web stats

ข่าว

 


Evil Angel - Chapter 10 - I'll drag you to the dark side of mine

โพสต์โดย: nuffy วันที่: 04 มิถุนายน 2014 เวลา 16:26:43 อ่าน: 310

Chapter 10: I'll drag you to the dark side of mine

เมื่อกลับมาจากเข้าค่ายพักแรม เด็กสาวลูกครึ่งก็ล้มป่วยลงด้วยอาการของเธอค่อนข้างรุนแรงเพราะช็อคหลังจากเห็นเหตุการณ์ที่มาม่าซังร้านทาดาเตะฮาชิถูกอากิระฆ่าตายต่อหน้าต่อตา เธอมีไข้ขึ้นสูง เพ้อออกมาไม่ได้ศัพท์ อาเจียน และนอนไม่หลับจนแพทย์ต้องฉีดยานอนหลับให้เพื่อร่างกายจะได้พักผ่อน การล้มป่วยครั้งนี้สร้างความตกใจและกังวลใจให้กับพ่อ แม่ ญาติๆ และคนรู้จักเป็นอย่างมากเพราะโดยปกติแล้วฮิคารุเป็นคนที่แข็งแรงและแทบไม่เคยเจ็บป่วยถึงขั้นล้มหมอนนอนเสื่อเลย เธอนอนซมนานหลายวัน ช่วงระหว่างที่นอนพักรักษาตัวอยู่ที่บ้านนั้น คุณตา ญาติๆ และเพื่อนๆ ต่างก็มาเยี่ยมทั้งรูธ เมล ด็อก ดีแลนด์ ร็อบ เคซีย์ ทริเซีย และหลายต่อหลายคนจากโรงเรียนนานาชาติ ยังไม่รวมถึงจิกะที่ขนของมาฝากและเยี่ยมไข้ที่กองเป็นภูเขาจากชิซึโอกะ ยูกิ ฮารุกะและเพื่อนๆ ที่โรงเรียนก็มาเยี่ยมด้วยความรู้สึกเป็นห่วงเป็นใย (รวมถึงการบ้านในช่วงวันที่เธอหยุดไป) ในวันสุดท้ายของภาคเรียนที่ 2 ฮิคารุที่ยังคงนอนอยู่บ้านก็ได้พบกับแขกที่เธอไม่อยากจะเจอ

"สวัสดีฮิคารุ"

อากิระที่อยู่ในเครื่องแบบนักเรียนทักขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในห้องนอน ทำให้เด็กสาวที่นอนอยู่ซมเพราะพิษไข้อยู่บนเตียงตกใจและถอยหนี

"ธ... เธอมาทำไมที่นี่"

"โย... ทำไมทำอย่างนั้นละลูก เพื่อนเค้าอุตส่าห์มาเยี่ยม" ธิติวัฒน์ดุลูกสาว

"ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่ทำไมเรียกฮิคารุว่าโยละคะ คุณลุง"

"เรียกว่าคุณพ่อก็ได้จ้า โยเป็นชื่อเล่นของฮิคารุ คนไทยชอบเรียกชื่อเล่นกัน ใครๆ ก็คิดว่าชื่อโยมาจากนามสกุลโยธิน แต่อันที่จริงแล้วโยมาจากภาษาญี่ปุ่นโบราณแปลว่าความร้อนแรง"

"อ๋ออย่างนั้นเหรอคะ... เข้าใจตั้งชื่อนะคะคุณพ่อ แล้วคุณแม่ละคะ... ไม่ทราบว่าไปไหน" ฮิคารุรู้สึกว่าอากิระกำลังเข้ามาตีสนิทกับครอบครัวของเธอ

"วันนี้มีประชุมที่ทำงาน ใกล้เลิกแล้วล่ะ เดี๋ยวพ่อจะออกไปรับแล้ว" ธิติวัฒน์พูดพลางดูนาฬิกา "อากิระจัง งั้นพ่อฝากหนูดูแลโยก็แล้วกันนะ"

'เห... อากิระจัง... นี่คุณพ่อไปสนิทกับอากิระตั้งแต่เมื่อไหร่' เด็กสาวที่นอนอยู่บนเตียงคิดในใจ

ฮิคารุร้องครางในใจเมื่อเห็นธิติวัฒน์เดินออกจากห้องไป 'ไม่นะ... คุณพ่อ อย่าทิ้งหนูไป'

"ค่า หนูจะดูแลฮิคารุให้ดีที่สุดคะ เชื่อมือได้เลย" อากิระส่งยิ้มมาให้ฮิคารุ

ธิติวัฒน์เดินออกจากห้องไปแล้ว ทิ้งให้เด็กสาวสองคนอยู่กันตามลำพัง เด็กสาวร่างบางเดินดูรอบๆ ห้องที่จัดไว้อย่างเป็นระเบียบ ทั้งชั้นวางโทรทัศน์ โต๊ะหนังสือ ตู้เสื้อผ้า ชั้นวางของ ชั้นหนังสือที่อัดแน่นไปด้วยหนังสือชนิดต่างๆ หลากหลายภาษา โต๊ะญี่ปุ่นตัวเล็กหน้าเตียงที่มีกลองสแนร์กับไม้กลองวางอยู่ รวมถึงกีต้าร์โปร่งหลังเต่าที่พิงไว้ข้างตู้เสื้อผ้า อากิระที่หยิบสิ่งของชิ้นนั้นชิ้นนี้มาดู และถามเจ้าของห้องถึงที่มาที่ไปเกี่ยวกับของแต่ละชิ้นด้วยท่าทางทีน่ารักน่าเอ็นดูยิ่งนัก

"อ้ะ! อัลบั้มรูปนี่"

อากิระร้องอย่างดีใจเมื่อเห็นอัลบั้มรูปของฮิคารุที่วางอยู่บนโต๊ะหนังสือ เธอหยิบขึ้นมาแล้วเดินมาหาเจ้าของห้องที่นอนอยู่บนเตียง

"นี่ๆๆ ที่นี่ที่ไหนเหรอ แปลกจังเลย"

อากิระชี้รูปใบหนึ่งที่มีฮิคารุ พ่อและแม่ของเธอ รวมถึงผู้ใหญ่อีก 2 คน และเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ดูแล้วมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับฮิคารุ ทุกคนยืนอยู่หน้าสิ่งก่อสร้างสีทองรูปร่างแปลกตา มียอดแหลม มีลำตัวและมีฐานเป็นทรงแปดเหลี่ยม ที่อยู่ข้างๆ กันก็มีสิ่งก่อสร้างลักษณะคล้ายร่มสีทองซ้อนกันห้าชั้น

"เอ่อ วัดที่เชียงใหม่ รู้สึกจะชื่อวัดพระธาตุดอยสุเทพ เชียงใหม่เป็นจังหวัดที่อยู่ทางตอนเหนือของประเทศไทย" ฮิคารุตอบด้วยเสียงแหบพร่า

"งั้นเหรอ สวยจัง ฉันอยากไปบ้าง"

อากิระขึ้นมานอนบนเตียงข้างๆ ฮิคารุ เธอเอาศีรษะเกยที่ไหล่ของอีกฝ่าย ทำให้เจ้าของห้องผวาและถอยห่างจนเกือบจะตกเตียง แต่ผู้มาเยือนก็ดึงตัวเด็กสาวอีกคนกลับมาจนได้

"นี่! ฮิคารุ ปิดเทอมเธอจะไปไหน"

"ไปเมืองไทย ไปอยู่กับคุณลุงคุณป้าที่นั่นพักนึง"

"งั้นเหรอ"

"ล... แล้วเธอล่ะ"

"ก็คงฝึกอยู่ที่โรงฝึกที่บ้าน แล้วก็ทำงาน"

'คำว่าทำงานของอากิระก็คือการฆ่าคนน่ะสินะ' ฮิคารุคิด

"ล... แล้วเธอไม่ไปเที่ยวไหนบ้างเลยเหรอ"

"ฉันไม่เคยได้ออกไปเที่ยวไหน ยกเว้นถ้าได้ไปกับโรงเรียน" อากิระพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้านิดๆ "อยากไปเที่ยวตอนปิดเทอมบ้างจัง"

"ไม่ลองชวนเพื่อนๆ ที่ห้องไปดูล่ะ"


"ไม่เอาด้วยล่ะ พวกนั้นน่าเบื่อจะตาย คุยกันแต่เรื่องอะไรก็ไม่รู้ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย" เด็กสาวผู้มาเยือนส่ายศีรษะไปมา เส้นผมสวยของเธอสยายเต็มที่ไหล่ของฮิคารุ

"งั้นเหรอ แย่จังเลยนะ"

ความเงียบเข้าครอบงำคนทั้งคู่อยู่พักหนึ่ง ผู้มาเยือนที่ยังคงนอนซบไหล่เจ้าของห้อง และดูภาพจากอัลบั้มรูปไปเรื่อยๆ

"เธอนี่ถ่ายรูปสวยจังเลยน้า...."

เด็กสาวร่างบางชม ดวงตาสีน้ำตาลคู่สวยสอดส่ายสายตาไปมาตามรูป ทำให้เจ้าของห้องรู้สึกงงกับท่าทีของอากิระในตอนนี้ ที่ดูไม่เหมือนกับเด็กสาวคนเดียวกันเมื่อตอนเข้าค่าย เธอรู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก คนๆ นี้มีจุดประสงค์อะไรกันแน่

"ธ... เธอมาที่นี่ทำไมกันแน่ อากิระ เธอไม่ได้มาฆ่าเราหรอกเหรอ" ฮิคารุถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ

ผู้มาเยือนเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคนป่วย "ทำไมฉันต้องฆ่าเธอด้วยล่ะ"

"ก็... ก็สิ่งที่เธอทำในวันนั้น แล้วก็ผู้หญิงที่ใส่หน้ากากพูดว่าถ้าเสร็จแล้วก็ฆ่าทิ้งน่ะ"

อากิระไม่ตอบ เธอหันกลับไปให้ความสนใจกับรูปต่อ จนถึงรูปที่เธออยู่ในชมรมยิงธนู ฮิคารุถ่ายออกมาได้สวยมาก นางฟ้าแสนสวยยิ้มน้อยๆ พลางเอามือลูบไปที่ภาพใบนั้นอยู่นาน หลังจากนั้นเธอเปิดดูรูปไปอีกเรื่อยๆ บางครั้งก็หัวเราะคิกคักไปกับรูปถ่ายตลกๆ เธอพูดคุยและถามคำถามเกี่ยวกับสิ่งที่อยู่ในรูปจากฮิคารุที่ยังคงนอนงงอยู่บนเตียงข้างๆ เธอและตอบคำถามทุกคำถามที่เธอถามมา จนมาถึงรูปที่ค่ายพักแรม ผู้มาเยือนมองดูรูปที่คนป่วยถ่ายก่อนที่ทั้งสองจะต่อสู้กันในป่า

"ฉันไม่คิดว่าเธอจะยังเอารูปนี้มาใส่แล้วซะอีก"

"มันเป็นรูปที่สวยมาก เราไม่ลังเลใจเลยที่จะเอามาใส่ไว้ในอัลบั้ม"

อากิระเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มหวานให้กับคนป่วย เธอวางอัลบั้มรูปลงแล้วหลับตา เอาศีรษะซบลงกับไหล่ของฮิคารุ มือทั้งสองข้างกอดตัวของอีกฝ่ายหนึ่งแน่นราวกับกลัวว่าเด็กสาวที่อยู่ข้างๆ จะหายไป

"ขอฉันอยู่อย่างนี้สักพักนะ"

"อื้อ" เจ้าของห้องตอบรับ ในใจยังคงสับสน

เวลาผ่านไประยะหนึ่ง เด็กสาวลูกครึ่งก็เอ่ยปากถามอากิระขึ้นมาว่า

"อากิระ"

"หือ" อากิระตอบทั้งๆ ที่ยังหลับตาอยู่ เธอขยับตัวเข้าใกล้ฮิคารุมากยิ่งขึ้น ร่างกายของทั้งสองแนบชิดกันจนได้ยินเสียงหัวใจเต้น

"หลับอยู่รึเปล่า"

"เกือบแล้ว"

"เรานอนไม่หลับนะ นอนไม่หลับมานานแล้วด้วยตั้งแต่ผู้ชายอ้วนตาย พอหลับตาก็เห็นแต่ภาพของคนพวกนั้น ร... เรากลัว"

"เหรอ"

ทั้งๆ ที่ต้นเหตุที่ทำให้ฮิคารุต้องมานอนซมและเผชิญกับความเครียดอยู่อย่างนี้นอนกอดเธออยู่ข้างๆ แต่เด็กสาวลูกครึ่งก็ยังอดไม่ได้ที่จะบอกความในใจของเธอที่ไม่สามารถบอกกับใครกับอากิระ บุคคลที่ทำให้เธอต้องเป็นแบบนี้

"อ... อากิระ ถามอะไรหน่อยสิ"

"อื้อ"

"เธอมาที่นี่ทำไม"

"ฉันอยากอยู่ใกล้ๆ เธอ"

"เอ๋"

"ฮิคารุ ชื่อของเธอแปลว่าแสงสว่างใช่มั้ย"

"ใช่"

"ใครเป็นคนตั้งชื่อให้เธอ"

"คุณตาเป็นคนตั้งให้"

"ฉันชอบชื่อนี้นะ ชอบชื่อเล่นของเธอด้วย และก็ชอบตัวเธอด้วย" อากิระเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฮิคารุ

"และฉันก็จะขอเป็นคนดึงเธอที่เป็นเหมือนแสงสว่างเข้าไปสู่ความมืดมิดเอง"

"ธ... เธอพูดอะไรออกมา" เจ้าของห้องตกใจกับคำพูดของคนที่นอนอยู่ข้างๆ

"เธอหมายความว่ายังไง"

"เธอเป็นของฉัน ฮิคารุ เป็นของฉันคนเดียว"

"อะไรนะ!"

"ฉันอิจฉาเธอที่มีพ่อกับแม่ที่แสนดี มีเพื่อนๆ ที่น่ารักคอยช่วยเหลือตลอด และฉันอิจฉาเธอ ที่เธอได้ทำอะไรอย่างที่ใจอยากจะทำ แต่สำหรับฉัน... ฉันทำไม่ได้... ไม่ได้... ทำอะไรอย่างที่ใจต้องการไม่ได้เลย! ฮิคารุ เธอรู้มั้ยตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันอยากจะทำอะไร"

"......................."

"ฉันอยากจะทำให้เธอรู้ว่าชีวิตของคุโนอิชิที่ต้องแบกรับภาระหน้าที่สืบทอดสำนักอย่างฉันเป็นยังไง ชีวิตยากลำบากที่มีแต่การฝึกน่ะเป็นยังไง คนที่ไม่สามารถออกไปเที่ยวเล่นเหมือนคนอื่นๆ อย่างฉันเป็นยังไง ตั้งแต่นี้ต่อไป ถ้าฉันออกไปทำงาน เธอต้องไปกับฉันด้วย!"

"ท.... ทำไมเราต้องไปกับเธอ"

"ถ้าเธอไม่ คนที่อยู่ในรูปพวกนี้ จะตายทีละคนๆ และฉันบอกแล้วไงว่าเธอเป็นของฉัน เธอเป็นคนนอกสำนักเพียงคนเดียวที่รู้ตัวตนที่แท้จริงของฉัน คนฉลาดอย่างเธอก็คงจะรู้นะว่าถ้าเรื่องนี้แพร่งพรายออกไปภายนอก เธอกับครอบครัวที่น่ารักของเธอและเพื่อนๆ จะเป็นยังไง"

อากิระชี้รูปของเพื่อนๆ ของเจ้าของห้องที่อยู่ในกรอบรูปบนโต๊ะข้างเตียง ฮิคารุมองตามด้วยสีหน้าที่ตกใจ

"เอาล่ะ... ตอนนี้ถึงเวลานอนของโยจังที่แสนดีของอากิจังแล้ว ฮิ ฮิ" อากิระชันตัวขึ้นมาและส่งสายตาเจ้าเล่ห์ 

"ธ... เธอจะทำอะไร"

"ก็แค่ช่วยให้เธอหลับสบาย และดูแลเธอตามที่ฉันรับปากกับพ่อของเธอไว้" ผู้มาเยือนใช้นิ้วโป้งแทงลงไปที่ต้นคอด้านซ้ายของฮิคารุ เด็กสาวลูกครึ่งหลับไปในทันที

อากิระก้มลงจูบที่หน้าผากของเด็กหญิงที่นอนอยู่ "ราตรีสวัสดิ์นะโยจัง แล้วเจอกันตอนเปิดเทอม" แล้วเธอก็เดินออกจากห้องไป พร้อมรูปถ่ายที่มีรูปเธอทั้ง 4 ใบ คือรูปที่ชมรมยิงธนู รูปที่ค่ายพักแรม และรูปที่มีคาตากิริ อิซามุนอนตายอยู่แทบเท้าของเธอ 2 รูป ที่เจ้าของห้องซ่อนไว้ในลิ้นชักด้านในสุดของโต๊ะหนังสือ

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น