web stats

ข่าว

 


Twenty and Forty Secret Love ตอนที่ ๑๓ จับผิด

โพสต์โดย: ใจรัก วันที่: 20 เมษายน 2015 เวลา 10:02:57 อ่าน: 519

"ขอบคุณนะคะ" เฌอพัชญ์พูดขึ้นเมื่อรถมาจอดอยู่หน้าที่พักเธอ
"ไม่เป็นไรค่ะ" วาดจันทร์ตอบยิ้มๆ
"แล้วเจอกันนะคะ" เฌอพัชญ์พูดทิ้งท้ายก่อนจะลงจากรถไป วาดจันทร์มองตามหลังเด็กสาวที่กำลังเดินเข้าไปในตัวอาคาร เธออยากให้เฌอพัชญ์สบายกว่านี้ แต่เฌอพัชญ์คงไม่ยอมแน่ๆถ้าเธอจะซื้อคอนโดให้เฌอพัชญ์ วาดจันทร์คิดอย่างกลุ้มใจ
"ไปเถอะ" วาดจันทร์สั่งกิตติพงศ์ให้ออกรถ กิตติพงศ์ออกรถตามคำสั่งของนายหญิงทันที กิตติพงศ์เหลือบมองใบหน้าของนายหญิงที่มีสีหน้าครุ่นคิดด้วยความเป็นห่วง คุณวาดจันทร์มีเรื่องหนักใจอะไรเกี่ยวกับเด็กที่ชื่อเฌอพัชญ์คนนั้นมั้ยนะ กิตติพงศ์คิดในใจ

เฌอพัชญ์ไขกุญแจห้องอย่างเร่งรีบเพราะกลัวว่าทิชากรจะมาเจอเธอและซักไซ้เธอตอนนี้
"พัชญ์" เสียงของทิชากรดังขึ้น
"ว่าไงกร" เฌอพัชญ์ถามเสียงเรียบ
"พัชญ์ไปต่างจังหวัดเมื่อไหร่กรไม่เห็นจะรู้เลย" ทิชากรพูดขึ้นพลางเอามือกอดอก
"ก็พัชญ์รีบหน่ะ" เฌอพัชญ์เดินเข้าไปในห้อง
"เข้ามาก่อนสิ"

"แล้วพัชญ์ไปทำไมหรอ" ทิชากรถามต่อ
"เอ่อ...พัชญ์ไปทำธุระ" เฌอพัชญ์พูดปด เพราะถ้าเธอโกหกว่าไปหาหลวงพ่อก็ดูจะบาปเกินไป
"พัชญ์มีธุระด้วยเหรอ"
"หยุดซักไซ้พัชญ์ซักทีได้มั้ย" เฌอพัชญ์พูดขึ้นอย่างเหลืออด
"พัชญ์ชอบคุณวาดจันทร์ใช่มั้ย พัชญ์ไปกับคุณวาดจันทร์ใช่มั้ย" ทิชากรถามขึ้นตามตรง
"ไม่ใช่นะกร" เฌอพัชญ์รีบปฏิเสธ
"แล้วเมื่อกี้พัชญ์มากับใคร รถหรูซะขนาดนั้นถ้าไม่ใช่คุณวาดจันทร์แล้วจะเป็นใคร" ทิชากรพูดขึ้นอย่างน้อยใจ
"ไม่ใช่คุณวาดจันทร์หรอก" เฌอพัชญ์ตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
"ช่วงนี้พัชญ์ดวงดีนะ มีแต่คนรวยๆมาสนใจ" ทิชากรพูดเหน็บ
"กร"
"อย่าให้กรรู้นะว่าเป็นคุณวาดจันทร์ ถ้าเป็นคุณวาดจันทร์ พัชญ์รู้ใช่มั้ยว่ากรจะทำอะไร" ทิชากรพูดขึ้น
"พัชญ์ไม่รู้หรอก" เฌอพัชญ์ตอบเสียงราบเรียบ
"กรจะบอกให้นะ คุณวาดจันทร์เค้ามีสามีแล้ว พัชญ์ไม่ควรเข้าไปยุ่ง ถ้าคุณวาดจันทร์เค้ามายุ่งกับพัชญ์ กรจะปล่อยข่าวว่าคุณวาดจันทร์นอกใจสามี"
"นักข่าวจะเชื่อเหรอกร" เฌอพัชญ์เผลอถามกลับไป
"กรจะหาหลักฐานให้ได้ ถ้าพัชญ์ยังไม่หยุด เราได้เห็นดีกันแน่" ทิชากรพูดขู่ก่อนจะเดินออกจากห้องไป เฌอพัชญ์ถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางเดินไปปิดประตูห้อง

"สวัสดีค่ะ คิดถึงพี่เหรอคะถึงได้โทรมาก่อน" วาดจันทร์รับสายด้วยน้ำเสียงสดใส
"ค่ะ" เฌอพัชญ์รับคำเบาๆ
"เป็นอะไรรึเปล่าคะ น้ำเสียงดูไม่สดชื่นเลย" วาดจันทร์ถามขึ้นอย่างสงสัย
"พี่วาดคะ" เฌอพัชญ์พูดเสียงแผ่ว
"หืม"
"ต่อไปนี้เราคงต้องระวังมากขึ้นแล้วหล่ะค่ะ กรเริ่มจับผิดเราแล้วหล่ะค่ะ"
"เหรอคะ" วาดจันทร์ถามเสียงแผ่ว
"พัชญ์ไม่อยากให้พี่วาดเสียหาย" เฌอพัชญ์พูดออกมาตามตรง
"เค้าขู่พัชญ์เหรอคะ"
"เค้าไม่อยากให้พัชญ์ทำผิดมั้งคะ"
"ไม่ต้องกลัวนะคะ พัชญ์แค่อยู่เฉยๆ พี่จะจัดการเรื่องทั้งหมดเอง" วาดจันทร์พูดปลอบเด็กสาว
"แต่..."
"เชื่อใจพี่นะ อย่าคิดมากนะคะ แค่พัชญ์เชื่อใจพี่และระวังตัว แค่นี้ก็พอนะคะ" วาดจันทร์พูดเสียงหวาน
"พัชญ์รักพี่วาดนะคะ" เฌอพัชญ์พูดขึ้นในที่สุด
วาดจันทร์เอนตัวลงนอนบนเตียงด้วยรอยยิ้ม
"พี่ก็รักพัชญ์นะคะ พรุ่งนี้ต้องเข้าประชุมแต่เช้า เหนื่อยจัง" วาดจันทร์พึมพำ
"นอนได้แล้วค่ะ ดึกแล้วนะคะ" เฌอพัชญ์พูดขึ้น
"อยากได้กำลังใจ" วาดจันทร์ทำน้ำเสียงออดอ้อน
"พรุ่งนี้ตั้งใจทำงานนะคะ เหนื่อยก็พักบ้างนะคะ"
"รีบประชุม รีบเคลียร์งาน จะได้ไปหาพัชญ์ที่ร้าน" วาดจันทร์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงร่าเริง
"พัชญ์บอกให้ระวังไงคะ ยังจะมาหาพัชญ์ที่ร้านอีกนะ" เฌอพัชญ์พูดเตือน
"หาพัชญ์ที่ไหน พี่ไปสระผม" วาดจันทร์พูดปฏิเสธ
"สระเองก็ได้มั้งคะ" เฌอพัชญ์พูดขึ้นดักคอ
"พี่อยากนวดขมับจัง" วาดจันทร์ยังไม่หยุดหาข้ออ้าง
"นอนนะคะ ฝันดีนะคะ พรุ่งนี้เจอกันค่ะ" เฌอพัชญ์พูดขึ้นอย่างยอมแพ้ ขืนยังพูดต่อคุณวาดจันทร์คงไม่ได้นอนง่ายๆแน่
"ดีใจจัง เจอกันพรุ่งนี้นะคะ ฝันดีนะคะ อ้อ อย่าลืมนะคะ" วาดจันทร์พูดขึ้น
"ค่ะ"
เมื่อวางสายจากวาดจันทร์แล้ว เฌอพัชญ์ก็ลบเบอร์ที่โทรออกทันที ตามคำตกลงของทั้งสองคน เธอต้องทำตามกฎนี้อย่างเคร่งครัด เฌอพัชญ์คิดถึงใบหน้าของวาดจันทร์พลางยิ้มออกมา ถึงจะผิดแค่ไหน พัชญ์ก็ตัดใจจากคุณไม่ได้แล้วค่ะ คุณวาดจันทร์ เฌอพัชญ์พูดกับตัวเองในใจ พลางหลับตาลง
   ด้านวาดจันทร์เมื่อวางสายจากเฌอพัชญ์แล้วเธอก็จัดการลบเบอร์โทรเข้าทันที วาดจันทร์พลิกตัวนอนตะแคงและกอดหมอนข้างด้วยรอยยิ้ม อยากกอดเฌอพัชญ์อีกจัง เมื่อไหร่จะได้กอดอีกนะ วาดจันทร์คิดในใจและคลี่ยิ้มออกมาเมื่อคิดถึงใบหน้าของเด็กสาว

"สวัสดีคุณวาดจันทร์" บุษบายกมือไหว้วาดจันทร์เมื่อวาดจันทร์เดินผ่านเธอไป วาดจันทร์พยักหน้าเบาๆ
"เชิญค่ะ" วาดจันทร์พูดขึ้นเมื่อนั่งลงเสร็จแล้ว ผู้บริหารทุกฝ่ายต่างนำเสนอรายงานประจำเดือน วาดจันทร์นั่งฟังและดูข้อมูลในแฟ้มไปด้วย เธอเริ่มเบื่อกับการประชุมแบบนี้แล้วสิ กิจวัตรเดิมๆ วาดจันทร์คิดในใจอย่างเบื่อหน่าย เธอทำงานแบบนี้มาหลายปีแล้ว ถึงเวลาที่จะต้องปล่อยแล้วหล่ะ วาดจันทร์คิดในใจ
"คุณวาดจันทร์มีอะไรจะซักถามมั้ยครับ" เสียงของผู้ร่วมหุ้นคนหนึ่งถามขึ้น
"หุ้นของบริษัทนี้พวกคุณมีอยู่คนละเท่าไหร่นะ" วาดจันทร์ถามขึ้น ผู้ถือหุ้นคนอื่นๆเริ่มเหงื่อแตกพลั่กเพราะกลัวว่าวาดจันทร์จะขอซื้อหุ้นคืน เพราะบริษัทนี้ถือว่าเป็นบริษัทที่ใหญ่เป็นอันดับต้นๆของประเทศ
"คนละ 10% ครับ" ในที่สุดผู้ถือหุ้นรายใหญ่ก็จำเป็นต้องตอบ
"ส่วนของฉันมี 55% ฉันจะขายหุ้นในส่วนของฉัน ฉันขอถือหุ้นแค่ 30% และฉันจะไม่ใช่ผู้บริหารของที่นี่อีก" วาดจันทร์พูดขึ้น เสียงฮือฮาในที่ประชุมดังขึ้นเมื่อผู้บริหารจะลดตัวลงมา
"ท่านประธาน ทำไมหล่ะคะ" บุษบาถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ
"ไม่ใช่เพราะบริษัทนี้ไม่ดีหรอกนะ ฉันแค่ไม่อยากเข้ามาที่นี่ทุกวันและไม่อยากไปพบลูกค้ารายใหญ่แล้ว ฉันทำมาตั้งหลายปีแล้ว และตอนนี้ฉันอยากจะลงไปทำร้านเพชรแล้วก็โรงแรมมากกว่า อ้อ ฉันจะเป็นลูกค้าของที่นี่ด้วยนะ เพราะอุปกรณ์ในโรงแรมทั้งหมดจะมาจากบริษัทเรา ถือเป็นการโปรโมทบริษัทเราด้วย ไม่ดีเหรอ" วาดจันทร์ถามขึ้น
"เอ่อ..." ทุกคนต่างอ้ำอึ้งเพราะทุกคนต่างรู้ดีว่าพวกเขาไม่มีความสามารถเท่าวาดจันทร์เลยซักนิด
"คุณสมศักดิ์ คุณจะซื้อมั้ย ฉันอยากถามคนในของเราก่อนเพราะเราอยู่ด้วยกันมานาน และฉันเชื่อใจพวกคุณ" วาดจันทร์พูดขึ้น
"แล้วทางลูกค้าคนอื่นๆเค้าจะยังเชื่อมั่นในบริษัทเรามั้ยครับ" ผู้บริหารฝ่ายการตลาดวิเคราะห์
"ฉันจะแถลงข่าวเอง ว่าฉันทำงานไม่ไหว อันที่จริงฉันก็เหนื่อยมากแล้วนะ ฉันเชื่อว่าคุณสมศักดิ์สามารถทำได้" วาดจันทร์พูดขึ้นพลางมองไปที่ผู้ชายที่มีอายุสูงวัยกว่า
"แต่ว่า..." สมศักดิ์พูดขึ้นเสียงแผ่ว
"ผมก็เชื่อว่าคุณทำได้นะครับ คุณเป็นคนใจเย็นและตั้งใจทำงานสูง" ผู้ถือหุ้นอีกคนพูดขึ้น
"ไม่ต้องกลัวนะคะ ฉันจะคอยให้คำปรึกษาคุณเอง" วาดจันทร์พูดยิ้มๆอย่างให้กำลังใจ
"ก็ได้ครับ" สมศักดิ์รับคำอย่างจำใจ เพราะวาดจันทร์ก็เหมือนลูกเหมือนหลายของเขาคนนึง เขาอยู่กับวาดจันทร์ตั้งแต่บริษัทนี้เริ่มเติบโตขึ้น
"ขอบคุณค่ะ" วาดจันทร์พูดขอบคุณน้ำตาคลอ เพราะบริษัทนี้เป็นบริษัทแรกที่เธอก่อตั้งขึ้นมาเองกับมือ เสียงปรบมือแสดงความยินดีแก่ผู้บริหารคนใหม่ดังไปทั่วห้องประชุม
"ขอบคุณนะครับ" สมศักดิ์เดินเข้ามาหาวาดจันทร์
"วาดต้องขอบคุณคุณลุงมากกว่าค่ะ ขอบคุณนะคะ แล้วก็ฝากบริษัทด้วยนะคะ" วาดจันทร์สวมกอดชายสูงวัยอย่างแสดงความยินดี
"แล้วเรื่องราคาหุ้น วาดไม่คิดแพงหรอกค่ะ แค่ 2 เท่าของที่วาดซื้อ" วาดจันทร์พูดขึ้น
"งั้นลุงขายคืน" สมศักดิ์พูดขึ้นเล่นๆเมื่อรู้ว่าวาดจันทร์แกล้งเขา
"วาดล้อเล่นค่ะ วาดรวยแล้วสิคะ" วาดจันทร์พูดยิ้มๆ
"เรานี่นะ แล้วลุงจะให้เลขาโอนไปให้นะ"
"วันนี้เลยนะคะ แล้วลุงก็บริหารวันนี้เลย เพราะวาดจะย้ายห้องวันนี้" วาดจันทร์พูดขึ้น สมศักดิ์ได้แต่มองวาดจันทร์อย่างตะลึง เพราะมันรวดเร็วเกินไป
"พรุ่งนี้บริษัทเราจะแถลงข่าวนะคะ เชิญนักข่าวด้วยนะคะ อ้อ แล้วตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปวาดจันทร์จะเป็นแค่รองผู้บริหารนะคะ ส่วนผู้บริหารคือคุณสมศักดิ์ งานเลี้ยงต้อนรับก็เตรียมเลยนะคะ เลิกประชุมค่ะ" วาดจันทร์พูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี

"ผมได้ข่าวว่าคุณถอนหุ้นเหรอ" ภานุพงศ์ถามขึ้นผ่านโทรศัพท์
"ข่าวไวจังนะคะ" วาดจันทร์พูดเหน็บแนม
"คุณก็รู้หนิว่าเพื่อนผมเป็นลูกค้ารายใหญ่ของที่นั่น แล้วทำไมจู่ๆถึงถอนหุ้นหล่ะ"
"ฉันแค่อยากลงไปทำร้านเพชรกับโรงแรมหน่ะ"
"คุณจะทิ้งบริษัทใหญ่ๆไปทำร้านเพชรกับโรงแรมเล็กๆของคุณเนี่ยนะ" ภานุพงศ์ถามอย่างไม่เชื่อหู
"ก็ฉันชอบทางนี้นี่คะ คุณจะมาเดือดร้อนอะไรในเมื่อเป็นบริษัทของฉัน" วาดจันทร์ถามขึ้นอย่างหงุดหงิด
"ก็..."
"คุณจะบอกว่าคุณเป็นสามีของฉัน ฉันไม่ลืมในข้อนั้นแต่คุณไม่มีสิทธิในทรัพย์สินของฉัน" วาดจันทร์พูดเสียงเย็น
"งั้นเหรอ"
"คุณได้ไปมาแล้วนะคุณนุ" วาดจันทร์พูดขึ้น
"คุณไม่เคยสนใจเรื่องนี้นี่ คุณมีใครงั้นเหรอ คุณถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้" ภานุพงศ์ถามขึ้นอย่างจับผิด
"ฉันจะมีใครมันก็ไม่เกี่ยวกับคุณ"
"เกี่ยวสิ ถ้าคุณมีคนใหม่หล่ะก็ อย่าหวังว่ามันจะมีชีวิตอยู่" ภานุพงศ์พูดน้ำเสียงรอดไรฟัน
"ฉันมีงานต้องทำ แค่นี้นะคะ" วาดจันทร์พูดจบก็วางสายทันที
"ผมจะไม่มีวันปล่อยคุณไปเด็ดขาด" ภานุพงศ์พูดขึ้นอย่างหัวเสีย

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น