web stats

ข่าว

 


Workaholics (แฟนฟิคชั่น) - บทที่ 27 Choose Me

โพสต์โดย: anhann วันที่: 22 มิถุนายน 2019 เวลา 00:01:36 อ่าน: 111



บทที่ 27 Choose Me




หลังจากกลับจากสัมมนา  บรรยากาศภายในบริษัทเปลี่ยนไปนิดหน่อย  ยุนอายังคงเฮี้ยบเหมือนเดิมเวลาตรวจงาน  ยังชอบใช้เมจิกสีแดงกากบาทรูปภาพที่ไม่เข้าตา  และโยนแฟ้มงานที่เจ้าตัวคิดว่าห่วยแตกคืนให้พวกเรา  แต่เมื่ออยู่นอกเวลางาน  เจ้านายสาวจะต่างออกไปโดยสิ้นเชิง 

ยุนอาทักทายพนักงานอื่นๆ นอกจากคริสตัลมากขึ้น  แต่พวกเขาก็ยังคงเกร็ง  ดูเหมือนจะรับไม่ทันกับความเปลี่ยนแปลงแบบนี้  มากกว่านั้น  เจสสิก้าก็ยังเข้าออกที่นี่ทางเป็นมัน  ราวกับเป็นบริษัทตัวเอง

แต่ความเปลี่ยนแปลงพวกนี้กลับไม่กระทบต่อคริสตัลมากนัก  เธอมีงานต้องทำมากมายจนแทบจะไม่ได้ใส่ใจคนอื่น  กับพี่สาวก็พูดคุยกันปกติ  เธอสามารถนั่งฟังพี่เล่าเรื่องของพี่กับเจ้านายว่าไปด้วยกันได้ดีมากแค่ไหน  พร้อมกับทำงานไปด้วย  มีเรื่องเดียวที่ทำให้เธอหงุดหงิดใจ  ไอรีนมาหาเธอน้อยลง  เราเจอกันน้อยลง  เพราะเราต่างคนต่างยุ่ง  ไอรีนบอกว่าที่ทำงานมีเรื่องยุ่งๆ ต้องเคลียร์  เนื่องจากหยุดไปหลายวัน  คงเหมือนเธอนั่นแหละ

"ฉันว่า  เราน่าจะหาเวลาไปเที่ยวกันสี่คนนะ"  เจสสิก้าพูดขึ้นขณะส่งแก้วน้ำส้มคั้นให้น้อง  "ยุนอาบอกว่า  น่าจะดี"

คริสตัลกำลังจะตอบ  แต่เสียงโทรศัพท์มือถือข้างโน้ตบุ๊กก็ดังขึ้นขัด  เธอส่งสายตาให้เจสสิก้าที่พยักพเยิดให้เธอรับสายตามสบาย

"กินไรหรือยังคริส  พี่ไปหาเธอได้ไหม"  ไอรีนพูดเร็วๆ หายใจหอบดังเข้ามาในลำโพง  คริสตัลเดาว่าพี่เขาคงกำลังวิ่งหรือเดินเร็วๆ อยู่  "พิซซ่าไหมคะ  พี่จะซื้อไปฝาก  เอาหน้าอะไร  พี่กำลังจะไปแล้ว"

"พี่ไอ  อยู่ไหนคะ"  คริสตัลถามอย่างเป็นห่วง  เหลือบมองเจสสิก้าที่มองเธออย่างอยากรู้อยากเห็น  "พี่ไม่ต้องซื้ออะไรมาค่ะ  มาที่นี่เลย  ฉันจะจัดการเรื่องพวกนั้นเอง  พี่มาเลยได้ไหม"

"ได้ค่ะ  โทษทีนะ  พี่ยุ่งจนหัวหมุนไปหมด  แล้วกุญแจรถล่ะ  กุญแจ  โอ๊ย  เจอแล้ว!  ไปแล้วค่ะ  คริส  แล้วเจอกันนะ"

"เอ่อ  พี่คะ --"  คริสตัลขมวดคิ้ว  ไอรีนตัดสายไปแล้ว  เธอยักไหล่ให้เจสสิก้าที่รอฟังอยู่  "วางไปแล้วอะ"

"แล้วบอกจะมาไหม"

"มา"

เจสสิก้าโล่งใจ  ไอรีนหายไปหลายวัน  เธอก็นึกเป็นห่วงเหมือนกัน  ข่าวภายในของสำนักข่าวนั้นไม่ค่อยดีนัก  จริงๆ เธอยังอยากแนะนำให้ไอรีนลาออกมา  ไปหาสมัครงานที่อื่นแทน  แต่มันติดอยู่ตรงที่ไอรีนไม่ใช่อเมริกัน  นโยบายของรัฐบาลชุดนี้ไม่สนับสนุนให้จ้างคนต่างชาติมาทำงานด้วย

"คริส  เธอจะแต่งงานไหม"

คริสตัลหันขวับไปมองหน้าพี่สาวอย่างตกใจ  อยู่ดีๆ เจสสิก้าก็ถามอะไรแปลกๆ ขึ้นมา  กระนั้นเธอก็ยังยิ้มให้พี่  "เจจะยอมให้ฉันแต่งเหรอ"

เจสสิก้าย่นคิ้ว  ไม่แน่ใจตัวเอง  ความคิดนี้มันก็ไม่ได้แย่  แต่มันก็อาจจะไม่ดีก็ได้  ถ้าจะให้ไอรีนมาแต่งกับน้องเธอเพื่อมาเป็นพลเมืองของที่นี่  ไม่ต้องง้อวีซ่าทำงานอะไรนั่น  คริสตัลไม่ใช่เครื่องมือของใคร  แต่ก็นะ...

"เธอรู้ว่าฉันหมายความว่ายังไง  ซูจอง"

คริสตัลพยักหน้า  จำได้ว่าไอรีนเคยพูดเรื่องนี้อยู่บ้าง

"เขาจะยอมแต่งกับฉันเพราะเรื่องนี้งั้นเหรอ"

"ด้อนท์โน"  เจสสิก้ายักไหล่  จิบน้ำส้ม  กดรีโมตทีวีเลื่อนช่องไปเรื่อยเปื่อย  เพราะสมองสนใจเรื่องอื่นอยู่  ชำเลืองตามองน้องที่นั่งข้างกัน  คริสตัลก็ทำงานไม่ได้เสียแล้ว  รู้ว่าแฟนตัวเองกำลังลำบาก  ใครมันจะไปคิดอะไรออกกันล่ะ  งานสร้างสรรค์มันเกี่ยวพันกับอารมณ์ส่วนตัวอย่างยากที่จะแยกออกได้  ไม่ใช่เรื่องแปลก  เธอก็เป็น  ไอเดียมันหดหายไปหมดเลย

"เฮ้  เสียงรถ"

คริสตัลลุกพรวดทันทีที่พี่สาวเอ่ยเตือน  เธอเดินเร็วๆ ออกมาเปิดรั้วต้อนรับไอรีน  แฟนสาวของเธอดูเหน็ดเหนื่อย  หน้าตาซีดเซียวเหมือนไม่มีเวลาเติมเครื่องสำอาง  แต่ยังอุตส่าห์มีรอยยิ้มกับกล่องโดนัทมาส่งให้เธอ

โธ่  ถ้าไม่รักคนนี้แล้วจะให้ไปรักใครได้อีก

"พี่รีบมากเลยได้มาแค่นี้"  ไอรีนบอก  หน้าตารู้สึกผิด  คริสตัลรับกล่องจากมือเธอไปถือไว้  แล้วดึงตัวเธอเข้ามากอด  "พี่ตัวเหม็นเหงื่อ  คริส  พี่วิ่งวุ่นทั้งวัน  ปล่อยเถอะ  เดี๋ยวเธอจะเหม็นไปด้วย"

"เหม็นก็อาบน้ำ  ฉันคิดถึง"  คริสตัลตอบ  จูบศีรษะไอรีนและกอดแน่นขึ้น  "ไม่เหม็นสักนิด  แฟนฉันหอมเสมอ  หอมทั้งตัว"

"ไม่ให้กินหรอกนะ  เป็นเมนส์"  ไอรีนพูดดักคอ  หัวเราะขำคริสตัลที่ทำหน้าตาเหมือนอยากจะประท้วง  "ให้พี่กินเธอแทนละกันนะ"

"เป็นเมนส์ก็ถึงได้  แค่..."

"เฮ้  เข้ามาคุยกันในบ้านได้ไหม  เกรงใจเพื่อนบ้านบ้าง"  เจสสิก้าส่งเสียงเตือนมาจากประตูบ้าน 

คริสตัลหันไปทำหน้างอใส่พี่  แต่ยอมปล่อยให้ไอรีนออกจากวงแขน  เดินไปปิดรั้ว  แล้วมาชวนแฟนสาวเดินเข้าบ้านตามพี่สาว

"พี่นั่งก่อน  ฉันไปเอาน้ำมาให้  เอาน้ำอะไรดี"

"น้ำเปล่าเย็นๆ สักแก้วก็ดีค่ะ"  ไอรีนตอบ  ถอดสูททำงานออกพาดพนักโซฟา  เหลือบมองเจสสิก้าที่จ้องเธออย่างกังขา  แต่กลับหลบตาเมื่อเธอจ้องกลับไป  เธอถอนใจและพูดขึ้นเบาๆ  ไม่อยากให้คริสตัลได้ยิน

"วีซ่าทำงานฉันจะหมด  พวกเขาอยากให้ฉันกลับบ้าน"

"เล่าให้คริสฟัง  ไม่ใช่ฉัน"  เจสสิก้าพูดเสียงเย็นชา  "แต่ตัดสินใจให้ดีๆ  ถ้าจะทำอะไร  อย่าให้น้องฉันเดือดร้อนไปด้วย"

คริสตัลเดินกลับมาจากครัวก่อนที่ไอรีนจะได้ตอบโต้

"น้ำค่ะ"  คริสตัลส่งขวดน้ำแร่และวางแก้วน้ำส้มคั้นที่เจสสิก้าใส่ไว้ในเหยือกลงบนโต๊ะให้ไอรีน  พี่สาวหรี่ตามองแต่ไม่ว่าอะไร  "พี่จะค้างไหม  ชุดทำงานพี่ในห้องฉันก็ยังอยู่นะ"

"ค้างสิ  แต่พรุ่งนี้พี่ไม่ต้องไปทำงาน"  ไอรีนตอบ  ทำหน้าไม่ถูกให้สายตาสงสัยของคริสตัล  ชำเลืองมองเจสสิก้า  รายนั้นก็ส่งสายตาเร่งให้เธอพูดออกมาเร็วๆ  แต่เธอก็ขอจิบน้ำประวิงเวลาก่อน

"เอ่อ  คืองี้  คริส  พี่ต้องกลับฝรั่งเศสพรุ่งนี้"

"โอ้"  คริสตัลอุทานแปลกใจ  ไม่คิดว่าไอรีนจะต้องไปเร็ว  เธอยังขอลางานไม่ได้เลย  "ไปกี่วันคะ  ขึ้นเครื่องกี่โมง"

"เช็กอินบ่ายโมง  พี่เรียกแท็กซี่ไปเองได้"  ไอรีนตอบ  สีหน้าหนักใจขณะพูดต่อ  "แต่ยังไม่รู้วันกลับเลยค่ะ"

"ทำไมเธอไม่พูดไปล่ะ  ว่าเวิร์กเพอร์มิทเธอหมด"  เจสสิก้าว่า  ไอรีนทำปากขมุบขมิบใส่เธอ  แต่เธอไม่สนใจ  "ทำไมเธอไม่ขอกรีนการ์ดแต่แรก  ให้บริษัททำให้  หรือเธอไม่มีคุณสมบัติพอ"

"ฉันไม่คิดว่าจะต้องอยู่นาน"

"ไม่คิดจะอยู่นาน  แต่ซื้อบ้านทั้งหลังเนี่ยนะ"

"ก็ฉันอยากได้"  ไอรีนเถียงเสียงแข็งเหมือนเด็กๆ  "ฉันมีเงินซื้อ"

"โอ้  พูดกับคนรวยนี่ยากจริงๆ เลยนะ"  เจสสิก้าแขวะอย่างหมั่นไส้ 

ไอรีนจะเถียงต่ออีก  แต่คริสตัลคว้ามือเธอไปจับ  หน้าตาเป็นกังวลจนเธอนึกเสียใจที่ไม่น่าทำเรื่องยุ่งยากแบบนี้เลย

"ฉันจะเสียสละตัวเอง  แต่งกับเธอก็ได้นะ  จะได้อยู่ต่อ"  เจสสิก้าพูดแทรก  คลายความหม่นหมองของบรรยากาศลง  เธอส่งสายตาให้คริสตัลอย่างที่น้องอ่านมันได้เข้าใจ  แต่ไอรีนกลับแย้งขึ้นมาทันที

"ถ้าต้องใช้วิธีนั้น  ฉันกลับบ้านฉันดีกว่า  ถ้าฉันไม่มีความสามารถพอให้พวกเขาเห็นค่า  และช่วยให้ฉันอยู่ต่อได้  ฉันขอไม่อยู่"

"อวดดีซะเหลือเกิน"

"ไม่ได้อวดดี  แต่ฉันมีศักดิ์ศรีของฉัน"

"โง่น่ะสิ  ไม่ว่า  แต่งงานน่ะสบายที่สุดแล้ว  จริงไหม  คริส"   

คริสตัลมองหน้าไอรีน  บีบมือเล็กๆ ที่จับอยู่เบาๆ  "อยากไปอาบน้ำก่อนไหม  แล้วเราค่อยคุยกัน  พี่เก็บกระเป๋าหรือยัง"

"เรียบร้อยแล้ว  งั้นพี่ขึ้นไปเลยนะ"  ไอรีนลุกขึ้นยืน  คริสตัลลุกตาม  มือเรายังจับกันอยู่  คนตัวสูงก็พาเธอขึ้นห้อง  หาเสื้อผ้าไว้ให้ใส่ตอนอาบน้ำเสร็จ  แล้วขอตัวลงมาข้างล่าง  ปล่อยให้เธอมีเวลาของตัวเอง  ได้มองรอบๆ ห้องนี้และซึมซับบรรยากาศของมัน 

"อย่าโง่น่า  ไอรีน  ใช่ว่าเธอจะไปแล้วไปลับเมื่อไหร่กัน"  หญิงสาวต่อว่าตัวเอง  กอดผ้าขนหนูที่คริสตัลซื้อให้เธอใช้ที่นี่  เดินเข้าห้องน้ำไป

...................................

"จะยากอะไร  คริส  เธอก็หาแหวนสักวง  แล้วขอหล่อนซะ" 

คริสตัลทำหน้ายุ่งใส่พี่สาวที่ให้คำแนะนำเหมือนมันทำได้ง่ายมากอย่างนั้น  เธออยากแต่งงานกับไอรีน  แต่การแต่งงานมันไม่ใช่เรื่องล้อเล่น  ยังไงเธอก็ต้องถามพ่อแม่ก่อน  พ่อแม่ไอรีนด้วย  เรื่องเงินเก็บเธออีกล่ะ

"ถ้าไม่มีเงิน  ฉันให้ยืมก็ได้นะ"

"มันไม่ใช่แค่เงิน  เจ" 

"ทำไม  กลัวหล่อนไม่แต่งด้วยเหรอ"  เจสสิก้าย้อน  เหลือบตามองน้องสาวที่เอนตัวมาพิงไหล่เธอด้วยท่าทางคิดหนัก  "ไหนบอกรักกันดี  ไม่มีปัญหา  แล้วจะกลัวอะไร"

"เจจะยอมให้ฉันแต่งก่อนจริงๆ น่ะ"  คริสตัลถามพี่สาวจริงจัง

เจสสิก้าเบิกตากว้างเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้  แล้วส่ายหน้าพรืด

"อะไร  ยังไงกันแน่  เจ"

"แค่จดทะเบียนสมรสพอ  ไม่ต้องย้ายไปอยู่ด้วยกัน"

"ได้ที่ไหนล่ะ  เจ้าหน้าที่เขาคงยอมหรอก  เขาจะคิดว่าแต่งเพื่อให้ได้กรีนการ์ดแค่นั้นน่ะสิ"  คริสตัลพูด  ยู่คิ้วให้พี่สาว  "พี่ไอคงไม่ชอบด้วยแหละ  เขาพูดอยู่  เจได้ยินไหมล่ะ"

"หล่อนก็พูดไปอย่างนั้นแหละ  ไม่ให้คนดูถูก"  เจสสิก้าว่า  "ไม่เชื่อเธอลองไปง้อหล่อนสิ  พูดสิว่าถ้าได้อยู่ด้วยกันที่นี่จะดีแค่ไหน  พูดถึงเรื่องดีๆ เข้าไว้  บอกรักหล่อน  บอกว่าเธออยู่ไม่ได้ถ้าหล่อนไม่อยู่  ขี้คร้านจะรีบแต่ง"

"ฉันต้องพูดอยู่แล้วแหละ  แต่ว่า..."

"ไม่แต่งค่ะ"  เสียงไอรีนดังแทรกขึ้นมา  สองพี่น้องจองหันไปมองเจ้าตัวพร้อมกัน  ไอรีนในเสื้อยืดตัวใหญ่กับกางเกงขาสั้นของคริสตัลและใบหน้าขาวใสไร้เครื่องสำอางช่วยลดอายุให้หญิงสาวได้ราวห้าปี  อาจจะถึงสิบปีเลยก็ได้  เวลาไอรีนสวมชุดอยู่บ้านแบบนี้  คริสตัลแอบนึกทุกทีว่าเธอควงเด็กมัธยมปลายอยู่  เจสสิก้าก็คิดแบบนั้น  แต่เรื่องอะไรจะพูดให้เหลิง

"หมายความว่ายังไง"  เจสสิก้าเป็นคนถาม  หน้าตาเอาเรื่อง  "เธอพูดแบบนี้ได้ยังไง  ไหนเธอบอกว่ารักน้องฉัน  หรือโกหกหน้าด้านๆ อีก"

"เจ  ไม่เอาน่า"  คริสตัลปรามพี่สาว  ไม่อยากให้ใครทะเลาะกัน

ไอรีนไม่สนใจเจสสิก้าที่จ้องเธออย่างอาฆาต  เดินมานั่งข้างคริสตัล  จับมืออีกฝ่ายไปกุมไว้และยกมันขึ้นแตะริมฝีปากตัวเอง  แฟนเด็กของเธอหน้าแดงก่ำ  ฝ่ายพี่สาวก็เบ้ปากให้อย่างหมั่นไส้เต็มที 

แล้วยังมีหน้ามาพูดว่า  "ไม่แต่ง"  อีกเหรอยะ  เจสสิก้าคิดในใจ

"พี่รักเธอ  แต่พี่ไม่อยากใช้เรื่องนี้เพื่ออยู่ที่นี่  เธอเข้าใจไหม"

"จะเข้าใจได้ยังไงยะ  เธอจะมีวิธีไหนที่จะได้กรีนการ์ดง่ายเท่าแต่งกับเจ้าคริส  หรือเธออยากจะให้ประเทศฉันยอมรับในความสามารถของเธอ  และเสียดายถ้าเธอจะจากไป  เธอมีอะไรดี  หือ?"

"ก็พอจะมีแหละค่ะ  แต่อะไรที่ฉันมี  คุณอาจมองไม่เห็น  มาตรฐานของคุณน่ะ  ฉันคงไม่มีดีอยู่แล้ว  แต่ฉันเชื่อว่าฉันมีพอให้พวกเขายอมรับฉัน  และพวกเขาจะต้องตามฉันกลับมา"

"แหม  อวดดีจริงๆ  ศักดิ์ศรีของเธอนี่มันคงแพงมากเลยใช่ไหม"

"ก็พอตัวแหละค่ะ"  ไอรีนตอบ  เชิดหน้าใส่เจสสิก้าที่จิ๊ปากอย่างไม่สบอารมณ์  แต่คิดคำมาเถียงไม่ออก  ไม่อยากให้คริสตัลเครียดกว่านี้ด้วย  บางทีจะปล่อยให้ไอรีนลองดูสักตั้งคงไม่เสียหาย

"เอาแบบนี้  เธอจะต้องใช้เวลาเท่าไหร่ในการพิสูจน์ตัวเอง  แล้วเธอเคยคิดถึงน้องฉันบ้างไหม  ว่าการตัดสินใจของเธอมันมีผลกระทบต่อเขา"

"คิดสิคุณ  แต่ฉันก็คิดว่าคริสเข้มแข็งพอ  ใจกว้างพอที่จะเข้าใจฉัน  ว่าฉันต้องมีเส้นทางของตัวเอง  ฉันจะต้องทำมันให้สำเร็จ"

"เสียเวลา"  เจสสิก้าส่ายหน้าเอือมๆ  "เธอมีทางลัดให้ไป  แต่ยังจะยอมเสียเวลาแบบนี้อีกหรือไง  มีน้ำมันเยอะนักสินะ  คิดถึงผลได้กับผลเสียบ้างนะ  ไม่ใช่เอาแต่บ้าศักดิ์ศรี  มันกินไม่ได้  หรือคิดว่าพ่อรวย"

"นี่คุณ --"

"พอเถอะ  ทั้งคู่นั่นแหละ"  คริสตัลพูดเสียงดัง  หน้าดุจนน่ากลัว

ถึงอย่างนั้น  เจสสิก้ากับไอรีนก็ยังคงแยกเขี้ยวใส่กันไม่เลิก

คริสตัลสั่นศีรษะ  ดึงมือที่ไอรีนจับไว้ออกและใช้มันลูบหัวแฟนสาวที่อายุมากกว่าเธอหลายปี  ไอรีนคงไม่ถือหรอก  ยังไงเราก็เป็นมากกว่าแฟน  ไอรีนเงยหน้ามองเธอด้วยสายตาสงสัย  เธอจึงยิ้มบางๆ ให้

"ทำตามที่พี่คิดเถอะค่ะ  แค่อย่าลืมว่าฉันรออยู่  ฉันรอเก่ง  ขอแค่ไม่ต้องรอเก้อก็พอแล้ว"  เธอดึงไอรีนมากอด  กระชับร่างเล็กให้แนบกับตัวเอง  ใจหนึ่งก็กลัวว่าไอรีนจะไปแล้วไม่กลับมา  แต่อีกใจก็เชื่อใจแฟน  ไอรีนกอดตอบเธอ  จูบต้นคอแบบที่ชอบทำเวลาอยากอ้อนเธอให้ตามใจ

"ฉันจะไปทำมื้อเย็น  พี่พักผ่อนเถอะ  พรุ่งนี้ต้องเดินทาง"

"ให้พี่ไปช่วยไหม"

"ไม่ต้อง  นั่งตรงนั้นแหละ  ฉันช่วยน้องฉันเอง"  เจสสิก้าดักคอไอรีน  ลุกขึ้นมาแงะอีกฝ่ายออกจากตัวน้องสาว  และพาคริสตัลไป  ไอรีนหน้างอ  แต่ยอมแต่โดยดี  เหมือนรู้ตัวว่ามีความผิดอยู่

ระหว่างช่วยกันทำอาหารเย็น  เจสสิก้าคอยเหลือบมองดูน้องสาวอยู่เรื่อยๆ  เป็นห่วงว่าคริสตัลจะรับการตัดสินใจของไอรีนไม่ได้  แต่ฝืนตัวเอง  เธอไม่ชอบใจเลยที่น้องชอบตามใจแฟน  และไอรีนก็เหมือนจะไม่ค่อยสำนึก

"เจ  ไม่ต้องไปคาดคั้นเขาหรอก  ถ้าเขาอยากอยู่กับฉันจริงๆ  เขาก็ต้องหาทางกลับมา  แต่ถ้าไม่  ฉันก็ต้องทำใจ"  คริสตัลพูดขึ้น  ยิ้มให้พี่สาวที่ดูเป็นห่วงเธอจนแทบจะไม่มองผักที่ล้างอยู่ในอ่าง  "ฉันไม่อยากบังคับใครให้มาอยู่กับฉัน  เขาควรจะเต็มใจมาเอง"

"ฉันเข้าใจ  เธอมันแสนดี  ซูจอง"  เจสสิก้าอดไม่ได้ที่จะประชดน้อง  ไอรีนได้น้องเธอไปน่ะสบายที่สุดแล้ว  ตามใจยิ่งกว่าเจ้าหญิง  ซึ่งแน่นอนว่าเธอทำไม่ได้  ทุกวันนี้ยุนอายังต้องตามใจเธอ  ทำตามเงื่อนไขของเธอ  ถึงจะบ่นอุบอิบอยู่เรื่อยแต่สุดท้ายก็ทำ  เราคงจะทำเวรทำกรรมร่วมกันมาละมัง   

"แต่อย่าลืมสงสารตัวเองบ้างนะ  ตกลงไหม"

คริสตัลพยักหน้ารับปากพี่สาว  แม้จะไม่แน่ใจว่าจะทนได้มากน้อยแค่ไหน  ถ้าไอรีนไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว  อย่างน้อย  เธอก็มีงานทำ  มันคงช่วยได้

"เฮ้  ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น  ฝรั่งเศสแค่นี้เอง  ไปหาหล่อนเองก็ได้  ถ้าหล่อนไม่มา"

"แต่ฉันมีงานต้องทำ"

"ก็เอางานไปทำด้วยสิ  ยุนอาจะว่าอะไรได้ถ้าเธอมีงานส่ง  จริงไหม  ฉันรู้กฎบริษัทเธอหรอกนะ"  เจสสิก้าพูด  วางตะกร้าผักที่ล้างแล้วตรงหน้าน้องสาว  พลางยักคิ้วให้  "หรือถ้ายุนอาไม่ยอม  ก็ลาออก  ไปประจำอยู่ร้านเราที่ปารีส  ไม่เห็นจะยากเลย"

คริสตัลส่ายหน้าให้พี่สาว  หากในใจก็คิดแบบนั้น  หวังแค่ว่าเธอคงไม่ต้องเลือกระหว่างงานที่เธอรักกับคนรักหรอกนะ

ทั้งที่ไอรีนเลือกไปแล้วน่ะเหรอ  คริสเอ๊ย!   



......................


ข้ามมาลงตอนนี้เลยนะคะ  อ่านเล่นระหว่างรอหนังสือค่ะ  เร็วๆ นี้

ป.ล. อยากอ่านเต็มๆ รอในหนังสือนะคะ   :21: :44:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

22 มิถุนายน 2019 เวลา 06:18:24
คริสถึงกับเลือกไม่ถูกไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว
แสดงความคิดเห็น