web stats

ข่าว

 


Scarlet Fox 1 Chapter 3 : น้ำแข็งบนเปลวไฟ

โพสต์โดย: anhann วันที่: 10 มิถุนายน 2014 เวลา 18:45:18 อ่าน: 601


Chapter 3 : น้ำแข็งบนเปลวไฟ

"แสดงว่า..  นางกลับมาชาติมาเกิดสินะ"  ชิซุคุพึมพำกับกระดาษแผ่นบางที่ตัวเองถือไว้  ดวงตาสีแดงชำเลืองมองไปที่คนใกล้ตัวที่นั่งอยู่ข้างกันเพื่อขอความเห็น  ซีโรเอะเลิกคิ้วกลับมาและพยักหน้ารับ

"ก็คงจะใช่  ฉันเคยลองเดินตามหล่อนครั้งสองครั้ง  เด็กสาวคนนั้น   ท่าทางจะไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองเป็นใคร   ถ้าฉันไม่เคยเห็นภาพวาดที่อิจิให้ดู และเห็นว่าหล่อนหน้าตาเหมือนในภาพ ฉันก็ไม่แน่ใจหรอก"   

จิ้งจอกสาวพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ และกลับไปให้ความสนใจกับกระดาษสีน้ำตาลอ่อนในมือของตัวเองต่อ  มันคือบันทึกเก่าแก่ที่เธอยอมเสียเวลามารื้อค้นถึงในห้องหนังสือที่มีหนังสือมากมายเต็มชั้น  หนังสือทุกยุคทุกสมัยถูกเก็บเอาไว้ที่นี่ทั้งหมด  และมันถูกจัดเรียงเอาไว้อย่างดีตามปีเก่าใหม่  เนื่องจากเจ้าของมันค่อนข้างใส่ใจดูแล 

แน่ล่ะ อิจิโอะรักหนังสือเหล่านี้ยิ่งกว่าอะไร  นี่ยังไม่แน่ใจเลยว่าหากหล่อนรู้ว่าเธอกับซีโรเอะมายุ่งวุ่นวายที่นี่  จะทำหน้าอย่างไร  ก็ช่างประไร  หมาป่าไร้หัวใจพรรค์นั้น  ฉันไม่เผาของพวกนี้หมดก็ดีเท่าไหร่แล้ว  รักมันมากกว่าฉันได้ไง..

"แต่จากบันทึกนี่..  เจ้าหญิงหิมะผู้นี้ไม่ใช่ภูตผีหรือปีศาจร้ายอย่างที่เราเคยรู้จักกันมาในตำนานเก่าแก่นั่นนะซีโร่   ไม่ใช่วิญญาณดวงเดียวกันกับสาวคนนั้นที่ตายในหิมะอย่างที่เราเคยรู้มา   แต่น่าแปลกนะว่า..บันทึกนี้กลับไม่มีการเขียนถึงเรื่องราวของนาง..   นอกจากว่า......"  ชิซุคุขมวดคิ้วกับเรื่องที่กำลังอ่านเพราะสะดุดกับข้อความที่ได้เจอ  น้ำตาเธอเอ่อขึ้นมาในเวลาเดียวกันกับมือที่มาแตะที่บ่าเป็นเชิงปลอบใจ  "มันบอกว่า  หล่อนมีองครักษ์เป็นเทพหมาป่า" นางจิ้งจอกสรุปขณะมองหน้าเจ้าของมือบนบ่าตัวเองที่มองมาอย่างเห็นใจ

 "ฉันรู้ว่ามันดูไม่มีเหตุผลนะชิจัง  แต่อะไรบางอย่าง  มันก็ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลก็ได้  มันนึกจะเกิดก็เกิดขึ้นมาเฉยๆ  เหมือนที่ฉันเป็นฝาแฝดกับอิจิแต่ดันไม่ได้เป็นหมาป่าเหมือนเค้าไงล่ะ"  ซีโรเอะพยายาม  อีกคนก็นิ่งไปเหมือนกำลังคิด  จากนั้นก็ได้ยินเสียงถอนหายใจจากปากหล่อน  ก่อนที่ชิซุคุจะปล่อยกระดาษในมือทิ้งลงกับพื้นและยืนขึ้นบิดตัวอย่างเบื่อๆ

"ฉันเบื่อเรื่องนี้แล้วล่ะ  เราไปหาอะไรสนุกๆทำกันเถอะ"  และโดยไม่รีรอให้ใครตอบอะไรกลับมา  จิ้งจอกสาวก็ใช้นิ้วชี้เพียงนิ้วเดียวหมุนเป็นวงในอากาศ  จัดการเก็บกระดาษกองใหญ่ที่ช่วยกันรื้อมากับอีกคนกลับขึ้นที่ของมันและเดินออกไปอย่างไม่สนใจไยดีมันอีกเลย

..........................................................

ร่างบางเดินเร็วเพราะพยายามจะหนีจากอะไรบางอย่าง  ไม่ใช่  บางคนต่างหาก  คนบ้าที่เดินตามเธอมานานแล้ว  คนบ้าที่อ้างตัวว่าเป็นผู้พิทักษ์ของเธอ  เป็นผู้ดูแลปกป้อง   ผู้พิทักษ์อะไรกันล่ะ  ฉันเป็นแค่คนธรรมดา  ไม่ได้เป็นคนพิเศษอะไรสักหน่อย  "เฮ้...  ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ต้องมาตาม  ฉันไม่ใช่คนที่เธอคิดว่าเป็นหรอกนะ  อย่ามายุ่ง!"   สึกิโพล่งออกมาเมื่อหันหลังกลับมาประจันหน้ากับคนตัวสูงกว่าที่ตามมาถึงห้องเรียน

เธอจำหล่อนได้ดี  ก็ใครกันจะจำไม่ได้  ผู้หญิงหน้าตาแบบนี้จะมีสักกี่คน  ตัวสูงสะดุดตา  ผมยาวสีบลอนด์เงินทั้งศีรษะราวกับคนแก่  แต่หน้าตางดงามราวนางในเทพนิยาย  ผิวกายขาวผุดผ่องเหมือนปุยหิมะต้นฤดู  ชุดที่สวมใส่ก็ดูจะผิดยุคไปสักนิดหรือเปล่า  สมัยนี้ใครเขาใส่ยูกะตะเดินไปเดินมาในเมืองกันบ้าง     

อิจิโอะฉีกยิ้มมุมปากกระชากใจคนมองอย่างไม่รู้ตัว กระทั่งอีกสาวทำแก้มแดงก็ยังทำไม่สนใจ  ปากก็พูดไปเรื่อย  "โอ้.. อย่าอารมณ์เสียสิเจ้าหญิง  จะเสียสุขภาพนะคะ" อิจิโอะยิ้มกว้างเมื่อสิ่งได้กลับมาในสีหน้าของอีกสาวมันขัดกับท่าทางดูไม่มีพิษสงของหล่อน  สึกิทำเสียงแข็ง

 "ก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่ใช่เจ้าหญิงอะไรนั่นทั้งนั้นล่ะ  พ่อฉันเป็นนักโบราณคดี  ส่วนแม่ฉันเป็นนักวิทยาศาสตร์   พวกฉันเป็นคนธรรมดา   และฉันไม่สนใจคนบ้าอย่างเธอด้วย!"   

   สาวผมเงินยังคงยิ้มอยู่  คราวนี้ดูเอ็นดูเด็กสาวมากกว่าเดิมเสียอีก  อิจิโอะใช้นิ้วเรียวยาวไล้สัมผัสไปตามเส้นผมสีเข้มของเด็กสาวตรงหน้าที่สะบัดหน้าให้เธอทันทีแต่หล่อนไม่ได้หนีไป  "ข้ามิใช่..คนบ้า  และข้าไม่ใช่มนุษย์ แต่ท่านกับข้าเคยพบกันมาตั้งแต่ที่ท่านยังเยาว์วัย   ท่านจำได้หรือไม่..เจ้าหญิง  หมาป่าตัวนั้น..ขนสีเงิน"

   สาวน้อยทำตาโตกลับมาและส่ายหน้าอย่างไม่เชื่อ แม้เธอจะเคยเห็นอย่างที่หล่อนบอกก็ตาม  เธอเคยเล่นกับหมาป่าตัวใหญ่ขนสีเงินที่ว่าตั้งแต่ยังเด็ก  อายุประมาณสองสามขวบเห็นจะได้  แต่จะให้เชื่อได้อย่างไรล่ะว่า  ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้จะเป็นหมาป่าตัวนั้น  ก็เห็นเป็นคนอยู่ชัดๆนี่  แล้วเรื่องที่เธอกลับชาติมาเกิดอีกล่ะ มันอะไร...

"ฉันไม่เชื่อหรอก  นี่มันสมัยไหนแล้ว  เรื่องแบบนั้นมันไม่มีอยู่จริงหรอกน่า นี่มันปี 2012 นะ  จะมีปีศาจ  มีวิญญาณกลับชาติมาเกิดได้ยังไง  อย่ามาหลอกกันดีกว่า  บอกมาตามตรงเหอะ..  เธอต้องการอะไรกันแน่.."   

แต่คำพูดนั้นของเธอก็เหมือนว่าจะไม่ได้กระทบกระเทือนกับสีหน้าที่นิ่งเฉยภายในดวงหน้าสวยขาวราวหิมะนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว  สาวร่างสูงตรงหน้าทำเพียงโค้งตัวให้เธออย่างสุภาพและหันหลังเดินจากไปเหลือทิ้งไว้เพียงเสียงนุ่มๆที่น่าหลงใหลที่คล้ายคำกระซิบมากับสายลม..เข้าสู่สองหูของเธอ       

"ถึงวันนั้น  ท่านจะรู้..เจ้าหญิง"

..........................................................

   "สึกิ..  เธอได้ยินข่าวเมื่อเช้าหรือเปล่า" คาเอะวิ่งเข้ามาหาเพื่อนรักทันทีที่เจอหน้ากันและถึงจะแปลกใจกับอาการตกใจของหล่อน  เธอก็ยังพูดต่อได้โดยไม่สนใจท่าทางเพื่อน  "นายนากิที่อยู่คลาสวรรณคดีอังกฤษหายตัวไปล่ะ"

สึกิกระพริบตาเลิกเหม่อและหันมาสนใจว่าอีกสาวพูดอะไรด้วย  จากนั้นก็คิ้วขมวด  "หายตัวไปเหรอ.. หายแล้วไงล่ะ  เขาอาจจะโดดเรียนก็ได้นี่"  พูดจบก็นั่งลงกับเก้าอี้คิดจะเหม่ออีกครั้ง  เรื่องสาวผมเงินเมื่อเช้ายังคาใจ  หากแต่อะไรที่เพื่อนพูดอีกครั้ง  ก็ทำให้ต้องหันไปมอง

"ก็ถ้ามันเป็นเขาคนเดียวที่หายไปจากมหาลัยเรา  มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอก  แต่นี่ป็นคนที่สามแล้วนะ  เธอคิดว่ามันธรรมดาหรือไง" คาเอะกระตุ้น  โน้มตัวลงมาจ้องหน้าคนที่ไม่สนใจเธอ  ที่ตอนนี้เริ่มสนแล้ว  หรือเธอเข้าใจผิด

"สามคน ?  แล้วไง ?" สาวหน้าใสย้อนถามแล้วก็ก้มหน้าคว้าหนังสือเรียนขึ้นมาแทน  ทำเป็นไม่แคร์ว่าอีกคนจะพูดอะไร จนกระทั่งคาเอะพูดเรื่องหนึ่งขึ้นมา
"มีบางคนบอกว่า  พวกเขาถูกนางจิ้งจอกจับไปกิน"

สึกิเงยหน้าขึ้นจ้องหน้าเพื่อนทันที  หัวใจเธอเต้นด้วยความตกใจ  อีกแล้วหรือกับเรื่องแบบนี้  จิ้งจอก  หมาป่า  ปีศาจ  อะไรกัน..

หากแต่คนที่ไม่เคยเชื่ออะไรง่ายๆและหัวแข็งอย่างเธอก็สะลัดเรื่องนี้ทิ้งไปอีกครั้งตามเคย  "ไร้สาระน่าคาเอะ  จิ้งจอกอะไรที่ไหนมี  ถอยไปซิ  ฉันจะเรียน" 

คาเอะทำท่าเหมือนจะไม่ยอมหยุดพูด  แต่ก็หยุดและเดินไปนั่งเก้าอี้ของหล่อนทันทีที่ถูกเธอจ้องด้วยตาขวางๆ หลังค้อนเธอไปหนึ่งครั้ง สึกิถอนหายใจอย่างโล่งใจเมื่อได้อยู่ตามลำพังเสียที  หากแต่ครั้งนี้ความสบายใจมันห่างไกลจากใจเธอ  สายตาเธอกลับมามองเหม่ออีกครั้ง  นึกถึงหญิงสาวคนเมื่อเช้าและข่าวนี้ที่เพื่อนสนิทเพิ่งจะกรอกหูเธอมา

โอ้..โลกนี้มันมีเรื่องแบบนี้จริงๆด้วยหรือไง..  ไม่อยากเชื่อเลย..

................................................

ชายหนุ่มทรุดตัวลงกองกับพื้นพิงกำแพงอย่างหมดท่าขณะที่หญิงสาวผละตัวออกมาจากเขาอย่างไม่ไยดี  ชิซุคุสูดหายใจเข้าลึกและค่อยๆผ่อนมันออกมาระหว่างก้าวขามาหาสาวอีกคนที่เข้ามารับตัวเธอไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะล้มลง

"ชิจัง..  โอเคมั้ย" ซีโรเอะถามเสียงกังวลแต่อีกคนกลับส่ายหน้าทั้งที่ยืนหมดแรงซบอยู่กับอกเธอ  มือเธอขยับลูบศีรษะหล่อนเบาๆ รู้ดีว่า หล่อนไม่ได้โอเคอย่างที่บอกจริง 

ชิซุคุดูดพลังวิญญาณมาจากหนุ่มเคราะห์ร้ายได้แล้วก็จริง  หากแต่นี่ก็เป็นผลกระทบจากสิ่งที่หล่อนได้มา  ร่างกายหล่อนรับมันไม่ไหวในบางครั้งเพราะปรับตัวไม่ทัน  อาจเป็นเพราะว่าพลังที่ได้มานี้มันไม่เสถียรและวิธีเดียวที่จะทำให้มันดีขึ้นได้  ก็คือการที่หล่อนควรจะระบายมันออกไปด้วยการมีเซ็กซ์  แต่จะกับใครกันล่ะในเมื่อหล่อนไม่ยอมนอนกับผู้ชายคนนั้นก่อนที่เขาจะกลายเป็นร่างไร้วิญญาณ  และตอนนี้อิจิโอะไม่อยู่  เธอหรือไง..  ไม่มีทาง...

"ซีโร่..  พาฉันไปหาอิจิโอะ"  ชิซุคุกระซิบเสียงอ่อน  ตัวเธอร้อนระอุจนแทบทนไม่ได้  และเธอก็ต้องการไอเย็นจากเทพหมาป่าหิมะผู้นั้นที่สุด  อิจิโอะคนเดียวที่จะช่วยเธอได้ในตอนนี้   แต่กระนั้น  หากจะมีใครสักคนช่วยระบายมันออกไปบ้าง  เธอก็จะทรมานน้อยลงก่อนที่จะถึงมือเขา

"โอเค.. แต่เธอแน่ใจนะว่าไหว  ความจริงเธอไม่น่าจะ---"  เสียงของซีโรเอะหายไปเมื่อถูกอีกริมฝีปากมาประกบ  ความตกใจทำให้เธอไม่กล้าตอบสนองมันไป  จนกระทั่งรู้สึกได้ว่า  มีมือร้อนๆแทรกเข้ามาใต้เนื้อผ้า  สติเธอกลับมาพร้อมกับที่เธอผลักตัวหล่อนออกไป  "ชิซุคุ! ตั้งสติหน่อยสิ  นี่ฉันนะ  ไม่ใช่เค้า!" 

หากแต่แทนที่นางจิ้งจอกจะฟังอะไร  หล่อนกลับพุ่งเข้าหาเธออย่างรวดเร็วและดันตัวเธอไปติดกำแพงตึก  หล่อนกำลังจะทำตามที่หล่อนพอใจ  ซีโรเอะถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนขณะปล่อยให้หล่อนจูบเธอโดยไม่ตอบสนองอะไรกลับไป  ไอพลังร้อนที่ออกมาจากปากหล่อนที่เข้าสู่ปากเธอระหว่างจูบกันมันทำให้เธอสั่นไปทั้งตัว  หากแต่ก็ต้องจำทน  เป็นเธอก็ยังดีกว่าปล่อยให้หล่อนไปทำกับคนอื่น   นึกอยู่แล้วเชียวว่าต้องเป็นแบบนี้  พักนี้หล่อนควบคุมตัวเองได้น้อยลง  อาจจะเพราะ หล่อนบริโภคพลังมากเกินพอดีกว่าที่ร่างกายต้องการ  ชิซุคุอ้างว่ามันเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้หล่อนคิดฟุ้งซ่านเรื่องพี่สาวเธอน้อยลง แต่มันไม่จริง  หล่อนเป็นหนักยิ่งกว่าเดิม  ดูตอนนี้สิ

"ชิจัง..  พอแล้ว   พอ.."   อินทรีย์สีทองร้องห้ามเมื่อรู้สึกว่าเริ่มจะทนไม่ไหว  เธอเริ่มฝืนความต้องการของตัวเองได้ยากขึ้นเมื่อมือร้อนๆแทรกเสื้อเธอเข้ามาลูบคลำผิวกายกันโดยตรง  แข้งขาเธอสั่นและเสียวซ่านตรงพื้นที่ใต้ท้องน้อย  ขืนปล่อยให้หล่อนสัมผัสเธอต่อไป  อะไรที่คิดว่าจะไม่ทำก็อาจจะพลาดได้ก็คราวนี้เอง

"ซีโร่..  นอนกับฉัน   ฉันไม่ทนแล้ว  ฉันทนไม่ไหว  ขอร้องล่ะ" ชิซุคุไม่พูดเปล่าดึงมืออีกสาวมาสัมผัสหน้าอกตัวเองเสียอย่างนั้น  สมองเธอไม่ฟังหัวใจอีกต่อไปเมื่อร่างกายหมดความอดทน  "เค้าไม่ได้สนใจฉัน..  เค้าไม่แคร์ว่าฉันจะเป็นยังไง   เธอเท่านั้นซีโร่.." จิ้งจอกสาวหอบหนักขณะออกแรงกับมือตัวเองที่กุมมืออีกคนให้หล่อนเค้นทรวงอกของเธอแรงขึ้น  "ครั้งเดียวก็ได้..  นะ..  นะซีโร่..  ครั้งเดียว"

ซีโรเอะจ้องหน้าคนขออย่างชั่งใจ  เห็นหล่อนน้ำตาคลออยู่ตรงนี้ก็ใจอ่อนในที่สุด  และตอนนี้ก็เป็นเธอที่จูบหล่อน  ดูดพลังไอร้อนออกจากปากจิ้งจอกสาวขณะที่มือเธอเลื่อนลงไปสัมผัสกับของรักของหล่อน  คิ้วของเธอขมวดเมื่อรู้สึกได้ถึงความเปียกชื้นมากมายที่จุดนั้นแม้จะผ่านกางเกงชั้นใน  "เธอทำไม---"

"ซีโร่อย่าถาม..  ทำสิ!"  เจ้าของร่างเร่าร้อนออกคำสั่งเร็วและเป็นฝ่ายดึงมืออีกคนมาใส่ตัวเองแทน  สะโพกของเธอขยับรับมันทันทีเหมือนรอคอยมาแสนนาน  เสียงครางหลุดออกมาจากปากเธอไม่ขาดสาย  สองมือเกาะคนที่ยืนตรงหน้าแน่นขณะที่หล่อนยอมบริการเธออย่างเต็มที่แล้ว 

มันอาจจะไม่เหมือนที่อิจิโอะทำให้  หากแต่มันก็พอจะแทนกันได้  เธอไม่อยากได้ของผู้ชายเข้ามาในตัวเธอ  แม้ความจริงมันย่อมจะดีกว่า  แต่อย่างไรเธอก็ทำใจไม่ได้ที่จะยอม   และอย่างน้อยซีโรเอะก็เป็นคนที่เธอไว้ใจมาทั้งชีวิต  ไม่แพ้กับพี่สาวของเขา   ขอโทษนะซีโร่..  ฉัน....

"แรงๆซีโร่  ฉันใกล้แล้ว..  อา...  ซีโร่..  ซีโร่..."

ซีโรเอะหัวใจเต้นรัว  ความกลัวทุกอย่างหายไปจากใจเธออย่างปลิดทิ้งเพราะนาทีนี้เธอคิดถึงแต่ผู้หญิงคนนี้เท่านั้น  คนที่เธอกำลังบริการหล่อนอยู่  และตอนนี้เธอก็รู้สึกต้องการหล่อนเหมือนกัน  "ชิจัง..  ฉันด้วยสิ" 

พูดออกไปอย่างไม่อายปาก  มันสายเกินไปแล้วที่จะอาย  เห็นอีกสาวเผยยิ้มออกมาทั้งเหงื่อโทรมและหูแหลมๆขนปุยโผล่ออกมา  ก็สบายใจขึ้น  ชิซุคุแทรกมือเข้ามาหาของรักของเธอบ้างและสอดใส่นิ้วเข้าไปทันที  อินทรีย์สะดุ้งเฮือกในนาทีแรกที่สิ่งแปลกปลอมเข้าไป  หากแต่นาทีต่อมาก็พบว่า  เธอกับหล่อนเคลื่อนไหวร่างกายไปพร้อมกันและพากันถึงที่หมายในเวลาใกล้เคียงกัน 

มันปลอดโปร่งและรู้สึกดีที่ได้รับการปลดปล่อยด้วยกันทั้งคู่  หากแต่ในขณะเดียวกัน  ซีโรเอะก็รู้สึกผิดและผิดหวังไปด้วยเมื่อเห็นอีกสาวแค่จัดเสื้อผ้าที่ยับเยินของหล่อนกลับเข้าที่ด้วยสีหน้าปกติเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างกัน  หล่อนทำแบบนี้ได้ยังไง

"กลับเถอะ  ค่ำแล้ว"  จิ้งจอกสาวพูดเสียงธรรมดาและกระพริบตาเมื่อเห็นอีกคนจ้องหน้าเธอด้วยสายตาแปลกๆ หรือว่า....

ชิซุคุถอนหายใจและเข้าไปจัดชุดที่สาวตัวสูงใส่อยู่ให้เข้าที่เข้าทางตามอย่างตัวเองและพูดโดยไม่ได้มองหน้าหล่อน  "ฉันคงไม่ต้องบอกนะว่า  ฉันไม่อยากให้เรื่องนี้ถึงหูอิจิโอะ  และเราเป็นเพื่อนกันใช่ไหม.."  ดวงตาสีแดงเหลือบขึ้นสบตาสีฟ้าที่มองหน้าเธออยู่   เห็นซีโรเอะหน้าซีดก็รู้สึกผิดในใจ  แต่ก็ช่วยไม่ได้  เรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้ว  และหล่อนก็ยอมเธอเอง  แต่นี่จะเป็นครั้งเดียวเท่านั้น  หวังว่า...

"ซีโร่..  ฉันขอโทษ..  โกรธเหรอ"  เธอพูดเสียงอ้อนแต่ก็ตกใจที่ถูกคว้าดึงไปกอดแน่น  และน้ำตาเธอก็คลอเมื่อได้ยินเสียงหล่อนพูดพร้อมเสียงหัวใจเต้นแรงที่เธอได้ยินมันก้องออกมาจากอกหล่อน

"ชิจัง..  ฉันโกรธเธอเป็นหรือไง"

มือสวยยกขึ้นลูบเบาๆที่แผ่นหลังร่างสูงกว่า  เธอหลับตาลงและกอดตอบหล่อนกลับไป  หากแต่ก็พูดอะไรออกไปไม่ได้ได้แต่ยืนอยู่แบบนั้น  ปล่อยให้หล่อนกอดต่อไป  นี่จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของเรา  เพื่อนรักของฉัน...  ขอโทษนะ

................................................................

ร่างสูงโปร่งเดินถอนหายใจเข้ามาในห้องตัวเอง  ตอนนี้เธอเหนื่อยเกินไปจนต้องการจะหยุดพัก  หากแต่เรื่องนี้คงได้แค่คิดเมื่อรู้สึกว่าถูกกอดจากด้านหลังด้วยสัมผัสที่คุ้นเคย  แต่นาทีนี้เธอเจ็บในอกกับมัน

"โอเน่ซามะ.."

"เจ้ากลับมาช้าจังนะ" อิจิโอะกระซิบที่ข้างหู  ไออุ่นจากหล่อนพาให้ความเสียวซ่านในร่างกายกลับมา   มันยังไม่หมดจริงๆ  ซีโรเอะแค่เพียงประทังมันเท่านั้น  เธอยังต้องการอยู่
"ข้านึกว่าท่านไม่อยู่  จึงไม่รีบกลับ  อา...."  จิ้งจอกสาวตอบเสียงระทวยเมื่อทรวงอกสวยของเธอถูกสัมผัสด้วยมือที่ลงน้ำหนักอย่างที่เธอต้องการ 

ชิซุคุปล่อยให้อีกคนได้เล่นกับตัวเธอไปตามที่ใจเขาต้องการ  มันไม่ได้มีปัญหาสำหรับเธอกับการที่จะมีเซ็กส์หลายครั้งต่อวัน  มันยิ่งดีเสียอีก บางทีครั้งนี้อาจทำให้เธอลืมทุกอย่างกับคนอื่น  แม้กระทั่งกับซีโรเอะผู้น่าสงสาร

"ข้ารู้หน้าที่ของข้าดี..  เจ้าต้องการข้า..  ใช่มั้ย.."  พูดอย่างมั่นใจขณะปลดเสื้อผ้าของอีกสาวออกทีละชิ้น   ได้ยินเสียงครางอย่างพอใจก็ยิ้มออก  อิจิโอะถึงจะรู้สึกโกรธที่ได้กลิ่นใครบางคนบนตัวหล่อนก็ตาม  จมูกหมาป่าไม่เคยพลาด  นางจิ้งจอกนอนกับผู้หญิงคนนึงมาก่อนแล้ว  และเธอรู้ว่าเป็นใคร  แต่ก็ใช่ว่าจะสนใจมัน 

"เจ้าต้องการใช่มั้ย..ชิซุคุ"  หมาป่าสีเงินรุกหนักขึ้นเมื่อดึงตัวอีกสาวลงไปอยู่บนที่นอนด้วยกัน  ปล่อยให้หล่อนคร่อมตัวเธอ  เพื่อจะได้สำรวจร่างกายหล่อนได้ถนัดตา  ดีใจว่ามันไม่ได้สึกหรออะไร  แต่จะสึกหรอได้อย่างไรกันเมื่อหล่อนไม่ใช่คน

นางจิ้งจอกพยักหน้าดวงตาหวานเยิ้มและก้มตัวลงจูบอีกสาวที่นอนอยู่ด้วยความรัก  หากแต่ก็แปลกใจเล็กน้อยที่ครั้งนี้อิจิโอะสัมผัสของรักเธออย่างเบามือ  แต่ก็ดี  เธอยังเจ็บอยู่เล็กน้อยที่ตรงนั้น  ก็เพิ่งจะผ่านมันมากับซีโรเอะไม่ถึงชั่วโมง

"อิจิโอะ..  อิจิโอะ.." ชิซุคุเรียกชื่ออีกคนซ้ำๆขณะขยับร่างกายท่อนล่างไปตามการเคลื่อนไหวของมือหล่อน  เธอกำลังพยายามร้องขอให้หล่อนทำอย่างที่เคยทำมาเสมอ  และก็ต้องเบิกตากว้างกับคำถามที่เข้าหู

"ข้าทำให้เจ้ารู้สึกดีกว่าคนอื่นมั้ย..  เจ้ายังต้องการข้ามั้ย.." เสียงของหล่อนมาทำให้หัวใจเธอแกว่ง  เป็นครั้งแรกที่เธอไม่เห็นแววตาเย็นชาของหมาป่าตัวนี้   หรือนี่มันจะคือความรัก
 
"ข้าต้องการท่าน  ข้ารักท่านที่สุดในชีวิตข้า..โอเน่ซามะ  ไม่ว่าท่านจะรักข้าหรือไม่  ข้าก็รัก  รักท่านคนเดียว"  ชิซุคุขยับตัวขึ้นเพื่อความถนัดที่จะดึงมืออีกคนเข้ามาหาตัวเธอ  นำนิ้วของหล่อนแทรกเข้ามาในตัวเองและเริ่มขับขี่มันอย่างไม่กลัวว่าผิวบอบบางตรงส่วนนั้นของเธอจะชอกช้ำ  มันไม่เป็นไร  เธอไม่ใช่คนอยู่แล้ว..   

สองหูได้ยินเสียงตัวเองร้องดังคับห้องนอน  อิจิโอะดึงตัวเธอลงไปกอดและขยับตัวหล่อนเป็นจังหวะเดียวกันกับเธอ  พวกเธอเป็นเช่นนี้ด้วยกันอีกครั้งอย่างที่เคยเป็นทุกคืน  เธอกับหล่อนนอนด้วยกันทุกคืนอยู่แล้วไม่ว่าจะเหนื่อยหรือล้ามาจากที่ไหนก็ตาม  หากแต่ในครั้งนี้  มีบางอย่างเปลี่ยนไปในใจของเธอเล็กน้อย  เธอห่วงผู้หญิงอีกคนเหลือเกิน 

ซีโร่.. เธอเข้าใจฉันใช่ไหม..  อย่าทิ้งฉันไปนะ  ฉันขาดเธอไม่ได้เหมือนกัน..       


TBC.


Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น