web stats

ข่าว

 


Evil Angel - Chapter 06: Confusing

โพสต์โดย: nuffy วันที่: 04 มิถุนายน 2014 เวลา 16:36:06 อ่าน: 338

Chapter 6: Confusing

เช้าวันจันทร์ ฮิคารุออกเดินทางไปโรงเรียนพร้อมๆ กับยูโกะ ทั้ง 2 แยกกันตรงทาง 2 แพร่ง ยูโกะเลี้ยวซ้ายเพื่อตรงไปที่ศูนย์การดำรงชีวิตอิสระของคนพิการ ส่วนเด็กสาวเดินเลี้ยวขวาซึ่งนำไปสู่โรงเรียน ในตอนนี้เธอเดินใจลอยจนมีเสียงของใครคนหนึ่งทักขึ้นด้านหลัง เมื่อใกล้ถึงเขตโรงเรียน

"อรุณสวัสดิ์จ้ะโยธินซัง"

"อรุณสวัสดิ์... ค..." ฮิคารุหันกลับไปตอบรับกับเสียงนั้นแต่แล้วต้องหยุดชะงัก เพราะเจ้าของเสียงที่ทักมานั้นคือคิโยซาโตะ อากิระ

"เอ่อ... อ... อรุณสวัสดิ์ คิโยซาโตะซัง" หน้าของเด็กสาวลูกครึ่งซีดลงอย่างเห็นได้ชัดเมื่อพบกับนางฟ้าของเธออย่างไม่คาดคิดในเช้านี้ เธอรู้สึกแปลกๆ กับสาวสวยคนนี้เป็นอย่างมาก

"เป็นอะไรรึเปล่าโยธินซัง สีหน้าเธอดูไม่ดีเลย ไม่สบายรึเปล่า?" เด็กสาวร่างบางเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับเอาหลังมือมาแตะที่หน้าผากของอีกฝ่ายหนึ่ง ฮิคารุถอยหนีทันทีทำเอาเด็กสาวอีกคนตกใจกับท่าทีนั้น

"ข... ขอโทษด้วย เราไม่เป็นอะไร ขอบใจนะ" คนตัวสูงกว่าพูดอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นท่าทีตกใจของอากิระที่ยืนอยู่ตรงหน้า

"งั้นเหรอ? ไม่เป็นอะไรแน่นะ"

"อื้อ"

แล้วทั้งคู่ก็เดินไปโรงเรียนอย่างเงียบๆ หัวใจของฮิคารุเต้นแรงและเร็วด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูกว่าเธอจะดีใจหรือเสียใจดีเมื่อได้พบกับคนที่เธอรู้สึกปลื้มเมื่อแรกเห็น ซึ่งก็เป็นคนๆ เดียวกับคนที่ทำให้เธอรู้สึกกลัวเมื่อได้เห็นรูปถ่ายเมื่อคืน

"โยธินซัง" อากิระพูดขึ้นมาเพื่อทำลายความเงียบ

"หือ... อ้ะ! คะ" ฮิคารุรับตอบด้วยความตกใจเล็กน้อย

"วันนั้นที่เธอมาที่ห้องชมรม เธอถ่ายรูปฉันไว้ใช่มั้ย"

"วันไหนเหรอ"

"ก็วันที่เราเจอกันครั้งแรกยังไงล่ะ"

"เอ๋ เธอจำได้ด้วยเหรอ"

"จำได้สิ ทำไมจะจำไม่ได้ ก็เธอถ่ายรูปฉันแล้วก็เดินหนีไปเลย ฮิ ฮิ ฮิ"

"อื้อ" เด็กสาวลูกครึ่งตอบรับอยู่ในลำคอ ก้มหน้านิดๆ เพราะความเขิน 'ทำไมต้องเขินด้วยนะ นี่เรากลัวคนๆ นี้อยู่ไม่ใช่เหรอ' ฮิคารุคิด

"วันหลังเธอเอารูปมาให้ฉันดูหน่อยได้มั้ย ฉันอยากเห็น"

"ด... ได้สิ"

แล้วเธอก็ได้รอยยิ้มหวานๆ จากเด็กสาวที่อยู่ข้างๆ นี่ถ้าเป็นเมื่อ 1 เดือนก่อนที่เธอเพิ่งรู้จักกับคนๆ นี้ละก็ ป่านนี้เธอคงจะน่าแดงเพราะความเขินและคงจะละลายกับรอยยิ้มนั่นไปนานแล้ว แต่ตอนนี้เธอรู้สึกว่าคนๆ นี้เดาใจได้ยากเหลือเกินเนื่องจากรูปถ่ายที่เธอล้างออกมาเมื่อคืนปรากฏรูปของคนที่อยู่ข้างๆ ว่าเป็นฆาตกรนั้นทำให้ฮิคารุหันไปมองหน้านางฟ้าของเธอแบบหวาดๆ เพราะไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดีเมื่อคนที่ตนเองแอบปลื้มนั้นมาสนิทสนมด้วย

"นี่! ฉันขอเรียกเธอว่าฮิคารุได้มั้ย แล้วเธอเรียกฉันว่าอากิระก็ได้" อากิระพูดต่อไป "ฉันอยากจะรู้จักกับเธอให้มากกว่านี้นะฮิคารุ"

"ด... ได้สิ"

ฮิคารุตอบ จิตใจของเธอรู้สึกสับสน เด็กสาวแสนสวยในตอนนี้กับเด็กหญิงอีกคนที่อยู่ในรูปเมื่อคืนดูแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว ฮิคารุกำลังจะเอ่ยถามคำถามบางอย่างที่ติดค้างอยู่ในใจกับอากิระ แต่ก็มีเสียงอีกเสียงหนึ่งขัดขึ้นมาก่อนที่เธอจะเอ่ยปากถาม

"เอ่อ... อากิ..."

"เฮ้! ฮิคารุ..........." ฮารุกะนั่นเอง เธอเดินมาพร้อมกับยูกิ เมื่อเด็กสาวผมสั้นเห็นอากิระก็ร้องทักขึ้น

"อ้ะ! อรุณสวัสดิ์คิโยซาโตะซัง"

"อรุณสวัสดิ์นากาชิมะซัง อรุณสวัสดิ์ฟุรุตะซัง" อากิระร้องทักเพื่อนทั้ง 2 ของฮิคารุ

"อรุณสวัสดิ์คิโยซาโตะซัง หวัดดีฮิคารุ ทำไมถึงมาด้วยกันล่ะ" ยูกิทักอากิระและเพื่อนสนิท แล้วยิงคำถามทันที

"พอดีเราสองคนเจอกันตรงทางแยกน่ะ เลยเดินมาพร้อมกัน" เด็กหญิงร่างบางตอบคำถามแทนฮิคารุ

"เดี๋ยวฉันไปก่อนนะ แล้วเจอกันจ้ะ แล้วเจอกันนะฮิคารุ" อากิระเมื่อเห็นเพื่อนห้องเดียวกันกับเธอจึงขอตัวเดินแยกไปสมทบ ยูกิกับฮารุกะโบกมือให้กับอากิระ ส่วนเด็กสาวลูกครึ่งก็ได้เพียงแต่พยักหน้าเล็กน้อย

"แหมๆ ๆ ๆ สนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่เห็นบอกพวกเรามั่งเลย" ฮารุกะแซว

"ใช่ๆ ๆ เล่ามาเดี๋ยวนี้เลยนะฮิคารุ" ยูกิใช้ศอกกระทุ้งที่ท้องของเพื่อนขณะที่เดินเข้าประตูโรงเรียน

-------------------------------------------

"อ๋อ! อย่างนี้นี่เอง" เด็กสาวแก้มป่องพยักหน้าอย่างเข้าใจเมื่อได้ยินฮิคารุเล่าให้ฟังว่าเธอรู้จักกับอากิระได้อย่างไร

"คิโยซาโตะซังเนี่ยน่ารักจริงๆ เลยน้า สวยก็สวย เรียนก็เก่ง ใจดี แถมมีมนุษย์สัมพันธ์ดีอีกด้วย ฉันอยากจะเป็นอย่างนั้นบ้างจัง" เด็กสาวผมสั้นพูดพลางและส่งสายตาเป็นประกาย ทำให้เพื่อนอีก 2 คนหัวเราะ ขณะนี้ทั้งสามกำลังรับประทานอาหารกลางวันอยู่ที่ด้านหลังอาคารเรียนที่กินข้าวประจำของพวกเธอ

เด็กสาวลูกครึ่งหัวเราะน้อยๆ ไปกับคำพูดของฮารุกะ แต่ในใจของเธอเต็มไปด้วยความสับสน ความกังวลใจ และหวาดกลัวเกี่ยวกับอากิระ ภาพของคาตากิริ อาซามุ ที่เสียชีวิตยังติดอยู่ในมโนภาพ รวมถึงรูปที่เธอถ่ายได้โดยบังเอิญที่ระบุว่านางฟ้าของเธอเป็นคนฆ่านั้นทำให้จิตใจของเธอตอนนี้ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

"ฮิคารุ... ฮิคารุ... ให้ตายสิใจลอยอีกแล้ว" ยูกิเขย่าตัวของเพื่อนที่หน้าตาเต็มไปด้วยความกังวล

ฮารุกะมองหน้าของเพื่อนสนิท "ฮิคารุ เป็นอะไรรึเปล่า มีอะไรก็บอกพวกเราได้นะ" เด็กสาวผมสั้นพูดขึ้นอย่างเป็นห่วง

"เอ่อ... ฮารุกะ เราตัดสินใจได้แล้ว เราจะเข้าชมรมบาส" ฮิคารุตอบกลับเพื่อนๆ พยายามทำหน้าให้เป็นปกติที่สุด คำพูดของเด็กสาวลูกครึ่งทำให้ฮารุกะดีใจมากจนโผเข้าไปกอด

"จริงเหรอ! เย้ๆๆๆ ดีใจจังเลย คราวนี้แหละทีมของเราได้ผ่านเข้ารอบการแข่งขันระดับประเทศแน่ๆ" เด็กสาวผมสั้นพูดอย่างดีใจ

"ฮารุกะ อย่าเว่อร์น่า... แค่ฮิคารุเข้าชมรมจะทำให้ทีมของโรงเรียนเราเข้ารอบระดับประเทศได้เลยเหรอเนี่ย" เด็กสาวแก้มป่องพูดดักคอเพื่อนสนิท

"ได้สิ ก็ฮิคารุออกจะเก่ง แถมยังมีฉันแล้วก็พวกรุ่นพี่อีก คราวนี้เข้ารอบแน่นอน" ฮารุกะพูดอย่างมั่นใจ ทำเอาเพื่อนของเธออีก 2 คนหัวเราะอีกครั้ง

"แล้วทำไมเธอถึงตัดสินใจเข้าชมรมล่ะ" เด็กสาวขี้เล่นถามขึ้นหลังจากเก็บอาการดีใจจนออกนอกหน้า เนื่องจากยูกิใช้มือตีปรามเธอไว้

"คือพวกเธอก็รู้ใช่มั้ยว่าเราเล่นสตรีทบาสแถวๆ F Zone"

"อื้อ" เพื่อนสาวทั้ง 2 ตอบรับพร้อมกัน

"เมื่อคืนวันเสาร์ เกิดเหตุการณ์ฆาตกรรมขึ้น พ่อกับแม่เราเลยสั่งห้ามไม่ให้เราไปแถวนั้นพักนึง แล้วบอกว่าถ้าเราอยากเล่นบาสก็ให้มาเล่นที่โรงเรียน ถ้าเราไม่เข้าชมรมบาส เราก็คงเล่นไม่ได้"

"งั้นเหรอ... แต่แหม... เรื่องฆาตกรรมนั่น ฉันก็ดูข่าวเหมือนกันนะ น่ากลัวชะมัดเลย" ฮารุกะพูดพลางลูบที่แขน

"แล้วเธออยู่ในเหตุการณ์ด้วยรึเปล่า" ยูกิถามอย่างเป็นห่วง

"เอ่อ... ไม่หรอก เรากลับบ้านมาก่อนน่ะ" ฮิคารุพูดกลบเกลื่อนพลางหลบสายตาของเพื่อนทั้ง 2 คน นี่เธอเป็นคนขี้โกหกไปตั้งแต่เมื่อไหร่

"แล้วเพื่อนๆ ของเธอล่ะ ไม่ว่าเอาเหรอที่ต้องมาเล่นที่โรงเรียน" ฮารุกะถามขึ้นอีก "แต่ฉันก็ดีใจนะที่เธอจะมาเข้าชมรม"

"พวกเขาคงเข้าใจ เรากะว่าจะโทรไปหาพวกเขาวันนี้แหละ" เด็กสาวลูกครึ่งพูดพลางมองไปยังต้นสนที่อยู่ตรงหน้าของเธอ

สองสาวเมื่อเห็นท่าทีของฮิคารุก็รู้สึกว่าเพื่อนของพวกเธอนั้นต้องเป็นอะไรสักอย่างแน่นอน แต่ด้วยเหตุที่ว่าเด็กสาวลูกครึ่งมักจะไม่ค่อยเล่าเรื่องอะไรให้พวกเธอฟังมากนัก แล้วพวกเธอก็ไม่กล้าที่จะถาม ถ้าคนๆ นั้นไม่พูดขึ้นมาเอง

"ฮิคารุ เป็นอะไรรึเปล่า" ฮารุกะถามขึ้น

เด็กสาวลูกครึ่งหันหน้ามาหาเพื่อนทั้ง 2 ที่มีท่าทีเป็นกังวล แล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย เธอตอบเพื่อนของเธอเบาๆ แล้วหันลงมาจัดการกับอาหารที่วางไว้บนตัก

"เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร"

"ฮิคารุ เธอไม่เป็นอะไรแน่นะ" ยูกิหันมาถามย้ำอีกครั้ง

"เราไม่เป็นไร" เจ้าของชื่อตอบแล้วลงมือกินข้าวต่อไป

-------------------------------------------

เมื่อหมดคาบเรียนและทำความสะอาดห้องดนตรีเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฮารุกะพาฮิคารุไปที่โรงยิมเพื่อสมัครเข้าชมรมบาสเก็ตบอลอย่างเป็นทางการ ซึ่งก็ได้รับการตอบรับอย่างดีจากรุ่นพี่ รุ่นเดียวกันและรุ่นน้อง

"ขอต้อนรับเข้าชมรมจ้ะ โยธินซัง เอาเป็นว่าวันพรุ่งนี้เธอมาซ้อมกับพวกเราก็แล้วกัน" ยามาเนะ เคโกะ ม. ต้น ปี 3 ห้องอัสนี กัปตันทีมบาสเก็ตบอลกล่าวขึ้นหลังจากที่ฮิคารุกรอกใบสมัครเรียบร้อยแล้ว

"ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ และขอความกรุณาด้วยค่ะ"

เด็กสาวลูกครึ่งสมาชิกหมาดๆ ของชมรมนั่งดูการซ้อมของสมาชิกคนอื่นๆ อยู่ครู่หนึ่ง สมาชิกของทีมพอมีฝีมืออยู่มากทีเดียว ที่โดดเด่นก็จะมี ฮารุกะ เพื่อนสนิทของเธอที่เล่นเป็นฟอร์เวิร์ด ฮารุกะมีทักษะในการครองบอลที่ดีมาก คนอื่นๆ ในทีมเทียบไม่ติดเลย ยามาเนะ เคโกะ เซ็นเตอร์และกัปตันทีมผู้ที่สามารถบล็อกลูกสำคัญๆ ได้หลายลูก แถมยังเป็นเจ้าแผนการและเป็นศูนย์กลางของทีมได้ดี นิชิเนะ อายะ ม. ต้นปี 2 ห้องตะวัน ฟอร์เวิร์ดที่มีสถิติการทำรีบาวด์เป็นอันดับหนึ่งของทีม และคาวามูระ ชิซึกะ ม. ต้น ปี 1 ห้องหิมะพ้อยต์การ์ดผู้คล่องแคล่ว ครองลูกและส่งลูกได้ดีทั้งๆ ที่อยู่ปี 1 และยังไม่รวมผู้เล่นคนอื่นๆ ที่มีทักษะแล้วความสามารถไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน

"โยธินซัง ปกติแล้วเธอเล่นตำแหน่งอะไร" โมโตสุว่า สุมิเระ อาจารย์วิชาพละศึกษาและโค้ชของทีมบาสเก็ตบอลถามขึ้นระหว่างที่กำลังนั่งดูสมาชิกคนอื่นๆ ซ้อมอยู่

"พ้อยต์การ์ดค่ะ"

"งั้นเหรอ? แล้วเรื่องการชู้ตล่ะ"

"ถนัดลูก 3P  (ลูกชู้ต 3 คะแนน) ค่ะ ชอบยิงจากวงนอกมากกว่าเลี้ยงเข้าไปลุยเอง"

"เข้าใจล่ะ งั้นพรุ่งนี้เตรียมเสื้อผ้ามาซ้อมก็แล้วกันนะ"

"ค่ะ" ฮิคารุตอบรับแล้วอาจารย์โมโตสุว่าก็เดินจากไป

เด็กสาวลูกครึ่งนั่งดูการซ้อมอยู่ประมาณ 1 ชั่วโมงก็ขอตัวกลับบ้าน

'ทีมบาสเก็ตบอลมัธยมต้นเหรอ... ก็ดีเหมือนกันแหะ โทรไปเล่าให้รูธกับเมลฟังดีกว่า' เธอคิดในใจ การเข้าชมรมทำให้เธอลืมเรื่องราวของอากิระได้พักหนึ่งเลยทีเดียว

เมื่อฮิคารุเดินมาถึงล็อกเกอร์ที่ใส่รองเท้าของเธอก็พบว่ามีซองจดหมายฉบับหนึ่งเสียบอยู่ อันที่จริงแล้วตั้งแต่เข้ามาเรียนทีโรงเรียนนี้เธอก็ได้รับจดหมายอยู่บ่อยๆ เป็นจดหมายรักจากรุ่นพี่ รุ่นเดียวกันและรุ่นน้อง แต่เธอไม่ค่อยสนใจนักกับเรื่องพวกนี้แค่เปิดออกอ่านให้ผ่านตาและก็ผ่านไป และค่อนข้างจะงงเสียด้วยซ้ำเมื่อเธอเป็นที่รู้จักของคนอื่นทั้งๆ ที่เธอเป็นคนที่ไม่เปิดเผยตัวมากนัก เด็กสาวมองดูซองจดหมายนั้นอยู่ครู่หนึ่ง เธอรู้สึกว่าภายในซองจดหมายฉบับนี้มีอะไรบางอย่างที่ทำให้ต้องเปิดออกโดยทันที

"อ้ะ!"

ฮิคารุตกใจเมื่อได้เห็นสิ่งที่อยู่ในซองจดหมาย มันเป็นรูปของคาตากิริ อิซามุ นอนตายอยู่บนพื้นโดยมีร่างของอากิระ ยืนยิ้มอย่างเยือกเย็นอยู่ และอีกรูปคือรูปที่ขยายให้เห็นใบหน้าของอากิระให้เด่นชัดมากขึ้น รูปทั้ง 2 ใบนั้นคือรูปที่เธอเพิ่งจะล้างเมื่อคืนนี้!

"ม... ไม่นะ... ท... ทำไมมันถึงมาอยู่ที่นี่ได้!"

เด็กสาวหันซ้ายหันขวาไปรอบๆ ห้องล็อกเกอร์ แต่ก็ไม่มีใคร เธอยืนนิ่งด้วยความกลัว สายตาของเธอจับจ้องไปที่รูปถ่าย 2 ใบนั้นด้วยความตื่นตระหนก ทันใดนั้นก็มีเสียงคนเดินเข้ามาในห้องล็อกเกอร์  ฮิคารุรีบยัดซองจดหมายใส่กระเป๋าโดยเร็วแล้วรีบวิ่งออกจากโรงเรียนด้วยความหวาดกลัว

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น