web stats

ข่าว

 


My Wife Is The Boss- Chapter 9 : Unmask (1)

โพสต์โดย: anhann วันที่: 25 กรกฎาคม 2015 เวลา 22:36:53 อ่าน: 523









Chapter 9 :  Unmask (1)




การเที่ยวกลางคืนไม่เคยอยู่ในสารบบของเธอมาก่อน  ไม่ว่าจะเป็นตอนเรียนหนังสือหรือตอนทำงาน  แต่ก็ใช่ว่า เธอจะไม่เคยไปท่องราตรีกับใคร  อย่างน้อยมันก็มีบ้างที่เทย์เลอร์ลากเธอออกมาพบปะผู้คนและเพื่อนฝูงของเขา  ดื่มเหล้า  คอกเทลหรือไวน์  เธอก็ดื่มได้แค่ไม่ปล่อยตัวเองให้เมามายจนกลับบ้านเองไม่ได้  เพราะยังไงเธอก็มีหน้าที่ขับรถเวลาที่น้องหมดสภาพ  ก็ใครอยากจะตายอย่างน่าสมเพชเพราะเมาแล้วขับล่ะ  ทั้งยังขี้เกียจไปปั้นหน้าสวยถ้าโดนตำรวจเรียกไปตรวจแอลกอฮอล์  บางทีสวยยังช่วยให้พ้นจากการถูกจับไม่ได้เลย  แต่ก็หวังนะว่า  วันนี้เธอคงไม่ต้องเป็นสารถีให้พวกที่กำลังดื่มกันอยู่ตรงนั้น  หรือถ้าเมามากนักก็ปล่อยให้นอนอยู่ที่นี่ไปเลย  อย่าหาว่าเธอใจร้าย

เมาน่ะไม่เท่าไหร่  แต่ถ้าเกิดมาอ้วกใส่รถเธอก็ตายสิ  เหม็นถึงขนาดอยู่ดาวอังคารยังได้กลิ่นเลยมั้ง

"ไม่สนุกเหรอคะ" 

เจย์ชะงักระหว่างการถอนหายใจครั้งที่ห้าสิบ  หันมาก็เจอรอยยิ้มหยอกล้อของสาวผมน้ำตาลทองเจ้าภาพงานเลี้ยงสังสรรค์ที่ขอร้องแกมบังคับให้เธอมาด้วย  บอสคนสวยพยายามยิ้มกลับไปหากมันคงเจือจางเสียจนอีกคนรู้สึกได้ว่า  เธอกำลังอึดอัดใจน่าดู

"ลืมไปว่าคุณไม่ใช่สาวนักเที่ยว"  คาร่าว่า  รอยยิ้มขี้เล่นยังไม่จางไป  คนฟังจึงอดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม  "บอกฉันหน่อย  อะไรที่จะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น"

เจย์เลิกคิ้วราวไม่เข้าใจคำถาม  แต่การที่เธอมองไปยังกลุ่มคนที่กำลังจับกลุ่มคุยกันอยู่พร้อมด้วยเครื่องดื่มในมือคนละแก้วก็ทำให้คนที่มองตามไป  เริ่มรู้สิ่งที่เธอคิด

"เอาอีกแล้วนะเจย์  คุณกำลังจะทำให้ฉันเป็นคนขี้อิจฉา"

"อะไรกันคาร่าคะ  ฉันยังไม่อิจฉาคุณเวลาควงสาวคนนู้นทีคนนี้ทีเลยนะคะ"  คนอายุมากกว่าท้วง  นางแบบสาวผู้โด่งดังแสร้งทำเป็นสำลักเครื่องดื่มที่กำลังจิบ  เจย์ค้อนหล่อนแกล้งๆ กลับไปบ้าง  หล่อนหัวเราะพลางแลบลิ้นใส่เธอเหมือนเด็ก  ท่าทีของหล่อนมันทำให้เธอสบายใจ  คลายความอึดอัดใจในสถานที่ที่เธอไม่ชอบไปได้มากทีเดียว 

ไม่ว่าใครหลายคนหรือแม้แต่แดเนียลจะมองว่า  หล่อนกับเธอไม่น่าจะมารู้จักกันได้ด้วยความที่เหมือนอยู่คนละโลกกัน  หรือคนนึงอยู่ขั้วโลกเหนือ  อีกคนอยู่ขั้วโลกใต้  เธอก็หาได้แคร์  เธอชอบคาร่าเพราะหล่อนขี้เล่นเป็นมิตร  คุยสนุก  ช่างปกป้อง  หล่อนมักจะทำให้คนที่อยู่ใกล้ผ่อนคลายไปด้วยวิธีการแปลกๆ ที่เธอเองก็ไม่เข้าใจ  ไม่รู้จะจำแนกว่ายังไงดี  รู้แค่ว่า  ความน่าเบื่อหน่ายกับการต้องทนอยู่ในที่ที่เธอไม่ชอบ  มันลดน้อยลง

"ขอบคุณนะ  วันนี้คุณกับเพื่อนๆ เจ๋งมาก" เจย์เปลี่ยนเรื่อง  คาร่าโบกไม้โบกมือราวว่า  นั่นมันเรื่องเล็กน้อย

"พวกเราแค่ทำตามหน้าที่เท่านั้นค่ะ  ไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงอะไร  คุณเสียอีกที่ให้พวกเราเกินค่าตัว  ระวังจะเข้าเนื้อนะคะคุณบอส"

คุณบอสหัวเราะ พยักพเยิดหน้าไปทางเทย์เลอร์ที่ยืนหัวเราะอยู่ในวงเดียวกันกับแดเนียลและแซม  "คนนั้นจ่ายค่ะ"  คาร่าเลิกคิ้วเหมือนไม่เชื่อ "ฉันไม่ใช่พี่สาวใจดีอะไรมากมายหรอกนะคะ  งานเป็นงาน"

"โอ.. คุณกำลังทำให้ฉันกลัวนะคะเจย์" 

"คุณควรจะกลัวค่ะ"  เจย์แกล้งเก๊กเสียงเข้ม  แต่แววตาขี้เล่นคงจะหลอกใครตรงนี้ไม่ได้  คาร่าจึงยังหัวเราะก่อนจะยกเครื่องดื่มขึ้นจิบ  หากระหว่างนั้น  คุณนางแบบก็แอบเห็นบางอย่างจากบางคนและคิดว่าควรจะพูด

"รู้สึกว่า  ฉันคงจะถูกเขม่นแล้วละค่ะ"

ตาสีน้ำตาลเข้มมองตามตาสีฟ้าไปก็พบว่า  มีใครบางคนกำลังมองเธอสองคนอยู่จริงๆ "เค้าก็เป็นเหมือนเดิม" เจย์พึมพำอย่างไม่ใส่ใจ  แต่จริงๆ ในใจก็แอบหงุดหงิด  แดเนียลทำไมไม่เข้าใจสักทีว่า  เธอกับคาร่าเป็นเพื่อนกัน

"ฉันว่าไม่ใช่หรอกค่ะ"  น้ำเสียงเจือกังวลของคาร่าพาสายตาหันกลับไปมอง  นางแบบสาวอมยิ้ม  "คุณดูดีๆ สิคะเจย์  สายตาเค้าไม่ได้บอกว่า เค้ากำลังหึงคุณกับฉันนะ  แต่เค้ากำลังน้อยใจ"

"น้อยใจ?" เจย์ย้อนอย่างไม่เชื่อหู  "เรื่องอะไรล่ะ  ฉันไม่ได้ห้ามไม่ให้เค้าดื่ม  หรือต้องเกาะติดฉันแจจนไม่ได้ไปเจอเพื่อนๆ สักหน่อย"

"ไม่ใช่แบบนั้นค่ะเจย์"  คาร่ายิ้มขำขณะที่อีกฝ่ายยังทำหน้างง "คุณลองคิดดูสิ  ตอนอยู่กับเค้า  คุณไม่ได้เป็นแบบนี้ใช่ไหม"

"แล้วมันจะเหมือนกันได้ยังไงล่ะ  คุณเป็นเพื่อนฉัน"  บอสสาวตอบเสียงฉุน  "ถ้าจะงี่เง่าแบบนั้นก็ปล่อยเค้าไปเถอะ"

"เค้าก็คงแค่อยากเห็นคุณทำตัวสบายๆ เวลาอยู่กับเค้าบ้างมั้ง"

เจย์ปรายตามองอีกคนอย่างสนใจ  คาร่าพยักหน้าน้อยๆ ยืนยันคำพูดนั้น  ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังไม่เห็นด้วย  "ตัวเค้าเองก็ยังไม่เคยทำกับฉันเหมือนอย่างเพื่อนของเค้าเลยนะ  มันก็เสมอกันแล้วนี่"

"เจย์..  คุณนี่หัวรั้นใช่เล่นเลยนะ" นางแบบสาววิจารณ์  หัวเราะกับท่าทางเมินไม่สนใจของอีกคนที่ความจริงแอบมองไปยังคนรักของตนอยู่เรื่อยๆ

"โอเค.. ฉันกวนคุณแค่นี้ดีกว่า  ขอบคุณนะคะที่ให้เกียรติมา..บอส"  คาร่าหอมแก้มเจย์ทิ้งท้าย  และย้ายตัวออกไปจากกันทั้งที่คนถูกหอมเพิ่งจะตั้งสติได้ 

"อ้าว.. คาร่า" เจย์ร้องตามอย่างแปลกใจ  สาวผมน้ำตาลทองหันมาโบกมือยิ้มแป้น  และพูดแข่งกับเสียงเพลงกลับมา

"ฉันไม่ว่านะคะถ้าคุณจะกลับก่อน  ขับรถดีๆ นะ"

"โอ.. เดี๋ยวสิ  ฉันยัง----"

"กลับบ้านได้แล้วมั้งคะ"  เนื้อเสียงน้ำเสียงคุ้นเคยแม้จะไม่ดังจนกลบเสียงเพลงได้  แต่ความใกล้ของริมฝีปากกับใบหูและสัมผัสจากมือที่วางทาบบนบ่าก็บอกว่า  เธอไม่จำเป็นต้องกลัวหรือรีบหันไปมองว่าเป็นใครจนเสียฟอร์ม  และดวงตาเธอก็มองค้อนหล่อนอัตโนมัติเมื่อหันไปหากัน

"เพิ่งจะมาไม่ถึงชั่วโมง"

"แต่คุณดูเบื่อแล้วนะคะ"  แดเนียลบอกอย่างรู้ทัน  แม้อีกคนจะไม่คิดอยากจะยอมรับ  "ฉันเห็นคุณลากับเพื่อนแล้ว"

 เจย์ปรายตามองคนข้างๆ  โดยที่ไม่คาดฝันเธอก็เดินหนีหล่อนไปทางอื่นเสียอย่างนั้น  แต่เธอก็ไม่ได้ไปไหนไกลนอกจากไปดึงแขนเทย์เลอร์ออกมาจากวงล้อมของสาวๆ

"อะไรเจย์"  เทย์เลอร์ถามตกใจระหว่างโดนพี่สาวลากออกมา  แต่ก็พูดอะไรไม่ได้มากนอกจากขมุบขมิบปากให้แซมที่มองมาอย่างงงๆ

"ตามมาช่วยฉันด้วยนะที่รัก" บลอนดี้ยิ้มแหยและพยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้  หันมาหาเจ้าของมือที่ลากเธอถูลู่ถูกังอีกที  พี่สาวก็ดึงแก้วเครื่องดื่มจากมือเธอไปและเอามันไปยัดให้แดเนียลที่ยืนเอ๋อ  ถ้าเธอได้ยินไม่ผิด  พี่บอกให้เขาหารถกลับเองเพราะพี่จะกลับบ้านกับเธอสองคน

"เฮ้ๆ เจย์..  ใจเย็นก่อน"  เทย์เลอร์ร้องห้ามพี่สาวหลังจากถูกลากมาจนเกือบจะถึงรถจากัวร์สุดเท่ของพี่  นี่ก็หมายความว่าเธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตามใจพี่  โชคดีที่กุญแจรถเธออยู่กับแซม  ไม่อย่างนั้นรายนั้นก็คงจะพาลโกรธเธอไปอีกคนที่ไม่รู้จักไหวตัวให้ทันกับสถานการณ์

อย่างกับจะไหวทันได้ง่ายๆ อย่างนั้นล่ะ  ดูอารมณ์พี่สาวเธอเสียก่อน!

เจย์ชะลอขาลง  หากพอหันไปเห็นแดเนียลโผล่มาตรงหน้าประตูผับก็รีบกระชากแขนน้องให้เดินตามกันมาเร็วๆ ยิงสัญญาณปลดล็อกรถและยัดหัวเทย์เลอร์เข้าไปในเบาะผู้โดยสาร  แม้ว่าน้องจะทัดทานอย่างไรก็ไม่สนใจจนสามารถสตาร์ทเครื่องรถและพามันแล่นออกมาจากลานจอดได้นั่นแหละ  เธอถึงจะเปิดปากพูดกับเขาที่หน้าตาตื่นเหมือนเพิ่งเห็นผีลอยผ่านหน้า

"ฉันแค่อยากจะกลับบ้าน  โอเค๊?"

เทย์เลอร์ส่ายหัว  บอกได้เลยว่าไม่โอเคอะไรกับเธอทั้งนั้น  หญิงสาวถอนใจ  ส่งสายตาขอโทษไปให้เขา  "ฉันแค่เบื่อแดเนียล"

"ห๊ะ!"

ว่าแล้วเชียว.. เจย์คิด  คิดไว้แล้วว่าน้องจะต้องตกใจแน่ๆ ถ้าเธอพูดแบบนั้น  "ไม่มีอะไรหรอกน่า..  ก็แค่อยากกระโดดออกนอกกรอบบ้างเท่านั้น"

น้องสาวตัวโตสั่นหัวมองพี่สาวด้วยสายตาเหลือเชื่อ  "เจย์รู้ไหม.. ทำแบบนี้แดนมันเสียใจนะ"  เทย์เลอร์เห็นสีหน้าประหลาดใจของพี่ที่ละสายตาจากถนนมาก่อนที่ดวงตานั้นจะหันกลับไปสนใจทางข้างหน้าต่อ  "เจย์เคยสอนฉันให้แคร์คนที่เราอยู่ด้วย  แต่ดูตัวเจย์สิ  เจย์อยากได้อะไรทำไมไม่พูดกับแดนตรงๆ  เจย์ต้องเข้าใจหน่อยว่า  ตัวเจย์น่ะซับซ้อนขนาดไหน  ขนาดฉันอยู่กับเจย์มาตั้งนาน  บางครั้งฉันยังไม่เข้าใจเจย์  แล้วแดน...."

"ฉันแค่อยากหายใจให้สะดวกเท่านั้นเทย์เลอร์" 

"เจย์หมายความว่ายังไง  เหม็นบุหรี่  เหล้า  หรืออะไร"

"สายตาจับผิดของเค้าทำให้ฉันอึดอัด  เค้าเหมือนไม่เคยไว้ใจฉันเลย  มันทำให้ฉันหายใจไม่ออก" 

คนฟังเลิกคิ้วแปลกใจ  พยายามคิดทบทวนปะติดปะต่อเรื่องแล้วก็หัวเราะในลำคอ  "โอ้.. เรื่องนั้นเอง"

"เรื่องนั้นเอง?  อะไรเทย์"  เจย์หันมาถามน้องและสบถออกมาเมื่อเหลือบตาขึ้นไปเห็นรถอีกคันตามหลังเธอมาติดๆ  เท้ากดคันเร่งเพื่อความเร็ว  แม้จะรู้ว่าปอร์เช่สีแดงแรดนั่นอาจจะเร็วมากกว่าถ้าคนขับคือแดเนียล

"บ้าเอ๊ย..  ทีหลังเธอเปลี่ยนไปขับรถที่แรงม้าน้อยๆ เลยนะ"  พอจะโดนแซงก็หันมาว่าน้องที่ไม่รู้เรื่องอะไรนอกจากเป็นเจ้าของรถคันนั้น  เทย์เลอร์ยักไหล่มองเธออย่างขบขัน

"มีอะไรน่าขำ" หันมาตวาดน้องอย่างอารมณ์เสีย  นั่นเพราะแดเนียลขับรถมาขนาบข้างเธอแล้ว  และเธอก็เพิ่มความเร็วมากกว่านี้ไม่ได้ถ้าไม่อยากมีปัญหากับตำรวจ

"มีคนหึงน่ะดีจะตายไปเจย์  ถ้าวันไหนเค้าไม่หึงน่ะ  ระวังเอาไว้ให้ดี" เทย์เลอร์ยักคิ้วให้พี่สาวที่หันมามองเคืองๆ  แต่จากนั้นก็เป็นไปตามที่เธอคาด  เจย์ตบไฟเลี้ยวเข้าจอดข้างทางโดยมีรถอีกคันจอดตาม  และไม่กี่นาทีก็มีคนมาเคาะกระจกด้านที่เธอนั่ง  ไม่ใช่ใครที่ไหนเลยนอกจาก

แดเนียล  พาร์กินส์...

"เอาไงดีเจย์" แกล้งทำเป็นหันมาถามพี่สาวที่นั่งหน้าหงิกบอกบุญคงไม่รับ  เทย์เลอร์กลั้นยิ้มเพราะรู้ว่า  ที่เห็นนิ่งๆ ไม่ยอมตอบแบบนี้เพราะฟอร์มไม่กล้าออกปากไล่เธอลงรถไปทั้งที่อยากจะให้คนที่อยู่นอกรถเข้ามานั่งแทนเธอแทบตาย  "อย่าเก๊กเยอะเจย์..  เดี๋ยวลูกไม่ติดอีกนะ  ยอมได้ก็ยอมไปเหอะ" 

"ไอ้บ้า!"  เจย์หันมาด่าน้องที่หัวเราะทิ้งท้ายไว้  อยากจะเรียกมันมาด่าอีกสักทีแต่คนที่รีบเข้ามานั่งที่แทนก็ทำให้ปากเธอหุบฉับ  หันกลับไปรีบหมุนพวงมาลัยเอารถเข้าถนนตามเดิม   

แดเนียลไม่พูดอะไรเลยตั้งแต่ขึ้นมานั่ง  ตาสีน้ำตาลอ่อนมองออกไปนอกหน้าต่าง  เธอเองก็นอกจากจะมองถนนแล้วก็มีแต่มองรถของเทย์เลอร์ที่ขับตามหลังมาด้วยกระจกมองหลัง  ลอบมองคนนั่งข้างเป็นระยะแต่หล่อนก็ยังนั่งเฉยคล้ายจะให้ลมหายใจพูดแทนปากอย่างนั้น  เธอเคยชอบการอยู่เงียบๆ เพราะคิดว่า  เวลาที่ฟังอะไรที่ไม่อยากฟังแล้วจะอึดอัด  แต่ตอนนี้เธอกลับอยากให้หล่อนพูดอะไรก็ได้  ความเงียบกำลังทำร้ายเธอมากกว่าเสียงพูดแจ้วๆ ของหล่อนซะอีก

"เฮ้..."

"ไว้คุยกันที่บ้านค่ะเจย์"

เจย์อ้าปากค้าง  สบตากับสายตาจริงจังที่หันมามองแล้วก็พยักหน้าอย่างหมดทางเลือก  ปกติเธอคงไม่เชื่อฟังหล่อนเท่าไหร่  แต่ครั้งนี้ความรู้สึกผิดมันกำลังเผาผลาญใจเธอ  จริงอย่างที่เทย์เลอร์ว่า  เธอทำตัวงี่เง่า  มีคนเอาใจขนาดนี้แล้วยังจะเรื่องมากอีก  แถมยังไม่ค่อยซื่อสัตย์กับตัวเองเหมือนอย่างที่คาร่าว่าเป็นนัยๆ

หญิงสาวถอนหายใจแผ่ว  แอบมองคนข้างตัวอีกที  แม้จะเห็นแค่เพียงเสี้ยวหน้าก็บอกได้ว่าหล่อนกำลังเสียใจ  และเธอก็ควรตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง  มือบางข้างที่ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนเกียร์ตอนนี้จึงเอื้อมไปจับมือที่วางอย่างไร้ความหมายบนตักหล่อน  ความเกร็งเล็กน้อยในตอนแรกของมือข้างนั้นและทำให้เธอกังวล  แต่เมื่อมันผ่อนคลายลง  ความเครียดของเธอก็คลายตาม  แม้เจ้าของมันจะไม่ได้หันมาสบตากันหรือพูดอะไรเลย

................................................. 


มาลงให้ครึ่งตอนก่อนค่ะวันนี้  ดึกมากแล้ว  คุณอาจจะนอนกันไปแล้วเพราะรอไม่ไหว เหอะๆ

ไม่มีข้อแก้ตัวอะไรค่ะ  แค่วุ่นวายนิดหน่อย เลยมาซะดึก  พรุ่งนี้มาต่อให้อีกครึ่งนะคะ

แล้วก็.. เปิดจองกันแล้วนะคะ อย่าลืมแวะเข้าไปดูได้จ้า

สนใจดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ http://www.yuriread.com/index.php?topic=1371.0 หรือ http://leslybooks.lnwshop.com/product/47/my-wife-is-the-boss

*ส่วน E-book จะเริ่มวางขายหลังจากที่หนังสือเล่มปิดจองแล้วค่ะ

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น