web stats

ข่าว

 


Vampire Hunter Season3- Chapter 8 : The One (2)

โพสต์โดย: anhann วันที่: 16 มิถุนายน 2015 เวลา 18:42:33 อ่าน: 309





Chapter 8 :  The One  (2)



ฟลอเรนแทบไม่อยากเชื่อว่าสิ่งที่เธอมักจะเห็นในหนังไซไฟจะมาเป็นเรื่องจริงได้หากไม่ได้มาเห็นด้วยตาตัวเอง  หลอดแก้วที่มีสายระโยงระยางเชื่อมต่ออยู่มีสิ่งที่คล้ายว่าจะเป็นมนุษย์อยู่ข้างใน  มันไม่ได้มีแค่หลอดเดียว  แต่มีนับสิบ  มีทั้งชายและหญิง  แยกกันอยู่คนละหลอด  ทุกคนอยู่ในสภาพเปลือย  โชคดีที่พวกเขายังมีผ้าปิดบังบางส่วนที่สำคัญของร่างกายอยู่นะ  ไม่เช่นนั้นเธอคงจะยืนมองอยู่แบบนี้ไม่ไหว 

ผู้หญิงยังพอว่า  แต่ผู้ชายนี่ไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆ  เฮ้อ..

"ไม่นึกว่าผีชีวะจะกลายมาเป็นเรื่องจริงได้ล่ะสิ"  เสียงแคทเทอรีนพาให้เธอนิ่วหน้าหนักขึ้น  นี่เธอกำลังอยู่ที่ไหนกันแน่ 

โอ้ใช่.. หล่อนลากแขนพาเธอหลบหลีกจากสายตาใครๆ ที่ทำงานอยู่ในห้องแล็ปใต้ดินนี้มาในห้องที่ซ่อนความลับนี่เอาไว้

"ใช่.. แต่อย่างน้อยวิทยาศาสตร์ก็ไม่คงไม่ลึกลับเท่าโลกของพวกเธอ"  ฮันเตอร์สาวปรายตาใส่แวมไพร์ที่ส่งยิ้มกวนประสาทไม่เลิก  เธอไม่รู้จริงๆ ว่า มากับหล่อนได้อย่างไร  แคทเทอรีนเป็นตัวอันตราย  หล่อนเป็นแวมไพร์ดั้งเดิมที่มีกำลังมากและไม่มีทางตายด้วยลิ่มไม้หรือแม้กระทั่งจะควักหัวใจออกมา

หากในความน่ากลัวทั้งหลายนั้นก็มีความน่าสนใจอยู่มากมายเช่นกัน..

"ฉันเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ  แต่พวกนี้ฝ่าฝืนธรรมชาติ" หล่อนชี้ไปที่บรรดาหลอดแก้วและบรรดาเครื่องมือที่อยู่ในห้องนี้  "มนุษย์มักคิดว่าตัวเองฉลาดที่สุดในโลก  แต่จริงๆ พวกมันโง่มาก"

"เฮ้.. ถ้าเธอลืมไป  ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นนะ"  ฟลอเรนเตือน  หากเหมือนผู้หญิงกินเลือดเป็นอาหารจะไม่เห็นด้วย

"เธอยังกล้าพูดได้เต็มปากอีกหรือว่าตัวเองเป็นมนุษย์.?"

"แล้วถ้าไม่ใช่  ฉันเป็นตัวอะไรล่ะ  ฮันเตอร์ก็แค่มนุษย์คนหนึ่ง.." หล่อนไม่ตอบอะไรแค่ยิ้มไม่น่าไว้ใจเหมือนเดิม  เธออยากจะจี้ถามหล่อนต่อ  หากที่นี่คงไม่เหมาะเท่าไหร่ 

"ถ้าเจ้าตัวพวกนี้หลุดออกไปได้  โลกของเธอจะต้องวุ่นวายแน่ๆ"

"แล้วจะให้ฉันฆ่าพวกเขาทิ้งอย่างนั้นเหรอ.?" ฟลอเรนถามหน้าตื่น  ถึงจะคุ้นชินกับการคร่าชีวิต  แต่กับสิ่งที่ดูอย่างไรก็ยังมีรูปลักษณ์เป็นมนุษย์อยู่  เธอไม่เคยคิดจะให้อาวุธของเธอแตะต้องพวกเขา  แต่ทว่า...

"ถ้าเธอไม่ทำเสียตอนนี้  ต่อไปก็ต้องทำอยู่ดีนั่นแหละ  หรือจะรอให้คนบริสุทธิ์ถูกฉีกเนื้อเป็นชิ้นๆ ก่อนล่ะ" 

ฮันเตอร์สาวเม้มปากแน่น  เธอรู้ดีว่าที่แวมไพร์พูดนั่นคือความจริง  แต่ถึงอย่างนั้น  มันก็ต้องมีวิธีอื่นที่ทำได้นอกจากการฆ่า  "เดี๋ยว.!"  เสียงเธอชะงักมือที่กำลังจะดึงสายต่างๆ ออกจากหลอดแก้ว  แคทเทอรีนหันมาเลิกคิ้วมองอย่างข้องใจ  "ถ้ามันมียาที่ทำให้พวกเขาเปลี่ยนสภาพ  มันก็ต้องมียาแก้สิ"

แวมไพร์สาวเท้าสะเอว  มองเธอเหมือนเห็นเป็นเด็กงี่เง่า  "โอเค.. แล้วถ้ามันไม่มีล่ะ  เธอคิดว่าจะรับผิดชอบสิ่งที่จะตามมาไหวไหมฮันเตอร์.?"

ฟลอเรนพูดไม่ออก  นั่นสิ  เธอจะรับผิดชอบยังไงถ้ามันไม่มียาแก้ที่ว่า  หากก่อนที่เธอจะทันได้รู้สึกผิดกว่านี้  เสียงหวีดร้องของสัญญาณเตือนภัยก็ดังสนั่น  เธอตกใจแต่คู่หูแวมไพร์กลับยกมือเกาหัวหงุดหงิด

"ฉันคิดว่า  เธอควรสั่งสอนเจ้าเด็กพวกนั้นหน่อยนะ" หล่อนว่า  พาให้เธอยืนงง  "มัวแต่สงสัยอยู่ได้  ออกไปจากที่นี่ก่อนที่พวกยามจะแห่กันมาสิ  หรือเธออยากให้ฉันเชือดพวกเขาทิ้งให้หมด"

"เจ้าเด็กพวกนั้น..  เธอหมายถึง.?"  แคทเทอรีนไม่จำเป็นต้องตอบ  แค่มองสายตาหล่อน  เธอก็รู้แล้วว่าหล่อนพูดถึงใคร  ฟลอเรนสบถในใจและพุ่งออกไปจากห้องโดยมีอีกคนตามหลังมาติดๆ และนั่นก็ทำให้เธอทั้งคู่พลาด 

ไม่ได้เห็นว่า ในหลอดแก้วหนึ่งมีดวงตาคู่หนึ่งเปิดขึ้นมา...

...........................................................

"จับเด็กนั่นไว้.!" 

เจ็นนี่รีบลากแขนคาริน่าออกวิ่งอย่างไม่สนใจว่าข้างหน้าจะเจออะไร  ขอเพียงให้พวกเธอได้พ้นจากพวกที่กำลังกรูเข้ามาจับตัวพวกเธอก็พอ  แต่ดูท่าว่าจะยากเสียแล้วเมื่อมองไปทางไหนก็เห็นแต่คนในชุดดำกันหมด

"เจ็น.. เอาไง.?"  คาริน่าถาม  ไม่แน่ใจว่าคนอายุมากกว่าจะอนุญาตให้เธอทำอย่างที่คิดจะทำ  ดูได้จากมือที่บีบข้อมือเธอแน่นและเค้าส่ายหน้าให้

"แต่ถ้าไม่ทำอะไรสักอย่าง  เราจะต้องถูกจับนะ"

"แต่ฉันไม่อยากให้เธอทำร้ายใคร"

สองเด็กสาวมองสบตากัน  คนเป็นน้องพยักหน้าอย่างเข้าใจเมื่อเห็นแววตาเป็นกังวลที่มองทอดมา  "งั้นฉันจะเชื่อเจ็นก็แล้วกัน"

เจ็นนี่ยิ้มดีใจ  แต่ไม่ทันไรเธอก็รู้สึกว่าตัวเองคิดผิดที่ขอร้องน้องแบบนั้น  เพราะหลังจากนั้นคาริน่าก็ยืนนิ่งรอให้คนพวกนั้นมาจับแขนไปคนละข้าง  เธอก็โดนไปกับเค้าด้วยเหมือนกัน

"เฮ้.. ปล่อยฉันนะ.!"

แทนที่จะปล่อย  เจ้าพวกนั้นกลับบีบแขนเธอแรงขึ้น  มองไปทางเด็กไฮบริด  คาริน่ากลับสงบนิ่งเกินกว่าที่เธอคาดไว้  หรือเพราะเค้าเชื่อฟังเธอ 

บ้าสิ  จะมาเชื่อฟังอะไรกันตอนนี้นะ.!

"คาริน่า.!"  เจ็นนี่ร้องเรียกน้อง  เค้าหันมามองอย่างแปลกใจ  "ทำอะไรสักอย่างสิ  จะยอมถูกจับง่ายๆ หรือไงกัน"

"ก็เจ็นบอกว่า---"

"ฉันเปลี่ยนใจแล้วโว้ย.!"

คาริน่าเลิกคิ้ว  ดูประหลาดใจไม่เบา  หากต่อมาก็พยักหน้าเหมือนจะบอกว่า  'เข้าใจแล้วค่ะ'  แต่ก่อนที่เด็กน้อยไฮบริดจะได้เคลื่อนไหวทำอะไร  เธอทั้งคู่ก็ถูกมือล่องหนที่ไหนไม่รู้มาลากแขนกระชากให้ลอยตามไปอย่างบังคับ 

แต่สักพักเธอกลับรู้สึกว่าตัวเองลอยหวือขึ้นจากพื้น  ถูกแบกขึ้นบ่าใครบางคนที่แข็งแรงเหลือเกิน  บางคนที่เธอคุ้นชินกับกลิ่นกาย  หล่อนไม่ใช่เจ้าบ้าแวมไพร์ที่เคยจับเธอแบกอยู่บ่อยๆ แต่เป็น...

"ฟลอเรน.!?" เจ็นนี่ร้องเรียกพี่สาว  พยายามเหลียวมามองว่าใช่หล่อนหรือไม่  และดวงตาสีม่วงครามที่ขยิบให้พร้อมรอยยิ้มขี้เล่นก็คลายความสงสัยให้อย่างหมดจด  ไหนจะคนที่วิ่งอยู่ข้างๆ

แคทเทอรีนอุ้มคาริน่านำหน้าพวกเธอไปแล้ว.!

"พี่มาที่นี่ได้ยังไง" ถามขึ้นเมื่อพวกเราออกห่างจากสิ่งปลูกสร้างคล้ายกระท่อมมาไกลมากแล้ว  เธอไม่รู้หรอกว่าฟลอเรนพาเธอออกมาได้ยังไงไวนัก  ยกเครดิตให้ความเป็นฮันเตอร์ของพี่สาวแล้วกัน

รวมถึงที่กระโดดขึ้นจากหลุมกลางกระท่อมนั่นขึ้นมาได้ราวกับหายตัวด้วยน่ะเหรอ  พระเจ้า.!

"เอาไว้คุยกันที่บ้านเจ็น  เรามีเรื่องต้องคุยกันเยอะทีเดียว"

คำของพี่สาวฟังแล้วเสียวสันหลังแปลกๆ แต่คาริน่าที่โดนทิ้งลงให้ยืนกับพื้นดินเองก็เรียกความสนใจเธอให้ไปมอง  "เฮ้.. เป็นไงบ้าง"

"สบายดี..  แคทเทอรีนอ่อนโยนกว่าที่เจ็นคิดนะ"  คาริน่าหยอก  อีกคนกลอกตากลางอากาศ  เด็กน้อยหัวเราะในลำคอ  "เจ็นว่าพวกเขาจะทำอะไรกันต่อ  จะเผาที่นี่ไหม.?"

"เผาเหรอ.?" เจ็นนี่ย้อนตาโต  ชักหวั่นใจอะไรขึ้นมาตงิดๆ "เฮ้.. งั้นเดี๋ยวมา"  อยากรู้เธอต้องถาม  สักพักก็มาสะกิดหลังพี่สาวที่กำลังยืนเล็งอะไรอยู่  ซึ่งก็คงไม่พ้นพวกคนชุดดำถือปืนที่กำลังเข้ามาใกล้พวกเรา

"ฟลอเรน..  จะเอาไงต่อ"  ฟลอเรนไม่ตอบ  กลับมองไปที่แวมไพร์สาวข้างๆ "พี่ไว้ใจหล่อนได้ไง.?"

"เฮ้.. ถ้าเธอไม่รู้นะสาวน้อย  ฉันเป็นคนช่วยเธอ"  แคทเทอรีนชี้  และพูดต่อก่อนที่เจ็นนี่จะได้เถียง  เพียงแต่หันไปพูดกับฟลอเรนแทน  "เธอควรทำลายที่นี่ซะ  ถ้าอยากจะตัดไฟแต่ต้นลม"

"แล้วคนในนั้นล่ะ พนักงานที่ไม่รู้อิโหน่เหน่" ฟลอเรนแย้ง  แวมไพร์สาวสั่นหัวราวเบื่อหน่ายความเมตตาของเธอเต็มที  "เฮ้.. ฉันแค่ไม่อยากมีปัญหากับทางการ  พวกเขาอาจเป็นโปรเจ็คลับอะไรสักอย่างของรัฐบาลก็ได้"

"เรื่องนั้นมันแน่อยู่แล้ว  ใครจะมีทุนมหาศาลมาสร้างแล็ปใต้ดินอย่างนี้  นอกจากพวกมนุษย์งี่เง่าบ้าอำนาจ" แคทเทอรีนกลอกตาระหว่างที่คนฟังสั่นหัวเซ็ง  "โอ้..หรือจะมีมหาเศรษฐีเพี้ยนเป็นเบื้องหลัง"

"เธอหมายถึงเป็นสปอนเซอร์ให้งานวิจัย.?"

"ใช่.. แบบนั้นแหละ"

"แล้วยังไง  เธอยังคิดจะเผาที่นี่ให้วอดอีกไหม.?"  ฮันเตอร์สาวถาม  แต่ก่อนที่คู่หูแวมไพร์จะได้ตอบ  หล่อนกลับถูกบางอย่างดึงความสนใจไปจังหวะเดียวกันกับที่เจ็นนี่พูดขึ้น

"มีคนมา  เพียบเลย.!"  เด็กสาวชี้มือไปที่รถ ATV และรถจี๊บหลายคันที่มาจอดใกล้กระท่อม  และนั่นก็เพียงพอให้ฟลอเรนตัดสินใจ

"เรากลับกันก่อนดีกว่า  แล้วค่อยหาทางกลับมาเคลียร์ที่นี่"

"ไม่จำเป็น"  แคทเทอรีนโพล่งขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม  เรียกความสนใจทุกสายตาให้หันไปมอง  แวมไพร์สาวโชว์สิ่งที่คล้ายรีโมทคอนโทรลในมือขึ้นมาและกดปุ่มแดง  จากนั้นกระท่อมทั้งหลังก็ระเบิดตูม  หากแรงระเบิดก็ไม่ถึงกับทำลายบรรดายานพาหนะที่จอดอยู่ใกล้เคียงหรือคร่าชีวิตพวกที่เพิ่งมาถึง  แต่ก็ทำให้พวกเขาตกใจจนต้องหาที่หลบภัย  ไหนจะพวกที่อยู่ใต้ดิน...

"แคท.!" ฟลอเรนเรียกชื่อหล่อนอย่างตกใจ  "เธอฆ่าคนบริสุทธิ์  ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่า---"

"โอ้.. ก่อนจะด่าฉันเต็มปากขนาดนั้น  ช่วยดูอะไรนั่นก่อน"

มองตามดวงตาสีเทาแสนเจ้าเล่ห์ของแวมไพร์สาวเจ้าของคลังอาวุธไป  ฮันเตอร์สาวหรี่ตาขมวดคิ้วอย่างไม่เชื่อเมื่อเห็นว่า  ผู้คนในชุดคุ้นตากำลังค่อยๆ เดินตามกันออกไปตรงป่าด้านหลังกระท่อมที่กำลังวอดวาย

"ท่าทางจะสั่งอพยพคนตั้งแต่สัญญาณเตือนภัยผู้บุกรุกดัง"

"งั้นเราก็กลับกันได้แล้วสิ"  เจ็นนี่โพล่ง  ตกใจที่ทุกคนมองเธอด้วยสายตาประหลาดแม้กระทั่งคาริน่า "อะไรล่ะ  เราจะอยู่รอเก็บซากกระท่อมเหรอ"

"โอเคๆ กลับก็กลับ  เธอยังติดค้างพี่อยู่หลายอย่างเจ็น"  ฟลอเรนเข้ามาคล้องแขนน้องสาว  รั้งให้เดินไปด้วยกัน 

เจ็นนี่กำลังจะแย้งว่าอยากเดินไปกับอีกคนมากกว่า  แต่คาริน่าก็เดินเคียงมากับเธอแล้ว  ไม่มีข้ออ้างอะไรอีก  ส่วนแคทเทอรีนไม่ต้องพูดถึง  หล่อนเดินทอดน่องสบายใจอยู่ข้างหน้า  หากภายใต้ท่าทางไม่อนาทรร้อนใจอะไรนั่น  หล่อนยังหันมาสบตาฟลอเรนเป็นระยะ  และฮันเตอร์สาวก็รู้ความหมายของมัน

พวกเราคงไม่ได้เดินอยู่กันแถวนี้แค่สี่คน...



............................................



ครึ่งตอนที่เหลือจากวันก่อนค่ะ 

ไม่มีข้อแก้ตัวใดๆ ที่ไม่มาต่อเมื่อวานนี้  คนเขียนติดดูเมะอยู่ค่ะ  ฮ่าๆๆๆ   :42:

เอาน่าๆ  ไหนๆ วันนี้ก็มาแล้ว  อ่านต่อกันเลยแล้วกัน  แต่ท่อนนี้ไม่มีฉากแบบท่อนที่แล้วนะคะ  อิอิ   :09:

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ  :44:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น