web stats

ข่าว

 


Gourmet Vol.2 - Chapter 19.5 : รักซึมลึก พาร์ท 1

โพสต์โดย: anhann วันที่: 05 มิถุนายน 2014 เวลา 17:13:34 อ่าน: 620


Chapter 19.5.1 :   รักซึมลึก พาร์ท 1

ในที่สุดก็มีวันว่างหนึ่งวันหลังจากที่หมกมุ่นทำงานหนักมาตลอดระยะเวลาสองเดือน   สองเดือนแห่งการเตรียมตัวเดินทางไกล  ก้าวเดินออกสู่โลกกว้าง  จะบอกว่ากลัว  จะบอกว่าหวาดๆก็ไม่เชิงเท่าไหร่  เธอเป็นคนเข้ากับคนง่ายอยู่แล้ว  เรื่องเรียนก็ไม่ได้มีปัญหา  เรียกได้ว่าเธอสามารถปรับตัวได้ดีราวจิ้งจกเปลี่ยนสีเลยล่ะ 

เอ่อ..  แต่ฉันขาวระดับ 1700 มิลลิกรัมนะ  ถ้าคุณลืมไป..

"เราไปเล่นอันนู้นกันดีไหม.?" 

เสียงใสๆพาเธอออกจากความคิดตัวเอง  เพิ่งนึกได้ว่า  วันว่างวันนี้แทนที่จะได้นอนเอกเขนกดูหนังอยู่บ้าน  ซัดป็อปคอร์นหรือบลูเบอร์รี่ชีสเค้ก  กลับกลายต้องพาเด็กมาเที่ยวสวนสนุกไปเสียได้  ต้องตื่นแต่เช้าไปรับด้วยนะ

อะไรกัน..  คนเค้าจะนอนกินบ้านกินเมืองบ้าง  ทำไม่ได้เลย..

เฮ้อ..  อยากจะร้องบ่นเป็นภาษาอาหรับ  ติดที่ไม่รู้ว่ามันบ่นว่ายังไง  แต่สรุปสุดท้ายก็ต้องเอาใจเด็กมันอยู่ดี  ก็ดูหน้าสิ  หน้าเหมือนใครกันคะ.?

"เอฟเล่นได้เหรอ..  เรายังตัวแค่นี้เอง.."  ถามไปพลางก็มองเครื่องเล่นตรงหน้าอย่างหวาดๆ ใช่ว่าเธอจะกลัวอะไรแค่เรือไวกิ้งที่เหวี่ยงไปเหวี่ยงมาในอากาศแบบนั้น  เธอกำลังกลัวแทนเด็กหกขวบตรงนี้มากกว่า  อายุแค่นี้ไปเล่นม้าหมุน  กินสายไหมก็น่าจะพอแล้ว

"ตัวแค่นี้อะไรกันพี่ซิลค์   เอฟตัวโตกว่าเจ้าเด็กนั่นอีกนะ"  เอเวอร์ลี่ชี้ๆไปที่เด็กตัวน้อยกว่าที่เกาะขาจูงมือผู้หญิงคนหนึ่งและกำลังต่อคิวจะขึ้นเจ้าเครื่องเล่นนั้นอยู่  ซิลเวียมองตามไปแล้วก็ส่ายหน้าอย่างเสียไม่ได้

"ก็ได้ค่ะ  ก็ได้..  งั้นให้พี่รุจพาไปนะคะ"  บอกแบบปัดหน้าที่ให้อีกคนที่เตรียมจะอ้าปากปฏิเสธ  เธอหรี่ตาคาดโทษหล่อนนำไปก่อน  รุจิกานต์ถึงกับถอนหายใจแผ่ว  เข้ามารับไม้ส่งต่อจากมือเธอ  แท็คทีมเปลี่ยนกันบ้างสิ  ฉันอยากนั่งเล่นกับน้องสองคน

เจ้าจอมซนขึ้นเครื่องเล่นไปกับคุณผู้ช่วยแล้ว  ตรงนี้จึงเหลือแค่เธอกับน้องสาวที่ดูอารมณ์ดีขึ้นจากเมื่อหลายวันก่อน  คงเพราะนี่เป็นวันแรกเหมือนกันที่น้องได้หยุดพักจากเรื่องเครียดๆทั้งที่บริษัทและที่โรงเรียน  ตั้งแต่วันนั้นที่เราไปเยี่ยมลูกสาวคนแรกของคิมที่เพิ่งคลอดที่โรงพยาบาล  เราก็เพิ่งจะได้ว่างกันนี่ล่ะ

"หิวน้ำไหม..  เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้นะ"  ถามไปพลางโบกมือให้เจ้าตัวเล็กที่ยกนิ้วโป้งให้มาจากบันไดที่เค้ากำลังเดินไปขึ้นเครื่องเล่น  มองดูจนเค้ากับผู้ช่วยขึ้นไปนั่งเรียบร้อยแล้วค่อยหันมามองหน้าน้องต่อ  และสายตาที่จ้องมาก็พาให้เลิกคิ้วถาม  "ทำไมล่ะ  ไม่หิวเหรอ.?"

"ตกลงพี่จะเอาพ่อหรือแม่เด็กกันแน่ซิลค์.?"

ถามเสียตรงเป็นไม้บรรทัด  คนถูกถามตั้งหลักแทบไม่ทัน  กะทันหันเกินไป  ซิลเวียยิ้มแห้งแล้ง  ถอนหายใจแรงเพราะดูท่าว่าน้องจะต้องหาคำตอบให้ได้ไม่งั้นคงไม่เลิก 

"พี่รักเอฟจริงๆ  รักเหมือนลูก  อยากดูแลเค้า  ไม่ใช่เพราะเม็ท  ไม่ใช่เพราะคุณทีน่า  เธอเข้าใจพี่หรือเปล่า.?"

เอลลี่กดหัวคิ้วลง  เธอส่ายหน้า  "เหมือนจะเข้าใจ  แต่ไม่เข้าใจ"  เสียงถอนหายใจดังมาจากพี่สาวอีกที  มองอยู่ตรงนี้ก็รู้แล้วว่าพี่อึดอัดใจแค่ไหน  เค้าหันหน้าไปทางอื่น  ท่าทางจะฝืนยิ้มไม่ออกเสียแล้ว  แล้วเธอจะคาดคั้นให้พี่พูดไปทำไมกัน  ในเมื่อเค้ายังไม่พร้อม  เดือดร้อนอะไรด้วย   นั่นสิ..

"ถ้าเธอโตขึ้นกว่านี้  เธอจะเข้าใจ"

พี่พูดแค่นั้นแล้วขอตัวไปซื้อน้ำกับของกินให้เธอรออยู่ที่นี่ก่อน  อ้าปากจะคัดค้านอะไรก็พูดไม่ออก  ทำได้แค่มองตามหลังพี่ไป  เอลลี่ส่ายหน้าให้ตัวเองก่อนเงยหน้ามองเด็กที่กำลังเล่นอยู่

เจ้าเด็กบ้า..  รู้ไหม..โชคดีเกินไปแล้วนะ!

........................................

พระเจ้า..  ม้าหมุนเหรอ!

เอลลี่ส่ายหน้ารัวๆเธอจะไม่ขอขึ้นเครื่องเล่นเด็กๆแบบนั้นแน่  แค่นี้ก็โดนว่าเป็นเด็กมากพอแล้วนะ 

"ทำไมล่ะเอล  เมื่อก่อนเธอชอบจะตาย.."  พี่สาวแซวยิ้มๆ ก่อนจะก้มลงหาเด็กหกขวบที่กระตุกชายเสื้อเธอให้ลงมาคุยกันต่อ  เอเวอร์ลี่ติดเธอแจ  ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องให้เม็ทธานีส์มาด้วยกันเค้าก็อยู่ได้  สบายรายนั้นไปสิ  ทิ้งลูกให้กันเฉยเลย  ช่างเถอะ  เด็กคนเดียว..

อ่า..  เดี๋ยวไปเก็บค่าเลี้ยงดูทีหลังแล้วกันนะ..

"เมื่อก่อนนั่นมันตอนไหนแล้วซิลค์  พูดดีๆนะ"  คนเป็นน้องย้อนเสียงไม่พอใจ  แต่ดูเหมือนจะทำอะไรพี่ไม่ได้ตามเคย  ซิลเวียยักไหล่แล้วก็พาเจ้าเด็กตัวเล็กน่าหมั่นไส้ไปต่อคิวเครื่องเล่นนั่นอีกแล้ว 

หน๊อยแน่ะ  ไอ้เอฟ!

"นี่ๆ ถ้าฉันไม่รู้อะไรดีพอนะ  ฉันคงคิดว่าเธอกำลังหึงสามีอยู่"

ร่างบางหันไปมองคนที่มาสะกิดบ่าและพูดกรอกหูอยู่นี่ด้วยสายตาตกใจสุดขีด  รุจิกานต์ยังจะพยักหน้ายืนยันว่าเธอไม่ได้ฟังอะไรผิดไปอีกต่างหาก  นี่มันบ้าหรือไง!

"หึงสามีบ้านเธอสิ  ฉันไม่มีนะ!"

"ก็ดูที่เธอทำสิ  เหวี่ยงกระทั่งเด็ก  ตกลงเธอมีอะไรกับบิ๊กบอสป่ะเนี่ย"

มือเล็กผลักบ่าคนตัวสูงกว่าให้ออกไปห่างๆ แล้วชี้หน้าคาดโทษ "ฉันจะฟ้องซิลค์  เธอคิดอกุศล  ทุเรศที่สุด!"

"เอ้า!  ฉันแค่บอกสิ่งที่ฉันเห็นแค่นั้นเอง  รู้ไหม..เธอน่ะหวงคุณซิลเวียมากกว่าเซนเซย์คิมตอนนั้นซะอีก  หรือที่จริง  เธอชอบซิสคอนฯ?"

"เออมั้ง..  ยัยบ้า!"  เอลลี่ตวาดพร้อมกระทืบเท้าใส่เท้าอีกคนไปหนึ่งทีก่อนจะสะบัดหน้าหนีไป  เจ้าของเท้ากระโดดเหยง  ล้อเค้าก็โดนเองเสียแล้ว  คิดจะเดินตามหลังร่างเล็กนั้นไปก็ห่วงว่าคนที่ยังเล่นอยู่จะลงมาแล้วไม่เจอ  จึงต้องกดส่งข้อความในโทรศัพท์ไปบอกก่อน  เพื่อความรอบคอบ  ไม่นานก็ได้รับข้อความกลับมา  นัดสถานที่ทานมื้อเที่ยงด้วยกัน

รุจิกานต์เก็บมือถือเข้ากระเป๋ากางเกง  ดวงตาเรียวสอดส่องมองหาสาวตัวเล็กนั่น  มันยากน้อยเมื่อไหร่กัน  ดีสนีย์แลนด์ที่โตเกียวเธอเคยมาครั้งเดียวแค่นั้นเอง  ถ้าเป็นแคลิฟอร์เนียก็ว่าไปอย่าง 

เฮ้อ..แต่มันก็รูปแบบเดียวกันนี่ จำได้..

"เอาวะ เดาสุ่มเอาแล้วกัน!"  คิดแบบนั้นร่างสูงเพรียวก็เดินไปตามทางที่คิดว่าร่างเล็กนั้นน่าจะไป  แต่เดินจนเมื่อยขาก็ยังไม่เจอ  เธอเริ่มท้อแล้วสิ 

หากขณะที่ขาเริ่มล้า  เธอกลับเห็นคนคุ้นตากำลังยื่นสายไหมสีชมพูให้เด็กตัวเล็กๆคนหนึ่งที่ข้างสวนน้ำ  ดวงตาเรียวมองภาพนั้นด้วยอาการปลาบปลื้ม  รอจนกระทั่งเด็กน้อยคนนั้นเดินกลับไปหาพี่ๆที่น่าจะอายุไม่ห่างกันมากซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆและคงรอลุ้นน้องอยู่แล้วจึงค่อยเดินออกไปหา  เอลลี่กำลังโบกมือลาเด็กๆอยู่พอดี  จริงๆแล้ว  ก็ชอบเด็กเหมือนกันนี่นา..

"เก่งนะตามมาจนได้  แอบติดเนวิเกเตอร์ไว้ในรองเท้าฉันหรือไง.?" 

เสียงแหบเล็กน้อยพ่นภาษาอังกฤษออกมาใส่หน้า  ไม่สนใจจะใช้ภาษาคาวาอี้ยุ่นๆแบบที่คุยกับเด็กยุนเมื่อกี้เลย  เฮ้อ..น่าน้อยใจชะมัด..

"ทำไมเดี๋ยวนี้พูดแต่อังกฤษใส่ฉันล่ะ  แต่ก่อน----"

"ก็นั่นมันก่อนที่ฉันจะรู้ว่า  เธอพ่นอเมริกันเป็นไฟไงล่ะ" 

คำตอบง่ายๆ แต่ทำไมรู้สึกว่าตัวเองโดนแขวะ  รุจิกานต์อ้าปากจะแย้งแต่ก็ทำได้แค่อ้าแล้วหุบลงหลายทีเหมือนปลาสำลักน้ำ  จนตาขวางๆที่มองอยู่เมินไปทางอื่น  เอลลี่ยืนกอดอกอารมณ์เสียอีกแล้ว   ต้องการอะไร  เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลยนี่นา..

"เธอจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่.?"  สาวตัวสูงพูดอ่อนใจพลางนั่งลงบนม้านั่งยาว  เงยหน้ามองอีกสาวยังกอดอกเชิดหน้าอยู่ให้เธอต้องเสมองไปทางอื่นอย่างไม่รู้จะทำยังไงต่อ  สมองอัจฉริยะช่วยอะไรเธอเรื่องนี้ไม่ได้เลย

คิดฟุ้งซ่านสายตาเหม่อไปได้สักพักก็ต้องหันกลับมาเมื่อรู้สึกว่ามีคนลงมานั่งด้วย  มือเล็กๆแต่สวยชะมัดส่งลูกอมรสมินต์มาให้  เธอเลิกคิ้วมองหล่อนอย่างไม่เข้าใจแต่ยังรับของมา  กลัวจะโดนแหวใส่อีก  แกะลูกอมกินอยู่ก็ได้ยินเสียงหล่อนพึมพำ

"เราไม่คืบหน้าเลยนะ  ว่าไหม.?"

คำพูดนี้หมายถึงอะไร  เธอไม่อยากจะเดาอย่างเข้าข้างตัวเอง  แต่สายตาที่มองมาตอนนี้มันทำให้ทำไม่ได้  ดวงตาคมสีเขียวนั่นช่างขยันทำให้หัวใจสั่นรัวเสียจริง  ริมฝีปากบางได้รูปที่ฉาบด้วยลิปกลอสชุ่มฉ่ำนั่นก็ช่างน่า...

จุ๊บ..

"เธอตกลงจะเป็นแค่เพื่อนฉัน   แค่นั้นใช่ไหม.?" 

คำถามนี้กระตุกหัวใจคนฟัง  และมันน่าจะชัดเจนมากพอให้เข้าใจได้ ถ้าเธอยังไม่ได้เปลี่ยนจากการกินข้าวหรือผลิตภัณฑ์แป้งต่างๆไปกินหญ้าแทน  และใช่  เธอเข้าใจมันทันทีเลยด้วยซ้ำแต่ที่ทำเอ๋อเป็นเด็กขาดสารไอโอดีนอยู่แบบนี้ก็เพราะไม่คิดว่าจะต้องเป็นฝ่ายมานั่งฟังอีกคนพูดแทนที่จะพูดเสียเอง

ตกลงว่าเธอโง่เป็นลามาตั้งนานใช่ไหมเนี่ย?

ไอ้รุจซื่อบื้อ!

"เอ่อก็....."

ยังอีก..  ยังจะพูดไม่ออกเป็นเจ้าโง่ติดอ่างอยู่อีก  รู้ก็ทั้งรู้ว่าอีกคนความอดทนต่ำถึงต่ำมากขนาดไหนก็ยังจะทำ   ก็เธอคิดคำพูดไม่ออกจริงๆ

"ช่างเถอะ  ฉันคงเข้าใจอะไรผิดไป" 

คำพูดง่ายๆอีกแล้วแต่เธอสาบานเลยว่ารู้สึกได้ถึงอารมณ์ตัดพ้อข้างใน  เกลียดตัวเองที่สุดที่ไม่สามารถจะปริปากพูดอะไรได้  จนเสียงเดิมดังขึ้นมาใหม่

"ได้เวลาที่นัดกับซิลค์ไว้แล้วล่ะ  ไปเถอะ"

เอลลี่พาร่างเล็กๆลุกเดินนำไปแล้ว  และตอนนี้เองที่เธอเห็นแผ่นหลังบอบบางค่อยๆห่างออกไปช้าๆ แล้วใจหายวาบ  ร่างสูงเพรียวลุกพรวดขึ้นทันที

"เอลลี่!  ฉันรักเธอนะ!"

โพล่งออกไปอย่างพลั้งปากหรือเพราะเหนื่อยเกินไปที่จะซ่อนมันแต่นั่นก็ทำให้อีกคนหยุดเดิน  เนิ่นนานเท่าไหร่ไม่รู้ที่เราหยุดอยู่กันในท่านั้นก่อนที่ฝรั่งร่างสันทัดจะหันกลับมายิ้มให้และกระซิบเบาหวิวมากับลม

"ฉันนึกว่าจะได้ยินคำนี้ตอนตายแล้วนะยัยบ้ารุจ"



............................................................


มากันตอนสั้นๆค่ะ  เป็นตอนพิเศษ ที่ไม่รู้พิเศษอะไรเหมือนกัน  อ่านเอาเองเนอะ  ฮ่าๆๆ


ลงให้อ่านไปจนถึงตอนที่ 20 เหมือนเดิมนะคะ  แต่ก็จะมีตอนพิเศษมาให้อ่านนิดหน่อย  ช่วงก่อนจะปิดจองกันค่ะ


* เปิดให้จองถึงกลางเดือนพฤษภาคมนี้นะคะ จองได้ทั้งสองภาค ถ้าใครยังไม่มีภาคแรก

ถ้าใครสนใจเป็นเจ้าของนิยายเรื่องนี้ ดูรายละเอียดได้ตามลิงค์นี้ค่ะ http://www.yuriread.com/index.php?topic=1174.msg1683#msg1683

แล้วเจอกันค่ะ ขอบคุณมากที่เข้ามาอ่านกัน

อยากให้กำลังใจกันมากขึ้น อย่าลืมอุดหนุนผลงานกันด้วยนะคะ เม้นท์สักนิดก็ยังดีนะ

ขอบคุณมากค่ะ


ป.ล. E-book รอหลังจากหนังสือเล่มออกแล้วนะคะ

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น