web stats

ข่าว

 


One night stand Vol.1 Chapter 04 - นี่เราเป็นแฟนกันแล้วหรือยังคะ..?

โพสต์โดย: anhann วันที่: 24 พฤษภาคม 2014 เวลา 16:18:12 อ่าน: 625

Chapter  4  :  นี่เราเป็นแฟนกันแล้วหรือยังคะ..?
 
พระเจ้า! ไม่คิดเลยว่า จะมีแฟนเป็นคนรวยและโด่งดังทั้งที  มันจะยุ่งยากมากขนาดนี้  จะหาเวลาส่วนตัวอยู่ด้วยกันได้สักที  ก็ยากเย็นแสนเข็ญ  เหมือนไม่เว้นจังหวะให้หายใจหายคอกันบ้าง   
แอนนาเบลล์แทบจะร้องกรี๊ดไปหลายต่อหลายครั้ง ตั้งแต่ที่เห็นราเชลเอาแต่คุยโทรศัพท์กับใครก็ไม่รู้ตั้งหลายสาย  กลับไปทำงานวุ่นวายอีกครั้งทั้งที่ตกลงกันแล้วว่าจะกลับบ้านด้วยกันและกระชับความสัมพันธ์ของคนรักให้แน่นแฟ้นขึ้น   ซึ่งเธอก็คงจะทำไปแล้ว  กรี๊ดให้ออฟฟิศแตก  หากไม่กลัวว่ากิริยาอาการเหมือนเด็กแบบนั้นจะทำให้ถูกเบื่อเร็วขึ้น  และอาจจะถูกทิ้งง่ายๆ 
ยังไงซะ ก่อนจะถูกคนขี้เบื่อทิ้ง  เธอจะต้องเชยชิมหล่อนให้ได้สมใจอยากเสียก่อน  ความคิดนี้ทำให้รู้สึกรุมร้อนอยู่ในอกจนเกือบจะปิดไว้ไม่มิดอีกต่อไปหากมันไม่ได้หายไปอีกครั้งเมื่อพบว่ามาเจออะไรนอกห้องทำงานของราเชลตอนที่ได้ออกมาด้วยกันในที่สุด
ความทรมานของการรอยังไม่ยอมหยุดง่ายๆ เหมือนมีมารร้ายคอยมาขวางทาง  ขัดขวางความสุข... 

เมื่อโผล่ออกมาจากห้องทำงาน   และพบว่าเลขาหน้าห้องยืนรอท่าจังก้าดักหน้าเอาไว้   ยัยผู้หญิงคนนั้นแทบไม่ยอมให้ผู้จัดการแสนสวยได้มีเวลาตั้งตัวรับมืออะไร  หล่อนมาถึงก็ร่ายยาวถึงตารางของเจ้านายทันที จนทั้งเธอและราเชลได้แต่ยืนนิ่งเหมือนก้อนหิน  ฟังหล่อนพูดฉอดๆ  ไม่กี่นาทีก็พบว่า แม่เลขาคนงามยื่นแฟ้มงานมาให้ผู้จัดการที่กำลังยืนตะลึง อึ้งฟังหล่อนบอกลาและกลับบ้านไปตัวฉิวอย่างไม่รีรอฟังคำทัดทานใดจากเจ้านาย
สุดท้ายที่เธอจับใจความได้และราเชลซึ่งได้สติกลับมาก่อนแล้วเล่าให้ฟัง  ก็คือ ว่าที่แฟนสาวของเธอจะต้องไปพบลูกค้าคนสำคัญหลังจากนี้  มีเวลานัดหมายและสถานที่ระบุไว้ในแฟ้มงานที่แม่เลขาส่งมาให้ก่อนที่หล่อนจะรีบแล่นจากไปด้วยเหตุผลที่หมดเวลางานของหล่อนแล้ว  และเห็นแล้วว่าคุณผู้จัดการคงจะมีผู้ร่วมเดินทางไปงานนั้นๆได้โดยไม่ต้องอาศัยหล่อน ยังไม่พอหล่อนยังได้หันมาขอบคุณเธอด้วยที่จะช่วยไปทำงานแทนให้  จะได้ไปลัลล้ากับแฟนหนุ่มที่นัดกันไว้ได้อย่างสบายใจ 
แอนนาเบลล์ไม่คิดเลยว่า จะต้องมาเจอกับเหตุการณ์แบบนี้  แม่เลขานั่นดูช่างจะเหมาะกันดีกับคุณเจ้านายของหล่อนเสียจริง  นิสัยเหมือนกันราวกับมันติดต่อกันได้  ไม่สนใจจะฟังใคร  ทั้งยังชอบสรุปเรื่องเข้าข้างตัวเองเสียอีก  อยากรู้จริงๆเลยว่า  เวลาที่เธอไม่ได้อยู่ที่นี่ สองสาวนิสัยไม่แตกต่างนี่จะต้องทะเลาะกันไปสักกี่ยกกว่าจะทำงานแต่ละงานได้สำเร็จ
แต่ก็เชื่ออยู่ว่าในเวลาปกติ  ราเชลคงจะไม่มีทางยอมให้ใครมาทำตัวเหนือกว่าหล่อนแน่ๆ ยิ่งเป็นกับลูกน้องด้วยแล้วยิ่งไม่มีทางหรือว่าที่เป็นแบบนี้เพราะหล่อนกำลังมึนอยู่กับบางอย่างที่ทำค้างคากับเธอเอาไว้ในห้องทำงานนั้น
และต้องไปพบลูกค้าทั้งสภาพแบบนี้   คุณผู้จัดการจะทำงานไหวเหรอ..?

"ไปเปลี่ยนชุดกันเถอะ"

ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนกระพริบ  สติของเธอกลับคืนมาแต่ยังมองหน้าคนเอ่ยชวนอย่างไม่เข้าใจ  "คะ..?"
ราเชลยกมือขึ้นลูบหน้าและถอนหายใจแรงๆก่อนจะดึงแขนอีกคนให้หายเข้ามาในห้องด้วยกัน  มันยังรู้สึกไม่พร้อมจริงๆที่จะออกไปไหน  แย่จริง..ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ไปได้นะ  ผู้หญิงคนนี้มีอะไรดีกันเนี่ย  ฉันไม่เข้าใจเลย..
ร่างสูงปล่อยมืออีกคนอย่างไม่ใส่ใจและตรงไปเปิดประตูที่อยู่อีกมุมหนึ่งของห้องทำงานเผยให้เห็นราวเสื้อผ้าที่มีชุดต่างๆนานาด้านใน  มันถูกเตรียมพร้อมไว้เสมอเพื่อรับมือกับสถานการณ์แบบนี้ งานที่พุ่งเข้ามาเร็วเหมือนฟ้าผ่า
มือเรียวไล่หาสิ่งที่ต้องการอย่างรีบร้อน  เพราะใจตัวเองร้อนยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด  อยากรีบเปลี่ยนๆชุดไปพบลูกค้า  ตกลงเรื่องงานกันให้เสร็จโดยเร็วและตรงกลับบ้านทันที  ทำตามที่ได้ตั้งใจและนัดแนะกันไว้ดิบดีกับคนที่เกือบจะเรียกได้อย่างเต็มปากว่า 'แฟน' แอบหวังใจว่า  แอนนาเบลล์จะยอมรับกับเรื่องนี้ได้  อย่างน้อยการได้เห็นสาวหน้าหวานยอมมานั่งอยู่ด้วยเวลาทำงานอันแสนน่าเบื่อ  ก็พอจะเดาได้ว่า  ถ้าให้รออีกสักหน่อยคงจะไม่มีปัญหาอะไร  เพราะครั้นจะปล่อยทิ้งให้งานต้องเสียหาย  ก็เกรงว่าความดีทั้งหมดที่ได้ทำมานมนาน  จะสูญสลายหายไปกับความเหลวไหลครั้งเดียวนี้   มันคงจะไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ 
คุณพ่อคุณแม่ที่ไว้ใจมาให้ดูแลกิจการงานของบ้านแลกกับการตามใจในเรื่องอื่นๆ  ไม่ว่าจะเป็นเงินทองที่มีให้ใช้ไม่อั้น  เที่ยวเตร่เฮฮาตามประสาวัยรุ่นได้แบบไม่มีใครห้าม  จัดงานปาร์ตี้คลายเครียดที่บ้านได้บ่อยเท่าไหร่ก็ได้โดยไม่มาวุ่นวายในเรื่องส่วนตัว  โดยเฉพาะเรื่องแฟนซึ่งถือเป็นเรื่องใหญ่ที่สุด และหากทุกอย่างเหล่านี้จะถูกหยุดลง  ด้วยเรื่องไร้สาระจากฮอร์โมนที่พลุ่งพล่านเกินพิกัดนี้จะคุ้มกันหรือไร  อดเปรี้ยวไว้กินหวานก่อนดีกว่าไหม..

"อะ..ใส่ซะ  เธอต้องไปงานกับฉัน"  เสียงแสดงถึงอำนาจบาตรใหญ่ พาให้ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนกระพริบตาอีกครั้งและเห็นว่ามีชุดสำหรับไปงานกลางคืนถูกยื่นส่งให้เธอ ซึ่งเธอก็ยื่นมือไปรับมันมาอย่างไม่รู้ตัว  หรือเพราะว่ากลัวกับสายตาของดวงตาคมกริบที่ตวัดมามองหน้ากันแน่  แปลกใจอยู่มากกับอารมณ์ที่เปลี่ยนไวเหมือนโกหกของผู้หญิงคนนี้ "อาจจะใหญ่ไปหน่อยนะ  เพราะมันเป็นไซส์ของฉัน" 
แอนนาเบลล์หันขวับเพราะต้องการจะเห็นหน้าคนที่พูดกับเธอ แต่สิ่งที่เจอก็ทำให้เธอต้องหันกลับมาทันที ผู้จัดการตัวดีกำลังค่อยๆเปลื้องผ้าของหล่อนออกจากตัวเหมือนไม่กลัวว่าใครจะมองเห็น และไม่รู้ว่าเธอกำลังยืนตัวสั่นใจเต้นแรงอยู่แบบนี้   ก็นะ..อารมณ์อย่างว่านั่นมันยังไม่ได้หายไปเสียหน่อย  แล้วยังจะมาเจอกับคนอ่อยโดยไม่แคร์สื่อแบบนี้อีก  มันทรมานกันเกินไปไหม

"มัวทำอะไรอยู่ล่ะ  ฉันจะเสร็จแล้วนะ"
ต๊าย..ตาย..  เธออยากจะร้องกรี๊ดออกมาให้ลั่นห้อง  เพราะคำพูดล่อแหลมอย่างไม่ได้ตั้งใจของคนเอาแต่ใจนั่น   แต่ใครกันจะไปทันคิดว่าเธอจะสนใจกับแค่คำพูดธรรมดาๆแบบนี้   แค่คำว่า 'เสร็จ' เท่านั้น
เสียงครางหอบหายใจกระชั้นในเวลาที่หล่อนใกล้จะถึงฝั่งฝันดังขึ้นมาในหัวของเธอ  สายตาที่มองเธอเป็นสัญญาณให้รีบเร่งเพิ่มความหวานปรนเปรอเข้ามาตอบรับแรงปรารถนาอันแรงกล้าของหล่อนในเวลานั้น  มันทำให้สติของเธอใกล้จะหลุดหาย แอนนาเบลล์คิดว่าเธอคงไม่อาจจะควบคุมตัวเองเอาไว้ได้อีกต่อไปแล้ว  หากขืนยังอยู่ตรงนี้ต่อไป

"ฉันจะไปเปลี่ยนในห้องน้ำนะ  คุณรอหน่อยก็แล้วกัน" จากนั้นเธอก็รีบจ้ำอ้าวเข้าไปในห้องน้ำทันที  ไม่สนใจกับคนที่มองเธอตาค้างอยู่ที่เดิม
------ One night stand 1 ------

"โอ้..แย่จริง"  แอนนาเบลล์ครางออกมาเมื่อพบว่า  ชั้นในของเธอเหนียวเหนอะหนะไปหมด  ความปรารถนาเกินจะทนนั่นทำพิษให้เธอต้องมาเป็นแบบนี้  ประหลาดใจเหลือเกินที่แต่ไหนแต่ไรมา  เธอไม่เคยรู้สึกอะไรกับใครได้มากมายขนาดนี้  แฟนก็เคยมีมาแล้วตั้งหลายคนแต่ไม่เห็นใครสักคนที่สามารถทำให้เธอมีความต้องการอยากชิดใกล้และแสดงความรักร่วมกันมากเท่านี้มาก่อน 
หรือเสน่ห์อันร้อนแรงของหล่อนจะมีผลโดยตรงกับร่างกายเธอ ก็ไม่รู้..
มันแย่ที่สุดเลย..เหมือนฉันกำลังจะเป็นโรคจิต

"แอนนาเบลล์" 
ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเบิกกว้างอย่างตกใจเพราะเสียงเรียกชื่อ 
ตายแล้ว.. หล่อนมาตามเธอแล้ว จะทำอย่างไรดี  จะเดินเข้าไปในงานทั้งที่รู้สึกไม่สบายตัวแบบนี้น่ะเหรอ  โหดร้ายเกินไปมั้ย

"ค่ะ..ขา..  ใกล้จะเรียบร้อยแล้วค่ะ  รอสักครู่นะคะ" 

"เปิดประตูหน่อย"

มือบางชะงักการเคลื่อนไหวที่กำลังพยายามใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ให้ตัวเอง  เมื่อได้ยินคำสั่งนี้   เธอจะปฏิเสธได้ยังไงกับคนเอาแต่ใจนั่น  จะยอมให้หล่อนมาเจอในเวลาแบบนี้ที่เสื้อผ้ายังสวมไม่เสร็จเนี่ยนะ เดี๋ยวก็ไม่ได้ไปมันหรอกงานล้งงานเลี้ยง  แต่ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้หรอก  เธอต้องพยายามหาอะไรมาปิดเนื้อตัวเอาไว้ก่อน  คงพอจะช่วยได้  ถึงยังไงใจก็ยังสั่นเวลาที่เปิดประตูออกมาและเจอกับสายตาของดวงตาคมที่มองอย่างมีความหมายที่รู้กันแบบนี้  เธอทำได้แค่ไม่รู้ไม่ชี้และเลิกคิ้วให้หล่อนเป็นคำถามกลับไป  ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรจึงได้ยินเสียงถอนหายใจแรงๆดังออกมาก่อนที่สาวร่างสูงจะหันหน้าไปทางอื่น  แต่เธอก็ไม่มีเวลาจะถามหาเหตุผลของการถอนหายใจนั้นถึงจะอยากรู้แทบตาย  เพราะรู้สึกอายและขายหน้ามากกว่าเมื่อเห็นแล้วว่า หล่อนส่งอะไรมาให้ก่อนจะปิดประตูและเดินหนีไป
กางเกงชั้นใน...

แอนนาเบลล์แทบจะอยากหายตัวไปเสียเดี๋ยวนี้  เพราะเสียงเซ็กซี่ที่เอ่ยแซวทะลุบานประตูเข้ามา

"อย่าให้เลอะอีกนะ  ฉันมีสำรองให้เธอได้แค่ตัวเดียว"
บ้าจริง..  รู้ด้วยเหรอเนี่ย..   ได้ไง...

------ One night stand 1 ------

"เหนื่อยจัง..."  แอนนา เบลล์ถอนหายใจยาวขณะยืนพิงผนังห้องอย่างหมดแรงในตอนเที่ยงคืนของวันที่แสนทรมานของเธอ 
ไม่นึกเลยว่าการไปพบลูกค้าในงานเลี้ยง จะสามารถทำให้เธอสูญเสียพลังชีวิตไปได้ขนาดนี้  อาจเพราะเธอทานอะไรไม่ค่อยลง  อาหารของโรงแรมที่หยิบได้ไม่อั้น  เครื่องดื่มที่ดื่มได้ไม่จำกัดก็ไม่สามารถทำให้เธอสนใจได้   เพราะมัวแต่วุ่นวายอยู่กับการคอยตามมองตามสาวร่างสูงในชุดราตรีสีแดงเพลิงที่เดินทางไปด้วยกันในระหว่างที่หล่อนพูดคุยทักทายใครๆในงานอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าหล่อนจะขยับเยื้องกายไปทางไหน  เธอจะต้องใช้สายตาตามไปประกบอยู่ไม่ห่าง 
จะไม่ให้เป็นเช่นนั้นไปได้อย่างไร  ก็หวั่นใจเสียเหลือเกินว่า   เทพีแห่งความรักนั่นจะไปกระชากใครติดมือมาด้วยจากการไปร่วมงานคืนนี้   ตอนนั้นเธอหายใจหายคอไม่สะดวกทุกทีที่เห็นเรียวปากสวยนั่นส่งยิ้มให้ใครๆไม่ว่าจะหนุ่มหรือชรา  แม้กระทั่งสาวๆก็ตาม 
สาวหน้าหวานฟันธงได้เลยว่า  เธอกำลังใกล้จะกลายเป็นสาวคลั่งรักขี้หึงไปเสียแล้ว   คิดไปแล้วจะโทษใครได้ที่ต้องเหนื่อยแบบนี้    ก็ดันไปมีแฟนเป็นคนสวยไม่เกรงใจใครแบบนี้นี่นา  สมน้ำหน้าตัวเองดีไหมเนี่ย...

"แอนนาเบลล์" 

"ขา.. อะไรเหรอคะ" ตอบรับเสียงหวานทั้งที่เกือบจะลืมตาไม่ขึ้น ขณะดึงหมอนที่อยู่ใกล้ๆมากอดไว้  ลืมไปแล้วด้วยว่าไม่ได้อยู่บ้านตัวเอง   และกำลังทำให้ผ้าปูที่นอนของคนอื่นเลอะเทอะด้วยเครื่องสำอางบนใบหน้า  ไม่รู้ด้วยว่ากำลังมีอีกสายตามองมาอย่างเอ็นดูแค่ไหนและตัวเองดูน่ารักแค่ไหนเวลาแบบนี้
ราเชลยิ้มแทบแก้มปริเป็นครั้งแรกในชีวิตตั้งแต่ที่โตมาจนเป็นสาว จำได้ว่าไม่เคยได้เจอกับอะไรที่รู้สึกดีแบบนี้มาก่อน  ไม่ว่าจะกับแฟนคนไหนที่เคยผ่านมา   ไม่เคยพบว่าต้องกลั้นใจแทบตายที่จะไม่เข้าไปทำอะไรคนที่กำลังนอนงัวเงียอยู่นั่น   สาวเปรี้ยวสั่นศีรษะไปมาหวังให้ตัวเองได้สติ

"นี่..อย่าเพิ่งหลับสิ..  อาบน้ำก่อน"  มือเรียวพยายามเข้าไปดึงตัวอีกคนที่นอนฟุบหน้าอยู่กับหมอน  แต่พอเจอกับดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่เจ้าของมันยอมพลิกตัวกลับมาหา  ก็ทำให้ถึงกับยืนอึ้ง  มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่เสียงหวานนั่นเอ่ยพูด

"คุณไปอาบก่อนสิ  ฉันขอนอนพักแป๊บได้รึเปล่า" 

ดวงตาคมกระพริบตาถี่ๆพยายามดึงสติของตัวเองกลับ ราเชลยกมือขึ้นบีบขมับ  หล่อนไม่อยากเชื่อว่าตัวเองกำลังรู้สึกอะไรอยู่  นี่มันคงไม่ใช่เพราะคอกเทลที่งานเลี้ยงนั่นใช่ไหม  ที่ทำให้รู้สึกแปลกๆกับแค่สายตาของอีกคนบนที่นอน  แต่หล่อนแทบจะสาบานกับตัวเองได้เลยว่า แอนนา เบลล์มองตนด้วยสายตาออดอ้อนอยู่เมื่อกี้  ตอนนี้สองหูได้ยินเสียงหัวใจเต้นตุ้บๆ ตัวร้อนวาบไปหมด 
และเพราะยังไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะเป็นไปได้ขนาดนี้  ที่หล่อนเห็นผู้หญิงอีกคนน่าพิสมัย  ร่างสูงจึงตั้งใจจะไปอาบน้ำชำระร่างกาย หวังตั้งสติใหม่ให้ตัวเอง แต่ความคิดแบบนี้ก็หายไปทันทีที่ชื่อตัวถูกเรียกออกมา

"ราเชล..."
เอาล่ะ.. มันทนไม่ไหวอีกต่อไป อาบน้ำไม่ต้องก็ได้มั้ง.. เสียงหวานขนาดนี้

ราเชลมารู้ตัวอีกทีก็ลงมานอนอยู่บนเตียงกับเจ้าของเสียงเสียแล้ว  แทบไม่ต้องพูดจาอะไรให้มากความ  ความวาบหวามก็เกิดขึ้นทันที  เหมือนรอเวลานี้มานานมากแล้ว  ก็ทั้งวันแล้วนี่...
เสื้อผ้าถูกถอดออกอย่างง่ายดาย  ยังไม่ทันได้หายใจด้วยซ้ำ  มันอาจจะน้อยชิ้นเกินไปก็ได้  ไม่กี่นาทีสองร่างบนเตียงก็เปลือยเปล่าและขยับเข้าหากันอย่างอัตโนมัติ  เป็นอีกครั้งที่หน้าอกนุ่มแน่นมาอยู่ในมือให้ได้ลูบคลำอย่างสำราญใจ  และริมฝีปากได้อิ่มเอมกับการลิ้มรสชาติของเนื้อเนียนของหญิงสาวแบบนี้  เสียงหวานสะท้านหัวใจ  ยิ่งพาให้อยากจะปรนเปรอสิ่งนี้ให้กับอีกคนอย่างไม่รอช้า 
เสียงหวานครวญครางพึงใจร่ำร้องให้ช่วยเติมเต็มความปรารถนานี้ให้ที  ก็ยิ่งทำให้รู้สึกอยากจะสัมผัสร่างกายเนียนนุ่มของสตรีผู้นี้ให้มากขึ้นไปอีก  อยากรู้เหลือเกินว่า  ผู้หญิงจะแสดงออกได้ขนาดไหน  ในเวลาที่ความต้องการครอบงำร่างกายทั้งหมดแบบนี้   ครั้งที่แล้ว  น้ำเมาปิดบังซ่อนเร้นความรู้นี้ไปเสียหมด  จนต้องการจะพิสูจน์มันใหม่อีกครั้ง  และทดสอบความเป็นตัวเองไปด้วยพร้อมๆกันเสียเลยว่าตัวเองจะมีความสามารถสักแค่ไหนที่จะทำให้คนรักเพศเดียวกันมีความสุขบนเตียงด้วยกันได้   มันสำคัญเหมือนกันนะ  ว่าไม่ได้หรอก..ใช่ไหม..?
เรียวปากสวยเม้มขบไปตามเนื้อทรวงอกของหญิงสาวในอ้อมแขนที่แอ่นตัวรับสัมผัสอย่างไม่สนใจจะประคองตัวเอาไว้อีก  ราเชลเผลอยิ้มเมื่อได้ยินเสียงหวานหอบครางอย่างไม่รู้เหนื่อย  ไม่อยากเชื่อว่าจะออกมาจากปากของคนที่กำลังจะหลับเมื่อครู่  มันคงเป็นความปรารถนาที่เกินจะกลั้นเอาไว้ได้อีกต่อไป และถึงจะรู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร หล่อนก็ยังรั้งรอปล่อยให้มือลูบคลำอย่างเอื่อยเฉื่อยอยู่ภายนอกจุดอ่อนไหวสำคัญของหญิงสาว  ราวกับจะเร่งเร้าให้ความเร่าร้อนปะทุขึ้นมาในกายเธอให้มากยิ่งขึ้นจนแทบขาดใจ  ช่างใจร้ายเสียจริง..

"ฉันจะแก้แค้นคุณนะ..ราเชล"  เสียงขู่ปนเสียงหอบหายใจพาให้กระตุกยิ้มที่มุมปาก  ก่อนจะส่งเสียงกระซิบกระซาบเข้าหูอีกคน

"ขอโทษจ้ะ..  ฉันอดไม่ได้จริงๆ" 

และตอนนี้ก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองทำเกินไป เมื่อสะโพกของสาวร่วมเตียงเหวี่ยงเข้าหามือที่ลูบคลำ  เล็บมือจากมือบางทั้งสองข้างกดลงกับแผ่นหลังของตน  แอนนาเบลล์คงจะอดทนไม่ได้อีกต่อไปแล้วกับการกลั่นแกล้งอันหอมหวนแบบนี้   

"ได้โปรด.." 

"ขอโทษจ้ะ"

นิ้วเรียวยาวค้นหาจุดหมายได้เร็วทันใจไม่มีรั้งรอ  เหมือนร่างกายของหญิงสาวเบื้องล่างก็เตรียมพร้อมจะรับมันมาแล้วเนิ่นนาน   ความปรารถนาต้องการเกิดขึ้นมาไม่รู้กี่ครั้งแล้วนี่กับวันวันนี้   จะไม่ให้เป็นเช่นนี้ได้อย่างไรกันเล่า 
แม้ว่าจะรู้สึกได้ถึงอาการสะดุ้งทันทีที่อีกคนรับสัมผัสมหัศจรรย์นี้เข้าสู่ตัว  แต่หัวใจก็รับรู้ได้ว่ามาถูกทางตามแรงปรารถนาที่เร่าร้อนนั้นแล้ว  และเพียงไม่กี่ครั้งที่รู้สึกถึงการขยับสะโพกหนักๆของผู้หญิงคนนี้   ความรู้สึกที่ไม่เคยพบพานมาก่อนตอนยังมีสติครบถ้วนแบบนี้ก็ทำให้อบอุ่นที่หัวใจ    สิ่งที่อวัยวะภายในของหญิงสาวกระทำกับนิ้วของตนทำให้รู้ได้ว่าตัวเองประสบความสำเร็จ   
ราเชลยิ้มกว้างแม้หูจะชากับเสียงกรีดร้องดังๆในครั้งนี้ที่ได้ยินหรือตอนนี้จะรู้สึกว่าตัวเองเจ็บที่แผ่นหลังเพราะเล็บของผู้หญิงอีกคนที่ออกแรงกดเข้ามาอย่างเต็มที่เวลาที่ร่างกายแข็งเกร็งและต้องการสิ่งยึดเหนี่ยว  สิ่งเดียวที่จะให้ได้ก็คือร่างกายตนที่จะต้องอดทนกับความเจ็บเล็กๆน้อยๆแบบนี้ให้ได้โดยไม่ผลักไสกันออกไปเสียก่อน  ความหอมหวานกับสัมผัสแห่งรักทำให้รู้สึกว่า สิ่งที่เสียไปกับสิ่งที่ได้มามันบอกได้ว่า  เกินกว่าคุ้มค่าเสียอีก 
ตอนนี้พบว่าตัวเองนอนยิ้มเหมือนคนบ้าโดยมีใบหน้าของอีกคนซบอยู่กับอกอิ่มๆของตัวเอง นอนฟังเสียงหอบเหนื่อยน้อยๆของร่างกายที่ค่อยๆดีขึ้นตามลำดับของอีกคน  มือเรียวขยับลูบไล้ไปตามเส้นผมยาวสีเข้มอย่างเพลิดเพลิน  ใบหน้าหวานที่แก้มแดงระเรื่อและมีเหงื่อซึมช่างดูน่ารักน่ามองเสียจริง

"ยิ้มอะไรอยู่ได้..  ไม่เมื่อยปากเหรอ"  แอนนาเบลล์แสร้งบ่นให้อีกคนเพราะความหมั่นไส้ในรอยยิ้มแห่งชัยชนะนั้น  ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะพลาดท่ายอมให้หล่อนนำคะแนนไปได้ก่อนแบบนี้   แถมผู้หญิงที่เพิ่งจะริเริ่มมีแฟนเป็นหญิงครั้งแรกยังทำได้ดีเสียด้วยกับครั้งนี้ที่ไม่มีน้ำเมาเข้าช่วย  อะไรจะเก่งขนาดนั้น...

"ก็ดีใจนี่นา.. ฉันผิดอะไรล่ะ ยิ้มไม่ได้เหรอคะ" ราเชลส่งเสียงล้อเลียนสาวตรงหน้า  เหมือนไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังจะถูกแก้แค้นกลับอย่างสาสมในไม่ช้านี้   
ร่างบางในตอนนี้กำลังรวบรวมกำลังใหม่เพื่อจัดการกับหล่อนอยู่  แต่ถึงจะรู้ทันหรือไม่  ก็ใช่ว่าจะกลัวนี่นา  ชอบเสียอีกที่จะถูกเอาคืน อยากรู้เหมือนกันว่าจะสักแค่ไหน  หน้าหวานๆใสๆแบบนี้...
ดวงตาสองสีประชันสายตากันอย่างมีความหมายเมื่อคนหายเหนื่อยผุดลุกขึ้นมาอยู่ด้านบนและมองลงไปหาคนบนที่นอน

"เดี๋ยวก่อนเถอะ จะให้ยิ้มไม่ออกเลย  คอยดู" แอนนา เบลล์ทำขู่ เพราะไม่อยากให้อีกคนรู้ว่าเธอกำลังอายแค่ไหนที่ปล่อยตัวไปได้ขนาดนั้น  ไม่ระวังรักษาท่าทีเลย  แต่ไม่นึกเลยว่า  ตัวเองจะกลับถูกดึงลงไปจูบแบบนี้  เอาล่ะสิ  สองมือที่ซุกซนนั่นกำลังจะทำให้เธอหมดแรงอีกแล้ว

"ขี้โกงนี่นา" เธอผลักตัวเองออกมาจากอีกคนจนได้และบ่นอย่างเสียหน้า แต่จะรู้ไหมว่า  เพราะเหตุใดหญิงสาวเบื้องล่างถึงได้มองหน้าเธอด้วยสายตาเช่นนี้  และความหมายของสองมือที่เข้าประคองใบหน้าเธออย่างอ่อนโยนนี่ด้วย  ไม่เข้าใจ
จนกระทั่งได้รับสัมผัสอ่อนนุ่มและอ่อนหวานจากเรียวปากสวยอีกครั้ง  เธอถึงได้รู้สึกว่า  ลึกๆแล้วข้างในใจ  คุณหนูเอาแต่ใจคนนี้เริ่มจะมีความหวั่นไหวให้กับเธอบ้างแล้ว  แม้หล่อนจะไม่รู้ตัว  ยิ่งเมื่อหล่อนพูดออกมาแบบนี้สิ่งที่เธอคิดหวังเอาไว้  คงจะไม่ไกลเกินไปเกินกว่าจะพยายาม

"ขอโทษ.. ฉันอดไม่ได้ที่จะอยากเห็นเธอสวยมากๆแบบเมื่อกี้อีกครั้งน่ะ"

โอ้...จะปากหวานไปถึงไหนกันนะ..ที่รักของฉัน...




Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น