web stats

ข่าว

 


ลับรัก yuri ตอนที่ 11

โพสต์โดย: meAyou วันที่: 13 ธันวาคม 2017 เวลา 13:57:21 อ่าน: 1057

   วิธีการเดิมๆ ยังคงได้ผลดีเสมอดังที่วัดได้จากข้างกายของเธอที่มีคนนั่งด้วยไม่ยอมห่างแต่ที่ทำให้รู้สึกหวาดหวั่นก็คือการที่ลืมไปเสียสนิทว่าภายในโต๊ะนี้มีใครนั่งร่วมด้วย
   เพียงฝันแอบชำเลืองมองไปยังคนอายุมากกว่าอยู่หลายครั้งและภาพที่ได้รับก็มีเพียงความปวดใจเมื่อพบว่าตัวเองไม่เคยอยู่ในความสนใจของมาติกาเลยสักครั้งต่างจากผู้หญิงอีกคนที่ได้รับความสนใจและรอยยิ้มของใครอีกคนอยู่ตลอดเวลา
   น่าน้อยใจชะมัด...
   เสียงข้อความที่ส่งเข้ามาทำให้เจ้าของมันถึงกับหน้าซีดเพราะมันคือการถูกทิ้งพร้อมด้วยภารกิจที่ยิ่งใหญ่
   กาญจนาและสุดาไม่รู้จะเคลียร์กันได้หรือยังแต่ที่รู้ๆ คือสองคนนั้นจะไม่กลับเข้ามาแล้ว!
   ให้มันได้แบบนี้สิแล้วเธอจะสลัดแม่นี่ออกจากตัวได้อย่างไร?
   คำถามที่ทำเอาปวดหัวดังขึ้นให้คนถูกทิ้งได้แต่กลัดกลุ้มไม่รู้จะหาทางออกจากตรงไหนและความหนักใจก็มีมากขึ้นเมื่อสองคนที่นั่งร่วมโต๊ะทำท่าเหมือนกับกำลังจะกลับ
   "จะกลับแล้วเหรอคะ"
   เพียงฝันรีบเอ่ยถามทันทีหากถูกทิ้งเพียงลำพังเธอจะหาทางเอาตัวรอดจากกรงเล็บนางแมวยั่วสวาทที่นั่งอยู่ข้างๆ นี้ได้อย่างไร
   "ดึกแล้วก็ต้องกลับสิคะหรือน้องฝันอยากอยู่ต่อ"
   ดูเหมือนคำพูดสุดท้ายของมาติกาจะเป็นคำถามหากแต่เพียงฝันที่มัวแต่เป็นกังวลจึงได้ยินไม่ถนัดนักและคิ้วที่ขมวดเข้าหากันของคนอายุน้อยก็ทำให้มาติกาต้องพูดในเรื่องเดิมอีกครั้ง
   "พี่ง่วงแล้วฝันจะกลับพร้อมพี่เลยหรือจะอยู่ต่อก็ตามใจ"
   คนพูดเอ่ยด้วยรอยยิ้มน้อยๆ หากแต่มันกลับทำให้เพียงฝันรู้สึกไม่ดีสักเท่าไหร่ที่ได้เห็น
   ก็รู้หรอกน่ะว่าตัวเองไม่สำคัญแต่ก็ไม่คิดว่าจะไร้ค่ากับคนตรงหน้ามากขนาดนี้ความน้อยใจก่อเกิดอีกครั้งเพียงแต่ในเวลานี้เธอไม่ควรจะให้มันเป็นใหญ่
   ต้องเอาตัวรอดไปจากสภาพนี้ให้ได้เสียก่อนอย่างอื่นค่อยว่ากันทีหลัง
   "ว่ายังไงคะ"
   "กลับค่ะกลับฝันจะกลับพร้อมพี่แพมค่ะ"
   เพียงฝันเอ่ยด้วยท่าทางรนๆ ก่อนจะรีบหันไปบอกลาคนข้างๆ แล้ววิ่งตามคนที่ชวนกลับแต่ดันไม่คิดจะรอเดินออกไปพร้อมกัน
   แบบนี้อยากให้เธอกลับด้วยจริงๆ หรือเปล่านะ

   การร่ำลาของคนสองคนทำให้เพียงฝันนึกหงุดหงิดเมื่อได้เห็นแล้วพอเอามาปะติดปะต่อกันกับเรื่องการที่ห่างหายจากการพูดคุยระหว่างกันก็ยิ่งทำให้เกิดอาการที่เรียกว่า...คิดมาก! แต่มันจะเป็นแบบนั้นไปได้อย่างไรเพราะมาติกาไม่มีทางกล้าเปิดตัวกับความสัมพันธ์เช่นนี้แต่พอได้มองความสนิทสนมของคนทั้งคู่ก็ทำให้ความคิดระแวงเกิดขึ้นมาอีกจนได้
   ไม่จริง! ทีกับเธอยังเป็นได้แค่ความลับเลยกับคนอื่นก็ไม่มีทางเป็นไปได้!!!
   "ขึ้นรถสิคะ"
   เสียงที่ดังออกมาจากรถทำให้คนคิดฟุ้งซ่านนึกตกใจก่อนจะกุลีกุจอขึ้นรถด้วยความรวดเร็วเพราะกลัวว่าคนชวนจะเปลี่ยนใจ
   "ขอบคุณนะคะที่ให้ฝันกลับด้วย"
   ผ่านมาเกือบครึ่งทางกว่าที่เพียงฝันจะกล้าเปิดปากเริ่มบทสนทนาไม่รู้เพราะอะไรเธอจึงได้รู้สึกหวาดหวั่นถึงเพียงนี้
   แอร์ในรถคันนี้ทำไมถึงได้เย็นยะเยือกขนาดนี้กันนะ
   "ยัยพลอยบอกน่ะไม่งั้นพี่คงไม่เข้าไปขัดจังหวะเราหรอก"
   น้ำเสียงที่แผ่วในตอนท้ายทำให้เพียงฝันต้องหันไปมองเจ้าของประโยคอย่างสงสัยหากแต่อาการนิ่งเฉยของอีกฝ่ายก็ทำให้เธอไม่กล้าที่จะซักไซ้อะไรมากไปกว่านี้
   คงต้องขอบคุณกาญจนาที่ฝากฝังเธอไว้กับพี่สาวไม่อย่างนั้นคนไม่มีที่ไปอย่างเธอคงเกิดอาการเคว้งคว้างน่าดู
   เมื่อเดินทางมาถึงบ้านมาติกาก็เดินนำไปยังห้องน้องสาวของตัวเองทันทีเพราะหากจะพักบ้านหลังนี้ห้องที่เหมาะสมกับเพียงฝันมากที่สุดก็คงจะเป็นห้องนี้
   "ฝันนอนห้องยัยพลอยก็แล้วกันนะ"
   เจ้าของบ้านชี้ไปที่ประตูห้องที่กล่าวถึงก่อนจะเดินผละออกมาทันทีเมื่อหมดเรื่องของตัวเองแล้วแต่การก้าวตามของคนที่ควรเดินเข้าไปในห้องที่เธอแนะนำก็ทำให้มาติกาต้องหันกลับไปมองอย่างสงสัย
   "มีอะไรอีกคะ"
   "คือฝันรู้สึกแปลกๆ น่ะค่ะ"
   "เป็นอะไรคะ"
   ท่าทางที่เป็นดังคำพูดทำให้มาติกาต้องเดินเข้าไปดูเพียงฝันใกล้ๆ เพราะคิดว่าเขาอาจจะถูกก่อกวนโดนสิ่งที่ดื่มจนทำให้ดูน่าเป็นห่วงแบบนี้
   "ปวดหัวเหรอคะ"
   "เปล่าค่ะ"
   "แล้ว...?"
   "คือฝันจะบอกว่ามันคงไม่ดีถ้าจะเข้าไปนอนในห้องที่เจ้าของไม่อยู่"
   "คะ!?"
   "ยัยพลอยไม่อยู่ฝันก็รู้สึกแปลกๆ น่ะค่ะที่ต้องเข้าไปในห้องนั้น"
   ความคิดของเธอดูจะผิดจากความเป็นจริงอยู่มากเพราะเมื่อได้ยินความต้องการของเพียงฝันทั้งหมดก็ทำให้เธอพอจะเข้าใจในความหมายที่ไม่มีวันเป็นไปได้นี้แล้ว
   "ราตรีสวัสดิ์ค่ะ"
   "เดี๋ยวสิคะ"
   เพียงฝันรีบเดินมาดักหน้าคนที่กำลังจะเข้าห้องเอาไว้ก่อนจะส่งสายตาเว้าวอนไปให้คนตรงหน้าที่ดูท่าจะยากใช้สองนิ้วจิ้มตาเธอมากกว่าที่จะสงสาร
   "หลีกค่ะ"
   "ฝันคิดถึงพี่แพมนะคะ"
   พูดจบเพียงฝันก็รวบตัวคนหน้านิ่งเข้ามากอดทันทีแม้ที่ผ่านมาจะรู้สึกน้อยใจและเจ็บปวดมากแค่ไหนแต่เพียงแค่ได้เห็นหน้าของมาติกาก็ทำให้เธอลืมเลือนทุกอย่างจนหมดสิ้น
   ในเวลานี้มีเพียงความคิดถึงเท่านั้นที่ยังคงทำงานอย่างหนักในหัวใจ
   "ปล่อย"
   "พี่แพมไม่คิดถึงฝันเหรอคะ"
   ดูเหมือนเพียงฝันคนนี้จะเป็นคนที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อนเพราะตลอดเวลาที่พบกันเพียงแค่เธอออกคำสั่งอีกฝ่ายก็ทำตามโดยไม่มีข้อโต้แย้งแต่ในวันนี้เธอกลับพบเพียงฝันเด็กดื้อที่น่าจับตีเสียให้หลาบจำ
   "พี่อยากพักผ่อน"
   "ขอฝันนอนด้วยคนนะคะ"
   "เพียงฝัน..."
   "ฝันง่วงมากเลยค่ะหูอื้อตาลายหมดแล้วเราเข้าห้องกันเถอะค่ะ"
   พูดจบเพียงฝันก็ทำเนียนเดินเข้าห้องโดยไม่สนใจเจ้าของห้องเลยสักนิดว่าเต็มใจหรือไม่ในเวลานี้เธอรู้เพียงแค่ว่าต้องเข้าไปนอนในห้องนั้นให้จงได้

   แสงไฟถูกปิดลงเมื่อจัดการธุระกับตัวเองจนเสร็จสิ้นแล้วมาติกาจ้องมองคนดื้อที่นอนหันหลังให้อย่างหนักใจไม่รู้เพราะอะไรในวันนี้เพียงฝันถึงได้เอาแต่ใจและไม่ยอมฟังเธออย่างที่ครั้งก่อนๆ หรือเป็นเพราะฤทธิ์ของน้ำเมาที่ดื่มเข้าไปจึงทำให้ใครอีกคนไม่เหมือนเดิมและลืมไปว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานี้มันเกิดกว่าข้อตกลงระหว่างกันไปมากแล้ว
   ความคิดวุ่นวายยังคงทำงานต่อไปหากแต่สมองที่ล้าก็ควรได้พักเสียทีแต่เพียงร่างกายแตะลงบนเตียงมาติกากลับพบว่าตัวเองได้ถูกคนดื้ออำเข้าให้อีกแล้ว
   "ฝันคะนอนได้แล้ว"
   "ฝันคิดถึงพี่แพมนิคะ"
   "แต่พี่ง่วงแล้ว"
   น้ำเสียงที่ฟังดูไม่พอใจของคนพูดทำให้เพียงฝันใจเสียไม่น้อยแต่พอคิดถึงภาพของมาติกากับใครอีกคนก็ทำให้นึกอยากรู้ว่าเธอจะยังมีสิทธิ์ในร่างกายของคนๆ นี้อยู่อีกหรือเปล่า
   นั่นทำให้เพียงฝันต้องสะบัดความน้อยใจออกจากความคิดก่อนจะหาคำพูดมาหว่านล้อมคนในอ้อมกอดต่อไป
   "พี่แพมไม่คิดถึงฝันเหรอคะ"
   "ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้"
   "งั้นเอาใหม่"
   "เพียงฝัน"
   "คะ"
   คนเจ้าเล่ห์รับคำก่อนจะฉวยโอกาสที่คนหน้างอหันมามองกดจูบลงไปยังริมฝีปากของคนตรงหน้าทันทีแม้จะมีการขัดขืนอยู่บ้างแต่เพียงฝันก็รู้ดีถึงจุดอ่อนของอีกคน
   ฝ่ามือร้อนที่กดคลึงที่หน้าท้องทำเอามาติกาที่พยายามต่อต้านแทบหมดแรงและเพียงแค่ความร้อนนั้นเลื่อนสูงขึ้นก็ทำให้จากการต่อต้านเปลี่ยนเป็นการให้ความร่วมมือไปโดยปริยาย
   "ฝันกับพลอยยังเป็นแค่เพื่อนกันอยู่ใช่มั้ย"
   ประโยคคำถามดังขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ และดวงตาคู่หวานที่จ้องมาก็ทำให้เพียงฝันต้องเปิดยิ้มออกมา
   "เราเป็นแค่เพื่อนกันค่ะแค่นั้นไม่มีวันเป็นอย่างอื่นไปได้"
   หัวใจเต้นแรงขึ้นเมื่อเจ้าของคำถามเปิดยิ้มส่งตอบกลับมาพร้อมกับการดึงเธอเข้าไปจูบราวกับโหยหากันไม่ต่างจากเธอ
   ทุกอย่างดำเนินไปตามอารมณ์และความรู้สึกโดยมีสัมผัสทางร่างกายคอยระบายทุกอย่างออกมา
   และนี่คงเป็นครั้งแรกกระมังที่เธอและมาติกาได้นอนซึมซับสัมผัสระหว่างกันไปจนถึงรุ่งเช้า
   หากลืมตาขึ้นมาเจอกันมันจะให้ความรู้สึกเช่นไรกันนะ
   ชักจะอยากให้เช้าไวๆ เสียแล้วสิ...
   
เปิดจอง ลับรัก วันนี้ 
 
        ราคาเล่มละ 380 รวมค่าส่งแบบลงทะเบียน (EMS เพิ่มอีก 20 บาท)
   สำหรับการสั่งซื้อแบบ pdf ราคาเรื่องละ 250 บาท
 
   โอนเงินมาได้ที่
   ธนาคารกสิกรไทย
   สาขาเซ็นทรัลแอร์พอร์ตเชียงใหม่
   457-211-232-8
   ชื่อบัญชี สมทรัพย์
 
   โอนเสร็จแจ้งวันเวลาการโอนมาได้ที่
   Mail mydestiny_k@hotmail.com
   Tel 087-0591110
   Line samakae
   facebook https://www.facebook.com/mea.you.927
   ถ้าสั่งแบบpdf ให้แจ้งเมล์ที่จะให้จัดส่งไฟล์ด้วยนะคะ ขอบคุณที่ติดตามและสนับสนุนกันมาตลอดนะคะ

   หมายเหตุ**
   เรื่องนี้จัดทำเป็น pdf และ e-book และหนังสือแล้วนะคะ สนใจสอบถามได้นะคะ
        ขอบคุณค่ะ

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น