web stats

ข่าว

 


Scarlet Fox Season 2 บทที่ 1 : รสสวาทปีศาจ

โพสต์โดย: anhann วันที่: 08 กันยายน 2014 เวลา 17:56:04 อ่าน: 782

บทที่ 1 : รสสวาทปีศาจ


อิจิโอะยืนสงบนิ่ง  หากแต่ดวงตาสีเขียวน้ำทะเลที่แสนเยือกเย็น  ไม่ได้เป็นเช่นนั้นอีกต่อไปเมื่อมองบางอย่างเบื้องหน้า   มันแสนห่วงหาอาวรณ์  น้ำหยดเย็นๆหล่นลงมา  ก่อนร่างสูงจะเคลื่อนเข้าไปหาสิ่งมีชีวิตที่นอนนิ่งอยู่บนลานหินในถ้ำอันเย็นยะเยือก  จิ้งจอกสีขาวบริสุทธิ์...

"ชิโรอิ.."  เสียงนุ่มหูกระซิบเรียกชื่อนางจิ้งจอก  พร้อมมือขาวใหญ่ลูบลงไปที่ส่วนหัวที่มีขนสีขาวนุ่มละเอียดมือ  แต่กลับให้ความรู้สึกไม่ดีสักนิดเลย 

ข้าเคยได้สัมผัสผิวเนียนนุ่มของเจ้า  เอามันกลับคืนมาได้ไหม..ชิโรอิ..

เวลานับปีแล้วที่ชิโรอิคงสภาพร่างสุนัขจิ้งจอกสีขาวและนอนนิ่งสนิท  ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆนอกจากสัญญาณที่บอกว่ายังหายใจอยู่เท่านั้น  ไม่ว่าจะกี่ครั้งที่มาพูดคุยกับนาง  ก็เหมือนเดิมจนเธอเริ่มจะถอดใจ

ไม่สิ..  ข้าจะไม่ยอมแพ้...

หมาป่าหิมะในร่างมนุษย์คิดและจูบลงที่ศีรษะสุนัขจิ้งจอก  "เจ้าไม่อยากเห็นหน้าลูกหรือไร  ลืมตาขึ้นมาสิ"

"นางแค่จำศีล  ท่านน่าจะเข้าใจนะท่านพี่"  ซีโรเอะก้าวเข้ามาเพราะอดรนทนไม่ได้ที่เห็นอาการของแฝดพี่   อิจิโอะโศกเศร้าเช่นนี้มานานเท่าเวลาที่ชิโรอิหลับใหล  เขาแทบไม่สนใจอะไรนอกจากนาง  ไม่เหมือนหมาป่าหิมะที่เธอรู้จัก  หากจะบอกว่าเขาไม่รักนาง  เธอไม่มีทางเชื่อ

แต่ถ้าเขาจะรักเมียและแม่ของลูก จะผิดอะไรล่ะ  เธอสิที่ผิด  รักเมียพี่...

"ข้าเข้าใจซีโร่..  แต่นั่นก็ต่อเมื่อการจำศีลของนางเป็นไปอย่างธรรมชาติ  ไม่ได้เกิดจากที่นางบาดเจ็บเจียนตายแบบนี้"  อิจิโอะย้อน  ร่างสูงลดตัวลงนั่งข้างๆสุนัขจิ้งจอกสีขาวที่ตอนนี้เหมือนตุ๊กตาหมาตัวใหญ่มากกว่าจิ้งจอกตัวเป็นๆ

"แล้วตอนนี้ก็ถึงเวลาที่นางควรจะฟื้นได้แล้ว  หากนางไม่ได้เป็นไรจริงๆ"

"แล้วท่านไม่มีวิธีแก้ไขหรอกหรือ"  อินทรีสีทองถามข้องใจ  คนโดนถามก็หันมาจ้องหน้าทั้งมือลูบตามตัวจิ้งจอก

"อย่างเช่นอะไร..  หรือเจ้าคิดออก  ข้าคิดมาเกือบปีแล้วซีโร่  แต่มัน---"

"ให้พลังชีวิตของท่านกับนางสิ" 

หมาป่าหิมะชะงัก  มองตาแฝดน้องอย่างตกใจแล้วส่ายหน้า  ก็รู้ดีว่าน้องหมายถึงอะไร  จิ้งจอกจะรับพลังงานชีวิตได้ดีที่สุดและเร็วที่สุดก็เมื่อมีเพศสัมพันธ์  แต่ลักหลับแบบนี้จะได้ผลยังไง  แล้วตอนนี้ชิโรอิก็ไม่ได้อยู่ในร่างมนุษย์ด้วย  หากจะทำแบบนั้น  เธอก็ต้องเปลี่ยนร่างให้เป็นเหมือนนาง  แต่ว่า.. 

"แต่ข้าก็ไม่อยากทรมานนางในร่างนี้  เจ้าก็รู้นี่ซีโร่  ร่างหมาป่าของข้าตัวโตกว่าร่างจิ้งจอกของนางสองเท่า  แล้วที่สำคัญข้าจะให้นางได้อย่างไร  ในเมื่อนางไม่รับรู้" อิจิโอะพึมพำ  ดวงตามองจิ้งจอกสีขาวอย่างอาลัย 

"เลือดของท่านเคยช่วยชิซุคุได้   เหตุใดไม่ใช้กับนาง  หรือท่านไม่ได้อยากให้นางฟื้นจริงๆ"  ซีโรเอะถามเสียงไม่พอใจ  แต่พี่ของเธอคงจะลืมเรื่องนี้ไปแล้วจริงๆ เขาถึงได้ทำตาโตตกใจแบบนั้น  "หากท่านไม่สามารถถ่ายทอดพลังให้นางด้วยร่างจริงของท่าน  และนางก็ไม่มีพลังเวทย์เพียงพอที่จะเปลี่ยนร่างให้เป็นมนุษย์ได้  ท่านก็สามารถใช้เวทย์ของท่านทำให้นางกลายร่างได้นี่อิจิ  ท่านเคยทำแบบนี้ตอนที่ชิซุคุโดนคานาเอะเล่นงาน  หรือท่านลืม!"

"ข้าไม่แน่ใจว่า  มันจะได้ผล" 

"ไม่แน่ใจก็ต้องลอง  ทำให้นางเป็นมนุษย์  แล้วปลุกนางตามทางของท่าน  ตามที่นางชอบให้ท่านทำ"  แฝดน้องออกความเห็นแต่ดูเป็นคำสั่งมากกว่า  "แล้วแต่ใจท่านนะอิจิ  หากท่านอยากให้นางฟื้นเร็วๆ  ท่านต้องลอง"  ซีโรเอะยืนมองดูท่าทางแฝดพี่อยู่สักพัก  เห็นร่างกายที่เปลี่ยนจากหญิงสาวสะโอดสะองกลายเป็นชายหนุ่มกำยำก็เริ่มใจชื้นขึ้น  มันแปลว่า เขาจะลองทำตามคำเธอ 

แต่นั่นก็หมายถึงเธอจะต้องออกจากถ้ำนี้ไปด้วย  หากไม่อยากจะเห็นอะไรที่บาดใจ  สะกิดแผลเป็น..

แต่ถึงอย่างนั้นก็ขอเห็นสักนิดเถอะ  เรือนร่างที่เธอคิดถึง..  คิดได้ดังนั้น  เธอจึงยืนดูเขาต่อไป  หนุ่มร่างใหญ่ตรงหน้าค่อยๆช้อนตัวจิ้งจอกขาวตัวเล็กขึ้นมาวางบนตัก  เขาใช้เขี้ยวคมกว่ามนุษย์กัดข้อมือตัวเอง  ของเหลวสีแดงสด  หยดลงบนพื้นหินสีขาวหนึ่งหยด  ก่อนที่จะไปหยดลงที่ปากสุนัขจิ้งจอกที่นอนสงบอยู่   

อิจิโอะในร่างชายพูดอะไรบางอย่างที่เธอฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้บ้าง  ดวงตาสีทองของเขาแน่วแน่จดจ้องเพียงแต่นางจิ้งจอก  ไม่นานเกินรอ  ร่างสุนัขจิ้งจอกสีขาวก็เริ่มเลือนราง  และบังเกิดแสงจ้าแสบดวงตาคนมองไปทั่วร่างนั้น

มันได้ผล...

หญิงสาวผิวขาวดุจหิมะแรกฤดูเข้ามาแทนที่สุนัขจิ้งจอก  เรือนร่างนั้นงดงามหาที่ติไม่ได้  แม้หล่อนจะนอนไม่ไหวติงอยู่บนตักเขา

โอ้..ชิโรอิ...

"ซีโร่.."

ซีโรเอะกระพริบตา  เหลือบไปหาคนเรียกชื่อ  และแค่เห็นเธอก็พยักหน้ารับไม่อาจพูดอะไร  เธอหันหลังกลับเตรียมจะเดินออกไปจากถ้ำ  ขืนอยู่ต่อไปเธอคงยิ่งช้ำใจ  แต่ขนาดออกไปจากปากถ้ำแล้ว  ห่างไปขนาดนี้  หูที่ดีเกินไปยังอุตส่าห์ได้ยินเสียงนาง..

ชิโรอิครางแผ่ว  เป็นเสียงแรกที่เธอได้ยินในเวลาร่วมหนึ่งปีที่หล่อนสลบไสล  ไม่ได้สติ  แต่มันจะดีกว่าไหม  หากหล่อนครางอยู่ต่อหน้าเธอไม่ใช่เขา..

ชิโรอิ.. ข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกิน.. คิดถึงร่างกายอันอบอุ่นของเจ้าที่โอบกอดข้าให้คลายหนาว  แต่ตอนนี้เจ้าเร่าร้อนให้ใคร.. ซีโรเอะส่ายหน้าและเดินจากไปทั้งน้ำตาคลอ  เธอจะกลับไปรอนางอันเป็นที่รักอยู่ที่บ้านหลังเดิม  หากเจ้าจะกลับมา..

-Scarlet Fox Season 2-



ชิซุคุยืนหอบเบาๆ มือสวยกำดาบมั่น  ดวงตาสีแดงหมายมั่นอยู่กับศัตรูเบื้องหน้า  "คานาเอะคงให้พลังเจ้ามาเต็มที่เลยสินะนาโตรุ" 

"ใช่..  แต่ข้ารู้สึกว่า  เจ้าอ่อนแอกว่าที่ข้าเจอเจ้าครั้งสุดท้ายนะชิซุคุ  สงสัยหมาป่าของเจ้าจะละเลยการให้อาหารเจ้านะ"

จิ้งจอกสาวหัวคิ้วกระตุกอย่างหงุดหงิด  แม้จะเป็นเรื่องจริงตามที่นางแมวตรงหน้าสันนิษฐาน  หากแต่เรื่องอะไรเธอจะต้องยอมรับว่า  ช่วงเวลาที่ผ่านมานับปี  ระหว่างเธอกับสามีแทบไม่มีสัมพันธ์แบบโรแมนติกด้วยกัน 

เรื่องนี้หากจะโทษอิจิโอะก็คงไม่ถูก  เพราะมันไม่ใช่เขาที่ละเลยเธอ  แต่เป็นเธอต่างหากที่ไม่ยอมยุ่งเกี่ยวกับเขาเอง  ยืนยันหนักแน่นจนเกินกว่าเขาจะห้ามได้  ได้แต่ตระเวนหาเหยื่อมนุษย์ทุกเมื่อเชื่อวัน  กินแต่พลังงานจากพวกเขาแต่ไม่ได้ปรนเปรอตัวเองด้วยรสสวาทจากใคร   ไม่ยินดีหรือยินยอมให้ใครมีความสุขสำราญในเรือนร่างของเธอก่อนตาย  แม้พวกเขาจะตายด้วยรอยยิ้มก็ตาม  มีเพียงไม่กี่ครั้งที่ร่างกายทนความต้องการไม่ไหวจนกระทั่งต้องขอไปซบอกหมาป่าหิมะด้วยตัวเอง 

นั่นเพราะเธอกำลังทำโทษตัวเองที่ไม่สามารถช่วยเหลือพี่สาวคนเดียวได้  เธอเกือบจะสูญเสียหล่อนไปตลอดกาลเพราะความไร้ความสามารถของเธอ  หลานก็หายสาบสูญ  แล้วเธอจะอยู่อย่างมีความสุขได้อย่างไร...

"หุบปากนาโตรุ   ข้าไม่อยากจะฆ่าเจ้าให้เสียมือ!"  ชิซุคุประกาศเสียงดัง  แล้วเสียงหัวเราะเย้ยหยันก็ดังตามมาอย่างคาด  ถึงคราวที่เธอจะต้องเอาจริง  ดาบในมือเปล่งแสงสีแดง  เธอแทงมันลงไปที่ผืนดิน  แผ่นดินแยกแตกระแหงในทันใด  นางแมววิ่งหนีตายแทบไม่ทัน 

มันโชคดีเหลือเกินที่สึกิกับจิฮารุไม่ได้อยู่ตรงนี้ด้วย  เธอล่อนางแมวออกมาห่างไกลจากลานดินที่พวกเขาอยู่กัน  มาท้าประลองกันตรงนี้แทน  กลัวว่าพวกเขาจะติดร่างแหไปด้วย  หากเธอไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ได้อย่างตอนนี้   

แต่แน่ใจนะว่า  เจ้าหญิงหิมะ จะสามารถดูแลหลานของเธอได้  เอาเถอะ อย่างไรพวกเขาก็อยู่ตรงนี้กับเธอไม่ได้เหมือนกัน   มันอันตรายเกินไป..

"เจ้าเล่นมุขนี้อีกแล้วนางจิ้งจอก  ไม่มีเรื่องน่าตกใจอื่นให้ข้าบ้างหรือไร"  นางแมวถามกวนใจ  แต่แปลกใจที่อยู่ๆการเคลื่อนไหวตนก็ลำบากขึ้น  จนกระทั่งมันขยับไม่ได้เลย  หรือว่า....

ดวงตาสีเข้มมองไปหาสาเหตุที่ตัวเองไม่อาจเคลื่อนไหว  แล้วก็เจ็บใจในความชะล่าใจและรู้ไม่เท่าทันจิ้งจอก  มีดสั้นปักอยู่กับเงาของเธอที่พื้น..

โดนคาถาตรึงเงาเข้าให้แล้ว...

"เจ้าเล่นสกปรก  ปล่อยข้า!"  นาโตรุตวาดเสียงดัง  ปากเป็นสิ่งเดียวที่ยังขยับได้ในร่างกายเธอ  ไม่อยากเชื่อ  ไหนใครๆบอกว่า  พลังคาถานางเสื่อมแล้ว..

หรือข้าถูกหลอก !

จิ้งจอกสาวหัวเราะเยือกเย็นอย่างไม่แยแสคนโกรธ  ร่างระหงในชุดกิโมโนสีหวานเดินวนรอบนางแมวสาวในร่างมิโกะสาว  ดาบยาวด้ามสีแดงยังอยู่ในมือเธอ  พร้อมเสมอที่จะบั่นคอใครก็ตามที่กวนใจมากพอ

"เจ้าบอกเองไม่ใช่หรือว่า  ข้าเล่นมุขเก่าๆ  ข้าก็แค่อยากให้เจ้าลองดูของใหม่ที่ข้าเตรียมเอาไว้รับเจ้าเท่านั้น  นังลิ่วล้อจิ้งจอกเก้าหาง"

"อ๋อเหรอ..  แต่เจ้าลืมอะไรไปอย่างหรือไม่"  นางแมวสาวเตือนพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์  ลืมดูคนเจ้าเล่ห์กว่าว่ากำลังทำหน้ายังไงอยู่  ชิซุคุเลิกคิ้วให้ทำนองเยาะเย้ยอยู่ตรงนี้แท้ๆ ก็ยังไม่เห็น  จนกระทั่งพบว่าเสียงตัวเองหายไปได้แต่ขยับปากพะงาบพะงาบ  ตาถลนมองหล่อนยิ้มสะใจ

"ขอโทษด้วย  ข้ายืมวิชาซีโร่มาน่ะ  เจ้าจะพูดไม่ได้ไปสักพัก  หลังจากที่ข้าไปแล้ว  ค่อยพูดก็แล้วกัน  เสียงเจ้าดัง  ข้ารำคาญ"  ชิซุคุบอกยิ้มหวาน  เพราะนึกบางอย่างได้  "แต่ไหนๆเจ้าก็พูดไม่ได้แล้ว  แล้วเจ้าในร่างนี้ก็พอใช้ได้  งั้นข้าขอใช้บริการหน่อยก็แล้วกัน  อย่าให้เสียของ" 

จบคำนี้นาโตรุตาโตราวตกใจสุดขีด  แต่หล่อนก็ทำได้แค่นั้น  จากนั้นเมื่อถูกปากของเธอเข้าไปประกบแล้วลากเอาพลังงานออกมา  หล่อนก็หรี่ตาอย่างเคลิบเคลิ้ม  ดวงตาสีแดงหวานเยิ้ม  เธอเองก็เริ่มมีอาการกับพลังงานที่ได้รับมา  ดาบยาวถูกเก็บเข้าที่เพื่อให้มือมีเวลาว่างพอที่จะทำอย่างอื่น   

จิ้งจอกสาวฝืนความเป็นตัวเองไม่ไหว  มือเธอจึงขยับลูบคลำร่างกายสาวตรงหน้าพาให้หล่อนมีปฏิกิริยาที่ไม่ควรมีทั้งที่ถูกตรึงเงา  นางแมวสาวแอ่นอกรับสัมผัสที่บีบเค้น  เธอเองก็ชื่นชอบมัน  ชิซุคุปล่อยปากตัวเองจากปากหล่อน  ก้มลงล้อเล่นกับทรวงอกอิ่มของหญิงสาวตรงหน้าแทน   น่าแปลกใจที่เธอรู้สึกว่า..

แมวก็อร่อยดีนะ..

กินไปกินมาก็เริ่มจะลามลงไปเรื่อยๆ ร่างระหงย่อตัวลงพร้อมมือที่ปลดชุดอีกคนออกอย่างรวดเร็ว  นางแมวสาวไม่อาจจะทำอะไรได้  ได้แต่ยืนรอรับการกระทำ  แล้วความหิวกระหายที่ไม่เข้าใครออกใคร  ทั้งที่ได้กินมาบ้างแล้วก็ทำให้เธอทำในสิ่งที่ไม่ควรทำกับศัตรูคู่อาฆาต  หากแต่นี่อาจจะเป็นการแก้แค้นในแบบนางจิ้งจอก  เธอคิดเข้าข้างตัวเอง  แล้วเริ่มบรรเลงเพลงลิ้นกับเรือนร่างสาวตรงหน้า  เก็บเกี่ยวน้ำหวานจากหล่อน  และครางอย่างสุขสม..

ดวงตาสีแดงมองเห็นนางแมวสาวแข้งขาสั่น  เหลือบตาขึ้นดูก็นึกสงสาร  หล่อนคงต้องการจะปลดปล่อยเต็มที  และด้วยสภาพที่เห็นอยู่นี้  นาโตรุคงทำอะไรเธอไม่ได้แน่..

แต่เดี๋ยวก่อน   ข้ายังไม่ไว้ใจเจ้า..นังแมวเจ้าเล่ห์..  จนกว่าที่เจ้าจะ....

นิ้วยาวสอดเข้าไปในถ้ำสวาท  ขยับชักเข้าและออกอย่างเมามันส์ในความอ่อนนุ่มนั้นระหว่างที่ปากของเธอเลื่อนขึ้นมาประกบปากหล่อนอีกครั้ง  พลังงานแห่งเซ็กส์ไหลเข้าสู่ปากของเธอราวสายน้ำ  เธอจะกลืนกินหล่อนจนหมดตัวแน่  ถ้ายังทำแบบนี้ต่อไป   เจ้าต้องตายแน่..นาโตรุ 

แต่ทำยังไงได้..  เธอห่างรสชาตินี้มานานแล้วนี่..  ถึงไม่ได้อยากจะฆ่า..

อวัยวะภายในของนางแมวสาวเริ่มส่งสัญญาณบางอย่างให้เธอรู้ว่าตอนนี้ควรทำยังไง  ดวงตาสีแดงเปล่งประกายเรืองรองมองไปที่มีดที่ปักอยู่กับเงาบนผืนดิน  มีดสั้นเล่มนั้นดีดปลิวมาอยู่ในมือเธอที่ยื่นออกไปรับ  และเธอนำมันกลับเข้าที่ของมัน  ขณะเดียวกันกับที่นาโตรุสามารถขยับร่างกายได้  หล่อนส่ายสะโพกเข้าหาเธออย่างรุนแรง  ไม่นานก็เกร็งตัวทำท่าเหมือนอยากจะกรี๊ดแต่กรี๊ดไม่ออก  จากนั้นก็หมอบซบบ่าเธออย่างหมดแรง  เรียบร้อยไปแล้วหนึ่ง..ลิ่วล้อของคานาเอะ..

"ขอบใจที่ให้พลังข้านะนาโตรุ"  ปีศาจสาวกระซิบเซ็กซี่  ค่อยๆหย่อนตัวสาวที่หมดแรงลงกับพื้นหญ้า  แล้วอุตส่าห์เดินไปเอาเสื้อผ้ามาวางปิดตัวหล่อนให้  อารมณ์ดีเป็นพิเศษ  เซ็กส์สำหรับเธอเป็นของคู่กัน

ของชอบ...

"ลาก่อนนะ  หวังว่า  คงไม่เจอกันอีก"  ชิซุคุบอกอ่อนหวาน  เธอกำลังจะจากไป  แต่เสียงที่กลับมาของปีศาจแมวสองหางก็เรียกรั้ง


"พวกเจ้าจิ้งจอกก็เหมือนกันหมด  พอกินอิ่มก็ทิ้งเหยื่อ!"       

ใบหน้าหวานเหลียวกลับมา  ดวงตาสีแดงออกอาการตกใจเมื่อเห็นสาวที่ตนกำลังจะทิ้งไปนั่งน้ำตาคลอ  นาโตรุกุมชายผ้าที่ห่มกายหล่อนจนแน่น  แล้วก็ก้มหน้าลงเหมือนไม่กล้ามองหน้าเธอแล้วอย่างนั้น

"เจ้าพูดอะไร   พูดเหมือนอยากให้ข้าสงสาร   จะบอกอะไรให้นะ  ที่ข้าไม่ฆ่าเจ้าตอนนี้   ข้าก็ปราณีเจ้ามากพอแล้ว  ไม่รู้หรือไร.."   พูดจบจิ้งจอกสาวก็หันหลังให้อีกสาวอย่างไม่ไยดี   แต่ถึงอย่างนั้น  คำของหล่อนที่ลอยตามหลังมาก็พาให้ต้องทบทวนมัน

"เจ้าจำไว้ชิซุคุ  นี่ไม่ใช่จูบสุดท้ายของเรา  และหลานของเจ้าจะไม่มีทางอยู่กับพวกเจ้าได้ถ้าไม่มีข้าอยู่ด้วย  ถึงแม้แม่ของมันจะฟื้นขึ้นมา!"   


 :75: :75: :75: :75:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น