web stats

ข่าว

 


Beauty and The Boss - Chapter 12 : Winter Love

โพสต์โดย: anhann วันที่: 18 ธันวาคม 2014 เวลา 21:32:27 อ่าน: 679








รูปเท่ๆ สวยๆ ของอิมเมจน้องแดนค่ะ




แผ่นหลังพี่เจย์คืนนี้ (ยกรูปพี่จองเจมานะคะ อิอิ)




Chapter 12 :  Winter Love




มันเป็นงานกลางคืนจึงไม่แปลกนักที่หล่อนจะแต่งตัวหรูหรามีคริสตัลชวารอฟสกี้ประดับอยู่  ถึงอย่างนั้นชุดปิดหน้าแต่เปิดหลังจนโล่งแบบนี้  มันก็สะกิดหัวใจเธออยู่ไม่น้อย  นี่มัน winter นะคะ  ไม่หนาวบ้างหรือไง

หรือเพราะหล่อนเป็นราชินีน้ำแข็ง..

"เจย์.."

"อะไรล่ะ  เรียกอยู่นั่นแหละ  ฉันรู้ว่าตัวเองชื่ออะไร  ไม่ต้องย้ำ"  เจย์ทำเสียงหงุดหงิดใส่อีกฝ่ายที่เรียกชื่อเธอมาหลายทีแล้วตั้งแต่ลงบันไดบ้านมา  แต่ก็ใช่ว่ารำคาญอะไรเค้านักหรอกนะ  เธอรำคาญชุดที่ใส่อยู่ต่างหาก 

โป๊ไปหรือเปล่านะ..

"คุณไม่หนาวหรือคะ..  เอาผ้าคลุมไหล่หรือใส่โค้ทไปก่อนดีไหม"  ถามอย่างหวังดี  พยายามไม่ใส่ใจน้ำเสียงเหมือนคนอารมณ์เสียอยู่ตลอดเวลา

บอสสาวมองหน้าคนถามอยู่ชั่ววิ  แดเนียลอยู่ในชุดที่เธอเลือกให้  เชิ้ตสีขาวกับเสื้อกั๊กสีกรมท่า  เนคไทน้ำเงินพาดส้ม  กางเกงผ้าสีเดียวกับกั๊ก  ถ้าไม่แต่งหน้า เขียนตา  เขียนคิ้ว  ทาปาก  ทำผมมาขนาดนี้  เธอเกือบคิดว่า เค้าเป็นหนุ่มหล่อผมยาวแล้วนะ

อุตส่าห์ถามแล้วว่าแมนเกินไปไหม..  ยัยพนักงานนั่นก็บอกไม่หรอก  แล้วนี่อะไรล่ะ  ถ้าใครคิดว่าเธอควงทอมไปงานด้วย  จะว่าไง..

ช่างสิ  เท่ออกจะตาย..

"เค้าบอกให้คลายปมเนคไทลงมาอีกแบบนี้ไม่ใช่เหรอ"  มือบางจัดการรูดปมเนคไทของสาวตัวสูงกว่าลงมา  สนใจเสื้อผ้าเค้ามากกว่าชุดที่ตัวเองใส่อยู่  คนตัวสูงยืนนิ่งเหมือนถูกคำสาป  เธอคงคิดว่าเค้ากลายเป็นหินไปเรียบร้อยแล้วถ้าดวงตาสีน้ำตาลอ่อนไม่มองเธอทุกการเคลื่อนไหว

"เสร็จแล้ว..  หล่อนะเนี่ย" 

แดเนียลเผลอกัดปากตัวเอง  เขินแม้จะรู้ว่าอีกคนแกล้งหยอกเล่น  เธอเป็นผู้หญิง  แต่งหน้าทาปาก  ปัดมาสคาร่า  เขียนขอบตา  ทาอายส์ชาโดว์   จะหล่อได้ไง  หรือเพราะรอยยิ้มขี้เล่นที่แทบไม่เคยเห็นจากคุณเจ้านายที่รักแบบนี้กันล่ะ

"คุณก็..  อย่าล้อสิคะ  คุณเลือกเองนะ  ปกติฉันใส่เดรสนะจะบอกให้"

"เรื่องอะไรล่ะ  เธอต้องสวยกว่าฉันแน่  ฉันไม่ยอมหรอก"

"อ๋อ.. ที่ให้ฉันแต่งแมนขนาดนี้  เพราะกลัวโดนกลบรัศมีเหรอคะ" 

"อือฮึ"  เจย์ครางรับ  ตาหวานเป็นประกายแทงหัวใจคนมองเข้าเต็มที่  แดเนียลถึงกับต้องยกมือขึ้นทาบอก  ร้องบอกด้วยท่าทางโอเว่อร์แอคชั่น

"คุณอย่าทำหน้าแบบนี้สิ  ฉันอาจตายได้นะ"

มือบางๆ ฟาดลงที่ไหล่คนพูดอย่างหมั่นไส้  ไม่สนใจถ้าเค้าจะร้องโอย  "สมน้ำหน้า  ชอบล้อเลียน  เธออายุน้อยกว่าฉันนะ  ปีนเกลียวหรือไง.."

"ฉันชอบคนแก่กว่าค่ะ" 

"แต่ฉันกำลังด่าเธออยู่"  คุณบอสเก๊กเสียงเข้มหากเสียงเล็กๆ ของเธอคงทำอะไรเด็กกวนประสาทแถวนี้ไม่ได้ถึงได้เห็นตาคมๆ มองเธออย่างล้อเลียน

"แดเนียล..  รู้ไหม.. เธอน่าหมั่นไส้มาก"

"ขอบคุณค่ะ"  เด็กศิลป์ยักคิ้วกวนๆ ใส่ผู้ใหญ่ชอบดุ  แต่ก่อนที่จะโดนด่าหรือทุบอีก  เธอก็เดินเลี่ยงไปยังที่แขวนเสื้อโค้ท  เลือกที่เหมาะกับร่างเล็กของเจ้านายสาวมาสักตัวแล้วเอามาส่งให้  "ใส่หน่อยนะคะ  ข้างนอกมันหนาว  ถึงงานแล้วค่อยถอด  ถ้าคุณอยากจะโชว์แผ่นหลัง"

มันเกือบจะดีแล้ว  ถ้าไม่มีประโยคหลังกับรอยยิ้มกวนใจมาให้มือกระตุกไปหยิกแก้มคนพูดที่ร้องโอยๆ แต่ไม่ยอมตอบโต้เธอสักนิดเดียว

เจย์สะบัดมือออกจากเนื้อนิ่มของอีกฝ่าย  สายตายังมองคาดโทษระหว่างสวมเสื้อโค้ทที่กะไว้ว่าจะใส่มันอยู่แล้ว  ปากก็ไม่วายจะบ่นไปตามประสา "ไปงานกลางคืน  จะให้ฉันใส่แบบไหน  ฉันเป็นหัวหน้าบก.นิตยสารแฟชั่นนะ  ใส่เรียบๆ ไร้รสนิยม  คนก็จะว่าเอาได้"

"ทราบค่ะบอส  ฉันก็แค่ล้อเล่น"

แดเนียลก้มลงกระซิบเอาใจแต่เธอคงยื่นหน้าไปใกล้หล่อนมากไปนิด  จึงถูกดึงหูเข้าสักที  "เจย์.. เจย์คะ..  เดี๋ยวหูขาด.."

"สมน้ำหน้า!"  บอสสาวว่าเข้าให้แต่กลับดึงมืออีกฝ่ายให้เดินออกจากบ้านไปด้วยกัน  และนั่นก็ทำให้อีกคนยิ้มแก้มปริเลยทีเดียว 

..............................................




สองสาว   เทย์และแซม



ดวงตาสีฟ้ามองผ่านเลนส์กล้อง  ฟ้าตอนกลางคืนที่นี่ยังพอมีดาวให้เห็นบ้าง  ถ้าอยู่ในนิวยอร์ค  ที่เธอมองเห็นคงมีแค่แสงไฟหลากสีสัน  แต่ถ้าตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ในเคบินชายป่าของครอบครัวแต่เป็นบ้านในตัวเมืองบอสตัน  มันก็ไม่ต่างอะไร 

"ทำอะไรอยู่..  หนาวจะตาย"

เสียงจากคนด้านหลังพาให้ริมฝีปากคลี่ยิ้มน้อยๆ คนขี้อ้อนที่เธอพามาที่นี่ด้วยนั่นแหละ  ไม่ใช่ใครที่ไหน 

เทย์เลอร์เข้ากับพ่อแม่ของเธอได้ดีจนเกินคาด  อาจเพราะนิสัยขี้เล่นอัธยาศัยดี  ขนาดน้องชายเธอยังชอบ  แกล้งล้อเธอว่า 'ถ้าเบื่อขอนะ'  บ้าเหรอ  เรื่องอะไรจะให้  เธอรอมานานแค่ไหนแล้ว  ให้มันรู้บ้าง  แล้วก็...

หล่อนเป็นแฟนคนแรกของเธอที่เปิดตัวให้พ่อแม่ดูเลยนะ..

"ว่าไง.. ไม่หนาวเหรอ.." 

ตากล้องสาวกลั้นยิ้มแทบไม่ไหวกับเสียงแหบน้อยๆ ที่มากระซิบอ้อนอยู่ใกล้หูและร่างอุ่นๆ ที่มากอดเธอจากด้านหลังพร้อมผ้าคลุมที่มาห่อตัวให้  บอกเลยนะว่า  ถ้าแดเนียลจะมาขอคืนนี่มีโกรธ  เพื่อนก็เพื่อนเถอะ

แต่รายนั้น  ป่านนี้คงไม่มีเวลานึกถึงใครแล้วล่ะ  ขนาดหลับยังละเมอชื่อผู้หญิงคนนั้นเลย  เว่อร์ชะมัดยาด..

"จะถ่ายรูปสักหน่อยน่ะ  อยู่ในเมือง  ไม่มีแบบนี้"

"งั้นมาอยู่ที่นี่เลยดีไหม.?" 

แซมสั่นหัว  ถึงจะรู้ว่าอีกคนแค่พูดเล่นเพราะรอยยิ้มของเค้ามันบอก  หันกลับไปจับกล้องมองฟ้าอีกครั้ง  แล้วก็กดชัตเตอร์  ลดกล้องลงมองมันด้วยตาเปล่าแทน  ถอนหายใจแผ่วเบาให้สมองปลอดโปร่ง

"ถ้าเธอชอบ  หรือเหนื่อยๆ  ฉันอนุญาตให้มาได้นะ"

"ดีสิ  แต่มาคนเดียวไม่เอานะ"  เทย์เลอร์งึมงำอยู่กับบ่าคนตัวสูงกว่านิดหน่อย  ยิ้มกว้างเมื่อสาวบลอนด์เอามือมาลูบหัวก่อนจะโยกมันเล่น

"รู้ไหมเทย์..  เธอทำให้ฉันนึกถึงแดนนะ"

คนฟังเงยหน้าขึ้นสบดวงตาสีฟ้า  และเห็นสายตาเอ็นดูเหมือนเธอกลายเป็นเด็กเล็กๆ "เหมือนกันตรงไหน..  อย่าบอกนะว่าแดนก็ชอบอ้อนเธอ"

"แล้วถ้าใช่ล่ะ  จะทำไม.."

เทย์เลอร์หรี่ตามองอีกฝ่ายอย่างไม่ชอบใจและก็ตามประสาคนขี้งอนเหมือนพี่สาว  เธอปล่อยตัวอีกคนออกและเตรียมจะหมุนตัวเข้าบ้านแต่เธอก็ช้าเกินกว่าคนมือไว้ที่คว้าคอเสื้อเธอดึงเข้าหา  ริมฝีปากสีนู้ดแตะปากเธอแผ่วๆ แล้วค่อยบดเบียดลงมา  ความอ่อนหวานนุ่มนวลนั่นขับไล่อาการตะบึงตะบอนของเธอไปจนหมด  หญิงสาวยกสองแขนขึ้นคล้องคอเจ้าของจูบหวาน  ตวัดมือกดท้ายทอยหล่อนลงมาหากัน  เราจูบกันเหมือนจะทำสงคราม  รุกกันอยู่นั่น..

"เธอเคยจูบแดน..  เป็นแบบนี้หรือเปล่าล่ะ"  สาวบลอนด์กระซิบถามชิดริมฝีปากคนที่หอบเบาๆ และปล่อยลมหายใจเป่ารดหน้ากันอยู่  เทย์เลอร์เหมือนยังจับลมหายใจตัวเองไม่สำเร็จจึงทำได้เพียงส่ายหัวปฏิเสธ  "ฉันไม่เคยจูบแดน  ก็เลยไม่รู้  เคยแต่ลูบหัวกับกอด  และก็โดนกระดูกยัยก้างนั่นแทง"

"แซม..  เธอว่าเพื่อนแบบนั้นได้ไง.."  คนขี้งอนหลุดหัวเราะจนได้  เก๊กไม่ไหว  มันขำเกินไป  อีกฝ่ายยักไหล่ให้  หล่อนถอยหลังเดินห่างเธอไป  ทำเอาใจหายไปชั่ววิ  จากนั้นก็ยิ้มกว้างเพราะท่าทางที่ยกกล้องขึ้นมาถ่ายกัน

"ไม่เอาแซม..  ไม่ถ่าย   ฉันหัวยุ่ง  หน้าตาก็ไม่ได้แต่ง  ดูไม่ได้เลย  แล้วดูเสื้อผ้าสิ"  เทย์เลอร์ยกมือห้าม  พยายามก้มหน้าไม่ให้กล้องจับหน้าตัวเองได้  แต่ก็ยังได้ยินเสียงกดชัตเตอร์และเห็นแสงแฟลชแว่บๆ

"แซม..  ไม่เอา!"

"เอาน่า..  เธอสวยจะตายไปเทย์.."  ตากล้องสาวพูดพลางหัวเราะ  เห็นคนขี้งอนยกนิ้วโป้งขึ้นมาให้ระหว่างก้มหน้างุด  "เทย์.. เงยหน้าหน่อยนะ  เดี๋ยวให้จูบทีนึง"

"ไม่เอา..  ขอหลายๆ ที"

"ได้สิ  ให้มัดจำก่อนก็ได้" 

คนฟังตาใส  หูผึ่งขึ้นมาทันที  ดีใจจนเผลอเงยหน้าขึ้นมา  คนที่ตั้งท่าจะถ่ายอยู่แล้วก็กดแชะๆ ได้ภาพหลุดเธอไปเต็มๆ  "โอ้ย.. ขี้โกง.."

"อย่าบ่นนักเลยน่า.." แซมเอากล้องคล้องคอตัวเองและดึงคนพูดมากเข้าไปใกล้  จูบปิดปากให้ร่างที่บางกว่าอ่อนระทวย  "เข้าไปข้างในไหม.."

"อืม.."  เทย์เลอร์ได้แต่ฮัมรับเบาๆ ปล่อยให้อีกฝ่ายโอบเอวเข้าไปในกระท่อมอันอบอุ่นด้วยไฟจากเตาผิง 

ที่จริงจะเรียกว่ากระท่อมก็ไม่ถูกนัก  มันเหมือนบ้านพักตากอากาศมากกว่า  เพราะขนาดที่ใหญ่พอจะจัดปาร์ตี้ได้สบาย  จุคนได้หลายสิบคน  ด้านหน้ามีทะเลสาบเล็กๆ ที่น่าไปลอยเรือเล่นตกปลา  แต่ตอนนี้เธอไม่สนใจอะไรมากไปกว่า  ได้นอนกอดกับเจ้าของมันบนโซฟาเบด

และไม่ใช่แค่นอนกอดด้วยสิ  มันอุ่นกว่านั้น   อุ่นจนร้อน..

ร้อนระอุ..

เสียงครางเบาๆ หลุดปากออกมาเพราะคนด้านบนล้อเล่นกับซอกคอ  หญิงสาวขยับตัวเปิดทางให้จมูกโด่งๆ และริมฝีปากอิ่มได้เต็มที่กับผิวกายเธอตรงนั้น  มือเธอเองก็แทรกเข้าไปในเสื้อผ้าฝ้ายตัวหนา  สัมผัสแผ่นหลังหล่อนตรงๆ ลูบไล้และกดลงกับเนื้อเนียนนั่นตามอารมณ์ที่หล่อนพาไป

เทย์เลอร์เริ่มหายใจขัดเมื่อเซียนกดชัตเตอร์  กดปลายนิ้วลงกับเป้ากางเกง  นวดคลึงจนสะโพกเธอชักจะอยู่ไม่สุข  "แซม.. อย่าแกล้ง.."

"อะไรกัน..  แค่นี้ทนไม่ไหวแล้วเหรอ..  ทีเธอแกล้งฉันล่ะ"  บลอนดี้กระซิบขี้เล่นและลดตัวลงจับปากอีกฝ่ายที่เฝ้ารอกัน 

คนด้านล่างครางต่ำในลำคอ  ปลดตะขอกางเกงตัวเองและจับมือเธอสอดเข้าไป  ไม่น่าตกใจเท่าไหร่กับสิ่งที่เจอ  เทย์เลอร์ร้อนยังกับไฟ  เค้ากระตุกช่วงล่างรับเรียวนิ้วเธอที่รุกล้ำเข้าไปในกาย  เสียงร้องพึงพอใจกระตุ้นเธอให้พยายามเอาใจกันให้ถึงที่สุด 

"จูบ..  จับตรงนี้ด้วย.."  คนสวยหน้าเข้มออกคำสั่ง  ตอบรับการปรนเปรอป้อนจูบจากอีกฝ่ายอย่างกระหาย  แอ่นอกถกเสื้อขึ้นให้มือคนด้านบนนวดเคล้นกระตุ้นเร้าก้อนเนื้อหยุ่นมือ  ส่วนมือตัวเองก็ไม่ได้อยู่เฉยเหมือนกัน  ล้วงล้ำเข้าไปในกางเกงนอนของอีกคนที่ชอบถูกเอาใจเช่นเดียวกัน

เราไม่มีใครยอมน้อยหน้ากันหรอก  ถ้าจะได้ก็ต้องได้กันทั้งคู่..

"เทย์..  ใจเย็นๆ เราไม่ได้รีบไปไหน.."  แซมยิ้มอ่อนโยนให้คนที่เร่งเธอด้วยจูบที่รุนแรงขึ้น  แต่เธอคงลืมไปว่าตัวเองทำอะไรอยู่ที่จะให้เค้าสงบลงได้  ทั้งนวดคลึงภายนอกและรุกล้ำภายในขนาดนี้

"แซม..  ไม่ไหว.."

"งั้นก็ปล่อยมันไปเสียสิ" 

ไม่กี่วินาทีหลังคำอนุญาต  เล็บจากมือบางที่แผ่นหลังก็ขูดเนื้อเธอจนแสบให้ร้องซี้ด  แต่เธอไม่สนใจมันเท่ากับที่นิ้วตัวเองถูกรัดเป็นจังหวะซ้ำๆ จากร่างกายของอีกฝ่าย  สิ่งนั้นเหมือนเป็นสัญญาณสั่งให้เธอปลดปล่อยอารมณ์ตัวเองได้สักที  ไม่นานเธอก็ถึงฝั่งตามหลังเค้าไปและทิ้งตัวลงซบกัน  เทย์เลอร์ดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาห่มเราทั้งคู่ที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ย  ผมยุ่งไม่ทรงและไม่คิดจะสนใจมัน  แค่ร่างอุ่นๆ ที่กอดก่ายกันจนแทบจะเป็นเนื้อเดียวกันก็พอ

"ชอบหรือไง.. ยิ้มอยู่ได้"  มีแรงเข้าหน่อยก็เอ่ยล้อคนที่นอนยิ้มเพ้อฝันอะไรไม่รู้อยู่คนเดียว  เค้าใช้นิ้วเกี่ยวเส้นผมสีบลอนด์เธอไปเล่น  ใบหน้าคมยังเปื้อนยิ้มไม่จาง  "คิดอะไรเทย์.."

"เหมือนมาฮันนี่มูนกันเลย"

"เว่อร์..  ใครบอกจะแต่งงานกับเธอยะ"  เอาหมอนอิงใกล้มือตีอีกฝ่ายแก้เขิน  เทย์เลอร์ยกแขนรับหัวเราะร่วน

"ก็ไม่ได้จะชวนสักหน่อย  แค่บอกว่าเหมือน"

"เชอะ  ถึงชวนก็ไม่แต่งด้วยหรอก"  บลอนดี้ส่งเสียงงอนๆ ทำท่าจะลุกหนีแต่ก็ถูกฉุดลงไปกอดจนแน่น  "เทย์..  หายใจไม่ออก"

"ฉันมีความสุขจัง..  แต่..."

"ทำไมถึงมีแต่"  แซมยกใบหน้าจากอกนุ่มๆ มามองเจ้าของมัน  อยากได้คำอธิบาย  ซ้ำยังร้อนตัวกลัวว่าคนรักจะถือสาคำพูดของตนเป็นจริงเป็นจัง  หากพอได้ฟังก็คลี่ยิ้มเข้าใจ

"แต่เป็นห่วงเจย์..  ถ้าฉันแยกออกมา  เจย์จะอยู่กับใคร  เจย์ขี้เหงา"

คนฟังอึ้งไปหลายนาทีก่อนยกมือขึ้นขยี้หัวคุณแฟนที่รักอย่างมันเขี้ยว "โอ้ย.. แม่น้องสาวอันดับหนึ่งแห่งปี!"

"แซม.. อย่าล้อสิ  เราไม่มีใครเลยนะนอกจากเจย์ แล้วจะไม่ห่วงได้ไง"  น้องสาวแห่งปีที่ว่าทำแก้มป่องให้อีกคนเอานิ้วมาจิ้มๆ น่าตีมือเป็นที่สุด

"เข้าใจๆ  แค่ล้อเล่น"

เทย์เลอร์มองอีกคนตาขวางแต่ก็หลุดยิ้มที่ถูกหอมแก้ม  หากถึงจะชอบให้คนรักหยอกเอิน  เธอก็ต้องยั้งหล่อนไว้และพูดสิ่งที่อึดอัด  "แซม.. แดนชอบพี่เราจริงๆ หรือเปล่า.." 

ตากล้องสาวทำตาปริบๆ ก่อนส่งยิ้มอ่อนโยน "รักเลยล่ะ  เชื่อสิ" 

คนฟังนิ่งอยู่สักพักแล้วคลี่ยิ้ม  ดึงคนพูดเข้าไปกอด  เงยหน้าขึ้นจูบหน้าผาก  จากนั้นเราก็หันมาคุยเรื่องของเราสองคนกันได้สักที

.............................................

เจย์ไม่คิดว่างานที่เธอมาแทนน้องจะออกมาเป็นลักษณะนี้  ต้องโทษเทย์เลอร์ที่ไม่บอกเธอก่อนหรือเปล่าว่า  งานนี้จะมีผู้หญิงมามากกว่าผู้ชาย  หรือเธอไม่ได้อ่านเมล์น้องให้ละเอียด  อ่านผ่านๆ แค่ให้รู้ว่าต้องแต่งเนื้อแต่งตัวมายังไงแล้วก็แล้วกัน

แต่ยังไงก็ช่าง  ตอนนี้เธอรู้สึกขนลุกแปลกๆ สาวฝรั่งทั้งหัวทองหัวแดงและหัวน้ำตาลหลายนางกำลังมองเธอเหมือนอะไรสักอย่างที่คงหน้าตาคล้ายอาหารจานเด็ดของพวกหล่อน  อย่าบอกนะว่า  จะเหมือนที่น้องเทย์เคยหยอกเอาไว้ว่า  คนในบริษัทเค้าต่างพากันโหวตให้เธอเป็นขวัญใจเลสเบี้ยน

ตาถั่วกันหรือไง  เธอไม่ได้มีอะไรที่ผู้หญิงด้วยกันน่าจะชอบได้เลยนะ

เอ๊ะ  หรือว่าจะมี...

บอสสาวฉีกยิ้มให้กล้องที่มาขอถ่ายรูปตามประสาคนมีหน้ามีตาในวงการ  เธอจำเป็นต้องสุภาพ ห้ามหน้าหงิก  งานวันนี้มีสื่อมวลชนค่อนข้างมาก  ซ้ำเธอยังมาในฐานะตัวแทนของเทย์เลอร์ที่เป็นเจ้าของบริษัทโมลเดลลิ่งชื่อดัง

เจ้าของบริษัทที่ติดแฟนเข้าขั้นวิกฤตจนต้องให้พี่มางานแทน..

มันน่าไหมล่ะ..  เจอหน้าต้องตบหัวสักที  ฮึ่ม!

บ่นในหัวอยู่คนเดียว  เพราะไม่กล้าแสดงออกให้ใครเห็น  หากอารมณ์กรุ่นๆ ของคุณบอสก็เหมือนจะถูกเติมเชื้อเข้าไปอีกที่หันไปเห็นอะไร

สาวเท่ที่เธอลากมางานด้วยกัน  ทำไมไปอยู่ในวงล้อมของผู้หญิงหุ่นสะบึมพวกนั้นได้  แล้วนั่นอะไรในมือเค้า  โอ้.. เหล้าอีกแล้ว..

ไม่ได้การแล้ว  เดี๋ยวก็เกิดเรื่องพอดี..

"ขอตัวก่อนนะคะ ฉันต้องกลับแล้วล่ะ" เจย์ยิ้มสุภาพส่งท้ายให้บรรดาหุ้นส่วนและลูกค้าของบริษัทน้องที่ร้องเสียดายที่เธอกลับไวเกินไป  อันที่จริง เธอก็ไม่อยากจะรีบ  แต่มีบางเรื่องที่เธอต้องห่วงด้วยเหมือนกัน 

แดเนียลกับเหล้า..  ไว้ใจได้ที่ไหนกันล่ะ..

"จะรีบไปไหนคะคุณบก.คนสวย"

ร่างบอบบางชะงักกึก  เท้าบนส้นสูงสี่นิ้วเกือบจะหยุดไม่ทันเพราะคนที่เข้ามายืนขวางตรงหน้ามาเร็วกว่านินจาหายตัว  หล่อนตัวสูงพอๆกับแดเนียล แต่หนากว่าอย่างชัดเจน  หรือเพราะเดรสเปิดไหล่ที่โชว์สัดส่วนไหล่ที่หนาเหมือนนักกีฬาว่ายน้ำ  ผิวของหล่อนคล้ำกว่าผู้หญิงอเมริกันทั่วไป  ผมดำสนิท  หน้าคมกริบ  โครงหน้าสวย  ถ้าจับมาถ่ายภาพนิ่งขึ้นนิตยสารเธอคงเจ๋งน่าดู

เฮ้.. แต่ตอนนี้เธอควรคิดเรื่องนี้หรือไง..

"จะกลับแล้วค่ะ ขอตัวนะคะ" ได้สติมาก็ตอบกลับไปอย่างสุภาพที่สุด  นักข่าวเยอะ ตากล้องมาก  เธอไม่อยากเป็นข่าวดังในหน้ากอสซิปหนังสือพิมพ์วันพรุ่งนี้  แต่ดูเหมือนจะหลีกเลี่ยงได้ยาก  เมื่อแขนถูกคว้าไว้ด้วยมือนุ่มๆ

"คุณ!"

"เสียมารยาทจังนะคะ  ไม่คิดจะให้นามบัตรกันหน่อยหรือไง.."  สาวผิวแทนกระซิบอย่างมีชั้นเชิง  ดวงตาสีนิลเป็นประกายไม่น่าไว้ใจ และน่ากลัว..

"ไม่ได้เอามาค่ะ  แต่ถ้ามีอะไรก็ติดต่อไปที่บริษัทตอนที่เปิดทำการได้"  เจย์พยายามจะไม่ปรี๊ดแตกทั้งที่ความจริง  เธออยากจะแหกอกยัยหน้าเข้มที่มาทำยิ้มเล็กยิ้มน้อยมองเธอเหมือนเป็นอาหารน่าอร่อยอยู่ตรงนี้  มือหล่อนนุ่มดี  แต่เธอกลับไม่ชอบมันเลย  มันไม่เหมือนมือของ...

"เอานามบัตรฉันแทนไหมคะซาเนียร์"

เสียงนี้ไล่ความกลัวของเธอได้ในทันทีทั้งที่ยังไม่ได้เห็นหน้าเค้า  จำได้นี่ว่าเสียงใคร  เสียงโทนต่ำแหบเล็กน้อย  คล้ายๆ น้องเทย์ของเธอ  แต่ไม่ใช่..

"โอ้.. แดน..  มาด้วยเหรอ..  เห็นเทย์ไม่มา  นึกว่าเธอไม่มาซะอีก"

"ฉันมาเป็นเพื่อนเจ้านาย"  แดเนียลตอบเสียงเรียบ  แต่สายตาคมเฉียบมองอีกฝ่ายอย่างไม่เป็นมิตรนัก  มือผอมถือวิสาสะโอบเอวบางของเจ้านายสาวอย่างปกป้อง  แอบดีใจที่เจ้าหล่อนยังให้ความร่วมมือไม่หนีออกไป

สาวผิวเข้มเหยียดยิ้มหยัน  กระซิบกลับเหมือนไม่ได้ตั้งใจให้ใครได้ยิน  แต่มันก็ได้ยินกันหมดตรงนี้แหละ อยู่ใกล้ซะ "จะคั่วทั้งพี่ทั้งน้องรึไง  โลภมาก  ไม่ดีนะ  เดี๋ยวจะชวดทั้งหมด"

"ขอโทษทีนะ  ฉันไม่เข้าใจที่เธอพูด  ขอตัว"  แดเนียลฉุดแขนอีกสาวให้ขยับตัวตามกันมา  หากยังไม่ทันไปไหนไกล  เสียงพูดกวนใจก็ยังตามหลัง

"ยอมรับความจริงเถอะแดเนียล  เธอไม่ได้ดีไปกว่าฉันหรอก"

"ฉันจะดีขึ้น"  หันกลับไปพูดเสียงฉุนใส่ผู้หญิงที่ส่งยิ้มร้ายกาจมาให้  เสนอยิ้มเยือกเย็นกลับไปก่อนดึงมืออีกคนที่เงียบเป็นเป่าสากออกมาจากงานด้วยกัน  แต่ยังไม่ลืมไปเอาเสื้อโค้ทที่ฝากไว้กับเจ้าหน้าที่รับฝากกลับมา

เจย์มองหน้าคนที่ช่วยเธอสวมเสื้อโค้ทอย่างให้รู้ว่าเธอต้องการคำอธิบาย  หากฝ่ายนั้นกลับแค่ยิ้มและกระซิบเบาๆ

"กลับบ้านก่อนนะคะ  ดึกแล้ว"

"แต่แดเนียล--"  เสียงที่จะแย้งเค้ากลับหายไปง่ายๆ แค่สายตาขอร้องที่มองกลับมา  เจ้านายสาวถอนหายใจพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจนัก 

ร่างบางก้าวขึ้นรถลีมูซีนสีดำคันเดียวกับที่ใช้นั่งมางานสำคัญในคืนนี้  เธอห้ามใจตัวเองไม่ได้ไม่ให้มองคนที่นั่งอยู่อีกด้านของเบาะ  เรานั่งห่างกันเพราะอีกคนอ้างว่าไม่อยากให้เธออึดอัดถ้าต้องนั่งใกล้  มันทำให้เธอนึกเกลียดลิมูซีนคันโตคันนี้ขึ้นมาอย่างไร้เหตุผล  โดยเฉพาะเวลานี้

แต่มือที่ยื่นมาหากันก็ทำให้เธอชักจะลังเล..

เจย์เอื้อมมือให้อีกฝ่ายอย่างไม่แน่ใจว่าทำไมถึงทำ  ร่างบางขยับไปยังอีกด้านเพื่อให้ใกล้กันพอที่จะไม่ต้องยืดแขนให้เมื่อย  แดเนียลไม่ได้พูดอะไร  แค่ยิ้มอบอุ่น  ยกแขนข้างที่ว่างอ้อมมาด้านหลัง  มือผอมๆ ลูบไหล่เธอผ่านเสื้อโค้ทหนา  เรามองหน้ากันสักพักก่อนที่เธอจะตัดสินใจพิงหัวกับไหล่ที่อยู่คนละระดับเพราะความสูงเราไม่เท่ากัน

"ฉันง่วง.."  หญิงสาวพึมพำ  ปิดปากหาว  อีกสาวอมยิ้ม  ไม่ได้นึกว่าเป็นข้ออ้างอะไร

"นอนนะคะ  ถึงแล้วจะปลุก" บอสสาวหลับตาลงราวถูกมนตร์สะกดจากเสียงอันนุ่มนวล  มืออุ่นๆ ลูบไหล่เธอเบาๆ เหมือนจะกล่อมให้นอนซะนะเด็กดี  และเธอทำตามอย่างไม่คิดโต้แย้งอะไร  แปลกจริงๆ


..............................................


อ่านจบแล้ว  อย่าลืมบอกรักบอสบ้างนะคะ  :02:

เราว่าบอสน่ารักขึ้นอีกแล้วนะ อิอิ

ส่วนคู่ เทย์แซม  ปล่อยเค้าหนุงหนิงกันไปเถอะค่ะ  นำหน้าพี่ไปหลายขุมแล้วล่ะ  ฮ่าๆๆ

อืม.. แล้วแดนมีความลับอะไรหรือเปล่านะ  ต้องดูกันต่อไป   :21:

แล้วเจอกันค่ะ  ขอบคุณและราตรีสวัสดิ์เลยนะคะ  :44: 

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

18 ธันวาคม 2014 เวลา 22:13:07
 :49:   หลอกล่อเรามาด้วยชื่อตอนไม่น่าหลงกลคิดไปไกลเล้ยยยยยยพับผ่า.  แดนนี่ถ้าจะไม่ธรรมดานะนี่. ลุ้นๆ
แสดงความคิดเห็น