My Wife Is The Boss- Chapter 2 : A Moment Like This (1)
โพสต์โดย:
anhann
วันที่: 21 มิถุนายน 2015 เวลา 23:18:43
อ่าน: 613
|
Chapter 2 : A Moment Like This (1)
แดเนียลขมวดคิ้ว ยิ้มไม่ออกเพราะบิกินี่ที่อีกคนหยิบออกมาจากกระเป๋าเสื้อผ้า แอบซุกมันเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ จำได้ว่าเธอเป็นคนจัดกระเป๋า
"ไม่เอาค่ะ ไปซื้อใหม่เถอะ"
เจย์หน้าเหวอ มองคนพูดอย่างตกใจ "ฉันเพิ่งซื้อเมื่อวานแดเนียล"
"ค่ะ ฉันรู้.. แต่ฉันอยากให้คุณเก็บมันไปขายพร้อมกับของมือสองที่ฉันแยกไว้ให้ในห้องนั้น" คนเจ้ากี้เจ้าการอ้างไปถึงห้องที่ตนใช้เก็บแยกเสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋าและเหล่า Accessories ของภรรยาสาวนักช้อปที่ถูกพิพากษาให้เนรเทศออกไปจากห้องเก็บเสื้อผ้าด้วยเหตุผลที่ผู้ซื้อคงจะใส่หรือใช้มันไม่ทันในชาตินี้ แต่กว่าจะตัดสินคดีกันได้ ผู้พิพากษาก็เกือบตายไปเหมือนกัน
ไม่ทันที่คนตัวเล็กจะได้แย้งอะไร คนตัวใหญ่กว่าก็เข้าไปคว้าบิกินี่ลายเสือดาวสุดเซ็กซี่ออกจากมือเล็กๆ และเก็บมันลงกระเป๋าตามเดิม แต่มันก็โดนดึงคืนกลับไปด้วยมือเล็กๆ นั่นแหละ
"เจย์.?"
"เธอจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ รู้ไหมว่ามันเป็นคอลเลคชั่นล่าสุดที่คาร่า เดอเลวีญเป็นแบบ แล้วเธอจะให้ฉันเอาไปขายพร้อมกับของในห้องนั้น.!"
แดเนียลสั่นหัวระอา รู้ดีว่าเจ้าคอลเลคชั่นล่าสุดกับผู้หญิงที่ชื่อ 'คาร่า เดอเลวีญ' อะไรนั่นสำคัญกับคุณภรรยามากขนาดไหน แต่บิกินี่ลายเสือดาวตัวนี้มันไม่ผ่านการคัดกรองของเธอ.!
ให้ตายเถอะ ใครมันแนะนำให้มาทะเลนะ.! โอ..เทย์เลอร์ ตัวแสบ.!
"ฉันไม่ให้เธอหรอก อย่างน้อยให้ฉันได้ใส่สักครั้งก็ยังดี"
"แต่เจย์.."
"แดเนียล.. ฉันต้องเตือนเธอไหมว่า เรามีหาดส่วนตัวและสระว่ายน้ำส่วนตัว ถ้าจะมีใครโดนเสือดาวตัวนี้ขย้ำก็แค่เธอ เทย์เลอร์กับแซมเท่านั้น หรือกับสองคนนั่นเธอก็ยังหวงอีก จะเกินไปไหม.?" เจย์ย่นคิ้ว อีกคนส่งเสียงหัวเราะแหะๆ "แต่ฉันใส่เสื้อนี่ทับไปด้วยก็ได้ ถ้าเธอไม่สบายใจ"
หยิบเสื้อยืดสีขาวไม่หนาและไม่บางเกินไปที่พกมาด้วยจากกระเป๋าใบโตมาคลี่ดู วางมันทาบลงกับบิกินี่ที่กางอยู่บนเตียง เสียงถอนใจจากคนใกล้ๆ พาให้เม้มปาก กลอกตาลอกแลกแต่ไม่อยากเงยหน้ามองกันคล้ายกลัวจะเห็นแววตาผิดหวังของคนรัก จนป่านนี้ยังไม่เลิกหวาดระแวง
"ตอนลงรถ ฉันเห็นจักรยานจอดอยู่ มันคงรวมอยู่ในค่าเช่าที่นี่แล้ว ถ้าเธอไม่ว่า เราไปขี่เล่นกันไหม ชวนพวกเทย์ไปด้วย"
คนฟังยิ้ม เอื้อมมือไปเกี่ยวเส้นผมยาวสีคาราเมลไปทัดหูให้คนพูดที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตา ดวงตาสีเข้มเหลือบขึ้นมองเธออย่างระวัง "งั้นคุณไปชวนพวกเค้าสิคะ ฉันจัดการตรงนี้ให้เอง เอาชุดไปเปลี่ยนเลยก็ได้นะ"
"เอางั้นเหรอ.?"
"ค่ะ"
เจย์พยักหน้าเบาๆ รวบเอาของที่ต้องการใช้ออกไปจากกระเป๋า หากก่อนจะเดินตัวปลิวเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนชุด เธอเหลียวกลับมาและเห็นคู่ชีวิตจัดแจงแยกของออกจากกระเป๋าของเธอ เก็บมันเข้าที่เข้าทางอย่างคล่องแคล่ว อันไหนควรจะวางตรงไหน เสื้อผ้าจะแขวนยังไง หล่อนรู้หมด ทำได้หมด..
แต่ก่อนเธอก็เคยทำมันได้เรื่องแบบนี้ แต่ตั้งแต่แต่งงาน แดเนียลก็ดูจะแย่งงานเธอทำไปเสียหมดทุกอย่าง
"ไม่แฟร์.. ไม่แฟร์เลย.."
แดเนียลหันขวับมามองเมื่อได้ยินเสียงบ่นพึมพำ และภาพคนตัวเล็กที่ยืนทำหน้างอแงเป็นเด็กสองขวบก็ทำให้เธองง "เจย์.?"
สาวร่างเล็กกะพริบตาราวว่าเพิ่งรู้สึกตัวตื่นจากภวังค์ เจย์ส่ายหน้าปฏิเสธ "เปล่า.. ไม่มีอะไร ฉันแค่พูดไปเรื่อยๆ ไปก่อนนะ"
ร่างบางเดินหายไปจากสายตาแล้ว แดเนียลส่ายหัวปลง เอาเข้าจริง ทุกวันนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจภรรยาตัวเองสักเท่าไหร่เลย
.......................................
"พาเจย์ไปเถอะ พวกฉันจะจัดการเรื่องอาหารพวกนี้เอง" เทย์เลอร์เสนอตัวเป็นแม่ครัวสำหรับมื้อเย็น โดยมีแซมยืนยิ้มเป็นลูกคู่ให้อยู่
"จะดีเหรอ.. รู้สึกเหมือนเค้าอึดอัดยังไงไม่รู้เวลาอยู่กับฉัน" แดเนียล ลอบมองภรรยาสาวซึ่งนั่งแกว่งเท้าเล่นน้ำอยู่ตรงขอบสระน้ำของบ้านพักหลังนี้ในชุดบิกินี่เจ้าปัญหาและเสื้อยืดสีขาวที่หล่อนสัญญาจะใส่มันก่อนลงทะเล
"เจย์จะเป็นแบบนั้นกับเธอได้ยังไง" น้องสาวพี่เจย์เอ่ยอย่างไม่เชื่อ แต่ท่าทางเพื่อนที่ยิ้มเจื่อนๆ มาให้ก็ทำให้ต้องชั่งใจ "อืมม.. แต่ก็อาจจะเป็นไปได้ เจย์เป็นพวกชอบหมกมุ่น คิดอะไรก็คิดซ้ำอยู่แบบนั้น"
"ใช่.. นั่นล่ะที่ฉันกลัว"
"รู้แบบนี้แล้ว เธอก็จะปล่อยให้เค้าเป็นอยู่อย่างนั้นหรือไง งั้นทริปนี้ก็เฟลไปแล้วล่ะ" แซมขัด ยกคีมที่ใช้หนีบไม้บาร์บีคิวขึ้นชี้หน้าเพื่อนรัก "ไปสิ แล้วอย่าหาว่าฉันไล่เลยนะ คนเขาจะสวีทกัน" ว่าอย่างนั้นและหันไปหอมแก้มเทย์เลอร์โชว์เพื่อน ซ้ำยังทำหน้าเหมือนเพื่อนเป็นตัวเกะกะลูกตาเสียมากมาย
"ก็ได้ๆ เชิญสวีทกันเสียให้พอ แล้วอย่ามัวแต่สวีทจนลืมของบนเตาพวกนี้ล่ะ"
"เออน่า.. ไปๆ ชิ้วๆ"
แดเนียลย่นจมูกอย่างหมั่นไส้ อยากจะตีหัวยัยบลอนดี้นี้เหลือใจ กล้าดียังไงมาไล่เธอเหมือนหมูเหมือนหมา ทีเวลาทะเลาะกันก็ระเห็จมาขอนอนบ้านเธอทุกที ให้เธอโกหกให้อีกว่าไม่ได้มาค้าง ไปทำงานที่อื่น ทีตอนนี้ทำมาเป็น...
"เชอะ อย่าให้ถึงตาฉันบ้าง"
"เอาน่าแดน.. เจย์รักเธอนะ อย่าลืม" เทย์เลอร์เก๊กหน้าจริงจัง คนข้างๆ ที่เอาแต่ล้อเลียนเพื่อนจึงต้องสงบลงและพยักหน้าส่งเสริมกัน
แดเนียลคลี่ยิ้มและยกมือตะเบ๊ะ "โอเค.. งั้นฉันไปก่อนนะ แล้วจะกลับมาให้ทัน ก่อนพวกเธอจะเผาบ้านหลังนี้"
"ไม่มีทางหรอกย่ะ"
แซมพูดไล่หลัง หากเธอก็ทำไม่สนใจเพื่อน เดินมาหาสาวร่างเล็กที่เงยหน้าขึ้นสบตากันทันทีเหมือนรู้เวลา หล่อนยื่นมือมาให้ เธอรับมันมาอย่างเต็มใจและช่วยฉุดร่างให้ลุกขึ้นยืน ตาสองสียังมองกันอยู่
"แน่ใจนะว่าขี่เป็น" เจย์เป็นคนเอ่ยขึ้นก่อน พอจะรู้ตัวว่าทำให้คนรักลำบากใจ "ฉันขี่ให้เธอซ้อนก็ได้นะ"
"เอาเป็นว่า ผลัดกันดีไหมคะ แต่ฉันขอเริ่ม"
เธอมองหล่อนที่สูงกว่าเป็นสิบเซน.อย่างชั่งใจ และดวงตาใสๆ สีน้ำตาลอ่อนก็ทำเธอใจอ่อนเหมือนทุกที แบบนี้นี่เล่า เธอถึงแพ้ทุกครั้งไม่ว่าหล่อนจะขออะไร และส่วนใหญ่หล่อนก็ชอบขอบริการเธอทุกอย่างราวบัตเลอร์ประจำตัว
"เธอนี่ไม่แฟร์เลยจริงๆ" แดเนียลเลิกคิ้วมองเธออย่างไม่เข้าใจ "ช่างฉันเถอะน่า อย่าใส่ใจนักเลย"
"แต่ว่า---"
"หยุดพูดได้แล้ว ไปเอาจักรยานมาสักที" ผู้หญิงของเธอรีบวิ่งแจ้นไปเข็นจักรยานที่เตรียมไว้นานแล้วมาจอดตรงหน้าทันใด หล่อนขึ้นไปนั่งบนเบาะคนขี่ ยิ้มเชิญชวนเธอให้ขึ้นตามไปที่เบาะหลังของคนซ้อน เธอก้มมองตัวเอง และเห็นว่าชุดไม่เหมาะที่จะซ้อนท้ายจักรยานเอาเสียเลย
บิกินี่ลายเสือดาวทำพิษเข้าให้แล้วสิ.!
"เอาผ้านี่มัดไว้แบบนี้ก็พอได้มั้งคะ ไปแค่ใกล้ๆ นี้เอง จะมืดแล้วด้วย"
เจย์มองอีกคนที่กระโดดลงมาจากจักรยานและเอาผ้ามาผูกเอวให้ หัวใจเธอเต้นตึกตักกับรอยยิ้มใจดีที่โดดเด่นอยู่ตรงหน้า บ้าจริง คนเราจะตกหลุมรักคนคนเดียวกันหลายๆ ครั้ง จะได้ไหมนะ
"อืม.. ยาวพอแล้วแหละ เธอก็ขี่ช้าๆ หน่อยแล้วกัน"
"ค่ะ" แดเนียลขานรับเสียงใส รีบกลับไปประจำที่ผู้ขับขี่อีกครั้ง ผู้โดยสารคนเดียวค่อยๆ พาตัวเองขึ้นไปนั่ง
จักรยานออกตัวไปได้ไม่นาน เจย์ก็พบความลำบากของการใส่บิกินี่ในเวลาแบบนี้ เพราะทั้งต้องระวังไม่ให้ผ้าผูกเอวเปิดขึ้นมาโชว์ขาอ่อนและยังจะกลัวหล่นจากรถด้วย แต่ก็ด้วยไม่อยากจะให้คนใจดีของตนต้องเป็นห่วงอีก เธอจึงพยายามจะเงียบไว้ ไม่บ่นให้หล่อนได้ยิน
เฮ้อ.. เกิดมาไม่เคยต้องอดทนอะไรแบบนี้เลยนะ..
ใช่.. เธอเปลี่ยนไปมาก เทย์เลอร์แอบแซวเธอบ่อยๆ หลังแต่งงาน เธอทำอะไรหลายอย่างที่น้องไม่เคยเห็นเพราะเธอไม่เคยทำจนน้องต้องเก็บมาเป็นประเด็นล้อเธออยู่เรื่อย ว่าแต่เธอ.. เจ้าตัวดีนั่นก็เปลี่ยนไปเหมือนกัน แต่มันไม่เคยจะรู้ตัว พอกันเลยทั้งพี่ทั้งน้อง เพราะเธอเองก็ไม่รู้ตัวว่าเปลี่ยนจนกระทั่งน้องมาแซวนี่แหละ
"เจย์.. นั่งเล่นตรงนั้นไหมคะ.?"
ตาสีเข้มมองตามมือที่อีกคนชี้ไป ห่างจากบ้านหลังใหญ่ของรีสอร์ทที่พวกเธอมาพักกันไปไม่ถึงครึ่งกิโลเมตร และยังไม่ถึงเขตของบ้านหลังอื่น มีจุดซึ่งพวกเธอจะไปนั่งเล่นกันได้ ชายหาดตรงนั้นมีโขดหินใหญ่เล็ก
"เอาสิ แต่ฉันขอเล่นน้ำด้วยนะ"
"ค่ะ แต่แค่แตะๆ นะ"
"แดเนียล.. เดี๋ยวโดน.!" คนปั่นจักรยานหันมาหัวเราะร่าเริงให้ เธอต้องกลั้นใจไม่ให้หัวเราะตามจนปวดแก้ม แถมยังต้องเก็กหน้านิ่งเข้าไว้เวลาหล่อนผายมือเชิญให้ลงเดินไปยังจุดที่เราหมายตาไว้ว่าจะนั่งเล่นกัน
เข็นจักรยานลุยทรายมาจอดไว้ข้างโขดหิน คนเข็นยิ้มกว้างซ้ำยังทำท่าสูดกลิ่นทะเลราวว่ามันหอมเสียเต็มประดา แต่เชื่อไหมว่า เธอเองก็ชอบบรรยากาศทะเลตอนเย็นที่ดวงอาทิตย์เป็นสีส้มและใกล้จะตกดินอย่างนี้
"เฮ้.. ไหนห้ามไม่ให้ฉันเล่น" เจย์ถามตกใจที่เห็นอีกคนถอดเสื้อทีเชิ้ตกับกางเกงขาสั้นออกเหลือเพียงบิกินี่ที่แม้จะไม่เซ็กซี่เท่าเธอแต่ก็อดจะหวงไม่ได้ถ้าใครมาเห็นเข้า หุ่นฟิตแอนด์เฟิร์มเป็นนักกีฬาอย่างนี้
เพราะแต่งงานกันแล้วจึงรู้ว่ากิจกรรมโปรดของครีเอทีฟสมองใสประจำบริษัทเธอคืออะไร แดเนียลไม่ใช่แค่ชอบตีเทนนิสหรือสควอชแต่ยังโปรดปรานศิลปะกายกรรมอีกด้วย การโหนผ้าหรือที่เรียกว่า Aerial Arts เป็นสาเหตุหลักให้หล่อนมีหน้าท้องเป็นลอนสวย กล้ามแขนมัดเล็กๆ ที่ไม่ได้ดูน่ากลัวเหมือนพวกผู้ชายหรือผู้หญิงที่เล่นเวทหนักๆ หากความแข็งแรงของร่างกายคงไม่ต่างกัน เธอเองก็คงจะไปเล่นกับหล่อนเหมือนกันถ้าไม่กลัวว่าจะหล่นลงมาขาหักแขนหัก ยิ่งซุ่มซ่ามอยู่ด้วย แต่ถึงเธอจะไม่ได้ห้อยโหนผ้าเป็นนักกายกรรม การออกกำลังกายที่เธอทำอยู่ประจำมันก็ทำให้หน้าท้องเธอเป็นริ้วลอนสวยได้เหมือนกันล่ะ เพียงแต่ช่วงนี้ที่เธอกำลังเตรียมตัวจะเป็นแม่คน เธอแทบจะงดการออกกำลังกายพวกนั้นไปจนหมด ทุ่มเทสุดๆ แต่ก็ยัง...
"เจย์คะ ลงมาเถอะ เล่นด้วยกันนะ"
ตาสีน้ำตาลเข้มกะพริบ คนที่มวยผมสวมบิกินี่ลายสก๊อตสีน้ำตาลอยู่ในน้ำทะเลสูงแค่หน้าแข้งกวักมือเรียกเธออยู่ ไม่อยากจะทำตามให้ได้ใจ แต่เธอก็อยากจะเล่นน้ำ มาทะเลทั้งที
"มาสิคะ ไม่สู้หรือไง ปกติอยู่บ้าน ว่ายน้ำเล่นเป็นโลมาเลยนะ"
"พูดมาก.! อย่าหนีแล้วกัน" เจย์ร้องตอบ รีบถอดเสื้อและแก้มัดผ้าผูกเอวออกอย่างรวดเร็ว เอามันมาใส่ตะกร้าจักรยาน วิ่งตามหลังคนขายาวที่ออกวิ่งอยู่ในน้ำอย่างไม่คิดจะรอกันเลย ถึงอย่างนั้นก็ดูเหมือนแดเนียลจะต่อให้เธออีกแล้ว ไม่นานเธอก็ตามไปล็อกคอหล่อนทัน แต่นั่นก็ทำให้รู้ว่าที่ต่อให้ก็เพราะจ้องจะแกล้งเธอคืน ยัยตัวแสบวางแผนเอาไว้.!
ร่างบางลอยขึ้นจากพื้นเพราะตนกระโดดล็อกอีกฝ่ายเอาไว้จากด้านหลัง และจากนั้นเจย์ก็พบตัวเองเป็นฝ่ายขี่หลังคนตัวโตกว่าที่พาเธอเดินเล่นในน้ำทะเลแค่ข้อเท้า ดูพระอาทิตย์ตกด้วยกัน
"สวยจัง.."
"โรแมนติกเนอะ"
"ไม่ได้พูดกับเธอสักหน่อย" เจย์ลอยหน้าลอยตาใส่อีกฝ่ายที่เหลียวมามองยิ้มๆ อย่างรู้ทันกัน ต้องขอบคุณแสงสีส้มแดงจางๆ จากดวงอาทิตย์ที่ช่วยไม่ให้ใครมองออกว่าเธอกำลังหน้าแดงอย่างเขินจัด
สมองย้อนไปถึงตอนที่ไปฮันนี่มูนกันที่มัลดีฟส์ แดเนียลก็ทำคล้ายๆ กันนี้แค่ไม่ได้ชวนเธอมาด้วยจักรยาน แต่สายตาหวานๆ ยังไม่เปลี่ยนไป...
"ปล่อยฉันลงเถอะ อยากเล่นน้ำ" กลัวบัตเลอร์ส่วนตัวจะหนักจึงอ้างไปเรื่อย แดเนียลปล่อยเธอลง ท้าเธอว่ายน้ำแข่งกัน แต่ไม่ทันจะรู้ผลแพ้ชนะ หล่อนก็แกล้งดำน้ำมาโผล่จ๊ะเอ๋เธอให้ร้องกรี๊ดตกใจ ถูกตียังจะมีหน้ามาหัวเราะอยู่ได้ คนบ้าอะไรไม่รู้ สุดท้ายก็จูงมือเธอกลับมานั่งเล่นกันที่โขดหิน มองคลื่นทะเลกระทบฝั่ง ฟังเสียงมันอย่างเพลินใจไปด้วยกัน
ไม่อยากจะยอมรับว่า หล่อนทำสำเร็จ พาเธอออกจากวิถีแห่งการหมกมุ่นเรื่องลูกได้ช่วยระยะหนึ่ง ถึงยังไม่มีลูก แต่เธอก็มีหล่อนเป็นที่รัก
"เฮ้.. กลับบ้านเถอะ จะมืดแล้ว" เขย่าไหล่คนที่แอบพิงไหล่เธอหลับตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แดเนียลปรือตามองเธออย่างง่วงงุน ด้วยความหมั่นไส้จึงงับจมูกโด่งๆ ไปสักที เค็มปี๋ตามคาด
"แหวะ เค็ม.!"
"ใครให้คุณเล่นอย่างนั้นละคะ" ภรรยาสาวหน้าฝรั่งจ๋าหัวเราะเยาะ สาวลูกครึ่งหยิกแก้มซ้ำและเตรียมจะลุกหนี แต่คนไวกว่าก็คว้าเธอลงมานั่งตักหล่อนได้ตามเคย ลงโทษเธอด้วยจูบหวานเจือรสเค็มจากน้ำทะเล
"เจย์.. ฉันรักคุณนะคะ"
เจ้าของชื่อแสร้งทำหน้าเฉยเมยแค่พยักหน้ารับรู้ หากในใจกลับกู่ร้องด้วยความดีใจ ขากลับเธอเกาะเอวหล่อนแน่นไม่ห่วงเรื่องผ้าเปิดอีกต่อไปเพราะแถวนี้ปลอดคนจริงอย่างว่า และอีกอย่าง เธอก็อยากจะบอกกับคนที่อาสาเป็นนักปั่นรอบสองนี้ไปด้วยสไตล์ของตัวเองด้วยว่า เธอเองก็รักหล่อนไม่แพ้กันหรอก และชอบนาทีที่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ที่สุดเลย
..........................................
สวัสดีค่า เอาไปครึ่งตอนก่อนนะคะ เห็นว่ามารอบอสที่ท่าน้ำกันทุกวัน เลยมาให้เจอจ้า อิอิ
เพราะมัวแต่แพ็คกระเป๋าให้อิซซี่กับเหล่าชาวแก๊งอยู่ เลยไม่ว่างเขียนค่ะ มาแค่นี้ให้บรรเทาความคิดถึงกันไปก่อนนะคะ
แล้วเจอกันพรุ่งนี้อีกครึ่งค่ะ ฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
|
Rating: This article has not been rated yet.
|
|
ความคิดเห็น
|