายยิ่งกว่าเดิมและเริ่มจะอาละวาด  หากไม่เห็นอะไรที่อีกคนยื่นมาใส่หน้าเสียก่อน

กล่องของขวัญสีแดง  มีโบว์สีเขียวคาดอยู่  บอกให้รู้เลยว่า  มันมาจากเทศกาลอะไร 

"ของขวัญ.?"

"ใช่.. เห็นเป็นอะไรล่ะ.?"

อิซซาเบลขมวดคิ้วฉับเมื่ออีกฝ่ายเริ่มจะกวนประสาทเธอด้วยท่าทางเหมือนน้องสาวของเค้า  "แล้วมาให้อะไรที่นี่ล่ะ  เค้าต้องไปวางไว้ที่ใต้ต้นคริสต์มาสไม่ใช่เหรอ"

"ก็อยากจะให้ที่นี่  ไม่ได้เหรอ.?" 

คนฟังอ้าปากค้าง  เธอไม่เคยต้านทานดวงตาขี้อ้อนสีม่วงอ่อนนี้ได้เลยสักครั้ง  ทั้งที่ความจริง  มันควรจะเป็นเธอไม่ใช่หรือที่ชอบอ้อนเค้า  หรือเราจะสลับอายุกัน  สลับหน้าที่กันเสียแล้ว

แล้วใครบอกว่าสนกันล่ะ  จะแบบไหน  เธอก็ชอบ...

"หรือไม่อยากได้.?"

แขนยาวรีบขยับไปคว้ากล่องของขวัญคืนมาจากมือที่จะยกมันหนีไป  เอามันมากอดไว้อย่างหวงจัดแม้กระทั่งคนที่ให้มาก็ไม่ยอมให้แตะ

"อิซซี่.. นั่นของพี่นะ"

"มันเป็นของฉันแล้ว  เอฟให้ฉันแล้ว"  อิซซาเบลเถียงไม่ยอมแพ้  แต่ก็ยังมองกล่องที่กอดไว้อย่างชั่งใจว่าจะแกะมันเลยดีหรือไม่  หรือจะรอแกะพร้อมกล่องอื่นๆ ที่อยู่รวมกันใต้ต้นคริสต์มาสข้างล่าง

"แกะเลยก็ได้  อยากรู้ไม่ใช่เหรอ.?"  เอเวอร์ลี่บอกพร้อมยิ้มอย่างรู้ทัน  น้องเป็นอย่างนี้ตลอดอยู่แล้ว  ช่างสงสัย  แล้วพอสงสัยอะไรก็อยากจะรู้ให้ได้ในทันที  ถ้าไม่ได้รู้ก็จะหงุดหงิดอยู่อย่างนั้นแหละ  แต่คราวนี้เค้าดูลังเลจนน่าแปลกใจ  "ทำไมล่ะ  แกะสิ"

"เค้าไม่มีอะไรให้เอฟเลย  แต่เอฟก็รู้ใช่ไหม..  มัมยังกักบริเวณเค้าอยู่"

"รู้ๆ  ไม่มีก็ไม่เห็นเป็นไรนี่นา.."  คนโตกว่าบอกเสียงใจดี  แต่อีกฝ่ายก็ยังดูไม่ค่อยสบายใจ  "เอางี้..   งั้นพี่ขอนี่แล้วกันนะ"

อิซซาเบลกำลังจะอ้าปากถามแต่พี่เค้าก็บอกความต้องการของเค้าด้วยวิธีที่ทำให้เธอพูดไม่ออก  เพราะคำพูดมันถูกกลืนไปอยู่ในคอเค้าต่างหาก  แต่มันก็เกิดขึ้นเร็วมาก  คนเจ้าเล่ห์นั่นผละออกไปก่อนที่เธอจะได้ตอบสนองเสียอีก  น่าเสียดายชะมัด  แล้วยังจะมายิ้มกวนใจแบบนั้นอีก..

"เอฟ!"

"อะไรคะ.?  พูดเพราะๆ หน่อยสิ  เป็นเด็กผู้หญิงนะเรา.."  เอเวอร์ลี่ยังคงสนุกกับการได้หยอกน้อง  เพราะเค้าน่ารักดีเวลาแก้มป่องหน้ามุ่ยอย่างนี้ 

"โธ่.. ยิ้มหน่อยสิ  ไม่ดีใจที่พี่ให้ของขวัญเหรอ  แคลร์ยังไม่ได้เลยนะ"

อิซซี่ยังคงมองเคืองๆ ใส่คนพูดถึงจะไม่ได้โกรธอะไรจริงจังอย่างที่ทำหน้าทำตาไป  "น้องสุดที่รัก  ไม่ให้เดี๋ยวก็งอนหรอก"

"แหม.. รู้ทันนะคะ  เก่งจังเลย" 

อิซซาเบลร้องเหอะในลำคอ  ตวัดค้อนใส่หน้าพี่สาวคนดีของน้องแคลร์ไปหนึ่งทีอย่างหมั่นไส้ก่อนจะก้มหน้าก้มตาแกะกล่องของขวัญที่พยายามอย่างมากจะไม่ให้กระดาษห่อมันขาด  ของที่คนที่รักให้  อะไรๆ เธอก็พยายามจะรักษามันไว้อย่างดี  ไม่เชื่อไปเปิดกรุในห้องเสื้อผ้าของเธอดูได้  มันจะมีที่หนึ่งเอาไว้สำหรับเก็บของขวัญที่ใครๆ ให้เธอมาตั้งแต่เด็กแต่ของเอเวอร์ลี่จะถูกแยกไว้เป็นพิเศษ 

เห็นทะโมนอย่างนี้ เธอก็มีมุมหนุงหนิงคิกขุเหมือนเด็กผู้หญิงทั่วไปนะ

แต่ดูเหมือนของขวัญปีนี้จะแตกต่างจากปีที่แล้ว..

หรือเพราะสถานะระหว่างเรามันเปลี่ยนไป...

"เอฟ.. มันแพงไปหรือเปล่า.."  มือเรียวยกสร้อยทองคำขาวขึ้นมาจากกล่องในอีกมืออย่างตกใจปนปลาบปลื้ม  มันทั้งดีใจและตกใจในคราวเดียวกัน  เพราะทุกปีของขวัญที่พี่เค้าให้ก็มักจะการ์ดสวยๆ เขียนข้อความน่ารักๆ ของกระจุกกระจิกตามประสาผู้หญิ๊งผู้หญิงของเค้า  และตุ๊กตาหมีที่ตอนนี้มีแทบทุกไซส์ในห้องนอนเธอ  ไม่เคยมีอะไรที่ดูแพงขนาดนี้มาก่อน  ถึงจะรู้ว่าพี่เค้ามีเงินเยอะก็ตาม

"ไม่แพงหรอก..  พี่ซื้อตอนที่มันลดราคา"

อิซซาเบลหรี่ตาอย่างไม่เชื่อ  "คนอย่างพี่น่ะเหรอเอฟ.. ซื้อของตนลดราคา  จ้างก็ไม่เชื่อหรอก"

เอเวอร์ลี่หัวเราะ  แบมือมาขอสร้อยที่มือน้อง  ทำเหมือนเมินอาการสงสัยของเค้า  "พี่ใส่ให้ค่ะ  มันใส่ไปโรงเรียนได้  พี่เลือกแบบสุภาพมา" 

เจอเข้าแบบนี้เธอจะอะไรได้นอกจากยอมให้พี่เค้าทำตามที่ต้องการ  จากนั้นก็หอมแก้มเค้าที่ยื่นมาให้  แต่ก็หยิกแก้มนิ่มๆ ไปอย่างมันเขี้ยวด้วย

"ขอบคุณค่ะ  น่ารักจัง"  ดวงตาสีฟ้ามองล็อกเก็ตรูปหัวใจที่ห้อยอยู่กับสร้อยคออย่างข้องใจ  อีกคนก็เชียร์ให้เธอเปิดมัน

"เปิดสิคะ  ไม่เปิดไม่รู้นะ"     

ไม่ต้องให้บอกซ้ำสอง  เด็กสาวก็เปิดล็อกเก็ตออกดูแล้วยิ้มอย่างทันที  มันมีรูปของเธอตอนเด็กประมาณสองขวบอยู่ด้านหนึ่ง ส่วนอีกด้านแน่นอนมันเป็นรูปของพี่เค้าตอนที่อายุประมาณหกหรือเจ็ดขวบ  กำลังน่ารักเชียวล่ะ

"เอฟ..  รูปนี้เค้าฟันหลอ.. เอามาใส่ทำไม  เอารูปอื่นสิ"  บอกพี่เค้าอย่างเขินจนตัวบิด  ดูเอาสิ  รูปอื่นมีตั้งมากมายที่มัมกับหม่ามี๊ขยันถ่ายเก็บไว้  แต่พี่เค้ากลับเอารูปเธอตอนฟันยังขึ้นไม่ครบมาใส่  "จงใจแกล้งกันล่ะสิ"

"เปล่าสักหน่อย  แค่เธอน่ารักดีเท่านั้น"

"พูดอย่างนี้  แสดงว่าตอนนี้ไม่น่ารัก"

เอเวอร์ลี่สั่นหัว  ยิ้มหวานและเอาจมูกโด่งๆ มาชนกับจมูกโด่งกว่าของน้องสุดที่รัก  "ใครว่าคะ  ตอนนี้รักสุดๆ เลยแหละ"

เด็กขี้งอนยิ้มแก้มแทบแตก  และปล่อยให้พี่เค้าแตะปากเบาๆ กับปากของตน  เราสองคนมองตากันอยู่สองนาทีก่อนที่พี่เค้าจะเอ่ยชวน

"ไปเล่นหิมะกับพี่หน่อยได้ไหม.?"

"ทำไมต้องไปล่ะ  มันหนาวนะ"  ถามตามประสาอยากจะอยู่ในห้องและนั่งหรือนอนกอดกันให้อุ่นมากกว่า  แต่พอได้ฟังเหตุผล เธอก็ปฏิเสธไม่ออก

"พี่อยากเล่นหิมะแรกกับเธอ  เหมือนทุกปี"

และไม่ถึงห้านาทีให้หลัง  เธอก็กลับไปวิ่งไล่กวดปากระสุนท่ามกลางหิมะที่กำลังตกลงมาบางๆ กับเจอร์ซี่แทนที่จะได้เดินจูงมือกันอย่างโรแมนติกกับเอเวอร์ลี่ตามที่แอบวางแผนไว้ในใจ

แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหา..

เพราะจะแบบไหน  พี่เค้าก็มองเธอด้วยสายตาอบอุ่นอย่างเดิมเสมอ..

ขอให้เป็นอย่างนี้ทุกปีนะ  ไม่ว่าเราจะโตขึ้นสักแค่ไหน..


................................


ซุ่มเขียนตอนสั้นๆ นี้ในวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่  มาให้คนอ่านที่น่ารักค่ะ  ตอนแรกนึกว่าจะลงไม่ทัน  เพราะแถวบ้านหนวกหูมาก เค้าฉลองกันอย่างเมามันส์  ส่วนข้าพเจ้านั่งอยู่ลำพังกับคอม ฮ่าๆๆ    :67:

แต่มันไม่ใช่เรื่องน่าเศร้าอะไรหรอกค่ะ  แค่คนที่จะฉลองด้วยยังไม่มาเท่านั้นเอง   :42:

อีกอย่าง  ข้าพเจ้าก็ตั้งใจจะเคาท์ดาวน์กับพวกคุณอยู่แล้วล่ะ ด้วยตอนพิเศษของสาวน้อยสองคนนี้ค่ะ   :02:

ปีเก่ากำลังจะผ่านไปแล้ว  สิ่งใดที่ผิดหวัง  อะไรที่ไม่ดีก็ทิ้งมันซะนะคะ  แล้วเริ่มปีใหม่ด้วยความสดใสค่ะ  ขอให้มีความสุขตลอดปีเลย  :54:

Happy new year 2015!!!

มาต้อนรับปี พ.ศ. ใหม่ด้วยกันนะคะ  ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันเสมอมาค่ะ  :44:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น