web stats

ข่าว

 


Immortals 4 (Sparkle 7) - บทที่ 4 Ghost Of You (2)

โพสต์โดย: anhann วันที่: 23 มิถุนายน 2019 เวลา 22:27:27 อ่าน: 99



บทที่ 4 Ghost Of You (2)







ไอรีนได้ยินเสียงคนเถียงกันกับเสียงหัวเราะ  จึงรีบลงบันไดมายังห้องนั่งเล่นตรงชั้นลอย  และพบว่าแคลร์กำลังบ่นเรื่องรองเท้าคู่ใหม่ของพีบี  มีครูซกับเจดนั่งหัวเราะชอบใจ  ส่วนเดนนิสยิ้มขำๆ อยู่หลังแมกกาซีนไอที

พอเห็นเธอ  แคลร์ก็หันมาจับเธอมายืนด้านหน้า  ประจันหน้ากับพี่สะใภ้  ไอรีนเข้าใจทันทีว่าแคลร์โวยวายทำไม  พีบีสูงมากเวลาสวมรองเท้าคู่นี้  และแคลร์ที่ชอบใส่ส้นเตี้ยก็จะยิ่งเตี้ยกว่าคู่หมั้นไปอีกเพียบเลย

"ไม่เอาคู่นี้ดิ  พีปส์"  แคลร์ไม่เลิกโวย  พีบีจึงยื่นมือมาดันหน้าผาก  ไอรีนเลยหน้าหงายไปพร้อมกับพี่ที่รั้งคอเธออยู่ด้วย  พวกนี้นี่ชอบแกล้งกันเป็นเด็กอยู่เรื่อยเลย "ถ้าเธอใส่คู่นั้นนะ  ไปกับเดนท์เลย  ฉันไม่ไปด้วยหรอก"

"นี่เธอไล่ฉันไปกับคนอื่นเหรอ"  พีบีโวยกลับ  บิดหูแคลร์จนแดง  แต่ไอรีนคิดว่าพี่สะใภ้แค่หยอกเล่นเฉยๆ  ถ้าตาสีฟ้ามีแววสนุกสนานแบบนี้นะ

"เธอสูงกว่าฉันอะ  ไม่เอา"

"ฉันก็สูงกว่าเธอมาตั้งนานแล้วนะ  แคลร์"

"นี่มันสูงกว่าเยอะ  เธอจะให้ฉันต่อขาหรือไง"

"ไอรีน  พี่เธอนี่งี่เง่าเนอะ"

"เธอแหละ  กินเสามาหรือไง  ทั้งผอมทั้งสูง"  ไอรีนว่า  มองพีบีขึ้นๆ ลงๆ  ตอนนี้พี่สะใภ้เธอเหมือนนางแบบกำลังจะไปขึ้นแคทวอคเลยเชียว

"โอ้  สาวน้อย  อย่าให้ฉันพูดบ้างนะ"  พีบีย้อน  อมยิ้มเมื่อไอรีนทำท่าเหมือนอยากจะกระโดดกัด  "มันก็ช่วยไม่ได้นะ  ฉันได้ยีนดีๆ มานี่นา  เดนท์คะ  ลุกขึ้นมาให้ฉันลองควงหน่อยสิ"

ไอรีนย่นคิ้วอัตโนมัติ  ไม่ชอบใจนัก  เวลาเดนนิสทำทุกอย่างตามที่พีบีสั่งหรือขอ  แคลร์ยังมีบ่นอุบอิบบ้างนะเวลาโดนสั่ง  แต่เดนนิสนี่แทบจะไม่มี  แถมเวลาที่พวกเขาอยู่ด้วยกันก็ดูดีและเหมาะสมกันมาก  เดนนิสสูงกว่าแคลร์  และสูงกว่าพีบีเช่นกัน 

"เฮ้  ว่าไง  ครูซ"  พีบีถามครูซ  หลังจากลองใส่รองเท้าส้นสูงคู่ใหม่เดินควงกับเดนนิสไปกลับบนทางเดิน  และทำท่าเหมือนจะเต้นรำกัน

"เจ๋ง  แต่ฉันดีกว่า"  ครูซบอก  ลุกขึ้นจะขอลองเดินกับพีบีบ้าง  แต่แคลร์ดึงคอเสื้อด้านหลังของเขาไว้พร้อมกับทำตาขู่น่ากลัว  "อะไร  แคลร์  หวงอยู่นั่นแหละ  แค่ลองนิดเดียวเอง"

"ไม่ได้  นั่นเมี-  เอ้ย  แฟนฉัน"  แคลร์พูดตะกุกตะกัก  หน้าแดงเรื่อ  ขณะที่พีบียิ้มขำชอบใจที่ทำให้แคลร์หึงได้สำเร็จ 

"แค่ควงเดินเฉยๆ เว้ย  ไอ้บ้านี่"  ครูซว่า  ดึงมือเหนียวๆ ของแฝดพี่ออกจากคอเสื้อตัวเอง  จับมือพีบีที่ส่งให้เขา  แคลร์ขบฟันกรอดอย่างจำยอม

"เดี๋ยวเธอก็สูงขึ้นน่า  อย่าคิดมาก"  เขาปลอบใจแฝดพี่เมื่อเดินควงกับพีบีกลับมา  แคลร์ค้อนเขา  มันน่ารักดีเวลาแคลร์เป็นแบบนี้  ปกติแคลร์จะเพอร์เฟกต์ไปหมดทุกอย่าง  ดูเป็นผู้ใหญ่เกินอายุ  เหมือนอายุมากกว่าเขาเยอะทั้งที่เกิดก่อนแค่สามนาที  แต่เขารู้ดีว่าจริงๆ แล้วแคลร์ก็ขี้งอนมาก  ชอบเอานิสัยผู้หญิงมาใช้  ปะป๊าเราติดกับแคลร์เพราะแบบนี้แหละ

"เงียบไปเลย  ครูซ  เอาแฟนฉันคืนมา"  แคลร์เข้ามาแกะครูซออกจากพีบีและมองหน้าคู่หมั้นด้วยสายตาเหมือนลูกหมาขี้อ้อน  พีบีหัวเราะคิก  แล้วสลัดรองเท้าออกให้  ยอมเดินเท้าเปล่ากับแคลร์เฉยเลย

"เฮ้ย  ไรวะนั่น  ลองมาตั้งนาน"  ครูซทำสุ้มเสียงเหลือเชื่อ  แต่แคลร์หันมาขยิบตาให้เขาอย่างผู้ชนะ "หมั่นไส้ว่ะ  ถ้าเธอทำแบบนี้นะพีปส์  ทีหลังไม่ต้องซื้อส้นสูงมาเลย  เดินเท้าเปล่าไปนั่นแหละ  ไอ้เตี้ยเอ๊ย!"

"เอาน่า  เอาน่า  ครูซ  ก็คนเขารักกันนี่  เนอะ  น้องไอ"  เจย์เดนพูด  หัวเราะกับไอรีนที่ส่ายหน้าอย่างไม่ค่อยเห็นด้วยนัก  สาวน้อยคิดว่าพวกพี่ๆ ช่างไร้สาระกันจริงๆ  บ้าบอคอแตกกันได้ทุกวัน  แต่เธอชอบบรรยากาศบ้านเวลาแคลร์กลับมาแบบนี้นะ  พวกเรามารวมตัวกันแบบนี้บ่อยกว่าเวลาแคลร์กับพีบีไม่อยู่  แม้แต่แม่ก็ยังอารมณ์ดีไปด้วยเลย  ว่าไปแล้วแคลร์ก็เหมือนกาวเชื่อมพวกเราเข้าด้วยกัน

"พีปส์  ผมเล่นด้วย!"

นั่นไง  เจ้าแม็กซ์โผล่มาอีกคนละ

"อ้าว  เล่นพ่อแม่ลูกกันซะละ"  ครูซหัวเราะ  แม็กซ์เวลจับมือแคลร์กับพีบีแล้วตัวเองก็เดินตรงกลาง  สามคนนั่นดูเป็นครอบครัวยังไงบอกไม่ถูก

"จะไปไหนกัน"  ไอรีนถามพี่ชาย  เลือกเดินมานั่งข้างครูซแทนที่จะไปหาเดนนิส  เธอคงเขินตายถ้าไปนั่งข้างเดนท์ตอนอยู่กับพี่ๆ  โดยเฉพาะต่อหน้าครูซกับเจด  ตัวชอบล้อเลียน

"งานเลี้ยงเปิดตัวเรือลำใหม่"  เจย์เดนบอกน้องสาว  แล้วหันไปถามพี่ชาย  "เขาจัดบนเรือปะ  ครูซ"

"ใช่"  ครูซตอบ  ยกแขนขึ้นพาดไหล่ไอรีนที่ตีแขนเขา  แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรมากมาย  เอนตัวมาพิงอกเขาให้ลูบหัวด้วย  เขาชอบเวลาน้องอ้อนเขาแบบนี้แหละ  "เธอไปได้  น้องไอ  เรือไม่ได้แล่น  ไม่เมาหรอก"

"จริง  มันสวยด้วยนะ  ฉันเคยขึ้นไปดูกับเจมาแล้ว  เจชี้ๆ บอกเอาลำนี้เลย  ทำยังกับจะขับเอง"  เจย์เดนเล่าอย่างออกรส  ไอรีนชอบฟังเจดกับครูซพูด  พวกเขาพูดเก่งจนลิงหลับได้เลย  เด็กผู้ชายบ้านเธอพูดมากทุกคน  รวมถึงเจ้าแม็กซ์ด้วย  แต่พ่อเธอไม่ได้พูดมากนะ  เขาแค่ชอบเอาใจเธอเฉยๆ เหมือนแคลร์  จะพูดเยอะก็ตอนอยากให้เธอหัวเราะ  เดนนิสก็แบบนี้

ไอรีนเคยอ่านบทความทางจิตวิทยามาบ้าง  มีบทความหนึ่งที่คงจะมาจากผลวิจัยอะไรสักอย่าง  เขาบอกว่า  เรามักจะเลือกแฟนนิสัยคล้ายกับพ่อหรือแม่ตัวเอง  ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งที่เราชอบ  อาจมีส่วนจริง  เธอชอบเดนนิสเพราะมีนิสัยกับบุคลิกคล้ายพ่อของเธอ  ถึงปะป๊าจะขี้เล่นมากกว่าก็เถอะ

"เรือขนสินค้าก็สวยแบบเรือขนสินค้า"  แคลร์พูด  ตอนนี้มีแม็กซ์เวลขี่หลังอยู่  "เราจะตั้งชื่อ 'เธอ' ว่าอะไรดี" 

ครูซกับเจย์เดนมองหน้ากัน  เรื่องตั้งชื่อเรือไม่เคยอยู่ในหัวพวกเขามาก่อน  สองหนุ่มลืมไปแล้วด้วยว่า "เธอ" ต้องมีชื่อ  และชื่อนั้นก็ต้องประดับอยู่บนเรืออย่างสง่างามด้วย

"ต้องชื่อแบบผู้หญิงใช่ไหม"  เจย์เดนถาม  แคลร์พยักหน้า  เขาจึงหันไปมองพีบี  แต่พี่สะใภ้บุ้ยปากไปทางไอรีนที่นั่งคิ้วขมวดอยู่แทน  "น้องไอ  ช่วยตั้งหน่อยสิ  ถือซะว่าแก้เคล็ด"

"แก้เคล็ดอะไร"  ไอรีนไม่เข้าใจ  เงยหน้ามองครูซที่ขยุ้มหัวเธอเล่น  เขารีบลูบผมเธอให้เรียบเหมือนเดิม  "ฉันไม่ขึ้นแล้ว  เรืออะ  ไม่เอา"

"กินยาแก้เมาสิ  พี่ไอ"  แม็กซ์เวลพูด  เสียงใสๆ กับแววตาไร้เดียงสาของเขาทำให้ไอรีนโกรธไม่ลง  เธอคงโตขึ้นหน่อยแล้วละมัง  ปกติเธอจะชอบรำคาญน้องตลอด  "แม่ยุนมียาเยอะ  เดี๋ยวแม็กซ์ขอมาให้  เอาไหม"

หรืออาจจะเพราะเธอรู้ว่าเขารักเธอ...ในแบบของเขาเอง

"กินขิงก็ได้  ขิงอ่อน"  เดนนิสพูดขึ้นเป็นครั้งแรกหลังจากเป็นคนฟังมาตลอด  เธอประหม่าเล็กน้อยเมื่อทุกคนหันไปมองเธอคนเดียว  แต่ใบหน้าเรียบเฉยของเธอมันไม่บอกถึงอาการนั้นเลยสักนิด  คงมีแค่พีบีกับไอรีนที่แอบลุ้นว่าเธอจะพูดต่อหรือหยุดแค่นี้ 

"มากกว่าสองพันปีแล้วที่ขิงถูกใช้เพื่อทำให้เกิดความสุขและสดชื่น  มีงานวิจัยหลายงานพบว่า  ขิงช่วยบรรเทาการเจ็บป่วยจากการเคลื่อนไหว  หรือที่เราเรียกว่า  เมารถ  เมาเรือ  ได้ดีกว่ายา dimenhydrinate  นอกจากขิงแล้ว  ก็ยังมี  คาร์โมไมล์  เปปเปอร์มินต์  รากชะเอม  โป๊ยกั๊ก"

ทุกคนในห้องนั่งเล่นเงียบกันหมด  เอาแต่จ้องเดนนิสเป็นตาเดียว  มีแค่แม็กซ์เวลที่มองล่อกแล่ก  หาคนนู้นทีคนนั้นที  สุดท้ายก็งับหูแคลร์ที่เขายังขี่หลังอยู่จนพี่ต้องหันมาสนใจเขาบ้าง 

"แม็กซ์  เดี๋ยวพี่หูขาดไปจะว่าไง!"  แคลร์ร้องเสียงดัง  รู้สึกเหมือนหูเลือดไหลแล้ว  แต่พอน้องกอดคอ  ยิ้มอ้อนๆ ขอโทษเธอในแบบของเขา  เธอก็หายโกรธง่ายๆ ซะงั้น  เพราะพีบีมาช่วยลูบหูให้เธอด้วยนั่นแหละ

"อย่าทำพี่เขาสิครับ  แคลร์เจ็บนะ  ถ้าแคลร์กัดแม็กซ์บ้างจะเจ็บกว่านั้นอีก  รู้ไหม"

"ถ้านายกัดฉันแบบนั้นนะ  ฉันจะทุบหัวให้แบะเลย"  ครูซขู่น้องชายคนเล็ก  ชูกำปั้นให้เขา  แต่ไอรีนตีผัวะเข้าที่ต้นขาเขาเฉยเลย  "น้องไอ  เธอไม่รู้อะไร  แม็กซ์มันฟันคมจะตาย"

"ไม่มีใครสนใจผม  ฟังแต่เดนท์  เดนท์พูดไรก็ไม่รู้  เดนท์พูดไรฮะ"

"ฉันอธิบายวิธีที่ช่วยให้หายเมาเรือ  โดยไม่ต้องกินยา"  เดนนิสตอบ  หน้าตายังเฉยเมยอยู่แต่น้ำเสียงอ่อนโยนกว่าเดิม  แม็กซ์เวลพยักหน้าหงึกๆ ดูเหมือนจะเข้าใจ  ไอรีนเผลอยิ้มกับเดนนิส  แล้วหันไปทำปากจู๋ขัดใจใส่แคลร์เมื่อพี่ส่งเสียงกระแอมดังๆ ซ้ำยังทำหน้าดุใส่เธออีก  ส่วนครูซกับเจด  ไม่ต้องมองก็รู้ว่าพวกเขากำลังขำเธออยู่

นี่ไงล่ะ  ถึงให้รู้อะไรไม่ค่อยได้

"งั้นเดนท์ก็แพ็กขิงใส่ถุงซิปล็อกให้ไอรีนพกเวลาลงเรือสิคะ"  พีบีพูด  ดูไม่ออกเลยว่าแกล้งหรือเปล่า  แต่ไอรีนก็ระแวงพี่สะใภ้อยู่ดี

"ฉันทำให้ได้  ในเรือนเพาะชำมีขิงอยู่"

"ฉันปลูกไว้"  แคลร์แย่งพูด  ทำหน้าเข้มใส่เดนนิสเหมือนจะขู่ไม่ให้มายุ่งกับน้องสาว  "น้องไอ  พี่ทำให้เธอเองก็ได้"

"เดี๋ยวแคลร์ก็ต้องกลับไปเรียน  ใครจะทำให้ฉันล่ะ"

"แต่..."

"แค่เรื่องขิงก็ทะเลาะกันหรือ  พวกเรา"  ยุนอาถาม  เดินผ่านมาทันได้ยินพอดี  แม็กซ์เวลเห็นเธอจึงปีนลงจากหลังแคลร์มากอดเธอ  เธอลูบหัวลูกชายขี้อ้อน  พลางพูดกับไอรีน  "ป๊าให้หนูไปหาที่ห้องทำงานแม่"

"แล้วแม่อยู่ไหมคะ"

"อยู่ค่ะ"

ไอรีนหน้าแหย  มองแคลร์ให้ช่วยเธอด้วย  แต่พี่กลับแค่ยิ้มปลอบใจ  และอาสาพาไปส่งที่ห้องทำงานแม่ให้

"แคลร์  ส่งน้องเสร็จแล้วกลับมาเลยนะ  ลูกมีอย่างอื่นต้องทำอีก"

แคลร์พยักหน้ารับ  สบตาพีบีพร้อมทำปากขมุบขมิบบอกว่าเดี๋ยวจะกลับมา  แฟนสาวก็ตอบกลับมาว่าโอเค  เธอจึงคว้ามือน้องสาวพาเดินไปด้วยกัน  เห็นไอรีนเหลียวมองหาเดนนิส  เธอหงุดหงิดแต่พยายามจะไม่บ่น

"แคลร์ว่า  ป๊ากับแม่จะพูดเรื่องอะไรกับฉัน"  ไอรีนถาม  สีหน้าวิตกกังวล  กลัวพ่อกับแม่จะสั่งห้ามเธอไม่ให้คบกับเดนนิส  เธอรู้ว่าพวกเขาต้องรู้อยู่แล้ว  รู้กันทั้งบ้านนั่นแหละ

"ไม่รู้สิ  อาจจะเรื่องเรียนมั้ง  หรือเรียนเสริม"  แคลร์ตอบ  เธอไม่รู้จริงๆ  แต่พอจะเดาได้  หวังแค่พ่อกับแม่คงไม่ทำให้ไอรีนตกใจมากไป

"ฉันไม่อยากไปเลยอะ  กลัว"

"ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ  ป๊าไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว  ป๊ารักเธอมากนะ  แม่ก็ด้วย  ไม่มีอะไรต้องกลัวหรอก"

"แต่ว่า... แต่ถ้าพวกเขาพูดเรื่อง..."  ไอรีนชะงักกึกเมื่อได้ยินเสียงประตูเปิด  เธอมัวแต่คิดอะไรร้ายๆ อยู่จนไม่ทันมองว่าแคลร์พาเดินมาจนถึงห้องทำงานแม่แล้ว  และพ่อเธอก็ยืนจับประตูอยู่  รอให้เธอเข้าไปข้างใน

แคลร์จูงมือน้องสาวไปหาพ่อ  เขาก็ขอรับตัวไอรีนไปต่อให้  เธอมองหน้าเขา  พ่อก็ขยิบตาให้เธอ  บอกเธอไม่ให้เป็นห่วงมากไป  ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังอยู่รอจนห้องปิดไปแล้วจึงหมุนตัวเดินกลับ

"แค่ลองชุดน่ะ"  เสียงที่ดังขึ้นข้างๆ เรียกให้แคลร์หันไปมอง  พีบียิ้ม  วาดแขนมากอดคอเธอ  ทำเหมือนเราเป็นเพื่อนกัน  เหมือนที่ครูซชอบทำ  มันบอกถึงความซี้ปึ้กของเรา  แต่พีบีจะทำแบบนี้ทุกครั้งที่รู้ว่าเธอไม่สบายใจ

สำหรับเธอ  พีบีไม่ได้เป็นแค่แฟน  คู่หมั้น  ภรรยา  หากเป็นอีกครึ่งของเธอ  ในแบบที่แตกต่างจากครูซ  ครูซเป็นเลือดเนื้อ  แต่พีบีเป็นวิญญาณ

เป็นผีของเธอ...

"เธอจะรู้ได้ยังไง"  แคลร์แกล้งถาม  กลั้นยิ้มจนปวดแก้มเมื่อพีบีทำลอยหน้าลอยตายิ้มกวนๆ  อาจเพราะเธอไม่มีเพื่อนสนิท  มีแต่เพื่อนที่คบกันแค่ผิวเผินตอนเรียน  พีบีจึงเป็นเพื่อนซี้ปึ้กของเธอ  นอกจากครูซ

"เดาเอา"  พีบีตอบหน้าตาเฉย  แคลร์ย่นคิ้ว  "ก็นั่นพ่อแม่เธอนะ"

"แม่ฉันดุ"

"แต่พ่อเธออยู่"

แคลร์จ้องหน้าพีบีที่ทำเป็นรู้ดีไปหมดทุกอย่าง  แต่มันก็จริง  ถ้าลองพ่ออยู่ด้วยละก็  พ่อต้องช่วยไอรีนได้อยู่แล้ว  ยกเว้นพ่อจะเป็นไปกับแม่ด้วย  ตอนเธอกับพีบีก็เกือบจะโดนไปแล้วเหมือนกัน  ถ้าไม่ได้พ่อกับแด๊ดยุนช่วย  วันนี้พวกเธอคงไม่ได้อยู่ด้วยกัน  ไม่ได้หมั้นกันแบบนี้หรอก

"เดนท์จะอยู่กับเราได้ตลอดไปไหม"

"หมายถึงอายุขัยน่ะเหรอ"  พีบีถามกลับ  แคลร์พยักหน้า  "เท่าที่ฉันถามแม่มานะ  เป็นไปได้ว่า  น่าจะตราบเท่าที่เธอกับพ่อเธอยังอยู่"

"ว้าว"  แคลร์อุทานอย่างเหลือเชื่อ  "งั้นก็เป็นอมตะสิ"

"ใช่"

"มิน่า  เธอถึงกรีดแขนเขาแบบนั้น  เธอรู้แล้วทำไมไม่บอกฉันบ้าง"

พีบียักไหล่  งับจมูกแคลร์เบาๆ เมื่ออีกฝ่ายทำหน้างอน  "เธอควรจะรู้เองสิ  เธอมีส่วนสร้างเขาขึ้นมานะ  เราสามคน"

"โอ้  หมายความว่า  เดนท์เป็นลูกฉันด้วยงั้นเหรอ  ลูกพ่อฉันด้วย"

"มาสเตอร์"

"มาสเตอร์?  เจ้านายน่ะเหรอ"

"อืม  ฉันว่าน่าจะกึ่งๆ มากกว่านะ"

"แบบ... เขาจะไม่มีวันอยู่คนละฝั่งกับเรา  งั้นใช่ไหม"  แคลร์ถามตรงประเด็น  สีหน้าของพีบีก็บอกคำว่า  "เยส"  ออกมาโดยไม่ต้องพูด  "งั้นก็ไม่น่าจะมีปัญหา  ถ้าไอรีนจะ..."

"ดูกันต่อไปเถอะ  ว่าแต่เธอเลิกหวงน้องแล้วเหรอ"  พีบียิ้มขำเพราะแคลร์ทำหน้าบูดทันที  เธอจึงยีผมสีทองสว่างเล่นอย่างมันเขี้ยว  แล้วชวนเปลี่ยนเรื่อง  "พวกครูซกับเจดกำลังก่อกองไฟ  เราไปดูกัน"

"พวกนั้น  ก่อกองไฟกันทำไม"

"จะจับใครมาเผาละมั้ง"

แคลร์ส่ายหน้า  มองแฟนสาวอย่างเหลือเชื่อ  พีบีชะโงกมาจูบเธอ  แล้ววิ่งหนีไปเฉยเลย  ตาสีฟ้าท้าทายให้เธอวิ่งตาม  แต่ออกวิ่งไปได้นิดเดียว  เสียงคุณป้าก็ดังขึ้นจากตรงไหนของบ้านก็ไม่รู้

"ห้ามวิ่งบนบ้าน  เด็กๆ  ไม่งั้นจะให้ซันนี่ตีขาให้หักทั้งคู่!"

"วู้  ป้าเธอน่ากลัวจัง"  พีบีกระซิบกับแคลร์ที่วิ่งตามไปถึงตัวเธอแล้ว

"ป้าเจน่ากลัวกว่านี้ได้อีก  อย่าคิดลองดีกว่า"  แคลร์ว่า  ชวนพีบีค่อยๆ ย่องเดินแทน  แต่ไม่วายพากันหัวเราะเสียงดังจนต้องผลัดกันจุ๊ปาก  และวิ่งเบาๆ ลงบันไดบ้านไป   




..................


มาเต็มตอนแล้วนะ   :21: :61: :44:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

23 มิถุนายน 2019 เวลา 22:52:54
น่าลองให้ซันนี่ตีขาดูนะ ว่าหักแล้วจะหายเร็วรึเปล่า รึจะกล้าตีรึเปล่า
แสดงความคิดเห็น