Scarlet Fox 1 Chapter 4 : เหตุผลและความต้องการ
โพสต์โดย:
anhann
วันที่: 10 มิถุนายน 2014 เวลา 18:44:32
อ่าน: 571
|
Chapter 4 : เหตุผลและความต้องการ
ดวงตาสีเขียวน้ำทะเลมองตามการเคลื่อนไหวของมือตัวเองที่กำลังไล้ปลายนิ้วไปกับผิวขาวอมชมพูเนียนละเอียดที่แผ่นหลังของสาวที่นอนตะแคงข้างซบหน้าอยู่อกตัวเอง ชิซุคุดูไร้เดียงสาน่าทะนุถนอมยามที่หล่อนหลับใหลไม่ได้สติ กิจกรรมยามค่ำคืนของคืนที่ผ่านมาทำให้หล่อนต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้ เพราะมันเป็นคืนที่เธอกับหล่อนทำลายสถิติการมีเซ็กส์มาราธอนที่เคยทำกันมาครั้งหนึ่งแล้ว
ทั้งที่ก็รู้ว่า หล่อนผ่านอะไรมาบ้าง เธอก็ยังทำ ทำเหมือนคนใจร้ายที่ทรมาณแฟนตัวเองบนความสุขสม แต่นั่นก็เพราะว่า เธอไม่ต้องการให้หล่อนจำค่ำคืนที่มีคนอื่นมาร่วมแชร์ร่างกายนี้ของหล่อนที่ควรจะเป็นของเธอผู้เดียว
ถึงเจ้าจะเป็นน้องฝาแฝดของข้า แต่ข้าก็มิปรารถนาให้เจ้าใช้ผู้หญิงคนเดียวกับข้า..ซีโรเอะ
"โอเน่ซามะ ข้าเข้าไปได้หรือไม่"
อิจิโอะกระพริบตากับเสียงที่ดังอยู่หน้าประตู และแม้จะรู้ดีว่าไม่ควรจะทำเช่นนี้ เธอก็ต้องการที่จะทำ หมาป่าเอื้อมมือข้างที่ว่างไปดึงพาห่มมาคลุมเรืองร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวที่นอนคู่กันให้เหลือเพียงแต่ส่วนศีรษะเพื่อที่คนที่จะเปิดประตูตอนนี้ได้เห็นว่าเป็นใคร โดยไม่ปลุกหล่อนหรือขยับตำแหน่ง อยากแสดงความเป็นเจ้าของเต็มที่ ขนาดว่านี่คือน้องตัวเองแท้ๆ ช่วยไม่ได้ สัญชาตญาณจ่าฝูงของข้ามันสั่งมา...
"เข้ามาได้ซีโร่"
ซีโร่เอะเปิดประตูไม้เลื่อนและยืนช็อคตั้งแต่ยังไม่ได้ก้าวเข้าไป แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่า พวกเขาเป็นอะไรกันหากแต่การมาเห็นกับตาขนาดนี้มันจะหนักหนาเกินไปหรือไม่ หัวใจเธอสลายเป็นผุยผงจนร่างกายชาไปหมดกับภาพผู้หญิงที่เธอรักและเพิ่งได้มีโอกาสมีสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยเป็นครั้งแรกกับนอนอยู่แทบอกของพี่สาวตัวเองในสภาพที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า ผ่านอะไรกันมา ชิซุคุทำแบบนี้ได้อย่างไรในเมื่อหล่อนได้สิ่งนั้นจากเธอไปแล้ว หล่อนก็น่าจะพอ แต่เธอคงจะลืมไปว่าตัวเองเป็นใคร เธอไม่สามารถจะเติมเต็มสิ่งที่หล่อนต้องการได้อย่างสมบูรณ์ และที่สำคัญ นางจิ้งจอกไม่เคยเพียงพอกับรสรัก รสสวาท ไม่ว่าเท่าไหร่ที่ได้ ก็ไม่เคยเต็ม..
"เข้ามาและปิดประตู เจ้าไม่เห็นหรือว่า ชิซุคุกำลังหลับ"
ดวงตาสีฟ้ากระพริบและมองหน้าคนพูดอย่างตกใจ และดวงตาของสาวผมเงินตรงหน้าที่นอนโชว์ผิวขาวดุจหิมะของหล่อนบริเวณท่อนแขนและแผ่นหลังที่ไม่ได้ถูกผ้าห่มหรือร่างของอีกคนปิดเอาไว้อย่างไม่อายสายตาเธอก็ทำให้เธอต้องทำตามคำบอกอย่างไม่มีแรงขัดขืน ซีโรเอะเข้ามานั่งทับส้นอยู่ตรงหน้าหล่อนแต่ห่างจากฟูกนอนที่หล่อนอยู่กับอีกสาวประมาณครึ่งเมตร ก้มหน้ามองพื้นเสื่อแทนหน้าพี่สาวขณะพูดขึ้นโดยไม่รอให้ถาม
"ข้าพูดเรื่องนั้นตรงนี้ได้หรือท่านพี่"
อิจิโอะพอรู้แล้วว่าอีกคนต้องการจะพูดอะไร สายตาเธอจึงมองลงตรงใบหน้าของคนหลับและขยับมือขึ้นสัมผัสใบหน้าของหล่อนกระซิบเบาๆ "ชิซุคุ.. เจ้านอนต่อได้นะ ข้าขอไปทำธุระก่อน" พูดไปแล้วก็แอบยิ้มเมื่อสาวที่ตนพูดด้วยขยับตัวซุกเข้ามาหาตัวเธอมากขึ้นแทนที่จะปล่อยไปตามที่ขอ และยังได้ยินเสียงพึมพำในลำคอหล่อนดังตามมาด้วย
"10 นาทีค่ะโอเน่ซามะ ข้าเหนื่อย.."
"ข้าไม่ได้ให้เจ้าไปด้วยนี่.. เจ้านอนต่อได้"
"ข้าไม่ชอบนอนคนเดียว ข้าต้องการท่าน"
นางจิ้งจอกพูดเอาแต่ใจโดยไม่ได้สนใจว่าตัวเองไม่ได้อยู่ตามลำพังกับคนที่ตนพูดด้วย ไม่ได้ลืมตามองใครด้วยซ้ำไป นิสัยของหล่อนยังเป็นเหมือนเด็กน้อยที่เอาแต่ใจอยู่ ใช่สิ ก็อายุแค่ร้อยกว่าปีเท่านั้น สำหรับโลกปีศาจแล้ว หล่อนยังเด็กอยู่มากทีเดียว ไม่เหมือนเธอ
"เจ้านี่เอาแต่ใจไม่เปลี่ยนนะจิ้งจอกน้อย" อิจิโอะบ่นแต่ยิ้มออกมาและลูบศีรษะคนถูกบ่นที่ยังกอดเธอไว้ไม่ยอมปล่อย แต่กระนั้นก็ยังไม่ลืมว่า เธอควรต้องทำอะไรอีกอย่างด้วย
"ซีโรเอะ ไปรอข้าที่ห้องหนังสือ เดี๋ยวข้าจะตามไป"
"ค่ะ โอเน่ซามะ" ซีโรเอะตอบอย่างไม่โต้แย้งใดๆและออกไปทั้งที่ไม่มองอะไรในห้องนี้อีก คนที่มองตามหลังจึงได้แต่ถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆและซบหน้าลงกับศีรษะคนที่นอนอยู่ด้วยกัน หลับตา
ข้าขอใจร้ายกับเจ้าเรื่องเดียวเท่านั้นซีโร่.. เรื่องนี้ข้ายอมไม่ได้จริงๆ
......................................................
"ความจริง ท่านควรส่งให้นางกลับไปอยู่กับพี่สาวของนางนะโอเน่ซามะ"
ดวงตาสีเขียวน้ำทะเลชำเลืองกลับมาจากด้านนอกห้องที่ตัวเองยืนกอดอกอยู่หน้าประตูที่เปิดอยู่เพื่อมองหน้าคนพูด ไม่แน่ใจว่าได้ยินเช่นนั้นจริง และสีหน้าจริงจังของซีโรเอะก็ทำให้เธอกังวลใจ
"เจ้าคิดเช่นนั้นจริงหรือซีโร่ เจ้าน่าจะรู้ว่า ชิโรอิไม่ได้นับว่าชิซุคุเป็นน้องของนางมาตั้งแต่ที่นางจำความได้แล้ว และที่สำคัญตอนนี้นางอยู่กับ---"
"แต่พวกนางเป็นพวกเดียวกันนะท่านพี่ ชิซุคุควรได้เรียนรู้ชีวิตของจิ้งจอกที่เราสองคนสอนนางไม่ได้ ไม่ใช่เหมือนทุกวันนี้" ซีโรเอะกัดปากตัวเองอย่างขมขื่น ยืนกำหมัดแน่น จนคนที่ยืนกอดอกอยู่หน้าประตูหันมามองอย่างสนใจ
"เจ้าเบื่อที่ต้องคอยเก็บกวาดพวกผู้ชายที่นางกินทิ้งกินขว้างเอาไว้อย่างนั้นหรือซีโร่ ข้านึกว่าเจ้ารักนางมากพอที่จะทำหน้าที่นี้ต่อไป" อิจิโอะมองดูปฏิกิริยาแฝดน้องของตัวเอง หล่อนดูตกใจจนมองตาโตกลับมาแต่ซีโรเอะก็สะบัดหน้าไปทางอื่นในที่สุดขณะที่พูดกลับ
"ท่านรู้ว่าข้าไม่ได้คิดเช่นนั้นโอเน่ซามะ"
แฝดพี่ถอนหายใจแรงและหันหน้าไปมองนอกห้องอีกครั้ง หวังให้ไม้ดอกในสวนหย่อมทำให้จิตใจเย็นลงได้ "เจ้าอยากเปลี่ยนหน้าที่กับข้าหรือไงซีโร่ เจ้าอยากเป็นคนที่ต้องคอยเยียวยานางทุกคืนเหมือนข้าอย่างนั้นหรือ"
หูของหมาป่าได้ยินเสียงครางอย่างอ่อนใจของอีกคนในห้อง เธอจึงจำเป็นต้องหลับตาขณะพูดต่อ "เจ้าไม่รู้หรอกว่า ข้าเองก็ไม่ได้ต้องการจะทำ เจ้าคงไม่รู้หรอกว่า ข้าต้องสูญเสียพลังไปมากเท่าไหร่ที่จะช่วยนางให้ยังคงเป็นอย่างที่เจ้าเห็นได้ทุกวันนี้ หรือเจ้าอยากจะเห็นนางกลายเป็นปีศาจจิ้งจอกชั่วร้ายเหมือนชิโรอิเร็วขึ้นกันล่ะ หรือเจ้าคิดว่าเจ้าทำได้ดีกว่าข้า..น้องสาว"
ดวงตาสองสีมองจ้องกันในที่สุดเมื่ออิจิโอะหันกลับมา ซีโรเอะยืนอึ้งไปเมื่อได้ฟังคำของเธอ ร่างสูงจึงเลิกกอดอกและเดินมาแตะบ่าน้องสาวเบาๆ "ข้าสัญญาจะปล่อยนางไป เมื่อนางไม่ต้องการข้าแล้ว จากนั้นเจ้าก็แสดงฝีมือเองแล้วกัน"
อิจิโอะกำลังจะเดินออกไปจากห้องตอนที่อีกคนพูดขึ้น "ท่านไม่ได้รักนางหรือโอเน่ซามะ ข้าถามตรงๆ ทำไมท่าน.."
คนถูกถามทำเพียงยิ้มเศร้าและเดินจากไปอย่างไม่เหลียวหลังมองคนถามที่ตัวเองตอบคำถามกลับไป
"ความรักเป็นสิ่งต้องห้ามสำหรับข้าที่มีชีวิตเพื่อปกป้องคนอื่นอยู่ร่ำไปซีโร่"
.............................................................................
"เจ้าต้องหัดกินให้มูมมามน้อยลงนะชิซุคุ" อิจิโอะกระซิบก่อนก้มลงไปจูบปากสาวด้านล่างและดูดไอร้อนออกมาจากปากหล่อนขณะที่ต้องตอบรับสิ่งที่แทรกเข้ามาในตัวเอง มันเจ็บจนคิ้วขมวดแต่ก็พบว่าเธอโยกสะโพกเข้าหามันอย่างไม่อาจจะขัดขืน ร่างกายมันชินชากับเรื่องนี้ไปแล้ว
"ท่านเบื่อที่ต้องคอยบำบัดข้าแล้วหรือไง..โอเน่ซามะ" ชิซุคุถามเสียงกระเส่าเมื่อร่างกายเริ่มหนาวกับไอเย็นที่ส่งเข้ามาสู่ปากของเธอจากปากของอีกคนที่แลกเปลี่ยนพลังกันผ่านการจูบ
นางจิ้งจอกลูบคลำเรือนร่างของหล่อนอย่างเพลิดเพลินด้วยมือข้างที่ว่างและยิ้มกับอาการตอบสนองของหล่อนที่ขย่มตัวเองกับนิ้วเธออย่างไม่ยั้งแรง นานๆครั้งที่จะมีโอกาสเห็นอิจิโอะเป็นแบบนี้และที่สำคัญก็เป็นเวลากลางวันเสียด้วย ทำไมหล่อนถึงได้ทำ มันต้องมีเหตุผลสิ ก็เพิ่งผ่านเซ็กส์มาราธอนด้วยกันมาเมื่อคืนไมใช่หรือไง ทำไมล่ะ วันนี้ทั้งวันพวกเธอยังไม่ได้ออกไปไหนกันเลย นอกจากตอนที่หล่อนออกไปคุยกับน้องสาวเท่านั้น โอ้..หรือว่า.. อิจิโอะจะรู้เรื่องนั้นแล้ว..
กินเวลานานหลายนาทีที่เธอรอฟังคำตอบ เพราะคนตอบให้เอาแต่สนใจกับการตอบสนองสิ่งที่ให้อยู่ ไม่เห็นเองไม่รู้เลยว่า แฟนเธอจะชอบถูกกระทำมากขนาดนี้ กับคนอื่นหล่อนเคยยอมแบบนี้หรือไม่ หรือเฉพาะกับเธอ แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงกันล่ะ หล่อนเกิดมาก่อนหน้าเธอตั้งสี่ร้อยปี
บางทีอิจิโอะอาจจะเคยมากับผู้ชายมานับไม่ถ้วนแล้วก็ได้ ผู้หญิงไม่ต้องพูดถึง หล่อนย่อมจะมีอยู่แล้วแน่นอน แต่หล่อนเคยปล่อยให้มีลูกหมาป่าตัวน้อยบ้างหรือเปล่า คงไม่มีหรอกนะ ถ้ามีก็คงจะเห็นแล้ว หรือว่าเทพหมาป่าจะเป็นหมัน ช่างเถอะเรื่องในอดีตจะคิดไปทำไม ตอนนี้เธอมีหล่อนอยู่ด้วยก็พอ
"ชิ.. ชิซุคุ แรงอีกนิด ได้โปรด..."
ดวงตาสีแดงกระพริบตากับคำขอ แต่ก็พบตัวเองยิ้มกับมัน เธอจูบซอกคอคนที่เสียดสีตัวอยู่กับตัวเองเบาๆและทำตามที่หล่อนต้องการ ชอบเห็นเวลาที่หล่อนอ้อนเธอแบบนี้ที่สุด
"ข้าแค่ไม่อยาก.. อา.. ชิซุคุ.. โอ้.." อิจิโอะยังจับลมหายใจตัวเองไม่ได้เพราะยังวุ่นวายกับการกระแทกเอวใส่อีกสาว แต่เธอก็รวบรวมกำลังได้เมื่อการเคลื่อนไหวอยู่ในจังหวะที่เริ่มเข้าที่ "ข้าไม่อยากให้เจ้ามีปัญหา.. ไม่อยาก.."
"ไม่ต้องพูดแล้วท่าน.. ข้าเข้าใจ" จิ้งจอกสาวปิดปากคนที่เริ่มจะพูดไม่รู้เรื่องแล้วด้วยปากของตัวเองและตอบรับนิ้วที่แทรกเข้ามาในตัวเธอบ้าง เธอครางในปากหล่อนอย่างพอใจ
อิจิโอะรู้ดีเสมอว่าเวลาไหนที่เธอต้องการมัน เธอสองคนแลกเปลี่ยนไอพลังกันพร้อมกับการร่วมรัก มันเป็นกิจวัตรที่ทำอยู่เสมอ จนคล้ายไม่มีอะไรใหม่ ทุกสิ่งทุกอย่างทำด้วยความเคยชิน ดวงตาสีแดงมองเพดานห้องด้วยใจเหม่อลอยทั้งที่ร่างกายตอบสนองสิ่งที่อีกคนทำอย่างเมามันส์ ร่างกายเธอรู้สึกมันแต่เหมือนหัวใจรู้สึกน้อยลง และตอนนี้แทนที่เธอจะคิดถึงอิจิโอะที่กำลังนอนกับเธออยู่ เธอกลับคิดถึงคนที่หน้าตาเหมือนหล่อนแทน ที่แม้เรื่องนั้นจะเกิดขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ แต่มันก็ทำให้เธอได้รู้ว่าหล่อนรักเธอจริง
ซีโร่.. ฉันควรจะทำยังไงดีกับเธอ. เธอเกลียดฉันหรือยัง...
คิดไปคิดมาก็ต้องลืมมันไปชั่วคราวเมื่อถูกพลิกตัวมาอยู่ด้านบนตัวอีกคนแทนและเริ่มเป็นฝ่ายขย่มร่างหล่อนพร้อมส่งเสียงร้องไม่ได้ศัพท์ อิจิโอะถนัดเรื่องแบบนี้จริงๆ และจบยกนี้เธอคงจะเดินไม่ตรงอย่างแน่นอน หล่อนก็คงจะเหมือนกัน หากแต่ตอนนี้ใครกันล่ะจะสนใจ ขอแค่ระเริงไปกับรสสวาทอันเลิศรสนี้ก็เพียงพอ
แค่มีท่านอยู่.. ข้าก็ต้องการสิ่งอื่นน้อยลงแล้วโอเน่ซามะ และหากท่านรักข้าบ้างก็คงจะดีไม่น้อย เพราะข้าคงจะลืมทุกคนจนหมดใจ หัวใจข้ามีให้ท่านผู้เดียว...
....................................................
"นั่นคือนางใช่ไหม.." ชิซุคุกระซิบกับผู้หญิงที่ยืนอยู่ใกล้กันขณะที่มองผ่านเลนส์แว่นสีดำบนใบหน้าไปยังทางเดินตรงหน้าที่มีคนกำลังเดินผ่านมากมายแต่หนึ่งในนั้นคือเป้าหมายของเธอ
"ใช่ นั่นคือสึกิ เจ้าหญิงหิมะในความเชื่อของเรา" ซีโรเอะบอกและขยับแว่นใสบนใบหน้างาม และก็รีบคว้าตัวสาวข้างกายเข้ามาหลบหลังต้นไม้เมื่อเห็นใครบางคนเดินผ่านมาอีกคน
"อิจิโอะมาเหรอ.." คนถูกดึงถามทันที
"อื้ม.. เค้าล่ะ เราไปกันดีกว่า อยู่ต่อไป เค้าจะได้กลิ่นพวกเรา" อินทรีย์พูดและรีบร้อนดึงอีกสาวให้ตามหลังมา หากแต่ก็ชะงักเพราะแรงต้านจนต้องหันกลับมามอง "ชิจัง.?"
"ฉันอยากเห็นว่าเค้าทำอะไรกับนาง อยากรู้ว่าเค้าลุกขึ้นมาเดินตามหญิงอื่นได้อย่างไรในเมื่อ....." ชิซุคุไม่จำเป็นต้องพูดจนจบประโยคอีกคนก็เข้าใจความหมายและหน้าซีดไปทันตาเห็น จนต้องยกมือขึ้นตบบ่าเบาๆ "ขอโทษ.. ฉันจะไม่พูดเรื่องนี้อีก"
"ไม่เป็นไร.. เรื่องของเธอกับเค้า ฉันเข้าใจดี พวกเธอมีอะไรหลายอย่างที่ต้องอาศัยกัน และที่สำคัญ เธอรักเค้า" ซีโรเอะยิ้มเศร้ากับประโยคหลังและถอนหายใจเหนื่อยๆ ส่ายหน้าไปมา "ฉันว่าทางที่ดีเธออย่าสนใจฉันนักเลยนะ สนใจเรื่องที่เธอควรจะสนใจเถอะ เธออยากตามเค้าไปใช่ไหม ฉันจะให้เครื่องรางเธอยืม"
ดวงตาสีแดงกระพริบกับของที่ถูกยื่นมาให้ มองหน้าซีโรเอะอย่างประหลาดใจ "เครื่องราง ? เอาไว้ทำอะไร"
"ให้หมาป่าไม่ได้กลิ่นเธอไงล่ะ..นางจิ้งจอก" อีกคนตอบยิ้มๆ และดึงมือคนงงมายัดของใส่มือ สัมผัสแก้มหล่อนเบาๆ "ไปสิ แล้วมาเล่าให้ฉันฟังนะว่า เธอเห็นอะไรบ้าง แต่สัญญาก่อนนะว่า เธอจะไม่ทำอะไรใครที่นี่ ไม่กินใคร..."
ผู้หญิงหน้าใสตรงหน้าพยักหน้ากลับมาพาให้เธอยิ้ม หากแต่ซีโรเอะก็ต้องตกใจเมื่อหล่อนถอดแว่นดำออกและประคองใบหน้าเธอลงมาประทับจูบ พูดบางคำออกมาให้หัวใจเธอเต้นแรง
"ไม่ต้องห่วง.. ฉันยังไม่หิวตอนนี้ และถึงหิวฉันก็จะยอมอดใจ กลับมากินที่เธอ รอฉันนะซีโร่"
ซีโรเอะแตะปากตัวเองไม่รู้ตัวขณะมองตามหลังคนที่กำลังจากไปต่อหน้าต่อตา เธอไม่รู้จริงๆว่า ชิซุคุหมายความว่ายังไงกับจูบนี้และคำที่หล่อนพูด มันเป็นแค่เรื่องตลกใช่ไหม แค่จูบของเพื่อนกัน แต่ยังไงก็ช่าง ไม่ว่ามันจะมีความหมายอะไร เธอก็พบว่าหัวใจที่เหี่ยวแห้งจากภาพเมื่อเช้าที่ยังติดตาอยู่ค่อยๆพองโตขึ้นมาอีกครั้ง ความหวังของเธอยังไม่ได้สลายไปในทีเดียว ชิซุคุ...ฉันรักเธอ...
..............................................
TBC.
|
Rating: This article has not been rated yet.
|
|
ความคิดเห็น
|