Scarlet Fox 1 Chapter 3 : น้ำแข็งบนเปลวไฟ
โพสต์โดย:
anhann
วันที่: 10 มิถุนายน 2014 เวลา 18:45:18
อ่าน: 601
|
Chapter 3 : น้ำแข็งบนเปลวไฟ
"แสดงว่า.. นางกลับมาชาติมาเกิดสินะ" ชิซุคุพึมพำกับกระดาษแผ่นบางที่ตัวเองถือไว้ ดวงตาสีแดงชำเลืองมองไปที่คนใกล้ตัวที่นั่งอยู่ข้างกันเพื่อขอความเห็น ซีโรเอะเลิกคิ้วกลับมาและพยักหน้ารับ
"ก็คงจะใช่ ฉันเคยลองเดินตามหล่อนครั้งสองครั้ง เด็กสาวคนนั้น ท่าทางจะไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองเป็นใคร ถ้าฉันไม่เคยเห็นภาพวาดที่อิจิให้ดู และเห็นว่าหล่อนหน้าตาเหมือนในภาพ ฉันก็ไม่แน่ใจหรอก"
จิ้งจอกสาวพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ และกลับไปให้ความสนใจกับกระดาษสีน้ำตาลอ่อนในมือของตัวเองต่อ มันคือบันทึกเก่าแก่ที่เธอยอมเสียเวลามารื้อค้นถึงในห้องหนังสือที่มีหนังสือมากมายเต็มชั้น หนังสือทุกยุคทุกสมัยถูกเก็บเอาไว้ที่นี่ทั้งหมด และมันถูกจัดเรียงเอาไว้อย่างดีตามปีเก่าใหม่ เนื่องจากเจ้าของมันค่อนข้างใส่ใจดูแล
แน่ล่ะ อิจิโอะรักหนังสือเหล่านี้ยิ่งกว่าอะไร นี่ยังไม่แน่ใจเลยว่าหากหล่อนรู้ว่าเธอกับซีโรเอะมายุ่งวุ่นวายที่นี่ จะทำหน้าอย่างไร ก็ช่างประไร หมาป่าไร้หัวใจพรรค์นั้น ฉันไม่เผาของพวกนี้หมดก็ดีเท่าไหร่แล้ว รักมันมากกว่าฉันได้ไง..
"แต่จากบันทึกนี่.. เจ้าหญิงหิมะผู้นี้ไม่ใช่ภูตผีหรือปีศาจร้ายอย่างที่เราเคยรู้จักกันมาในตำนานเก่าแก่นั่นนะซีโร่ ไม่ใช่วิญญาณดวงเดียวกันกับสาวคนนั้นที่ตายในหิมะอย่างที่เราเคยรู้มา แต่น่าแปลกนะว่า..บันทึกนี้กลับไม่มีการเขียนถึงเรื่องราวของนาง.. นอกจากว่า......" ชิซุคุขมวดคิ้วกับเรื่องที่กำลังอ่านเพราะสะดุดกับข้อความที่ได้เจอ น้ำตาเธอเอ่อขึ้นมาในเวลาเดียวกันกับมือที่มาแตะที่บ่าเป็นเชิงปลอบใจ "มันบอกว่า หล่อนมีองครักษ์เป็นเทพหมาป่า" นางจิ้งจอกสรุปขณะมองหน้าเจ้าของมือบนบ่าตัวเองที่มองมาอย่างเห็นใจ
"ฉันรู้ว่ามันดูไม่มีเหตุผลนะชิจัง แต่อะไรบางอย่าง มันก็ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลก็ได้ มันนึกจะเกิดก็เกิดขึ้นมาเฉยๆ เหมือนที่ฉันเป็นฝาแฝดกับอิจิแต่ดันไม่ได้เป็นหมาป่าเหมือนเค้าไงล่ะ" ซีโรเอะพยายาม อีกคนก็นิ่งไปเหมือนกำลังคิด จากนั้นก็ได้ยินเสียงถอนหายใจจากปากหล่อน ก่อนที่ชิซุคุจะปล่อยกระดาษในมือทิ้งลงกับพื้นและยืนขึ้นบิดตัวอย่างเบื่อๆ
"ฉันเบื่อเรื่องนี้แล้วล่ะ เราไปหาอะไรสนุกๆทำกันเถอะ" และโดยไม่รีรอให้ใครตอบอะไรกลับมา จิ้งจอกสาวก็ใช้นิ้วชี้เพียงนิ้วเดียวหมุนเป็นวงในอากาศ จัดการเก็บกระดาษกองใหญ่ที่ช่วยกันรื้อมากับอีกคนกลับขึ้นที่ของมันและเดินออกไปอย่างไม่สนใจไยดีมันอีกเลย
..........................................................
ร่างบางเดินเร็วเพราะพยายามจะหนีจากอะไรบางอย่าง ไม่ใช่ บางคนต่างหาก คนบ้าที่เดินตามเธอมานานแล้ว คนบ้าที่อ้างตัวว่าเป็นผู้พิทักษ์ของเธอ เป็นผู้ดูแลปกป้อง ผู้พิทักษ์อะไรกันล่ะ ฉันเป็นแค่คนธรรมดา ไม่ได้เป็นคนพิเศษอะไรสักหน่อย "เฮ้... ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ต้องมาตาม ฉันไม่ใช่คนที่เธอคิดว่าเป็นหรอกนะ อย่ามายุ่ง!" สึกิโพล่งออกมาเมื่อหันหลังกลับมาประจันหน้ากับคนตัวสูงกว่าที่ตามมาถึงห้องเรียน
เธอจำหล่อนได้ดี ก็ใครกันจะจำไม่ได้ ผู้หญิงหน้าตาแบบนี้จะมีสักกี่คน ตัวสูงสะดุดตา ผมยาวสีบลอนด์เงินทั้งศีรษะราวกับคนแก่ แต่หน้าตางดงามราวนางในเทพนิยาย ผิวกายขาวผุดผ่องเหมือนปุยหิมะต้นฤดู ชุดที่สวมใส่ก็ดูจะผิดยุคไปสักนิดหรือเปล่า สมัยนี้ใครเขาใส่ยูกะตะเดินไปเดินมาในเมืองกันบ้าง
อิจิโอะฉีกยิ้มมุมปากกระชากใจคนมองอย่างไม่รู้ตัว กระทั่งอีกสาวทำแก้มแดงก็ยังทำไม่สนใจ ปากก็พูดไปเรื่อย "โอ้.. อย่าอารมณ์เสียสิเจ้าหญิง จะเสียสุขภาพนะคะ" อิจิโอะยิ้มกว้างเมื่อสิ่งได้กลับมาในสีหน้าของอีกสาวมันขัดกับท่าทางดูไม่มีพิษสงของหล่อน สึกิทำเสียงแข็ง
"ก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่ใช่เจ้าหญิงอะไรนั่นทั้งนั้นล่ะ พ่อฉันเป็นนักโบราณคดี ส่วนแม่ฉันเป็นนักวิทยาศาสตร์ พวกฉันเป็นคนธรรมดา และฉันไม่สนใจคนบ้าอย่างเธอด้วย!"
สาวผมเงินยังคงยิ้มอยู่ คราวนี้ดูเอ็นดูเด็กสาวมากกว่าเดิมเสียอีก อิจิโอะใช้นิ้วเรียวยาวไล้สัมผัสไปตามเส้นผมสีเข้มของเด็กสาวตรงหน้าที่สะบัดหน้าให้เธอทันทีแต่หล่อนไม่ได้หนีไป "ข้ามิใช่..คนบ้า และข้าไม่ใช่มนุษย์ แต่ท่านกับข้าเคยพบกันมาตั้งแต่ที่ท่านยังเยาว์วัย ท่านจำได้หรือไม่..เจ้าหญิง หมาป่าตัวนั้น..ขนสีเงิน"
สาวน้อยทำตาโตกลับมาและส่ายหน้าอย่างไม่เชื่อ แม้เธอจะเคยเห็นอย่างที่หล่อนบอกก็ตาม เธอเคยเล่นกับหมาป่าตัวใหญ่ขนสีเงินที่ว่าตั้งแต่ยังเด็ก อายุประมาณสองสามขวบเห็นจะได้ แต่จะให้เชื่อได้อย่างไรล่ะว่า ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้จะเป็นหมาป่าตัวนั้น ก็เห็นเป็นคนอยู่ชัดๆนี่ แล้วเรื่องที่เธอกลับชาติมาเกิดอีกล่ะ มันอะไร...
"ฉันไม่เชื่อหรอก นี่มันสมัยไหนแล้ว เรื่องแบบนั้นมันไม่มีอยู่จริงหรอกน่า นี่มันปี 2012 นะ จะมีปีศาจ มีวิญญาณกลับชาติมาเกิดได้ยังไง อย่ามาหลอกกันดีกว่า บอกมาตามตรงเหอะ.. เธอต้องการอะไรกันแน่.."
แต่คำพูดนั้นของเธอก็เหมือนว่าจะไม่ได้กระทบกระเทือนกับสีหน้าที่นิ่งเฉยภายในดวงหน้าสวยขาวราวหิมะนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว สาวร่างสูงตรงหน้าทำเพียงโค้งตัวให้เธออย่างสุภาพและหันหลังเดินจากไปเหลือทิ้งไว้เพียงเสียงนุ่มๆที่น่าหลงใหลที่คล้ายคำกระซิบมากับสายลม..เข้าสู่สองหูของเธอ
"ถึงวันนั้น ท่านจะรู้..เจ้าหญิง"
..........................................................
"สึกิ.. เธอได้ยินข่าวเมื่อเช้าหรือเปล่า" คาเอะวิ่งเข้ามาหาเพื่อนรักทันทีที่เจอหน้ากันและถึงจะแปลกใจกับอาการตกใจของหล่อน เธอก็ยังพูดต่อได้โดยไม่สนใจท่าทางเพื่อน "นายนากิที่อยู่คลาสวรรณคดีอังกฤษหายตัวไปล่ะ"
สึกิกระพริบตาเลิกเหม่อและหันมาสนใจว่าอีกสาวพูดอะไรด้วย จากนั้นก็คิ้วขมวด "หายตัวไปเหรอ.. หายแล้วไงล่ะ เขาอาจจะโดดเรียนก็ได้นี่" พูดจบก็นั่งลงกับเก้าอี้คิดจะเหม่ออีกครั้ง เรื่องสาวผมเงินเมื่อเช้ายังคาใจ หากแต่อะไรที่เพื่อนพูดอีกครั้ง ก็ทำให้ต้องหันไปมอง
"ก็ถ้ามันเป็นเขาคนเดียวที่หายไปจากมหาลัยเรา มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอก แต่นี่ป็นคนที่สามแล้วนะ เธอคิดว่ามันธรรมดาหรือไง" คาเอะกระตุ้น โน้มตัวลงมาจ้องหน้าคนที่ไม่สนใจเธอ ที่ตอนนี้เริ่มสนแล้ว หรือเธอเข้าใจผิด
"สามคน ? แล้วไง ?" สาวหน้าใสย้อนถามแล้วก็ก้มหน้าคว้าหนังสือเรียนขึ้นมาแทน ทำเป็นไม่แคร์ว่าอีกคนจะพูดอะไร จนกระทั่งคาเอะพูดเรื่องหนึ่งขึ้นมา "มีบางคนบอกว่า พวกเขาถูกนางจิ้งจอกจับไปกิน"
สึกิเงยหน้าขึ้นจ้องหน้าเพื่อนทันที หัวใจเธอเต้นด้วยความตกใจ อีกแล้วหรือกับเรื่องแบบนี้ จิ้งจอก หมาป่า ปีศาจ อะไรกัน..
หากแต่คนที่ไม่เคยเชื่ออะไรง่ายๆและหัวแข็งอย่างเธอก็สะลัดเรื่องนี้ทิ้งไปอีกครั้งตามเคย "ไร้สาระน่าคาเอะ จิ้งจอกอะไรที่ไหนมี ถอยไปซิ ฉันจะเรียน"
คาเอะทำท่าเหมือนจะไม่ยอมหยุดพูด แต่ก็หยุดและเดินไปนั่งเก้าอี้ของหล่อนทันทีที่ถูกเธอจ้องด้วยตาขวางๆ หลังค้อนเธอไปหนึ่งครั้ง สึกิถอนหายใจอย่างโล่งใจเมื่อได้อยู่ตามลำพังเสียที หากแต่ครั้งนี้ความสบายใจมันห่างไกลจากใจเธอ สายตาเธอกลับมามองเหม่ออีกครั้ง นึกถึงหญิงสาวคนเมื่อเช้าและข่าวนี้ที่เพื่อนสนิทเพิ่งจะกรอกหูเธอมา
โอ้..โลกนี้มันมีเรื่องแบบนี้จริงๆด้วยหรือไง.. ไม่อยากเชื่อเลย..
................................................
ชายหนุ่มทรุดตัวลงกองกับพื้นพิงกำแพงอย่างหมดท่าขณะที่หญิงสาวผละตัวออกมาจากเขาอย่างไม่ไยดี ชิซุคุสูดหายใจเข้าลึกและค่อยๆผ่อนมันออกมาระหว่างก้าวขามาหาสาวอีกคนที่เข้ามารับตัวเธอไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะล้มลง
"ชิจัง.. โอเคมั้ย" ซีโรเอะถามเสียงกังวลแต่อีกคนกลับส่ายหน้าทั้งที่ยืนหมดแรงซบอยู่กับอกเธอ มือเธอขยับลูบศีรษะหล่อนเบาๆ รู้ดีว่า หล่อนไม่ได้โอเคอย่างที่บอกจริง
ชิซุคุดูดพลังวิญญาณมาจากหนุ่มเคราะห์ร้ายได้แล้วก็จริง หากแต่นี่ก็เป็นผลกระทบจากสิ่งที่หล่อนได้มา ร่างกายหล่อนรับมันไม่ไหวในบางครั้งเพราะปรับตัวไม่ทัน อาจเป็นเพราะว่าพลังที่ได้มานี้มันไม่เสถียรและวิธีเดียวที่จะทำให้มันดีขึ้นได้ ก็คือการที่หล่อนควรจะระบายมันออกไปด้วยการมีเซ็กซ์ แต่จะกับใครกันล่ะในเมื่อหล่อนไม่ยอมนอนกับผู้ชายคนนั้นก่อนที่เขาจะกลายเป็นร่างไร้วิญญาณ และตอนนี้อิจิโอะไม่อยู่ เธอหรือไง.. ไม่มีทาง...
"ซีโร่.. พาฉันไปหาอิจิโอะ" ชิซุคุกระซิบเสียงอ่อน ตัวเธอร้อนระอุจนแทบทนไม่ได้ และเธอก็ต้องการไอเย็นจากเทพหมาป่าหิมะผู้นั้นที่สุด อิจิโอะคนเดียวที่จะช่วยเธอได้ในตอนนี้ แต่กระนั้น หากจะมีใครสักคนช่วยระบายมันออกไปบ้าง เธอก็จะทรมานน้อยลงก่อนที่จะถึงมือเขา
"โอเค.. แต่เธอแน่ใจนะว่าไหว ความจริงเธอไม่น่าจะ---" เสียงของซีโรเอะหายไปเมื่อถูกอีกริมฝีปากมาประกบ ความตกใจทำให้เธอไม่กล้าตอบสนองมันไป จนกระทั่งรู้สึกได้ว่า มีมือร้อนๆแทรกเข้ามาใต้เนื้อผ้า สติเธอกลับมาพร้อมกับที่เธอผลักตัวหล่อนออกไป "ชิซุคุ! ตั้งสติหน่อยสิ นี่ฉันนะ ไม่ใช่เค้า!"
หากแต่แทนที่นางจิ้งจอกจะฟังอะไร หล่อนกลับพุ่งเข้าหาเธออย่างรวดเร็วและดันตัวเธอไปติดกำแพงตึก หล่อนกำลังจะทำตามที่หล่อนพอใจ ซีโรเอะถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนขณะปล่อยให้หล่อนจูบเธอโดยไม่ตอบสนองอะไรกลับไป ไอพลังร้อนที่ออกมาจากปากหล่อนที่เข้าสู่ปากเธอระหว่างจูบกันมันทำให้เธอสั่นไปทั้งตัว หากแต่ก็ต้องจำทน เป็นเธอก็ยังดีกว่าปล่อยให้หล่อนไปทำกับคนอื่น นึกอยู่แล้วเชียวว่าต้องเป็นแบบนี้ พักนี้หล่อนควบคุมตัวเองได้น้อยลง อาจจะเพราะ หล่อนบริโภคพลังมากเกินพอดีกว่าที่ร่างกายต้องการ ชิซุคุอ้างว่ามันเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้หล่อนคิดฟุ้งซ่านเรื่องพี่สาวเธอน้อยลง แต่มันไม่จริง หล่อนเป็นหนักยิ่งกว่าเดิม ดูตอนนี้สิ
"ชิจัง.. พอแล้ว พอ.." อินทรีย์สีทองร้องห้ามเมื่อรู้สึกว่าเริ่มจะทนไม่ไหว เธอเริ่มฝืนความต้องการของตัวเองได้ยากขึ้นเมื่อมือร้อนๆแทรกเสื้อเธอเข้ามาลูบคลำผิวกายกันโดยตรง แข้งขาเธอสั่นและเสียวซ่านตรงพื้นที่ใต้ท้องน้อย ขืนปล่อยให้หล่อนสัมผัสเธอต่อไป อะไรที่คิดว่าจะไม่ทำก็อาจจะพลาดได้ก็คราวนี้เอง
"ซีโร่.. นอนกับฉัน ฉันไม่ทนแล้ว ฉันทนไม่ไหว ขอร้องล่ะ" ชิซุคุไม่พูดเปล่าดึงมืออีกสาวมาสัมผัสหน้าอกตัวเองเสียอย่างนั้น สมองเธอไม่ฟังหัวใจอีกต่อไปเมื่อร่างกายหมดความอดทน "เค้าไม่ได้สนใจฉัน.. เค้าไม่แคร์ว่าฉันจะเป็นยังไง เธอเท่านั้นซีโร่.." จิ้งจอกสาวหอบหนักขณะออกแรงกับมือตัวเองที่กุมมืออีกคนให้หล่อนเค้นทรวงอกของเธอแรงขึ้น "ครั้งเดียวก็ได้.. นะ.. นะซีโร่.. ครั้งเดียว"
ซีโรเอะจ้องหน้าคนขออย่างชั่งใจ เห็นหล่อนน้ำตาคลออยู่ตรงนี้ก็ใจอ่อนในที่สุด และตอนนี้ก็เป็นเธอที่จูบหล่อน ดูดพลังไอร้อนออกจากปากจิ้งจอกสาวขณะที่มือเธอเลื่อนลงไปสัมผัสกับของรักของหล่อน คิ้วของเธอขมวดเมื่อรู้สึกได้ถึงความเปียกชื้นมากมายที่จุดนั้นแม้จะผ่านกางเกงชั้นใน "เธอทำไม---"
"ซีโร่อย่าถาม.. ทำสิ!" เจ้าของร่างเร่าร้อนออกคำสั่งเร็วและเป็นฝ่ายดึงมืออีกคนมาใส่ตัวเองแทน สะโพกของเธอขยับรับมันทันทีเหมือนรอคอยมาแสนนาน เสียงครางหลุดออกมาจากปากเธอไม่ขาดสาย สองมือเกาะคนที่ยืนตรงหน้าแน่นขณะที่หล่อนยอมบริการเธออย่างเต็มที่แล้ว
มันอาจจะไม่เหมือนที่อิจิโอะทำให้ หากแต่มันก็พอจะแทนกันได้ เธอไม่อยากได้ของผู้ชายเข้ามาในตัวเธอ แม้ความจริงมันย่อมจะดีกว่า แต่อย่างไรเธอก็ทำใจไม่ได้ที่จะยอม และอย่างน้อยซีโรเอะก็เป็นคนที่เธอไว้ใจมาทั้งชีวิต ไม่แพ้กับพี่สาวของเขา ขอโทษนะซีโร่.. ฉัน....
"แรงๆซีโร่ ฉันใกล้แล้ว.. อา... ซีโร่.. ซีโร่..."
ซีโรเอะหัวใจเต้นรัว ความกลัวทุกอย่างหายไปจากใจเธออย่างปลิดทิ้งเพราะนาทีนี้เธอคิดถึงแต่ผู้หญิงคนนี้เท่านั้น คนที่เธอกำลังบริการหล่อนอยู่ และตอนนี้เธอก็รู้สึกต้องการหล่อนเหมือนกัน "ชิจัง.. ฉันด้วยสิ"
พูดออกไปอย่างไม่อายปาก มันสายเกินไปแล้วที่จะอาย เห็นอีกสาวเผยยิ้มออกมาทั้งเหงื่อโทรมและหูแหลมๆขนปุยโผล่ออกมา ก็สบายใจขึ้น ชิซุคุแทรกมือเข้ามาหาของรักของเธอบ้างและสอดใส่นิ้วเข้าไปทันที อินทรีย์สะดุ้งเฮือกในนาทีแรกที่สิ่งแปลกปลอมเข้าไป หากแต่นาทีต่อมาก็พบว่า เธอกับหล่อนเคลื่อนไหวร่างกายไปพร้อมกันและพากันถึงที่หมายในเวลาใกล้เคียงกัน
มันปลอดโปร่งและรู้สึกดีที่ได้รับการปลดปล่อยด้วยกันทั้งคู่ หากแต่ในขณะเดียวกัน ซีโรเอะก็รู้สึกผิดและผิดหวังไปด้วยเมื่อเห็นอีกสาวแค่จัดเสื้อผ้าที่ยับเยินของหล่อนกลับเข้าที่ด้วยสีหน้าปกติเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างกัน หล่อนทำแบบนี้ได้ยังไง
"กลับเถอะ ค่ำแล้ว" จิ้งจอกสาวพูดเสียงธรรมดาและกระพริบตาเมื่อเห็นอีกคนจ้องหน้าเธอด้วยสายตาแปลกๆ หรือว่า....
ชิซุคุถอนหายใจและเข้าไปจัดชุดที่สาวตัวสูงใส่อยู่ให้เข้าที่เข้าทางตามอย่างตัวเองและพูดโดยไม่ได้มองหน้าหล่อน "ฉันคงไม่ต้องบอกนะว่า ฉันไม่อยากให้เรื่องนี้ถึงหูอิจิโอะ และเราเป็นเพื่อนกันใช่ไหม.." ดวงตาสีแดงเหลือบขึ้นสบตาสีฟ้าที่มองหน้าเธออยู่ เห็นซีโรเอะหน้าซีดก็รู้สึกผิดในใจ แต่ก็ช่วยไม่ได้ เรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้ว และหล่อนก็ยอมเธอเอง แต่นี่จะเป็นครั้งเดียวเท่านั้น หวังว่า...
"ซีโร่.. ฉันขอโทษ.. โกรธเหรอ" เธอพูดเสียงอ้อนแต่ก็ตกใจที่ถูกคว้าดึงไปกอดแน่น และน้ำตาเธอก็คลอเมื่อได้ยินเสียงหล่อนพูดพร้อมเสียงหัวใจเต้นแรงที่เธอได้ยินมันก้องออกมาจากอกหล่อน
"ชิจัง.. ฉันโกรธเธอเป็นหรือไง"
มือสวยยกขึ้นลูบเบาๆที่แผ่นหลังร่างสูงกว่า เธอหลับตาลงและกอดตอบหล่อนกลับไป หากแต่ก็พูดอะไรออกไปไม่ได้ได้แต่ยืนอยู่แบบนั้น ปล่อยให้หล่อนกอดต่อไป นี่จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของเรา เพื่อนรักของฉัน... ขอโทษนะ
................................................................
ร่างสูงโปร่งเดินถอนหายใจเข้ามาในห้องตัวเอง ตอนนี้เธอเหนื่อยเกินไปจนต้องการจะหยุดพัก หากแต่เรื่องนี้คงได้แค่คิดเมื่อรู้สึกว่าถูกกอดจากด้านหลังด้วยสัมผัสที่คุ้นเคย แต่นาทีนี้เธอเจ็บในอกกับมัน
"โอเน่ซามะ.."
"เจ้ากลับมาช้าจังนะ" อิจิโอะกระซิบที่ข้างหู ไออุ่นจากหล่อนพาให้ความเสียวซ่านในร่างกายกลับมา มันยังไม่หมดจริงๆ ซีโรเอะแค่เพียงประทังมันเท่านั้น เธอยังต้องการอยู่ "ข้านึกว่าท่านไม่อยู่ จึงไม่รีบกลับ อา...." จิ้งจอกสาวตอบเสียงระทวยเมื่อทรวงอกสวยของเธอถูกสัมผัสด้วยมือที่ลงน้ำหนักอย่างที่เธอต้องการ
ชิซุคุปล่อยให้อีกคนได้เล่นกับตัวเธอไปตามที่ใจเขาต้องการ มันไม่ได้มีปัญหาสำหรับเธอกับการที่จะมีเซ็กส์หลายครั้งต่อวัน มันยิ่งดีเสียอีก บางทีครั้งนี้อาจทำให้เธอลืมทุกอย่างกับคนอื่น แม้กระทั่งกับซีโรเอะผู้น่าสงสาร
"ข้ารู้หน้าที่ของข้าดี.. เจ้าต้องการข้า.. ใช่มั้ย.." พูดอย่างมั่นใจขณะปลดเสื้อผ้าของอีกสาวออกทีละชิ้น ได้ยินเสียงครางอย่างพอใจก็ยิ้มออก อิจิโอะถึงจะรู้สึกโกรธที่ได้กลิ่นใครบางคนบนตัวหล่อนก็ตาม จมูกหมาป่าไม่เคยพลาด นางจิ้งจอกนอนกับผู้หญิงคนนึงมาก่อนแล้ว และเธอรู้ว่าเป็นใคร แต่ก็ใช่ว่าจะสนใจมัน
"เจ้าต้องการใช่มั้ย..ชิซุคุ" หมาป่าสีเงินรุกหนักขึ้นเมื่อดึงตัวอีกสาวลงไปอยู่บนที่นอนด้วยกัน ปล่อยให้หล่อนคร่อมตัวเธอ เพื่อจะได้สำรวจร่างกายหล่อนได้ถนัดตา ดีใจว่ามันไม่ได้สึกหรออะไร แต่จะสึกหรอได้อย่างไรกันเมื่อหล่อนไม่ใช่คน
นางจิ้งจอกพยักหน้าดวงตาหวานเยิ้มและก้มตัวลงจูบอีกสาวที่นอนอยู่ด้วยความรัก หากแต่ก็แปลกใจเล็กน้อยที่ครั้งนี้อิจิโอะสัมผัสของรักเธออย่างเบามือ แต่ก็ดี เธอยังเจ็บอยู่เล็กน้อยที่ตรงนั้น ก็เพิ่งจะผ่านมันมากับซีโรเอะไม่ถึงชั่วโมง
"อิจิโอะ.. อิจิโอะ.." ชิซุคุเรียกชื่ออีกคนซ้ำๆขณะขยับร่างกายท่อนล่างไปตามการเคลื่อนไหวของมือหล่อน เธอกำลังพยายามร้องขอให้หล่อนทำอย่างที่เคยทำมาเสมอ และก็ต้องเบิกตากว้างกับคำถามที่เข้าหู
"ข้าทำให้เจ้ารู้สึกดีกว่าคนอื่นมั้ย.. เจ้ายังต้องการข้ามั้ย.." เสียงของหล่อนมาทำให้หัวใจเธอแกว่ง เป็นครั้งแรกที่เธอไม่เห็นแววตาเย็นชาของหมาป่าตัวนี้ หรือนี่มันจะคือความรัก "ข้าต้องการท่าน ข้ารักท่านที่สุดในชีวิตข้า..โอเน่ซามะ ไม่ว่าท่านจะรักข้าหรือไม่ ข้าก็รัก รักท่านคนเดียว" ชิซุคุขยับตัวขึ้นเพื่อความถนัดที่จะดึงมืออีกคนเข้ามาหาตัวเธอ นำนิ้วของหล่อนแทรกเข้ามาในตัวเองและเริ่มขับขี่มันอย่างไม่กลัวว่าผิวบอบบางตรงส่วนนั้นของเธอจะชอกช้ำ มันไม่เป็นไร เธอไม่ใช่คนอยู่แล้ว..
สองหูได้ยินเสียงตัวเองร้องดังคับห้องนอน อิจิโอะดึงตัวเธอลงไปกอดและขยับตัวหล่อนเป็นจังหวะเดียวกันกับเธอ พวกเธอเป็นเช่นนี้ด้วยกันอีกครั้งอย่างที่เคยเป็นทุกคืน เธอกับหล่อนนอนด้วยกันทุกคืนอยู่แล้วไม่ว่าจะเหนื่อยหรือล้ามาจากที่ไหนก็ตาม หากแต่ในครั้งนี้ มีบางอย่างเปลี่ยนไปในใจของเธอเล็กน้อย เธอห่วงผู้หญิงอีกคนเหลือเกิน
ซีโร่.. เธอเข้าใจฉันใช่ไหม.. อย่าทิ้งฉันไปนะ ฉันขาดเธอไม่ได้เหมือนกัน..
TBC.
|
Rating: This article has not been rated yet.
|
|
ความคิดเห็น
|