web stats

ข่าว

 


Scarlet Fox 1 Chapter 4 : เหตุผลและความต้องการ

โพสต์โดย: anhann วันที่: 10 มิถุนายน 2014 เวลา 18:44:32 อ่าน: 571


Chapter  4 : เหตุผลและความต้องการ

ดวงตาสีเขียวน้ำทะเลมองตามการเคลื่อนไหวของมือตัวเองที่กำลังไล้ปลายนิ้วไปกับผิวขาวอมชมพูเนียนละเอียดที่แผ่นหลังของสาวที่นอนตะแคงข้างซบหน้าอยู่อกตัวเอง  ชิซุคุดูไร้เดียงสาน่าทะนุถนอมยามที่หล่อนหลับใหลไม่ได้สติ  กิจกรรมยามค่ำคืนของคืนที่ผ่านมาทำให้หล่อนต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้  เพราะมันเป็นคืนที่เธอกับหล่อนทำลายสถิติการมีเซ็กส์มาราธอนที่เคยทำกันมาครั้งหนึ่งแล้ว 

ทั้งที่ก็รู้ว่า หล่อนผ่านอะไรมาบ้าง  เธอก็ยังทำ  ทำเหมือนคนใจร้ายที่ทรมาณแฟนตัวเองบนความสุขสม  แต่นั่นก็เพราะว่า  เธอไม่ต้องการให้หล่อนจำค่ำคืนที่มีคนอื่นมาร่วมแชร์ร่างกายนี้ของหล่อนที่ควรจะเป็นของเธอผู้เดียว 

ถึงเจ้าจะเป็นน้องฝาแฝดของข้า  แต่ข้าก็มิปรารถนาให้เจ้าใช้ผู้หญิงคนเดียวกับข้า..ซีโรเอะ

"โอเน่ซามะ  ข้าเข้าไปได้หรือไม่"

อิจิโอะกระพริบตากับเสียงที่ดังอยู่หน้าประตู  และแม้จะรู้ดีว่าไม่ควรจะทำเช่นนี้  เธอก็ต้องการที่จะทำ  หมาป่าเอื้อมมือข้างที่ว่างไปดึงพาห่มมาคลุมเรืองร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวที่นอนคู่กันให้เหลือเพียงแต่ส่วนศีรษะเพื่อที่คนที่จะเปิดประตูตอนนี้ได้เห็นว่าเป็นใคร  โดยไม่ปลุกหล่อนหรือขยับตำแหน่ง  อยากแสดงความเป็นเจ้าของเต็มที่  ขนาดว่านี่คือน้องตัวเองแท้ๆ 
ช่วยไม่ได้  สัญชาตญาณจ่าฝูงของข้ามันสั่งมา...

"เข้ามาได้ซีโร่" 

ซีโร่เอะเปิดประตูไม้เลื่อนและยืนช็อคตั้งแต่ยังไม่ได้ก้าวเข้าไป  แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่า  พวกเขาเป็นอะไรกันหากแต่การมาเห็นกับตาขนาดนี้มันจะหนักหนาเกินไปหรือไม่  หัวใจเธอสลายเป็นผุยผงจนร่างกายชาไปหมดกับภาพผู้หญิงที่เธอรักและเพิ่งได้มีโอกาสมีสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยเป็นครั้งแรกกับนอนอยู่แทบอกของพี่สาวตัวเองในสภาพที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า  ผ่านอะไรกันมา 
ชิซุคุทำแบบนี้ได้อย่างไรในเมื่อหล่อนได้สิ่งนั้นจากเธอไปแล้ว  หล่อนก็น่าจะพอ  แต่เธอคงจะลืมไปว่าตัวเองเป็นใคร  เธอไม่สามารถจะเติมเต็มสิ่งที่หล่อนต้องการได้อย่างสมบูรณ์  และที่สำคัญ นางจิ้งจอกไม่เคยเพียงพอกับรสรัก  รสสวาท  ไม่ว่าเท่าไหร่ที่ได้  ก็ไม่เคยเต็ม..

"เข้ามาและปิดประตู  เจ้าไม่เห็นหรือว่า  ชิซุคุกำลังหลับ" 

ดวงตาสีฟ้ากระพริบและมองหน้าคนพูดอย่างตกใจ  และดวงตาของสาวผมเงินตรงหน้าที่นอนโชว์ผิวขาวดุจหิมะของหล่อนบริเวณท่อนแขนและแผ่นหลังที่ไม่ได้ถูกผ้าห่มหรือร่างของอีกคนปิดเอาไว้อย่างไม่อายสายตาเธอก็ทำให้เธอต้องทำตามคำบอกอย่างไม่มีแรงขัดขืน  ซีโรเอะเข้ามานั่งทับส้นอยู่ตรงหน้าหล่อนแต่ห่างจากฟูกนอนที่หล่อนอยู่กับอีกสาวประมาณครึ่งเมตร  ก้มหน้ามองพื้นเสื่อแทนหน้าพี่สาวขณะพูดขึ้นโดยไม่รอให้ถาม

"ข้าพูดเรื่องนั้นตรงนี้ได้หรือท่านพี่"

อิจิโอะพอรู้แล้วว่าอีกคนต้องการจะพูดอะไร  สายตาเธอจึงมองลงตรงใบหน้าของคนหลับและขยับมือขึ้นสัมผัสใบหน้าของหล่อนกระซิบเบาๆ "ชิซุคุ..  เจ้านอนต่อได้นะ  ข้าขอไปทำธุระก่อน"  พูดไปแล้วก็แอบยิ้มเมื่อสาวที่ตนพูดด้วยขยับตัวซุกเข้ามาหาตัวเธอมากขึ้นแทนที่จะปล่อยไปตามที่ขอ  และยังได้ยินเสียงพึมพำในลำคอหล่อนดังตามมาด้วย

"10 นาทีค่ะโอเน่ซามะ  ข้าเหนื่อย.."

"ข้าไม่ได้ให้เจ้าไปด้วยนี่..  เจ้านอนต่อได้"

"ข้าไม่ชอบนอนคนเดียว  ข้าต้องการท่าน" 

นางจิ้งจอกพูดเอาแต่ใจโดยไม่ได้สนใจว่าตัวเองไม่ได้อยู่ตามลำพังกับคนที่ตนพูดด้วย  ไม่ได้ลืมตามองใครด้วยซ้ำไป  นิสัยของหล่อนยังเป็นเหมือนเด็กน้อยที่เอาแต่ใจอยู่  ใช่สิ  ก็อายุแค่ร้อยกว่าปีเท่านั้น  สำหรับโลกปีศาจแล้ว  หล่อนยังเด็กอยู่มากทีเดียว  ไม่เหมือนเธอ

"เจ้านี่เอาแต่ใจไม่เปลี่ยนนะจิ้งจอกน้อย" อิจิโอะบ่นแต่ยิ้มออกมาและลูบศีรษะคนถูกบ่นที่ยังกอดเธอไว้ไม่ยอมปล่อย  แต่กระนั้นก็ยังไม่ลืมว่า  เธอควรต้องทำอะไรอีกอย่างด้วย

"ซีโรเอะ  ไปรอข้าที่ห้องหนังสือ  เดี๋ยวข้าจะตามไป" 

"ค่ะ โอเน่ซามะ"  ซีโรเอะตอบอย่างไม่โต้แย้งใดๆและออกไปทั้งที่ไม่มองอะไรในห้องนี้อีก  คนที่มองตามหลังจึงได้แต่ถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆและซบหน้าลงกับศีรษะคนที่นอนอยู่ด้วยกัน  หลับตา

ข้าขอใจร้ายกับเจ้าเรื่องเดียวเท่านั้นซีโร่..  เรื่องนี้ข้ายอมไม่ได้จริงๆ

......................................................

"ความจริง   ท่านควรส่งให้นางกลับไปอยู่กับพี่สาวของนางนะโอเน่ซามะ" 

ดวงตาสีเขียวน้ำทะเลชำเลืองกลับมาจากด้านนอกห้องที่ตัวเองยืนกอดอกอยู่หน้าประตูที่เปิดอยู่เพื่อมองหน้าคนพูด  ไม่แน่ใจว่าได้ยินเช่นนั้นจริง  และสีหน้าจริงจังของซีโรเอะก็ทำให้เธอกังวลใจ

"เจ้าคิดเช่นนั้นจริงหรือซีโร่   เจ้าน่าจะรู้ว่า  ชิโรอิไม่ได้นับว่าชิซุคุเป็นน้องของนางมาตั้งแต่ที่นางจำความได้แล้ว  และที่สำคัญตอนนี้นางอยู่กับ---"

"แต่พวกนางเป็นพวกเดียวกันนะท่านพี่   ชิซุคุควรได้เรียนรู้ชีวิตของจิ้งจอกที่เราสองคนสอนนางไม่ได้  ไม่ใช่เหมือนทุกวันนี้"  ซีโรเอะกัดปากตัวเองอย่างขมขื่น  ยืนกำหมัดแน่น  จนคนที่ยืนกอดอกอยู่หน้าประตูหันมามองอย่างสนใจ

"เจ้าเบื่อที่ต้องคอยเก็บกวาดพวกผู้ชายที่นางกินทิ้งกินขว้างเอาไว้อย่างนั้นหรือซีโร่  ข้านึกว่าเจ้ารักนางมากพอที่จะทำหน้าที่นี้ต่อไป"  อิจิโอะมองดูปฏิกิริยาแฝดน้องของตัวเอง  หล่อนดูตกใจจนมองตาโตกลับมาแต่ซีโรเอะก็สะบัดหน้าไปทางอื่นในที่สุดขณะที่พูดกลับ

"ท่านรู้ว่าข้าไม่ได้คิดเช่นนั้นโอเน่ซามะ"

แฝดพี่ถอนหายใจแรงและหันหน้าไปมองนอกห้องอีกครั้ง  หวังให้ไม้ดอกในสวนหย่อมทำให้จิตใจเย็นลงได้  "เจ้าอยากเปลี่ยนหน้าที่กับข้าหรือไงซีโร่  เจ้าอยากเป็นคนที่ต้องคอยเยียวยานางทุกคืนเหมือนข้าอย่างนั้นหรือ"

หูของหมาป่าได้ยินเสียงครางอย่างอ่อนใจของอีกคนในห้อง  เธอจึงจำเป็นต้องหลับตาขณะพูดต่อ "เจ้าไม่รู้หรอกว่า  ข้าเองก็ไม่ได้ต้องการจะทำ  เจ้าคงไม่รู้หรอกว่า  ข้าต้องสูญเสียพลังไปมากเท่าไหร่ที่จะช่วยนางให้ยังคงเป็นอย่างที่เจ้าเห็นได้ทุกวันนี้   หรือเจ้าอยากจะเห็นนางกลายเป็นปีศาจจิ้งจอกชั่วร้ายเหมือนชิโรอิเร็วขึ้นกันล่ะ  หรือเจ้าคิดว่าเจ้าทำได้ดีกว่าข้า..น้องสาว"

ดวงตาสองสีมองจ้องกันในที่สุดเมื่ออิจิโอะหันกลับมา  ซีโรเอะยืนอึ้งไปเมื่อได้ฟังคำของเธอ  ร่างสูงจึงเลิกกอดอกและเดินมาแตะบ่าน้องสาวเบาๆ "ข้าสัญญาจะปล่อยนางไป  เมื่อนางไม่ต้องการข้าแล้ว  จากนั้นเจ้าก็แสดงฝีมือเองแล้วกัน"

อิจิโอะกำลังจะเดินออกไปจากห้องตอนที่อีกคนพูดขึ้น  "ท่านไม่ได้รักนางหรือโอเน่ซามะ  ข้าถามตรงๆ  ทำไมท่าน.."

คนถูกถามทำเพียงยิ้มเศร้าและเดินจากไปอย่างไม่เหลียวหลังมองคนถามที่ตัวเองตอบคำถามกลับไป

"ความรักเป็นสิ่งต้องห้ามสำหรับข้าที่มีชีวิตเพื่อปกป้องคนอื่นอยู่ร่ำไปซีโร่" 

.............................................................................

"เจ้าต้องหัดกินให้มูมมามน้อยลงนะชิซุคุ"  อิจิโอะกระซิบก่อนก้มลงไปจูบปากสาวด้านล่างและดูดไอร้อนออกมาจากปากหล่อนขณะที่ต้องตอบรับสิ่งที่แทรกเข้ามาในตัวเอง  มันเจ็บจนคิ้วขมวดแต่ก็พบว่าเธอโยกสะโพกเข้าหามันอย่างไม่อาจจะขัดขืน  ร่างกายมันชินชากับเรื่องนี้ไปแล้ว

"ท่านเบื่อที่ต้องคอยบำบัดข้าแล้วหรือไง..โอเน่ซามะ"  ชิซุคุถามเสียงกระเส่าเมื่อร่างกายเริ่มหนาวกับไอเย็นที่ส่งเข้ามาสู่ปากของเธอจากปากของอีกคนที่แลกเปลี่ยนพลังกันผ่านการจูบ 

นางจิ้งจอกลูบคลำเรือนร่างของหล่อนอย่างเพลิดเพลินด้วยมือข้างที่ว่างและยิ้มกับอาการตอบสนองของหล่อนที่ขย่มตัวเองกับนิ้วเธออย่างไม่ยั้งแรง  นานๆครั้งที่จะมีโอกาสเห็นอิจิโอะเป็นแบบนี้และที่สำคัญก็เป็นเวลากลางวันเสียด้วย  ทำไมหล่อนถึงได้ทำ  มันต้องมีเหตุผลสิ  ก็เพิ่งผ่านเซ็กส์มาราธอนด้วยกันมาเมื่อคืนไมใช่หรือไง  ทำไมล่ะ  วันนี้ทั้งวันพวกเธอยังไม่ได้ออกไปไหนกันเลย  นอกจากตอนที่หล่อนออกไปคุยกับน้องสาวเท่านั้น  โอ้..หรือว่า..  อิจิโอะจะรู้เรื่องนั้นแล้ว.. 

กินเวลานานหลายนาทีที่เธอรอฟังคำตอบ  เพราะคนตอบให้เอาแต่สนใจกับการตอบสนองสิ่งที่ให้อยู่  ไม่เห็นเองไม่รู้เลยว่า  แฟนเธอจะชอบถูกกระทำมากขนาดนี้   กับคนอื่นหล่อนเคยยอมแบบนี้หรือไม่  หรือเฉพาะกับเธอ  แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงกันล่ะ  หล่อนเกิดมาก่อนหน้าเธอตั้งสี่ร้อยปี 

บางทีอิจิโอะอาจจะเคยมากับผู้ชายมานับไม่ถ้วนแล้วก็ได้   ผู้หญิงไม่ต้องพูดถึง  หล่อนย่อมจะมีอยู่แล้วแน่นอน   แต่หล่อนเคยปล่อยให้มีลูกหมาป่าตัวน้อยบ้างหรือเปล่า  คงไม่มีหรอกนะ  ถ้ามีก็คงจะเห็นแล้ว  หรือว่าเทพหมาป่าจะเป็นหมัน  ช่างเถอะเรื่องในอดีตจะคิดไปทำไม ตอนนี้เธอมีหล่อนอยู่ด้วยก็พอ

"ชิ..  ชิซุคุ  แรงอีกนิด  ได้โปรด..."

ดวงตาสีแดงกระพริบตากับคำขอ  แต่ก็พบตัวเองยิ้มกับมัน  เธอจูบซอกคอคนที่เสียดสีตัวอยู่กับตัวเองเบาๆและทำตามที่หล่อนต้องการ  ชอบเห็นเวลาที่หล่อนอ้อนเธอแบบนี้ที่สุด

"ข้าแค่ไม่อยาก..  อา..  ชิซุคุ..  โอ้.."  อิจิโอะยังจับลมหายใจตัวเองไม่ได้เพราะยังวุ่นวายกับการกระแทกเอวใส่อีกสาว  แต่เธอก็รวบรวมกำลังได้เมื่อการเคลื่อนไหวอยู่ในจังหวะที่เริ่มเข้าที่  "ข้าไม่อยากให้เจ้ามีปัญหา..  ไม่อยาก.."

"ไม่ต้องพูดแล้วท่าน..  ข้าเข้าใจ"  จิ้งจอกสาวปิดปากคนที่เริ่มจะพูดไม่รู้เรื่องแล้วด้วยปากของตัวเองและตอบรับนิ้วที่แทรกเข้ามาในตัวเธอบ้าง  เธอครางในปากหล่อนอย่างพอใจ 

อิจิโอะรู้ดีเสมอว่าเวลาไหนที่เธอต้องการมัน  เธอสองคนแลกเปลี่ยนไอพลังกันพร้อมกับการร่วมรัก  มันเป็นกิจวัตรที่ทำอยู่เสมอ  จนคล้ายไม่มีอะไรใหม่  ทุกสิ่งทุกอย่างทำด้วยความเคยชิน  ดวงตาสีแดงมองเพดานห้องด้วยใจเหม่อลอยทั้งที่ร่างกายตอบสนองสิ่งที่อีกคนทำอย่างเมามันส์   ร่างกายเธอรู้สึกมันแต่เหมือนหัวใจรู้สึกน้อยลง  และตอนนี้แทนที่เธอจะคิดถึงอิจิโอะที่กำลังนอนกับเธออยู่  เธอกลับคิดถึงคนที่หน้าตาเหมือนหล่อนแทน  ที่แม้เรื่องนั้นจะเกิดขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ  แต่มันก็ทำให้เธอได้รู้ว่าหล่อนรักเธอจริง 

 ซีโร่..  ฉันควรจะทำยังไงดีกับเธอ.  เธอเกลียดฉันหรือยัง...

คิดไปคิดมาก็ต้องลืมมันไปชั่วคราวเมื่อถูกพลิกตัวมาอยู่ด้านบนตัวอีกคนแทนและเริ่มเป็นฝ่ายขย่มร่างหล่อนพร้อมส่งเสียงร้องไม่ได้ศัพท์   อิจิโอะถนัดเรื่องแบบนี้จริงๆ และจบยกนี้เธอคงจะเดินไม่ตรงอย่างแน่นอน  หล่อนก็คงจะเหมือนกัน  หากแต่ตอนนี้ใครกันล่ะจะสนใจ  ขอแค่ระเริงไปกับรสสวาทอันเลิศรสนี้ก็เพียงพอ

แค่มีท่านอยู่.. ข้าก็ต้องการสิ่งอื่นน้อยลงแล้วโอเน่ซามะ และหากท่านรักข้าบ้างก็คงจะดีไม่น้อย   เพราะข้าคงจะลืมทุกคนจนหมดใจ  หัวใจข้ามีให้ท่านผู้เดียว...

....................................................

"นั่นคือนางใช่ไหม.."  ชิซุคุกระซิบกับผู้หญิงที่ยืนอยู่ใกล้กันขณะที่มองผ่านเลนส์แว่นสีดำบนใบหน้าไปยังทางเดินตรงหน้าที่มีคนกำลังเดินผ่านมากมายแต่หนึ่งในนั้นคือเป้าหมายของเธอ

"ใช่  นั่นคือสึกิ  เจ้าหญิงหิมะในความเชื่อของเรา"  ซีโรเอะบอกและขยับแว่นใสบนใบหน้างาม  และก็รีบคว้าตัวสาวข้างกายเข้ามาหลบหลังต้นไม้เมื่อเห็นใครบางคนเดินผ่านมาอีกคน

"อิจิโอะมาเหรอ.."  คนถูกดึงถามทันที 

"อื้ม..  เค้าล่ะ  เราไปกันดีกว่า  อยู่ต่อไป  เค้าจะได้กลิ่นพวกเรา"  อินทรีย์พูดและรีบร้อนดึงอีกสาวให้ตามหลังมา  หากแต่ก็ชะงักเพราะแรงต้านจนต้องหันกลับมามอง  "ชิจัง.?"

"ฉันอยากเห็นว่าเค้าทำอะไรกับนาง  อยากรู้ว่าเค้าลุกขึ้นมาเดินตามหญิงอื่นได้อย่างไรในเมื่อ....."  ชิซุคุไม่จำเป็นต้องพูดจนจบประโยคอีกคนก็เข้าใจความหมายและหน้าซีดไปทันตาเห็น  จนต้องยกมือขึ้นตบบ่าเบาๆ  "ขอโทษ..  ฉันจะไม่พูดเรื่องนี้อีก"

"ไม่เป็นไร..  เรื่องของเธอกับเค้า  ฉันเข้าใจดี  พวกเธอมีอะไรหลายอย่างที่ต้องอาศัยกัน  และที่สำคัญ  เธอรักเค้า"  ซีโรเอะยิ้มเศร้ากับประโยคหลังและถอนหายใจเหนื่อยๆ ส่ายหน้าไปมา  "ฉันว่าทางที่ดีเธออย่าสนใจฉันนักเลยนะ  สนใจเรื่องที่เธอควรจะสนใจเถอะ  เธออยากตามเค้าไปใช่ไหม  ฉันจะให้เครื่องรางเธอยืม"

ดวงตาสีแดงกระพริบกับของที่ถูกยื่นมาให้  มองหน้าซีโรเอะอย่างประหลาดใจ  "เครื่องราง ? เอาไว้ทำอะไร"

"ให้หมาป่าไม่ได้กลิ่นเธอไงล่ะ..นางจิ้งจอก"  อีกคนตอบยิ้มๆ และดึงมือคนงงมายัดของใส่มือ  สัมผัสแก้มหล่อนเบาๆ "ไปสิ  แล้วมาเล่าให้ฉันฟังนะว่า  เธอเห็นอะไรบ้าง  แต่สัญญาก่อนนะว่า  เธอจะไม่ทำอะไรใครที่นี่   ไม่กินใคร..."

ผู้หญิงหน้าใสตรงหน้าพยักหน้ากลับมาพาให้เธอยิ้ม  หากแต่ซีโรเอะก็ต้องตกใจเมื่อหล่อนถอดแว่นดำออกและประคองใบหน้าเธอลงมาประทับจูบ  พูดบางคำออกมาให้หัวใจเธอเต้นแรง

"ไม่ต้องห่วง..  ฉันยังไม่หิวตอนนี้  และถึงหิวฉันก็จะยอมอดใจ  กลับมากินที่เธอ   รอฉันนะซีโร่"

ซีโรเอะแตะปากตัวเองไม่รู้ตัวขณะมองตามหลังคนที่กำลังจากไปต่อหน้าต่อตา  เธอไม่รู้จริงๆว่า ชิซุคุหมายความว่ายังไงกับจูบนี้และคำที่หล่อนพูด  มันเป็นแค่เรื่องตลกใช่ไหม  แค่จูบของเพื่อนกัน  แต่ยังไงก็ช่าง  ไม่ว่ามันจะมีความหมายอะไร   เธอก็พบว่าหัวใจที่เหี่ยวแห้งจากภาพเมื่อเช้าที่ยังติดตาอยู่ค่อยๆพองโตขึ้นมาอีกครั้ง  ความหวังของเธอยังไม่ได้สลายไปในทีเดียว  ชิซุคุ...ฉันรักเธอ...


..............................................
 

TBC.

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น