web stats

ข่าว

 


สะกิดรักนางฟ้า yuri ตอนที่ 15

โพสต์โดย: meAyou วันที่: 04 พฤศจิกายน 2014 เวลา 13:14:28 อ่าน: 590

   เสียงดังจากข้างนอกห้องทำให้คนที่กำลังนอนสบายๆต้องลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนจะกลับไปคลุมโปงอีกครั้งเพราะยังไม่อยากตื่นแต่แล้วผ้าห่มที่เอาห่อตัวเองไว้กลับถูกกระชากออกจากตัวแต่ดีที่อิงฟ้าคว้าไว้ได้ทันและที่ทำให้เธอต้องตกใจก็คือคนที่กำลังยืนส่งยิ้มให้ที่ปลายเตียง
   หัวใจแทบจะหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อสภาพของตัวเองไม่พร้อมที่จะให้ใครได้เห็นเพราะตอนนี้เธอถอดเอาฟันเหยินๆกับไฝ๋เม็ดเท่าบ้านออกจากใบหน้าไปแล้ว
   "ออกไปเลยนะใครให้เธอเข้ามา"
   อิงฟ้ารีบตวาดไล่คนบุกรุกทันทีแม้จะมีผ้าห่มปิดหน้าไว้แต่เธอก็กลัวว่ารัตติกาลจะเห็นชิ้นส่วนที่ควรอยู่บนใบหน้าของตัวเองแต่กลับไปวางอยู่ที่โต๊ะข้างๆเตียงแทน
   "ฉันแค่จะมาปลุกเพราะนี่มันสายมากแล้ว"   
   "เสร็จแล้วก็ออกไปสิ!"
   "อะไรของเธอแล้วห่มผ้าขนาดนั้นหายใจออกเหรอ"
   "ออกไม่ออกมันก็เรื่องของฉัน ส่วนเธอออกไปได้แล้ว"
   รัตติกาลมองคนพูดอู้อี้อย่างขำๆก่อนที่หางตาจะเหลือบไปเห็นสิ่งของคุ้นตาที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง
   "นั่นมัน?"
   ไม่ใช่แค่เพียงประโยคสงสัยเท่านั้นที่หลุดออกมาแต่รัตติกาลกำลังก้าวเท้าไปยังวัตถุประหลาดที่ดูคุ้นตาแต่เดินได้ไม่กี่ก้าวเธอก็ถูกคนที่นอนอยู่ปาทั้งหมอน ตุ๊กตาใส่หน้าแบบไม่มีเว้นช่วงให้หายใจจนรัตติกาลต้องถอยหนีแล้วก็วิ่งออกไปจากห้องแทบไม่ทัน
   และทันทีที่ตัวพ้นออกมาจากห้องก็มีเสียงล็อคประตูตามมาทันทีพร้อมกับการตะโกนออกมาเสียงดังว่าอย่าได้เข้ามาอีก
   "อะไรของเค้า"
   รัตติกาลพูดกับตัวเองก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวแต่พอนึกไปนึกมาเธอก็พอจะคิดได้ว่าคนหวงตัวแบบนภาอาจจะไม่ชอบให้ใครเข้าไปในห้องส่วนตัวก็เป็นได้
   แต่ยัยเหยินนั่นลืมไปหรือเปล่านะว่านั่นมันห้องของใครกันแน่แล้วที่เธอเข้าไปก็แค่จะไปปลุกไม่ใช้จะเข้าไปปล้ำซะหน่อย
   คนมีอาวุธติดตัวแบบนั้นใครที่ไหนจะกล้า?

   อิงฟ้าเดินมานั่งประจำที่ก่อนจะหันไปมองคนที่เอาแต่กินโดยไม่หันมามองเธอเลยสักนิด
   "ถ้าอร่อยขนาดนั้นไม่เก็บไปกินเองให้หมดล่ะ"
   คำพูดประชดประชันทำให้รัตติกาลต้องหยุดกินก่อนจะเงยหน้าไปมองคนที่อยู่ดีๆก็หาเรื่อง
   "โกรธอะไรอีกเนี่ย"
   "เปล่า"
   คำตอบของอิงฟ้าช่างไม่เข้ากับใบหน้าที่ดูจะตึงตึงๆของเจ้าตัวเลยสักนิดแต่รัตติกาลก็ไม่คิดจะใส่ใจในเรื่องนั้นในเมื่อเวลานี้กำลังมีเรื่องดีๆที่ทำให้เธอได้อมยิ้ม
   "อร่อยใช่มั้ยล่ะ"
   "งั้นๆแหละ"
   อิงฟ้าเอ่ยปัดแต่มือก็ยังคงตักข้าวต้มเข้าปากอย่างต่อเนื่อง
   "ก็กินได้นิไม่เห็นจะเป็นอะไร"
   คนพูดยิ้มน้อยๆเมื่อมองไปยังถ้วยข้าวต้มที่หมดไปเกือบครึ่งและเหมือนคำพูดของรัตติกาลจะไปสะกิดคนกำลังกินเข้าให้เจ้าหล่อนจึงเงยหน้าขึ้นมามองตาเขียว
   "กินได้สิทำไมจะกินไม่ได้แค่ข้าวต้ม"
   "นั่นสินะแค่ข้าวต้มปลาเองทำไมจะกินไม่ได้"   
   รัตติกาลเอ่ยยิ้มๆก่อนจะลงมือกินต่อแต่ก็ยังไม่ลืมที่จะแอบมองคนหน้าเหวอที่วางช้อนลงอย่างไวพร้อมกับการดื่มน้ำตามจนแทบจะสำลัก
   "นี่แกล้งฉันเหรอ!"
   "พูดอะไรของเธอฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ"
   "แล้วข้าวต้มปลานี่มันอะไรเธอก็รู้ว่าฉันไม่กินปลา"
   "แต่ตะกี้ก็เห็นกินได้นิ ท่าทางอร่อยด้วยสิ"
   "ก็ฉันไม่รู้!"
   "นั่นไงก็แปลกว่ากินได้"
   "ไม่ได้!"
   "ทำไมจะไม่ได้"
   "ก็ตะกี้ไม่รู้แต่ตอนนี้รู้แล้ว"
   รัตติกาลถึงกับหลุดหัวเราะออกมาทำเอาคนโมโหเริ่มออกอาการหงุดหงิดมากขึ้นกว่าเดิม
   "ที่จริงเธอก็กินได้ทำไมไม่กินล่ะ"
   "ฉันไม่ชอบ"
   "เธออาจจะเคยกินร้านที่ไม่อร่อยแต่รับรองฝีมือฉันไม่ทำให้เธอผิดหวังแน่ๆ"
   "ฉันไม่กินทำไมต้องมาบังคับคราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีก!"
   รัตติกาลมองตามคนขี้โมโหที่เดินหน้าบูดเข้าห้องไปอย่างขำๆปกติเคยเห็นแต่คนสวยขี้เหวี่ยงตอนนี้มาเห็นยัยเหยินขี้เหวี่ยงบ้างก็ดูแปลกไปอีกแบบแล้ววีนเก่งขนาดนี้ใครที่ไหนจะตามใจถูก

   หลายวันมานี้รัตติกาลออกจะยุ่งอยู่สักหน่อยเพราะถูกมีนาดึงตัวไปช่วยงานนานๆครั้งถึงจะได้เข้ามานั่งออฟฟิศซึ่งบางวันที่เข้ามาก็ไม่ค่อยได้เจอคนที่นั่งโต๊ะข้างๆสักเท่าไหร่ไถ่ถามเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆก็ได้รู้ว่าอีกฝ่ายรับหน้าที่เป็นผู้ช่วยคนสำคัญของกนกแขมิน่าเวลาเจอกันที่ห้องถึงชอบทำหน้าบึ้งตึงใส่เธอสงสัยจะโดนคู่อริของเธอล้างสมองเข้าให้หรืออาจจะไม่ต้องเสียแรงทำอะไรแบบนั้นเพราะยัยเหยินนั่นก็มองเธอในแง่ลบเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
   ตกเย็นเลิกงานรัตติกาลก็ต้องแวะซื้อของกินและเครื่องดื่มเมื่อม่านตะวันโทรมาสั่งตั้งแต่บ่ายไม่รู้ว่าเพื่อนรักมีปัญหาอะไรถึงได้ต้องการจะจัดหนักแบบนี้
   แต่ก่อนจะเข็นของไปจ่ายเงินรัตติกาลก็มองเห็นคนคุ้นหน้ากำลังพูดคุยกันอย่างสนิทสนม
   ทีกับเธอจ้องแต่จะเฉาะเอาๆโถ่เอ้ย?ยัยเหยินสองมาตรฐาน!

   เสียงคุยกันในห้องเงียบลงเมื่อมีบุคคลที่สามเดินเข้ามาก่อนจะเป็นม่านตะวันที่เอ่ยชวนคนมาใหม่ให้นั่งกินด้วยกันและแม้ว่าคนถูกชวนจะรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อยที่อยู่ๆก็ได้รับเชิญแต่อิงฟ้าก็ตอบตกลงโดยไม่ได้เอ่ยปากถามอะไร
   "เธอดื่มอะไร"
   คราวนี้เป็นรัตติกาลที่เปิดปากเอ่ยถามบ้างก่อนจะหยิบเครื่องดื่มหลากหลายยี่ห้อขึ้นมา
   "ฉันขอน้ำเปล่าแล้วกัน"
   "อะไรกันของดีมีตั้งเยอะตั้งแยะไม่เลือกดันมาเลือกน้ำเปล่า"
   "ฉันขอน้ำเปล่า"
   ประโยคที่ถูกเอ่ยอย่างเน้นย้ำทำให้รัตติกาลต้องเลิกเซ้าซี้คนขี้โมโหก่อนจะหยิบน้ำเปล่าส่งไปให้แต่ยังไม่ถึงมือคนรับม่านตะวันก็ฉกตัดหน้าเอาไปเสียก่อน
   "ฉันชวนเธอดื่มแต่ถ้าไม่ก็เข้าห้องไป"
   ม่านตะวันเอ่ยเสียงแข็งก่อนจะหยิบเบียร์ส่งให้คนที่นั่งฝั่งตรงข้ามแทน
   "แต่ว่า?"
   "เธอเลือกที่จะนั่งลงเองนะช่วยไม่ได้เร็วๆสิอย่างลีลา"
   อิงฟ้ามองหน้าคนพูดที่เปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยฤทธิ์ของไอ้เจ้าเครื่องดื่มพวกนี้และท่าทางเอาเรื่องของน้องสาวก็ทำให้เธอไม่อาจที่จะเลี่ยงได้อีกจนต้องโอนอ่อนทำตามอย่างจำใจ
   "เชื่อเค้าเลยแบบนี้ละยอมง่ายๆทีกับเราละขู่ฟ่อๆเป็นงูเหยินเชียว"
   "บ่นอะไรดื่มสิ ซื้อมากินนะไม่ได้ให้มานั่งมอง"
   พูดจบม่านตะวันก็ยกเบียร์ขึ้นชนกับคนข้างๆและไม่ลืมที่จะยื่นมือไปชกกับผู้ร่วมวงคนใหม่
   "ดื่มสิ"
   ม่านตะวันมองคนที่ยังลังเลไม่ยอมกระดกเบียร์ในมือเข้าปากซะทีทำให้เธอต้องหันมาใช้มาตรการข่มขู่พร้อมกับการจ้องมองเพื่อจะได้เห็นว่าคนตรงหน้าดื่มตามที่ตัวเองบอกจริงๆ
   การกระทำของคนที่ถูกบังคับทำให้รัตติกาลรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อยที่ในที่สุดคนท่าทางหัวแข็งก็ยอมทำตามที่เพื่อนของเธอคะยั้นคะยอเพราะจากท่าทีและสีหน้าที่แสดงออกมาเธอก็พอจะดูออกว่าเจ้าหล่อนดูจะไม่ปลื้มกับเครื่องดื่มประเภทนี้สักเท่าไหร่
   แล้วทำไม???
   เอ๊ะ! หรือว่า?
   รัตติกาลแอบมองความผิดปกติของเพื่อนใหม่แบบไม่ให้คลาดสายตาและบางอย่างที่เห็นก็ทำให้เจ้าตัวถึงกับอมยิ้ม
   "เธอนี่ก็ร้ายไม่เบานะ"
   น้ำเสียงออกแนวล้อๆบวกกับสายตาที่มองมาทำให้อิงฟ้าที่กำลังจ้องหน้าน้องสาวของตัวเองต้องหันมาส่งสายตาดุให้คนพูดแต่เหมือนรัตติกาลจะไม่ได้ใส่ใจอะไรกับใบหน้าดุๆมากนักเพราะตอนนี้มีอะไรสนุกๆให้เธอได้ทำมากกว่า
   "จ้องเพื่อนฉันขนาดนั้นอย่าบอกนะว่า?"
   "ว่าอะไร?"
   "จะอะไรเสียอีกล่ะสายตาแบบเธอมันสื่อความหมายได้อย่างเดียวก็คือ?เธออยากกินเพื่อฉัน!"
   รัตติกาลเอ่ยด้วยใบหน้าทะเล้นก่อนจะย้ายฝั่งไปนั่งใกล้คนที่ตัวเองกำลังจับผิดและเพื่อให้เพื่อนรักได้นอนเหยียดยาวอย่างสบายตัว
   "คิดบ้าอะไรของเธอแล้วจะมาจ้องหน้าฉันใกล้ขนาดนี้เพื่ออะไร ออกไป!"
   อิงฟ้าดันหัวคนที่เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ให้ออกห่างก่อนจะวางเบียร์ในมือลงที่โต๊ะเมื่อรู้สึกว่ากำลังถูกอาการมึนเมาเข้าแทรกแซง
   เธอไม่ถนัดที่จะดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอร์ผสมจะว่าคออ่อนก็ว่าได้
   น่าตลกใช่มั้ยดื่มไม่ได้แต่กลับเป็นเจ้าของผลิตมันขึ้นมาเองแล้วไอ้เจ้าไวน์ที่ตัวเองเป็นเจ้าของเธอก็ดื่มแทบจะนับครั้งได้
   "ถามอะไรหน่อยสิ"
   "อะไร!"
   "พ่อแม่เธอไม่ว่าอะไรบ้างเหรอที่ลูกสาวไม่ยิ้มแย้มเอาแต่ทำหน้าบูดไม่เป็นมิตรอยู่แบบนี้"
   คำพูดที่มีบุคคลที่สามเข้ามาเกี่ยวข้องสะกิดใจอิงฟ้าอยู่ไม่น้อยรัตติกาลเป็นใครถึงได้กล้าเอ่ยถึงพ่อแม่ของเธอ
   "เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดถึงพ่อกับแม่ฉัน"
   "แค่นี้ก็ต้องดุด้วยลูกคนหรือลูกยักษ์กันแน่เนี่ย ฉันชักอยากเห็นหน้าพ่อแม่เธอแล้วละสิ"
   "รัตติกาล!"
   "ล้อเล่นน่าว่าแต่พ่อแม่ไม่ว่าจริงๆเหรอที่ทำหน้า?"
   ยังไม่ทันเอ่ยจบประโยคเสียงการสัมผัสระหว่างฝ่ามือและแก้มก็ดังก้องไปทั่วห้องก่อนที่เจ้าของฝ่ามือจะเดินเข้าห้องไปด้วยอารมณ์โกรธจัดส่วนคนขี้แกล้งก็ได้แต่ยกมือขึ้นลูบแก้มขาวที่บัดนี้มีรอยประทับเป็นฝ่ามือจากการถูกตบ
   รัตติกาลมองไปยังประตูที่ปิดสนิทอย่างรู้สึกผิดความคึกคะนองทำให้เธอพูดออกไปโดยไม่คิดจนทำให้ถูกโกรธมากขนาดนี้
   ความรู้สึกผิดเข้ามาจู่โจมมากขึ้นทั้งที่เห็นแล้วว่าเพื่อนคนนี้ไม่ชอบและไม่อยากจะสนทนาด้วยแต่เธอก็ยังนึกสนุกอยากแกล้งอีกและดูเหมือนครั้งนี้รัตติกาลจะถูกโกรธมากจริงๆดูได้จากอาการชาที่ยังคงมีอยู่สม่ำเสมอบนใบหน้าในตอนนี้
   
สะกิดรักนางฟ้า yuri เปิดจองแล้ววันนี้-10พ.ย57 ขอบคุณค่ะ ^^

ราคาเล่มละ 350 บาท
ค่าส่งลงทะเบียน 30 บาท
รวมที่ต้องโอน 380 บาท

สำหรับการสั่งซื้อแบบ pdf ราคา 250 บาท

โอนเงินมาได้ที่
ธนาคารกสิกรไทย
สาขาเซ็นทรัลแอร์พอร์ตเชียงใหม่
457-211-232-8
ชื่อบัญชี สมทรัพย์

โอนเสร็จแจ้งวันเวลาการโอนมาได้ที่
Mail mydestiny_k@hotmail.com
Tel 087-0591110
Line samakae
facebook https://www.facebook.com/mea.you.927
ถ้าสั่งแบบpdf ให้แจ้งเมล์ที่จะให้จัดส่งไฟล์ด้วยนะคะ

ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ ^^

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น