web stats

ข่าว

 


Queen's tales Season 1 Chapter 3 : Sweet Nightmare

โพสต์โดย: anhann วันที่: 24 มิถุนายน 2014 เวลา 11:25:31 อ่าน: 603

Chapter 3 : Sweet Nightmare

ความเครียดและแรงกดดันรอบด้านพาให้เธอไม่อาจต้านทานตัวเองได้  จำเป็นต้องหาที่ระบายคลายอารมณ์  และเจ้าก็มาในช่วงที่ได้เวลาพอดีนะ..โรซาลี..

มือสวยขย้ำขยี้เส้นผมบนศีรษะสาวที่กำลังบริการเธอด้วยปากและลิ้นหล่อน  ไคล่าสอนเด็กใหม่ได้ดีเสมอ  แต่ก็อาจเป็นเพราะนางในคนใหม่หัวไว

คาร่าครางพอใจแต่เปิดเปลือกตาโพลงขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่า  โดนล้ำเส้น..

"อย่าเข้าไปในตัวข้า!" 

คนโดนสั่งกลัวตัวสั่นจนทำอะไรไม่ถูก  คนเผลอดุจึงถอนหายใจ  เลื่อนตัวขึ้นมานั่งพิงหัวเตียง  กวักมือเรียกหล่อนลงมานั่งทับตัก

"เจ้าเป็นคนสวยนะโรซาลี..  แต่ข้ายังไม่พร้อมจะให้เจ้ามากไปกว่านี้"  ราชินีกระซิบปลอบที่ข้างหูและลมหายใจร้อนผ่าวของเธอก็ทำให้สาวเจ้าสั่นสะท้านอยู่บนตักระหว่างถูกสวมกอด  มันเป็นอาการที่น่าพึงพอใจ 

เริ่มงานวันแรก  โรซาลีก็ถูกใช้งานแทบทั้งวันโดยไม่ปริปากบ่น  กับไคล่าก็โดนไปครึ่งวันแล้ว  จากนั้นก็มากับเธออีก  แต่หล่อนก็ยังไม่มีท่าทีจะยอมแพ้  หรือสาวจากแดนใต้เป็นลูกช่างอึด

"หม่อม..  หม่อมฉันเข้าใจเพคะ"  นางในคนใหม่กระซิบตอบเสียงหวาดเกรง  หากแต่คนฟังนั่งยิ้ม  ริมฝีปากงามเริ่มไต่จูบลงไปตามลำคอระหง  มือสวยช้อนก้อนเนื้ออกหล่อนขึ้นมานวดเค้น  เก็บกินมันด้วยปากจนเจ้าของครางรับชอบใจ  คนทำก็ชอบ

ตอบสนองกันได้ดีแบบนี้ค่อยมีอารมณ์หน่อย..

"เจ้ารู้ไหม..น้อยคนนักนะที่ข้าจะเปลือยกายอยู่ด้วยแบบนี้  นับว่าเจ้าโชคดีแล้ว  เช่นนั้นก็อย่าได้ทำให้ข้าผิดหวัง"

"ไม่..  ไม่มีทางเพคะ!"  โรซาลีร้องเสียงหลง  ความสาวของเธอถูกรุกรานโดยไม่บอกกล่าวให้เตรียมใจ  ขนาดไม่ใช่ชายหนุ่ม  แต่ราชนิกุลฝาแฝดก็ทำให้เธอสติแตกด้วยความเร่าร้อน  ประทับใจกับประสบการณ์แปลกใหม่แบบนี้จนรู้สึกต้องการมันอยู่ตลอดเวลา  วันนี้ทั้งวัน  แทบไม่มีเวลาใดที่อาภรณ์ปกคลุมเรือนกายของเธอ  มันมีแต่เวลาที่เธอต้องยินยอมให้สองฝาแฝดผลัดการเสพสุข  แต่ก็ใช่ว่าเธอจะไม่ชอบ...

"พระองค์เพคะ!"

"ไคล่าสอนเจ้าว่าอย่างไร  เวลาจะเอาใจข้า"  คาร่าถาม  อีกคนที่กำลังกระตุกตัวรับการรุกล้ำอาณาเขตความสาวก็พยักหน้ารับ  หล่อนกางขาออก  เปิดทางให้กันอย่างเต็มที่  ขาเนียนเรียวทั้งสองข้างคล้องรอบเอวเธอไว้เหมือนกับสองแขนที่กอดรัดรอบบ่ากว้าง  อกอวบอิ่มเข้ามาเบียดกัน  หล่อนขยับตัวเร็วให้เรือนกายเธอทั้งคู่เสียดสี

นางในคนใหม่ท่าทางจะไปได้สวยกับงานนี้  แต่มันก็มีข้อติที่หล่อนชอบเผลอลืมบางเรื่องจนต้องเตือน  หรือเพราะยังใหม่อยู่...

"เจ้าจะทำให้ข้ามีแผลแม้แต่ปลายเล็บข่วน  ก็ไม่ได้นะโรซาลี   เพราะข้าไม่ใช่ไคล่า  เจ้าจะต้องปรับตัว  ห้ามลืมเด็ดขาด  ไม่เช่นนั้น  ข้าจะลืมเจ้าเสีย"  ขู่กันเสียขนาดนี้  มือบางที่ทำท่าจะกางเล็บจิกหลังกันก็เปลี่ยนเป็นกำหมัดแน่น  พาให้คนสั่งแอบยิ้ม  คาร่าให้รางวัลเด็กดีด้วยการแทรกตัวลึกเข้าในตัวนาง  นางในร้องเสียงดัง  ไม่กี่ครั้งที่จุดอ่อนไหวถูกกระแทก  รุกเร้า  หล่อนก็ส่งเสียงกรี๊ด  กล้ามเนื้อในตัวตอดรัดนิ้วเธอรุนแรง  จากนั้นหล่อนอ่อนยวบกลายเป็นแค่ตุ๊กตาผ้าที่เคลื่อนไหวเองไม่ได้

ราชินียิ้มพอใจกับผลงานของตัวเอง  แล้ววางร่างที่ไร้สติและเรี่ยวแรงของนางสนองพระองค์ลงกับที่นอนนุ่ม   จากนั้นก็สบตากับคนที่เข้ามาหาอย่างรู้เวลา 

คาร่าทิ้งร่างลงนอนข้างๆสาวที่หลับไม่รู้เรื่อง  เอื้อมมือดึงคนที่มาใหม่ลงมาหาตัวเธอและยอมรับการถูกปรนเปรอครั้งใหม่จากคนที่รู้ใจเธอที่สุดมากกว่าตัวเองหรือนางในคนใดๆ ก็ใครคนนี้เกิดมาพร้อมกับเธอ  เป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน

----Queen?s tales 1----



ดวงตาสีโลหิตมองอย่างสงสัยอยู่กับคนที่นั่งพิงต้นไม้อยู่ข้างเธอ  ก็ไม่คิดว่า  องค์ราชินีจะลดตัวลงมานั่งเล่นกับเธอด้วย  และที่สำคัญ  หลับแบบนี้...

แต่มันก็ดีเพราะเธอจะได้...  นั่งมองให้เต็มตาแบบไม่ต้องกลัวโดนสงสัย..

หรือมันจะสายไปแล้วที่จะกลัวโดน...

สายไปมากโขล่ะ..ไอซิส..

"เหลือเวลาอีกสี่วัน..  ข้าจะอยู่กับเจ้าให้มากที่สุด"  คาร่าพึมพำแล้วลืมตาขึ้นมาสบตาน้องสาว  มองด้วยสายตาที่เหมือนจะรู้ทันว่ากำลังคิดอะไร 

ใช่..ก็เลี้ยงกันมาตั้งแต่เล็ก  อายุห่างกันเป็นสิบปี..

"ไอซิส.."  คนเป็นพี่เรียกพร้อมยกมือขึ้นสัมผัสศีรษะน้อง  เป็นไปตามคาด  น้ำตาน้องร่วงพราวพาให้ตัวเองยิ้มเศร้า  "ไอซิส..  มาสิ  จูบข้า..  ทำสิ่งใดก็ได้ที่เจ้าอยากทำ  ข้ารู้ว่าเจ้าต้องการ"

ดวงตาสีแดงฉานออกอาการตกใจสุดขีด  หากแต่คนเชิญชวนกลับยิ้มและดึงน้องเข้ามาหา  คว้าเอวมานั่งทับตักตัวเอง  ไอซิสทำท่าจะขัดขืนดึงตัวออกไปเพราะความอาย  แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงที่จะขัดคนแรงมากกว่า

"คาร่า..  ท่านอย่าทำเช่นนี้"

"เช่นนั้นบอกสิว่า  เจ้าไม่รักข้า.?" 

ถูกถามคาดคั้นและออดอ้อนกันเสียขนาดนี้แล้ว  คนที่มีความรักอยู่ล้นอกก็กดความรู้สึกไว้ไม่อยู่  สองมือนุ่มประคองใบหน้าพี่สาวเอาไว้ขณะก้มลงจูบอย่างเต็มรัก  ไอซิสแค่อยากจะบอกพี่สาวว่าเธอรักหล่อนมากขนาดไหน  หากแต่ที่ไม่ทันคาดไว้คือ  คาร่าจูบเธอตอบ  ดึงมือเธอไปสัมผัสร่างกายที่เธอต้องการจะสัมผัสมันมานานนักหนา  แว่วหูได้ยินเสียงครางเซ็กซี่   อารมณ์รักเธอก็เตลิด  ที่กดไว้เท่าไหร่ก็ยิ่งระเบิดรุนแรง

ข้าจะบอกรักท่านให้ลั่นป่า..คาร่า ! 

เธอแทรกมือเข้าไปในร่มผ้า  ขอสัมผัสผิวพรรณของพี่สาวตรงๆ องค์ราชินีขยับตัวราวอึดอัด  แต่กลับดึงมือเธอลงไปทางใต้  ให้เธอได้สัมผัสกับเนินเนื้ออันเร่าร้อน   และเปียกชื้น  นึกไม่ถึงเลยว่า  มันจะเกิดขึ้นเพราะเธอ  หรือมันจะเพราะพระองค์ทรงอ่อนไหวกับเรื่องนี้อยู่แล้ว 

ใช่สิ  ก็ทรงมีนางสนองพระองค์มากมาย..

"ข้าเป็นของเจ้า..ไอซิส"  คาร่ากระซิบพร้อมดันนิ้วเธอเข้าไปในตัว  พี่สาวร้องเสียงดังจนเธอตกใจ  ท่าทางทั้งเจ็บปวดและชื่นชอบมัน  มือขาวนำทางเธอให้ชักมือเข้าและออกเป็นจังหวะราวกับจะสอนงาน  จากนั้นไม่นาน  คนสอนก็กรี๊ดเสียงดังและหอบซบบ่าเธอราวหมดแรง

"ข้าจะตอบแทนเจ้าให้นะ  ข้าจะทำให้เจ้ามีความสุขด้วยกัน"  เสียงองค์ราชินีกระซิบอีกครั้ง  มือขาวเปลี่ยนตำแหน่งมาแทรกเข้าไปในเนื้อผ้าท่อนล่างของเธอบ้าง 

ไอซิสครางรับตั้งแต่มันแค่สัมผัสแผ่วเบาที่เนินสวรรค์  เธอกำลังรอรับการเติมเต็มที่เฝ้ารอมาแสนนาน  หากแต่เมื่อพบตัวเองถูกรุกล้ำ  ความเจ็บก็ทำให้เธอกรีดร้องท้ายที่สุดก็ไม่อาจทนมันได้และส่งเสียงห้าม

"คาร่า ! ข้าเจ็บ !" 

แต่แทนที่เธอจะได้รับการทนุถนอมอย่างที่คาด  นิ้วยาวกลับแทรกเข้ามาเพิ่มจากสองเป็นสามและเธอพบตัวเองเริ่มขย่มตัวเองอยู่บนตัวพี่  สองมือกางจิกหลังคาร่ารุนแรงจนแทบจะฉีกทึ้งให้เลือดออก  หากแต่เมื่อถึงขีดสุดของอารมณ์รักที่จะทำให้ความใคร่ระเบิดออกมาเป็นความสุข  พี่สาวของเธอกลับผลักเธอออกและเดินหนีไปให้ร้องไห้ตามหลัง  คลานไปเกาะขา...

"คาร่า!  คาร่า !  อย่าทิ้งข้าไป!  คาร่า!"  เจ้าหญิงน้อยตะโกน  ร้องไห้จนน้ำตาจะเป็นสายเลือด  หัวใจชอกช้ำ  และกลับสะดุ้งเฮือกเพราะเสียงเรียกชื่อ

"ไอซิส..  ไอซิสลืมตาเดี๋ยวนี้..  ข้าอยู่ที่นี่แล้ว  ไอซิส..  น้องพี่!"

ดวงตาสีโลหิตเบิกโพลงขึ้นมากะทันหันและโผเข้าหาคนที่นั่งมองอย่างห่วงใย  กอดร่างกายนี้เอาไว้แนบแน่น   และเธอก็เข้าใจแล้วว่า  เมื่อครู่แค่ฝันไป...

"เจ้าฝันร้าย.?"  คาร่าถามพลางลูบหลังน้องสาว  นึกขอบคุณตัวเองที่เดินผ่านมาทางนี้และนั่งมองน้องนั่งงีบพิงต้นไม้อยู่  จึงทันได้กอดปลอบขวัญ

แต่มันก็รู้สึกแปลกในใจ..  ทุกครั้งที่ไอซิสฝันร้ายจนร้องไห้จะต้องจะโกนเรียกชื่อเธอ  น้องฝันอะไรกันแน่...

"คาร่า..  คาร่า.!"  ไอซิสสะอื้นไห้  ร้องไห้จนเปียกเสื้อคนกอดปลอบ  รู้สึกเสียใจมากกว่าครั้งไหนๆที่เคยเป็น  ไม่ใช่เพราะเธอพบว่าตัวเองไม่ได้ร่วมรักกับพี่จริงๆ  แต่มันเพราะฉากสุดท้ายที่คาร่าทอดทิ้งเธอ..

เหตุใดท่านจะต้องทิ้งข้า..  ท่านไม่รักข้าแล้วหรือไร..

"อย่าทิ้งข้าไป..  ข้ารักท่าน..  ข้ารักพระองค์มาก  ข้ารักที่สุด"

คำสารภาพจากปากน้องสาว  พาให้คนฟังหัวใจสะดุดจังหวะ  คาร่าก้มหน้าลงมองตาคนที่ร้องไห้จนตาช้ำบวม  แล้วเธอควรทำอย่างไร  ในเมื่อ....

ในเมื่อต่อไปเจ้าจะต้องไปแต่งงานกับคนอื่น...

และตัวข้าเองก็....

"เจ้ามีคู่หมั้นแล้วไอซิส"

"ข้าจะเชือดคอเขาทิ้งคืนแต่งงาน  แล้วกลับมาหาท่าน  ข้าจะอยู่กับท่านคนเดียวเท่านั้นเสด็จพี่"

องค์ราชินีพูดไม่ออก  ได้แต่มองหน้าน้องสาวด้วยหัวใจสั่น  ไม่เคยคิดเลยว่าน้องน้อยของพระองค์จะมีความคิดรุนแรงถึงเพียงนี้  และตอนนี้ก็คิดอะไรไม่ออกว่าจะพูดอะไรแย้งออกไปได้  กลัวใจน้องจะยิ่งเตลิดและกู่ไม่กลับ  สิ่งเดียวที่ทำได้ก็คือยอมให้น้องทำตามใจ   ยอมให้จูบ  ลูบคลำให้หนำใจ..

หากแต่ระหว่างปล่อยให้น้องสาวคนเล็กกอดจูบตามใจชอบ  ดวงตาคมก็เหลือบไปหาดวงตาอีกคู่ที่มองพวกเธออยู่ในมุมมืด  ใครคนนั้นส่ายหน้าแล้วหันหลังจากไปเงียบๆ และเธอพบน้ำตาตัวเองไหลเบาๆก่อนที่มันจะระเหยไปกับสายลม

เจ้าจะยังรักข้าลงหรือไอซิส..  หากเจ้ารู้ความจริงว่า  ข้าทำอะไรลงไป..

----Queen?s tales 1----

ดวงตาสีเขียวน้ำทะเลเพ่งมองลูกแก้วในมือ  มันคือสิ่งที่ช่วยให้เธอสามารถตรวจตราอาณาจักรได้อีกวิธีหนึ่งนอกจากการส่งทีมที่ไว้ใจลงไปดู  แล้วสิ่งที่เห็นก็ทำให้หัวคิ้วสีเงินกดลงต่ำ  เรียวปากสวยเม้มลง

ดูเหมือนว่าการออกเดินทางส่งตัวเจ้าสาวที่ถูกเลื่อนไปจะเป็นผลให้ฝ่ายมืดอารมณ์เสียไปเสียแล้ว  เงาดำมืดในพื้นที่แห่งนั้นเพิ่มความเข้มข้น  หากเป็นเช่นนี้มันจะเป็นเรื่องดีหรือไรที่เธอจะส่งน้องสาวที่รักไปในดินแดนอันน่ากลัวเช่นนั้น

เห็นทีข้าจะต้องสำรวจมันเสียใหม่เสียแล้ว  ปล่อยไปไม่ได้...

คาร่าถอนหายใจหนัก  หลับตาลงพร้อมลูกแก้วที่หายไปในพริบตา  ขายาวก้าวออกมาจากห้องนอนตัวเองตามลำพัง  ปล่อยให้คนที่หลับสนิทอยู่บนเตียงได้พักผ่อน  หล่อนคงเหนื่อยมามาก  ไม่เหมือนเธอที่ถึงจะเหนื่อยหรือเพลียก็หลับไม่ได้

มันเป็นช่วงวันและคืนที่ทรมานและกดดันมาก  ระหว่างการรอคอยวันที่จะไปส่งตัวน้องสาวที่รักเข้าหอจะมาถึง  นี่จึงเป็นอีกคืนที่เธอเรียกหานางบำเรอหลวง  และชื่อที่ติดปากก็ไม่พ้นต้องเป็นโรซาลี  อาจเพราะหล่อนเป็นของใหม่   แต่ตอนนี้หล่อนสลบเหมือดไปเสียแล้ว  หล่อนทนไม่พอหรือเธอรุนแรงเกินไปกันนะ..

นั่นสิ  คืนนี้กี่เพลากันแล้ว...

"ท่านเรียกหานางห้ามบ่อยไปหรือไม่.?  หรือติดใจนางเสียแล้วล่ะเพคะ" ไอซิสประชดจนคนที่ยืนเหม่อสะดุ้งสุดตัว  น่าแปลกใจที่ดูเหมือนพี่สาวจะกลัวเธอ  คาร่าตัวแข็งทื่อถึงจะไม่ได้ถอยหนีเวลาที่เธอมายืนคู่ด้วยที่ระเบียง

"ไอซิส.. ดึกป่านนี้แล้วไยเจ้ายังไม่เข้านอน"  คนเป็นพี่ถามอย่างหวั่นใจ  ใช่ว่ากลัวน้องจะปล้ำเธอหรือทำอะไรเช่นเมื่อกลางวัน  ที่กลัวก็คือกลัวจะห้ามใจตัวเองไม่ได้มากกว่า  เดี๋ยวมันจะยาวจนหยุดไม่อยู่..

ความสาวอันเต็มตึงของไอซิสมันกระซิบเรียกหาเธออยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน  หากแต่มันคงไม่ใช่เรื่องดี  หากเธอที่เป็นพี่จะพรากพรหมจารีไปจากน้องขณะที่เขาจะต้องไปเข้าพิธีแต่งงาน  พระคู่หมั้นของน้องจะว่าเอาได้ว่า เธอส่งของมือสองไปให้

ถึงใจจริงจะอยากเป็นคนชิมน้องเป็นคนแรกก่อนที่ใครจะได้ไปด้วยซ้ำ !

ก็มันทำไม่ได้...

"ข้านอนแล้ว  แต่ข้าไม่กล้าหลับ  ข้าไม่อยากจะฝันอีก  ข้ากลัว"  ไอซิสพูดเสียงเบา  ขยับตัวมาใกล้พี่สาวอย่างไม่ตั้งใจ  อากาศกลางคืนมันหนาวเหลือเกิน

และข้าคงต้องการไออุ่นจากร่างกายของท่านด้วย...

"เจ้ากลัวอะไร..  กลัวฝันร้ายหรือ.?" 

ดวงตาสีโลหิตหลบตาดวงตาที่มองมาอย่างกังวล  ราวกลัวความลับรั่วไหล  "เพคะ  ข้ากลัวมาก  ท่านไม่รู้หรอกคาร่า  มันทรมานเหลือเกินที่ต้องฝันเช่นนั้นซ้ำๆ"

คาร่ากระพริบตาไม่เข้าใจ  "เจ้าฝันอะไรหรือ..  เหตุใดจึงไม่เคยเล่าให้ข้าฟัง  ใช่ความฝันเดียวกันกับที่ทำให้เจ้าร้องไห้ประจำนั่นหรือไม่" 

"ใช่เพคะ  แต่ข้าเล่าให้ท่านฟังไม่ได้  เพราะว่า..."  ไอซิสไม่ยอมพูดจนจบและเป็นฝ่ายเดินถอยออกห่างพี่สาว  หวาดกลัวว่าจะถูกรังเกียจ  แม้ใจจริงอยากจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกและประพฤติตัวเหมือนที่นางบำเรอหลวงทำต่อหน้าพระพักตร์  ยั่วยวนพระองค์ให้หลงใหลในตัวเธอบ้าง 

แต่เธอเป็นน้องสาว...

"ไอซิส.?"

"ข้าคิดว่า  ข้าควรกลับไปตั้งใจเข้านอน  ท่านก็ควรพักผ่อนด้วยนะเพคะ  อย่าหักโหมให้มากเกินไป  สงสารนางในของท่านบ้างก็ดี"  พยายามฝืนยิ้มและกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ร่วงเมื่อมองหน้าสุดที่รักที่แตะต้องไม่ได้  ร่างระหงหันหลังกลับเตรียมจะกลับห้องตัวเอง  ตัดอกตัดใจจากพี่สาวเสีย

แต่ว่า...

"ข้าจะไปนอนเป็นเพื่อนเจ้า  ปกป้องเจ้าจากความฝันบ้าๆนั่น" 

คนฟังน้ำตาร่วงในที่สุด  กลั้นไม่อยู่อีกต่อไปแล้ว  ไอซิสหันกลับมา  อยากจะมองหน้าคนพูดให้ชัดๆ และในความสลัวของคบเพลิงไม่กี่ดวงที่นี่ก็ทำให้เห็นดวงตาสีเขียวน้ำทะเลกำลังเอ่อคลอ 

หรือคาร่ากำลังจะร้องไห้...

"ไอซิส.?"

"พระองค์ทรงบอกได้ไหมว่าหม่อมฉันไม่ได้กำลังฝันอยู่  หากทรงเวทนาหม่อมฉันบ้าง..  ได้โปรดหยุดความทรมานให้หม่อมฉันทีเพคะ..องค์ราชินี"  ไอซิสทรุดตัวลงคุกเข่าต่อหน้าพระพักตร์  ร่ำไห้อย่างอดรนทนไม่ไหว  ในใจภาวนาว่า  หากสิ่งที่เกิดขึ้นนี้เป็นเพียงความฝัน  ขอให้เธอตื่นขึ้นเสียตั้งแต่ตอนนี้  อย่าให้จินตนาการเตลิดไปไกลจนสุดกู่เฉกเช่นที่แล้วๆมา 

เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะ..เสียสติ..

"พระองค์.?"

คาร่ากระพริบตาตกใจ  ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ไอซิสจะเรียกเธอเต็มยศแบบนี้  ร่างสูงทรุดตัวลงประคองร่างบอบบางของน้องสาวขึ้นมา  สวมกอดอย่างหวงแหน

"ข้าไม่ใช่ความฝันของเจ้า  สัมผัสข้าสิไอซิส  รู้สึกถึงข้า"  มือขาวจับมือน้องขึ้นมาสัมผัสแก้มตัวเอง   และปล่อยให้ไอซิสค่อยๆไล้มือไปตามใบหน้า  ดวงตาสีโลหิตยังมีแววความไม่เชื่ออยู่  เช่นนั้นเธอคงจะต้องตัดสินใจ

คาร่าก้มหน้าลงประทับริมฝีปากลงกับริมฝีปากอิ่ม  เก็บชิมความหอมหวานจากเด็กสาวที่แสนรักดุจดวงใจ  คราแรกไอซิสไม่ยอมตอบสนองคล้ายกลัวว่าจะถูกความฝันเล่นตลก  หากแต่เมื่อร่างบอบบางถูกอุ้มขึ้นลอยเหนือพื้นด้วยมือเธอจนขามาเกี่ยวเอวกันไว้กลัวตกพื้น   น้องสาวก็เริ่มจะครางรับและจูบกลับมาอย่างเผลอใจ  ถึงกระนั้นความกลัวก็ยังทำให้ผละออกไปมองตากัน

"ข้าไม่ได้กำลังฝันอยู่ใช่หรือไม่.?" เจ้าหญิงน้อยถามเสียงเครือ  น้ำตายังไม่หยุดไหล  ทั้งดีใจและหวาดกลัว  แต่รอยยิ้มของคนที่อุ้มเธอเหมือนเด็กก็เสมือนจริงจนเธอเชื่อสนิทใจอีกครั้ง  "ข้าจะยอมเชื่อท่านอีกสักครั้ง"ไอซิสบอกแล้วต่อมันด้วยจูบอ่อนหวานที่มีให้พี่สาวคนนี้เพียงคนเดียวเท่านั้น 

ร่างของเธอถูกคาร่าอุ้มหายเข้าห้องของตัวเองไป  และหลังจากนี้มันจะเกิดอะไรขึ้น  เธอก็จะยอมให้มันเป็น  ขอแค่เพียงไม่ตกใจตื่นขึ้นมากลางคันและพบว่าถูกความฝันหลอกลวง...

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น