web stats

ข่าว

 


My Wife Is The Boss- Chapter 16 : You Girl

โพสต์โดย: anhann วันที่: 14 สิงหาคม 2015 เวลา 21:31:17 อ่าน: 520


นิยายเรื่องนี้เปิดให้จองแล้ว ดูรายละเอียดได้ที่ลิงก์นี้ค่ะ  http://www.yuriread.com/index.php?topic=1371.0



Chapter 16 : You Girl


"พยายามให้เทคเดียวผ่านทุกเซ็ตเลยนะ"

แซมกะพริบตาแปลกใจเล็กน้อยกับคำสั่งนี้  หากความคิดที่จะถามกลับไปกลับถูกเบี่ยงเบนเพราะจูบเบาๆ ที่ปากเธอจูบหล่อนตอบอย่างอัตโนมัติด้วยความคุ้นเคย  เทย์เลอร์ยิ้มตาวาวราวจะขู่ว่าถ้าเธอไม่ทำตามจะเป็นเรื่อง  จากนั้นหล่อนก็หมุนตัวจากไปอย่างไม่แคร์สื่อ  ไม่สนใจด้วยว่า  เราจูบกันในที่สาธารณะอีกแล้ว  ก็นะ  หล่อนไม่แคร์อยู่แล้ว  แถมยังชอบประกาศให้ใครๆ รู้ด้วยซ้ำว่า  เราเป็นอะไรกัน  แต่มันเกี่ยวอะไรกับงานเธอในวันนี้ด้วยล่ะ

ตากล้องสาวย่นคิ้วงงๆ แต่ต่อมาก็ยักไหล่หันมาสนใจดูฉากที่ทีมงานกำลังเซ็ตอยู่  หากระหว่างกำลังตรวจดูความเรียบร้อย  เสียงฮือฮาจากสต๊าฟผู้ชายก็สะกิดหูเธอให้หันไปมอง  ตอนนี้เองที่เธอรู้แล้วว่า  ทำไมเทย์เลอร์ถึงได้สั่งแบบนั้น

ยัยเด็กใจแตกโคลอี้กำลังยิ้มปากจะฉีกถึงหูขณะคล้องแขนแดเนียลเดินเข้ามาในกอง  เธอก็อยากจะด่าเพื่อนอยู่หรอก  ถ้าไม่เห็นท่าทางอึดอัดและกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของเขา  แดเนียลคงไม่อยากสร้างปัญหาให้กองถ่ายตั้งแต่วันแรกที่เราเริ่มทำงานในโปรเจ็คใหม่กัน

"เฮ้.. ฉันขอยืมตัวแดนแป๊บสิ"  บลอนดี้เริ่มงานของก้างขวางคอทันที  โคลอี้ชักสีหน้าหงุดหงิดใส่เธออย่างรู้ทัน  หากเด็กสาวก็ต้องยอมปล่อยแขนจากแดเนียลอย่างเลี่ยงไม่ได้  หล่อนคงไม่อยากโดนเปลี่ยนตัวกลางคัน  ถ้าเธอเอาเรื่องนี้ไปฟ้องเทย์เลอร์หรือเจย์

"มีอะไรแซม  หรือชุดนี้ไม่โอเค"  แดเนียลถามหน้าซื่อ  ก้มดูตัวเองในชุดเสื้อยืดคอกลมรับสัดส่วนเพรียวบางสีเทาดำกับกางเกงยีนส์สกินนี่และรองเท้าหนังสีน้ำตาลที่ต้องไปเข้าฉากกับรถเวสป้าคลาสสิกสีครีมและปิกอัพเชฟโรเลตคันโต

"เรนนะจัดมาให้อย่างนี้นี่.."

"เธอปล่อยให้ยัยเด็กนั่น  เอานมมาถูแขนอยู่ได้ยังไง  ไม่เห็นหรือไงว่า  ที่นี่มีแต่คนของบอสเต็มไปหมด  เดี๋ยวก็โดนหรอก" แซมกอดอกต่อว่าเพื่อนรัก  แดเนียลขมวดคิ้วท่าทางไม่เข้าใจ  สาวบลอนด์กลอกตาเบื่อหน่ายคนคิดช้า  ทั้งที่ปกติก็ไม่ได้ช้าขนาดนี้  "โทษที.. ฉันลืมไป  สมองเธอจะประมวลผลช้าไปสิบเปอร์เซ็นต์เวลาอยู่ใกล้นม  โคลอี้นมใหญ่ล้ำหน้าด้วยนี่นะ  เพลินเลยสิ"

"เฮ้.. ฉันไม่ได้เป็นแบบนั้นนะ" นางแบบจำเป็นเถียงเสียงเครียด  แต่ดูเหมือนเพื่อนจะยังไม่เชื่อ  "โอเคใช่.. มันนุ่มดี  แต่ฉันสามารถทำแบบนั้นอย่างไม่รู้สึกผิดได้กับเจย์คนเดียว"

"เหรอ..  ไม่รู้สึกเสียววูบวาบอะไรบ้างหรือไง" บลอนดี้ถามอย่างไม่เกรงใจ  อีกฝ่ายถึงกับหน้าขึ้นสี  เธอหัวเราะอย่างรู้ทัน  "ใช่ม๊ะ  มันต้องมีบ้างสิ  เธอไม่ใช่อิฐใช่หินนี่นา  ฉันว่า.. บางทียัยเด็กนั่นอาจจะรู้  หล่อนเลยทำ  เผื่อเธอจะติดกับเข้าสักวัน"

"โอ้.. ไม่เอาน่า  เธออย่าทำให้ฉันกลัวสิ" แดเนียลเผลอลูบแขนเหมือนขนลุกขึ้นมากะทันหัน  แซมมองเธออย่างเห็นใจถึงท่าทางอยากจะหัวเราะเยาะมากกว่า

"ไม่เป็นไร  เดี๋ยวฉันรีบๆ ถ่ายให้  แต่เธอก็ต้องพยายามด้วยนะ  เอาแบบเทคเดียวผ่าน  ไม่ต้องซ้ำ"  ตากล้องสาวแนะนำ  โอบบ่าเพื่อนดึงให้เดินไปพร้อมกัน  แล้วจึงปล่อยให้เขาเข้าไปประจำที่ในฉากพร้อมช่างแต่งหน้าที่ตามเข้าไปดูแลเช็กความเรียบร้อยให้อีกที

"โคลอี้"  บลอนดี้กระดิกนิ้วเรียกนางแบบอีกคนมาหา  เด็กสาวฮึดฮัดแต่ก็เดินมายืนเท้าสะเอวตรงหน้าเธอ  ตาสีฟ้ามองหล่อนหัวจรดเท้า  โคลอี้ใส่ชุดคล้ายกันกับแดเนียล  เพียงแต่เสื้อยืดเป็นสีชมพูอ่อนและมัดชายขึ้นโชว์ช่วงเอวคอดที่รับกันดีกับสะโพกมนในเดนิมสกินนี่สีขาว

ว้าว.. เธอรู้แล้วว่า  ทำไมมันยากนักที่แดเนียลจะปฏิเสธเด็กคนนี้  ขนาดเธอยังอดคิดถึงเวลาที่สองมือตัวเองจับสะโพกหล่อน  บีบมันและกระตุกหล่อนเข้าหาตัวเธอไม่ได้เลย  ไหนจะภูเขาสองลูกนั่นอีกล่ะ  เด็กอะไร  สมบูรณ์ดีจริงๆ

"แซม.. ถ้าคุณจะมองฉันขนาดนั้น  กินฉันซะให้หมดเรื่องเลยดีไหม"

แซมตกใจแต่ก็แค่วูบเดียวเธอก็ฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์  "ฉันขอมองอย่างเดียวดีกว่า  บังเอิญแต่งงานแล้ว  ภรรยาที่บ้านก็ไม่อนุญาตให้เลี้ยงเด็กด้วยสิ"

โคลอี้กลอกตาใส่ตากล้องปากกรรไกรที่ตนทำอะไรไม่ได้มากนัก  เพราะเกรงบารมีเจ้าของสถานที่และผู้จ้าง  ถ้าไม่ติดว่าคนที่แซมแต่งงานด้วย คือเทย์เลอร์  คาร์เตอร์  เธอคงจับหล่อนมาซุกนมเอาให้หายปากเสียไปเลย

"แล้วฉันจะไปได้หรือยัง  ได้ข่าวว่าเราถ่ายกันห้าเซ็ตนะคะ" 

สุ่มเสียงประชดประชัน  พาให้คนฟังอมยิ้มและพยักหน้า  หากดวงตาเจ้ากรรมก็ยังอุตส่าห์มองตามหลังนางแบบมืออาชีพที่จงใจเดินย้ายสะโพกสะบึมนั่นให้เธอดู  เหมือนรู้ว่าเธอชอบ

พระเจ้า  ยัยเด็กนี่!

"นี่ฉันต้องไปฉีดสะโพกให้ใหญ่แบบนั้นไหม"

"อืมม..  ก็ดีนะ" แซมขานรับอย่างเผลอตัวและร้องโอยอย่างหลุดปากเมื่อเนื้อที่เอวโดนบิดอย่างแรง  ดึงมือที่ทำร้ายเธอออกแทบไม่ทัน

"เทย์  เจ็บนะ!" สาวบลอนด์โวยวายอย่างพยายามจะยั้งเสียงไว้ไม่ให้ดังเกินไป  คนทำร้ายเธอยังยืนกอดอกทำตาวาววับ  "ทำไมยังไม่กลับไปอีกล่ะ"

"ฉันแค่จะมาถามว่า  เธอจะกินอะไรมื้อเที่ยงจะได้ซื้อมาฝาก  แต่คงไม่ต้องถามแล้วล่ะ  ดูเธอจะได้ของกินที่ชอบแล้ว" เทย์เลอร์ตอบนิ่งๆ  ดวงตาคมๆ ยังไม่ลดความดุดันลง  คนตรงหน้ายิ้มแหยอย่างรู้สึกผิด 

"โธ่เทย์..  อย่าพูดอย่างนั้นสิ  เอาไว้ฉันโทรหานะ  ขอทำงานก่อน" สาวบลอนด์อ้อนวอนทางสายตา  ด้วยหวังว่าเทย์เลอร์จะเข้าใจว่า  เธอไม่สามารถจะดึงหล่อนมากอดหรือหอมแก้มได้ในสถานที่แบบนี้

"ก็ได้..  แต่จำไว้นะ  ถึงไม่อยู่  ฉันก็มีสายที่นี่  เพราะฉะนั้น..."

แซมกลืนน้ำลายอย่างสยองมองอีกคนทำท่าปาดคอ  ค้อนเธออีกทีก่อนจะหมุนตัวจากไปบนรองเท้าบู๊ทส้นสูงที่ทำให้หล่อนดูขายาว  และท่วงท่าเหมือนนางพญามากขึ้นไปอีก  และยังจะก้นแน่นๆ ในกางเกงหนังรัดรูปนั่น...

"พระเจ้า..  คุณเทย์เอวดีโคตรๆ  ฉันอดคิดไม่ได้ว่าถ้า---"

"หุบปากนะไอ้บ้าท็อด  นั่นเมียฉัน"  บลอนดี้ตวาด  กระทืบส้นสูงใส่เท้าพ่อหนุ่มผู้ช่วยตากล้องไปอย่างแรง  ท็อดหน้าแดงก่ำด้วยความเจ็บ  เขากระโดดเหยงๆ ร้องโอดโอย  "สมน้ำหน้า  ถ้าเล่นแบบนี้อีก  ฉันจะตัดช้างน้อยของนายซะ"

"เฮ้ย.. โหดไปป่าววะ  เพื่อนแค่ล้อเล่น"

"ถ้าฉันเล่นกับเมียนายแบบนี้บ้าง  นายจะว่าไง"  แซมต่อว่า  และเดินไปเตรียมตัวเซ็ตความพร้อมของกล้องโดยมีหนุ่มผมทองเดินตามมาด้วย  แต่ไม่รู้ว่าจะมาช่วยหรือมากวนให้โดนกระทืบอีก

"เฮ้.. อย่าว่ากันนะ ตกลงเธอเป็นสามี  และคุณเทย์เป็นภรรยาหรือไง"

"เปล่า.. ฉันก็เป็นภรรยา  นี่นายเห็นฉันเป็นผู้ชายรึไงล่ะ" สาวบลอนด์ตอบคิ้วขมวด  ก้มตัวลงมองสองนางแบบผ่านเลนส์กล้องอย่างตั้งใจ  หากคำถามที่ยังดังเข้าหูก็ทำให้ต้องหยุดมือที่จะกดชัตเตอร์

"ก็ฉันเห็นเค้าหึงเธอจัง  แถมยังสวยวันสวยคืนแบบนั้น  แล้วท่าทางเมื่อกี้อีก  จงใจยั่วชะมัดเลย  เค้าเลยดูเหมือนผู้หญิงแท้ๆ"

"เค้าก็สวยมานานแล้วนี่นา  ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน"

"ก็ใช่  แต่ฉันยังสงสัยอยู่ดี  แบบว่า.. ใครเป็นคนเริ่ม  เวลาที่..." ท็อดไม่กล้าพูดต่อ  ถึงเขาจะพอรู้ว่าแซมไม่ถือสาถ้าเขาจะถามตรงๆ แต่ยังไงเขาก็ยังเป็นผู้ชาย  และจำได้ว่าเพื่อนเขาเป็นผู้หญิง  สวยด้วย

สวยจนน่าเสียดาย  ทั้งคู่เลย  เขายังหาแฟนสวยๆ แบบนี้ไม่ได้เลยนะ

"ผลัดกันสิ  แฟร์ๆ" แซมตอบอย่างไม่แยแส  ยกมือส่งสัญญาณให้สองนางแบบเริ่มต้นโพสท่าตามที่ตกลงกันไว้  แต่พอเสร็จไปหนึ่งภาพ  เธอก็หันมามองคนที่ยังดูไม่กระจ่างกับสิ่งที่เธอพยายามอธิบาย  "เฮ้.. ถ้านายอยากรู้มากนัก  ก็ไปหาหนังโป๊มาดูไป  เพราะฉันไม่มีทางทำให้ดูแน่  แล้วก็ไปทำงานได้แล้ว  ฉันยังไม่อยากไล่นายออกตอนนี้นะ"

"ก็ได้ๆ  แต่รู้ไว้นะ  ฉันอิจฉาว่ะ"

ตาสีฟ้ามองกลับไปยังชายหนุ่มที่ยิ้มแห้งๆ ก่อนจะกลับไปประจำที่ของเขาที่หลังคอมพิวเตอร์  เธอสั่นหัวเบาๆ อย่างนึกขำ  เธอเองก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันว่า  เทย์เลอร์จะหวงเธอขนาดนี้  เธอสิที่น่าจะหวงหล่อน 

น่าจับมาฟาดก้นให้หายขี้ประชดอย่างนั้นซะจริง!

...............................................

"ไม่เอา  ฉันไม่ถ่าย  ให้เทย์ถ่ายสิ"  เจย์โพล่งเสียงแข็งขึ้นมากลางวง  คนที่เพิ่งมาจากอังกฤษได้ไม่ถึงชั่วโมงเลิกคิ้วมองงงๆ เหลือบตามองอีกคนที่นั่งอยู่ด้วยกัน  เทย์เลอร์อมยิ้มส่ายหัวเบาๆ ราวไม่อยากจะออกความเห็น

"เจย์.. เสียใจด้วยนะ  เธอต้องทำ" บริททานีย์ยืนกราน  สาวตัวเล็กที่สุดในที่นี้ถึงกับอ้าปากค้าง  สาวอังกฤษจิบไวน์ไปหนึ่งอึกและเอ่ยชี้แจง  "เทย์ก็ถ่ายด้วยไง  แต่น้องถ่ายอีกเซ็ตนึง  ถ่ายกับแฟนเค้า  ส่วนเธอก็ถ่ายเดี่ยวด้วย  ถ่ายกับแดเนียลด้วย  นี่เธอไม่ได้อ่านเมล์ฉันหรือไง"

"อ่าน..  อ่านสิ  แต่ฉันอ่านผ่านๆ" บก.สาวอ้อมแอ้ม  หน้าเจื่อนกับสายตาตำหนิของเพื่อนเก่า "โทษที  ช่วงนี้ฉันมึนๆ น่ะ"

"เจย์โด๊ปฮอร์โมนเยอะไปหน่อย  อย่าถือสาเลยนะบริทนีย์" เทย์เลอร์ออกตัวช่วยพี่สาว  และได้รับสายตาสงสัยกลับมา  "เจย์จะมีน้องน่ะ"

บริททานีย์อึ้งไปพักใหญ่ๆ ก่อนจะร้องว้าวออกมาอย่างยินดี  "โอ้ย.. นี่เธอเอาจริงเหรอเนี่ย  ฉันไม่อยากเชื่อ"

"เชื่อเถอะบริทนีย์  อีกหน่อยฉันก็จะมีหลานแล้ว  มีเพื่อนตัวน้อยๆ ไว้วิ่งเล่นด้วย  ฉันว่า  เค้าต้องสวยมากแน่ๆ เลยล่ะ  สวยเหมือนน้า"

"บ้า  ลูกฉันก็ต้องเหมือนฉันสิ  จะเหมือนเธอได้ไง"  เจย์ส่ายหน้า  แต่น้องสาวก็ยังไม่วายหันไปยักคิ้วกับสาวอังกฤษที่ยิ้มหน้าระรื่น

"พวกเธอนี่มันจริงๆ  บ้าบอแบบนี้  ไม่ต้องมาใกล้ลูกฉันนะ"

"แหม.. หวงจริง  ยังไม่ได้ท้องเลยนะยะเธอ" บริททานีย์ล้อเลียนและเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว "นี่ไงเจย์  แบบนี้เธอยิ่งต้องถ่าย"

สองพี่น้องมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจ  "ทำไม  เกี่ยวอะไรด้วยยะ"

"ถามได้นะเจย์  ก็หล่อนต้องถ่ายเก็บไว้ก่อนที่จะป่องไงล่ะ  หรือจะขายชุดคนท้องด้วย" ดีไซน์เนอร์สาวว่า  "แต่ฉันว่าก็ดีนะ  ยังไม่เคยทำเลย"

"นี่เธอจะบ้าหรือไง  เอาแค่นี้ให้รอดก่อนเถอะ" เจย์ดุ  หากพอจะลุกหนีไปหาของว่างในครัวที่ซื้อมาตุนไว้มากินแก้เซ็ง  เทย์เลอร์กลับบอกว่าจะเป็นคนไปเอามาให้แทนและส่งแท๊บเล็ตของเขาให้เธอได้ตรวจดูบางอย่าง

มันเป็นภาพที่ส่งตรงมาจากสตูดิโอที่แดเนียลยังทำงานอยู่  โดยผู้ถ่ายไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากแซม  น้องสะใภ้ของเธอเอง  มันเป็นภาพที่ดี  แต่ไม่วายทำให้เธอหงุดหงิด  เพราะมันดีเกินไป  ได้อารมณ์คู่รักมากเกินไปหน่อย

"โอ้.. สองคนนี้เคมีเข้ากันดีเหมือนกันนะ" บริททานีย์วิจารณ์ขณะชะโงกหน้ามาดูด้วยคน  เจย์อยากจะเห็นด้วยกับเพื่อน  เพราะรู้ว่าดีไซน์เนอร์อย่างหล่อนพูดตามเนื้อผ้าจริงๆ  ไม่ได้มีอคติเหมือนเธอ

"เฮ้.. ถ้าหวงนัก  ก็ยอมไปเป็นแบบซะเองสิ  ไม่ใช่ไม่เคยทำ"

"นั่นมันแค่ถ่ายประกอบการสัมภาษณ์  ไม่ได้เป็นล่ำเป็นสันแบบนี้นี่" เจย์เถียง  เลี่ยงการไม่ให้เหตุผลว่าทำไมถึงไม่อยากถ่ายแบบเช็ตนี้กับคนรัก  แต่ดูเหมือนคนที่รู้จักกันมานานจะมองออก  หล่อนจึงยิ้มพร้อมดวงตาเจ้าเล่ห์

"เจย์..  เธออาย" ดีไซน์เนอร์สาวกลั้นหัวเราะแทบไม่ไหวที่เห็นเพื่อนหน้าแดงก่ำ  "โอ้ยเจย์.. เธอทำให้ฉันลืมเธอเมื่อก่อนไปเลยแหละ  แหม.. ของแดเนียลเขาคงจะดีจริงๆ  เธอถึงได้...."

"เฮ้.. หยุดพูดจาแทะโลมเค้าซะทีได้ไหม"

"ได้  แลกกับที่เธอจะถ่ายแบบเซ็ตนี้"  บริททานีย์ท้าทาย  คนที่ไม่เคยยอมให้ใครมาท้าฉุนกึก  และก็ตกหลุมพรางของเพื่อนไปทั้งที่รู้

"โอเค  ฉันจะถ่าย  พอใจหรือยัง"

"ก็แค่นั้นแหละ" 

เจย์ขมวดคิ้วมองเพื่อนอย่างงงงัน  คบกันมาตั้งนานยังไม่ค่อยเข้าใจหล่อนสักเท่าไหร่  หล่อนเป็นประเภททำอะไรไวไปหมดและเปลี่ยนเรื่องพูดได้ไม่ซ้ำภายในสิบนาที  โชคดีที่หล่อนยังเพลาๆ ลงบ้างแล้ว  ไม่เช่นนั้นเธอคงปวดหัวมากกว่านี้

"อ้อ.. ฉันลืมบอกไป  ไม่ใช่แค่ภาพนิ่งนะ  มีวิดีโอด้วย  แต่แค่สั้นๆ"

"นี่จะมากไปหรือเปล่า  ฉันตกลงแต่ภาพนิ่งนะ"

"แต่ Tiffany & Co ยังเล่นวิดีโอเลยนะ  มันดูเจ๋งมากด้วย  ใช่ไหมเทย์  นางแบบของเธอก็เคยไปถ่ายมา  ฉันจำได้"

เทย์เลอร์ที่เพิ่งเดินกลับมาพร้อมแซนวิชแบบง่ายที่ทำเอง  พยักหน้าให้เพื่อนพี่สาว  แต่สะดุ้งเล็กๆ กับสายตาวาวๆ ที่พี่ส่งมาให้  กระนั้นมันก็ยังไม่สามารถทำให้เธอเลิกทะเล้นกับพี่ได้  จึงหยิบแซนวิชที่หั่นมาแบบพอดีคำขึ้นมาและขอให้พี่อ้าปากรับ  พอพี่ไม่รับ  เธอก็รีบชักไม้เด็ด

"หมอให้เจย์กินเยอะๆ จำได้ไหม  หรือเจย์ไม่อยากมีลูก"

"อย่ามามั่วไอ้เทย์  หมอบอกให้ทำแบบนั้นตอนที่ฉันท้องแล้วต่างหาก  อยากกินก็กินเองไปเลย  ฉันไม่มีอารมณ์"

"โธ่เจย์..  ฉันว่าเจย์ควรจะถ่ายแบบที่บริทนีย์บอกนะ  แดนจะได้เห็นความเซ็กซี่ของเจย์บ้าง"

"เค้าเห็นแล้วย่ะ  อยู่ด้วยกันทุกวัน"  เจย์โพล่งอย่างลืมตัว  จากนั้นก็นึกกลัวสายตาของน้องตัวเองกับเพื่อนสาวที่มองมาทีเดียวพร้อมกัน  และอยู่ๆ เธอก็ยกมือขึ้นปิดหน้าอกตัวเอง  เพิ่งจำได้ว่าใส่เสื้อเกาะอกอยู่ด้านในของสูททำงาน  ภูเขาของเธอมันล้นออกมาเตะสายตาคนหรือเปล่า "มองอะไรฉันยะ"

"นั่นล่ะ นมใหญ่  เอวบาง  เข้ากับชุดที่ฉันออกแบบเป๊ะ"  ดีไซน์เนอร์สาวดีดนิ้วเปาะ  ก่อนจะหันไปแปะมือกับน้องสาวเพื่อนที่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย 

"พูดอะไรบ้าๆ  นางแบบคนอื่นก็มีป่ะ"

"มี  แต่เธอจะให้คนอื่นเอานมมาถูหลังแฟนเธอหรือไงล่ะ"

"ใช่เจย์..  วันนี้ฉันเห็นโคลอี้เค้า....."

"เทย์เลอร์..  แกเป็นน้องใคร" 

น้องเทย์รีบยกมือปิดปาก  ทำเหมือนกลัวพี่สาวจะกินหัวเอา  หากกลับหันไปมองบริททานีย์อย่างรู้กัน  เพราะสีหน้าหนักใจของเจย์  คนขี้หวง  และขี้อาย  แถมยังฟอร์มจัดเสียอีก

"เอาน่า.. เชื่อฉันเถอะ  ฉันมองอะไรไม่มีพลาดหรอก"

เจย์มองบริททานีย์ที่ส่งยิ้มอย่างมั่นใจมาให้  เธอสั่นหัวเบาๆ และยกไวน์ขึ้นจิบอย่างเหม่อลอย  ปล่อยให้เทย์เลอร์รับแขกแทน 

........................................

แดเนียลแยกย้ายกับแซมที่หน้าบ้าน  วันนี้เธอติดรถสาวบลอนด์ทั้งไปทั้งกลับบริษัทเพราะต้องทำงานด้วยกันทั้งวัน  เจย์กลับมาบ้านก่อนเนื่องจากต้องไปรับบริททานีย์พร้อมเทย์เลอร์  พาหล่อนมาต้อนรับที่บ้าน  แต่ป่านนี้คงจะกลับกันไปหมดแล้ว  เพราะเห็นแว่บๆ ว่าเทย์เลอร์เดินออกมาหาแซมที่หน้าประตูบ้าน  ทักทายกันด้วยจูบ  คู่นี้บทจะหวานกันก็เหลือเชื่อเลยจริงๆ

ครีเอทีฟสาวที่วันนี้รับหน้าที่เป็นนางแบบ  เดินลากขาอย่างหมดแรงเข้ามาในบ้าน  แจ็กเก็ตตัวเก่งถูกถอดวางบนพนักโซฟาที่เดินมาจนถึงก่อนที่ร่างของเธอจะถูกทิ้งลงบนมันและเอนตัวลงนอน  ถอนหายใจอย่างผ่อนคลาย  ใครว่าเป็นนางแบบไม่เหนื่อย  เธอยืนจนขาแข็ง  แถมยังต้องทำท่าอะไรไม่รู้  เยอะแยะไปหมด  หรือเธอไม่ชิน  ถ้างานนี้ไม่นึกถึงลูกที่จะเกิดมาถ้าเจย์กับหมอทำสำเร็จ  กลัวว่าจะไม่มีเงินเลี้ยงเขาให้ดีอย่างที่หวังไว้  เธอคงไม่ทำ

"นี่..  ไปอาบน้ำก่อนดีไหม"  เจย์เดินออกมาจากห้องทำงานของตัวเองที่ชั้นล่างเพราะได้ยินเสียงรถ  คนที่นอนแผ่อยู่บนโซฟายาวปรือตาขึ้นมามองหน้าแล้วส่งยิ้มล้าๆ มาให้  อดไม่ได้ต้องยื่นมือมาลูบหน้าผากอย่างสงสาร

"เดี๋ยวทำน้ำอุ่นให้ละกัน  นอนแช่แล้วจะได้สบายตัว"

"งั้นคุณแช่ด้วยกันสิ"

"ไม่เอา  ฉันมีอย่างอื่นต้องทำ" คนขี้อายรีบปฏิเสธ  เหมือนกลัวอีกคนจะทำอะไรเธอมากกว่าแช่น้ำอุ่นด้วยกันเฉยๆ  ที่จริงเธอไม่ควรจะอายอะไรแล้ว  แดเนียลเห็นมาหมดทุกส่วนของตัวเธอแล้วล่ะมั้ง  แต่ก็นะ  เธอไม่ได้หน้าด้านเหมือนเจ้าเทย์นี่นา

"ถ้างั้นฉันนอนพักเฉยๆ ก็พอค่ะ  คุณไปทำอะไรต่อเถอะ" แดเนียลว่า  น้ำเสียงไม่ได้แสดงอารมณ์หงุดหงิดอะไร  ท่าทางจะง่วงเกินไปที่จะตอแยกัน  แต่กลับทำให้เธอรู้สึกผิดที่ดูแลหล่อนไม่ดีพอ  หล่อนอุตส่าห์ไปทำงานให้เธอ  ให้ครอบครัวของเรา

"โอเคๆ ลุกขึ้น"  มือเล็กพยายามดึงคนตัวโตกว่าขึ้นมาจากโซฟาอย่างทุลักทุเล  เจย์ไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะต้องมาทำแบบนี้  แต่เธอจะมีทางเลือกอะไร  ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นคนรักของเธอ  เป็นคนที่ปฏิญาณว่าจะดูแลกันและกัน

"ฉันขอนอนแป๊บเดียวเองค่ะเจย์  วันนี้เหนื่อยมากเลย  เมื่อยตัว"

"ฉันรู้..  ถึงจะให้ไปแช่น้ำอุ่นไง  ลุกขึ้น  เร็วเข้า  ฉันแบกเธอไม่ไหวนะ"

"โอเคค่ะ โอเค" แดเนียลยอมแพ้  แต่กลับกอดคนตัวเล็กเอาไว้แทนที่จะยอมเดินไปดีๆ  "เจย์..  ฉันคิดถึงคุณมากเลย"

"รู้แล้ว  แต่ถ้าเธอรัดฉันแน่นแบบนี้อีกสองนาที  ฉันคงตาย"  เจย์บ่นอย่างไม่จริงจัง  พยายามกลั้นยิ้มให้คนที่ยิ้มหวานและก้มลงจูบปากเธอเบาๆ  กว่าสาวตัวสูงจะยอมเดินไปหาห้องน้ำที่ชั้นบนของบ้าน  เธอก็ลุ้นแทบตาย  หล่อนเหนื่อยทีไร  ก็อ้อนมากขึ้นเป็นเท่าตัว

"เจย์..  เร็วๆ สิคะ  เดี๋ยวฉันหลับก่อน"  แดเนียลร้องเรียกอีกคนอยู่ในอ่างน้ำอุ่น  และแล้วกลิ่นหอมของเทียนหอมที่แทรกอากาศมา  ก็ทำให้รู้ว่า  คุณภรรยากำลังทำอะไร 

เธออมยิ้มที่เห็นเจย์ในชุดเสื้อคลุมสีขาวเดินเข้ามาพร้อมเทียน  หล่อนจัดแจงวางมันไว้บนโต๊ะเล็กๆ ใกล้อ่าง  กลิ่นหอมที่เธอคุ้นชินของเทียนฟุ้งกำจายไปทั่วห้องน้ำ 

"อโรมาเธอราพีเหรอคะ" 

เจย์พยักหน้าน้อยๆ สองแก้มเธอยังร้อนเมื่อนึกได้ว่า  ภายใต้เสื้อคลุม  เธอไม่มีผ้าชิ้นอื่นติดตัวมา  แม้จะไม่ใช่ครั้งแรกของการนั่งแช่น้ำอุ่นด้วยกัน  และไม่ใช่ครั้งแรกที่เราสองคนอยู่ในชุดวันเกิด 

"เธอหลับตาก่อนสิ"  คนขี้อายกระซิบ  คนหน้าไม่อายที่นั่งเปลือยอยู่ในน้ำ  เลิกคิ้วกลับมาเหมือนไม่รู้เรื่องว่า  ทำไมเธอต้องอายด้วย  ก็ไม่ใช่ไม่เคยเห็นนี่นา  "แดเนียล..  หลับตา  ไม่งั้นฉันไม่ลงด้วยนะ"

"โอเคค่ะมาดาม" แดเนียลว่า  หัวเราะคิกเบาๆ และหุบปากฉับเมื่อถูกตีไหล่ด้วยมือไวไว  เธอยอมหลับตาแต่โดยดี  หากพอได้ยินเสียงถอนหายใจหนักๆ ก็อดไม่ได้ที่จะแง้มเปลือกตาขึ้นมอง  และแสงสว่างในห้องน้ำบวกกับแสงเทียนก็ทำให้ภาพตรงหน้าสวยงามเหมือนอยู่ในสวรรค์

นางฟ้ากำลังค่อยๆ ปลดอาภรณ์ออกจากตัว  หัวใจเธอเต้นสะดุดจังหวะ  เรือนกายของหญิงสาวเบื้องหน้ายังคงงดงามเหมือนครั้งแรกที่ได้เห็น  แม้หน้าท้องที่เคยมีกล้ามเนื้อเล็กๆ เป็นริ้วจะจางลงไปเพราะเจ้าของมันงดกิจกรรมหนักๆ เพื่อเตรียมตัวเป็นคุณแม่  แต่เอวคอดนั่นก็ยังคงรับกับสะโพกทรงสวยได้อย่างดี  ทรวงอกที่เธอชอบจับประคองมัน  ก็ยังน่า....

"ใครบอกให้ลืมตา"

แดเนียลสะดุ้งเพราะน้ำเสียงดุๆ และดวงตาวาววับของนางฟ้าที่คล้ายจะกลายร่างเป็นอย่างอื่น  แต่ก่อนที่เธอจะนึกหาคำมาแก้ตัวได้  ภาพวิวตรงหน้าก็เปลี่ยนไปเป็นด้านหลังของหญิงสาวที่ค่อยๆ ลดตัวลงนั่ง  เธอขยับขาออกและปล่อยให้ร่างนั้นนั่งลงตรงกลาง  แผ่นหลังเนียนเอนลงหาอกเธอที่ตัวแข็งทื่อไปเป็นที่เรียบร้อย  ได้แต่มองมือเล็กๆ บอบบางวักน้ำอุ่นในอ่างขึ้นมาลูบลำคอระหงที่เส้นผมยาวสีคาราเมลม้วนเป็นมวยอยู่ด้านหลัง

"หายใจบ้างก็ได้  เดี๋ยวก็ตายหรอก" เจย์หยอกเย้าคนด้านหลัง  เมื่อผ่านความอายไปได้แล้ว  แดเนียลค่อยๆ ผ่อนคลายลง  สบตาเธอด้วยดวงตาที่เธอรู้เลยว่า  หล่อนคิดอะไร  มันไม่ใสซื่อบริสุทธิ์เหมือนเดิม 

แดเนียลคนหื่น  ปลุกง่าย  ติดไวราวกับกดสวิตท์ไฟ..

มือแข็งแรงบีบนวดบ่าเธออย่างชำนาญ  จนเธออมยิ้มอย่างอดไม่ได้และหยอกหล่อนอีกที  "คนเมื่อย  คือเธอไม่ใช่หรือไง  มานวดฉันทำไมล่ะ"

"เผื่อได้รางวัลค่ะ  อีกอย่าง..  ฉันหายเมื่อยแล้ว" แดเนียลกระซิบ  กดจูบเบาๆ ที่แอ่งชีพจรบนลำคอของเธอ  เจย์เผลอฮัมรับอย่างชอบใจ  อีกฝ่ายจึงย่ามใจเลื่อนมือขึ้นมาลูบบั้นเอวและหน้าท้อง  ไม่ต้องถามเลยว่า  เธอรู้สึกยังไง  ถ้าแดเนียลไม่ทำอะไรต่อจากนี้  เธอคงจะโกรธน่าดู  แต่อย่างหล่อนหรือจะพลาดโอกาสงาม

"ฉันนึกว่า  เธอจะรีบอาบน้ำ  รีบนอน"

"ขอทานมื้อค่ำก่อนค่ะ"  หล่อนกระซิบกลับมาเหมือนคิดเอาไว้แล้วล่วงหน้า  แต่มันก็เหมือนที่เธอคิด 

เจย์พลิกตัวเข้ามาหาอีกคน  ถัดขึ้นไปนั่งบนตัก  เพื่อที่จะถนัดกับการประคองแก้มหล่อนตอนที่มอบจูบลึกซึ้งให้แก่กัน  มันอาจจะผิดแผนไปสักนิด  ตอนแรกเธอคิดว่า  จะชวนหล่อนคุยเรื่องที่บริททานีย์ขอให้เธอไปถ่ายวิดีโอโฆษณาสินค้า  แต่มาถึงตอนนี้แล้ว  เรื่องนั้นคงต้องรอไปก่อน  เธอมีเรื่องอื่นที่จะต้องสานต่อให้เสร็จ... เดี๋ยวนี้!

"เจย์.. คุณสวยมาก"  แดเนียลบอก  และคงไม่ต้องการคำตอบอะไรจากเธอ  นอกจากการตอบสนองในสิ่งที่หล่อนทำ  มือเล็กขยำศีรษะหล่อนที่ล้อเล่นกับก้อนเนื้อหยุ่นที่เธอภาคภูมิใจด้วยปลายลิ้น  เธอคิดอะไรไม่ออกอีกต่อไป  ได้แต่ปล่อยให้สัญชาตญาณครอบงำร่างกาย  ให้มันเคลื่อนไหวไปตามที่มันควรจะเป็น  กระนั้นเธอยังเผยยิ้มอย่างผู้ชนะระหว่างมองอีกคนชมชื่นเรือนกายของตน 

บริททานีย์กับเทย์เลอร์คงพูดถูกแล้ว  เธอจะปล่อยให้คนอื่นมาแย่งความสนใจจากสายตาแดเนียลไปได้ยังไง  ต่อให้เธอท้องโตจนนั่งในอ่างนี้ด้วยกันลำบากขึ้น  เธอก็ไม่มีทางยอม         



...........................................


มาต่อกันเลยดีกว่าค่ะ  ใกล้จะหมดเวลาสั่งจองแล้วด้วย 

เราจะเจอกับบอสคนสวย อีกถึงแค่วันที่ 20 ส.ค.นี้เท่านั้นนะคะ  จากนั้นก็พบกันได้ในเล่มเลยค่ะ  :21:

ขอบคุณทุกท่านที่ต้อนรับบอสและสาวๆ เป็นอย่างดีค่ะ  :44:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น