web stats

ข่าว

 


Beauty and The Boss - Chapter 1 : Bitch , Boss And Chocolate

โพสต์โดย: anhann วันที่: 24 พฤศจิกายน 2014 เวลา 18:42:39 อ่าน: 816





Chapter 1 : Bitch , Boss And Chocolate



"เจย์..  ฉันว่าพักนี้เธอเครียดไปป่ะ"  เทย์เลอร์ถามระหว่างส่งแก้วไวน์ให้ญาติผู้พี่ที่นั่งเล่นกันอยู่ที่ระเบียงบ้าน  รายนั้นส่ายหน้าและรับแก้วไวน์ไปจิบหน้าตาไม่บอกอารมณ์อะไร  แต่คำที่พูดสวนกลับมาก็ทำให้คนถามอึ้ง

"ทำไม..  ห่วงเด็กเธอเหรอ  ฉันไม่ฆ่าหรอกน่า" ดวงตาสองคู่จ้องกันและคนอายุมากกว่าแต่ตัวเล็กก็เหยียดยิ้มมุมปาก  "แดเนียลน่ารักดี  แต่ไม่ใช่สเป็คฉัน  เค้าเชื่องเหมือนลูกหมา"

"เฮ้.. งั้นแสดงว่า  เธอก็แกล้งเค้าน่ะสิ"

เจย์จิ๊ปากขัดใจ  เอื้อมมือตีไหล่ญาติผู้น้องไปหนึ่งที  "ฉันไม่ได้แกล้ง  มันเป็นงาน"

เทย์เลอร์ร้องอู้ที่ถูกตี  ย่นคิ้วใส่หน้าพี่สาว  "บอกอย่างเดียวก็ได้  ทำไมต้องลงไม้ลงมือด้วย"

พี่สาวคนสวยยักไหล่ไม่รู้ไม่ชี้  ยกไวน์ขึ้นจิบอย่างอารมณ์ดีจนอีกคนหรี่ตามอง  "บางทีฉันน่าจะถ่ายวิดีโอเธอตอนนี้ไปให้ลูกน้องเธอดูนะ"

"อย่าทำลายภาพพจน์ของฉันนะเทย์เลอร์  สวิฟต์"

"เฮ้..  ฉัน..คาร์เตอร์เหมือนเธอนะ"

"แล้วไง.. ถ้าเธอกล้าทำฉัน  ฉันจะไล่เธอออกจากบ้าน  จะลองไหม.?"

เทย์เลอร์ทำตาโต  แล้วก็หัวเราะเพราะรอยยิ้มซุกซนที่ปากเล็กๆ นั่น  เธอสั่นหัวไปมา  "ให้ตายเถอะ  ถ้าเธอทำตัวน่ารักอย่างนี้ที่ทำงานนะ  พนักงานคงไม่ทำท่าเหมือนเห็นผีทุกทีที่เธอเดินผ่าน"

"หลังจากนั้น  พวกนั้นก็โดนตัวขี้เกียจเกาะบ่ากันคนละตัวน่ะสิ  ไม่เอาหรอก"  บอกพร้อมทำหน้ามุ่ยให้อีกคนลุกขึ้นมาหอมแก้มอย่างมันเขี้ยว  และตัวเองก็หันไปดุน้อง

"เฮ้..  ฉันไม่ใช่สาวๆ พวกนั้นนะเทย์!" 

"แล้วไง..  ฉันอยากหอมพี่สาวบ้างจะเป็นไรไป  จำได้นะตอนเด็กๆ เธอก็ทำกับฉันบ่อยๆ"

"แต่ตอนนี้โตแล้ว  แถมเธอก็..."  เจย์ไม่พูดต่อแต่ทำท่าขนลุกใส่น้องให้เค้าหัวเราะแล้วมาแย่งแก้วไวน์ไปจากมือ  เอามันไปวางก่อนหันมาจัดการจั๊กจี๊เธอให้ดิ้นไปดิ้นมาอยู่บนเก้าอี้โยกตัวใหญ่  "พอแล้วเทย์  ฉันเหนื่อย!"

"โอ้ย.. ฉันก็เหนื่อยเหมือนกัน" เทย์เลอร์เห็นด้วย  แล้วเอนหัวไปพิงบ่าพี่สาวที่นั่งใกล้กัน  หลับตาสักพักก็ลืมขึ้นใหม่เพราะเสียงพึมพำ

"เด็กนั่นมีพรสวรรค์ดี  แต่เค้าเหมือนยังเอามันออกมาไม่เต็มที่"

"ก็เลยจะกระตุ้นเค้า  งั้นสิ"

"ไม่รู้สิ  บางทีฉันอาจจะชอบด่าเค้าเป็นพิเศษก็ได้" 

คนเป็นน้องอึ้งและงง  ส่วนคนเป็นพี่กลับลอยหน้าลอยตาไปคว้าแก้วและไวน์มาริน  "เอาอีกไหม  จะได้หลับสบาย"

"เมาน่ะสิ"

"คออ่อนหรือไง.."

"ไม่.."

"งั้น.. เชียร์"

เทย์เลอร์มองญาติผู้พี่อย่างเพลียใจแต่ก็รับไมตรีที่เค้าให้มา  แก้วใสๆ ของเราชนกัน  เธอยกมันขึ้นจรดปากหากแอบมองอีกคนไปด้วย  อยากรู้จริงว่า พรุ่งนี้พี่สาวคนสวยของเธอจะทำอะไรอีก  คงไม่ใช่จิกหูแดเนียลผู้น่าสงสารเข้าห้องไปซ้อมหรอกนะ

......................................

"เข้ามา"  เจย์ขานรับเจ้าของเสียงเคาะประตูห้องทำงาน  ไม่นานเสียงเปิดมันก็ดังขึ้น  ตามมาด้วยเสียงฝีเท้าคนเดินแต่เธอก็ยังไม่เงยหน้าขึ้นมาจากอะไรที่กำลังอ่านอยู่

"คุณเจย์.?"

"เอานี่ไปที"  มือขาวจัดเลื่อนกล่องขนาดเท่าฝ่ามือไปให้คนที่เรียกมา  ตาก็ยังไม่มองเค้าอยู่ดี

"อะไรคะ"  แดเนียลถาม  ยังไม่กล้าหยิบของขึ้นมาดูใกล้ๆ แต่ก็เห็นแล้วล่ะว่ามันคืออะไร  เพราะเห็นถึงต้องถามย้ำอีกที  กลัวเจ้านายให้ของผิดอัน

"อ่านหนังสือไม่ออกหรือไง  อยากกลับไปเรียนไหม.?"  คุณเจ้านายสวนกลับหน้านิ่ง  ครีเอทีฟสาวหันดวงตาหนี  ไม่กล้าสบตาคนที่เงยหน้าขึ้นมาจ้องกัน  คนบ้าอะไร  สวยแต่น่ากลัวเป็นบ้าเลย..

"ไม่ค่ะ  แค่ฉันไม่เข้าใจว่า  คุณเอาช็อคโกแลตมาให้ฉันทำไม"

"งานของเธอไงล่ะ  คิดว่าฉันจะให้เธอกินเหรอ  ฉันไม่ใช่เทย์เลอร์นะ"

"เกี่ยวอะไรกับคุณเทย์เลอร์คะ"  ย้อนเสียงขุ่นอย่างอดไม่ได้  พอเห็นอีกฝ่ายนิ่งไปก็เอ่ยขอโทษเบาๆ  เมื่อคืนเธอต้องนอนน้อยไปแน่ๆ ใช่.. ไม่งั้นแกจะกล้าเถียงหล่อนหรือไงล่ะ  "ขอโทษค่ะ  งั้นฉันขอรายละเอียดด้วย"

บอสคนสวยจ้องหน้าคนที่วันนี้กล้ามีปากเสียงกับเธอต่างจากทุกที  หรือเรื่องนี้มันเป็นเรื่องอ่อนไหวของเค้า  ช่างสิ  ไม่เกี่ยวกับเธอสักหน่อย

"อยู่ในแฟ้ม  เอาไปสิ"  อีกฝ่ายหยิบแฟ้มที่ว่าไปจากโต๊ะเธอ  เอ่ยขอบคุณและบอกลาไปเงียบๆ ร่างโปร่งนั่นกำลังจะออกไปตอนที่เธอนึกอะไรขึ้นได้พอดีจึงส่งเสียงตาม  "แดเนียล  เธอควรจะกินมันด้วยนะ"

เจ้าของชื่องงคงไม่รู้ว่าเธอพูดถึงอะไร  เจย์ใช้สายตาบอกใบ้ให้ไปที่กล่องช็อคโกแลตที่เค้าถืออยู่  แดเนียลทำท่าตกใจเล็กๆ ก่อนจะยิ้มอย่างเข้าใจ  พยักหน้าให้แล้วออกไปเงียบๆ ตามเคย

นานหลายนาทีกว่าที่เจย์จะรู้ว่าตัวเองนั่งเหม่ออยู่  เธอกะพริบตาและสั่นหัวเรียกสติตัวเอง  จากนั้นก็ก้มหน้าอ่านเอกสารงานต่อพร้อมแกะกล่องช็อคโกแลตยี่ห้อเดียวกันกับที่เพิ่งให้อีกคนไป  เอามาใส่ปากกิน

.....................................

"เฮ้แซม..  มอร์นิ่ง"

บลอนดี้ชะงักเล็กน้อยกับเสียงทักทายระหว่างทางเข้าออฟฟิศ "เฮ้..มอร์นิ่งท็อด" เธอทักทายกลับและเดินต่อมาข้างกันกับเพื่อนหนุ่มที่อยู่ทีมเดียวกัน  คุยเรื่องสัพเพเหระตามประสาเพื่อนร่วมงานมาตลอดทาง

"เธอได้เบอร์นางแบบคนเมื่อวานมาไหม.."  เขาถามไม่อ้อมค้อม  แต่เธอแค่ยิ้มตาเป็นประกาย  หากแค่นั้นก็ทำให้เขารู้แล้วว่ามันคืออะไร

"เฮ้ยจริงดิ ทำไมเธอได้สาวง่ายจังวะ ฉันเป็นผู้ชายแท้ๆ ยังแห้วตลอด"

"ก็เพราะนายเป็นผู้ชายไง" แซมตอบง่ายๆ ยักคิ้วกวนๆ ให้เขาที่สั่นหัวกลับมาเหมือนไม่ค่อยเก็ท  "แต่นายจะเอาไปก็ได้นะ  คนนี้ไม่ค่อยสเป็คฉันว่ะ"

"ทำไม  ไม่สวยพอ  หรือนมไม่ตู้ม"  เพื่อนหนุ่มทำไม้ทำมือกับหน้าอกของเขา  หญิงสาวหัวเราะฟาดบ่าไปหนึ่งที

"ไอ้ทะลึ่ง  ลืมไปแล้วรึไง  ฉันก็ผู้หญิงนะ"

"ให้ตอบจริงป่ะ  บางครั้งก็ลืม  โดยเฉพาะเวลาเธอฉกสาวที่ฉันจ้องอยู่ตั้งนานไปได้"

"เฮ้.. นั่นเพราะนายมันเต่าเอง  ไม่เกี่ยวกับฉัน"

"ใครจะไปกล้าเหมือนเธอ  แม่คาสโนวี่"  ท็อดแซวและกระแทกบ่าคู่สนทนา  แต่เขาคงจะกะแรงพลาดไปหน่อยหรือไม่ก็ลืมไปว่าเพื่อนเขาเป็นผู้หญิง  แซมจึงเซไปชนคนที่เดินสวนกันมา

"โอ๊ะขอโทษค่ะ  คือเรา..."  สาวบลอนด์ใบ้กินไปชั่วขณะเมื่อเห็นหน้าคนที่ตัวเองชน  หล่อนสวยสุดยอดแม้จะอยู่ในชุดสูทแบบผู้หญิงทำงานและกางเกง  แต่ที่ทำให้เธอเกร็งจนขยับไม่ได้มันเพราะดวงตาสีเข้มที่จ้องนิ่งๆ กับใบหน้าที่ไม่บอกอารมณ์นี่แหละ

"ถ้าจะเล่นกัน  ฉันแนะนำให้พวกเธอไปเล่นที่สวนสนุกไม่ใช่ที่นี่  แล้วถ้าไม่มีเงินซื้อตั๋วเข้า  มาบอกฉัน  ฉันหาตั๋วฟรีให้ได้"

หนึ่งสาวกับหนึ่งหนุ่มตาค้าง  มองร่างบอบบางเดินจากไปอย่างอึ้งๆ กว่าจะนึกได้ว่าจะพูดอะไร  หล่อนก็หายไปในลิฟต์แล้ว

"บอสใจดีอะไรวะ  จะให้ตั๋วสวนสนุกฟรี"

แซมย่นคิ้วใส่เพื่อนชาย  เอาหนังสือที่ถือมาด้วยเคาะหัวเขาไปหนึ่งที  ท็อดอ้าปากจะโวยเธอกลับ  แต่เธอไวกว่า  "ใจดีกับผีสิ  หล่อนหลอกด่าเราต่างหาก"

"หลอกด่าอะไรวะแซม"

"เออ..  ไม่รู้ก็โง่ต่อไปแล้วกัน"  หญิงสาวยกหนังสือขึ้นตีหัวเขาอีกทีแล้วรีบเดินหนีก่อนที่จะถูกเอาคืน  เดินขึ้นลิฟต์มาพร้อมกับพนักงานคนอื่นๆ ที่มาทำงานที่นี่เหมือนกัน  เธอทักทายพวกเขาและพูดคุยกันบ้างตามประสาคนอัธยาศัยดี  อันที่จริงกำลังพยายามลืมเรื่องน่าขนลุกเมื่อกี้ไป 

เจอปีศาจแต่เช้า  ดวงดีทั้งวันแน่เลยเรา..  แซมประชดตัวเอง  เร่งเท้าเดินมาหาเพื่อนสาวที่มาทำงานแต่เช้าเหมือนทุกวัน  แต่วันนี้เหมือนเค้าจะมีอะไรแปลกไปนะ

"ไฮแดน"

"โอ้ไฮแซม.. ว่าไง"  แดเนียลทักเพื่อนกลับ  ยิ้มให้และก้มลงขยับมือที่จับดินสออยู่เขียนงานต่อส่วนอีกมือก็หยิบช็อคโกแลตเข้าปาก  ท่าทางแบบนี้มันสะกิดใจคนมอง

"เธอกินช็อคโกแลตเป็นมื้อเช้าเหรอ"

"เปล่า..  กินเป็นขนม  กินด้วยกันไหม"

"ก็ดีเหมือนกัน"  แซมว่า  หยิบกล่องช็อคโกแลตขึ้นมาดู  "ยี่ห้อใหม่หรือฉันไม่เคยเห็นนะ  เอามาจากไหน"

"บอสให้มาเมื่อเช้า"

สาวบลอนด์ชะงักไปชั่ววิก่อนโยนกล่องในมือทิ้งอย่างรวดเร็ว  เฉียดหัวคนที่นั่งทำงานอยู่ไปนิดเดียว

"เฮ้.. อะไรกันแซม!" แดเนียลถามตกใจ  แต่ยิ่งตกใจกว่าเมื่อเพื่อนรักมากระชากขนมในมือเธอไปทิ้งขยะ  "เธอทำอะไรเนี่ย!"

"มันมีพิษ  มันจะทำให้เธอตาย!" แซมบอกอย่างตื่นตระหนก  ยกกระเป๋าสะพายของตัวเองขึ้นมาควานหาบางอย่างและยื่นมันให้เพื่อน  "เอาไปกินซะแดน"

ครีเอทีฟสาวงงหนักกับของที่เพื่อนรักเอามายัดใส่มือ  "แอสไพริน.?"

คนที่ได้ยินสะดุ้งรีบคว้ามันกลับคืนมาใส่กระเป๋าตามเดิมพร้อมบ่นงึมงำ "ไม่ใช่สิ  มันแก้ปวดหัว  แต่เธอกินมันเข้าไป  เธอต้องอ้วกมันออกมา"

แดเนียลมองหน้าคนพูดอย่างหวาดระแวง  เธอแทบช็อคที่แซมมาคว้าแขนดึง  "เฮ้ย!"

"ไปห้องน้ำแดน  ไปล้วงคอ"

"อย่ามาบ้านะแซม  ฉันไม่เล่น  จะทำงาน"

"ฉันไม่ได้เล่น  แต่เธอกินของมีพิษเข้าไป"  แซมกระซิบกระซาบเพราะคนอื่นๆ เริ่มทยอยเข้ามาทำงานกันแล้ว  "ไปเร็วเข้าสิ"  บลอนดี้กระตุ้นเมื่อเพื่อนยังไม่ขยับซ้ำยังส่ายหน้ามาให้  ว่าจะพูดอะไรอีกแต่ก็มีเสียงบางคนดังแทรกเข้ามา

"แดเนียล..  งานที่ฉันสั่ง  เย็นนี้ต้องมีความคืบหน้านะ" 

"ค่ะบอส" 

สาวบลอนด์มองสองคนที่คุยกันสลับกันไปมาจนกระทั่งคนหนึ่งเข้าห้องไป  อ้าปากจะพูดอะไรกับเพื่อนที่หวนกลับไปทำงานต่อก็ต้องสะดุ้งเพราะเสียงเดิม

"แซม..  ฉันว่าเธอคงอยากได้บัตรดิสนีย์แลนด์นะ"  แซมพูดไม่ออกเหมือนคนใบ้กิน  ได้ยินเสียงปิดประตูห้องจึงกล้ามองไปที่ห้องนั้น  บอสคนงามก็หายเข้าไปแล้ว

"โอ้.. เพิ่งรู้ว่าเธอสนิทกับบอส"  แดเนียลหัวเราะเมื่อเพื่อนหันมาทำตาขวางใส่  หากเธอก็หาได้ใส่ใจท่าทางเค้า  หยิบกล่องช็อคโกแกตที่ถูกทิ้งกลับมาและยื่นให้เค้าไป  "เอาไปกินด้วยสิ  ดิสนีย์แลนด์กับช็อคโกแลต  เข้ากันดีจะตาย"

"โอ้.. ให้ตายเถอะแดน  เธอเป็นพวกปีศาจแล้วไปจริงๆ!"  สาวผมทองปัดกล่องตรงหน้าทิ้งไปแล้วรวบของของตัวเองเดินหนีเพื่อนมาไม่สนใจว่าใครๆ แถวนั้นจะงง  ซ้ำยังมีบางคนนั่งหัวเราะอยู่ในห้องหัวหน้ากองบรรณาธิการด้วย

......................................

"ไม่ได้จริงๆ เทย์   ฉันมีงานที่ต้องทำให้เสร็จ"

เจย์ละสายตาจากภาพในจอคอมพิวเตอร์เพราะเสียงที่ดังแทรกความเงียบเข้ามา  มองนาฬิกาที่ผนังห้องก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเสียงนี้ถึงดังชัดกว่าปกติ  แดเนียลคงอยู่ทำงานต่อขณะที่คนอื่นๆ กลับไปแล้วเหมือนเคย  หรือไม่ก็รอส่งงานเธอที่ไม่เคยกลับบ้านตรงเวลาเลิกงานสักวัน  จะว่าไป  เธอก็กลับก่อนเค้าทุกที  ไม่เคยรู้เลยว่าเค้ากลับบ้านตอนไหน 

โอ้.. สงสัยเธอจะเป็นเจ้านายใจร้ายจริงๆ แล้วสิ  แต่เธอก็ไม่ได้บอกสักหน่อยว่าจะเอางานวันนี้  แล้วทำไม..

"เจย์บอกจะเอาวันนี้เหรอคะ"  เสียงเทย์เลอร์ถามขึ้นบ้าง  ท่าทางญาติผู้น้องของเธอจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ สงสัยคนนี้มันจะเอาจริง

เรื่องเทย์เลอร์ตามก้อร่อก้อติกแดเนียล  เธอก็พอรู้มาบ้าง  ส่วนใหญ่ก็มาจากปากพวกช่างเม้าท์ในออฟฟิศนี่แหละ  แต่จากน้องเองก็เพิ่งจะได้ยินเมื่อเร็วๆ นี้  แล้วก็ยังรู้ด้วยว่า  น้องมันยังแห้วอยู่  ครีเอทีฟสาวดูจะไม่สนใจจะพัฒนาความสัมพันธ์ไปมากกว่าเพื่อน เรื่องนี้มันทำให้เธองงเพราะพวกขาเม้าท์  พูดกันให้หนาหูว่า  สองคู่ซี้แดเนียลกับแซมมีรสนิยมเดียวกับน้องเธอ

หรือเพราะเทย์เลอร์มันไม่ได้เรื่อง..

แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องของเธอนี่นา..

"พวกเด็กไร้สาระ"  บอสสาวพึมพำเบาๆ หวนกลับมาทำงานต่อ  หากสายตาก็ต้องหยุดชะงักกับตัวอักษรหนึ่งทันทีที่ได้ยินอะไร

"ใช่  บอสสั่งไว้ว่าจะเอาวันนี้  ฉันถึงรีบทำเนี่ย"

กรรม..  ยัยเด็กนั่นเอาเธอไปอ้าง  ไม่อยากไปเดทกับน้องเธอขนาดนั้นเลยหรือไง  สงสัยเทย์มันห่วยจริงๆ

"งั้นฉันไปเคลียร์กับเจย์ให้   อยู่ในห้องใช่ไหม.?"

นั่นปะไร  สมแล้วที่มันเป็นน้องเธอ..  เจย์มุ่นคิ้ว  นิ่งฟังว่าจะได้ยินอะไรต่อ  โอ้.. เธอกลายเป็นพวกสอดรู้สอดเห็นไปแล้วหรือไง..

"อย่าเป็นอย่างนี้ได้ไหมเทย์   เธอก็รู้ว่าฉันต้องทำงาน"

"แต่มันก็ไม่ได้รีบขนาดนั้นป่ะ"  เทย์เลอร์ยังไม่เลิกพยายาม  ส่วนเธอก็ไม่เลิกเงี่ยหูฟัง  แต่เสียงที่เงียบไปนานทำให้นึกสงสัย  และความสงสัยก็ทำให้ต้องลุกขึ้นมาจากเก้าอี้  มาแง้มมู่ลี่ที่หน้าต่างห้องดู  แล้วสิ่งที่เห็นทำให้ผงะถอยออกมาจากหน้าต่างก้าวหนึ่ง

สองคนนั้นจูบกัน.. 

ไม่ใช่สิ  เทย์เลอร์ต่างหากที่บังคับ  ถ้าเธอมองไม่ผิดนะ

"เทย์  อย่าทำอย่างนี้  นี่มันที่ทำงาน!" 

เจย์สะดุ้งเพราะเสียงตวาดของผู้หญิงที่น้อยนักที่เธอจะได้ยินเค้าทำแบบนี้  ไม่ใช่สิ  ไม่เคยได้ยินสักครั้งต่างหาก 

"งั้นก็ไปที่อื่นสิ"  น้องเทย์มันส่งเสียงอ้อน  คนเป็นพี่ที่แอบฟังอยู่ต้องลูบแขนตัวเองที่ขนลุกกะทันหัน  งานการไม่ต้องทำต่อมัวแต่รอฟังว่าสาวแดนจะตอบว่ายังไง

"ฉันต้องทำงาน"

"แล้วคืนนี้ล่ะ"

"คืนนี้ก็ต้องแล้วแต่พี่สาวเธอ"

คนถูกอ้างอ้าปากค้าง  อยากจะคว้าลูกบิดประตูกระชากมันแล้วออกไปด่าคนที่ใช้เธอเป็นเครื่องมือหนีแฟน  แต่คงไม่ต้องถึงมือเธอแล้วล่ะ

"ไฮเทย์..  เฮ้แดน..  ทำอะไรกันอยู่"

โอ้..  หน่วยกู้ภัย  แซม  ลูอิส!

เจย์หลุดยิ้มที่เห็นสีหน้าเซ็งๆ ของน้องสาวที่ตนมาแอบมอง  เทย์เลอร์คงไม่ชอบเท่าไหร่ที่ถูกขัดจังหวะ  แต่น้องมันคงเกรงใจเพื่อนถึงไม่ได้ว่าอะไรปล่อยให้แดเนียลพูดคนเดียว

"เทย์มาชวนไปทานมื้อเย็นน่ะ  แต่ฉันไม่ว่าง  เธอไปเป็นเพื่อนเค้าหน่อยสิ  ไม่ได้รีบกลับไม่ใช่เหรอ"

"เออไม่ได้รีบ  หิวอยู่พอดีเหมือนกัน   ไปกับฉันก็ได้เทย์"

เทย์เลอร์ยืนเอ๋อมองสองคนเพื่อนซี้สลับกันไปมา  หากสุดท้ายดวงตาลูกหมาขี้อ้อนของแดเนียลก็ทำให้น้องของเธอจอดสนิท   

"โอเค  ไปก็ไป..  เร็วหน่อยนะแซม  ฉันหิวมาก"

เจย์ยืนขำที่เห็นน้องสาวขบฟันกรอดตอนพูดจบและสะบัดหน้าเดินนำแซมออกไป  น้องมันไม่เอ่ยลาแดเนียลด้วยซ้ำไป  สงสัยจะโกรธจัด

"สมน้ำหน้า"  บอสสาวยิ้มเยาะญาติผู้น้อง  แต่แล้วก็สะดุ้งเฮือกเมื่อเห็นแดเนียลมองมาทางที่เธอยืน  ถึงจะอยู่หลังมู่ลี่แต่คนข้างนอกก็ต้องเห็นเงาอยู่ดีนั่นแหละ

"Shit!"  หญิงสาวเผลอสบถ  รีบกระโดดกลับมานั่งที่เก้าอี้หลังโต๊ะทำงานตัวเอง  เจย์แกล้งทำเป็นยุ่งมากตอนที่ได้ยินเสียงเคาะประตู

"มีอะไร..  ฉันกำลังยุ่ง!"

"ส่งงานค่ะบอส" 

เจย์ถอนหายใจโล่งอก  เธอคงจะหลอนไปเองตามประสาคนมีชนักติดหลัง  แอบไปฟังอะไรที่ไม่ควรฟังซะได้  ไม่น่าเลย..  จำใส่หัวไว้เลยยัยเจย์..

"เข้ามาสิ"  ร้องบอกออกไปและไม่กี่นาทีต่อมาประตูห้องเธอก็ถูกเปิด  ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาแต่ยังไม่กล้าหันไปมอง  มันตื่นเต้นแปลกๆ และแปลกที่เธอไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อนเลย

หรือเพราะดันไปเห็นหน้าเค้าตอนถูกจูบ.. เฮ้ย.. มันเกี่ยวอะไรกัน.!

"ทำไมถึงมาส่งเร็ว  ฉันไม่ได้บอกว่าวันนี้สักหน่อย"  บอสสาวถามเสียงเรียบ  ตายังไม่มองหน้าคู่สนทนา

"ฉันรู้ค่ะ  ก็ต้องขอบคุณช็อคโกแลตที่คุณให้เมื่อเช้า"

เจย์หันไปมองเจ้าของคำพูดในที่สุด  เพราะงงว่าเค้าหมายถึงอะไร  แต่ก็เจออะไรที่งงมากกว่า  ทำไมใจเธอเต้นแปลกๆ แค่เห็นเค้ายิ้ม  ปกติก็เห็นแดเนียลยิ้มอยู่ทุกวัน  หรือว่าตอนนี้เค้ายิ้มกับเธอ

"เกี่ยวอะไร..  จะบอกว่า  มันช่วยเพิ่มพลังงานให้เธอหรือไง  หวังว่าคงไม่ใส่เรื่องนี้ไปในงานของเธอด้วยนะ"  ย้อนเสียงห้วนๆ เหมือนที่เคยเป็น  และรวบแผ่นงานหลายใบที่อีกฝ่ายวางไว้ให้ที่โต๊ะขึ้นมาดู  หูก็ฟังคนอธิบาย

"เปล่าหรอกค่ะ  ช็อคโกแลต  มันก็แค่ช็อคโกแลต  อาจอร่อยแตกต่างกันได้  แต่คนให้สำคัญกว่า"

เจย์ชะงัก  มองหน้าคนพูดอย่างตกใจ  เห็นรอยยิ้มหวานๆ ก็รีบหลบกลับมาอ่านเอกสารต่อ  ยอมรับว่าเริ่มกลัวคนตรงหน้าขึ้นมาแล้ว

"นี่ฟังนะ  เธออาจจะน่ารักดีนะแดเนียล  แต่ฉันไม่ใช่---"  เสียงที่จะพูดต่อ  หายวับไปกับอากาศเมื่ออ่านมาเจอกับคอนเซ็ปงานบนกระดาษในมือ  เธออึ้งไปนานจนอีกฝ่ายต้องพูดแทน

"คอนเซ็ปของงานคือให้คนที่รักกันได้ส่งผ่านความรู้สึกถึงกันและกันผ่านช็อคโกแลตนี้  ที่จริงแล้วอาจจะเป็นแม่กับลูก  เพื่อนกับเพื่อนก็ได้  แต่เพราะจำนวนหน้าของเราในหนังสือมีจำกัด  ฉันจึงเลือกเป็นคู่รักค่ะ  เพื่อให้ชัดเจนไปเลยว่าเราต้องการสื่ออะไร"

"เธอจะบอกว่า  ช็อคโกแลตยี่ห้อนี้อร่อยมากพอที่คู่รักจะใช้มันแทนความรู้สึกของตัวเอง"

"ค่ะ  มากพอที่จะซื้อมันเป็นของขวัญให้คนสำคัญ"

เจย์นิ่งคิดสองสามนาทีแล้วเผยยิ้มถูกใจ  "ว้าว..  ฉันชอบมันนะ  จัดการเลยแล้วกัน"

"ขอบคุณค่ะบอส"

"อย่าเพิ่งดีใจ  มันยังไม่จบ  จนกว่าเธอจะมีภาพมาให้ฉันดูชัดกว่านี้"

"แน่นอนค่ะ"  แดเนียลขานรับดีใจ  เพราะมันเป็นงานแรกที่เธอเสนอแล้วผ่านในครั้งเดียว  "งั้นขอตัวกลับก่อนนะคะบอส"

"เชิญ"  บอสสาวอนุญาตอย่างไม่ใส่ใจนักและไม่มองหน้าคู่สนทนา  เธอคิดว่าแดเนียลออกไปแล้วเมื่อเสียงเงียบไป  แต่กลับไม่ใช่  หางตายังเห็นสาวร่างโปร่งยืนอยู่ที่เดิม

"ทำไมไม่กลับไปซะทีล่ะ  มายืนจ้องอยู่ทำไม" 

"ค่ะ  จะออกไปแล้ว"

เจย์สั่นหัวให้คนที่ทำตัวเหมือนลูกหมาเชื่องๆ ไล่ก็ไปไม่ตอแย  แต่เธอกลับต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงเค้าอีกที

"ขอบคุณที่เมื่อกี้ไม่ออกไปนะคะบอส"

บอสที่ว่านั่งตาเหลือกอยู่ตามลำพัง  เธอมองตามหลังคนที่ออกไปด้วยใจเต้นแรง  Shit! งั้นแสดงว่าเมื่อกี้เค้าก็รู้ว่าเราแอบฟังน่ะสิ! 


.................................................

อิอิ  รู้สึกจะมาเร็วไปหน่อยนะคะ  ของใหม่ก็แบบนี้แหละ ฮ่าๆๆ

ขอบคุณที่ให้การต้อนรับบอสเจย์กันค่ะ  หวังว่าจะอยู่ด้วยกันไปนานๆ นะคะ  :58:

เรื่องนี้บอสเจย์อาจจะโหดนิดหน่อย  แต่เราจะไม่ปล่อยให้โหดเกินไปหรอกค่ะ  นางออกจะน่ารักเนอะ อิอิ

ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาอ่านและพูดคุยกัน   :44:

ป.ล. สำหรับ Black Butterfly และ Beautiful Stranger ที่สั่งจองมา  อยู่ในขั้นตอนการพิมพ์นะคะ  ส่งเมื่อไหร่จะแจ้งไปค่ะ  อีบุ๊คก็รอพี่เมพเอาขึ้นแผงอยู่  คงได้เจอกันเร็วๆนี้ค่ะ



Rating: ***** โดย 1 สมาชิก
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น