..............................
โรงแรมหลอน..ซ่อนตาย หนังสยองขวัญเกรดB+ ที่ไม่ได้ลงทุนอะไรมากเลย อาศัยเสียงกรี๊ดของนักแสดงซะมากกว่า แถมฉากที่มีผีปรากฏตัวก็ตัดไปตัดมาไวเกินจนเวียนหัวแทบอ้วก ตัวละครบางตัวก็ตายง่ายไปอย่างไร้เหตุผล ผ่านมาจะครึ่งเรื่องแล้วยังหาความคุ้มค่าของหนังไม่เจอ ไม่รู้ว่าทำให้พวกผู้หญิงที่อยู่ในโรงหนังกรี๊ดกันเข้ไปได้ยังไง
นัยน์ตาสีเทาปรายตามองแมวน้ำที่นั่งลุ้นอย่างเมามันส์ในอารมณ์คนเดียวปล่อยให้โซดานั่งหลับพิงเก้าอี้ในมือถือแก้วน้ำอัดลมไม่ปล่อย
"ฉากเมื่อกี้น่ากลัวอ่ะ" สาวหน้าหวานผวาเข้ากอดแขนเรียวแน่น
"น่ากลัวตรงไหน เลือดปลอมก็ไม่เนียน แผลรอยตัดก็เฟคแขนคนนะไม่ใช่ขาหมูจะได้ไขมันเยอะขนาดนั้น มีแต่เสียงเข้าข่มน่ารำคาญจะตาย" ช่างคำวิจารณ์ที่พูดทีถล่มให้หนังเกรดสองหมดความน่าดูไปทันตา
แหมวิจารณ์ซะ! หมดอารมณ์ดูต่อเลย "ก็น่ากลัวอยู่ดีแหละ" บอกแล้วหันไปกรอกตาอีกทางด้วยอารมณ์สุดเซ็ง
ริมฝีปากบางเหยียดยิ้มใส่คนที่ยังแอ๊บแตกซุกไหล่อยู่ ใบหน้ามนกับผิวขาวเนียนรับจมูกน้อยๆและริมฝีปากอิ่มอย่างลงตัว จะมองยังไงผู้หญิงคนนี้ก็น่ารักจริงๆ แค่ยิ้มออกมาก็ทำให้โลกสดใสไปเกินครึ่งแล้ว ถ้าไม่นิสัยสตอเบอร์รี่แอ๊บแหลคงจะดีกว่านี้ แต่ตอนนี้ปลายนิ้วเล็กๆที่จับแขนเธออยู่กลับส่งผ่านอุณหภูมิเย็นชืดจนน่าตกใจแถมสาวเจ้าเริ่มตัวสั่นน้อยๆจนไหล่ห่อ
"ฟา"
"อะไรเหรอ"?
"หนาวเหรอ ขนลุกซะ" พูดไม่พูดเปล่ามือนั้นแตะนิ้วลงบนแก้มใสแล้วไล้สัมผัสลงมาจนถึงเนินอก
ยัยนี่มือไวอีกแล้ว!! ทำให้คนที่ไม่ทันตั้งตัวรีบขยับหนีกลับมานั่งที่เดิม
"อะ..แอร์มันแรงไปมั้ง" เสียงใสระล่ำระลักสองมือรีบติดกระดุมเสื้อคาร์ดิแกนปกปิดตัวเองให้มิดชิดจากนัยน์ตาคู่คม
"งั้นก็ใส่เสื้อกลับไปก่อนก็แล้วกันค่อยเอามาคืน เดี๋ยวจะปอดบวมมากกว่าเดิม" ริมฝีปากบางส่งความนัยให้อีกคนได้หน้าแดงกล่ำ
ละ..ลามก...ยัยวิปริต! สาวหน้าหวานจิ๊ปากสองมือกอดอกแน่น ...
"หนังสนุกดีเนอะ" คนที่สดชื่นรื่นเริงใจที่ได้เสพหนังผีสุดโปรดปรานบอกด้วยรอยยิ้ม ผิดกับโซดาที่ยังงัวเงียเหมือนหลับไม่เต็มตื่นแถมยังยกมือขึ้นปิดปากนหาวอีก
"โหย หลับมาตลอดเรื่องจะหาวอีกเหรอ" เลยโดนแขวะเข้าให้
"เออ...รีบๆกลับได้แล้วจะไปนอนต่อ"
"เชื่อเค้าเลย" แมวน้ำย่นจมูกแล้วหันมาทางสองสาวที่เดินตามมา "เดี๋ยวเรากับโซดาจะโบกแท็กซี่กลับหอในกันเอง แล้วมิ้นท์กับฟากลับยังไงกันอ่ะ "?
"ฟา..." "เดี๋ยวชั้นไปส่งเอง" ยังไม่ทันอ้าปากบอกเสียงเรียบก็ดังชึ้นขัดให้ใบหน้าหวานหันไปมอง
นี่!ถามซักคำไหมว่าชั้นอยากกลับด้วยรึเปล่าน่ะ! "จะดีเหรอ รบกวนมิ้นท์เปล่าๆ"
"แค่นี้เอง..." ริมฝีปากบางเหยียดยิ้ม นัยน์ตาคู่คมจ้องดวงตากลมโตไม่วางตา
"งั้นเรากับโซดากลับเลยนะ" ...
แมวน้ำมองภาพตัวเองสะท้อนผ่านกระจกสีเทาพลางยกมือเท้าครางครุ่นคิดบางอย่าง จนคนที่นั่งมาด้วยกระแอมไอใส่
"อะ..อะไรยะ"
"เป็นห่วงพวกนั้นรึไง" โซดาหัวเราะในลำคอ
"ก็นิดหน่อยน่ะ"
"ไม่ต้องห่วงหรอก มิ้นท์น่ะดูท่าทางพึ่งพาได้อยู่แล้ว"
"ก็แบบว่า...อืม....มิ้นท์คงไม่ได้จีบฟาเหมือนที่เค้าลือกันหรอกมั้ง"
"ก็แค่ข่าวลือ อย่าเก็บเอามาใส่ใจนักเลย คิดมากปวดหัวเปล่าๆ" สาวมาดเซอร์บรือตานั่งเท้าคางในท่านั่งกึ่งเลื้อย
"นั่นสิ" แมวน้ำเสมองกระจกแล้วยิ้มออกมา
"ถึงหอแล้วปลุกด้วยนะ" บอกแล้วหลับตาลงจนให้คนข้างๆย่นจมูกใส่อีกรอบ
...
"จะให้ชั้นไปส่งที่ไหนว่ามา" ริมฝีปากสีสดถามขึ้น
"ไปส่งฟาที่บ้านพักป้าก็พอ" กุลธิดายืนกอดอกเว้นระยะห่างอย่างไม่วางใจ นัยน์ตาสีน้ำตาลหรี่มองสาวสวยที่เดินตรงเข้าไปทางรถคันหรู
Porsche 996 GT3 สีแดงโดดเด่นจอดอยู่ริมถนนเรียกสายตาผู้คนที่เดินผ่านไปมาได้เป็นอย่างดี ด้วยความเป็นรถยนต์นำเข้าฝั่งยุโรปจึงไม่ค่อยมีวิ่งให้เห็นตามท้องถนนเท่าไรนัก รูปทรงเปรียวเพรียวลมแถมยังมีสปอยเลอร์หลังยกสูงปีกกว้างคล้ายคลึงรถแข่งเจนสนาม ยิ่งทำให้รถคันหรูดูน่าสนใจมากขึ้น หากแถวนั้นมีเซียนนักเล่นรถมายืนมองละก็คงตีราคาบอกสเป็คเครื่องยนต์แจงส่วนละเอียดยิบย่อยให้รู้คุณสมบัติแสนสุดยอดของรถคันนี้ไปแล้ว
นะ..นี่เอาPorscheมาดูหนังเหรอนเนี่ย! จะรวยเวอร์ไปไหน!" แล้วจอดไว้แบบนั้นไม่กลัวหายรึไง! เห็นแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่ายัยหัวแดงเป็นคุณหนูตระกูลเก่าแก่ที่ไหนรึเปล่าถึงได้รวยระดับอภิมหาเวอร์ขับรถราคาหลายสิบล้านมาจอดไว้แบบนี้ ถึงไม่ได้รู้จักรุ่นรถยนต์ฝั่งยุโรปเท่าไร แต่รูปทรงพื้นฐานก็ทำให้เรู้ว่ามันเป็นรถตระกูลPorsche แน่นอน
แล้วก็มีเรื่องให้ต้องตกใจอีกรอบ เมื่อประตูรถถูกเปิดให้ชายผิวสีรูปร่างสูงผมสั้นกุดสีแต่งสูทสีแดงแจ่มทำร้ายสายตาลงมาจากรถ
ยะ..อย่าบอกนะมีคนขับส่วนตัวด้วย !" สาวหน้าหวานตาโต
"Master We will go now"? (จะกลับเลยไหมครับ มาสเตอร์)
"No, I will drive by myself give me the car"s key " (เดี๋ยวชั้นกลับเอง ส่งกุญแจมาชั้นเอารถไปใช้)
คนตัวเล็กขมวดคิ้วกับบทสนทนาด้วยภาษาต่างประเทศ ถึงจะพอฟังออกแต่ก็ไม่เข้าใจท่องแท้หมดประโยค ยังดีที่ยังตีความได้จากท่าทีของชายผิวสีที่ส่งกุญแจรถให้สาวสวย ก็สองคนนั้นพูดไวเหลือเกินสมกับเป็นพวกฝรั่งจริงๆ!
"อะ..เอ๋...จะขับรถไปส่งฟาเองเหรอ!" เสียงใสระล่ำระลักด้วยความแปลกใจ
นัยน์ตาสีเทาหรี่เมื่อได้ยินคำพูดที่เหมือนฟังการสนทนาเมื่อครู่ได้เข้าใจ "ก็ต้องเป็นงั้นอยู่แล้ว Porsche มันเป็นรถสองที่นั่งนะจะไปทีเดียวหมดพร้อมกันสามคนได้ไง ให้ขี่คอกันไปรึไง"
ยัยบ้า! กวนประสาทจริง! คิดทั้งที่ยิ้มหวานให้ "แล้วคนนั้นเค้าจะกลับยังไงอ่ะ" ถามแล้วมองไปทางชายหนุ่มที่ยิ้มเห็นฟันขาว
"เดี๋ยวคนที่บ้านชั้นมารับเค้ากลับเอง" สาวผมสีเพลิงบอกเสียงเรียบแล้วเดินไปเปิดประตูรถให้ "ขึ้นรถสิ"
"ไม่รบกวนแน่นะ" มะ..ไม่กล้านั่ง นอกจากคนในครอบครัวขับแล้วสาวเจ้าก็ไม่กล้านั่งรถใครสุ่มสี่สุ่มห้าเพราะไม่ไว้ใจ!
"ทำไม "กลัวรึไง เอาน่าเห็นงี้ชั้นมีใบขับขี่ก็แล้วกันรับรองส่งถึงที่แน่" ใบหน้าสวยส่งยิ้มยียวนแถมยังหยอกเย้าราวกับอ่านใจคนตรงหน้าได้
แงะ..! "เปล่าซะหน่อย" บอกแล้วยิ้มหวานใส่
"งั้นก็ขึ้นมาจะได้ไปส่ง" พอเห็นอีกฝ่ายลังเลไม่ยอมมาซักทีเลยมองไล่สายตาดูเนินอกขาวเนียนที่โผล่พ้นสาบเสื้อคาร์ดิแกน ทำให้สาวหน้าหวานรีบกระชับเสื้อแนบตัวมากขึ้นก่อนจะยอมก้าวขึ้นรถ
" I'll report to Chief Peiro" (ถ้าเช่นนั้นผมจะรายงานหัวหน้าปิเอโร่ให้นะครับ) ใบหน้าสวยพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้แล้วเดินอ้อมมาเปิดประตูฝั่งคนขับเข้าไปนั่งในรถบ้าง
ดวงตากลมโตก็หรี่มองด้วยความสงสัยกับชื่อของบุคคลได้ยินมาเมื่อครู่เลยหันมาจ้องหน้าสวยเขม็ง อะไรนะ Peiro เปโร่ ไม่สิ ปิเอโร่เหรอ ชื่อพิลึกชะมัด ชื่อประหลาดจังพวกฝรั่งมีชื่อแปลกๆแบบนี้กันรึไงนะ"
"หืม หน้าชั้นมีอะไรติดรึไง งั้นหยิบออกให้หน่อย" ฝ่ายคนที่โดนมองเหยียดยิ้มทำทีจะโน้มใบหน้าไปหาจริงๆ
"ปะ..เปล่า มะ..มีอะไรติดหรอก" ทำเอาคนที่กำลังคิดอะไรเพลินตาโตบอกเสียงระล่ำระลักแล้วหันหนีไปทางอื่น
สาวผมสีเพลิงหัวเราะเบาชอบใจ จะว่าไปก็ยอมรับที่ยัยแอ๊บแหลกล้าขึ้นมานั่งบนรถของเธอเหมือนกัน ก็ดี เอาไว้กัดไว้หยอกเล่นบ้างบางเวลาก็สนุกไปอีกแบบ
.....ไม่นาน Porsche สีแดงคันสวยก็เคลื่อนตัวออกไป.....
...
|