web stats

ข่าว

 


โซ่ล่ามรัก - ตอนที่ 4

โพสต์โดย: ธยาน์ วันที่: 19 พฤษภาคม 2017 เวลา 18:55:19 อ่าน: 266

นี่เป็นยาสตรีขวดที่ 3 แล้วที่มัทนาวีกินเข้าไป เพราะนี่ก็ 2 เดือนเต็ม ๆ แล้วที่ประจำเดือนของมัทนาวียังไม่มีท่าทีว่าจะมาเลย นี่ถ้าหากเธอมีแฟนเป็นผู้ชายแล้วมีอะไรกันนะ เธอคงคิดว่าเธอต้องท้องไปแล้วแน่ ๆ เลย ท้อง !!! จะบ้าเหรอ เธอจะท้องได้ยังไงกัน นั่นก็ผู้หญิงเหมือนกับเธอนะ มัทนาวีส่ายหัวให้กับความคิดของตนเอง ที่จู่ ๆ ก็นึกไปถึงวันที่มีอะไรเลยเถิดกับศรัญย์รัชขึ้นมาดื้อ ๆ


"แกส่ายหัวอะไรของแกคนเดียวยัยนา ตั้งแต่เมาแล้วเพ้อไปนอนโรงแรมคนเดียววันนั้น นี่แกดูเพี้ยน ๆ ไปเลยนะ" ชุติมาที่นั่งสังเกตท่าทางของมัทนาวีอยู่กับปอมเอ่ยทักขึ้น เพราะดูช่วงนี้เพื่อนคนสวยของเธอจะดูเพี้ยน ๆ ไปไกลเหมือนกัน

"นี่ ยัยนา ชั้นว่าแกควรจะไปหาหมอมากกว่าที่แกจะมานั่งกระดกยาชักมดลูกแบบนี้ป่ะ แกจะกินแข่งกับชั้นให้ฮอร์โมนเพศหญิงมันออกเพิ่มหรือไงย๊ะ" ปอมที่ทนดูมัทนาวีซื้อยาสตรีมากินนานเป็นเดือนสองเดือนแล้วเอ่ยขึ้น

"ใช่ ชั้นเห็นด้วยว่ะยัยปอม นี่ถ้าแกมีแฟนนะ ชั้นนึกว่าแกท้องไปแล้วนะเนี่ยยัยนา?"ชุติมาเอ่ยเสริมปอมแบบติดตลก แต่ดันพามัทนาวีเพื่อนของเธอให้วนกลับมาคิดเรื่องเดิมอีก นั่นทำให้สีหน้าของมัทนาวีเปลี่ยนเป็นเจ็บใจขึ้นมาทันที

"เฮ้ยยัยนา ชั้นพูดอะไรผิดไปรึเปล่าวะแก ทำไมแกทำหน้าแบบนั้นอ่ะ" ชุติมาเอ่ยถามมัทนาวีเสียงแผ่ว เพราะเธอคิดว่าเธอน่าจะพูดอะไรที่ทำให้เพื่อนเธอโกรธขึ้นมาเสียแล้ว

"ป่ะ เปล่า ๆ ชั้นไม่ได้เป็นอะไรหรอกชุ แล้วนี่แกมาหาชั้นกันทำไมแต่เช้าเนี่ย ชั้นต้องตื่นเช้าแทนที่จะได้พักผ่อนแล้วไปทำงานตอนเย็นเลยเห็นมั้ย" มัทนาวีเปลี่ยนเรื่องคุยกับเพื่อนทันที

"พวกชั้นจะมาพาแกไปหาหมอน่ะสิยัยนา นี่ 2 เดือนแล้วนะที่ประจำเดือนแกไม่มาน่ะ แกอย่าชะล่าใจไปเชียวนะ เดี๋ยวนี้มะรงมะเร็งปากมดลูกเป็นกันเยอะแยะ ไหนจะพวกซี๊ด ๆ เซิ๊ด ๆ อะไรนั่นอีก เดี๋ยวแกเป็นขึ้นมามันจะลำบากนะยัยนา" ปอมเอ่ยบอกเพื่อนรักด้วยความเป็นห่วง เพราะถ้าเขาและชุติมาไม่มาก็รับรองได้ว่า มัทนาวีไม่มีวันจะไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจสุขภาพแน่นอน

"โอ๊ยย พวกแกก็คิดเยอะไป๊ ชั้นไม่เป็นอะไรง่าย ๆ หรอกน่า ยังอยู่บ่นอยู่ด่าพวกแกได้อีกนาน" มัทนาวีพูดไปตามที่คิดจริง ๆ เพราะคนแข็งแรงอย่างเธอไม่มีวันจะเป็นอะไรไปง่าย ๆ หรอก

"ชั้นรู้ ถ้าแกไม่เป็นอะไรมันก็ดี แต่แกอย่าลืมนะยัยนา ว่าแกต้องมีภาระค่าใช้จ่ายเยอะแยะที่จะต้องใช้ ไหนจะเงินที่แกจะต้องส่งไปบ้านแกทุกเดือน ๆ อีกล่ะ แล้วตอนนี้พ่อแกก็ไม่ค่อยสบายไม่ใช่เหรอ ถ้าเกิดอยู่ดี ๆ แกเป็นอะไรขึ้นมาจริง ๆ แม่แกจะทำยังไง แม่แกไม่ต้องมาเฝ้าแกป่วยอีกคนเหรอยัยนา" ปอมพูดด้วยความเป็นห่วงเพื่อนจากใจจริง ซึ่งถ้ามัทนาวีเป็นอะไรขึ้นมาจริง ๆ แล้วล่ะก็ เหมือนกับบ้านของเธอนั้นขาดเสาหลักไปเลยทีเดียว

"ก็จริงอย่างที่แกว่านะปอม" มัทนาวีเอ่ยด้วยเสียงเศร้าลง

"งั้นแกก็ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว เร็ว จะได้ไปตรวจ ๆ ให้มันเสร็จแกจะได้กลับมานอน" ชุติมาเร่งให้มัทนาวีไปอาบน้ำแต่งตัว


ในที่สุด 3 สาวก็เดินทางมายังโรงพยาบาลที่พวกเธอมีประกันสังคมอยู่เป็นที่เรียบร้อย ถึงแม้ว่ามัทนาจะออกจากงานที่นั่นแล้วก็ตาม เธอก็ไปแจ้งกับประกันสังคมเพื่อขอส่งต่อด้วยตนเอง ก็ไม่ใช่เพื่อใครหรอก เพื่อตัวเธอเองเวลาเจ็บป่วยนั่นแหละ แล้วเธอก็ได้ใช้สิทธิ์จริง ๆ ในวันนี้เอง จากนั้น มัทนาวีรอคิวตรวจไม่นานนักก็มาถึงคิวของเธอ


"เดี๋ยวคุณช่วยเก็บปัสสาวะให้หมอทีนะครับ แล้วรอฟังผลตรวจเลือดพร้อม ๆ กันเลยนะครับ" คุณหมอวัยกลางคนยื่นกระปุกเก็บปัสสาวะให้กับมัทนาวี หลังจากที่ได้เจาะเลือดเธอไปแล้วก่อนหน้านี้

"ค่ะ" มัทนาวีรับคำ

"ถ้าเรียบร้อยแล้วคุณก็ถือมายื่นให้คุณพยาบาลหน้าห้องหมอเลยนะครับ เสร็จแล้วก็นั่งรอฟังผลที่หน้าห้องนะครับ เดี๋ยวหมอเรียกอีกทีนะครับ" คุณหมออธิบายขั้นตอนต่าง ๆ ให้มัทนาวีฟัง

"ค่ะคุณหมอ" มัทนาวีรับคำแล้วจึงเดินไปห้องน้ำเพื่อเก็บปัสสาวะตามที่คุณหมอบอก
ไม่นานนักพยาบาลก็มาเรียกมัทนาวี ที่นั่งรอฟังผลตรวจเลือดกับปัสสาวะอยู่หน้าห้อง ให้เข้าไปในห้องตรวจของคุณหมอคนเดิม

"คุณครับ หมอขอถามตรง ๆ เลยนะครับ คุณมีแฟนรึเปล่าครับตอนนี้" คุณหมอเริ่มเอ่ยคำถามแปลก ๆ กับมัทนาวี

"ไม่มีค่ะ คุณหมอมีอะไรรึเปล่าคะ" มัทนาวีถามคุณหมอกลับด้วยความสงสัย

"คือ คุณตั้งใจฟังหมอนะครับ" มัทนาวีพยักหน้าเข้าใจ

"ตอนนี้คุณท้องได้ 6 สัปดาห์กว่า ๆ แล้วนะครับ ก็เลยทำให้ประจำเดือนคุณไม่มาน่ะครับ"


หลังจากจบคำบอกกล่าวถึงสาเหตุที่ทำให้ประจำเดือนเธอไม่มาแล้ว มัทนาวีถึงกับอึ้งปนไม่อยากเชื่อ แล้วก็ตกตะลึงไปในคราเดียวกัน เพราะเธอไม่เคยผ่านการหลับนอนกับผู้ชายมาก่อนเลย เธอจะท้องได้เช่นไรกัน อีกอย่าง คนที่เธอผ่านการหลับนอนมาด้วยไม่นานมานี้ก็เป็นผู้หญิง ใช่ ศรัญย์รัชเป็นผู้หญิงเช่นเดียวกันกับเธอ แล้วเธอจะท้องได้อย่างไรกัน


"คุณหมอเอาผลตรวจมาผิดคนรึเปล่าคะ ชั้นไม่เคยนอนกับผู้ชายเลยตั้งแต่เกิด ชั้นจะท้องได้ยังไงคะ" มัทนาวีเอ่ยถามคุณหมอด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ อีกครั้ง เพราะเธอคิดว่าผลตรวจที่ออกมาต้องเป็นของคนอื่นอย่างแน่นอน

"ไม่ผิดหรอกครับ ผลตรวจนี้เป็นของคุณครับ เอางี้นะครับ หมอว่าคุณใจเย็น ๆ ก่อนนะครับ ค่อย ๆ ตั้งสติดี ๆ นะครับ เดี๋ยวหมอจะให้คุณไปห้องคุณหมออีกท่านนึงนะครับ ห้องนี้จะเป็นห้องที่คอยให้คำปรึกษาและรับฟังปัญหาคนไข้นะครับ เดี๋ยวหมอจะให้คุณลองไปคุยกับคุณหมอท่านนั้นดูนะครับ ไม่ต้องเครียดนะครับ เดี๋ยวหมอให้คุณพยาบาลพาไปนะครับ ส่วนเพื่อน ๆ คุณที่รออยู่ด้านนอก หมอจะยังไม่แจ้งพวกเค้าแล้วกันนะครับ เอาไว้ถ้าคุณพร้อมเมื่อไหร่ให้คุณเป็นคนแจ้งพวกเค้าเองดีกว่านะครับ เชิญครับคุณพยาบาล" คุณหมออธิบายจบก็พยักหน้าให้คุณพยาบาลเดินนำมัทนาวีไป

"ไปไหนอ่ะแก" ชุติมาถามขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อนออกมาจากห้องตรวจดูเครียดผิดปกติ

"คุณหมอให้พาเพื่อนคุณไปตรวจอีกห้องนึงค่ะ รอสักครู่นะคะ" เป็นคุณพยาบาลที่หันมาตอบชุติมาแทน


เพราะตอนนี้มัทนาวีไม่พร้อมจะเอ่ยคำพูดอะไรขึ้นกับใครเลย หรือแม้แต่แรงจะเดินตอนนี้เธอยังแทบจะไม่แล้ว เนื่องจากมัทนาวีคิดไปเสียไกลในตอนนี้ เธอคิดไปถึงว่า หากเรื่องที่คุณหมอบอกว่าเธอท้องเป็นเรื่องจริง เธอจะทำเช่นไรต่อไป แล้วเธอจะบอกกับเพื่อนเธอที่รอเธออยู่ตรงนี้ได้ยังไงกัน ว่าเธอมีอะไรกับผู้หญิงด้วยกันแล้วดันท้องขึ้นมา ไปป่าวประกาศบอกใครคนไหนเขาจะเชื่อเธอ ที่สำคัญเลย เธอจะแบกหน้าไปบอกกับพ่อและแม่ของเธอเช่นไร หากว่าวันนึงเธอท้องโตจนไปทำงานไม่ได้ เธอก็คงต้องบากหน้ากลับบ้านแน่นอน แล้วทีนี้คนในหมู่บ้านของเธอจะไม่เอาไปพูดกันหรือ ว่าเธอนั้นท้องไม่มีพ่อ ทีนี้พ่อแม่เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ใดกัน คิดมาถึงตอนนี้มัทนาวีก็แทบล้มทั้งยืนจนคุณพยาบาลต้องให้นั่งลง แล้วเดินไปเอารถเข็นมารับเธอ


"นั่งก่อนนะคะ" คุณหมอผู้หญิงวัย 40 ต้น ๆ เห็นจะได้ เอ่ยบอกให้มัทนาวีนั่งลงที่โซฟาด้วยรอยยิ้ม

"หมอขออนุญาตถามนะคะ พอจะเล่าเรื่อราวอะไรให้หมอฟังได้บ้างมั้ยคะ เผื่อหมอจะช่วยให้คำปรึกษาได้นะคะ" คุณหมอเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล นั่นเป็นการเรียกน้ำตาของมัทนาวีไหลออกมาได้อย่างดีทีเดียว ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว เธอจะลองเล่าให้คุณหมอท่านนี้ฟังสักครั้ง เผื่อว่าท่านจะมีทางช่วยอะไรเรื่องลูกในท้องของเธอได้บ้าง เพราะว่าเธอได้เข้ามานั่งในห้องให้คำปรึกษาคุณแม่มือใหม่แบบนี้ นั่นก็แปลว่าเธอท้อง คือเรื่องจริงแน่นอน มัทนาวีจึงตัดสินใจเล่าเรื่องที่เธอหลับนอนกับศรัญย์รัชให้คุณหมอฟัง

"จริงเหรอคะเนี่ย หมอไม่คิดเลยนะคะว่าจะมีเคสนี้เกิดขึ้นจริง ๆ เพราะเคสนี้ได้เกิดที่ต่างประเทศมาบ้างแล้ว แต่ยังไม่เคยเกิดในบ้านเราเลยค่ะ หมอขอแสดงความดีใจด้วยนะคะ นี่แสดงว่าคุณแม่ของเด็กอีกคนเนี่ย เค้าจะต้องมียีนผู้ชายอยู่ในตัวแน่ ๆ เลยค่ะ แบบนี้คุณจะต้องชวนคุณแม่ของเด็กอีกคนไปฝากท้องที่โรงพยาบาลวิจัยเฉพาะทางนี้นะคะ เค้าจะได้ดูแลได้ถูกวิธี แต่ที่หมอเป็นห่วงก็คือ คุณบอกว่าคุณทานยาสตรีไปโดยไม่รู้ตั้ง 3 ขวดนี่น่ะสิคะ ไม่รู้ว่าจะมีผลกระทบถึงเด็กในท้องรึเปล่า ยังไงหมอก็อยากให้คุณรีบไปฝากท้องที่โรงพยาบาลตามที่หมอบอกเลยนะคะ ยิ่งไวเท่าไหร่ก็ยิ่งเป็นผลดีต่อเด็กค่ะ ยังไงคุณก็ไม่ต้องเครียดนะคะ ถึงเค้าจะเกิดมาแบบไหน ก็แปลว่าเค้าเลือกคุณเป็นคุณแม่ของเค้าค่ะ แล้วหมอก็ดีใจมาก ๆ เลยนะคะ ที่คุณไม่คิดจะเอาเค้าออกและตั้งใจจะเลี้ยงเค้าให้ดีที่สุด หมอดีใจแทนเค้าจริง ๆ ค่ะ" คุณหมอเอ่ยอย่างให้กำลังใจมัทนาวี พร้อมทั้งแนะนำโรงพยาบาลสำหรับฝากครรภ์ และวิธีการดูแลตัวเองเบื้องต้นให้กับเธอ


หลังจากที่ได้พูดคุยปรึกษาทำความเข้าใจกับคุณหมอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว มัทนาวีก็รับยาบำรุงเบื้องต้นมาไว้สำหรับทาน แต่จนแล้วจนรอดจนกลับถึงห้อง มัทนาวีก็ยังไม่ยอมบอกเรื่องนี้กับเพื่อนเธอเลยสักคำ เพราะเธอตัดสินใจแล้วว่า เธอจะรอจนพร้อมทุกอย่างแล้วจึงจะบอกกับเพื่อนทุกคน และความพร้อมนั้นก็คือ เธอได้พาลูกของเธอไปฝากครรภ์เป็นที่เรียบร้อยแล้วนั่นเอง


"พวกชั้นกลับก่อนนะยัยนา ดูแลตัวเองดี ๆ ล่ะ แล้วก็ดีใจด้วยที่ไม่เป็นอะไร" ปอมเอ่ยลาพร้อมกับชุติมา เมื่อมาส่งมัทนาวีถึงห้องเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พอเพื่อนกลับไป มัทนาวีจึงโทรไปลางานกับเจ๊ที่บาร์พร้อมทั้งตั้งใจว่า พรุ่งนี้เธอจะไปบริษัทของศรัญย์รัชอีกครั้ง เพราะเขาคือผู้ที่ทำให้ลูกของเธอเกิดมา


และแล้ววันนี้ก็เป็นไปตามความตั้งใจของมัทนาวีทุกอย่าง เพราะตอนนี้มัทนาวีได้มารอศรัญย์รัชที่ห้องรับแขกเรียบร้อยแล้ว หลังจากที่เธอบอกให้เลขาของเขาแจ้งไปว่า เธอต้องการมาคุยกับเขาเป็นครั้งสุดท้าย เพราะมัทนาวีนอนคิดมาดีแล้วทั้งคืนเมื่อคืนนี้ว่า ถ้าหากครั้งนี้เธอมาบอกเรื่องราวทุกอย่างกับศรัญย์รัชเรียบร้อยแล้ว เขาไม่เชื่อและไม่ยอมรับในตัวลูกของเธอ เธอก็จะถือว่าเธอได้บอกเขาเรื่องลูกไปแล้ว หากว่าเธอต้องพาลูกไปอยู่กับเธอเพียงลำพัง ถ้าวันนึงเขาเกิดเชื่อเรื่องลูกเธอขึ้นมา เขาจะได้ไม่ต้องมามีพันธะผูกพันและเรียกร้องที่จะเอาลูกไปเป็นของเขาได้อีก เพราะเธอไม่คิดจะเรียกร้องต้องการความรับผิดชอบใด ๆ จากเขาอีกอยู่แล้ว นอกเสียจากการที่จะขอให้เขาไปตรวจร่างกายและไปยืนยันฝากครรภ์ครั้งนี้ด้วยกันเท่านั้นเอง


"เธอมีธุระอะไรกับชั้นอีก" พอมาถึงห้องรับแขกศรัญย์รัชก็เอ่ยเปิดประเด็นด้วยเสียงห้วน ๆ ทันที

"นั่งก่อนสิคุณ ชั้นมีอะไรจะคุยกับคุณยาวอยู่เหมือนกัน" มัทนาวีข่มอารมณ์กรุ่นของตัวเองเอาไว้แล้วพยายามพูดดีกับเขา ถึงแม้ว่าเขาจะทักทายเธอด้วยถ้อยคำที่แสนจะก่อกวนต่ออารมณ์โกรธของเธอก็ตาม

"ไม่ต้องมาบอกชั้นหรอก นี่มันที่ทำงานของชั้น ชั้นจะนั่งหรือไม่นั่งมันก็เรื่องของชั้น ที่นี่มันที่ทำงานของชั้น บริษัทของชั้น ชั้นจะทำอะไรก็ได้ แล้วอีกอย่าง ชั้นไม่มีเวลาให้คนอย่างเธอมากขนาดนั้นหรอก มีอะไรก็รีบ ๆ พูดมาเลยแล้วก็รีบ ๆ กลับไปซะ" ศรัญย์รัชที่โกรธมัทนาวีจากที่โดนเธอต่อว่าครั้งที่แล้ว เขาจึงใส่เธอเสียเต็มที่เลยในครั้งนี้

"ใช่ มันที่ทำงานของคุณ บริษัทของคุณ แล้วก็เป็นธรรมดาที่คนนิสัยอย่างคุณจะพูดคำว่าจะทำอะไรก็ได้ ใช่สิ คุณมีทั้งเงิน มีทั้งการศึกษา มีอะไรอีกหลาย ๆ อย่างที่คนอย่างชั้นไม่มี แต่สิ่งนึงที่คุณไม่มีวันมีแน่ ๆ คือลูก" มัทนาวีเหลืออดกับคำพูดของศรัญย์รัช เธอจึงโพล่งทุก ๆ อย่างทุก ๆ คำพูดออกมาเต็มที่ แม้แต่เรื่องลูกก็เช่นกัน

"เธอพูดเรื่องบ้าอะไรของเธออ่ะ ทำไมชั้นจะไม่มีลูก ชั้นแต่งงานชั้นก็ต้องมีลูกอยู่แล้ว เธอเป็นบ้าอะไรของเธอขึ้นมาถึงมาแช่งคนอื่นเค้าแบบนี้น่ะห๊ะ" ศรัญย์รัชเอ่ยถามมัทนาวีด้วยความงง

"ใช่ ถ้าคุณแต่งงาน คุณอาจจะมีลูก แต่ก็คงจะเป็นลูกของเมียน้อยสามีคุณล่ะมั้ง เพราะคุณมันมีลูกเองไม่ได้ไง แล้วคุณก็จะไม่มีวันมีสามีด้วย ถ้าเค้ารู้ว่าคุณไม่มียีนผู้หญิงเหมือนที่คนอื่นเค้ามีทั่วไป เพราะคุณมันมียีนผู้ชาย คุณเลยไม่มีวันที่จะมีลูกเองได้ จำไว้" มัทนาวีเอ่ยออกมาอย่างเหยียดหยันใส่ศรัญย์รัช เพราะถึงแม้ว่าเขาจะร่ำรวยสักแค่ไหน เขาก็ไม่มีวันที่จะมีลูกด้วยตัวเองได้อย่างแน่นอน ข้อมูลนี้เธอมั่นใจมาก เพราะเธอพึ่งคุยกับคุณหมอมาเมื่อวานว่า ถ้ามียีนผู้ชายอยู่ในตัวแล้ว ก็จะไม่สามารถท้องหรือมีลูกด้วยตัวเองได้ และถึงแม้จะมีสัมพันธ์กับผู้หญิงอีกก็ตาม แต่จะไม่ติดง่ายขนาดนี้ถ้าอีกฝ่ายไม่มียีนเด่นและแข็งแรงพอ และยีนนั้นมัทนาวีมีนั่นเอง

"เธอพูดเรื่องอะไรของเธอ ชั้นไม่เข้าใจ เธอบ้าไปแล้วเหรอ" ศรัญย์รัชยิ่งงงหนักเข้าไปใหญ่ เมื่อมัทนาวีเอ่ยเรื่องยีนและลูกขึ้นมาเพิ่มอีก

"เรื่องบ้าเหรอ งั้นก็แปลว่าที่ชั้นท้องอยู่นี่ก็คงจะเป็นเรื่องบ้าสำหรับคุณใช่มั้ย" มัทนาวีลดน้ำหนักเสียงลง เมื่อเห็นท่าทีของศรัญย์รัชว่าเขาไม่มีทางเชื่อเรื่องลูกเธอเลย

"เธอท้องงั้นเหรอ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับชั้น เธอท้องกับใครเธอก็ไปบอกคนนั้นสิ อ๋อ หรือว่า นี่เปลี่ยนใจจะเอาเงินชั้นแล้วเหรอ เธอเลยจะมาบอกว่าเธอท้องกับชั้นใช่มั้ย" เพี๊ยะ !!! หลังจากที่ศรัญย์รัชปะติดปะต่อเรื่องราวเองทั้งหมด ฝ่ามือเรียวเล็กของมัทนาวีก็ฟาดลงบนหน้าเขาทันที

"ยัยบ้า เธอตบชั้นทำไม อย่าคิดนะว่าชั้นจะไม่กล้าตบเธอคืน หืมม" ศรัญย์รัชว่าพลางเงื้อมือขึ้นเตรียมจะตบกลับ แต่มัทนาวีก็เป็นลมไปเสียก่อน ดีนะที่ศรัญย์รัชรับทันพอดี ไม่เช่นนั้นมัทนาวีคงจะพาลูกเธอลงไปกองกับพื้นแน่ ๆ จากนั้นศรัญย์รัชก็ไม่รอช้า เขารีบอุ้มมัทนาวีให้นอนบนโซฟาทันที แล้วกดโทรศัพท์ตามใครบางคนมาหาเขาแบบด่วนที่สุด พลางแง้มประตูให้บอกลูกน้องไปหยิบยาดมหรือแอมโมเนียที่ห้องพยาบาลมาให้ไว แล้วก็มานั่งส่ายหัวว่ามัทนาวีกลัวเขาตบเธอจนเป็นลมขนาดนี้เชียวหรือ

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น