โพสต์โดย:
meAyou
วันที่: 13 ธันวาคม 2017 เวลา 13:57:21
อ่าน: 1057
|
วิธีการเดิมๆ ยังคงได้ผลดีเสมอดังที่วัดได้จากข้างกายของเธอที่มีคนนั่งด้วยไม่ยอมห่างแต่ที่ทำให้รู้สึกหวาดหวั่นก็คือการที่ลืมไปเสียสนิทว่าภายในโต๊ะนี้มีใครนั่งร่วมด้วย เพียงฝันแอบชำเลืองมองไปยังคนอายุมากกว่าอยู่หลายครั้งและภาพที่ได้รับก็มีเพียงความปวดใจเมื่อพบว่าตัวเองไม่เคยอยู่ในความสนใจของมาติกาเลยสักครั้งต่างจากผู้หญิงอีกคนที่ได้รับความสนใจและรอยยิ้มของใครอีกคนอยู่ตลอดเวลา น่าน้อยใจชะมัด... เสียงข้อความที่ส่งเข้ามาทำให้เจ้าของมันถึงกับหน้าซีดเพราะมันคือการถูกทิ้งพร้อมด้วยภารกิจที่ยิ่งใหญ่ กาญจนาและสุดาไม่รู้จะเคลียร์กันได้หรือยังแต่ที่รู้ๆ คือสองคนนั้นจะไม่กลับเข้ามาแล้ว! ให้มันได้แบบนี้สิแล้วเธอจะสลัดแม่นี่ออกจากตัวได้อย่างไร? คำถามที่ทำเอาปวดหัวดังขึ้นให้คนถูกทิ้งได้แต่กลัดกลุ้มไม่รู้จะหาทางออกจากตรงไหนและความหนักใจก็มีมากขึ้นเมื่อสองคนที่นั่งร่วมโต๊ะทำท่าเหมือนกับกำลังจะกลับ "จะกลับแล้วเหรอคะ" เพียงฝันรีบเอ่ยถามทันทีหากถูกทิ้งเพียงลำพังเธอจะหาทางเอาตัวรอดจากกรงเล็บนางแมวยั่วสวาทที่นั่งอยู่ข้างๆ นี้ได้อย่างไร "ดึกแล้วก็ต้องกลับสิคะหรือน้องฝันอยากอยู่ต่อ" ดูเหมือนคำพูดสุดท้ายของมาติกาจะเป็นคำถามหากแต่เพียงฝันที่มัวแต่เป็นกังวลจึงได้ยินไม่ถนัดนักและคิ้วที่ขมวดเข้าหากันของคนอายุน้อยก็ทำให้มาติกาต้องพูดในเรื่องเดิมอีกครั้ง "พี่ง่วงแล้วฝันจะกลับพร้อมพี่เลยหรือจะอยู่ต่อก็ตามใจ" คนพูดเอ่ยด้วยรอยยิ้มน้อยๆ หากแต่มันกลับทำให้เพียงฝันรู้สึกไม่ดีสักเท่าไหร่ที่ได้เห็น ก็รู้หรอกน่ะว่าตัวเองไม่สำคัญแต่ก็ไม่คิดว่าจะไร้ค่ากับคนตรงหน้ามากขนาดนี้ความน้อยใจก่อเกิดอีกครั้งเพียงแต่ในเวลานี้เธอไม่ควรจะให้มันเป็นใหญ่ ต้องเอาตัวรอดไปจากสภาพนี้ให้ได้เสียก่อนอย่างอื่นค่อยว่ากันทีหลัง "ว่ายังไงคะ" "กลับค่ะกลับฝันจะกลับพร้อมพี่แพมค่ะ" เพียงฝันเอ่ยด้วยท่าทางรนๆ ก่อนจะรีบหันไปบอกลาคนข้างๆ แล้ววิ่งตามคนที่ชวนกลับแต่ดันไม่คิดจะรอเดินออกไปพร้อมกัน แบบนี้อยากให้เธอกลับด้วยจริงๆ หรือเปล่านะ
การร่ำลาของคนสองคนทำให้เพียงฝันนึกหงุดหงิดเมื่อได้เห็นแล้วพอเอามาปะติดปะต่อกันกับเรื่องการที่ห่างหายจากการพูดคุยระหว่างกันก็ยิ่งทำให้เกิดอาการที่เรียกว่า...คิดมาก! แต่มันจะเป็นแบบนั้นไปได้อย่างไรเพราะมาติกาไม่มีทางกล้าเปิดตัวกับความสัมพันธ์เช่นนี้แต่พอได้มองความสนิทสนมของคนทั้งคู่ก็ทำให้ความคิดระแวงเกิดขึ้นมาอีกจนได้ ไม่จริง! ทีกับเธอยังเป็นได้แค่ความลับเลยกับคนอื่นก็ไม่มีทางเป็นไปได้!!! "ขึ้นรถสิคะ" เสียงที่ดังออกมาจากรถทำให้คนคิดฟุ้งซ่านนึกตกใจก่อนจะกุลีกุจอขึ้นรถด้วยความรวดเร็วเพราะกลัวว่าคนชวนจะเปลี่ยนใจ "ขอบคุณนะคะที่ให้ฝันกลับด้วย" ผ่านมาเกือบครึ่งทางกว่าที่เพียงฝันจะกล้าเปิดปากเริ่มบทสนทนาไม่รู้เพราะอะไรเธอจึงได้รู้สึกหวาดหวั่นถึงเพียงนี้ แอร์ในรถคันนี้ทำไมถึงได้เย็นยะเยือกขนาดนี้กันนะ "ยัยพลอยบอกน่ะไม่งั้นพี่คงไม่เข้าไปขัดจังหวะเราหรอก" น้ำเสียงที่แผ่วในตอนท้ายทำให้เพียงฝันต้องหันไปมองเจ้าของประโยคอย่างสงสัยหากแต่อาการนิ่งเฉยของอีกฝ่ายก็ทำให้เธอไม่กล้าที่จะซักไซ้อะไรมากไปกว่านี้ คงต้องขอบคุณกาญจนาที่ฝากฝังเธอไว้กับพี่สาวไม่อย่างนั้นคนไม่มีที่ไปอย่างเธอคงเกิดอาการเคว้งคว้างน่าดู เมื่อเดินทางมาถึงบ้านมาติกาก็เดินนำไปยังห้องน้องสาวของตัวเองทันทีเพราะหากจะพักบ้านหลังนี้ห้องที่เหมาะสมกับเพียงฝันมากที่สุดก็คงจะเป็นห้องนี้ "ฝันนอนห้องยัยพลอยก็แล้วกันนะ" เจ้าของบ้านชี้ไปที่ประตูห้องที่กล่าวถึงก่อนจะเดินผละออกมาทันทีเมื่อหมดเรื่องของตัวเองแล้วแต่การก้าวตามของคนที่ควรเดินเข้าไปในห้องที่เธอแนะนำก็ทำให้มาติกาต้องหันกลับไปมองอย่างสงสัย "มีอะไรอีกคะ" "คือฝันรู้สึกแปลกๆ น่ะค่ะ" "เป็นอะไรคะ" ท่าทางที่เป็นดังคำพูดทำให้มาติกาต้องเดินเข้าไปดูเพียงฝันใกล้ๆ เพราะคิดว่าเขาอาจจะถูกก่อกวนโดนสิ่งที่ดื่มจนทำให้ดูน่าเป็นห่วงแบบนี้ "ปวดหัวเหรอคะ" "เปล่าค่ะ" "แล้ว...?" "คือฝันจะบอกว่ามันคงไม่ดีถ้าจะเข้าไปนอนในห้องที่เจ้าของไม่อยู่" "คะ!?" "ยัยพลอยไม่อยู่ฝันก็รู้สึกแปลกๆ น่ะค่ะที่ต้องเข้าไปในห้องนั้น" ความคิดของเธอดูจะผิดจากความเป็นจริงอยู่มากเพราะเมื่อได้ยินความต้องการของเพียงฝันทั้งหมดก็ทำให้เธอพอจะเข้าใจในความหมายที่ไม่มีวันเป็นไปได้นี้แล้ว "ราตรีสวัสดิ์ค่ะ" "เดี๋ยวสิคะ" เพียงฝันรีบเดินมาดักหน้าคนที่กำลังจะเข้าห้องเอาไว้ก่อนจะส่งสายตาเว้าวอนไปให้คนตรงหน้าที่ดูท่าจะยากใช้สองนิ้วจิ้มตาเธอมากกว่าที่จะสงสาร "หลีกค่ะ" "ฝันคิดถึงพี่แพมนะคะ" พูดจบเพียงฝันก็รวบตัวคนหน้านิ่งเข้ามากอดทันทีแม้ที่ผ่านมาจะรู้สึกน้อยใจและเจ็บปวดมากแค่ไหนแต่เพียงแค่ได้เห็นหน้าของมาติกาก็ทำให้เธอลืมเลือนทุกอย่างจนหมดสิ้น ในเวลานี้มีเพียงความคิดถึงเท่านั้นที่ยังคงทำงานอย่างหนักในหัวใจ "ปล่อย" "พี่แพมไม่คิดถึงฝันเหรอคะ" ดูเหมือนเพียงฝันคนนี้จะเป็นคนที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อนเพราะตลอดเวลาที่พบกันเพียงแค่เธอออกคำสั่งอีกฝ่ายก็ทำตามโดยไม่มีข้อโต้แย้งแต่ในวันนี้เธอกลับพบเพียงฝันเด็กดื้อที่น่าจับตีเสียให้หลาบจำ "พี่อยากพักผ่อน" "ขอฝันนอนด้วยคนนะคะ" "เพียงฝัน..." "ฝันง่วงมากเลยค่ะหูอื้อตาลายหมดแล้วเราเข้าห้องกันเถอะค่ะ" พูดจบเพียงฝันก็ทำเนียนเดินเข้าห้องโดยไม่สนใจเจ้าของห้องเลยสักนิดว่าเต็มใจหรือไม่ในเวลานี้เธอรู้เพียงแค่ว่าต้องเข้าไปนอนในห้องนั้นให้จงได้
แสงไฟถูกปิดลงเมื่อจัดการธุระกับตัวเองจนเสร็จสิ้นแล้วมาติกาจ้องมองคนดื้อที่นอนหันหลังให้อย่างหนักใจไม่รู้เพราะอะไรในวันนี้เพียงฝันถึงได้เอาแต่ใจและไม่ยอมฟังเธออย่างที่ครั้งก่อนๆ หรือเป็นเพราะฤทธิ์ของน้ำเมาที่ดื่มเข้าไปจึงทำให้ใครอีกคนไม่เหมือนเดิมและลืมไปว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานี้มันเกิดกว่าข้อตกลงระหว่างกันไปมากแล้ว ความคิดวุ่นวายยังคงทำงานต่อไปหากแต่สมองที่ล้าก็ควรได้พักเสียทีแต่เพียงร่างกายแตะลงบนเตียงมาติกากลับพบว่าตัวเองได้ถูกคนดื้ออำเข้าให้อีกแล้ว "ฝันคะนอนได้แล้ว" "ฝันคิดถึงพี่แพมนิคะ" "แต่พี่ง่วงแล้ว" น้ำเสียงที่ฟังดูไม่พอใจของคนพูดทำให้เพียงฝันใจเสียไม่น้อยแต่พอคิดถึงภาพของมาติกากับใครอีกคนก็ทำให้นึกอยากรู้ว่าเธอจะยังมีสิทธิ์ในร่างกายของคนๆ นี้อยู่อีกหรือเปล่า นั่นทำให้เพียงฝันต้องสะบัดความน้อยใจออกจากความคิดก่อนจะหาคำพูดมาหว่านล้อมคนในอ้อมกอดต่อไป "พี่แพมไม่คิดถึงฝันเหรอคะ" "ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้" "งั้นเอาใหม่" "เพียงฝัน" "คะ" คนเจ้าเล่ห์รับคำก่อนจะฉวยโอกาสที่คนหน้างอหันมามองกดจูบลงไปยังริมฝีปากของคนตรงหน้าทันทีแม้จะมีการขัดขืนอยู่บ้างแต่เพียงฝันก็รู้ดีถึงจุดอ่อนของอีกคน ฝ่ามือร้อนที่กดคลึงที่หน้าท้องทำเอามาติกาที่พยายามต่อต้านแทบหมดแรงและเพียงแค่ความร้อนนั้นเลื่อนสูงขึ้นก็ทำให้จากการต่อต้านเปลี่ยนเป็นการให้ความร่วมมือไปโดยปริยาย "ฝันกับพลอยยังเป็นแค่เพื่อนกันอยู่ใช่มั้ย" ประโยคคำถามดังขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ และดวงตาคู่หวานที่จ้องมาก็ทำให้เพียงฝันต้องเปิดยิ้มออกมา "เราเป็นแค่เพื่อนกันค่ะแค่นั้นไม่มีวันเป็นอย่างอื่นไปได้" หัวใจเต้นแรงขึ้นเมื่อเจ้าของคำถามเปิดยิ้มส่งตอบกลับมาพร้อมกับการดึงเธอเข้าไปจูบราวกับโหยหากันไม่ต่างจากเธอ ทุกอย่างดำเนินไปตามอารมณ์และความรู้สึกโดยมีสัมผัสทางร่างกายคอยระบายทุกอย่างออกมา และนี่คงเป็นครั้งแรกกระมังที่เธอและมาติกาได้นอนซึมซับสัมผัสระหว่างกันไปจนถึงรุ่งเช้า หากลืมตาขึ้นมาเจอกันมันจะให้ความรู้สึกเช่นไรกันนะ ชักจะอยากให้เช้าไวๆ เสียแล้วสิ... เปิดจอง ลับรัก วันนี้ ราคาเล่มละ 380 รวมค่าส่งแบบลงทะเบียน (EMS เพิ่มอีก 20 บาท) สำหรับการสั่งซื้อแบบ pdf ราคาเรื่องละ 250 บาท โอนเงินมาได้ที่ ธนาคารกสิกรไทย สาขาเซ็นทรัลแอร์พอร์ตเชียงใหม่ 457-211-232-8 ชื่อบัญชี สมทรัพย์ โอนเสร็จแจ้งวันเวลาการโอนมาได้ที่ Mail mydestiny_k@hotmail.com Tel 087-0591110 Line samakae facebook https://www.facebook.com/mea.you.927 ถ้าสั่งแบบpdf ให้แจ้งเมล์ที่จะให้จัดส่งไฟล์ด้วยนะคะ ขอบคุณที่ติดตามและสนับสนุนกันมาตลอดนะคะ
หมายเหตุ** เรื่องนี้จัดทำเป็น pdf และ e-book และหนังสือแล้วนะคะ สนใจสอบถามได้นะคะ ขอบคุณค่ะ
|
Rating: This article has not been rated yet.
|
|