web stats

ข่าว

 


One night stand vol.4 [Days & Nights]- Chapter 9 : Twin's Day

โพสต์โดย: anhann วันที่: 17 ธันวาคม 2014 เวลา 19:51:11 อ่าน: 486





และแขกรับเชิญจาก Runaway Bride ค่ะ








Chapter 9 : Twin's Day



"โนเบียร์จ้ะลูกรัก"  เด็กสาวหน้าเหวอ  กระป๋องในมือเธอถูกฉกไปง่ายๆ ด้วยมือของใครบางคนที่เธอรู้จักดี  "มะม๊า..  นั่นของฝากเอฟ" 

มะม๊าที่ว่าเหลียวหน้ามาจากเมนูที่มองอยู่ตรงเคาท์เตอร์ในร้านกาแฟที่เข้ามาแวะระหว่างรอคนมารับ  สายตาจากดวงตาสีฟ้าใสที่มองจ้องมาพาให้คุณลูกหุบปากฉับ  พูดอะไรไม่ออก  จำใจพยักหน้ารับ  มะม๊าไม่รับมุขเลยแฮะ 

"เสียใจด้วยนะแฝดพี่" 

คนถูกเรียกว่าแฝดพี่แยกเขี้ยวใส่คนเรียกที่มายืนหัวเราะคิกคักอยู่ใกล้ๆ "หุบปากไปเลยแอนเดรีย  ส่งแมสเสจไปบอกอิซซี่จัดการซิ"

"โง่หรือเปล่าพี่สาว  น้องอายุไม่ถึงนะ"  แอนเดรียผลักหัวพี่  อมีเลียยกมือจะตีคืนแต่ใครบางคนก็มาล็อคคอลากไปก่อน  แน่นอนว่าเค้าสูงกว่าพวกเธอสองคนเยอะ  "ป๋า..  จัดการเลย  อมีเลียแกล้งน้อง"

"ใครแกล้งใครกันแน่ยะ..ยัยเตี้ย!"

"ฉันไม่ได้เตี้ยนะ  แค่สูงน้อยกว่าห้าเซน.!" 

"ห้าเซน.ก็เตี้ยกว่าป่ะล่า"

"ไอ้..  ไอ้..."

"แอนเดรีย..  หยุดค่ะลูก  อมีเลียด้วยค่ะ"  ปะป๋าแต่หน้าสวยเฉ้งกว่าเจ้าหญิงบางคนในเทพนิยายยกนิ้วห้าม  สองสาวน้อยวัยเกือบๆ สิบหกเงียบกริบแทบจะพร้อมกัน  แต่ไม่วายจะทำปากขมุบขมิบเถียงกันแบบไม่มีเสียง

"เราสองคนทะเลาะกันตั้งแต่เล็กจนโต  ยังไม่เบื่อหรือไงคะ" 

สองแฝดมองหน้าคนถาม  อยากจะงอนที่โดนดุอีกแล้วแต่รอยยิ้มกับสายตาเอ็นดูที่ได้รับก็ทำให้ยอมจำนน 

"ถ้าลูกสองคนไม่ทะเลาะกัน  ก็เหมือนเจ้าหญิงน้อยๆ ของปะป๋ากับมะม๊าเลยนะคะ"

"ในฝันเถอะค่ะดาเรน  พวกเค้ามาไกลเกินกว่าจะกู่กลับแล้ว"

"มะม๊า.!"  เด็กสาวร้องตะโกนพร้อมเพรียงและเสียงดังๆ ของพวกเธอก็ทำให้หลายคนแถวนี้หันมาสนใจ  แต่พวกเธอก็หาได้สนใจพวกเขาไม่  เหมือนกับที่มารดาแท้ๆ เมินหน้าใส่พวกเธอนั่นแหละ

"ดาเรนคะ  เราไปกันเถอะ  ทิ้งเด็กดื้อไว้แถวนี้แหละ"

เจ้าของชื่อยิ้มขำ  พยักหน้าให้ภรรยาที่รักก่อนจะหันมายิ้มหวานให้ลูกแฝดหน้าไม่เหมือน  "ทำตัวน่ารักๆ นะคะเด็กๆ  ลูกรู้นี่นาว่ามะม๊าเราเป็นไง"

สองสาวน้อยแค่นยิ้มให้คนที่จูบแก้มพวกเธอคนละทีทิ้งท้ายไว้ก่อนที่เค้าจะเดินไปพร้อมผู้หญิงผมบลอนด์หน้าดุซึ่งเรียกพวกเธอว่าลูก และเธอเรียกหล่อนว่ามะม๊า

"มะม๊าวัยทองรึไงนะ" อมีเลียบ่นงึมงำแต่ก็เดินตามหลังผู้ใหญ่สองคนมาแต่โดยดีและคนที่ตามมาด้วยก็ส่งเสียงบ้าง

"อยากให้เค้าฟ้องมะม๊าป่ะ"

"ฉันจะเชือดคอเธอแน่ยัยเตี้ย"  แฝดพี่ขู่ฟ่อแต่แฝดน้องก็หาได้สนใจ  แอนเดรียสะบัดหน้าให้และวิ่งไปเกาะเอวปะป๋าหน้าสวยของพวกเธอเฉย  และยังหันมาแลบลิ้นล้อเลียนเธออีกแน่ะ

"เฮอะ  เด็กประสาท"  เด็กสาวเจ้าของเส้นผมสีดาร์กบลอนด์ว่าตามหลังน้อง  จากนั้นก็ล้วงมือถือในเสื้อแจ็คเก็ตหนังสีเลือดหมูตัวเก่งมากดๆ ส่งข้อความ

'แคลร์..  ค่าจ้างของฉัน  ห้ามลืมด้วยนะ  ถ้าไม่มี..ตาย'

.........................................

"โอ้ยๆ อมีเลียปล่อยๆ เดี๋ยวตก"  อิซซาเบลร้องว๊ายตกใจที่ตัวลอยขึ้นจากพื้นเพราะคนที่เพิ่งมาถึงไม่ถึงนาทีจับเธอยก  หากตนก็หัวเราะลั่นระหว่างกอดคอพี่เค้าที่ไม่ยอมปล่อยเธอลงสักที

"เฮ้! ปล่อยอิซซี่นะไอ้แฝดพี่  เค้าจะกอดน้องมั่ง"  แอนเดรียเข้ามาดึงหลังฝาแฝดหน้าไม่เหมือนกัน  มือไวไวตบเข้าให้ที่หัวพี่  เกือบโดนหัวน้องอิซซี่ไปด้วยเลย  ถ้าน้องไม่ตาดีหลบทัน

"นี่ๆ สองคน  หยุดเลยนะคะ  น้องไม่ใช่ตุ๊กตาของเราที่จะแย่งกันแล้วฉีกแขนฉีกขา   ไปถือคนละข้างนะ"  นิโคลโพล่งออกมาอย่างไม่อาจจะทนไหว  หนักใจกับสองแสบเหลือเกิน  หากคนที่เดินเข้ามาสมทบกลับหัวเราะให้

"น่ารักดีนะคะ"

ดวงตาสีฟ้าหรี่ใส่คนที่เอ่ยชมลูกของเธอเหมือนคนตาถั่ว  "เบลล์ไม่ต้องเกรงใจฉันก็ได้นะคะ  ฉันรู้ดี"

"ไม่ได้แกล้งชมนะคะนิกกี้  พวกเค้าร่าเริงดีออก"  แอนนาเบลล์บอกอย่างจริงใจ  ไม่ทันไรเธอก็ถูกสองสาวน้อยกรูกันเข้ามาหอมแก้มคนละข้าง  หอมคืนให้แทบไม่ทัน  ตัวเธอหัวเราะแต่มะม๊าของพวกเค้ากลับกลอกตาเหมือนไม่เห็นความน่ารักของลูกสาวของตัวเอง

"อาเบลล์..  คิดถึงจังค่ะ"  อมีเลียบอกเสียงใสขณะที่แฝดน้องผงกหัวเห็นด้วย  ผู้ใหญ่ใจดีส่งยิ้มอบอุ่นกลับมาพาให้เธอต้องส่งเสียงตัดพ้อแม่ตัวเอง

"ถ้ามะม๊ายิ้มเยอะๆ เหมือนอาเบลล์  จะไม่แก่เร็วนะคะ"

แต่เธอคงจะใช้คำพูดผิดไปหน่อยคุณแม่ยังสาวและยังสวยของตนจึงส่งสายตาวาววับมาให้ขนลุกซู่ 

"ถ้าลูกจะพูดน้อยๆ กว่านี้หน่อยก็คงจะน่ารักนะคะอมีเลีย"

เจอเข้าแบบนี้รู้เลยว่าควรทำอะไร  เด็กสาวหันไปหาผู้ใหญ่ใจดี  แล้วยิ้มเจื่อน  "เหมือนหนูต้องไปแล้วค่ะ  คิดถึงนะคะอาเบลล์"  อมีเลียหอมแก้มคุณอาคนสวยตัวเล็กอีกทีแล้วลากน้องสองคนไปช่วยเข็นรถกระเป๋าด้วยกัน 

"ปะป๋า..  อาราเชล..  หนูพาเด็กมาช่วยค่ะ" 

เสียงใสๆ ของสาวน้อยที่พูดแจ้วๆ พาให้ผู้ใหญ่ที่ยืนมองทนเก๊กขรึมอยู่ไม่ไหว  หลุดยิ้มออกมาจนได้ให้ถูกแซว

"จะดื้อจะแสบแค่ไหน  ก็รักนะคะ"

"ค่ะ  มีทางเลือกที่ไหนกัน"  คุณแม่ลูกแฝดถอนหายใจเหนื่อยหน่าย  หากสุดท้ายก็ยิ้มให้คนที่ยิ้มนำมาก่อน  และเดินตามหลังเด็กๆ ตัวแสบทั้งสามพร้อมด้วยคู่ชีวิตของพวกเธอไป  ความวุ่นวายไม่จบเพียงแค่ที่สนามบินนี้แน่  เธอเชื่อเลย

...........................................

"ไหนๆ เอามา" 

เด็กแคลร์ยืนทำตาปริบๆ ใส่มือที่ยื่นมาขอของจากตน  เงยหน้ามองคนขอแล้วก็ส่ายหัวให้  "อายุไม่ถึง  จะซื้อได้ไงอมีเลีย"

อมีเลียอึ้งไปสนิท  ว่าจะอ้าปากต่อว่าน้องที่เบี้ยวไม่จ่ายค่าช่วยงานให้สักหน่อยกลับถูกอีกคนมาคล้องคอดึงให้หันไปหากัน  "อะไรเอฟ  คุยอยู่.."

"ก็คุยไปสิ  จะฟังด้วยคน"  เอเวอร์ลี่บอกฝาแฝดตัวแสบคนโตด้วยท่าทางรู้ทัน  ฝ่ายนั้นย่นคิ้วใส่  ทำท่าจะไม่พูดด้วย  "นี่แคลร์ซื้อให้ไม่ได้  แต่ฉันซื้อได้นะ  ลืมใช่ไหม.?"

"เออใช่..  เอฟสิบแปดแล้ว!"  ทำเสียงตื่นเต้นจนโอเว่อร์  คนที่ตามเธอมาที่สวนหลังบ้านนี้ด้วยก็ส่งเสียงขึ้นมา

"อย่าไปตามใจให้มากเลยเอฟ  เบียร์ไม่ได้ทำให้เป็นผู้ใหญ่สักหน่อย  สมองกับความคิดต่างหาก"

"หุบปากไปเลยแอนเดรีย  ฉันแค่อยากจะคลายเครียดเท่านั้น" 

"ว่ายน้ำก็ทำให้คลายเครียดได้ย่ะยัยขี้เมา"  แอนเดรียกอดอกว่าพี่สาวตัวเองฉอดๆ เรียกเสียงหัวเราะให้กับน้องๆ ที่เหลือได้เป็นอย่างดี  จากนั้นก็เปลี่ยนเรื่องเฉยตามประสาคนชอบทำอะไรเร็ว  "แล้วอิซซี่ไปไหนแล้วล่ะ  นึกว่าเดินตามมา"

"ไปรับยัยเปี๊ยกมั้ง  วันนี้เรียนเปียโน" แคลร์ตอบคำถามให้  ใครๆ ก็หันมามองหน้า  โดยเฉพาะพี่สาวตัวเอง  แต่หาใช่เอเวอร์ลี่ไม่ที่พูดต่อ

"แล้วทำไมไม่เรียนบ้างล่ะแคลร์  เธอจะได้ใจเย็นลงหน่อย"

"เฮ้..เอฟ..  ช่วยบอกทีว่าฉันไม่ได้หูฝาด  ยัยตัวแสบเนี่ยเหรอที่แนะนำให้น้องสาวพี่ไปเรียนเปียโนให้ใจเย็น"

"เอฟ..  เตะยัยปากเสียนั่นให้ทีสิ  หนวกหู" 

"แอนเดรีย.. เธอว่าฉันก่อนนะ"

"ฉันว่าเพราะหวังดีหรอกนะยัยบื้อ"  แฝดน้องชี้หน้าว่าพี่สาวแล้วคว้ามือสาวน้อยอีกคน  "แคลร์..  เราไปกันเถอะ  หาขนมกินกันดีกว่า"

"เดี๋ยวก็อ้วนตายหรอกยัยเตี้ย"  อมีเลียส่งเสียงล้อเลียนตามหลังน้องที่หันมายกนิ้วกลางให้อย่างไม่เกรงใจกัน  "หน๊อยแน่ะ  ยัยตัวแสบ!"  แฝดพี่จะวิ่งตามไปไล่เตะก้นน้องแต่โดนบางคนที่มือไวพอล็อคคอเอาไว้ได้ทัน  "เอฟ.."

"ไม่เอาน่า  ปล่อยน้องไปเถอะ"  เอเวอร์ลี่ห้าม  และล้วงบางอย่างขึ้นมาจากกระเป๋าเสื้อคลุม  ชูมันขึ้นให้อีกคนกลืนน้ำลายเอื้อก  "เลือกเอา  จะไปไล่ตีน้องหรือจะเอาไอ้นี่" 

เป็นไปตามคาด  อมีเลียคว้ากระติกสแตนเลสทรงแบนขนาด 8 ออนซ์ไปจากมือเธอและเปิดมันจิบอย่างรีบร้อนจนสำลักให้เธอลูบหลังให้  และพอสงบลงได้หน่อยก็หันมาทำตาเยิ้มมองเธออย่างรู้ทัน

"อยากรู้อะไร  ว่ามาเลยเอฟ  ไม่ต้องมัวลีลา"

คนชอบลีลายักไหล่  ยิ้มเหมือนไม่ยี่หระอะไรในโลกก่อนเข้ามากระซิบที่ข้างหูแหล่งข้อมูลชั้นดีที่มีดีกรีเป็นถึงแฮกเกอร์มือพระกาฬ

"เธอจัดการไอ้เด็กเวรที่มีเรื่องกับอิซซี่ของเราแล้วหรือยัง"

"โอ้ย.. ของมันแน่อยู่แล้วพี่สาว"

สองสาวอายุต่างกันสองปีแปะมือ High Five กันด้วยรอยยิ้มสะใจ  แล้วผลัดกันส่งกระติกให้กันและกันดื่มของในนั้นที่แอบซ่อนผู้ใหญ่มา

เอาน่า.. มันก็แค่ไวน์ผลไม้  แอลกอฮอล์นิดเดียวเอง..

...........................................

"จริงๆ เราไปเปิดโรงแรมกันก็ได้นะ"

ราเชลเงยหน้าขึ้นจากลังเบียร์ที่กำลังแกะอยู่เพื่อจะเอามันแช่ในตู้เย็นใบโตในห้องครัว  "เฮ้.. ดาเรน..  อย่าพูดอย่างนั้น  ฉันเชื่อว่าบ้านฉันใหญ่พอจะรับมือพวกเธอได้อยู่นะ  แต่ถ้ามันอึดอัด  เราไปค้างที่ปราสาทกันก็ได้"

"เราก็แพลนกันไว้อย่างนั้นไม่ใช่เหรอ"  ดาเรนตอบขณะประคองแก้วกาแฟร้อนเอาไว้ในมือ  ยืนพิงเคาท์เตอร์บาร์ที่อยู่ด้านหลัง  เจ้าของบ้านหัวทองหันมาพยักหน้าให้

"พรุ่งนี้แล้วกันนะ  ฉันขอเวลาเตรียมสถานที่ก่อน  ช่วงนี้มันไฮซีซั่น  เลยยุ่งๆ"

"ฉันเข้าใจ  พร้อมเมื่อไหร่ค่อยไปก็ได้  ฉันอยู่ได้เป็นอาทิตย์"

"เยี่ยม..  อิซซี่ต้องชอบแน่" 

"แหม.. เธอนี่เป็นแม่ที่น่ารักมากเลยนะ"  แขกจากแดนไกลแซว  และหัวเราะที่ถูกมองค้อนอย่างไม่จริงจัง  "เสียดายนะที่พวกเจสมาไม่ได้"

"โดนคุณนายฮาร์เบอร์เรียกให้ไปอังกฤษล่ะสิ"

"นั่นล่ะ  ฉันนี่สงสารเจสซี่เลยนะ  เค้าอยากมาเจอพี่ๆ"

"แล้วเค้าไม่มาเยี่ยมตายายที่นี่บ้างเหรอ"  ราเชลถามสงสัย  จำได้ว่าครอบครัวภรรยาของคุณหมอที่ว่าก็อยู่ที่นี่ด้วยเหมือนกัน

"ฉันก็ไม่แน่ใจหรอก  อาจจะมาตอนคริสมาสต์เลยทีเดียวก็ได้  ถ้าพวกเค้าหาตั๋วได้นะ"

"หรือบางทียัยหมออาจพาลูกกับเมียนั่งเจ็ทมา  ถ้าลูกงอแงมากๆ"

"โอ้..ราเชล..  เธอก็พูดเกินไป"

"ก็มันจริงนี่.."  เจ้าของบ้านหัวทองกลั้นขำแทบไม่ไหวเมื่อนึกถึงหน้าคุณหมอตอนโดนลูกสาวที่รักอ้อน

"อย่าไปว่าเจสเลยน่า..  ฉันว่าพวกเราก็พอกันทั้งหมดแหละ  โดนลูกปั่นหัวกันประจำ"

"ใช่.. ฉันล่ะเหนื่อยใจชะมัด  แถมยังต้องทะเลาะกับแม่เค้าอีกนะ"

"เรื่องที่มีเรื่องที่โรงเรียนน่ะเหรอ"

"อืม.. แล้วก็ยังมีเรื่องอื่นด้วย"  มัมคนสวยพึมพำ  หันหลังให้ตู้เย็นหันหน้ามาแขกเมื่อจับของยัดเข้าไปหมดแล้ว "พอเดาได้ไหมว่า..เรื่องอะไร"

คนมีลูกสาวตั้งสองคนอมยิ้มเหมือนจะบอกให้รู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลยกับการคาดคะเน  "ราเชล..  เธอรู้อะไรไหม.. ฝาแฝดของฉันสิบห้าย่างสิบหกแล้ว  และเธอลองคิดดูสิว่า  พวกเค้าจะเป็นยังไง"

"โอ้.. ฉันไม่สงสัยแล้วล่ะว่า  ทำไมนิกกี้ถึงดุขนาดนั้น"

"ขนาดดุยังเอาไม่ค่อยอยู่เลย  แต่เราก็เคยคุยกันอยู่  พวกเค้าสัญญาเอาไว้แล้วว่า  จะไม่เหลวไหล  อย่างน้อยก็ตั้งใจเรียนอยู่"

"ได้ข่าวว่า  มีลุ้นได้ทุนเข้ามหา'ลัยทั้งคู่เลยไม่ใช่เหรอ"

"ประมาณนั้น.. ฉันเลยพยายามบอกนิกกี้ให้ใจเย็นกับพวกเค้าหน่อย"

"แหม.. อันที่จริงนิกกี้น่าจะเข้าใจพวกเค้ามากกว่าใครอีกนะ  เพราะนิสัยเด็กๆ เหมือนมาจากเค้าโดยตรงเลย"  ราเชลวิจารณ์ขณะที่อีกคนอมยิ้ม  ท่าทางไม่คิดจะโต้แย้งอะไร  "อืมม.. แต่ฉันมีอีกอย่างนะดาเรน"

เจ้าของชื่อเลิกคิ้วมองเจ้าของบ้านที่ดูจะมีคำถามเยอะมากเหมือนเจ้าหนูจำไมไปสักหน่อย  "อะไรล่ะ  ว่ามาสิ  เธอรอเวลาเจอฉันตัวเป็นๆ มานานแล้วนี่นา"

ผู้หญิงหัวทองดีดนิ้วเปาะถูกใจคำพูดของแขก  ราเชลเข้าไปดึงแก้วกาแฟจากมือดาเรนออกมาและยัดกระป๋องเบียร์เข้าไปแทน  แล้วกระซิบเบาๆ เหมือนกลัวใครได้ยิน  "เรามาจะเม้าท์เรื่องลูก  หรือเรื่องเมียกันก่อนดีล่ะ"

ดาเรนหัวเราะอย่างอดไม่ได้  เธอเลือกจะวางกระป๋องเบียร์ไว้และหยิบแก้วกาแฟมาจิบใหม่แทน  "ฉันแนะนำ  เรื่องลูกดีกว่านะ  เพราะเรื่องหลัง  ฉันคงต้องไปทำประกันเพิ่ม  เกิดตายไปตอนนี้ฝาแฝดจะเดือดร้อน"

"โอ้ย.. ปอดแหกอ่ะดาเรน"

"ฉันแค่อยากอยู่กับลูกกับนิกกี้ไปนานๆ"

"ก็โอเค.."  ราเชลพึมพำยิ้มๆ เอาเบียร์ไปเก็บและหยิบเหยือกน้ำส้มมารินดื่มแทน  แหม.. รักสุขภาพขึ้นมาทันทีเชียว

.........................................

"อิซซี่..  ตกลงยังไม่ได้...  กันใช่ป่ะ"

อิซซาเบลเงยหน้าขึ้นจากมาร์ชเมลโล่ที่กำลังย่างอยู่บนกองไฟทันทีที่ได้ยินคำถาม  ดวงตาสีเหมือนกันสบกันอย่างตกใจ "ถามอะไรน่ะแอนเดรีย" 

แอนเดรียจุ๊ปาก  มองซ้ายมองขวาก่อนขยับเข้ามาใกล้คนที่นั่งยองๆ อยู่ก่อน  "ก็กับเอฟ.."

เด็กสาวอายุน้อยกว่าสั่นหัวรัวๆ ทำหน้าหวาดกลัวใส่พี่แฝด  "อดเถอะ  มัมห้ามไว้  รอให้อายุเท่าตัวก่อน  แถมบอกว่าไม่มีได้ยิ่งดีใหญ่  ทีตัวเองน่ะ  ไม่เคยเกรงใจลูกเลยเหอะ"  บ่นงึมงำให้คนอายุมากกว่านั่งขำ  หมั่นไส้เลยตีไหล่ไปสักที  "เงียบเลยนะ  ตัวเองล่ะ  มียัง.."

"ยังสิ  ยังหาแฟนไม่ได้เลยย่ะ"  เด็กสาวจากสวิสตอบอย่างไม่อาย  แต่แววตาบอกว่าเซ็งอยู่ไม่น้อย  "เพราะยัยนั่น  แย่งคนที่ฉันชอบไปหมดเลย"  พูดแล้วก็มองไปที่แฝดพี่หน้าไม่เหมือนของตัวเอง  อิซซาเบลมองตามคิ้วขมวด

"อ้าว..  ทำไมงั้นล่ะ  อมีเลียนี่ใช้ไม่ได้เลยแฮะ"

"ก็งั้นล่ะ  แต่ฉันรู้ว่า  ยัยนั่นก็หวังดี"  สายตาที่มองพี่สาวตรงเตาย่างบาร์บีคิวไม่ได้ดูขุ่นเคืองอะไรอย่างที่คนฟังกำลังคิด  น้องจึงมองหน้ากลับมาอย่างงงๆ "ก็แบบนี้อิซซี่..  อมีเลียเจ้าชู้ใช่ป่ะ  เค้าก็เลยดูออกไงว่าใครจริงใจ  หรือแค่มาหลอกเล่น  แล้วเค้าก็เลย..."

"อ๋อ..เข้าใจแล้ว  อมีเลียแค่อยากจะปกป้องน้องรัก" อิซซี่ยิ้มแฉ่ง  ดีใจที่พี่สาวที่ตนนับถือเป็นคนดี  ถึงจะแสบสันต์ขนาดไหน

"แบบนั้นล่ะมั้ง..  แต่ที่สำคัญนะ  ฉันแอบรู้มาว่า  เห็นเจ้าชู้ๆ อย่างนั้น  อมีเลียก็ยังจิ้น"

"หืมม.?  งั้นแสดงว่า  เค้าแค่จะกันท่าให้ตัวเฉยๆสิ"

"งั้นมั้ง..  ฟังเหมือนดูดีเนอะ  ปกป้องน้อง"

"แหม.. ว่าไปนั่น  จริงๆ ก็ชอบให้เค้าปกป้องไม่ใช่หรือไง.."  อิซซาเบลแกล้งแซวพี่แฝดให้เค้าแยกเขี้ยวไม่พอใจใส่  ตัวเองก็หัวเราะ "แต่พวกตัวน่ะชอบทะเลาะกันประจำ  ทั้งที่รักกันหวงกันขนาดนี้  ทำไมล่ะ"

คนถูกถามยักไหล่  หมุนไม้ที่เสียบขนมนุ่มๆ สีขาวเล่นไปมา  "มันสนุกดีมั้ง  ไม่รู้สิ"

"สงสัยเหมือนฉันกับยัยเจอร์"  อิซซาเบลพึมพำ  มองไปยังเจ้าของชื่อที่ยืนล้อมเตาบาร์บีคิวอยู่กับพวกพี่ๆ พี่เอฟกับพี่อมีเลีย "ฉันกับยัยเจอร์  เจอกันทีไร  ไม่ตีก็เถียงกัน"

"พวกเธอก็เหมือนพี่น้องกันจริงๆ ไง"

"ใช่..  มัมกับหม่ามี๊ก็ว่างั้น"  อิซซี่อมยิ้ม  และหัวเราะเบาๆ ที่เจอร์ซี่ถูกพี่ๆ ตัวโตกว่าแกล้งใช้งานให้ไปหยิบของตั้งหลายเที่ยว  แต่มองน้องไปๆมาๆ สายตาก็ไปเจออีกคนตรงที่นั้น  เด็กหัวทองยืนหน้ามุ่ยไม่ยิ้มแย้มเหมือนคนอื่น มันทำให้นึกสงสัย

"แอนเดรียก็สนิทกับแคลร์ใช่ไหม..  เค้าเป็นยังไง"

"เป็นยังไง  หมายถึงอะไรล่ะ"  แอนเดรียย้อน  ตามองเด็กตัวสูงเจ้าของชื่อที่มักจะใช้เวลาช่วงซัมเมอร์หรือวันหยุดโรงเรียนด้วยกันเสมอ  เพราะครอบครัวเคิร์กชอบมาเที่ยวบ้านเธอที่สวิส  และแม่ๆ ของเราก็ค่อนข้างสนิทกัน  "แต่จริงๆ เค้าสนิทกับอมีเลียมากกว่านะ  ว่ายน้ำด้วยกันไง"

"นั่นสิ  พวกเค้าเป็นนักว่ายน้ำเหมือนกันนี่นา"  อิซซาเบลเห็นด้วย  พี่สาวคนสวยข้างๆ ก็ยังมองมาเหมือนอยากฟังตนพูดต่อ "ก็ไม่มีอะไรหรอก  แค่สงสัยว่าเค้ามีปัญหาอะไรกับเอฟหรือเปล่า"

"อ้าว.. แล้วทำไมไม่ถามเอฟล่ะ"

"ไม่เอาล่ะ  เอฟชอบทำหน้าลำบากใจ  ฉันขี้เกียจไปวุ่นวาย"

"งั้นก็ไม่ต้องไปยุ่งเรื่องพวกเค้าสิ  แคลร์ก็ไม่ได้ร้ายกับเธอไม่ใช่เหรอ"

"ก็จริง..  แต่ว่า.."

แอนเดรียมองตามสายตาน้องไปแล้วก็หันกลับมามองมาร์ชเมลโล่อันหอมหวนของตัวเอง  พลางพึมพำบางประโยคที่เรียกความสนใจน้องให้กลับคืนมา  "บางเรื่อง..  ถึงเวลาก็รู้เองแหละ  แต่ตอนนี้มาร์ชเมลโล่เธอไหม้หมดแล้วอิซซี่"

"Shit!  แล้วทำไมไม่บอกก่อนนี้นะแอนเดรีย!"

เจ้าของชื่อหัวเราะขำที่เห็นอีกคนโยนขนมไหม้ทิ้งไปอย่างเสียดาย  และขณะที่น้องกำลังวุ่นวายเอาอันใหม่มาย่าง  เธอก็หันไปสบตากับบางคนที่มองมาพอดี  เอเวอร์ลี่ขยิบตาขี้เล่นให้และเธอแลบลิ้นกลับไปทันควันก่อนจะหันกลับมาบ่นงึมงำอยู่ในลำคอไม่ให้ใครได้ยิน

เชอะ  มองทำไม  ฉันไม่ใช่แมวขโมยปลาย่างนะยะ!       


.............................................


วันนี้เป็นวันของฝาแฝดค่ะ  อาจจะมีเยอะไปสักหน่อยนะคะ  แต่เค้าไม่ได้อยู่นานหรอก  เดี๋ยวแย่งซีนคนอื่นหมด ฮ่าๆๆ   :01:

ไม่รู้จะพูดอะไร  รู้แค่ชอบแฝดหน้าไม่เหมือนคู่นี้จริงๆ อิอิ (หารูปอิมเมจยากนะคะ ฮ่าๆๆ)   :02:

ขอบคุณค่ะ  แล้วเจอกันใหม่นะ   :44:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น