web stats

ข่าว

 


บทที่ 1

โพสต์โดย: ธนกร วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2015 เวลา 09:31:19 อ่าน: 259

เสียงซุบซิบนินทาดังขึ้นทั่วบริษัทมอร์การ์เดน บริษัทรับออกแบบตกแต่งเฟอร์นิเจอร์ และจัดสวนประดับบ้าน ที่มีพนักงานร่วมงานในบริษัทชื่อดัง กว่า 2000 คน ตั้งแต่เหล่าพนักงานช่างสวน จนถึง
มัณฑนากร สถาปนิก ทุกสิ่งอย่างแวดล้อมไปด้วยความมั่นคงของบริษัทและผู้คนมากฝีมือ หากแต่ขณะนี้พนักงานส่วนใหญ่ต่างให้ความสนใจกับคลิปฉาวโฉ่ของวรรษมน หญิงสาวที่ทำงานดำรง
ตำแหน่งทั้งเลขาประสานงานในกับลูกค้า ขณะเดียวกันก็มีความสามารถด้านการตกแต่งบ้านอย่างเก๋ไก๋ กำลังบอกเลิกหนุ่มสถาปนิกที่เพิ่งตัดสินใจคบหาดูใจได้ไม่ถึง 3 เดือน บัดนี้ฉายชัดบนหน้า
จอโทรศัพท์ของสรจักร

?ฝนมันยังไงของมันนะ แต่งตัวเปรี้ยว ซ่า กล้าเดท แต่พอเดทเบื่อทีไร ได้เลิกทุกคน? สรจักร พนักงานหนุ่มมากความสามารถรุ่นอาวุโสกล่าวเปรยขึ้นมาพร้อมส่ายหัวระอา ขณะที่พนักงานทั้งชาย
หญิงที่มุงล้อมระหว่างการทำงาน ต่างร้องเสียงฮือฮา

?นั่นสิ ที่เห็นนะไม่เห็นจริงจังกับใครสักคน ผู้ชายก็ไม่สน ผู้หญิงก็ไม่เอา หรือผ่านมาเยอะจนเบื่อแล้วก็ไม่รู้?พนักงานคนอื่นๆ ต่างพูดขึ้นสนับสนุน

?มีอะไรกัน งานการไม่ทำหรือไง? เสียงเฉียบขาดของ สุขุม ผู้บริหารบริษัทเอ่ยขึ้น พร้อมย่ำเท้าเป็นจังหวะเข้ามาใกล้ รัศมีความดุเฉียบของสายตาส่องทะลุออกมาจากแว่นหนาตามลักษณะของผู้
บริหารวัยกลางคน ทำเอาเหล่าพนักงานที่กำลังจับกลุ่มรีบกลับไปนั่งที่แทบไม่ทัน

?ขอดูหน่อยซิ คุณสรจักร? สุขุมพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าสรจักรก้มหน้าก้มตา หากแต่โทรศัพท์มือถือยังคงกำในมือไว้แน่น

?ไม่มีอะไรหรอกครับคุณสุขุม มันก็แค่เรื่องทั่วไป? สรจักรรีบปฏิเสธ โบกไม้โบกมือแต่รอยยิ้มแหยสุดๆ เมื่อได้เห็นสายตาพิฆาต

?ผมขอดู ไม่ได้ยินหรือไง? สุขุมเอ่ยย้ำ ทำเอาสรจักรลูบหน้าลูบตาด้วยความเสียวสันหลัง แต่ก็ต้องยอมส่งหลักฐานให้ผู้เป็นนายได้รู้

เมื่อโทรศัพท์มือถืออยู่ในมือของสุขุมเป็นที่เรียบร้อย สรจักรก็เอาแต่ก้มหน้างุด เมื่อสุขุมกดคิ้วเข้มลงอย่างไม่ชอบใจ ยามเห็นคลิปบอกเลิกของวรรษมนกับหนุ่มสถาปนิก ที่ทั้งสองต่างเป็นเพื่อนร่วม
งานในบริษัทเดียวกัน

?นี่มันคุณประเวศ ที่เพิ่งยื่นซองลาออกไปเมื่อสิ้นเดือนที่ผ่านมานี่? สุขุมบ่นพึมพำ ขณะที่พนักงานที่อยู่ตรงหน้าถึงกับรีบขยัน ก้มหน้าก้มตาทำงาน ไม่มีใครเผยอหน้ามองนายเลยแม้แต่คนเดียว

?ขอบคุณที่ทำให้ผมรู้ความเคลื่อนไหวที่มันไม่ดีของบริษัท เย็นนี้เตรียมรับเงินเดือนแสนงดงามได้เลย...?  สุขุมพูดพร้อมกับยิ้มยกที่มุมปาก ก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้พนักงานกลุ่มนั้นต่างทำหน้า
เหี่ยวสลดไปตามๆ กัน

เสียงรองเท้าส้นสูงของสาวมาดมั่น ก้าวเข้ามาในบริษัท หากแต่ใบหน้ากลับหงิกหงออย่างขุ่นเคืองอยู่ไม่น้อยตั้งแต่ขึ้นต้นเดือนใหม่ วรรษมนแต่งกายด้วยเสื้อสูทแขนยาวสีเทาทับเสื้อโปโลรัดรูป
สีชมพูจัด  เข้ากับกระโปรงสีเทาเฉดเดียวกัน หากแต่ความยาวของกระโปรงนับว่าสั้นกว่ามาก มีความยาวนับจากสะโพกลงมาได้คืบเศษๆ อวดเรียวขาสวยให้บรรดาสาวๆ ส่วนใหญ่เกิดอาการหมั่น
ไส้ เมื่อสรีระสวยสะดุดตาของสาวเปรี้ยว ล่อตาล่อใจบรรดาหนุ่มๆ ในบริษัทต่างเหลียวมองไปตามๆ กัน
?วันนี้นังฝนมันได้หนาวแน่? เสียงซุบซิบของนลินดังขึ้นในกลุ่ม เมื่อเห็นวรรษมนเดินผ่านไป ก่อนจะปิดปากหัวเราะ เมื่อปรายตามองไปยังวรรษมนที่เพิ่งเข้ามา หอบสัมภาระงานวางไว้บนโต๊ะตัวหนึ่ง




?ประกาศ...คุณวรรษมน เชิญพบที่ห้องประชุมชั้นสี่ด้วยครับ ประกาศ!? เสียงประกาศดังขึ้นแต่เช้าให้วรรษมนมองตามลำโพงที่แขวนติดอยู่ด้านบนอย่างเหวอหนัก เพราะการประกาศแบบนี้ ถ้าไม่มี
การประชุมครั้งใหญ่ ก็ต้องมีเรื่องด่วนพิเศษเป็นกลุ่ม แต่ทำไม...เธอโดนเรียกคนเดียว

ระหว่างที่กำลังทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก วรรษมนก็ปลายตาหันไปมองบรรดาเพื่อนร่วมงานที่นั่งโต๊ะอยู่ทั้งด้านหน้า ด้านหลัง ต่างหลบสายตากันให้วุ่น บ้างยิ้มมุมปากส่งให้อย่างหมั่นไส้ ให้เจ้าตัว
ขมวดคิ้วงงหนัก

?อะไรกันเนี่ย?? วรรษมนเม้มปากสนิทอย่างหงุดหงิดใจ ก่อนจะเดินกระแทกเท้า ตรงไปที่ลิฟต์ของอาคาร

ระหว่างที่ยืนรอลิฟต์อยู่นั้น เมื่อลิฟต์เปิดออก วรรษมนก็เห็น ดารัล หญิงสาวใบหน้าหมวย แต่งตัวเปรี้ยวจัดครบเครื่อง สนิทที่สุดเดินสวนออกมาจากลิฟต์

?อ้าวพี่ดา จะไปไหนน่ะ? วรรษมนรีบเอ่ยทักดารัล คุณแม่ลูกสองแต่หุ่นยังเช้งวับทันที เธอเป็นพี่ร่วมงานที่เธอสนิทที่สุด ด้วยความที่แต่งตัวเหมือนๆ กัน ตามสไตล์เปรี้ยวจัดแต่วาจาตรงและจริงใจ 
ให้วรรษมนไว้ใจและสามารถคุย ปรึกษาได้ทุกเรื่อง

ดารัลหันมามองด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย เพราะวรรษมนทำงานชั้นสองมากกว่าจะขึ้นไปข้างบน เธอจึงตอบกลับด้วยสีหน้างุนงงอยู่ไม่น้อย

 ?จะออกไปบ้านลูกค้าแถวสุขุมวิทนู่น คุณสุขุมสั่ง แล้วแกล่ะฝน จะขึ้นไปไหน?

?ไม่รู้สิพี่ ประกาศแต่เช้า สงสัยมีเรื่องดีมั้ง? พูดไปวรรษมนก็หัวเราะคิกคักอารมณ์ดีไม่คิดมากอะไร หากแต่ดารัลทำตาโตอย่างตกใจ

?ซวยแล้วไอ้ฝน?

?ทำไมล่ะพี่ มีอะไรกัน? วรรษมนถึงกับชะงัก ทำหน้าเครียดขึ้นมา

?พี่พูดไม่ได้ว่ะ แต่เตรียมใจไว้เถอะนะ ถ้า ไม่ไหวยังไงแล้วค่อยมาเล่า พี่ไปล่ะ? ดารัลรวบรัดตัดบทด้วยความรีบร้อนเพราะต้องรีบออกไปทำงาน ทิ้งให้วรรษมนมองตามหลังงุนงง ก่อนจะรีบขึ้นลิฟต์
ขึ้นไปชั้นสี่

เสียงรองเท้าส้นสูงก้าวมาเป็นจังหวะ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกเข้าปอด เมื่อเดินมาถึงหน้าห้องประชุมของบริษัท บานประตูไม้สักสีเข้มตัดกับผนังสีเทาขาว ปูพรมระหว่างทางเดินด้วยสีดำ สร้าง
ความขลังขรึมให้เธออย่างมหาศาล จนเธอเผลอคิดเอาเล่นๆ ว่าผู้เป็นนายอย่างสุขุมมีสีสันในชีวิตบ้างหรือเปล่าหนอ...

เพราะเมื่อมาชั้นสี่ทีไร...เป็นต้องรู้สึกเย็นยะเยือกทุกครั้งไป

วรรษมนผ่อนลมหายใจเข้าออกเพื่อรวบรวมความกล้าเมื่อมาถึงหน้าห้อง ก่อนจะเคาะประตูเป็นมารยาทเพียงครู่

?ดิฉันวรรษมน ขึ้นมาตามที่คุณสุขุมขอพบค่ะ?

?เข้ามา...? น้ำเสียงเรียบดังพอให้วรรษมนได้ยิน เธอตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป ก่อนจะพบว่าสุขุมนั่งบนเก้าอี้ทำงานรออยู่ก่อนแล้ว

?สวัสดีครับ คุณวรรษมน? รอยยิ้มมุมปากแย้มโค้งขึ้นเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าวรรษมนเดินเข้ามาทำตัวแข็งเกร็งคล้ายกับว่าประหม่าอยู่ในที

?มาซีครับ เดินเข้ามาใกล้ผม ยืนหน้าโต๊ะตรงนี้ คุณออกจะเป็นคนกล้า และเด็ดขาดไม่ใช่หรือ? สุขุมกอดอก เงยหน้าถามพร้อมยิ้มยั่ว เมื่อเห็นว่าวรรษมนกำลังเกร็ง ส่งรอยยิ้มแหยกลับมา เป็นภาพ
ที่ทำให้สุขุมไม่อยากจะเชื่อจริงๆ ว่าสาวเจ้าผู้นี้เป็นคนที่ได้รับการขนานนามว่า ?แม่สาวยั่วให้อยากแล้วสลัดทิ้ง?

?ค่ะ...เอ่อคุณสุขุมมีอะไรหรือคะ ดิฉันทำงานพลาดตรงไหน? วรรษมนประสานมือแน่นด้านหน้าเพื่อดับความประหม่าตนเอง ก่อนพยายามยิ้มหากแต่มันช่างเป็นรอยยิ้มแห้งไร้ชีวิตชีวามากที่สุดเท่า
ที่สุขุมพบเห็นมา

?งานคุณน่ะดี และวันนี้เงินเดือนออกแล้วคุณคงเห็นแล้ว? เขาพูดพร้อมกับยิ้มเยาะ ให้วรรษมนชักเสียวสันหลัง มองนิ้วมือของผู้บริหารที่เลื่อนซองขาวมาให้ด้านหน้า

?ค่ะ...เอ่อ...?




?ไม่ต้องห่วง มันยังไม่ใช่อย่างที่คุณคิด ลองเปิดดูก่อน? สุขุมยังใจเย็น ให้โอกาสวรรษมนเปิดซองขาวตรงหน้าพลันสายตาของวรรษมนก็ชะงักไปกับข้อความที่เขียนไว้บนกระดาษ

คุณต้องทำงานแลกกับเงินเดือนหมื่นห้า เพื่อที่จะทำงานต่อที่นี่และได้โบนัสปีนี้ ด้วยการออกไปคุมงานจังหวัดภูเก็ต เป็นเวลา 2 อาทิตย์ ถ้าหากงานมีปัญหา จะให้ระยะเวลายืดภายใน 2 เดือน
จนกว่างานจะเสร็จสมบูรณ์

?โอย...คุณสุขุมนี่มันเรื่องอะไรคะเนี่ย? วรรษมนร้องโอดโอย ให้สุขุมโบกมือ ก่อนบอก

?ยังๆ อ่านให้จบก่อน ข้างล่าง?


ถ้าคุณทำไม่สำเร็จ ผมจะไล่คุณออก

เท่านั้นล่ะ วรรษมนถึงได้หยุดชะงัก อ่านสารที่เธอได้รับ เวียนวนซ้ำไปซ้ำมา รู้สึกหูอื้อตาลายกับข้อเสนอที่แสนหนักอึ้ง ในขณะเดียวกันก็ช่างเฉียบขาดให้เธอไม่สามารถปฏิเสธได้

ขณะที่สุขุมหัวเราะในลำคอเบาๆ แล้วเงยหน้าถามสาวเจ้าที่ส่งสายตาจ้องกลับมาด้วยคำถาม

?คุณสงสัยใช่มั้ย ว่าทำไมผมถึงทำ นั่นเพราะคุณทำงานบริษัทที่นี่ยังไม่เท่าไหร่ ก็ทำตัวฉาวให้วุ่น คบคนนั้นเลิกคนนี้ พนักงานหลายคนจับตาดูคุณราวกับคุณเป็นซุป?ตาร์ ว่าคุณจะเลิกกับใครเมื่อ
ไหร่ หรือจะคบใครนาน จนบริษัทผมกลายเป็นอะไรไม่รู้?

?โธ่ คุณสุขุม นั่นเป็นสิทธิส่วนบุคคลนี่คะ ใครจะทำจะคบใครดิฉันว่ามันไม่เห็นจะเกี่ยวกับบริษัท? วรรษมนแย้งแล้วยิ้มขันประหนึ่งว่า เธอกำลังโดนกฎเด็กๆ มาทำให้เสียประสาท

   ?มันไม่ผิด ถ้าคุณไม่ได้ยั่วยวนให้ความหวังทั้งบุรุษและสตรีในที่ทำงานผม คุณจะไปทำที่ไหนก็ได้สำหรับพฤติกรรมแบบนี้ แต่ทำไมคุณต้องทำที่นี่ ล่าสุดคุณประเวศ มายื่นซองขาวกับผม ผมนึกอยู่
ตั้งนานว่าผมพลาดยังไง ที่เสียคนทำงานดีไป ผมให้ค่าตอบแทนเขาน้อยไป หรืองานเขาหนักไป แต่สุดท้ายความจริงก็กระจ่างเมื่อผมรู้ว่าประเวศ ตกเป็นทาสหัวใจคุณและได้รับการปฏิเสธอย่าง
ร้ายกาจ...?

   พลันดวงตากลมโตก็เบิกกว้างอย่างตะลึง เมื่อการเล่าความเป็นไปของพฤติกรรมของวรรษมนเต็มๆ อย่างที่เธอไม่สามารถปฏิเสธคำครหาได้

   ?คุณสุขุม เอ่อ ทราบ??

   ?ช่าย ผมทราบจากไหนคุณรู้มั้ย จากคลิปฉาวที่แพร่กระจายไปทั่วทั้งบริษัท โจ่งครึ่มจนคนไม่เป็นอันทำงาน? พูดจบร่างท้วมก็ลุกขึ้นเต็มร่างสูง ก่อนจะหันไปกดรีโมตเปิดทีวีในห้องขึ้นมา เป็นเครื่อง
ที่ฉายให้เห็นพฤติกรรมของพนักงานที่แอบเล่นสื่อออนไลน์ จนกระทั่งดูคลิปฉาวที่ส่งต่อกันผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์

   ?นั่นคือเหตุผลที่เงินเดือนหมื่นห้าของคุณ ถึงเหลือแค่หมื่นต้นๆ? สุขุมกำชับอีกครั้ง ทำเอาวรรษมนแทบจะล้มทั้งยืน ไม่คิดว่าเรื่องรักๆ เล่นๆ ของเธอจะมีส่วนเข้ามาเอี่ยวในงานบริษัทจนเป็นเรื่อง
ใหญ่โตถึงเพียงนี้

   ?ผมพอเข้าใจจากคลิปนี้เลย หลายคนที่ผ่านมาในชีวิตคุณ เขาจะเป็นยังไงผมไม่รู้นะ แต่ผมเห็นใจคุณประเวศจริงๆ เป็นผู้ชายด้วยกัน ย่อมรักเกียรติ ศักดิ์ศรี ผมว่าเขาจริงใจและประทับใจตัวคุณที่

จะพัฒนาความสัมพันธ์ที่ดีกับคุณ แต่คุณก็สลัดเขาทิ้ง คุณประเวศเขาเป็นคนทำงานดี ตอนผมสัมภาษณ์เขาไม่เคยคบใครระหว่างเรียนเลย คงไม่แปลกอะไรถ้าเขาสูญเสียคุณและไม่ยอมกลับมา
ทำงาน เพราะกลัวเสียหน้าให้สังคมที่ตราหน้าว่าเขาคบคนผิด? คำต่อว่าอย่างแรงปะทะพุ่งเข้ามาให้วรรษมนแทบตั้งรับไม่ทัน จนน้ำตาคลอหน่วยอย่างเจ็บใจและผิดหวัง

   ?การไปต่างจังหวัดคือทางเลือกที่จะให้ข่าวมันเบาลง พื้นที่ภูเก็ต ลูกค้าต้องการทำเป็นบ้านสไตล์ย้อนยุคเรือนไทย มีเนื้อที่ประมาณ 10 ไร่เศษ เขามีสวนผลไม้ของเขาด้วย คุณควรจะจัดสรรงานให้
ดี หรือถ้าไม่ไหวคุณก็ออกไปซะ ผมก็ชักหมดความอดทนกับคุณเหมือนกัน? สุขุมพูดพลางผายมือ ?เชิญครับ ผมหมดธุระคุยกับคุณแล้ว?

   วรรษมนเดินออกมาจากห้องด้วยสภาพใจห่อเหี่ยว...เธอทำงานแทบตายทั้งติดต่อประสานงาน และเคยควบคุมผลงานออกแบบตกแต่งสวนในบ้านในพื้นที่กรุงเทพและปริมณฑลมามาก...

   หมื่นห้า...ที่สายตัวแทบขาด...ไม่เกี่ยงไม่งอน กับการปฏิบัติหน้าที่เพราะคิดว่าจะได้รับค่าตอบแทนโบนัสอย่างงดงาม แล้วนี่อะไรกัน?...เธอกำลังได้อะไร ชีวิตและความมั่นคงของเธออยู่ที่ไหน...

   แทบทั้งวันที่วรรษมนลงมาติดต่อประสานงานแบบทำงานไร้ชีวิตชีวา ไม่พูดจากับใครในบริษัทเพราะซึมกับผลของการกระทำของตนเองที่คิดว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว แต่ดันมากระทบกับงานที่เธอทำ
เต็มๆ

   ...โอย...ปวดใจแท้... ...เธอต้องกัดฟันสู้ต่อไปใช่มั้ย...

วรรษมนยุ่งกับการเคลียร์เอกสารตลอดทั้งวัน เผื่อเตรียมตัวรับมือกับสิ่งที่ต้องเผชิญหน้าในเร็ววัน ด้วยการเดินทางไปภูเก็ต สถานที่แสนไกล แถมยังอยู่ในต้นฝนที่เดินทางก็นับว่าคงยากลำบาก...

กริ๊ง... สัญญาณออดดังขึ้นหมดเวลาของการทำงาน ให้วรรษมนเงยหน้าจากกองงานมองนาฬิกาที่บอกว่า 5 โมงแล้วด้วยอาการสลึมสลือ หนักศีรษะอื้อไปหมด

   สาวเจ้าถอนใจเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นเต็มร่างสูง เตรียมตัวเก็บของใส่กระเป๋าพร้อมกับบ้าน เมื่อเห็นว่าโทรศัพท์สมาร์ทโฟนสั่นดังติดต่อกันหลายครั้ง


   ?ค่ะพี่แพร?วรรษมนตอบรับเสียงเนือย พยายามควบคุมน้ำเสียงให้เป็นปกติเท่าที่จะทำได้

   ?พี่จอดรอรับเราหน้าบริษัทแล้วนะ ออกมาได้แล้ว?

   ?ค่ะ...? วรรษมนรับปาก ก่อนจะตัดสายวางไป และเดินมุ่งตรงไปที่รถโตโยตาคันคุ้นตา ก่อนจะเปิดประตูขึ้นไปนั่งเบาะข้างคนขับพร้อมส่งยิ้มให้แพรธันวาแห้งๆ

   ?พี่แพรเป็นไรคะ หน้าเครียดเชียว? วรรษมนเอ่ยถามพร้อมคลี่ยิ้มบาง พยายามสร้างบรรยากาศให้ผ่อนคลาย แม้ว่ายามนี้เธอจะมีเรื่องทุกข์ใจกว่าก็เถอะ

   ?พี่โดนย้ายงานจากคอลัมน์เดิมมาเป็น หญิงรักหญิงน่ะสิ จะบ้าตายแล้วเนี่ย?

เพียงเท่านั้นเสียงหัวเราะหึหึในลำคอของวรรษมนก็ดังขึ้น นี่มันเรื่องเฮงซวยอะไรกันหนอ ที่เจอเรื่องแย่พร้อมกันถึงสองคน หากแต่เธอก็ยังเลือกที่จะให้แพรธันวา พี่สาวคนโตเห็นความสบายใจ
มากกว่า...

   เพราะรู้แต่ไหนแต่ไรมาว่า การยืนหยัดในอาชีพนักเขียนอย่างแพรธันวานั้น ค่อนข้างจะอ่อนไหวและคิดมากอยู่พอตัว เพราะการเขียนงานแต่ละชิ้นจำเป็นต้องใช้สมองและความคิดของตนเองล้วนๆ
จะฟุ้งซ่านจับจดก็เพราะสมองตนเองล้วนๆ หาใช่ความเครียดขึงกับคนอย่างวรรษมนไม่

?ช่างมันเถอะค่ะพี่แพร ฝนน่ะก็เพิ่งโดนตัดเงินเดือน? วรรษมนพูดพลางหัวเราะขื่น ?วันนี้มีแต่เรื่องแย่นะพี่แพร?

?อะไรนะ...โดนหักเงินเดือน พี่มาส่งเราแต่เช้าทุกวัน ทำอะไรผิดไปอีกล่ะฝน? แพรธันวาหันมาถามอย่างร้อนรนทำเอาวรรษมนยิ่งยิ้มเจื่อน

?เอาน่าอย่าไปคิดมากเลยนะคะ เดี๋ยวฝนต้องออกไปต่างจังหวัดสักสองอาทิตย์ มันน่าจะดีขึ้น? วรรษมนรีบพูดปลอบด้วยเกรงว่าลูกระเบิดของแพรธันวาจะลงให้ปวดใจ

ทั้งที่ยามนี้อยากจะหลับ อยากจะนอน อยากหนีเรื่องราวร้ายๆ ให้ได้ซะที...แต่ก็เหนื่อยใจ หนักใจจนไม่รู้จะรับมืออย่างไร?...

เฮ้อ...

 


Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น