web stats

ข่าว

 


My Wife Is The Boss- Chapter 2 : A Moment Like This (1)

โพสต์โดย: anhann วันที่: 21 มิถุนายน 2015 เวลา 23:18:43 อ่าน: 613



Chapter 2 : A Moment Like This (1)



แดเนียลขมวดคิ้ว  ยิ้มไม่ออกเพราะบิกินี่ที่อีกคนหยิบออกมาจากกระเป๋าเสื้อผ้า  แอบซุกมันเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่  จำได้ว่าเธอเป็นคนจัดกระเป๋า

"ไม่เอาค่ะ  ไปซื้อใหม่เถอะ" 

เจย์หน้าเหวอ  มองคนพูดอย่างตกใจ  "ฉันเพิ่งซื้อเมื่อวานแดเนียล"

"ค่ะ  ฉันรู้.. แต่ฉันอยากให้คุณเก็บมันไปขายพร้อมกับของมือสองที่ฉันแยกไว้ให้ในห้องนั้น"  คนเจ้ากี้เจ้าการอ้างไปถึงห้องที่ตนใช้เก็บแยกเสื้อผ้า  รองเท้า  กระเป๋าและเหล่า Accessories ของภรรยาสาวนักช้อปที่ถูกพิพากษาให้เนรเทศออกไปจากห้องเก็บเสื้อผ้าด้วยเหตุผลที่ผู้ซื้อคงจะใส่หรือใช้มันไม่ทันในชาตินี้  แต่กว่าจะตัดสินคดีกันได้  ผู้พิพากษาก็เกือบตายไปเหมือนกัน   

ไม่ทันที่คนตัวเล็กจะได้แย้งอะไร  คนตัวใหญ่กว่าก็เข้าไปคว้าบิกินี่ลายเสือดาวสุดเซ็กซี่ออกจากมือเล็กๆ และเก็บมันลงกระเป๋าตามเดิม  แต่มันก็โดนดึงคืนกลับไปด้วยมือเล็กๆ นั่นแหละ

"เจย์.?"

"เธอจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ  รู้ไหมว่ามันเป็นคอลเลคชั่นล่าสุดที่คาร่า เดอเลวีญเป็นแบบ แล้วเธอจะให้ฉันเอาไปขายพร้อมกับของในห้องนั้น.!"

แดเนียลสั่นหัวระอา  รู้ดีว่าเจ้าคอลเลคชั่นล่าสุดกับผู้หญิงที่ชื่อ 'คาร่า เดอเลวีญ' อะไรนั่นสำคัญกับคุณภรรยามากขนาดไหน  แต่บิกินี่ลายเสือดาวตัวนี้มันไม่ผ่านการคัดกรองของเธอ.!

ให้ตายเถอะ  ใครมันแนะนำให้มาทะเลนะ.! โอ..เทย์เลอร์ ตัวแสบ.!

"ฉันไม่ให้เธอหรอก  อย่างน้อยให้ฉันได้ใส่สักครั้งก็ยังดี"

"แต่เจย์.."

"แดเนียล.. ฉันต้องเตือนเธอไหมว่า  เรามีหาดส่วนตัวและสระว่ายน้ำส่วนตัว  ถ้าจะมีใครโดนเสือดาวตัวนี้ขย้ำก็แค่เธอ  เทย์เลอร์กับแซมเท่านั้น  หรือกับสองคนนั่นเธอก็ยังหวงอีก  จะเกินไปไหม.?" เจย์ย่นคิ้ว  อีกคนส่งเสียงหัวเราะแหะๆ "แต่ฉันใส่เสื้อนี่ทับไปด้วยก็ได้  ถ้าเธอไม่สบายใจ"

หยิบเสื้อยืดสีขาวไม่หนาและไม่บางเกินไปที่พกมาด้วยจากกระเป๋าใบโตมาคลี่ดู  วางมันทาบลงกับบิกินี่ที่กางอยู่บนเตียง  เสียงถอนใจจากคนใกล้ๆ พาให้เม้มปาก  กลอกตาลอกแลกแต่ไม่อยากเงยหน้ามองกันคล้ายกลัวจะเห็นแววตาผิดหวังของคนรัก  จนป่านนี้ยังไม่เลิกหวาดระแวง

"ตอนลงรถ  ฉันเห็นจักรยานจอดอยู่  มันคงรวมอยู่ในค่าเช่าที่นี่แล้ว  ถ้าเธอไม่ว่า  เราไปขี่เล่นกันไหม  ชวนพวกเทย์ไปด้วย"

คนฟังยิ้ม  เอื้อมมือไปเกี่ยวเส้นผมยาวสีคาราเมลไปทัดหูให้คนพูดที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตา  ดวงตาสีเข้มเหลือบขึ้นมองเธออย่างระวัง  "งั้นคุณไปชวนพวกเค้าสิคะ  ฉันจัดการตรงนี้ให้เอง  เอาชุดไปเปลี่ยนเลยก็ได้นะ"

"เอางั้นเหรอ.?"

"ค่ะ" 

เจย์พยักหน้าเบาๆ รวบเอาของที่ต้องการใช้ออกไปจากกระเป๋า  หากก่อนจะเดินตัวปลิวเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนชุด  เธอเหลียวกลับมาและเห็นคู่ชีวิตจัดแจงแยกของออกจากกระเป๋าของเธอ  เก็บมันเข้าที่เข้าทางอย่างคล่องแคล่ว  อันไหนควรจะวางตรงไหน  เสื้อผ้าจะแขวนยังไง  หล่อนรู้หมด  ทำได้หมด..

แต่ก่อนเธอก็เคยทำมันได้เรื่องแบบนี้  แต่ตั้งแต่แต่งงาน  แดเนียลก็ดูจะแย่งงานเธอทำไปเสียหมดทุกอย่าง

"ไม่แฟร์..  ไม่แฟร์เลย.."

แดเนียลหันขวับมามองเมื่อได้ยินเสียงบ่นพึมพำ  และภาพคนตัวเล็กที่ยืนทำหน้างอแงเป็นเด็กสองขวบก็ทำให้เธองง  "เจย์.?"

สาวร่างเล็กกะพริบตาราวว่าเพิ่งรู้สึกตัวตื่นจากภวังค์  เจย์ส่ายหน้าปฏิเสธ "เปล่า.. ไม่มีอะไร  ฉันแค่พูดไปเรื่อยๆ  ไปก่อนนะ"

ร่างบางเดินหายไปจากสายตาแล้ว  แดเนียลส่ายหัวปลง  เอาเข้าจริง  ทุกวันนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจภรรยาตัวเองสักเท่าไหร่เลย

.......................................

"พาเจย์ไปเถอะ  พวกฉันจะจัดการเรื่องอาหารพวกนี้เอง" เทย์เลอร์เสนอตัวเป็นแม่ครัวสำหรับมื้อเย็น  โดยมีแซมยืนยิ้มเป็นลูกคู่ให้อยู่

"จะดีเหรอ..  รู้สึกเหมือนเค้าอึดอัดยังไงไม่รู้เวลาอยู่กับฉัน" แดเนียล ลอบมองภรรยาสาวซึ่งนั่งแกว่งเท้าเล่นน้ำอยู่ตรงขอบสระน้ำของบ้านพักหลังนี้ในชุดบิกินี่เจ้าปัญหาและเสื้อยืดสีขาวที่หล่อนสัญญาจะใส่มันก่อนลงทะเล

"เจย์จะเป็นแบบนั้นกับเธอได้ยังไง" น้องสาวพี่เจย์เอ่ยอย่างไม่เชื่อ  แต่ท่าทางเพื่อนที่ยิ้มเจื่อนๆ มาให้ก็ทำให้ต้องชั่งใจ  "อืมม.. แต่ก็อาจจะเป็นไปได้  เจย์เป็นพวกชอบหมกมุ่น  คิดอะไรก็คิดซ้ำอยู่แบบนั้น"

"ใช่.. นั่นล่ะที่ฉันกลัว"

"รู้แบบนี้แล้ว  เธอก็จะปล่อยให้เค้าเป็นอยู่อย่างนั้นหรือไง  งั้นทริปนี้ก็เฟลไปแล้วล่ะ"  แซมขัด  ยกคีมที่ใช้หนีบไม้บาร์บีคิวขึ้นชี้หน้าเพื่อนรัก  "ไปสิ  แล้วอย่าหาว่าฉันไล่เลยนะ  คนเขาจะสวีทกัน"  ว่าอย่างนั้นและหันไปหอมแก้มเทย์เลอร์โชว์เพื่อน  ซ้ำยังทำหน้าเหมือนเพื่อนเป็นตัวเกะกะลูกตาเสียมากมาย

"ก็ได้ๆ เชิญสวีทกันเสียให้พอ  แล้วอย่ามัวแต่สวีทจนลืมของบนเตาพวกนี้ล่ะ"

"เออน่า.. ไปๆ ชิ้วๆ"

แดเนียลย่นจมูกอย่างหมั่นไส้  อยากจะตีหัวยัยบลอนดี้นี้เหลือใจ  กล้าดียังไงมาไล่เธอเหมือนหมูเหมือนหมา  ทีเวลาทะเลาะกันก็ระเห็จมาขอนอนบ้านเธอทุกที  ให้เธอโกหกให้อีกว่าไม่ได้มาค้าง  ไปทำงานที่อื่น  ทีตอนนี้ทำมาเป็น...

"เชอะ  อย่าให้ถึงตาฉันบ้าง"

"เอาน่าแดน..  เจย์รักเธอนะ อย่าลืม" เทย์เลอร์เก๊กหน้าจริงจัง  คนข้างๆ ที่เอาแต่ล้อเลียนเพื่อนจึงต้องสงบลงและพยักหน้าส่งเสริมกัน 

แดเนียลคลี่ยิ้มและยกมือตะเบ๊ะ "โอเค.. งั้นฉันไปก่อนนะ แล้วจะกลับมาให้ทัน  ก่อนพวกเธอจะเผาบ้านหลังนี้"

"ไม่มีทางหรอกย่ะ"

แซมพูดไล่หลัง  หากเธอก็ทำไม่สนใจเพื่อน  เดินมาหาสาวร่างเล็กที่เงยหน้าขึ้นสบตากันทันทีเหมือนรู้เวลา  หล่อนยื่นมือมาให้  เธอรับมันมาอย่างเต็มใจและช่วยฉุดร่างให้ลุกขึ้นยืน  ตาสองสียังมองกันอยู่

"แน่ใจนะว่าขี่เป็น"  เจย์เป็นคนเอ่ยขึ้นก่อน  พอจะรู้ตัวว่าทำให้คนรักลำบากใจ  "ฉันขี่ให้เธอซ้อนก็ได้นะ"

"เอาเป็นว่า  ผลัดกันดีไหมคะ  แต่ฉันขอเริ่ม"

เธอมองหล่อนที่สูงกว่าเป็นสิบเซน.อย่างชั่งใจ  และดวงตาใสๆ สีน้ำตาลอ่อนก็ทำเธอใจอ่อนเหมือนทุกที  แบบนี้นี่เล่า  เธอถึงแพ้ทุกครั้งไม่ว่าหล่อนจะขออะไร  และส่วนใหญ่หล่อนก็ชอบขอบริการเธอทุกอย่างราวบัตเลอร์ประจำตัว

"เธอนี่ไม่แฟร์เลยจริงๆ"  แดเนียลเลิกคิ้วมองเธออย่างไม่เข้าใจ  "ช่างฉันเถอะน่า  อย่าใส่ใจนักเลย"

"แต่ว่า---"

"หยุดพูดได้แล้ว  ไปเอาจักรยานมาสักที"  ผู้หญิงของเธอรีบวิ่งแจ้นไปเข็นจักรยานที่เตรียมไว้นานแล้วมาจอดตรงหน้าทันใด  หล่อนขึ้นไปนั่งบนเบาะคนขี่  ยิ้มเชิญชวนเธอให้ขึ้นตามไปที่เบาะหลังของคนซ้อน  เธอก้มมองตัวเอง  และเห็นว่าชุดไม่เหมาะที่จะซ้อนท้ายจักรยานเอาเสียเลย

บิกินี่ลายเสือดาวทำพิษเข้าให้แล้วสิ.!

"เอาผ้านี่มัดไว้แบบนี้ก็พอได้มั้งคะ ไปแค่ใกล้ๆ นี้เอง  จะมืดแล้วด้วย"

เจย์มองอีกคนที่กระโดดลงมาจากจักรยานและเอาผ้ามาผูกเอวให้ หัวใจเธอเต้นตึกตักกับรอยยิ้มใจดีที่โดดเด่นอยู่ตรงหน้า  บ้าจริง  คนเราจะตกหลุมรักคนคนเดียวกันหลายๆ ครั้ง  จะได้ไหมนะ

"อืม.. ยาวพอแล้วแหละ  เธอก็ขี่ช้าๆ หน่อยแล้วกัน"

"ค่ะ"  แดเนียลขานรับเสียงใส  รีบกลับไปประจำที่ผู้ขับขี่อีกครั้ง  ผู้โดยสารคนเดียวค่อยๆ พาตัวเองขึ้นไปนั่ง 

จักรยานออกตัวไปได้ไม่นาน  เจย์ก็พบความลำบากของการใส่บิกินี่ในเวลาแบบนี้  เพราะทั้งต้องระวังไม่ให้ผ้าผูกเอวเปิดขึ้นมาโชว์ขาอ่อนและยังจะกลัวหล่นจากรถด้วย  แต่ก็ด้วยไม่อยากจะให้คนใจดีของตนต้องเป็นห่วงอีก  เธอจึงพยายามจะเงียบไว้  ไม่บ่นให้หล่อนได้ยิน 

เฮ้อ.. เกิดมาไม่เคยต้องอดทนอะไรแบบนี้เลยนะ..

ใช่.. เธอเปลี่ยนไปมาก  เทย์เลอร์แอบแซวเธอบ่อยๆ หลังแต่งงาน  เธอทำอะไรหลายอย่างที่น้องไม่เคยเห็นเพราะเธอไม่เคยทำจนน้องต้องเก็บมาเป็นประเด็นล้อเธออยู่เรื่อย  ว่าแต่เธอ.. เจ้าตัวดีนั่นก็เปลี่ยนไปเหมือนกัน  แต่มันไม่เคยจะรู้ตัว  พอกันเลยทั้งพี่ทั้งน้อง  เพราะเธอเองก็ไม่รู้ตัวว่าเปลี่ยนจนกระทั่งน้องมาแซวนี่แหละ

"เจย์.. นั่งเล่นตรงนั้นไหมคะ.?"

ตาสีเข้มมองตามมือที่อีกคนชี้ไป  ห่างจากบ้านหลังใหญ่ของรีสอร์ทที่พวกเธอมาพักกันไปไม่ถึงครึ่งกิโลเมตร  และยังไม่ถึงเขตของบ้านหลังอื่น  มีจุดซึ่งพวกเธอจะไปนั่งเล่นกันได้  ชายหาดตรงนั้นมีโขดหินใหญ่เล็ก 

"เอาสิ  แต่ฉันขอเล่นน้ำด้วยนะ"

"ค่ะ แต่แค่แตะๆ นะ"

"แดเนียล.. เดี๋ยวโดน.!"  คนปั่นจักรยานหันมาหัวเราะร่าเริงให้  เธอต้องกลั้นใจไม่ให้หัวเราะตามจนปวดแก้ม  แถมยังต้องเก็กหน้านิ่งเข้าไว้เวลาหล่อนผายมือเชิญให้ลงเดินไปยังจุดที่เราหมายตาไว้ว่าจะนั่งเล่นกัน

เข็นจักรยานลุยทรายมาจอดไว้ข้างโขดหิน  คนเข็นยิ้มกว้างซ้ำยังทำท่าสูดกลิ่นทะเลราวว่ามันหอมเสียเต็มประดา  แต่เชื่อไหมว่า  เธอเองก็ชอบบรรยากาศทะเลตอนเย็นที่ดวงอาทิตย์เป็นสีส้มและใกล้จะตกดินอย่างนี้

"เฮ้.. ไหนห้ามไม่ให้ฉันเล่น"  เจย์ถามตกใจที่เห็นอีกคนถอดเสื้อทีเชิ้ตกับกางเกงขาสั้นออกเหลือเพียงบิกินี่ที่แม้จะไม่เซ็กซี่เท่าเธอแต่ก็อดจะหวงไม่ได้ถ้าใครมาเห็นเข้า  หุ่นฟิตแอนด์เฟิร์มเป็นนักกีฬาอย่างนี้

เพราะแต่งงานกันแล้วจึงรู้ว่ากิจกรรมโปรดของครีเอทีฟสมองใสประจำบริษัทเธอคืออะไร  แดเนียลไม่ใช่แค่ชอบตีเทนนิสหรือสควอชแต่ยังโปรดปรานศิลปะกายกรรมอีกด้วย  การโหนผ้าหรือที่เรียกว่า Aerial Arts เป็นสาเหตุหลักให้หล่อนมีหน้าท้องเป็นลอนสวย  กล้ามแขนมัดเล็กๆ ที่ไม่ได้ดูน่ากลัวเหมือนพวกผู้ชายหรือผู้หญิงที่เล่นเวทหนักๆ  หากความแข็งแรงของร่างกายคงไม่ต่างกัน  เธอเองก็คงจะไปเล่นกับหล่อนเหมือนกันถ้าไม่กลัวว่าจะหล่นลงมาขาหักแขนหัก  ยิ่งซุ่มซ่ามอยู่ด้วย  แต่ถึงเธอจะไม่ได้ห้อยโหนผ้าเป็นนักกายกรรม  การออกกำลังกายที่เธอทำอยู่ประจำมันก็ทำให้หน้าท้องเธอเป็นริ้วลอนสวยได้เหมือนกันล่ะ  เพียงแต่ช่วงนี้ที่เธอกำลังเตรียมตัวจะเป็นแม่คน  เธอแทบจะงดการออกกำลังกายพวกนั้นไปจนหมด  ทุ่มเทสุดๆ แต่ก็ยัง...

"เจย์คะ  ลงมาเถอะ  เล่นด้วยกันนะ"

ตาสีน้ำตาลเข้มกะพริบ  คนที่มวยผมสวมบิกินี่ลายสก๊อตสีน้ำตาลอยู่ในน้ำทะเลสูงแค่หน้าแข้งกวักมือเรียกเธออยู่  ไม่อยากจะทำตามให้ได้ใจ  แต่เธอก็อยากจะเล่นน้ำ  มาทะเลทั้งที

"มาสิคะ  ไม่สู้หรือไง  ปกติอยู่บ้าน  ว่ายน้ำเล่นเป็นโลมาเลยนะ"

"พูดมาก.!  อย่าหนีแล้วกัน"  เจย์ร้องตอบ  รีบถอดเสื้อและแก้มัดผ้าผูกเอวออกอย่างรวดเร็ว  เอามันมาใส่ตะกร้าจักรยาน  วิ่งตามหลังคนขายาวที่ออกวิ่งอยู่ในน้ำอย่างไม่คิดจะรอกันเลย  ถึงอย่างนั้นก็ดูเหมือนแดเนียลจะต่อให้เธออีกแล้ว  ไม่นานเธอก็ตามไปล็อกคอหล่อนทัน  แต่นั่นก็ทำให้รู้ว่าที่ต่อให้ก็เพราะจ้องจะแกล้งเธอคืน  ยัยตัวแสบวางแผนเอาไว้.!

ร่างบางลอยขึ้นจากพื้นเพราะตนกระโดดล็อกอีกฝ่ายเอาไว้จากด้านหลัง  และจากนั้นเจย์ก็พบตัวเองเป็นฝ่ายขี่หลังคนตัวโตกว่าที่พาเธอเดินเล่นในน้ำทะเลแค่ข้อเท้า  ดูพระอาทิตย์ตกด้วยกัน

"สวยจัง.."

"โรแมนติกเนอะ"

"ไม่ได้พูดกับเธอสักหน่อย" เจย์ลอยหน้าลอยตาใส่อีกฝ่ายที่เหลียวมามองยิ้มๆ อย่างรู้ทันกัน  ต้องขอบคุณแสงสีส้มแดงจางๆ จากดวงอาทิตย์ที่ช่วยไม่ให้ใครมองออกว่าเธอกำลังหน้าแดงอย่างเขินจัด 

สมองย้อนไปถึงตอนที่ไปฮันนี่มูนกันที่มัลดีฟส์  แดเนียลก็ทำคล้ายๆ กันนี้แค่ไม่ได้ชวนเธอมาด้วยจักรยาน  แต่สายตาหวานๆ ยังไม่เปลี่ยนไป...

"ปล่อยฉันลงเถอะ  อยากเล่นน้ำ"  กลัวบัตเลอร์ส่วนตัวจะหนักจึงอ้างไปเรื่อย  แดเนียลปล่อยเธอลง  ท้าเธอว่ายน้ำแข่งกัน  แต่ไม่ทันจะรู้ผลแพ้ชนะ  หล่อนก็แกล้งดำน้ำมาโผล่จ๊ะเอ๋เธอให้ร้องกรี๊ดตกใจ  ถูกตียังจะมีหน้ามาหัวเราะอยู่ได้  คนบ้าอะไรไม่รู้  สุดท้ายก็จูงมือเธอกลับมานั่งเล่นกันที่โขดหิน  มองคลื่นทะเลกระทบฝั่ง  ฟังเสียงมันอย่างเพลินใจไปด้วยกัน

ไม่อยากจะยอมรับว่า  หล่อนทำสำเร็จ  พาเธอออกจากวิถีแห่งการหมกมุ่นเรื่องลูกได้ช่วยระยะหนึ่ง  ถึงยังไม่มีลูก  แต่เธอก็มีหล่อนเป็นที่รัก

"เฮ้.. กลับบ้านเถอะ  จะมืดแล้ว"  เขย่าไหล่คนที่แอบพิงไหล่เธอหลับตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้  แดเนียลปรือตามองเธออย่างง่วงงุน  ด้วยความหมั่นไส้จึงงับจมูกโด่งๆ ไปสักที  เค็มปี๋ตามคาด

"แหวะ  เค็ม.!"

"ใครให้คุณเล่นอย่างนั้นละคะ"  ภรรยาสาวหน้าฝรั่งจ๋าหัวเราะเยาะ  สาวลูกครึ่งหยิกแก้มซ้ำและเตรียมจะลุกหนี  แต่คนไวกว่าก็คว้าเธอลงมานั่งตักหล่อนได้ตามเคย  ลงโทษเธอด้วยจูบหวานเจือรสเค็มจากน้ำทะเล

"เจย์..  ฉันรักคุณนะคะ"

เจ้าของชื่อแสร้งทำหน้าเฉยเมยแค่พยักหน้ารับรู้  หากในใจกลับกู่ร้องด้วยความดีใจ  ขากลับเธอเกาะเอวหล่อนแน่นไม่ห่วงเรื่องผ้าเปิดอีกต่อไปเพราะแถวนี้ปลอดคนจริงอย่างว่า  และอีกอย่าง  เธอก็อยากจะบอกกับคนที่อาสาเป็นนักปั่นรอบสองนี้ไปด้วยสไตล์ของตัวเองด้วยว่า  เธอเองก็รักหล่อนไม่แพ้กันหรอก  และชอบนาทีที่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ที่สุดเลย

..........................................       


สวัสดีค่า  เอาไปครึ่งตอนก่อนนะคะ  เห็นว่ามารอบอสที่ท่าน้ำกันทุกวัน  เลยมาให้เจอจ้า  อิอิ

เพราะมัวแต่แพ็คกระเป๋าให้อิซซี่กับเหล่าชาวแก๊งอยู่  เลยไม่ว่างเขียนค่ะ  มาแค่นี้ให้บรรเทาความคิดถึงกันไปก่อนนะคะ  :42:

แล้วเจอกันพรุ่งนี้อีกครึ่งค่ะ  ฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ  :02:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น