web stats

ข่าว

 


Evil Angel - Chapter 12 - Mel's Words and Good Bye Kiss

โพสต์โดย: nuffy วันที่: 04 มิถุนายน 2014 เวลา 16:20:23 อ่าน: 298

Chapter 12: Mel's Words and Good Bye Kiss

งานเลี้ยงก็ย่อมมีวันเลิกรา เมื่อเด็กทุกคนเล่นกันอย่างสนุกสนานก็ต้องถึงเวลากลับบ้าน ก่อนกลับด็อกกำชับให้ทุกคนกลับบ้านเป็นกลุ่มเพื่อหลีกเลี่ยงกับเหตุการณ์อันไม่พึงประสงค์ เพราะช่วงระหว่างที่ฮิคารุอยู่ประเทศไทยนั้น เกิดเหตุการณ์ฆาตกรรมขึ้นมากมายในเขตเมืองและเขตที่อยู่ใกล้ๆ กับ F Zone เด็กสาวลูกครึ่งไม่สงสัยเลยว่าเหตุการณ์เหล่านี้เป็นฝีมือของใครไปไม่ได้นอกจากเด็กสาวที่ยิ้มร่าเหมือนนางฟ้าแต่ภายในกลับเป็นเหมือนดั่งปิศาจที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอนั่นเอง

"So, you will go back with your friends, right? (ตกลงแกจะกลับบ้านพร้อมเพื่อนใช่มั้ย?)"

"That's right, sis. See ya (ใช่แล้วพี่สาว ไปล่ะ)"

แล้วฮิคารุก็เดินเข้าไปหอมแก้มรูธอย่างที่เคยทำ เธอเดินเข้าไปลาเมล จิกะและเพื่อนทุกคนด้วยลักษณะเดียวกัน ซึ่งสร้างความประหลาดใจและทำให้กับเด็กสาวอีก 3 คนที่ยืนรอ ทั้งสามรู้สึกเขินนิดๆ จากวิธีการบอกลาของบรรดาเด็กต่างชาติ เพราะพวกเธอไม่ค่อยได้เห็นวัฒนธรรมในการลาจากเช่นนี้มากนัก

"See you later. (แล้วพบกันใหม่)" เด็กหนุ่มและเด็กสาวชาวต่างชาติและลูกครึ่งเข้ามาบอกลายูกิ ฮารุกะ และอากิระ

"See you and good night. (แล้วพบกัน ราตรีสวัสดิ์)" เด็กสาวทั้งสามตอบพร้อมกัน

เมลเดินเข้ามาหา 3 สาวแล้วกล่าวคำอำลาเป็นภาษาญี่ปุ่น แล้วเธอก็หันหน้ามาหาอากิระแล้วพูดว่า

"You look like a coin which has two faces. (เธอเหมือนกับเหรียญ ที่มีหน้า 2 ด้าน)" เด็กสาวร่างบางขมวดคิ้วกับคำพูดของสาวร็อค

"I don't know whether Yo is your missing piece or not but please note, the missing piece like her can be big O someday. You ain't big O but you might be a happy unfulfilled circle. (ฉันไม่รู้หรอกนะว่าโยจะเป็นส่วนที่หายไปของเธอรึเปล่า แต่ขอให้เธอรู้ไว้ว่า อีกหน่อยเจ้าส่วนที่หายไปจะกลายเป็นบิ๊กโอได้ในวันหนึ่ง เธอไม่ใช่บิ๊กโอ แต่ฉันคิดว่าเธอจะเป็นเจ้าวงกลมแหว่งๆ ที่มีความสุขได้)"

"Oh! Another thing if you plan to do something bad with my dear pal, I swear I will hunt you down. (อ้อ! อีกอย่าง ถ้าเธอคิดที่จะทำอะไรไม่ดีกับเพื่อนของฉันละก็ ฉันสาบานเลยว่าฉันจะตามล่าเธอ)" เด็กสาวผมเดธร็อคพูดด้วยท่าทางจริงจังพร้อมกับส่งสายตาท้าทายให้กับอากิระ เธอหันมาจูบลาที่แก้มของฮิคารุที่ยืนฟังอยู่ข้างๆ อีกครั้งหนึ่งแล้วเดินจากไป

"เมลพูดว่าอะไรเหรอ ฉันไม่เข้าใจ" ฮารุกะพูดและหันมามองหน้ายูกิ ซึ่งเพื่อนสาวก็ส่ายหน้าแบบไม่มีความเห็น 

"คิโยซาโตะซัง เธอเข้าใจที่เมลพูดมั้ย"

"ฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน" อากิระพึมพำแล้วเดินตามฮิคารุที่เดินนำออกไปแล้ว

-------------------------------------------

เด็กสาว 4 คนเดินตรงไปยังสถานีรถไฟโดยใช้เส้นทางที่มีคนพลุ่กพล่านตามคำสั่งของด็อก ซึ่งยูกิก็ยิงคำถามกับเพื่อนลูกครึ่งของเธอเป็นคนแรก

"นี่! ฮิคารุ ไปเที่ยวมาเป็นยังไงบ้าง"

"สนุกดี ได้ไปเที่ยวทะเลกับปีนเขามา" แล้วฮิคารุก็เล่าเรื่องราวที่เธอได้ไปเที่ยวมาให้เพื่อนๆ ฟัง ทั้งหมดหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน

"แหมม น่าอิจฉาจังเลย ฉันกับยูกิไม่ได้ไปไหนเลยนอกจากอยู่บ้าน สนามบาสและก็โรงฝึกที่บ้านของยูกิ" เด็กสาวผมสั้นพูดขึ้นอย่างอิจฉาแล้วหันมาหาอากิระ

"แล้วคิโยซาโตะซังล่ะ"

"เรียกฉันว่าอากิระเถอะ... ฉันเหรอ ก็ไม่ได้ไปไหนเหมือนกัน นอกจากบ้านและก็สนามซ้อมยิงธนู"

"อื้อ! ใช่ๆ ๆ เดี๋ยวก็จะแข่งแล้วนี่เนอะ รู้สึกว่าตารางการแข่งช่วงฤดูหนาวของพวกเราจะไล่ๆ กันเลย" ยูกิพูด

"นั่นสิ ว้า! อย่างนี้ฉันกับฮิคารุก็ไปเชียร์เธอกับอากิระจังไม่ได้ล่ะสิ" ฮารุกะพูดอย่างเสียดาย

"งั้นเหรอ" เด็กสาวลูกครึ่งพูดขึ้นมาเบาๆ

ทั้งหมดเดินมาถึงสถานีรถไฟ ผู้คนค่อนข้างหนาแน่น มีคนยืนรอรถไฟอยู่เต็มชานชลา เด็กหญิงทั้ง 4 คนพยายามเกาะกลุ่มกันอย่างเหนียวแน่น

"โห... คนเยอะจัง ถ้าพวกเราแยกกันจะทำยังไงกันดีเนี่ย ฮารุกะบ่นอุบพร้อมๆ กับก้มลงไปดูถุงของที่ตนเองหิ้วอยู่ในมือ

"พวกเราพยายามเกาะกลุ่มกันดีกว่า ถ้าถูกเบียดให้แยกกันก็เจอกันหน้าสถานีก็แล้วกันนะ" เด็กสาวแก้มป่องพูด หันไปมองฮิคารุที่ช่วยอากิระถือถุงใบใหญ่อยู่

"เอาอย่างนั้นก็ได้" อากิระเห็นด้วยกับความคิดของเพื่อน

เมื่อรถไฟมาถึงก็เป็นไปตามที่คาดทั้ง 4 คนถูกฝูงชนเบียดให้แยกออกเป็น 2 กลุ่ม ฮารุกะกับยูกิถูกผลักออกไปให้อยู่ในตู้โดยสารอีกตู้หนึ่ง ส่วนฮิคารุกับอากิระถูกฝูงชนดันให้เข้าไปอยู่มุมด้านในสุดของตู้รถไฟ อากิระอยู่ในสภาพที่หลังและด้านขวามือของเธอถูกดันให้ติดกับผนังของตู้โดยสาร ส่วนฮิคารุก็ยืนอยู่ข้างหน้าเธอและถูกฝูงชนเบียดให้เข้าใกล้อากิระมากขึ้น ในมือของทั้งคู่ถือของอย่างพะรุงพะรัง

"น่าจะเอาของวางไว้บนพื้นได้นะ" ทั้งคู่ถูกเบียดจนไม่สามารถยืนได้ถนัดนัก ถุงสินค้าที่ซื้อมาเป็นอุปสรรคในการทรงตัว เมื่อเด็กสาวลูกครึ่งทรงตัวได้แล้ว เธอมองดูพื้นที่เล็กน้อยตรงเท้าขาของเธอ แล้วก็วางถุง 2 ? 3 ใบลงบนพื้น แล้วก็ใช้มือข้างหนึ่งแย่งถุงที่อากิระถืออยู่มาถือซะเอง

"ฉันถือเองได้น่า" อากิระตอบอย่างอายๆ เมื่อถูกคนที่อยู่ตรงหน้าแย่งถุงไปจากมือ ตัวเธอเองยังยืนได้ไม่ค่อยถนัดนัก เพราะถุงที่เธอถืออยู่และถุงที่ฮิคารุวางอยู่ตรงขาของเธอ

"เอามาเถอะ เธอจะยืนไม่อยู่แล้วนะ" ฮิคารุพูดพลางสบตากับอากิระ เมื่อคนตัวเล็กกว่าสบตาตอบเธอหันหน้าออกไปทางอื่นอย่างเขินอาย ใบหน้าของอากิระแดงระเรื่อ

"อากิระ นี่เธอเขินเราเหรอ" เมื่อเด็กสาวลูกครึ่งเห็นท่าทางของคนที่อยู่ตรงหน้าแบบนั้นก็อดที่จะขำไม่ได้ ทำไมกันนะทั้งๆ ที่คนๆ นี้ทำให้เธอเจ็บปวดใจเป็นที่สุด แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกชอบท่าทีที่เขินอายและหัวใจรู้สึกเต้นแรง

"เปล่า" อากิระตอบทั้งๆ ที่เธอยังคงหน้าแดงและหลบสายตาของอีกคน

ฮิคารุยิ้มน้อยๆ เมื่อได้ยินคำตอบแบบข้างๆ คูๆ เธอไล่สายตามองไปที่ใบหน้าของคนที่อยู่ตรงหน้า ใบหน้าขาวที่ตอนนี้มีสีแดงระเรื่ออยู่ที่แก้ม ดูแล้วน่ารักน่าเอ็นดู ดวงตากลมโตสีน้ำตาลที่แกล้งมองไปทางอื่นและหันมาสบตากับเธอบ้างในบางครั้ง และทุกครั้งที่ทั้งคู่สบตากับใบหน้าของอากิระก็จะยิ่งมีสีของเลือดฝาดแต่งแต้มมากขึ้น ผมยาวสีดำเป็นเงาสวยที่ระต้นคอขาวอย่างไม่เป็นระเบียบแต่ก็ดูดี ริมฝีปากบางสีชมพูแสดงอาการไม่พอใจเล็กน้อยเมื่อถูกจ้องมอง เด็กสาวลูกครึ่งอมยิ้มนิดๆ และมองคนที่อยู่ตรงหน้าต่อไป

"มองอะไรของเธอ?" คนที่ถูกจ้องถามขึ้น 

"You're so cute, I can't take my eyes off you. (ก็เธอน่ารักนี่ จนเราไม่อยากมองไปที่อื่นเลย)"

"อย่ามาบ้าน่า?"

"I'm not crazy, I just wanna see an angel who stands in front of me. (ไม่ได้บ้าสักหน่อย ก็แค่อยากมองดูนางฟ้าที่ยืนอยู่ตรงหน้าก็เท่านั้นเอง)"

ใบหน้าของอากิระมีสีแดงมากขึ้น ริมฝีปากที่เปลี่ยนจากความไม่พอใจมาเป็นอมยิ้มน้อยๆ เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตาคนที่สูงกว่าที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ซึ่งดวงตาสีน้ำตาลเข้มของฮิคารุก็จ้องกลับมา

"อากิระ... เราขอกอดเธอได้มั้ย" ฮิคารุพูดออกมาเบาๆ เด็กสาวร่างบางนิ่งไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้าน้อยๆ

เด็กสาวลูกครึ่งขยับตัวเข้าไปใกล้เด็กหญิงอีกคนมากขึ้น เธอใช้มือข้างที่ว่างอยู่โอบไปที่เอวบางๆ ของอากิระแล้วดึงเข้ามาหาตัว ซึ่งเธอคนนั้นก็เคลื่อนตัวเข้ามาตามแรงของคนตัวสูงกว่าอย่างไม่ขัดขืน เธอซบหน้าลงที่บ่าของอีกคนแล้วหลับตาเพื่อที่จะรับเอาความอบอุ่นจากตัวของคนที่อยู่ตรงหน้าผ่านเข้ามาสู่ตัวเธอให้มากขึ้น ลมหายใจของทั้งคู่เป็นจังหวะเดียวกัน ต่างคนต่างก็ได้ยินเสียงหัวใจเต้นของกันและกัน ฮิคารุใช้มือลูบผมสวยของเด็กสาวร่างบางช้าๆ

"เธอรู้สึกยังไงบ้าง" ฮิคารุกระซิบที่ข้างหูของเด็กสาวที่อยู่ในอ้อมกอด

"อบอุ่นจัง" อากิระตอบพลางใช้มือกอดที่ลำคอของอีกคนให้แน่นขึ้น "อบอุ่นมากๆ เลย เธอนี่อบอุ่นสมกับชื่อแสงสว่างเลยนะฮิคารุ"

"เราดีใจนะที่เธอพูดแบบนั้น เราสามารถให้ความอบอุ่นกับเธอได้ ถ้าเธอต้องการ เราสัญญา" คนตัวสูงกว่าพูดแล้วเว้นจังหวะไปครู่หนึ่ง

"?ถ้าเป็นแบบนี้แล้วเธอยังอยากจะให้เราเข้าไปสู่ความมืดมิดอีกอย่างนั้นหรือ อากิระ"

"......................."

ไม่มีคำตอบจากคนในอ้อมกอด เธอนิ่งเงียบ ซึ่งฮิคารุก็ไม่ได้บังคับเธอให้ตอบอะไร ตอนนี้ทั้งเด็กสาวทั้งสองต่างก็ใช้ความคิดอย่างเต็มที่ ฝ่ายหนึ่งคิดที่จะหาทางออกจากเรื่องที่ปวดใจโดยใช้วิธีที่ละมุ่นละม่อมที่สุด ในขณะที่อีกฝ่ายหนึ่งพยายามหาวิธีที่จะทำให้ฝ่ายตรงข้ามกลับมาอยู่ในเงื้อมมืออีกครั้ง

เด็กสาวทั้งสองยืนกอดกันจนกระทั่งใกล้ถึงสถานีที่จะต้องลง ฮิคารุผละตัวออกจากอากิระอย่างช้าๆ แล้วส่งยิ้มให้ เธอก้มลงไปหยิบถุงที่วางอยู่บนพื้นขึ้นมาถือแล้วหันไปทางอื่น ส่วนอากิระนั้นยืนเอาหลังพิงผนังขบวนรถมองที
เด็กสาวลูกครึ่งอย่างใช้ความคิด เมื่อถึงสถานีที่จะต้องลงทั้งคู่ก็เดินออกมาหายูกิกับฮารุกะที่ยืนรออยู่แล้ว ตู้ที่พวกเธอเพิ่งจะลงมานั้นมีคนน้อยกว่าตู้ที่ทั้งสองคนถูกเบียดขึ้นไป

"เป็นไงบ้าง 2 คน โห... ถูกเบียดซะเสื้อยับเชียวอากิระจัง" ยูกิทัก เด็กสาวอีก 2 คนที่เพิ่งเดินขึ้นมาจากสถานี

"ก็นิดหน่อยน่ะ" อากิระตอบ

และแล้วเด็กสาวทั้ง 4 ออกเดินอีกครั้งเพื่อกลับบ้านอย่างเงียบๆ

"นี่! ฮิคารุ" ฮารุกะพูดขึ้นมาทำลายความเงียบ

"อะไรเหรอ"

"เวลาเธอเจอพวกเมลกับรูธน่ะ เธอทำอย่างนั้นทุกครั้งเลยเหรอ"

"อย่างนั้น หมายถึงอะไรน่ะ เราไม่เข้าใจ"

"ฮารุกะคงหมายถึงเวลาเธอเจอพวกเพื่อนๆ เธอที่โรงเรียนนานาชาติน่ะ เธอกอดกับหอมแก้มทุกครั้งเลยเหรอ" ยูกิอธิบาย

"ใช่ๆ ฉันจะหมายความว่าอย่างนั้นแหละ"

"อ๋อ ใช่แล้ว" ฮิคารุตอบ

"กับทุกคนเหรอเลย"

"ส่วนใหญ่กับเพื่อนที่สนิทๆ กันมากกว่า ถ้าไม่สนิทก็ไม่ทำอย่างนั้นหรอก"

"แล้วทำอย่างนั้นกับพวกผู้ชายบ้างรึเปล่า" ยูกิถาม

"ก็แค่ไม่กี่คน"

"ใครบ้าง" เด็กสาวผมสั้นถามบ้าง

"ก็มีคุณพ่อ คุณตา ด็อก ร็อบ โทมัส แล้วก็เพื่อนผู้ชายอีก 2 ? 3 คนที่ไม่ได้มาวันนี้ นอกนั้นก็ทักทายกันธรรมดา"

"งั้นเหรอ" ยูกิกับฮารุกะพูดพร้อมกัน

เมื่อทั้งหมดเดินไปถึงถนนหน้าสถานี ยูกิกับฮารุกะก็แยกกันไปยืนรถประจำทางที่ถนนอีกฝากหนึ่ง

"จะไม่ Good bye kiss กันหน่อยเหรอ" ฮิคารุแกล้งถามเพื่อนสนิททั้งสอง

"อย่า/ ไม่" ยูกิและฮารุกะตอบโดยทันที

"ทำไมล่ะ" เด็กสาวลูกครึ่งยังไม่วายถามต่อ

"รู้สึกจั๊กจี้น่ะ" ยูกิตอบ

"ฮื่อ ฉันก็เหมือนกัน ไม่ชินด้วยล่ะ" ฮารุกะตอบ

"แหมม ไม่ลองหน่อยเหรอ ลองแล้วจะติดใจนะ" ฮิคารุพูดติดตลก

"พอเลยๆ" เด็กสาวแก้มป่องปรามพร้อมทำหน้าเหยเก แล้วทั้งหมดก็หัวเราะออกมา

"กลับบ้านดีๆ ล่ะ" ฮารุกะบอกลาเพื่อนๆ "แล้วเจอกันนะอากิระจัง"

"แล้วเจอกันจ้า วันนี้ขอบคุณยูกิจังกับฮารุกะจังมากนะที่ชวนฉันออกมาเที่ยว ราตรีสวัสดิ์จ้ะ"

ฮิคารุกับอากิระเดินต่อมาเงียบๆ ไม่มีใครพูดอะไรต่อกัน จนมาถึงทางที่ต้องแยกกัน เด็กสาวลูกครึ่งรู้สึกกลัวและขนลุกโดยไม่รู้สาเหตุ เมื่อนึกถึงวันที่อากิระบอกว่าเธอคือคุโนอิชิ บรรยากาศในตอนนั้นก็คล้ายกับบรรยากาศในตอนนี้เป็นอย่างมาก

"ไปนะ กลับบ้านดีๆ ล่ะ" ฮิคารุยื่นถุงให้

"อื้อ... นี่เธอไม่คิดที่จะจูบลาฉันบ้างเลยเหรอ" อากิระรับถุงไปจากมือและถามขึ้นมา

เด็กสาวลูกครึ่งเลิกคิ้วขึ้น เธอชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง "ได้สิ"

ฮิคารุยื่นหน้าเข้าไปใกล้หน้าของอากิระและประทับจูบลงบนแก้มซ้ายของอีกคน นางฟ้าแสนสวยใช้มือที่ว่างอยู่ดึงตัวอีกฝ่ายหนึ่งเข้ามากอดอีกครั้งแล้วกระซิบที่ข้างหูว่า

"คืนวันศุกร์หน้าฉันจะไปทำงาน เจอกันที่หน้าถนนอาซาโดงิ"

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเด็กสาวลูกครึ่งก็ยืนนิ่ง มองลึกเข้าไปในดวงตาของอากิระซึ่งตอนนี้เปล่งประกายอันแข็งกร้าวออกมา ซึ่งแตกต่างจากดวงตาที่เธอมองบนรถไฟเมื่อครู่นี้ คนตัวเล็กกว่าจูบกลับที่แก้มของฮิคารุที่ยืนตะลึงอยู่แล้วกระซิบที่ข้างหูอีกครั้งหนึ่งว่า

"แล้วเจอกัน ถ้าเธอไม่มา คนแรกที่ฉันจะฆ่าคือเมล"

เธอเดินจากไป ปล่อยให้ฮิคารุยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น