web stats

ข่าว

 


Viewfinder - บทที่ 2 Senorita (2)

โพสต์โดย: anhann วันที่: 01 กันยายน 2019 เวลา 08:27:36 อ่าน: 585





บทที่ 2 Senorita (2)





ออกมาจากเกตก็เจอตู้สลอตเลยทันที  เคลลี่ชำเลืองมองแอนน์ว่าจะเอายังไงดี  พี่เขาก็พยักหน้าให้ถ่ายเก็บไว้ก่อนเผื่อจะเอาไปใช้ได้  เรายังไม่ได้บรีฟงานกันเลยว่าจะทำอะไรที่นี่บ้าง  แอนน์เหมือนจะไม่ได้วางแผนไว้ล่วงหน้าด้วยซ้ำ  เหมือนกับว่าเจออะไรน่าสนใจก็ถ่ายๆ มันไป  ไม่รู้นึกยังไงถึงมาเมือง "คนบาป" แบบนี้  หรือมันเหมาะกับเธอดี

"มีรถมารับเราอยู่ข้างนอก"  แอนน์บอกเคลลี่ระหว่างรอรับกระเป๋าเดินทางที่ใหญ่จนน่าสงสัยว่าแอนน์ขนอะไรมาจากบ้านมากมาย  ของเคลลี่มีกระเป๋าเดินทางใบย่อมกับเป้สะพายหลังหนึ่งใบ  ใส่ของใช้ส่วนตัวกับของสำหรับงานถ่ายคลิป  อีกใบเป็นกระเป๋ากล้อง  แค่นี้ก็หนักจะแย่แล้ว

"หรือไปเช่ารถเองดี"

"พี่จะขับเหรอ"  เคลลี่ถาม  วุ่นวายกับการหยิบกระเป๋าเดินทางออกจากสายพาน  ไม่ได้มองว่าแอนน์กำลังเอาโทรศัพท์มือถือแอบถ่ายเธออยู่  ถึงอย่างนั้นสัญชาตญาณตากล้องมันก็บอก

"ถ้าพี่แอบเอารูปฉันลงนะ  ฉันจะฟ้องให้หมดตัวเลย"

แอนน์ตาโตตกใจ  รีบเอาโทรศัพท์ซ่อนด้านหลังตัวเอง  เห็นเคลลี่กลั้นหัวเราะ  เธอก็ตีน้องมันอย่างหมั่นไส้

"ชอบแกล้งนักนะ"

"ก็พี่น่ารักดี"  เคลลี่เผลอพูดออกไป  แต่เพราะเอากลับคืนมาไม่ได้แล้วจึงปล่อยผ่าน  ไม่คิดว่าแอนน์จะสนใจ  กระนั้นเธอยังเห็นหูแอนน์แดงขณะทัดผมสีดำขลับนั้น 

ผมยาวสลวยสีดำกับผิวขาวจัดแบบคนเอเชียแท้ๆ  แต่กลับมีชื่อและนามสกุลเป็นชาวตะวันตก  เธอไม่เคยรู้ประวัติความเป็นมาของแอนน์  รู้แค่ชื่อจริงกับนามสกุลตอนมาสมัครงานเท่านั้น

อนาสตาเซีย  บราวน์... ลูกสาวใครกันนะ  ทำไมน่าหลงใหลขนาดนี้  เธอไม่น่าเกิดเป็นผู้หญิงเลย  แต่ถ้าไม่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน  แอนน์คงไม่ยอมให้เธอทำงานด้วย  ไปไหนมาไหนด้วยกันอย่างไว้ใจแบบนี้  แฟนแอนน์ก็คงยิ่งไม่ยอมใหญ่เลย  ถึงจะเป็นผู้หญิงเหมือนกัน  ก็เป็นอันตรายได้อยู่นะ

สรุปแอนน์ยอมให้รถสนามบินไปส่งโรงแรม  อย่างไรมันก็รวมไปกับบริการของตั๋วเฟิร์สคลาสอยู่แล้ว  คุณผู้หญิงเธอบอกว่าถ้าอยากจะขับรถไปที่ต่างๆ ค่อยให้โรงแรมติดต่อให้ก็ได้  เธอเป็นแค่คนรับใช้จึงต้องพยักหน้ารับเพียงอย่างเดียว

เมียคนอื่นทำไมถึงน่ารักแบบนี้นะ

"ทำไมจองห้องเดียว"  เคลลี่ถาม  แปลกใจ  "กลัวหรือไง"

"กลัว"  แอนน์ตอบง่ายๆ  แต่เคลลี่เข้าใจดี  ผู้หญิงมาต่างถิ่นเพียงลำพัง  จะสวยหรือไม่สวยก็ต้องระวังตัวเองเอาไว้ก่อน

ห้องสวยสมเป็นโรงแรมดัง  ห้องที่เราพักเรียกว่า  ควีน  โวคาโน  รูม  มีวิวที่เห็นภูเขาไฟจำลอง  ถูกแล้ว  เราอยู่ใน  "เดอะ มิราจ"  มันโคตรใหญ่  แต่โรงแรมในถนน  The strip ก็ใหญ่กันทั้งนั้นละ  ส่วนราคาห้องคืนเท่าไหร่  อย่าไปพูดถึงมันเลย  เธอไม่ได้จ่าย  บางทีแอนน์อาจจะพูดในคลิปก็ได้

รอฟังแล้วกันนะคะ

ห้องนี้มีสองเตียงเป็นเตียงควีนไซส์  ดูท่าทางนอนสบายมาก  แน่ละ  สบายกว่ารูหนูของเธอเยอะ  ถึงอย่างนั้นก็ไม่สบายใจ  เธอจะทำตัวยังไงดี

"ถ้าเรามาเวกัสแล้วไม่ไปคาสิโน  จะเรียกว่าถึงหรือเปล่า" 

เคลลี่เหลียวมามองผู้ร่วมทางและผู้ร่วมห้องที่กำลังยืนดูวิวอยู่ริมหน้าต่างสบายใจ  ไร้อาการง่วงเหงาหาวนอนเหมือนตอนอยู่บนเครื่องบิน  ขณะที่กระเป๋าสตางค์เธอเบาไปอีกนิดเพราะค่าทิปให้พนักงานขนกระเป๋า  ครั้นจะให้แอนน์จ่ายคนเดียวทั้งหมดก็ดูน่าเกลียดไปหน่อย

"พี่จะเล่นเหรอ"  เธอถาม  ถอดเสื้อแจ็กเกตหนังออก  ว่าจะเปลี่ยนชุดสักหน่อย  แต่นึกขึ้นได้ว่าไม่ได้อยู่คนเดียว  เธอปรายตามองแอนน์  วันนี้คุณผู้หญิงสวมเสื้อยืดกางเกงยีน  รองเท้าผ้าใบ  ไม่ได้ใส่เดรสเป็นสาวหวาน  หนีบส้นสูงหรือคัชชูแบบที่ชอบใส่ประจำ  แอนน์คงรู้ว่ามาลาสเวกัสไม่ควรใส่ส้นสูงอย่างยิ่ง  ไม่อย่างนั้นคงได้เดินเท้าเปล่า  หรือขโมยรองเท้าเธอไปใส่

"ฉันน่ะเหรอ"  แอนน์หันมามองเคลลี่ด้วยสายตาตกใจ  เห็นน้องมันยังต้องการคำตอบก็ว่าจะตอบให้  แต่สายตาดันไปสะดุดกับแผ่นหลังคนที่กำลังเปลี่ยนเสื้อ  และมนต์สะกดก็สลายหลังจากเคลลี่ใส่เสื้อยืดสีดำแล้ว

หุ่นน่ากินอะ!  ยูทูปเบอร์สาวแอบตบตัวเองในใจ  เอาสติกลับมา 

"ฉันไม่เอาเงินที่ฉันทำมาหากินมาได้ไปเล่นพนันหรอกย่ะ"  เธอว่า

"แต่ฉันอยากเล่นนะ"  เคลลี่บอก  ยักคิ้วขี้เล่นให้สาวตากลมที่จ้องเธอกลับมา  "พี่จะถ่ายอะไร  บอกก่อน  เราควรจะวางแผนนะ  ไม่ใช่เดินไปมั่วไปหมด  แล้วเราจะอยู่ที่นี่กี่วัน  พี่ยังไม่บอกอะไรฉันเลย"

"รีบกลับเหรอ"

แอนน์ถามมาประโยคเดียวเท่านั้น  เคลลี่ก็ยกสองมือระดับไหล่  ยอมแพ้อย่างราบคาบ  เธอเดินมาตีมันลงทีละข้างด้วยสีหน้าเหมือนผู้ใหญ่ดุเด็กเล็กๆ  และนั่งลงบนเตียงหลังหนึ่ง  สองแขนเหยียดไปด้านหลังสี่สิบห้าองศา  มือเท้าที่นอน  เอนหลังตามไป  นัยน์ตากลมสีช็อกโกแลตไม่ได้มองเจาะจงที่ใด  หากมีความมุ่งมั่นแปลกๆ แบบที่เคลลี่เห็นบ่อยๆ  เวลาแอนน์จะคิดอะไรสักอย่าง  เค้นไอเดียออกมา  ชอบทำหน้าตาแบบนี้แหละ

"ที่นี่มีอควาเรียม  เข้าฟรี"

เคลลี่เลิกคิ้ว  อมยิ้ม  "มาลาสเวกัส  แต่มาอควาเรียมเหรอ  พี่สาว"

"ใช่"  แอนน์ตอบเสียงใส  นัยน์ตาก็ใสเหมือนเด็กๆ  ไม่ใช่แค่เคลลี่คนเดียวที่ชอบแอนน์เพราะแบบนี้  คนดูในช่องของแอนน์ก็เหมือนกัน  แอนน์มีเสน่ห์ดึงดูดผู้คน  ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชาย  ไม่รู้ว่าเจ้าตัวจะรู้ตัวบ้างไหม

"เราก็เสนอในสิ่งที่ต่างจากคนอื่น  ใครๆ ก็รู้ว่าเวกัสมีเครื่องเล่นช่วยปลุกวิญญาณผีพนันเยอะแยะไปหมด  แต่มันไม่ใช่สิ่งเดียวที่เวกัสมี"

"โอเค  ตามนั้น"  เคลลี่ตอบ  "แล้วจะไปกันเลยไหม"

"ไปสิ  ไปหาอะไรกินก่อนเลย  หิวมาก  หิวจะตายอยู่แล้ว"  แอนน์พูด  หน้าตาท่าทางไปหมดเลย 

เคลลี่ได้แต่ลอบยิ้ม  หันไปเตรียมข้าวของจะเอาลงไปข้างล่างด้วย  อย่างน้อยเธอก็ต้องพกกล้องสักตัว  เผื่อไว้ถ่ายอะไรน่าสนใจ  จริงๆ ก็อยากนอนเหยียดแข้งเหยียดขาบนเตียงให้คลายเมื่อยล้าสักหน่อย  แต่ท้องก็หิว  และการอยู่ในห้องสองคนกับแอนน์แบบนี้ก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่หรอก

"จริงๆ สั่งรูมเซอร์วิสก็ได้  เขาเปิดยี่สิบสี่ชั่วโมง  แต่ลงไปเองเหอะ  จะได้ไปดูอะไรๆ บ้าง  ถ้าอยากอยู่แต่ในห้อง  ไม่ต้องมาที่นี่ก็ได้"  แอนน์พูดเร็วๆ  ขณะส่องหน้าตัวเองกับกระจกในโต๊ะเครื่องแป้งภายในห้อง  เติมแป้งกับเติมลิปสติก  เก็บมันใส่กระเป๋าสะพายใบเล็ก  และเดินไปหาเคลลี่ที่ยืนเช็กกล้องรออยู่ตรงประตูแล้ว 

เธออิจฉาเคลลี่ที่ไม่ต้องแต่งตัวมากก็ดูดีแล้ว  หน้าสดๆ ก็ไปไหนมาไหนได้สบาย  น้องมันผิวดี  นัยน์ตาเรียวยาวแบบนี้  ถ้าเขียนเพิ่มอีกหน่อยคงสวยไม่น้อยเลย  แต่เธอคงต้องจับแต่งแหละ 

"กินร้านในโรงแรมก่อนเนอะ"

เคลลี่พยักหน้า  เดินตามหลังแอนน์และบันทึกภาพไปด้วย  แอนน์ก็พูดกับกล้องเป็นระยะ  บางทีก็แกล้งเอาฝ่ามือมาบังไม่ให้ถ่ายพร้อมกับทำหน้าตาขี้เล่น  แน่นอน  แอนน์ต้องเล่นกล้องเก่งอยู่แล้วละ

"โทรศัพท์พี่ดังหรือเปล่า"  เธอทัก  กดหยุดบันทึกภาพเสียก่อน 

แอนน์ล้วงมันขึ้นมาดูและยักไหล่  เอาเก็บเหมือนเดิม  "ช่างเถอะ  ฉันทำงานอยู่" 

เคลลี่ฮัมรับ  ไม่คิดขัดใจ  ยังไงแอนน์ก็เป็นเจ้านาย  เป็นคุณผู้หญิงของเธออยู่แล้ว

"ยิ้มแบบนั้นหมายความว่ายังไงน่ะ"  แอนน์ทำท่าระแวง  แต่เคลลี่ก็เดินลอยหน้าลอยตาเดินนำไปอย่างไม่สนใจ  ให้เธอต้องรีบจ้ำตามหลังด้วยความที่ขาสั้นกว่าเขาเยอะ

........................................

วิคโตเรียโยนโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ  คนที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอก็เลิกลั่กมองหน้ากัน  กระนั้นทอมมี่ก็ยังรู้งาน  หยิบไวน์มารินใส่แก้วให้เจ้านายสาวอย่างบรรจง  เขาลงทุนไปฝึกมาว่าจะต้องรินยังไงให้ดูคล้ายมืออาชีพที่สุด

"นารูมิ" 

ถึงอย่างนั้นคุณผู้หญิงกลับเรียกหญิงสาวหน้าใหม่แทน  เธอไม่เคยจำชื่อเขาได้เลยด้วยซ้ำ  แต่กลับจำนารูมิได้  หรือเพราะมีผู้หญิงคนเดียว

แถมสวยโอเวอร์อีกต่างหาก

"ค่ะ  คุณผู้หญิง"  นารูมิขานรับ  เดินมายืนข้างโต๊ะอาหาร  ซึ่งเต็มไปด้วยอาหารชั้นเลิศหลายจาน  ชวนน้ำลายไหล  แต่มีคนนั่งกินแค่คนเดียว  เธอรู้สึกสงสารพวกมัน  เพราะบางจานเจ้านายเธอก็แทบไม่ได้แตะเลย

คนรวยนี่กินอะไรสิ้นเปลืองชะมัด

"ไปเปลี่ยนชุด  และออกไปกับฉัน"  วิคโตเรียสั่ง

"ชุด?  ชุดแบบไหนคะ"

"ธรรมดา  เสื้อยืด  กางเกงยีน  หรือจะเชิ้ต  อะไรก็ตามใจ  ที่ไม่ใช่สูทงี่เง่าแบบนี้น่ะ"

นารูมิกะพริบตาปริบๆ  จำได้ว่าเธอใส่ชุดฟอร์มที่ถูกโยนมาให้ตั้งแต่วันแรกที่ได้งานนี้  ไม่เคยผิดระเบียบเลย  ทั้งที่ร้อนเป็นบ้า  แต่ก็นั่นแหละ  คนเป็นนาย  พูดอะไรก็ไม่เคยผิดอยู่แล้ว

"ไปสิ  สิบนาทีพอไหม  หรือฉันต้องไปช่วยเปลี่ยนให้"

"ไม่เป็นไรค่ะ"  หญิงสาวรีบโค้งตัวให้เจ้านาย  สบตาทอมมี่นิดหนึ่งจึงเห็นว่าเขาไม่พอใจแต่เธอไม่สนหรอก  สนตัวเองจะดีกว่า  เธอต้องทำงาน  และนี่ก็งานของเธอ  ไม่อย่างนั้น  คงไม่รีบจัดกระเป๋าลวกๆ  ยัดๆ เสื้อผ้าโดยไม่ได้ดูว่ามีชุดชั้นในมาด้วยหรือเปล่า  ดีนะที่ไม่ได้ลืม  แล้วกระโดดขึ้นแท็กซี่มาสนามบิน  แล้วก็มาโผล่อีกทีที่นี่...

ลาสเวกัส

คุณผู้หญิงจะมาบ่อนก็ไม่บอกล่วงหน้า  มาเล่นหรือมาดูแลธุรกิจกันนะ  แต่จะมาทำอะไรก็ไม่ใช่เรื่องของเธอ  เธอมีหน้าที่แค่ตามก้นท่าน

นารูมิเปลี่ยนเสื้อผ้าเร็วปานสายฟ้าแลบที่ห้องพักตัวเอง  เธอวิ่งกลับมาหาเจ้านายที่ห้อง  หากพบว่าคุณวิคโตเรียลงไปรอข้างล่างแล้ว  กว่าจะเจอตัวกันได้  เธอต้องไปถามพนักงานโรงแรมว่าล็อบบี้อยู่ที่ไหน  มันกว้างจนเธอคิดว่าถ้ามัวแต่เดินหา  วันนี้ทั้งวันคงไม่เจอ  เธอก็คงจะโดนไล่ออก

แล้วเธอก็พบคุณผู้หญิงเปลี่ยนชุดแล้วเหมือนกัน  วิคโตเรียไม่ได้ดูเป็นผู้ใหญ่แบบเมื่อครู่ในโต๊ะอาหารหรูหราภายในห้องพักสุดหรูอีกต่อไป  แต่ดูเด็กขึ้นเป็นกอง  ราวกับเพิ่งยี่สิบเศษๆ

"เฮ้  มองอะไรขนาดนั้น  นี่เจ้านายนะ"  บอดี้การ์ดชายคนหนึ่งทัก  นารูมิละล่ำละลักขอโทษ  แต่วิคโตเรียโบกไม้โบกมือ

"ไม่เป็นไร  ไปกันเถอะ" 

"ไปไหนคะ  คุณ  เอ่อ  ท่าน..."

"แค่ตามมาก็พอ"  วิคโตเรียตอบ  เสียงไม่บอกอารมณ์  ออกเดินไปนิดหนึ่งแล้วหยุด  พาให้ทุกคนหยุดตาม  "พวกนายไม่ต้องตามมา  ฉันขอแค่นารูมิคนเดียว"

เสียงนี้ทำเอาสาวขายาวเสียวสันหลัง  นารูมิไม่กล้ามองคนอื่นๆ เธอสนใจแค่แผ่นหลังบางของหญิงสาวตรงหน้าที่อยู่ในเสื้อเชิ้ตสีขาวกับยีนขาสั้นอวดท่อนขาเรียว  และรองเท้าสนีกเกอร์กับแว่นกันแดดเท่านั้น   


...................................


วิวห้องแอนน์กับเค



พาคนบาปมาเมืองคนบาป   :61: :49: :44:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

02 กันยายน 2019 เวลา 07:44:05
เจออย่างเจ๊วิค มีหลอนกันบ้างละ ตามไปจังเลย
แสดงความคิดเห็น