web stats

ข่าว

 


Love Seeds vol.3- Chapter 9 : Hot Step

โพสต์โดย: anhann วันที่: 19 กรกฎาคม 2015 เวลา 19:01:56 อ่าน: 462




Chapter 9 : Hot Step 






(จงเปิดดูประกอบเพื่อให้ได้อรรถรสค่ะ  เอมม่า โรเบิร์ตส์จาก Wild Child ค่ะ  อิมเมจอมีเลียจ้า)



เสียงเพลงจากลำโพงเครื่องเสียงที่แอนเดรียเป็นดีเจคุมอยู่  กระตุกใจเธอให้เต้นตามไป  แต่ยังไม่เท่ากับใครบางคนที่โยกย้ายอยู่ตรงหน้า  อมีเลียจะรื่นเริงไปไหนกันนะ  ชีวิตมีความสุขมากเลยใช่ไหม  คนอะไรไม่รู้น่าอิจฉา

"เฮ้.. อิซซี่" 

อิซซาเบลเลิกคิ้วใส่แฝดพี่ที่กระดิกนิ้วเรียกเธอราวเด็กในสังกัด  อยากบอกปฏิเสธแต่พี่แฝดก็ไม่ให้ทางเลือกอะไรเธอตามเคย  เข้ามาดึงแขนเธอลากไปร่วมวงด้วยเฉย  มองหาตัวช่วย  เจ้ายักษ์กลับยืนยิ้มกว้างปรบมืออยู่ข้างดีเจ  โดยมียัยผู้หญิงตาสีเทาเป็นลูกคู่  รู้สึกเธอจะถูกรุมซะแล้ว

"เฮ้.. ร่าเริงหน่อย  พี่ทำเพื่อเธอเลยนะ"  อมีเลียบอกพร้อมรอยยิ้ม  ดึงมือน้องไปแตะเอวตัวเองและเกาะบ่าเขา  พาเต้นสโลว์ไปกับเพลง R&B นาม Say it Right ของเจ๊เนลลี  เฟอร์ทาโด  หากพอน้องรักชักสีหน้าเบื่อหน่ายขึ้นมา  ก็หันไปขยิบตากับฝาแฝด  แอนเดรียเปลี่ยนเพลงเป็นฮิบฮอบ "Tambourine" จาก Eve และเธอก็ลงมือโชว์สเต็ปเดี่ยวๆ ให้เขาดูเป็นขวัญตา

เสียงปรบมือเชียร์ดังไปทั่ว  ตัวผู้โชว์ก็ไม่ได้สนใจจะอายอะไร  ทั้งที่มีทั้งผู้หญิงและผู้ชายมามุงดู  ก็ขนาดอารุจสุดสวยยังยกนิ้วโป้งให้เลยนะ ท่าทางอาจะชอบงานรื่นเริงไม่แพ้มัมราเชลของเธอแน่ๆ  ถ้ามัมกับหม่ามี๊อยู่ที่นี่คงดี

"เฮ้.. แบบนี้ต้องส่งวิดีโอไปให้เอฟดู"  อิซซาเบลหันมองเจ้าของเสียงที่เธอถอยออกจากฟลอร์มายืนข้างๆ  แคลร์ล้วงเอามือถือขึ้นมา  จัดการถ่ายวิดีโอแฟนสาวสุดฮิปของเขาอย่างชื่นชม 

"เห่อชะมัด"  เสียงลิทซ์แขวะเข้าให้  แต่ก็ไม่วายโยกสะโพกไปตามจังหวะเพลงตามประสาสาวขาปาร์ตี้  กล้องจากมือถือเจ้าโย่งจึงโยกมาถ่ายหล่อนด้วยอีกคน 

"เฮ้.. อย่ามัวแต่ยืนเฉยสิ  เธอเป็นลูกสาวเจ้าแม่ปาร์ตี้นะ" อมีเลียจับเธอหมุนไปหาอีกรอบ  คราวนี้เขาไม่ปล่อยให้เธอหนีออกไปได้ง่ายๆ แต่ก็อย่างที่บอก  ฝาแฝดขอจัดงานรื่นเริงนี้เพื่อเอาใจเธอโดยเฉพาะ  คงเพราะเห็นเธอเฉายิ่งกว่าหญ้าแล้งน้ำ

"หรือต้องเอาตัวช่วย" 

อิซซาเบลกะพริบตา  มองแฝดพี่กระดิกนิ้วเรียกเจ้าโย่งผู้ภักดีมาหา  ดึงแคลร์ลงมากระซิบอะไรไม่รู้ที่ข้างหูและจูบแก้มแถม  จากนั้นก็หันมาขยิบตาใส่เธอ  ให้ตายเถอะ ไม่น่าไว้ใจเลยจริงๆ ยิ่งเมื่อแคลร์กลับมาพร้อมแก้วสามใบ  และอมีเลียคว้ามายื่นส่งให้เธออย่างนี้

"เถอะน่า.. ไม่แรง"   ตาสีฟ้าหรี่ลงอย่างไม่ไว้ใจ  หากเมื่อปรายตาไปหาแอนเดรียที่ออกมาเต้นข้างๆ ลิทซ์แล้วพบว่าพี่แฝดคนน้องพยักหน้าในเชิงว่า  กินไปเหอะ  ไม่ตาย  เธอก็ฝืนใจรับมันมาจิบ  แน่นอนว่าน้ำสีแดงอมส้มนี้ไม่ได้ขมอะไร  เปรี้ยวๆ หวานๆ กินง่ายมากกว่าเบียร์หลายเท่า  รสชาติเหมือนที่ลิทซ์เคยให้กินสมัยที่เคยไปงานด้วยกัน 

"เฮ้ๆ บอกให้กิน  แต่ไม่ได้ให้ซดเป็นน้ำซุปแบบนั้น" อมีเลียปรามพลางหัวเราะเอ็นดูน้องที่กระดกพันซ์ผสมแอลกอฮอล์ของเธอไปราวน้ำเปล่า 

อิซซาเบลมองเธอแก้มแดงระเรื่อ  เธอดึงแก้วจากมือเขาคืนมาแล้วส่งให้แคลร์เอาไปเก็บ  "เฮ้..  ฉันยังอยากกินอีก"  น้องร้องท้วงขึ้นมา  หากเธอยกนิ้วชี้ขึ้นแกว่งในอากาศ

"โนๆ  เธอต้องเต้นกับฉัน  และฉันไม่ยอมให้เธออ้วกใส่ชุดฉันแน่"

"อ้วกอะไรเล่า"

"ก็นั่นมันผสมเหล้าด้วย"

ตาสีฟ้าจ้องพี่แฝดคนสวยที่ขยิบตาให้หลังจากเฉลยว่าทำไมไม่ให้เธอกินพันซ์แล้วทั้งที่เพิ่งกินไปแก้วเดียวเท่านั้น  "เฮ้.. เหล้าเหรอ?  แล้วรุจกับอลิซยอมให้เอามาใส่ได้ไง"

"มันคือปาร์ตี้อิซซี่"  อมีเลียตอบง่ายๆ และหันไปดีดนิ้วให้ดีเจที่ดูท่าจะเต้นมันส์จนลืมทำหน้าที่  แอนเดรียหัวเราะคิกลากลิทซ์กลับไปเต้นอยู่ข้างเครื่องเสียงด้วยกัน  ดึงเอาเพลง R&B ที่มีจังหวะจะโคนมาทำให้ที่นี่ระทึกขึ้นอีกครั้ง 

โชคดีว่าเราไม่ได้จัดงานกันที่ฟาร์มม้าของพาเวลส์แต่เป็นบ้านคนรู้จักของพวกเขา  ไม่อย่างนั้นคงได้เห็นม้ากับวัวหรือเป็ดออกมาเต้นกันบ้างล่ะ  แต่จะว่าไป  ที่ตรงนี้ก็ไม่ต่างจากในนิวยอร์กบ้านเธอเท่าไหร่  ใครๆ ก็ชอบงานปาร์ตี้  แค่ชุดที่พวกเขาใส่มาไม่ได้เลิศหรูอลังการเหมือนอย่างพวกงานที่ลิทซ์เคยพาเธอไปทัวร์มาเมื่อก่อน  งานตามบ้านเพื่อนหล่อนและบ้านหล่อน

"เร็ว.. มาเต้นกันหน่อย  เหมือนเมื่อก่อนไง" 

อิซซาเบลมองแฝดพี่อย่างชั่งใจ  สุดท้ายก็ทนสายตาเว้าวอนกับการเต้นยั่วเธออยู่ตรงนี้ไม่ได้  สุดท้ายเธอก็พบตัวเองโยกย้ายร่างกายไปตามจังหวะเพลงของดีเจแอนเดรียท่ามกลางเสียงเชียร์เสียงโห่ฮาของใครๆ และการถูกลวนลามเล็กๆ ของอมีเลีย

ฝาแฝดนี่ไม่ยอมปล่อยเธอเลยจริงๆ

...............................................

"เฮ้..  ยืนยิ้มคนเดียวก็เป็น"  เจอร์ซี่หนีแม่ๆ กับแขกของพวกเขามาหาพี่สาวที่ร่วมชะตากรรมกันในคืนนี้  เธอและเอเวอร์ลี่กลับมาจากการตระเวนเที่ยวแถบไทม์สแควร์ก็เจอข่าวร้ายพร้อมกัน  จริงๆ ก็ไม่มีอะไรมากนอกจากที่พบว่า  บ้านกิลเบิร์กเปิดเป็นสถานที่จัดงานต้อนรับบรรดาลูกค้าและหุ้นส่วน  และพวกเธอคือเด็กๆ ที่เหลืออยู่ที่นี่  ต้องมีหน้าที่ช่วยงาน

แต่ก็แค่ใส่ชุดสวยๆ มายืนยิ้มข้างๆ แม่ๆ เท่านั้นล่ะ

"ก็มีเรื่องให้ยิ้มน่ะสิ"  เอเวอร์ลี่ตอบ  ส่งมือถือให้สาวน้อยได้ดูมันด้วยตัวเองว่า  มีอะไรที่ทำให้เธอยิ้มได้ท่ามกลางสถานการณ์น่าอึดอัดอย่างนี้

"ว้าว.. พวกนั้นอยู่บ้านนอกกันจริงป่าวน่ะ"  เจอร์ซี่อุทาน  หัวเราะไปกับวิดีโอที่แคลร์ส่งมาจากแอลเอ

"มันไม่ใช่บ้านนอกสักหน่อย  ก็แค่นอกเมือง  นั่นแอลเอนะ"

"ก็ฉันจำได้ว่า  อิซซี่กับแคลร์โดนส่งไปเลี้ยงม้า  แล้วไหงไปจัดปาร์ตี้"

"คนจัดก็คนที่เต้นลืมโลกอยู่นั่นไง"  เอเวอร์ลี่ชี้  พยายามหรี่เสียงวิดีโอไม่ได้ให้เพลงดังไปรบกวนงานที่ตัวเองร่วมอยู่  ทั้งที่บางทีก็อยากจะเปิดมันดังๆ และจินตนาการว่า เธออยู่ในที่แห่งนั้นเหมือนพวกเขา  ที่ตรงนั้นมันเหมาะกับเธอมากกว่าตรงนี้ที่มีแต่ผู้ใหญ่  ผู้ใหญ่ที่คุยกันแต่เรื่องผลประโยชน์  เรื่องงาน 

เธอแทบอยากจะอ้วกเป็นหนังสือเศรษฐกิจสักเล่ม

"โอ.. ฝาแฝด" เจอร์ซี่หัวเราะชอบใจ  "โอ๊ะ แต่อิซซี่ก็เต้นด้วยนะ สะบัดเลย"  นิ้วเล็กชี้ที่หน้าจอ  อีกคนชะโงกมาดูบ้างพร้อมสีหน้าทึ่ง

"ว้าว.." เอเวอร์ลี่อุทาน  ปรายตามองบางคนที่ยืนสวยสง่าอยู่ท่ามกลางแขก  "เชื่อไหม.. แม่กับลูกเหมือนกันเด๊ะ"

"หมายถึงอาราเชลใช่ไหม"

"จะใครซะอีกล่ะ"

คนฟังเดาะลิ้น  จ้องมองคุณอาสาวผมทองพลางพยายามนึกถึงเวลาที่เขาเต้น  จะเหมือนอิซซาเบลหรือเปล่านะ  "ฉันนึกไม่ออก  อาราเชลตอนนี้ดูเหมือนไม่มีทางเต้นแบบนั้นเป็น"

"อาเค้าดูเป็นไงล่ะ"

"คุณนายมาก..  และดูดิอิซซี่น่ะเหมือน...." เจอร์ซี่พูดไม่ออก  ได้แต่ร้อง 'ว้าวๆ' เพราะวิดีโอกำลังฉายไปถึงตอนที่อิซซาเบลเต้นแบบประชิดตัวอยู่กับแคลร์ในเพลงคันทรีร็อค  "พระเจ้า.. เค้าไปหัดเต้นแบบนี้มาจากไหน!"




(จงเปิดเพื่อให้ได้อรรถรสค่ะ  Julianne Hough จาก Footloose อิมเมจราเชลค่ะ  เซ็กซี่มาก!!!)



"อยู่ในสายเลือดมั้ง" เอเวอร์ลี่เดาสุ่ม  ใจเต้นแปลกๆ เซ็กซี่ไปไหมน่ะ

"เฮ้.. อยากสิงแคลร์เลยอ่ะดิ"  สาวตัวเล็กล้อ  พี่สาวตัวโตกว่าไม่มากหัวเราะกลบเกลื่อนทั้งหน้าแดงระเรื่อ  "ฉันว่า..  เราน่าจะหาเวลาไปที่นั่นบ้าง"

เอเวอร์ลี่มองน้องอย่างไม่เชื่อ  ปกติเจอร์ซี่ไม่เคยชวนเธอไปทำอะไรแบบนี้มาก่อน  "นี่คิดจะโดดเรียนอีกหรือไง  คราวนี้พี่คงช่วยไม่ได้หรอกนะ"

"ใครว่าล่ะเอฟ  ฉันจะว่างแล้วต่างหาก  มีแต่เอฟนั่นแหละที่จะว่างหรือเปล่า"  เจอร์ซี่ยักคิ้วท้าทาย  อีกฝ่ายขมวดคิ้วคิดหนัก  "ไม่อยากไปหาอิซซี่หรือไง  ไม่คิดถึง?"

"อิซซี่ไม่ได้เที่ยวอยู่ที่นั่นสักหน่อย  มีคนนู้นคนนี้ไปหาเรื่อยๆ ถ้าโดนให้อยู่เพิ่มจะทำไง"

"นั่นสินะ  แย่จัง" เจ้าตัวเล็กพึมพำแล้วอยู่ๆ ก็ทำตาโตชี้หน้าอีกคน "โอ้.. นี่แสดงว่า  อยากให้กลับมาที่นี่ใจจะขาดแล้วสิท่า"

เอเวอร์ลี่ตกใจที่ถูกรู้ทันแต่ก็ทำเก๊กได้ทันเวลา  "พูดมากน่าเจอร์  เธอเองก็อยากให้อิซซี่กลับมาเหมือนกันแหละ"

"แหงอยู่แล้ว"  เจอร์ซี่ยักคิ้ว  "ฉันไปหาอะไรมาให้กินนะ  กินอะไรบ้าง  เดี๋ยวปลิวลมเอฟ"  สาวน้อยว่า  และหมุนตัวเดินไปหาโต๊ะยาวที่มีถาดอาหารเต็มไปหมด  มองตามเขาไปและนึกขำกับท่าทางไร้เดียงสาเวลายืนพิจารณาอาหารต่างๆ ของน้อง  แต่แล้วดวงตาเธอก็หันไปมองใครบางคนอีกครั้ง 

ราเชล  กิลเบอร์ก.. ยืนเด่นเป็นสง่าท่ามกลางผู้คนมากมาย  ถึงจะมีซิลเวียกับซอนย่ายืนอยู่ด้วยก็ยังกลบรัศมีผู้หญิงคนนั้นไม่ได้  หรือเพราะออร่าที่ไม่เหมือนใคร  ถ้าอิซซาเบลได้ส่วนนี้จากแม่คนนี้มาละก็  น่ากลัวเลยทีเดียว

"เพ้อเจ้อใหญ่แล้วเรา"  เอเวอร์ลี่บ่นตัวเอง  แต่ไม่วายก้มลงกดรีเพลย์วิดีโอในมือถือดูอีกที 

พระเจ้า.. เธออยากจับเจ้าเด็กขี้ยั่วนั่นมาตีก้นเสียเหลือเกิน!   

.................................................

อิซซาเบลสะดุ้งตื่นด้วยเสียงนาฬิกาปลุกที่อารุจคงใจดีตั้งเอาไว้ให้เธอเมื่อคืน  คงกลัวว่าเธอจะลืมตั้งไว้และไปเริ่มงานสายเพราะกว่าเราจะกลับมาถึงฟาร์มก็กลับตีหนึ่ง

ร่างโปร่งพยายามจะลุกขึ้นนั่งแต่บางอย่างที่หนักๆ อยู่บนอกก็ตรึงเธอไว้กับที่นอน  งงเล็กน้อยว่า  ลงมานอนอยู่บนเบาะที่พื้นได้ยังไง  แล้วก็จำได้ว่า เพราะเตียงไม่พอนอน  และอยากจะนอนห้องเดียวกัน  อารุจจึงลากเบาะนอนมาให้พวกเธอ  แต่ใครมันมานอนทับเธอเนี่ย..

โอ.. ผมสีน้ำตาลเข้ม..

"เฮ้.. เอ็มลุกขึ้น  หนัก"  เขย่าไหล่อมีเลียที่นอนก่ายเธอเป็นหมอนข้าง  พี่แฝดครางงัวเงีย  ท่าทางจะเพลียเพราะเมื่อคืนทั้งเต้นทั้งดื่ม  แต่เธอก็แค่อยากจะให้เขาปล่อยเธอเป็นอิสระเท่านั้น  ไม่ได้จะให้ลุกไปทำงานด้วยกัน

"เอ็ม..  เร็วสิ"

"โอ้.. หุบปากน่า"  อิซซาเบลอ้าปากจะเถียงแต่เสียงเธอก็หล่นหายเพราะปากอีกคนที่ลุกขึ้นมาประกบปิดปากเธอ  ถึงจะชินแล้วที่ถูกอมีเลียจูบเป็นประจำแต่เล่นกันแต่เช้าแบบนี้  บางทีเธอก็ไม่ไหวนะ

สาวน้อยจูบตอบอย่างเผลอตัว  จับสะโพกคนที่ปีนขึ้นมานั่งทับกันเต็มตัวเอาไว้  อมีเลียฮัมชอบใจก่อนจะผละออกไปและยิ้มขบขัน  ทำให้เธอตื่นเต็มตา  และถ้าจะบอกว่า  เธอโคตรจะอายและแทบอยากจะหายตัวไปจากตรงนี้ก็คงจะไม่ได้พูดเกินไป

"ว้าว.. ในที่สุดเธอก็ไม่ใช่หุ่นยนต์นะอิซซี่"

"พอเลยเอ็ม..  เล่นบ้าๆ อยู่เรื่อย"  อิซซาเบลบ่น  ดันตัวอีกคนที่ยังยิ้มกวนใจลงจากตัก  แต่เธอก็ยังลุกขึ้นไม่ได้อยู่ดี  มีอีกคนที่นอนทับขาเธอ

"โอ้ย.. เอามันออกไปทีสิ" 

อมีเลียหัวเราะคิก  ปรายตามองเธอนิดนึงแล้วค่อยไปดึงคอเสื้อแคลร์ที่หัวทับท่อนขาเธอจนชาไปหมดออกไปให้  มือเอื้อมไปนวดขาที่ชา  ตาก็มองหาอีกสองคนที่ไม่ได้นอนอยู่บนเบาะเดียวกัน  แล้วก็พบว่า  แอนเดรียกับลิทซ์ซุกผ้าห่มผืนเดียวกันอยู่บนเตียงของเธอ  นั่นคงเป็นเหตุผลที่เธอโดนลากให้มานอนกับคู่รักฮาร์ดคอนี่แน่ๆ 

แต่.. ไม่ใช่ว่า  สองคนนี้ทำอะไรเธอเมื่อคืนนะ!

"ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอกน่า  สบายใจได้"  อมีเลียขยิบตาให้อย่างรู้ทัน  "ฉันก็แค่ไม่อยากให้เธอนอนหนาวคนเดียว"  แฝดพี่ชี้แจง  พลางดึงผ้าห่มไปห่มตัวเจ้ายักษ์ขี้เซาที่ป่านนี้ยังไม่รู้สึกตัว  โดนลากไปตั้งไกลนะนั่น

อิซซาเบลพยักหน้า  ส่งสายตาขอบคุณไปและค่อยๆ พาตัวเองลุกขึ้น  ตั้งใจจะไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำอย่างทุกเช้าก่อนไปเริ่มงานโดยไม่รู้ว่ามีคนเดินตามมาด้วยจนกระทั่งมายืนแปรงฟันด้วยกัน

"อยู่ที่นี่เป็นไงบ้าง"

ตาสีฟ้าปรายมองคนถามที่กำลังเริ่มต้นแปรงฟัน  เธอพยักหน้าให้เขาก่อนจะบ้วนฟองออกจากปาก  "ก็โอเค  แต่ฉันยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่า  มัมให้ฉันมาทำอะไรที่นี่แทนที่จะให้เรียนพิเศษเหมือนเจอร์"

"อยากให้เธอเลี้ยงม้ามั้ง"  อมีเลียตอบทีเล่นทีจริง  อีกคนย่นคิ้วไม่พอใจคำตอบเท่าไหร่  "ทำไมล่ะ  ก็เธอได้เลี้ยงม้าจริงๆ ไม่ใช่หรือไง"

อิซซาเบลสั่นหัว  ขมวดคิ้วให้คนขี้เล่นที่กำลังแปรงฟันพร้อมฮัมเพลงไปด้วย  อารมณ์ดีอยู่ได้ทุกวัน  คนบ้าอะไร  "จริงจังหน่อยได้ไหม"

อมีเลียเหลือบตามองน้อง  เห็นสายตาตัดพ้อก็ถอนใจและบ้วนปากล้างคอ  แตะไหล่ทั้งสองของเขาราวอยากให้ตั้งใจฟังกันให้ดี  "เธอไม่ได้ผิดอะไร  ไม่ได้เป็นคนแย่อะไรเลยอิซซี่  ที่ต้องมาอยู่ที่นี่ก็เพราะอาราเชลอยากให้เธอได้เห็นโลกกว้างขึ้น  ได้ลองหัดทำอะไรที่ไม่เคยทำ  ได้ดูแลม้าให้อาหารมัน  ให้เธอได้รับผิดชอบชีวิตมันที่ต้องการการเอาใจใส่"

"แล้วมันเกี่ยวอะไรล่ะ"  คนอายุน้อยกว่าถามสงสัย

"เกี่ยวสิ"  พี่ฝาแฝดยืนยัน  "ก็ดูเธอตอนนี้สิ  เธอตื่นเช้าได้ทั้งที่เมื่อคืนนอนเกือบตีสอง  ไม่งอแงเหมือนก่อน  และก็กำลังจะเตรียมตัวไปทำงาน"

คนฟังนิ่งไปสักพักก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาอย่างเข้าใจ  "เห็นไหมล่ะ  รับรองว่า  ถ้าเธอกลับไปบ้านแล้ว  เอาสิ่งที่เธอได้จากที่นี่ไปใช้นะ  อาราเชลกับอาเบลล์จะต้องทึ่งแน่"

"พูดเอาใจกันเกินไปหรือเปล่า"

"มั้ง"  อมีเลียแกล้งทำเป็นล้อเล่น  อิซซาเบลมองค้อนเธอแต่น้องก็ผ่อนคลายลงเมื่อเธอคว้าผ้าขนหนูมาเช็ดหน้าให้  "เชื่อสิอิซซี่  เธอจะได้อะไรๆ จากที่นี่ไปบ้างล่ะ"

ตาสีฟ้าสบสีน้ำตาลที่พยายามยืนยันคำพูดของเขา  เธอพยักหน้าให้พี่ที่หอมแก้มเธอก่อนจะขอตัวออกไปปลุกแคลร์ให้  ถอนหายใจเมื่อได้อยู่ตามลำพัง  มองสบตาตัวเองในกระจก  ฉีกยิ้มให้คนในนั้นพลางนึกถึงใครบางคนที่เป็นต้นแบบของตนไปด้วย  ถ้าเขาจะมารับเธอกลับบ้านตอนนี้ได้คงดี

...........................................

เอเวอร์ลี่ค่อนข้างชินกับการนั่งอยู่ในโต๊ะอาหารกับเจ้าของบ้านที่มักจะหยอกกันอยู่ตลอดเวลาคล้ายพวกเขายังเป็นวัยรุ่นกันอยู่  ปกติเธอก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก  ตั้งหน้าตั้งตาทานอาหารให้เสร็จแล้วก็ต่างคนต่างไปโดยที่เธอเก็บจานของตัวเองเรียบร้อยเสียก่อน  แต่วันนี้เธอกลับรู้สึกอยากมองพวกเขา

"เอฟ.."

เสียงกระซิบเรียกชื่อดึงสายตาเธอกลับคืนมามองคนข้างตัว  ผู้หญิงที่เธอคุ้นตามาสิบกว่าปีเลิกคิ้วมองเธอเหมือนสงสัยอะไรสักอย่าง  หรือว่าเห็นท่าทางแปลกๆ ของเธอ

"เอ่อ.."  กำลังจะคิดคำมาอธิบายตัวเอง  แต่รอยยิ้มขบขันของซิลเวียก็ทำให้คิ้วเธอขมวดฉับ  "ขำอะไรน่ะซิลค์"

"ขำคนคิดถึงแฟน"  ซิลเวียตอบหน้าตาเฉยไม่สนใจเธอที่ตอนนี้คงจะหน้าแดงก่ำไปถึงไหนถึงไหนแล้ว  แถมผู้ใหญ่อีกสองคนก็มองมาด้วยสิ

แล้วอย่าคิดว่าจะรอดสายตาใครคนนั้นไปได้..

"จริงเหรอเอฟ"  ราเชลเลิกสนใจอาหารในจานชั่วคราว  เปลี่ยนมาจ้องแฟนลูกสาวแทน  แอนนาเบลล์ที่กำลังทาแยมบนขนมปังอยู่ก็เช่นกัน  ถึงไม่ได้พูดแต่ก็มองไม่ละสายตา  เล่นเอาคนโดนจ้องเป็นตาเดียวผวานั่งไม่ติดที่

"นี่พวกคุณ..  หยุดคุกคามลูกสาวฉันทีเถอะ"  ซิลเวียออกโรงปกป้องลูกเลี้ยงทั้งที่เป็นคนเริ่มเรื่องมาเอง  ก็เห็นเด็กมันหน้าแดงหูแดงไปหมดแล้วก็นึกสงสารขึ้นมาน่ะสิ

"แหม..  ซิลค์..  มันก็แค่คำถามธรรมดาๆ"  เจ้าบ้านผมทองบอกราวไม่มีอะไรแอบแฝง  ถ้าแววตาไม่วิบวับดูเจ้าเล่ห์แบบนั้นคงจะมีคนเชื่ออยู่หรอก

"แต่หน้าตาคุณไม่ให้เลยราเชล..  เบลล์จัดการให้ทีสิคะ" 

"ก็อยากอยู่ค่ะ  ถ้าฉันเองไม่ได้อยากรู้อยู่เหมือนกัน"  แอนนาเบลล์พูดพลางยิ้มขำที่เห็นคนเด็กที่สุดที่นี่นั่งก้มหน้ามองแต่จานที่อาหารพร่องไปยังไม่ถึงครึ่ง  "เอฟคะ  เรายังเป็นคนแปลกหน้ากันอยู่เหรอเนี่ย"

เอเวอร์ลี่งัดคางขึ้นมามองหน้าเจ้าของเสียงที่ดูเหมือนจะตัดพ้อเธออยู่ในเชิง  "ปละ.. เปล่า..  ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ  คือมัน...."

"มันเขิน"  ราเชลตอบแทนให้และหัวเราะคิกอย่างถูกใจ  "เบลล์เลิกแกล้งหลานเถอะ  เดี๋ยวแม่เค้าพาลโกรธเรา  ยึดหุ้นโรงแรมคืนหมด"

"ราเชล..  คุณนี่จริงๆ เลย"  ซิลเวียส่ายหน้า  หากไม่ได้เห็นว่านั่นเป็นเรื่องใหญ่โตอะไรจริงจัง  "พูดถึงโรงแรม..  ฉันกำลังจะถามอยู่พอดีว่า  มีอะไรหนักใจไหม  ผลการตอบรับโอเคหรือเปล่า  ในความคิดคุณ"

"ฉันว่า  เราคุยเรื่องนี้กันที่นั่นดีกว่า  จะได้ดูเอกสารด้วย"

"ได้ค่ะ  งั้นเราไปกันเลยไหม"

"โอเค..  แต่เอฟ..."

 "วันนี้ฉันขอตัวเอฟไปห้องสมุดด้วยกันนะคะ"  แอนนาเบลล์แทรก  แต่แน่นอนว่าไม่มีใครกล้าปริปากว่าอะไร  สองผู้บ้างานที่เมื่อใดพูดเรื่องงานก็มักจะหลุดเข้าไปในโลกนั้นจนลืมนึกถึงอะไร  กลับยอมพยักหน้าให้เธออย่างพร้อมเพรียง

"เอาไปเลยค่ะเบลล์  วันนี้ฉันไม่ต้องการผู้จัดการฝึกหัด"  ซิลเวียพูดพร้อมขยิบตาให้ลูกเลี้ยงที่มองค้อนขวับ  "แต่เอาไปแล้ว  ดูแลดีๆ นะคะ  คนนี้รักมาก  หวงมากด้วย"

"ซิลค์.."  เอเวอร์ลี่ร้องอย่างอับอายแต่กลับไม่กล้าจะทัดทานคนที่ชะโงกหน้ามาจูบแก้ม  เพราะจริงๆ เธอก็ชอบที่ซิลเวียแสดงความรักกับเธอแบบนี้  อีกอย่างก็ชินเสียแล้วล่ะ  แค่อายเวลาอยู่ต่อหน้าใครๆ

"ไปกันได้แล้วพวกคุณ  เดี๋ยวสายพอดี"  แอนนาเบลล์เตือนและจัดการไล่ท่านประธานบริษัททั้งสองออกจากบ้าน  จากนั้นก็มานั่งเท้าคางมองคนที่ตัวเองอยากหาเวลาคุยด้วยมานานแล้ว

"อาเบลล์มีอะไรหรือเปล่าคะ"  คนอายุน้อยกว่าทำใจกล้าถาม  คิดว่าถ้าไม่ถามก็คงจะต้องนั่งเกร็งไปอีกนานแน่ๆ  สู้ถามให้มันจบๆ ไปดีกว่า

"กับอิซซี่..  ยังโอเคอยู่ไหมคะ"  แอนนาเบลล์ถามตรงประเด็น  เห็นเด็กอายุน้อยกว่าแทบจะสำลักอาหารก็รีบดันแก้วน้ำไปให้แต่ไม่วายจะหัวเราะ

"อาไม่ได้ละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวไปนะ"

"เอ่อ..  ไม่ค่ะไม่..  ไม่ได้มีความลับอะไรอยู่แล้ว"  เอเวอร์ลี่ปฏิเสธ  จับผ้าเช็ดปากบนตักขึ้นมาซับอาหารและน้ำที่เลอะปาก  พยายามระงับจิตใจไม่ให้ลนลานกับคำถามที่ดูจะใจกล้าเสียเหลือเกิน 

แอนนาเบลล์ที่เห็นเงียบๆ ท่าทางดูเรียบร้อยแบบนี้  ใครจะไปคิดว่า  เวลาพูดออกมาทีจะน่ากลัวยิ่งกว่าคนที่เธอกลัวอย่างราเชลเสียอีก  ก็ท่าทางดูไม่ได้แค่หยอกเล่นเลยนี่นา  แต่นั่นคงไม่ใช่ทั้งหมดของความน่ากลัวในตัวผู้หญิงคนนี้หรอก 

"มีอะไรกันหรือยังคะ"

คนฟังนั่งช็อก  สมองเออเร่อไปแล้วในทันทีที่คำถามดังเข้าหู  แต่คนถามดูจะไม่รู้ว่า  ทำให้เธอเกือบสำลักน้ำลายตัวเองแทนอาหารที่ไม่กล้าจะตักกิน  แล้วแบบนี้จะให้ปฏิเสธไปตามความจริง  หรือโกหกว่ามีไปแล้วดีล่ะ  แต่เธอจะโกหกไปเพื่ออะไร  ถามหาคนรับผิดชอบหรือ..

โธ่เอ้ย.. ถึงจะเคยมีอะไรกันจริงๆ  เธอก็ไม่มีทางท้องจนต้องแบกท้องมาตามหาพ่อของลูกหรอกน่า  เผลอๆ เธอเองนั่นแหละที่จะต้องรับผิดชอบน้อง  โทษฐานที่ไปล่วงละเมิดเด็กยังไม่บรรลุนิติภาวะ

"ยัง.. ยังค่ะ  แต่ก็เคยคิสกันนะคะ"  เวรกรรมเอเวอร์ลี่! ทำไมตอบคำถามได้งี่เง่าอย่างนี้นะ  "เอ่อ.. อาเบลล์ถามทำไมคะ  หรือว่า...."

"เปล่าค่ะ  แค่ถามเฉยๆ" แอนนาเบลล์ยิ้มละมุน  ดูไม่มีพิษมีภัยอะไร  แต่ทำไมเธอถึงยังรู้สึกขนลุกไปทั้งตัวแบบนี้ล่ะ

"เรียบร้อยแล้วใช่ไหมคะ  เราไปกันเถอะ  เดี๋ยวพวกนี้ให้เด็กๆ มาจัดการก็ได้" 

เอเวอร์ลี่อยากจะทักท้วง  แต่เธอกลับพบตัวเองลุกขึ้นรวบสัมภาระและเดินตามหลังอีกฝ่ายต้อยๆ ราวเด็กในสังกัดหรือลูกสาวอีกคน  หรือร้ายแรงกว่านั้นคือทาสนาง  ซ้ำเธอยังไม่แน่ใจว่า  ควรจะดีใจหรือไม่ที่แม่ของแฟนเด็ก  ไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องที่ถามเธอไปเมื่อกี้อีกเลย 



....................................................

อ่านนิยายแล้ว  อย่าลืมดูคลิปด้วยนะคะ  จะได้รู้ว่า Hot Step มันเป็นยังไง

เอิ่ม.. อิซซี่ใกล้จะได้กลับบ้านแล้วล่ะค่ะ  อย่าเพิ่งน้อยใจนะ   :42:

ขอบคุณที่ติดตามกันทุกตอนค่ะ  (ถึงจะบ่นบ้างอะไรบ้าง  คุณก็ยังน่ารักกับเราเสมอนะ) :44:

ป.ล. ชื่อของ อมีเลีย เขียนภาษาอังกฤษว่า Emilia  ซึ่งจริงๆ อ่านออกเสียงว่า เอมมิเลีย  แต่เขียนเป็นไทยแล้วเราไม่ชอบเลยเป็น อมีเลีย ค่ะ เพราะฉะนั้น ถ้าอิซซี่หรือแคลร์หรือใครๆ จะเรียกเค้าว่า เอ็ม  คงไม่ผิดนะคะ  :60:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น
anhann
นักเขียน
ขาประจำ
****
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 174



ดูรายละเอียด เว็บไซต์ อีเมล์
23 กรกฎาคม 2015 เวลา 18:37:10
พี่เอฟติดอยู่ห้องสมุดกับเบลล์ค่ะ  ฮ่าๆๆ

พี่เอฟเป็นเด็กดี  ไม่เคยแสบหรอกนะ  จะบอกให้  อิอิ

23 กรกฎาคม 2015 เวลา 16:04:47
อยากเห็นเอฟหลายๆด้านบ้างค่ะ  ทุกวันนี้เห็นแต่ด้านที่เป็นเด็กเนิร์ด

ลองโชว์ด้านทึ่เป็น เด็กแสบบ้างก็ดีนะคะ, ดูเก็บกดจะแย่แล้ว

23 กรกฎาคม 2015 เวลา 13:26:00
จูงมือพี่เอฟหายไปเที่ยวไหนคะ  

เอาพี่เอฟกลับมาส่งได้แล้วนะคะ คิดถึง
แสดงความคิดเห็น