web stats

ข่าว

+-User

Welcome, Guest.
Please login or register.
 
 
 
Forgot your password?
ปัญหาการสมัครสมาชิก
วิธีเปลี่ยนสถานะเป็นนักเขียน
วิธีลงนิยาย
วิธีใช้งานบอร์ด

+-สถิติการใช้งาน

Members
Total Members: 880
Latest: Levitra5a
New This Month: 0
New This Week: 0
New Today: 0
Stats
Total Posts: 1553
Total Topics: 886
Most Online Today: 109
Most Online Ever: 190
(08 กรกฎาคม 2022 เวลา 19:00:55 )
Users Online
Members: 0
Guests: 99
Total: 99

ผู้เขียน หัวข้อ: กำแพงหัวใจ ตอนที่ 24  (อ่าน 3386 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ meAyou

  • Moderator
  • ขาจร
  • *****
  • กระทู้: 69
กำแพงหัวใจ ตอนที่ 24
« เมื่อ: 20 มีนาคม 2014 เวลา 11:37:43 »
   เช้าวันแรกของคำว่าอิสรภาพทำให้มัทนาเหมือนกับได้รับการปลดปล่อยและยังสัมผัสได้ถึงคำว่าชีวิตที่เป็นของตัวเองอีกครั้งแต่เรื่องทุกอย่างก็ยังไม่เรียบร้อยเมื่อมีปัญหาใหม่เข้ามาและดูท่าทางจะหนักซะยิ่งกว่าคำว่าเป็นลูกหนี้เสียอีก
   มัทนาเดินไปที่บ้านหลังใหญ่หลังจากที่เดินไปส่งพ่อของตัวเองขึ้นรถแถมก่อนจะไปก็ได้รับประโยคกดดันแทนคำร่ำลาทำให้เธอต้องตรงดิ่งมาตามคำสั่งที่ได้รับทันทีแต่แล้วการก้าวเดินก็ต้องหยุดชะงักเพราะใครอีกคนที่กำลังมองมา
   “คุณนรีคะ”
   เหมือนขาจะแข็งไปชั่วขณะเมื่อนรีรัตน์มองเห็นคนนิสัยเสียกำลังเดินมาทางตัวเองแต่พอได้สติหญิงสาวก็ก้าวเท้าเดินหนีอีกฝ่ายทันทีแต่เธอก็ยังเร็วไม่พอทำให้ถูกคนที่เดินตามมาจับแขนเอาไว้
   “จะไปไหนคะ”
   “เรื่องของฉัน”
   คนพูดเอ่ยออกมาเสียงแข็งก่อนจะมองมือที่จับแขนของตัวเองด้วยความไม่พอใจ นั่นจึงทำให้มัทนาต้องค่อยๆคลายมือออกด้วยความรู้สึกผิด
   “มัทขอโทษค่ะ”
   น้ำเสียงสำนึกผิดบวกกับใบหน้าเศร้าๆทำให้คนที่แอบมองอดที่จะสงสารไม่ได้แต่เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนก็ทำให้ใจที่เริ่มอ่อนกลับมาแข็งได้อีกครั้ง
   “ฉันไม่รู้ว่าเรื่องทั้งหมดคืออะไรแต่หวังว่าเธอจะไม่ทำให้พี่สาวฉันเสียใจไม่งั้นฉันจะเกลียดเธอ”
   “คุณนรี”
   “หวังว่าเธอจะไม่ทำให้ฉันผิดหวังเป็นครั้งที่สองนะ”
   คนพูดเตรียมเดินเข้าบ้านแต่กลับถูกคนที่คุยด้วยเดินเข้ามาขวางเอาไว้อีกครั้ง
   “คุยกันก่อนสิคะ”
   “ฉันไม่อยากให้ใครเข้าใจผิด”
   “ไม่ทันแล้วล่ะค่ะเพราะทุกคนเข้าใจผิดกันไปแล้วรวมทั้งคุณด้วย”
   “พูดอะไรของเธอ”
   มัทนาหยุดคิดชั่วครู่ก่อนจะตัดสินใจพูดความจริงออกมา
   “ความจริงเรื่องมัทกับพี่สาวของคุณ”
   “สำหรับเรื่องนั้นฉันว่าแค่สิ่งที่ฉันเห็นมันก็มากเกินพอแล้ว”
   นรีรัตน์กำลังจะเดินไปแต่ก็ถูกคนพูดไม่รู้เรื่องคว้าแขนเอาไว้เพราะในตอนนี้มัทนาอยากให้มีใครสักคนที่เข้าใจและเชื่อใจในตัวเธอบ้าง
   “มัทกับคุณหทัยเราไม่ได้มีอะไรกัน”
   ทันทีที่พูดจบใบหน้าของคนพูดก็หันไปตามแรงเหวี่ยงฝ่ามือของคนตรงหน้าทันทีก่อนจะตามมาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง
   “อย่าพูดให้พี่สาวฉันต้องเสียหายอีก”
   “แต่คุณต้องเชื่อมัท”
   “ฉันอยากเชื่อเธอนะมัทนาแต่สิ่งที่เธอทำเมื่อคืนมันคือคำตอบที่เธอไม่ควรจะมาแก้ตัวอีก”
   “แต่ว่า…”   
   “อย่าพูดอะไรให้ฉันต้องเสียความรู้สึกไปมากกว่านี้เลยนะ แค่นี้…ฉันก็เจ็บมากแล้ว”
   พูดจบนรีรัตน์ก็ไม่สามารถกลั้นน้ำตาได้แม้เสียงสะอึ้นจะแผ่วเบาแต่ก็ไม่อาจหลบซ่อนคนที่มองอยู่ได้ มัทนาประคองใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาให้เงยขึ้นก่อนจะค่อยๆใช้หลังมือเช็ดให้
   “มัทเสียใจที่ทำให้คุณร้องไห้”
   “ฉันอ่อนแอเองแหละไม่เกี่ยวกับเธอ”
   คนพูดดันตัวออกห่างจากคนตรงหน้าเพราะเกรงว่าตัวเองจะเผลอลืมตัวตอบรับสัมผัสอ่อนโยนจากอีกฝ่าย
   “ฉันเสียใจไม่เป็นไรแต่เธออย่าทำให้พี่สาวฉันเสียใจก็แล้วกันพี่หทัยเจ็บปวดมาทั้งชีวิตหวังว่าครั้งนี้เธอจะไม่ทำร้ายพี่สาวฉันอีก”
   “มัท…”
   “สัญญากับฉันได้มั้ยถือว่าเป็นคำขอร้องจาก…เพื่อน”
   มัทนามองคนพูดอย่างลำบากใจก่อนจะพยักหน้ารับคำเพราะไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไรแต่ก่อนที่นรีรัตน์จะเดินไปหญิงสาวก็หันกลับมาหาคนก่อเรื่องอีกครั้งก่อนจะเงยหน้าสบตากับมัทนาเหมือนกำลังใช้ความคิดอะไรบางอย่าง
   “มีอะไรหรือเปล่าคะ”
   “ฉันขออะไรเธออีกอย่างได้มั้ย”
   “ได้สิคะสำหรับคุณนรีจะขอกี่เรื่องก็ได้”
   นรีรัตน์ชั่งใจอยู่นานก่อนจะเอ่ยคำบางคำที่ทำให้คนฟังรู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อยแต่เพียงไม่นานคำขอของหญิงสาวตัวเล็กก็เป็นผล
   คนทั้งคู่ยืนกอดกันอยู่นานก่อนที่นรีรัตน์จะเป็นฝ่ายดันตัวออกแล้วเดินจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ มัทนามองสายน้ำที่ไหลรินออกมาจากดวงตาของคนที่จากไปด้วยความรู้สึกสงสารไม่คิดเลยว่ามิตรภาพที่ตัวเองพยายามสร้างขึ้นจะทำร้ายใครอีกคนได้มากมายขนาดนี้

   มัทนาแทบจะหัวขม่ำเมื่อจู่ๆก็ถูกมือลึกลับกระชากหูจนเกือบหลุดแต่เมื่อหันไปมองคนที่ทำร้ายตัวเองหญิงสาวก็ถึงกับเอือมระอาเพราะคนที่ทำไม่ใช่ใครที่ไหน
   “ไม่เอามีดมาฟันไปเลยล่ะคะ”
   “หาไม่ทันไว้คราวหน้าก่อน”
   “คุยกันดีๆบ้างได้มั้ยคะ”
   “แล้วใครใช้ให้เธอเริ่มก่อนล่ะ”
   หทัยภัทรเอ่ยหน้ามุ่ยก่อนจะเดินหนีคนที่ทำให้ตัวเองอารมณ์เสียไปทางอื่น
   “เดี่ยวก่อนสิคะ”
   มัทนาเดินตามคนขี้โมโหไปติดๆก่อนจะรีบเดินไปขวางทางเพื่อไม่ให้คนตรงหน้าเดินหนีไปไหนได้
   “หลีกไป”
   “ไม่ค่ะ เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง”
   “ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับเธอ”
   “แต่เราควรจะเคลียร์กันให้รู้เรื่องนะคะ อีกอย่างถ้าเป็นแบบนี้คนที่เสียก็คือคุณไม่ใช่มัท”
   เป็นประโยคแรกที่ทำให้หทัยภัทรนิ่งคิดก่อนจะหันหน้ามาคุยกับมัทนาอย่างจริงจังมากขึ้น
   “รีบๆพูดฉันมีเวลาไม่มาก”
   “มัทรู้ค่ะเอาเป็นว่าคุณควรจะบอกทุกคนว่าเรื่องของเราไม่ได้เป็นอย่างที่ทุกคนคิด”
   “ยังไง”
   “ก็เรา เราเอ่อ เรายัง…”
   มัทนารู้สึกอายขึ้นมาเมื่อต้องพูดแบบนี้ออกมาถึงมันจะเป็นเรื่องที่ไม่ได้เกิดขึ้นจริงๆแต่ไม่รู้ทำไมเธอถึงได้รู้สึกเขินเวลาพูด
   “เราอะไร เอ่อ อาอยู่ได้”
   น้ำเสียงแข็งๆบ่นความรำคาญทำให้คนฟังรู้สึกใจหายเล็กน้อยเมื่อคิดว่าความรู้สึกที่เขินอายเกิดขึ้นแค่กับตัวเองเท่านั้น
   “เรา เรายังไม่มีอะไรกันไงคะทุกคนจะได้เลิกเข้าใจผิดซะที”
   “ทุกคนโดยเฉพาะยัยนรีใช่มั้ย”
   มัทนามองคนพูดประชดประชันอย่างไม่ใส่ใจนักเพราะตอนนี้เป้าหมายของเธอคือการตอบตกลงที่จะแก้ข่าวของคนตรงหน้าแต่เหมือนจะไม่ได้ผลเมื่อจู่ๆคนที่เหมือนจะเข้าใจกลับสะบัดหน้าเดินเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็วจนมัทนาได้แต่ยืนอึ้งเพราะไม่เข้าใจในการกระทำของอีกฝ่ายแต่พอจะวิ่งตามเข้าไปก็ถูกคนที่ยืมมองอยู่เข้ามาขวางไว้
   “บ้านนี้ไม่ต้อนรับแก! ”
   ปาลิตาเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่ดุดันก่อนจะกางแขนปิดช่องโหว่เพื่อกันไม่ให้ใครเข้าไปได้
   “คุณคนเดียวละมั้งที่คิดแบบนี้อย่าลืมสิว่าใครเป็นคนรั้งมัทไม่ให้ไปจากที่นี่”
   มัทนาแทบจะตบปากตัวเองที่พลั้งปากพูดแบบนี้ออกมาเพราะแทนที่จะทำให้เรื่องเบาบางลงกลับยิ่งทำให้เรื่องบานปลายมากขึ้นกว่าเดิม
   “พี่หทัยกำลังหลงผิดแต่ไม่นานหรอกแกจะต้องกระเด็นออกจากไร่”
   “นี่คุณปาลิตาถ้าคุณอยากให้เรื่องจบก็ให้มัทคุยกับพี่ของคุณสิ”
   “ไม่มีทาง”
   “’งั้นคุณคงต้องทนเห็นหน้ามัทต่อไป”
   “หน้าด้านคนเค้าไล่ยังไม่ไปอีกนี่คงคิดจะปอกลอกพี่หทัยล่ะสิ เลวได้พ่อจริงๆ”
   “ปาลิตา!”
   “ใช่นั่นแหละชื่อฉันจำเอาไว้ให้ขึ้นใจว่าถ้ามีฉันอยู่แกไม่มีทางหลอกพี่สาวฉันได้สำเร็จ”
   มัทนาถึงกับอ่อนใจกับความดื้อด้านของคนที่ขวางทางและในเมื่อไม่คิดจะยอมให้กันเธอก็จะไม่ยอมถอยให้อีกแล้ว
   “สำเร็จไม่สำเร็จฉันก็ยังอยู่ที่นี่ คุณน่าจะยอมรับได้แล้วนะว่าพี่สาวคุณเลือกฉัน”
   “ไม่จริง! ฉันเชื่อว่าพี่หทัยมีเหตุผลที่ดีแต่ไม่ใช่เพราะพิศวาสคนอย่างแก”
   “ไม่พิศวาสงั้นเหรอ ลืมไปหรือเปล่าว่าฉันกับพี่คุณไปถึงขั้นไหนต่อไหนกันแล้วเอ…ถ้าไม่เชื่อคืนนี้ก็ลองมาแอบอยู่ใต้เตียงสิเผื่อจะได้ตาสว่างขึ้น”
   “หยุดพูดเดี่ยวนี้นะ!”
   ปาลิตาตะโกนออกมาสุดเสียงพร้อมกับการก้าวเท้าเข้าไปหาคนตรงหน้าด้วยความโมโหแต่ครั้งนี้มัทนาไม่ได้ก้าวถอยหนีดังเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา เมื่อตอนนี้สถานะของเธอไม่ใช่ลูกหนี้อีกต่อไปแล้วเรื่องอะไรเธอต้องปล่อยให้คนแบบนี้มาทำร้ายเธอได้ฝ่ายเดียว
   “ฉันจะช่วยเอาเลือดชั่วๆของแกออกให้”
   “ถ้าคิดว่าทำได้ก็ลองดูแต่อย่าลืมนะว่าตอนนี้ใครเป็นต่อ อีกอย่างถ้ามีเรื่องตอนนี้ใคร…จะกลายเป็นหมาหัวเน่า”
   คำพูดสุดท้ายทำให้คนฟังถึงกับน้ำตาซึมเพราะปาลิตารู้ตัวดีว่าตอนนี้ตัวเองเป็นยิ่งกว่าที่คนตรงหน้าพูดอีก
   “ขอโทษด้วยที่ต้องพูดๆแรง”
   มัทนาเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิดก่อนจะเดินเข้าบ้านไปช้าๆแต่การก้าวเดินก็ต้องหยุดชะงักเพราะใบน้านิ่งๆที่มองมายังเธอของหทัยภัทรพร้อมกับการเดินเข้าไปปลอบปาลิตาที่ยืนปาดน้ำตาอยู่
   หทัยภัทรกอดปลอบน้องสาวตัวเองอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะประคองปาลิตาให้เดินเข้าบ้านโดยไม่แม้แต่จะหันมามองคนก่อเรื่องจนทำให้คนที่มองอยู่ถึงกับต้องเดินคอตกกลับที่พักตัวเอง 
   มัทนาไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีเธอรู้สึกสับสนไปหมดยิ่งเห็นแววตาที่ว่างเปล่าของเจ้าของบ้านเธอก็ถึงกับทำอะไรไม่ถูก…ครั้งนี้เธอคงทำให้หทัยภัทรโกรธจริงๆแต่จะแคร์ทำไมล่ะเมื่อถึงที่สุด…เธอก็จะสามารถไปจากไร่นี้ได้ซะที
   

นิยายเรื่องอื่นๆ
   คุณหนูที่รัก yuri  http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=975576
   ลิขิตรักยัยตัวร้าย yuri  http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=552259
   เกมรัก สะดุดใจ yuri http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=847672
   ปีกรัก yuri  http://writer.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1003521
   สัญญาวิวาห์กำมะลอ yuri  http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1044762
   ไออุ่นรัก http://www.yuriread.com/index.php?board=117.0
   สามารถสั่งซื้อได้แล้วจ้า
   แบบe-book ก็มีนะค่ะเข้าไปดูได้ที่ http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookSearchResults&type=author&search=meAyou

   ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ   




 

Powered by EzPortal
    ต้นฉบับในเว็บไซต์เป็นลิขสิทธิ์ของผู้แต่งต้นฉบับที่นำมาลง
    copyright © Yuriread.com All rights reserved.