สะกิดรักนางฟ้า yuri ตอนที่ 15
โพสต์โดย:
meAyou
วันที่: 04 พฤศจิกายน 2014 เวลา 13:14:28
อ่าน: 590
|
เสียงดังจากข้างนอกห้องทำให้คนที่กำลังนอนสบายๆต้องลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนจะกลับไปคลุมโปงอีกครั้งเพราะยังไม่อยากตื่นแต่แล้วผ้าห่มที่เอาห่อตัวเองไว้กลับถูกกระชากออกจากตัวแต่ดีที่อิงฟ้าคว้าไว้ได้ทันและที่ทำให้เธอต้องตกใจก็คือคนที่กำลังยืนส่งยิ้มให้ที่ปลายเตียง หัวใจแทบจะหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อสภาพของตัวเองไม่พร้อมที่จะให้ใครได้เห็นเพราะตอนนี้เธอถอดเอาฟันเหยินๆกับไฝ๋เม็ดเท่าบ้านออกจากใบหน้าไปแล้ว "ออกไปเลยนะใครให้เธอเข้ามา" อิงฟ้ารีบตวาดไล่คนบุกรุกทันทีแม้จะมีผ้าห่มปิดหน้าไว้แต่เธอก็กลัวว่ารัตติกาลจะเห็นชิ้นส่วนที่ควรอยู่บนใบหน้าของตัวเองแต่กลับไปวางอยู่ที่โต๊ะข้างๆเตียงแทน "ฉันแค่จะมาปลุกเพราะนี่มันสายมากแล้ว" "เสร็จแล้วก็ออกไปสิ!" "อะไรของเธอแล้วห่มผ้าขนาดนั้นหายใจออกเหรอ" "ออกไม่ออกมันก็เรื่องของฉัน ส่วนเธอออกไปได้แล้ว" รัตติกาลมองคนพูดอู้อี้อย่างขำๆก่อนที่หางตาจะเหลือบไปเห็นสิ่งของคุ้นตาที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง "นั่นมัน?" ไม่ใช่แค่เพียงประโยคสงสัยเท่านั้นที่หลุดออกมาแต่รัตติกาลกำลังก้าวเท้าไปยังวัตถุประหลาดที่ดูคุ้นตาแต่เดินได้ไม่กี่ก้าวเธอก็ถูกคนที่นอนอยู่ปาทั้งหมอน ตุ๊กตาใส่หน้าแบบไม่มีเว้นช่วงให้หายใจจนรัตติกาลต้องถอยหนีแล้วก็วิ่งออกไปจากห้องแทบไม่ทัน และทันทีที่ตัวพ้นออกมาจากห้องก็มีเสียงล็อคประตูตามมาทันทีพร้อมกับการตะโกนออกมาเสียงดังว่าอย่าได้เข้ามาอีก "อะไรของเค้า" รัตติกาลพูดกับตัวเองก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวแต่พอนึกไปนึกมาเธอก็พอจะคิดได้ว่าคนหวงตัวแบบนภาอาจจะไม่ชอบให้ใครเข้าไปในห้องส่วนตัวก็เป็นได้ แต่ยัยเหยินนั่นลืมไปหรือเปล่านะว่านั่นมันห้องของใครกันแน่แล้วที่เธอเข้าไปก็แค่จะไปปลุกไม่ใช้จะเข้าไปปล้ำซะหน่อย คนมีอาวุธติดตัวแบบนั้นใครที่ไหนจะกล้า?
อิงฟ้าเดินมานั่งประจำที่ก่อนจะหันไปมองคนที่เอาแต่กินโดยไม่หันมามองเธอเลยสักนิด "ถ้าอร่อยขนาดนั้นไม่เก็บไปกินเองให้หมดล่ะ" คำพูดประชดประชันทำให้รัตติกาลต้องหยุดกินก่อนจะเงยหน้าไปมองคนที่อยู่ดีๆก็หาเรื่อง "โกรธอะไรอีกเนี่ย" "เปล่า" คำตอบของอิงฟ้าช่างไม่เข้ากับใบหน้าที่ดูจะตึงตึงๆของเจ้าตัวเลยสักนิดแต่รัตติกาลก็ไม่คิดจะใส่ใจในเรื่องนั้นในเมื่อเวลานี้กำลังมีเรื่องดีๆที่ทำให้เธอได้อมยิ้ม "อร่อยใช่มั้ยล่ะ" "งั้นๆแหละ" อิงฟ้าเอ่ยปัดแต่มือก็ยังคงตักข้าวต้มเข้าปากอย่างต่อเนื่อง "ก็กินได้นิไม่เห็นจะเป็นอะไร" คนพูดยิ้มน้อยๆเมื่อมองไปยังถ้วยข้าวต้มที่หมดไปเกือบครึ่งและเหมือนคำพูดของรัตติกาลจะไปสะกิดคนกำลังกินเข้าให้เจ้าหล่อนจึงเงยหน้าขึ้นมามองตาเขียว "กินได้สิทำไมจะกินไม่ได้แค่ข้าวต้ม" "นั่นสินะแค่ข้าวต้มปลาเองทำไมจะกินไม่ได้" รัตติกาลเอ่ยยิ้มๆก่อนจะลงมือกินต่อแต่ก็ยังไม่ลืมที่จะแอบมองคนหน้าเหวอที่วางช้อนลงอย่างไวพร้อมกับการดื่มน้ำตามจนแทบจะสำลัก "นี่แกล้งฉันเหรอ!" "พูดอะไรของเธอฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ" "แล้วข้าวต้มปลานี่มันอะไรเธอก็รู้ว่าฉันไม่กินปลา" "แต่ตะกี้ก็เห็นกินได้นิ ท่าทางอร่อยด้วยสิ" "ก็ฉันไม่รู้!" "นั่นไงก็แปลกว่ากินได้" "ไม่ได้!" "ทำไมจะไม่ได้" "ก็ตะกี้ไม่รู้แต่ตอนนี้รู้แล้ว" รัตติกาลถึงกับหลุดหัวเราะออกมาทำเอาคนโมโหเริ่มออกอาการหงุดหงิดมากขึ้นกว่าเดิม "ที่จริงเธอก็กินได้ทำไมไม่กินล่ะ" "ฉันไม่ชอบ" "เธออาจจะเคยกินร้านที่ไม่อร่อยแต่รับรองฝีมือฉันไม่ทำให้เธอผิดหวังแน่ๆ" "ฉันไม่กินทำไมต้องมาบังคับคราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีก!" รัตติกาลมองตามคนขี้โมโหที่เดินหน้าบูดเข้าห้องไปอย่างขำๆปกติเคยเห็นแต่คนสวยขี้เหวี่ยงตอนนี้มาเห็นยัยเหยินขี้เหวี่ยงบ้างก็ดูแปลกไปอีกแบบแล้ววีนเก่งขนาดนี้ใครที่ไหนจะตามใจถูก
หลายวันมานี้รัตติกาลออกจะยุ่งอยู่สักหน่อยเพราะถูกมีนาดึงตัวไปช่วยงานนานๆครั้งถึงจะได้เข้ามานั่งออฟฟิศซึ่งบางวันที่เข้ามาก็ไม่ค่อยได้เจอคนที่นั่งโต๊ะข้างๆสักเท่าไหร่ไถ่ถามเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆก็ได้รู้ว่าอีกฝ่ายรับหน้าที่เป็นผู้ช่วยคนสำคัญของกนกแขมิน่าเวลาเจอกันที่ห้องถึงชอบทำหน้าบึ้งตึงใส่เธอสงสัยจะโดนคู่อริของเธอล้างสมองเข้าให้หรืออาจจะไม่ต้องเสียแรงทำอะไรแบบนั้นเพราะยัยเหยินนั่นก็มองเธอในแง่ลบเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ตกเย็นเลิกงานรัตติกาลก็ต้องแวะซื้อของกินและเครื่องดื่มเมื่อม่านตะวันโทรมาสั่งตั้งแต่บ่ายไม่รู้ว่าเพื่อนรักมีปัญหาอะไรถึงได้ต้องการจะจัดหนักแบบนี้ แต่ก่อนจะเข็นของไปจ่ายเงินรัตติกาลก็มองเห็นคนคุ้นหน้ากำลังพูดคุยกันอย่างสนิทสนม ทีกับเธอจ้องแต่จะเฉาะเอาๆโถ่เอ้ย?ยัยเหยินสองมาตรฐาน!
เสียงคุยกันในห้องเงียบลงเมื่อมีบุคคลที่สามเดินเข้ามาก่อนจะเป็นม่านตะวันที่เอ่ยชวนคนมาใหม่ให้นั่งกินด้วยกันและแม้ว่าคนถูกชวนจะรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อยที่อยู่ๆก็ได้รับเชิญแต่อิงฟ้าก็ตอบตกลงโดยไม่ได้เอ่ยปากถามอะไร "เธอดื่มอะไร" คราวนี้เป็นรัตติกาลที่เปิดปากเอ่ยถามบ้างก่อนจะหยิบเครื่องดื่มหลากหลายยี่ห้อขึ้นมา "ฉันขอน้ำเปล่าแล้วกัน" "อะไรกันของดีมีตั้งเยอะตั้งแยะไม่เลือกดันมาเลือกน้ำเปล่า" "ฉันขอน้ำเปล่า" ประโยคที่ถูกเอ่ยอย่างเน้นย้ำทำให้รัตติกาลต้องเลิกเซ้าซี้คนขี้โมโหก่อนจะหยิบน้ำเปล่าส่งไปให้แต่ยังไม่ถึงมือคนรับม่านตะวันก็ฉกตัดหน้าเอาไปเสียก่อน "ฉันชวนเธอดื่มแต่ถ้าไม่ก็เข้าห้องไป" ม่านตะวันเอ่ยเสียงแข็งก่อนจะหยิบเบียร์ส่งให้คนที่นั่งฝั่งตรงข้ามแทน "แต่ว่า?" "เธอเลือกที่จะนั่งลงเองนะช่วยไม่ได้เร็วๆสิอย่างลีลา" อิงฟ้ามองหน้าคนพูดที่เปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยฤทธิ์ของไอ้เจ้าเครื่องดื่มพวกนี้และท่าทางเอาเรื่องของน้องสาวก็ทำให้เธอไม่อาจที่จะเลี่ยงได้อีกจนต้องโอนอ่อนทำตามอย่างจำใจ "เชื่อเค้าเลยแบบนี้ละยอมง่ายๆทีกับเราละขู่ฟ่อๆเป็นงูเหยินเชียว" "บ่นอะไรดื่มสิ ซื้อมากินนะไม่ได้ให้มานั่งมอง" พูดจบม่านตะวันก็ยกเบียร์ขึ้นชนกับคนข้างๆและไม่ลืมที่จะยื่นมือไปชกกับผู้ร่วมวงคนใหม่ "ดื่มสิ" ม่านตะวันมองคนที่ยังลังเลไม่ยอมกระดกเบียร์ในมือเข้าปากซะทีทำให้เธอต้องหันมาใช้มาตรการข่มขู่พร้อมกับการจ้องมองเพื่อจะได้เห็นว่าคนตรงหน้าดื่มตามที่ตัวเองบอกจริงๆ การกระทำของคนที่ถูกบังคับทำให้รัตติกาลรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อยที่ในที่สุดคนท่าทางหัวแข็งก็ยอมทำตามที่เพื่อนของเธอคะยั้นคะยอเพราะจากท่าทีและสีหน้าที่แสดงออกมาเธอก็พอจะดูออกว่าเจ้าหล่อนดูจะไม่ปลื้มกับเครื่องดื่มประเภทนี้สักเท่าไหร่ แล้วทำไม??? เอ๊ะ! หรือว่า? รัตติกาลแอบมองความผิดปกติของเพื่อนใหม่แบบไม่ให้คลาดสายตาและบางอย่างที่เห็นก็ทำให้เจ้าตัวถึงกับอมยิ้ม "เธอนี่ก็ร้ายไม่เบานะ" น้ำเสียงออกแนวล้อๆบวกกับสายตาที่มองมาทำให้อิงฟ้าที่กำลังจ้องหน้าน้องสาวของตัวเองต้องหันมาส่งสายตาดุให้คนพูดแต่เหมือนรัตติกาลจะไม่ได้ใส่ใจอะไรกับใบหน้าดุๆมากนักเพราะตอนนี้มีอะไรสนุกๆให้เธอได้ทำมากกว่า "จ้องเพื่อนฉันขนาดนั้นอย่าบอกนะว่า?" "ว่าอะไร?" "จะอะไรเสียอีกล่ะสายตาแบบเธอมันสื่อความหมายได้อย่างเดียวก็คือ?เธออยากกินเพื่อฉัน!" รัตติกาลเอ่ยด้วยใบหน้าทะเล้นก่อนจะย้ายฝั่งไปนั่งใกล้คนที่ตัวเองกำลังจับผิดและเพื่อให้เพื่อนรักได้นอนเหยียดยาวอย่างสบายตัว "คิดบ้าอะไรของเธอแล้วจะมาจ้องหน้าฉันใกล้ขนาดนี้เพื่ออะไร ออกไป!" อิงฟ้าดันหัวคนที่เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ให้ออกห่างก่อนจะวางเบียร์ในมือลงที่โต๊ะเมื่อรู้สึกว่ากำลังถูกอาการมึนเมาเข้าแทรกแซง เธอไม่ถนัดที่จะดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอร์ผสมจะว่าคออ่อนก็ว่าได้ น่าตลกใช่มั้ยดื่มไม่ได้แต่กลับเป็นเจ้าของผลิตมันขึ้นมาเองแล้วไอ้เจ้าไวน์ที่ตัวเองเป็นเจ้าของเธอก็ดื่มแทบจะนับครั้งได้ "ถามอะไรหน่อยสิ" "อะไร!" "พ่อแม่เธอไม่ว่าอะไรบ้างเหรอที่ลูกสาวไม่ยิ้มแย้มเอาแต่ทำหน้าบูดไม่เป็นมิตรอยู่แบบนี้" คำพูดที่มีบุคคลที่สามเข้ามาเกี่ยวข้องสะกิดใจอิงฟ้าอยู่ไม่น้อยรัตติกาลเป็นใครถึงได้กล้าเอ่ยถึงพ่อแม่ของเธอ "เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดถึงพ่อกับแม่ฉัน" "แค่นี้ก็ต้องดุด้วยลูกคนหรือลูกยักษ์กันแน่เนี่ย ฉันชักอยากเห็นหน้าพ่อแม่เธอแล้วละสิ" "รัตติกาล!" "ล้อเล่นน่าว่าแต่พ่อแม่ไม่ว่าจริงๆเหรอที่ทำหน้า?" ยังไม่ทันเอ่ยจบประโยคเสียงการสัมผัสระหว่างฝ่ามือและแก้มก็ดังก้องไปทั่วห้องก่อนที่เจ้าของฝ่ามือจะเดินเข้าห้องไปด้วยอารมณ์โกรธจัดส่วนคนขี้แกล้งก็ได้แต่ยกมือขึ้นลูบแก้มขาวที่บัดนี้มีรอยประทับเป็นฝ่ามือจากการถูกตบ รัตติกาลมองไปยังประตูที่ปิดสนิทอย่างรู้สึกผิดความคึกคะนองทำให้เธอพูดออกไปโดยไม่คิดจนทำให้ถูกโกรธมากขนาดนี้ ความรู้สึกผิดเข้ามาจู่โจมมากขึ้นทั้งที่เห็นแล้วว่าเพื่อนคนนี้ไม่ชอบและไม่อยากจะสนทนาด้วยแต่เธอก็ยังนึกสนุกอยากแกล้งอีกและดูเหมือนครั้งนี้รัตติกาลจะถูกโกรธมากจริงๆดูได้จากอาการชาที่ยังคงมีอยู่สม่ำเสมอบนใบหน้าในตอนนี้ สะกิดรักนางฟ้า yuri เปิดจองแล้ววันนี้-10พ.ย57 ขอบคุณค่ะ ^^
ราคาเล่มละ 350 บาท ค่าส่งลงทะเบียน 30 บาท รวมที่ต้องโอน 380 บาท
สำหรับการสั่งซื้อแบบ pdf ราคา 250 บาท
โอนเงินมาได้ที่ ธนาคารกสิกรไทย สาขาเซ็นทรัลแอร์พอร์ตเชียงใหม่ 457-211-232-8 ชื่อบัญชี สมทรัพย์
โอนเสร็จแจ้งวันเวลาการโอนมาได้ที่ Mail mydestiny_k@hotmail.com Tel 087-0591110 Line samakae facebook https://www.facebook.com/mea.you.927 ถ้าสั่งแบบpdf ให้แจ้งเมล์ที่จะให้จัดส่งไฟล์ด้วยนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ ^^
|
Rating: This article has not been rated yet.
|
|
ความคิดเห็น
|