web stats

ข่าว

 


The bodyguard Vol.3- Chapter 1 : My Kid

โพสต์โดย: anhann วันที่: 30 สิงหาคม 2014 เวลา 18:34:26 อ่าน: 426


ปกตัวอย่าง




สามารถโหลดตัวอย่างของภาคหนึ่งและภาคสองไปอ่านได้ค่ะ สำหรับนักอ่านที่ยังใหม่กับเรื่องนี้อยู่

Vol.1    www.yuriread.com/Downloads/The%20bodyguard%20Vol.1sample.pdf

Vol.2    www.yuriread.com/Downloads/The%20bodyguard%20Vol.2sample.pdf



หรือสนใจซื้อหาไว้ในครอบครองก็มีทั้งแบบหนังสือเล่ม ก็ที่เว็บนี้ http://leslybooks.lnwshop.com/ และแบบอีบุ๊คจากลิงก์ด้านล่างค่ะ

Vol.1     http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NToiNTE0NjgiO3M6NzoiYm9va19pZCI7czo0OiIxODE3Ijt9

Vol.2     http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NToiNTE0NjgiO3M6NzoiYm9va19pZCI7czo0OiIyODA5Ijt9









Chapter 1  :   My Kid



เด็กน้อยนั่งหน้าง้ำอยู่บนโซฟาในห้องล้อบบี้ของโรงแรม  พาให้คนนั่งมองถอนหายใจ  "ปะป๊าไปตามมะม๊าถึงไหนเนี่ย"  เค้าบ่นงึมงำ  ทำท่าจะปล่อยมือจากของเล่นที่เล่นอยู่  หากไม่ได้ยินเสียงบางคน

"ทิ้งเลยโจ   เผื่อมะม๊าจะได้ซื้อให้ใหม่  แต่ได้ข่าวว่านี่ก็เป็นอันใหม่ที่ปะป๊าแอบซื้อมาแทนอันที่โจปาทิ้งไปก่อนนี้แล้วนี่"  ดิออนกลั้นหัวเราะเมื่อโดนค้อนจากเด็กสี่ขวบ  หากแต่ก็เป็นเธอที่เข้าไปลูบหัวเมื่อเห็นเค้าทำท่าจะร้องไห้

"เฮ้..เบบี๋..  ไม่งอแงสิ  เดี๋ยวมะม๊าก็มา  ปะป๊าไปตามแล้วไงคะ"

"มะม๊าไม่รักโจ..  มะม๊าทิ้งโจ"  เด็กน้อยเริ่มโยเยมากขึ้น  คนไม่ค่อยถนัดเรื่องปลอบใจอะไรใครเลยต้องมองหาตัวช่วย  เค้าอยู่ไม่ไกลจากนี้หรอก 

"แซนดร้า..  ทำอะไรสักอย่างสิ"  หันไปบอกหล่อน  แล้วก็ต้องกลอกตาเซ็งกับรอยยิ้มประหลาดของสาวอเมริกัน  "ความจริง  คุณไม่น่ามาเลยนะหมวด  ไม่เคยจะช่วยอะไร"

"โอ้ๆ กล่าวหา.."  แซนดร้าหัวเราะเพราะโดนค้อนวงใหญ่  ร่างเพรียวขยับเข้ามานั่งใกล้เด็กน้อย  มองหน้าดิออนที่อยู่ถัดไป  ยิ้มให้หล่อนก่อนกลับมาสนใจเป้าหมายที่แท้จริง  "โจเบื่อเล่นเกมส์แล้วเหรอคะ"

"มันเหมือนเดิมอ่ะอาแซนดร้า   น่าเบื่อ  ถ้ามะม๊าอยู่  ไม่น่าเบื่อ"

ผู้ใหญ่สองคนหันมองหน้ากันงงๆ ไม่เข้าใจความหมายของเด็กสี่ขวบเท่าที่ควรเป็น  แต่พอได้ยินอีกคำก็พอจะเดาได้แล้ว

"โจคิดถึงมะม๊า  ไม่อยากเล่นแล้ว" 

หากกว่าจะเข้าใจหัวใจเด็กที่คิดถึงมารดา  ร่างน้อยๆก็ลุกพรวดจากโซฟาและวิ่ง  เค้าจะออกไปจากโรงแรม

"แซนดร้า   โจหนี!"  ดิออนตะโกนพร้อมกันกับที่ลุกขึ้นวิ่งตาม   หากแต่ขาสั้นๆของเธอก็ทำให้เคลื่อนไหวได้ช้ากว่าอีกคนที่วิ่งมาทีหลังแต่ตามมาจนทัน

"ฉันเองดิออน   แล้วตามไปนะ"  คนเคยชินกับการวิ่งไล่จับผู้ร้ายมาก่อนบอกและวิ่งนำหน้า  ดวงตาสีฟ้าเห็นหลังเด็กตัวเล็กไวไว  เค้าไวเหลือเชื่อ  โจเซฟีนแสบเหมือนใครกัน   โอ้..ก็แคลลี่ไงล่ะ

สาวร่างบางวิ่งตามหลังสองคนมาแต่ช้าจนรำคาญตัวเอง  โมโหตัวเองที่ไม่เคยจะทันเจ้าตัวเล็กที่พ่อแม่เขาฝากเอาไว้ให้ดูแล   แล้วเค้าก็แค่เด็กสี่ขวบเท่านั้น  ทำไมเธอยังดูแลไม่ได้  ปล่อยให้วิ่งหายไปต่อหน้าต่อตา   แล้วมันก็ไม่ใช่ครั้งแรกด้วย  สองสามครั้งแล้วที่เด็กน้อยตาสีเหมือนแม่หลบหนีออกจากการดูแลของเธอได้สำเร็จ

สงสัยฉันจะไม่เหมาะกับเรื่องเลี้ยงเด็กแฮะ..

"โจ...."  ดิออนตะโกนเรียกหาเด็กในความดูแล  แปลกใจที่เธอเห็นแต่แซนดร้าที่กำลังยืนโบกมืออยู่ที่สระน้ำกลางแจ้ง   เธอตามหล่อนมาจนเจอและงงที่มาเจอที่นี่  "โจล่ะ  ไปไหน.."  ท่าทางใจเย็นของหล่อนทำให้หงุดหงิดแต่ก็มองตามการชี้มือไปและทำตาโตเมื่อเห็น  เจ้าตัวเล็กของพวกเธอลอยคออยู่ในสระว่ายน้ำทั้งชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นที่สวมอยู่นั่นแหละ

"ท่าทางจะร้อนนะ"  ผู้หมวดสาวพูดเสียงขำ  แต่หุบยิ้มทันทีที่ถูกค้อนอีกรอบ  สาวร่างบางผลักเธอออกให้พ้นทาง  หล่อนเดินไปที่ขอบสระ  นั่งยองๆ คงจะคิดเจรจากับโจเซฟิน  ส่วนตัวเธอคงมีหน้าที่อื่นที่ต้องทำ  รปภ.ของโรงแรมเดินมาทางนี้  แน่นอน  เพราะหลานสาวตัวดีที่กระโดดสระว่ายน้ำแสนงามทั้งชุด

"เอ่อ..  เดี๋ยวค่ะคุณ   นั่นหลานสาวฉันเอง"  เธอบอกขณะเดินไปดักหน้าหนุ่มในชุดยูนิฟอร์มสองคน  พวกเขามองเธอหัวจรดเท้าและหันไปมองน้องโจที่ยังเกาะขอบสระคุยกับดิออน  เธอมองตามไป  หงุดหงิดเล็กๆที่ท่าทางหล่อนจะจัดการเด็กน้อยไม่ได้ตามเคย   

แอนนะแอน  ไม่มีปัญญาตามแม่เค้ามาหรือไง  หรือมัวแต่สนใจงานอยู่   เศรษฐีบ่อน้ำมันอะไรนั่นน่ะเหรอ...

"หลานสาวคุณเหรอครับคุณผู้หญิง"

"ค่ะ  พ่อแม่เค้าฝากเอาไว้"  แซนดร้าบอกตามจริงพยายามยิ้มหวานให้เจ้าหน้าที่ชาย  หวังใช้เสน่ห์ของตัวเองที่คิดว่าพอมีช่วยให้พวกเขาอะลุ้มอล่วย  เธอรู้ดี  โรงแรมชั้นหนึ่งกับสระว่ายน้ำสวยๆขนาดนี้  ไม่ยินดีต้อนรับผู้ที่ไม่ได้อยู่ในชุดว่ายน้ำ  ไม่ว่าจะมีเงินมากแค่ไหนก็ตาม  แต่ดูเหมือนเสน่ห์ของเธอจะใช้ได้ผลไม่ดีนัก  รปภ.อีกคนกำลังยืนจ้องไปทางดิออนกับโจตาเขม็ง หรือเธอต้องโชว์ตราโล่ห์ด้วยล่ะ 

"คือเค้าค่อนข้างจะซนค่ะ  แค่สี่ขวบเท่านั้น  ก็เลย...."

"เข้าใจครับเรื่องนั้น..  แต่ผมเสียใจด้วยนะครับ  เพราะทางโรงแรมไม่อนุญาตให้ลงสระโดยไม่ได้สวมชุดว่ายน้ำ"

"ฉันทราบดีค่ะ  แต่---"  ผู้หมวดพูดไม่มีเวลาพูดจนจบ  เพราะเธอเห็น รปภ.อีกคนที่ทำท่าไม่ดีตั้งแต่เขามา  หันเดินไปหาสองสาวที่สระ  เธอกำลังจะวิ่งไปห้ามเขาแต่ถูกดักหน้าเอาไว้ก่อน 

"คุณเจ้าหน้าที่คะ  ฉันขอเตือนนะคะ  ว่าอย่ายุ่งกับเด็กคนนั้น" คุณอาของคุณหลานปรามเสียงเข้ม  แต่ผู้ชายที่กางสองแขนดักหน้าอยู่ก็ดูจะไม่สนใจ  ท่าทางเขาเหมือนอยากจะจับตัวเธอมากกว่า 

โอ้..คิดจะกอดฉันเหรอ..  รอไปสิบปี

สาวอเมริกันย่อตัวหลบคนตัวใหญ่กว่าที่จะเข้ามารวบตัวเธอ  ร่างใหญ่ของชายหนุ่มถลาไปด้านหน้าเกือบล้มหัวทิ่มทันทีที่เขาคว้ำลมแทนตัวเธอ  ตำรวจสาวนึกขำรปภ.ที่ไม่รู้ว่าเธอเป็นใครถึงได้กล้ามายุ่ง  และเพราะนึกสนุกอยู่เธอจึงไม่ประกาศออกไปว่าตัวเองเป็นตำรวจสากล  ช่างเป็นคนหาเรื่องสนุกได้ทุกเวลา  เหมือนใครบางคนที่ตาสีแดงนั่นเลย

ฉันคิดถึงคุณจริงๆนะแคลลี่..  โดยเฉพาะเวลานี้.. 

แซนดร้ามุ่นคิ้วหงุดหงิด  เหลือบมองไปยังอีกคนที่เธอนึกห่วงอยู่ทุกเวลา  แม้ตัวเองจะกำลังยุ่ง  ดิออนยืนตั้งการ์ด  เด็กสาวกำลังพยายามทำหน้าที่ผู้ปกป้องของโจเซฟินที่ได้รับมอบหมายมาอย่างสุดกำลัง  กระนั้นก็ดูเหมือนว่าเจ้าตัวแสบน้อยที่เกาะขอบสระว่ายน้ำอยู่จะชอบไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับผู้ใหญ่เลย  โจเซฟินยิ้มเหมือนเค้ากำลังสนุก  หรือคิดว่าดูหนังแอคชั่นที่ชอบดูกับปะป๊าเค้า  หรือนี่คือเรื่องไม่น่าเบื่อของลูกสาวแคลลี่เค้าล่ะ..  จะเหมือนแม่ไปถึงไหน..

ความอลวนตรงสระน้ำยังคงมีอย่างต่อเนื่อง  ระหว่างที่เรากำลังวุ่นวายกับการเคลียร์เรื่องอยู่  นักท่องเที่ยวคนอื่นๆนึกอย่างไรไม่ทราบได้  จึงไม่มีใครคิดตามตำรวจสักคน  หรือเพราะที่พวกเธอกำลังเจออยู่คือผู้ดูแลที่นี่อยู่แล้ว  มันเป็นสิทธิ์อันชอบธรรมที่พวกเขาจะจัดการกับพวกที่เข้ามาสร้างความวุ่นวายในเขตความดูแลของพวกเขา  นั่นก็ถูก  แต่พวกฝรั่งหรือแขกมุงพวกนั้น  สนุกนักหรือไง  ถึงได้ส่งเสียงราวกับกำลังเชียร์บอล  หากอยู่ๆเสียงนั่นก็หายวับไปเป็นความเงียบราวผีเดินผ่าน  หรือเพราะคนที่ผ่านมายืนอยู่ตรงนี้..

ตาสีแดง.. 

"แซนดร้า.. ดิออน.. นี่หมายความว่ายังไง.."

เสียงนี้ที่จำได้ขึ้นใจ  ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าเป็นใครที่มาปรากฏตัวได้อย่างเหมาะเจาะ  แซนดร้าอยากจะกู่ร้องด้วยความดีใจ  หากใบหน้าบึ้งตึงกับดวงตาวาวโรจน์สีผิดมนุษย์มนาก็ทำให้ต้องชั่งใจ  ดิออนเองก็รู้ได้ถึงเหงื่อเย็นๆที่ไหลออกมาตามโคนผม  เธอรู้จักคนที่มาใหม่นี้ดี  ผิดกับสองหนุ่มที่ยังนึกว่าตัวเองเหนือกว่าอยู่  และเธอไม่ชอบสายตาหนึ่งในสองคนที่มองหล่อนเลย

ไม่อยากเชื่อ  สถานที่ท่องเที่ยวที่เจริญขนาดนี้ยังยึดกับทัศนคติแบบเต่าล้านปีอยู่  ผู้หญิงไม่ใช่สิ่งของที่พวกนายจะมองอย่างเหยียดหยามได้นะ! 

"ว้าวแคล..  เธอจับลิงสำเร็จ   เจ๋งสุดๆ"  ดิออนตีมึนทำเป็นตลก  หากมันคงไม่ได้ผลเมื่ออีกคนไม่ตลกด้วย  แคลลี่ดันตัวเด็กตัวเล็กที่เปียกหัวยันเท้าออกมาโชว์

"ช่วยตอบฉันหน่อยนี่คือโจเซฟินคนเดียวกับที่ฉันฝากพวกเธอไว้ไหม.?" เด็กสาวลูกครึ่งอ้าปากจะพูดอะไรและเธอยกมือห้ามทันที  แค่อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่

"หยุดเลยดิออน  เธอปล่อยหลานให้เล่นอะไรแผลงๆ และนี่ดูซิ  ทำไมเปียกไปหมดแบบนี้"  แคลลี่บ่นอุบ  จับลูกสาวตัวเล็กหมุนตัวไปหมุนมาโชว์ให้ทุกคนดู  เธอเจอโจเซฟินที่บริเวณหน้าโรงแรม  เค้าวิ่งไปชนเธอตรงหน้าประตูระหว่างที่เธอกำลังจะเข้ามา  จากนั้นเด็กน้อยก็เกาะขาเกาะแขนพาเธอมาที่นี่ 

"เด็กนั่นกระโดดน้ำในสระ   ไม่รู้จักกาลเทศะ!"  เขาจากหนึ่งในสองผู้ถูกลืมตะโกนแทรกขึ้นมา  ทั้งแซนดร้าและดิออนมองหน้ากัน  พวกเธอรู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นหากพวกเธอไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง  ดูตาสีแดงนั่นสิ!

ดิออนขยิบตาให้แซนดร้า  และคุณตำรวจอเมริกันก็ผงกหัวเซ็งๆ เธอน่ะอยากให้แคลลี่เล่นงานพวกนั้นใจจะขาด  หากแม่สาวโลกสวยคงไม่ยอม  และออร่าจากความสาวลูกครึ่งรัสเซียก็ดูจะน่ากลัวเกินไปด้วย  คิดได้ดังนั้นเธอจึงรีบเข้าไปหาหล่อน  คว้าแขนเอาไว้  "แคลอย่า..  สงสารเขา" 

คนถูกห้ามคิ้วกระตุก  เธอหงุดหงิดมาตั้งแต่ตอนที่เจอคุณสามีกับเรื่องบู๊ๆเล็กๆตรงชายหาดนั่นแล้ว  มาถึงนี่กะจะได้พักผ่อนบ้าง  กลับต้องมาเจอลูกสาวสุดที่รักมอมแมมเปียกปอนเป็นลูกหมาตกน้ำอีก

หึ  เธอไม่ได้ใจดีหรืออารมณ์ดีเหมือนหน้าตาหรอกนะ..

ถึงอย่างนั้น  การแผลงฤทธิ์ในที่แห่งนี้โดยไม่จำเป็นคงไม่ใช่ทางเลือกที่ดีเท่าไหร่นักหรอก "คุณเจ้าหน้าที่คะ  กรุณารอสักครู่  เดี๋ยวฉันไปคุยด้วยค่ะ"  บอกแล้วหันกลับมาหาบรรดาญาติของเธอแทน 

แคลลี่ใส่ใจสองหนุ่มรปภ.น้อยเต็มที  ไม่แคร์เลยว่า  เธอกำลังทำให้พวกเขาอยากใช้อำนาจที่มีอยู่น้อยนิดจัดการกับแขกเจ้าปัญหาอย่างพวกเธอ 

เฮ้อ.. อยู่เฉยๆเถอะนะ  ถ้าไม่อยากเห็นว่าคนสวยใจร้ายเป็นยังไง..

"ดิออน  จะเป็นอะไรไหม  ถ้าเธอจะพาหลานไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่"  เจ้าของชื่อส่ายหน้า  ก้าวเข้ามาเตรียมจะขอตัวเด็กน้อยไป  แต่พอยื่นมือออกไป  เจ้าตัวแสบก็สะบัดหน้าเกาะมารดาแน่น   

"ไม่เอามะม๊า..  โจจะให้มะม๊าไปด้วย"

"โจอย่ากวนใจมะม๊าสิคะ  มะม๊ามาเหนื่อยๆ"  ดิออนพยายามใจเย็น  เธอเห็นแก่คนที่คงจะมีเรื่องยุ่งมากพออยู่แล้ว  หากเธอคงหวังดีผิดเวลาไปหน่อย  เจ้าตัวเล็กตาสีเหมือนแม่ตวัดสายตามามองกันเสียสะดุ้งเฮือก  เหมือนแม่เกินไปแล้วนะเจ้าหนู..

"น้าดิออน  ไม่ต้องมายุ่งกับโจ!"  โจเซฟินตวาดเสียงดัง  เล่นทั้งคนถูกตวาดและคนได้ยินตกใจ  ดิออนขบฟันกรอด  สะกดใจตัวเองไว้ว่านี่คือหลานรัก  เธอเป็นคนตั้งชื่อเค้ามาเอง  เป็นพี่เลี้ยงมาตลอดเวลาที่แม่ของเค้าต้องไปทำงานต่างประเทศ  แต่นั่นแหละ  เธอเจ็บใจเหมือนกันนะ  เด็กมันไม่รักเธอเลย

แต่ไม่เป็นไร  ถ้าแม่ของเค้ายังแคร์เธอบ้าง..

"ไม่เป็นไรนะดิออน  ฉันก่อนล่ะกัน"  คุณแม่คนสวยบอกพลางตบบ่าอีกฝ่ายเบาะแปะ  ยิ้มยืนยันให้กับสายตาที่ถามย้ำอยู่ 

"โอเค..  คราวนี้ก็.."  ร่างสูงเพรียวหันกลับมามองเจ้าตัวน้อยที่เกาะแข้งเกาะขาราวลูกลิง  มองดวงตาสีเหมือนกันแต่น้ำตาคลอเบ้าก็ถอนหายใจแรง  แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น  เธอก็ผิดเอง 

โจเซฟินมักจะถูกทิ้งให้อยู่กับญาติและพี่เลี้ยงเสมอเวลา  เพราะเธอยุ่งเกินไปที่จะเทคแคร์เค้า  งานราษฎร์งานหลวง  เธอมีอยู่ล้นมือ  กว่าจะกลับเข้าบ้านได้แต่ละคืน  ลูกก็หลับเสียแล้ว  เธอทำได้แค่เข้าไปห่มผ้าให้  จูบหน้าผากและอวยพรให้เค้าฝันดี  ทำอาหารเช้าไว้ให้ก่อนไปทำงาน  แต่บางทีก็ต้องจำใจห่างจากเค้าไปนานกว่านั้น  บ่อยครั้งที่เธอต้องเดินทางไปต่างประเทศ  และแต่ละครั้งก็ไม่ได้ไปแค่วันสองวัน  เป็นสัปดาห์หรือสี่ห้าวันเป็นอย่างต่ำ ล่าสุดเราก็ไม่ได้เจอกันมาเป็นเดือนหรืออาจจะสองเดือนแล้ว  แล้วจะแปลกอะไรที่เค้าจะงอแงคิดถึงเธอ  เธอเป็นแม่เค้านี่นา  แถมพอเธอไม่อยู่ด้วยบ่อยๆ คนชอบตามใจลูกอย่างคุณแองเจล่าก็ทำให้น้องโจที่รักของเธอเสียนิสัย  เกเรได้ใจจริงๆลูกรัก  แต่ความจริง  เธอควรจะตีไอ้คนที่มันชอบถามใจลูกจนเสียเด็กดีกว่า  ใช่ไหม.?

"น้องโจขา.. ฟังแม่นะคะลูก  ไปกับคุณน้าเค้าก่อน  เดี๋ยวแม่ตามไป  แป๊บเดียว"

"ไม่เชื่อ..  มะม๊าพูดแบบนี้ทุกทีที่จะหนีโจไป"

แคลลี่ชะงักถ้อยคำของลูกสาวย้ำเตือนความผิดพลาดของเธอราวปลายเข็มมุดที่จิ้มซ้ำลงที่จุดเดิม  ร่างระหงย่อตัวลงดึงลูกน้อยมากอดในที่สุด  ถึงเธอจะต้องเปียกไปตามเค้าก็ไม่เป็นไร  ช่างเถอะ เปลี่ยนใหม่อีกทีก็ได้หรอก

เธออาจจะเหนื่อย  อยากพักเต็มแก่แล้วหลังจากที่เล่นบทบู๊เล็กน้อยเพื่อช่วยเหลือนายจ้างคนใหม่  แต่มันไม่ใช่เรื่องที่ควรเอามาอ้างอีก  เธอควรทำหน้าที่แม่ที่ดีบ้าง  อยากมีนักไม่ใช่หรือไง  ลูกคนนี้..

"แม่ขอโทษค่ะ  แต่คราวนี้ไม่หลอกลูกจริงๆ  เอาเกียรติทหารเป็นประกันเลย..  เชื่อมะม๊ามั้ยคะ" ถามพร้อมมองตาสีเดียวกันของลูกสาว  พยายามใส่ความจริงจังจริงใจลงไปกับมันให้มากที่สุด  ลูกจะได้เชื่อถือเธอเหมือนเดิม  ถึงหลังจากนี้โจเซฟินอาจจะอาละวาดอีกครั้งเมื่อรู้ว่า  เธอต้องจากเค้าไปทำงานอีกที่  โอ้..เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ  ตรงนี้เอาให้รอด 

มันนานเหมือนเป็นศตวรรษกับการรอคอยคำตอบ  แต่มันก็คุ้มค่านัก  ลูกของเธอพยักหน้าให้ส่งเสียงหงุงหงิงออดอ้อน  ช่างน่าสงสาร

"สัญญากันแล้วนะมะม๊า"  แคลลี่คลี่ยิ้มเอ็นดูชูนิ้วก้อยขึ้นมาเป็นสัญญาณที่เราแม่ลูกรู้กัน  มือน้อยๆก็ยกมาบ้าง  มาเกี่ยวก้อยสัญญา

"สัญญาค่ะลูกรัก"  เราเขย่ามือด้วยกัน  เด็กน้อยของเธอเริ่มยิ้มออก  แต่เธอเสียอีกที่เศร้า  ดึงลูกสาวมากอดแนบอกอีกที  "มะม๊ารักลูกที่สุดเลยนะโจ  ถึงเราจะไม่ค่อยได้เจอกัน"  น้ำตาเธอแทบไหลเมื่อลูกกอดตอบเธอแน่น  ลืมไปได้ยังไงกันว่าเธอรักเค้ามากขนาดนี้  และเธอเกือบตายเพราะพยายามให้เค้าอยู่    เค้าเป็นสิ่งมีค่า  เป็นความเป็นความตายของเธอ

กอดกันไปได้หน่อยก็ต้องจำใจผละออกเพราะเสียงกระแอมเตือน  มองหน้าคนเตือนอย่างเข้าใจแล้วกลับมาคุยกับลูก "โอเค..  เราคุยกันรู้เรื่องแล้วเนอะ"  เธอจูบแก้มเค้าให้รางวัลหลังเจ้าตัวเล็กพยักหน้าหงึกหงัก  ดิออนเข้ามารับโจเซฟินไป  เค้าซึมเซาหันมามองเธออย่างอาวรณ์ระหว่างถูกจูงมือออกไป

แคลลี่โบกไม้โบกมือให้คนตัวน้อยถอนหายใจยาวเหยียดเมื่อเค้าลับตา  หากดวงตาของเธอก็กระตุกกะทันหันเพราะคำที่เธอไม่ควรจะได้ยิน  หรือเพราะพวกเขานินทาเธอดังเกินไป 

"เซ็กซี่ว่ะ  ไม่คิดว่าจะมีลูกแล้ว  ผัวแม่งโคตรโชคดี"

หญิงสาวหันไปมองคนพูดตาขวาง  เขานั่นเองรปภ.ไร้มารยาทคนเดิม  เชื่อได้เลยว่า  เขาจะต้องพูดมากกว่านี้ถ้าคู่หูเขาไม่เข้าไปปรามเสียก่อน  แต่กระนั้นก็อย่าหวังว่าจะโชคดีรอบสอง  เพราะเธอไม่ได้ใจดีเหมือนหน้าตา

"แซนดร้า..  Stay back."  แคลลี่ยกมือห้ามคนที่จะพุ่งเข้ามาขวางหน้าเธออีกรอบ  สาวบลอนด์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และกลับไปยืนที่เดิม 

ร่างระหงสาวเท้าสองชายหนุ่มอย่างไม่รีบร้อน  อยากเล่นกับเธอเหรอ  ได้สิ..  "ไม่ทราบว่ามีอะไรจะคุยกับฉันหรือคะ  เรื่องค่าเสียหาย.?"  ผู้ชายสองคนหันมองหน้ากัน  คนหนึ่งกำลังจะพยักหน้ารับแต่อีกคนเข้ามาตัดหน้า

"จะจ่ายไหวเหรอ  โรงแรมนี้อันดับหนึ่งที่นี่เลยนะ  แต่ถ้าเธอใช้อย่างอื่นจ่ายแทนเงิน  พวกฉันอาจจะอนุโลมให้ก็ได้"

"เฮ้ย  ไอ้ซา!  พูดแบบนั้นกับแขกได้ยังไง--"

"แขกเหรอวะ  หน้าแบบนี้หรือจะมีปัญญาจ่ายเอง  ข้าว่าผัวรวยมากกว่า  หรือไม่ก็มาหาคนจ่ายให้ที่นี่   ดูลูกมันสิ  ไม่มีมารยาทเล---"  เสียงพล่ามของหนุ่มรปภ.นิสัยทรามหายเงียบ  เพราะถูกบาทาจากสาวที่เขาด่าทอดูถูกสะบัดใส่  ร่างใหญ่ๆของเขาโยกไปจนเกือบจะล้ม  "หน๊อยแก..  นังบ้า!" 

"โอ้..ขอโทษค่ะ  บังเอิญขาฉันกระตุก"  แคลลี่รีบพูด  ก้มศีรษะเล็กน้อยอย่างผู้มีมารยาทงาม   หากแต่หนุ่มยืนปาดเลือดออกจากปากที่แตกยับของเขากำลังจ้องหน้าเธอราวกับจะกินเลือดเนื้อ  แต่เขาคงไม่อยากเชื่อว่าตัวเองโดนอะไรไป  ถ้าแซนดร้าไม่ได้เอ่ยซ้ำเสียงรื่นเริง

"ว้าวแคล..  เมื่อกี้ท่าสวย   น่าจะถ่ายเก็บไว้ให้แอนดูนะ  เสียดาย"

คนถูกชมหันไปชูนิ้วโป้งให้คนชม  หากเธอก็รีบเคลื่อนไหวหลบหมัดใหญ่ๆที่กำลังจะโดนหน้าตัวเอง  นายนี่ไม่รู้จักเธอจริงๆด้วย  น่าสงสาร..

รองเท้าส้นสูงส่งแรงกระแทกไปที่สีข้างของเขาอย่างรวดเร็ว  หนุ่มรปภ.เซเสียหลัก  แต่เขายังจะพยายามเข้ามาเอาคืนเธอ  แคลลี่ใช้ความไวของผู้มีวิชาป้องกันตัวชั้นสูงหลบหลีกได้ทุกหมัดทุกท่าที่เขาใส่เข้ามา  และสุดท้ายฝ่ามือพิฆาตก็ฟาดเข้าที่หน้าหยาบๆของเขาสุดแรง  ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อว่าแรงของเธอจะพาเขากระเด็นไปตกน้ำได้  ทั้งที่เขาตัวใหญ่ขนาดนั้น  แต่ก็ไม่แปลกนัก  เพราะสามีเธอตัวใหญ่กว่าเขาอีก  ยังสู้กันพอสูสีเลยนี่นา  แน่นอน  เธอฝึกมาดีโดยครูส่วนตัว  แต่คำว่า 'ผัว' มันดูแรงไปไหม.? เรียก 'สามี' หรือ 'ภรรยา' ดีกว่า

ยังไงคู่ชีวิตเธอ  เค้าก็เป็นผู้หญิงนะ  ถึงจะเป็นสาวยักษ์ก็เถอะ

"อุ๊บส์..  โทษทีค่ะ  พักนี้เส้นกระตุกบ่อยจริงๆเลย"  แคลลี่ปิดปากแกล้งทำว่าตกใจ  หากดวงตาสีแดงบอกเลยว่าสะใจเป็นที่สุด เสียงผู้ชายคนนั้นโวยวายอยู่ในสระน้ำท่ามกลางเสียงโห่ฮาของผู้ชมเหตุการณ์  รปภ.อีกคนวิ่งเข้ามาหาเธอบ้าง  เธอไม่รู้หรอกว่า เขาจะมาทำอะไรหรือไม่ทำ  หากก็ตั้งการ์ดรับเป็นอย่างดี 

เข้ามาสิ  ถ้าอยากลงไปเล่นน้ำเป็นเพื่อนคู่หูนาย..  เธอคิดแต่แปลกใจที่เขาแค่หยุดยืนและโค้งตัวให้  ชำเลืองตาไปมองแซนดร้าที่กำลังยืนคุมเชิงอยู่  สายตาหล่อนบอกให้เธอหยุดรอดู  ชั่วอึดใจเธอก็ได้ยินเสียงเขาพูด

"พอเถอะครับ..คุณผู้หญิง  ผมยังไม่อยากถูกไล่ออก และเจ้านี่มันก็เพิ่งเข้ามาใหม่  ผมขอโทษแทนมันด้วยครับ  จะให้ทำยังไงก็ยอม" 

แคลลี่ยักไหล่  กลับมายืนอย่างสง่าเหมือนเดิม  "โอ้..เรื่องนั้นไม่เกี่ยวกับฉันนี่คะ  แล้วอีกอย่างนะ  เพื่อนของคุณก็คงไม่เห็นด้วยหรอก  ถ้าฉันจะช่วยพวกคุณ"  เธอยิ้มราวไม่สนใจหน้าซีดๆของหนุ่มรปภ.  ซ้ำหันไปยิ้มหวานให้กับเจ้าของสายตาที่มองมาอย่างระอาใจ  แซนดร้าส่ายหัวปลงให้เธอ 

เฮ้อ..  ไม่มีอารมณ์ขันเลยนะ..

"โอเค..  ดูเหมือนญาติฉันจะใจดีกว่าฉัน  เธอบอกให้ฉันช่วยพวกคุณ  อย่าลืมขอบคุณเธอล่ะ"  ว่าเสียงขรึมและดึงกระดาษการ์ดหนึ่งแผ่นมาจากกระเป๋ากางเกงยีนส์ฟิตเปรี๊ยะ  ส่งให้ชายหนุ่มที่ดูท่าจะไม่กล้ารับมัน 

"นามบัตรค่ะ  คุณให้เจ้าหน้าที่โรงแรมไปเก็บค่าเสียหายตามที่อยู่นี้นะ  ขอโทษด้วยที่ลูกสาวฉันซนเกินไปหน่อย  และฉันมือหนักไปนิดนึง"

ชายหนุ่มรับมันไปอย่างหวาดๆ เธอยิ้มและเดินเลี่ยงเขา แต่ไม่ลืมจะปรายตาไปหาอีกคนที่กำลังกระเสือกกระสนขึ้นมาจากสระน้ำโดยไม่มีใครช่วยเหลือ  เขามองเธอตาขวางอยู่แต่เธอเบื่อจะสนใจแล้ว  แคลลี่พยักหน้าให้แซนดร้าชักชวนหล่อนให้เดินออกไปจากบริเวณสระน้ำกลางแจ้งแห่งนี้เพื่อกลับบังกะโลส่วนตัว  แต่ระหว่างที่เธอกับนายตำรวจสาวกำลังจะก้าวออกไป  เธอแน่ใจว่า ได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์เธอจากพวกสองหนุ่มนั่นตามหลังมา

"เวรแล้วไงล่ะไอ้ซา   ดันตาถั่วไปยั่วหล่อน!"

"ทำไมวะ  ก็แค่ผู้หญิงมือหนักตีนหนักเท่านั้น  และเมื่อกี้ข้าก็เผลอด้วย  ลองเอาจริงๆ พ่อจะทำให้หยุดสะดีดสะดิ้งเลย  ทำเป็นแตะต้องตัวไม่ได้  จริงๆแล้วน่าจะชอบต่างหาก!"

"โธ่ไอ้ห่วย.. ไอ้เพื่อนเวร..  หยุดพูดเลยถ้าไม่รู้จริง  ผู้หญิงคนที่แกกำลังว่าอยู่นั่นน่ะ   เป็นหลานสาวแท้ๆของเจ้าของที่นี่โว้ย..  และเธอก็เป็นถึงผู้กองจากกองทัพอังกฤษด้วย  ซวยกันหมดแล้วไง.."







......................................................


เป็นยังไงบ้างคะ  พอจะเห็นความเปลี่ยนแปลงบ้างหรือเปล่า  เดาว่าไม่  เพราะคุณคงลืมอันที่เคยลงก่อนหน้านี้ไปแล้วล่ะ ใช่ไหมเอ่ย.?

ไม่เป็นไรค่ะ  ถือซะว่า  เรามาเริ่มต้นกันใหม่เลยล่ะกันนะ   :60:

มาตรงนี้ก็ขอย้ำอีกทีค่ะว่า นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายแนว โรแมนติก-ผจญภัย  นะคะ    มันจะมีเหตุการณ์มากมายเกิดขึ้นอย่างแน่นอน   :21:

อย่างไรก็ฝาก น้องโจ เอาไว้ให้คุณดูแลกันต่อด้วยนะคะ  ขอบคุณมากค่ะ  แล้วเจอกัน   :44:


ป.ล. My little sweet devil กำลังอยู่ในโรงพิมพ์นะคะ  หากมาแล้วจะรีบแพ็คและจัดส่งค่ะ  :21:






Rating: ***** โดย 1 สมาชิก
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น
fuyusang
หน้าใหม่
*
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1


ดูรายละเอียด อีเมล์
31 สิงหาคม 2014 เวลา 13:51:17
 :07:
แสดงความคิดเห็น