web stats

ข่าว

 


Photograph - บทที่ 10 Never Grow Up (1)

โพสต์โดย: anhann วันที่: 05 มิถุนายน 2019 เวลา 23:03:57 อ่าน: 97



บทที่ 10 Never Grow Up (1)





เทียอาบน้ำสระผมเรียบร้อย  สวมเสื้อผ้าในห้องน้ำด้วยเลย  ห้องน้ำชั้นบนของบ้านตากอากาศหลังนี้กว้างขวาง  มีพื้นที่สำหรับเปลี่ยนเสื้อผ้าหรือจะแต่งตัวในนั้นเลยก็ได้  ชุดนอนเธอก็ไม่มีอะไรมาก  แค่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นและชุดชั้นใน  ส่วนครีมทาผิว  เอามาทาข้างนอกก็ได้

เธอเดินเข้าห้องที่พักอยู่ลำพัง  บ้านหลังนี้มีห้องตั้งห้าห้องจึงไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีที่นอน  มันเป็นห้องนอนแขกสองห้องติดกัน  ดังนั้น  อีกห้องจึงเป็นของโรบิน  ไมลส์กับบรูคมีห้องของพวกเขาอยู่แล้ว 

ระหว่างนั่งทาโลชั่นอยู่หน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้ง  เสียงเห่าก็ดังขึ้น  เทียอมยิ้ม  เข้าใจว่าเป็นเสียงไมลส์เล่นกับคลาวด์  บรูคอาจจะเล่นด้วยก็ได้

"ไม่มีไดร์เป่าผม"  เทียพึมพำ  ผมเธอยังเปียกอยู่  จะนอนแบบนี้คงไม่ดีเท่าไหร่  ไมลส์คงมีไดร์สักตัว  ผู้หญิงผมยาวก็ต้องมีใช้กันทั้งนั้นแหละ

เทียเดินออกจากห้อง  ตกใจนิดหน่อยที่เจอโรบินเปิดประตูออกมาจากห้องข้างกันพอดี  เธอจึงถามโรบินแก้เก้อว่ามีไดร์เป่าผมหรือเปล่า 

"กำลังจะไปยืมไมลส์พอดีค่ะ"  โรบินตอบ  จับเส้นผมเปียกหมาดๆ ให้อีกฝ่ายดูประกอบ  "มาทะเลผมจะเหนียวง่าย  เลยต้องสระเหมือนกันค่ะ  ไปหาไมลส์พร้อมกันเลยไหม"

เทียเดินตามโรบินไปหาไมลส์  ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าทั้งสองสนิทกัน

ปรากฏว่าไมลส์ไม่ได้อยู่ที่ห้อง  บรูคก็ไม่อยู่  พวกเธอจึงเดินตามเสียงเห่าเล่นของคลาวด์ไปจนถึงห้องสันทนาการ  มันเป็นห้องกว้างๆ ที่มีทีวีเครื่องใหญ่เท่าผนังติดอยู่  มีโต๊ะพูล  โต๊ะโกล์ ฟุตบอลมือหมุน  บาร์เครื่องดื่ม  เครื่องเล่นแผ่นเสียง  และสิ่งบันเทิงใจอื่นๆ อีกหลายอย่าง  เทียเห็นแล้วอดทึ่งไม่ได้  นี่มันบ้านตากอากาศเศรษฐีไม่ใช่หรือ  แต่รถที่บรูคใช้ขับประจำกลับเป็นแค่โตโยต้าโคโรน่าตกรุ่น  ไมลส์ไม่มีรถ  เดินไปทำงานร้านหนังสือกับสุนัขตัวหนึ่ง  ทำตัวติดดินจนไม่มีใครรู้ว่าแท้จริงแล้วเป็นทายาทเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง 

พ่อแม่คูเปอร์ทิ้งสมบัติเอาไว้ให้สองพี่น้องเท่าไหร่กันนะ  ลุคบอกว่า  เขาดูข่าววันนั้นพอดี  วันพิธีศพของพ่อแม่ไมลส์  แม้จะไม่มีการแถลงข่าว  และเนื้อหาของพินัยกรรมเป็นความลับของครอบครัว  นักข่าวจอมสอดก็ยังประมาณมูลค่ามรดกที่สองพี่น้องคูเปอร์จะได้จากพ่อแม่เอาไว้ด้วย  แต่เขาจำไม่ได้แล้ว  รู้แค่ว่าไม่น้อยเลย  ทำให้ทั้งสองเป็นเศรษฐีน้อยได้เลยละ

แต่จริงๆ แล้ว  เรื่องฐานะการเงินของไมลส์กับบรูคไม่ได้อยู่ในความสนใจของเทียนัก  เธอไม่ได้ต้องการแฟนรวย  เธอหาเงินใช้เองได้อยู่แล้ว  แต่ถ้ารวยก็ดีไป  มันเป็นผลพลอยได้  ถึงไมลส์จะเป็นแค่เด็กทำงานร้านหนังสือ  มีแค่ตัวกับหมาหนึ่งตัว  เธอก็ชอบอยู่ดี  เธอตกใจของเล่นพวกนี้ต่างหาก!

นี่มันบ้านเด็กผู้หญิงเหรอ!  แต่เด็กผู้หญิงก็ตีพลู  เล่นโต๊ะบอลได้นะ

"อ้าว  เฮ้..." 

เทียกะพริบตา  เห็นไมลส์มายืนทำตาใสอยู่ตรงหน้า  เธอมองตาได้แป๊บเดียวก็ต้องหลบ  เขินบ้าบออะไรก็ไม่รู้  เธอคงบ้าไปแล้วแหละ

"มาเล่นด้วยกันไหม"  ไมลส์ชวน  มือถือไม้พลูที่ทำให้เจ้าคลาวด์เห่าเสียงดัง  วิ่งแอบตรงนู้นตรงนี้  กลัวว่าเธอจะเอาตีมัน  หมาเพี้ยนเอ๊ย! 

"เอ่อ  ฉันว่าจะมายืมไดร์เป่าผมน่ะ"  เทียบอก  ไมลส์พยักหน้ารับรู้

"เดี๋ยวไปเอาให้ละกัน  รอตรงนี้แหละ  แต่ไปเป่าที่ห้องฉันเลยดีกว่า  เสียงมันดัง  คลาวด์กลัว"  ไมลส์บอกเทีย  แล้วหันหาบรูค  "ดูคลาวด์ให้แป๊บนะบรูค  พาเทียไปเป่าผมก่อน"

"เอาหมอร๊อบไปด้วยสิ"  บรูคบอก  แต่โรบินแย้งขึ้นมา

"ไม่เป็นไรค่ะ  ฉันปล่อยให้แห้งเองก็ได้  ไม่ชอบใช้ไดร์เท่าไหร่  มันร้อนหัว"  โรบินยิ้มกับบรูค  และหันไปพยักพเยิดให้ไมลส์พาเทียไปเลย

หลังจากไมลส์กับเทียออกไปแล้ว  บรูคก็จ้องหน้าโรบินจนอีกฝ่ายหันมายิ้มแห้งๆ ให้  "คุณคิดจะทำอะไร  จะเป็นแม่สื่อเหรอคะ"

โรบินทำหน้าเหลอหลา  เดินหนีไปรื้อแผ่นเสียงดู  คลาวด์เดินตามไปนอนหมอบข้างๆ ด้วย  ทำตัวเป็นหมาขี้เหงาได้เสมอต้นเสมอปลาย

"ฉันบอกคุณแล้วนะ  ว่าไมลส์ยังเด็ก"

"ที่แท้ก็หวงน้อง"

บรูคขมวดคิ้ว  ได้ยินแว่วๆ ว่าโรบินต่อว่าเธอ  เธอหงุดหงิดจึงเดินไปแย่งแผ่นเสียงในมือโรบินมาใส่เครื่องเปิดเสียเลย  แต่โรบินกลับยิ้มแทนที่จะเคืองกลับมา

"กำลังอยากฟังอยู่พอดีเลยค่ะ  ขอบคุณ"

"คุณนี่จริงๆ เลย"  บรูคบ่นงึมงำ  เดินกลับไปยังโต๊ะพลู  เจ้าคลาวด์เดินตามมาด้วย  แต่มันก็เห่าเธอทันทีที่หยิบไม้จะเล่น  เธอพยายามบอกมันว่าไม่ได้จะตี  มันก็ยังจะเห่าเถียงอยู่ไม่เลิก  ทำให้โรบินหัวเราะคิกชอบใจ

"ไปอยู่กับหมอร๊อบเลยไป  วุ่นวาย" 

โรบินพยายามกลั้นหัวเราะ  เธอปวดแก้มมาก  หากก็มาช่วยปลอบเจ้าหมาให้บรูค  ชวนมันเล่นอย่างอื่นท่ามกลางเสียงตีพลูของบรูคที่ดูจะสนุกจนไม่สนใจเลยว่าน้องยังไม่กลับมา 

"คุณจะเล่นด้วยไหม  ร๊อบ"  บรูคถาม  โรบินชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง

"คุณชวนฉันเหรอ"

"ก็คุณสิคะ  จะให้ชวนคลาวด์เหรอ"

โรบินหน้างอ  บรูคนี่ก็กวนใช่เล่นเหมือนกัน  ก็ดีกว่าไม่พูดเลยนะ

"ฉันเล่นไม่เป็น"  หมอศัลย์ฯ สารภาพ  เห็นอีกฝ่ายทำหน้าขำ  เธอก็ชักจะโมโห  "ไม่มีใครเคยชวนฉันเล่นแบบนี้นี่คะ"

"ไม่เคยเล่นกับเพื่อนๆ เหรอคะ"  บรูคถาม  แทงลูกต่อโดยไม่ได้มองหน้าคนที่ตัวเองถาม  จึงไม่เห็นว่าโรบินเบะปากให้  "มาสิ  ฉันจะสอน"

โรบินลังเล  แต่เพราะรู้ว่าโอกาสแบบนี้ไม่ได้มีบ่อย  เธอจึงเดินไปหาคนชวน  บรูคหยุดเล่น  หยิบชอล์กมาฝนหัวคิวและยื่นไม้ให้เธอที่รับมันมาทั้งที่ไม่รู้ว่าจะแทงยังไง  จับไม้ยังไม่เป็นเลย

"ต้องฝนหัวคิวทุกครั้งก่อนแทงลูก  วางไม้ให้ขนานกับโต๊ะ  คุณจะได้ควบคุมทิศทางลูกได้"  บรูคอธิบาย  แอบขำท่าทางเงอะงะของโรบินที่ถือไม้คิวเหมือนจะไปตีหัวใคร  "คุณ  เอาไม้มานี่ก่อน  ฉันจะทำท่าให้ดู"

โรบินส่งไม้คืนให้บรูค  หน้าแดงอย่างอับอาย  โชคดีที่อยู่กันสองคน  ถ้าไมลส์อยู่ด้วยคงโดนขำแน่  แต่ไมลส์คงไม่แกล้งให้เธออายหรอกมั้ง  ไมลส์อาจจะสอนเธอก็ได้  น้องเป็นเด็กดี

"มาดูใกล้ๆ สิคุณ"  บรูคเรียก  โรบินเดินมาใกล้แต่ก็ถอยออกไปอีกเหมือนกลัวเธอจะเอาไม้กระแทก  "ยืนตรงนี้ก็ได้ค่ะ  ฉันไม่แกล้งคุณหรอก"

โรบินทำตาม  ยืนดูบรูคแทงลูกลงหลุมไปได้สองลูกแล้ว  อีกฝ่ายก็ยื่นไม้ให้เธอพร้อมกับชอล์ก  บอกให้เธอลงฝนหัวคิวดู  เธอก็ทำ

"ยากกว่าผ่าตัดคนอีกเหรอคะ"  บรูคถาม  เสียงเจือหัวเราะ  เธอยกมือขึ้นรับไม้คิวที่โรบินจะฟาดลงบนหัว  "โอเค  ขอโทษ  ไม่ล้อแล้วก็ได้"

"คุณขี้แกล้งตั้งแต่เมื่อไหร่  บรูค"  โรบินบ่น  ดึงไม้กลับมาตั้งท่าจะแทงลูกให้ได้  แต่มันก็วืด  แทบจะไม่โดนเจ้าลูกกลมๆ นั่นเลยสักนิดเดียว

บรูคเอามือปิดปากไว้  โรบินจะได้ไม่เห็นว่าเธอกลั้นหัวเราะอยู่  แต่คนขี้ระแวงก็ยังมองเห็นเธอทางหางตา  และเปลี่ยนจากแทงลูกมาตีเธอแทน  เจ้าคลาวด์ที่นอนหลับตาอยู่จึงส่งเสียงเห่าขึ้นมาสมทบ

"ฉันไม่เล่นแล้ว  คุณเล่นไปเองเลย"  โรบินว่า  ยื่นไม้คิวคืนให้บรูคที่ต้องรับมันไปก่อนจะโดนมันตี  เธอเดินไปบาร์เครื่องดื่ม  เปิดตู้เย็นหาของกิน  เรื่องนี้เธอถนัดมากกว่าแทงพลู 

บรูคอมยิ้ม  เล่นเกมต่อคนเดียว  แต่เสียงพูดพึมพำของโรบินก็เรียกความสนใจเธอไปอีกครั้ง

"ไมลส์มาช้าจัง  ไปตามดีไหมนะ"

"ฉันไปเอง"

"ไม่ต้องหรอก  คุณ  เดี๋ยวน้องก็มา"  โรบินเดินเข้ามาขวางเมื่อบรูคทำท่าขึงขังเหมือนจะไปเอาเรื่องใคร  "บรูคคะ  เทียเป็นผู้หญิง"

บรูคกะพริบตา  นึกขึ้นได้ว่าโรบินพูดถูก  ไมลส์ไปกับผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชาย  เธอไม่ควรตื่นตูมเป็นกระต่าย  แต่ผู้หญิงสมัยนี้ก็ไว้ใจยากอยู่นะ

"นั่นไง  มากันแล้ว"  โรบินบอก  แอบโล่งใจที่เห็นไมลส์กับเทียเดินกลับเข้ามาในห้อง  เธอสบตากับน้อง  ไมลส์ถึงจะหน้ามึนแต่ก็ฉลาดพอจะเข้าใจเหตุการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องนี้  เธอถึงได้ต้องมายืนขวางทางพี่สาว

"บรูค  เปิดเพลงเพราะนี่"  ไมลส์พูด  พลางส่งไดร์เป่าผมที่หยิบติดมือมาด้วยให้โรบิน  "พี่หมอเอาไปใช้ที่ห้องก็ได้ค่ะ"

"ไม่ต้องแล้วมั้ง  พี่ว่ามันใกล้จะแห้งแล้วแหละ  แต่เก็บไว้ก่อนก็ได้  ขอบคุณค่ะ"  โรบินตอบ  ขยิบตาใส่ไมลส์ให้มองบรูคที่ตอนนี้กลับไปเล่นพลูต่อแล้ว  "เราไปนาน  บางคนเลยอารมณ์ไม่ดี"

"เทียผมหนาค่ะ"  ไมลส์บอก  หันไปยิ้มให้เทียที่ทำหน้างอใส่เธอก่อนจะเดินไปเอาไม้คิวอีกอันมาถือและไปขอบรูคเล่นด้วย

"งั้นพี่โชคดีที่ผมบาง"  โรบินพูดกึ่งขำ  แตะไหล่ไมลส์พร้อมหัวเราะ  ไมลส์ก็หัวเราะด้วย  พวกเธอไม่ได้มองว่าสองคนที่โต๊ะพลูมองมาด้วยสายตาไม่ชอบใจเท่าไหร่  "พี่ว่าจะไปชงอะไรกินสักหน่อย  ไมลส์จะเอาอะไรไหม"

"เอ่อ  เอา..."

"ไปเทนมมาอุ่นกินเลย  ไมลส์  แล้วไปนอนได้แล้ว"  บรูคร้องสั่งมาจากโต๊ะพลู  ไมลส์ทำปากจู๋ใส่โรบินทำนองฟ้อง  บรูคเห็นก็ทำตาวาวใส่น้องจนยายตัวดีต้องรีบไปทำตามคำสั่งเธอ  แต่ไม่วายทิ้งท้ายไว้อีก 

"ดุจริงๆ  ดุกว่าคลาวด์เยอะเลยอะ  แกมันไม่ได้เรื่องเลย  คลาวด์  เลี้ยงเสียอาหารหมา"  ไมลส์พูดแล้วรีบวิ่งหนีออกจากห้องไป  กลัวโดนไม้คิวแพ่นหัว  หากเจ้าตัวก็ยังโผล่หน้ามาฉีกยิ้มให้พี่สาวอีกรอบก่อนจะไปจริงๆ พร้อมลากเจ้าคลาวด์ไปด้วยกัน

บรูคกลั้นยิ้มแทบไม่ไหว  มันคงหลุดไปนิดหน่อย  โรบินจึงส่งสายตาล้อเลียนมาจากมุมเครื่องดื่ม  เธอก็เก็กขรึม  ทำไม่รู้ไม่ชี้ไป  จนกระทั่งเทียเอ่ยขอตัวจะไปนอนบ้าง  เธอเกือบจะปล่อยให้เด็กสาวไปแล้ว  แต่นึกอะไรขึ้นได้ก่อน  เพราะโรบินแท้ๆ เลย

"เล่นด้วยกันอีกหน่อยสิคะ  เทีย  ยังไม่ดึกเลยนะ"

"แต่ว่า  ไมลส์..."

"ปล่อยเขาไปนอนเถอะค่ะ  เขายังเด็กอยู่  ยังต้องโตอีกเยอะ"

เทียอยากจะบอกว่าเธอก็ยังเด็ก  และอยากโตอีกเหมือนกัน  แต่ดูจากสถานการณ์แล้ว  เธอควรตีสนิทบรูคกับโรบินเอาไว้ก่อนจะดีกว่า 

เออนะ  จีบผู้หญิงยากกว่าผู้ชายเยอะเลยนะเนี่ย

"จะดื่มอะไรกันไหมคะ  ฉันชงให้"  โรบินถามเสียงร่าเริง  รู้สึกสนุกจริงๆ ที่ได้เห็นบรูคหวงน้อง  และได้แกล้งคนดังอย่างเทีย  โคเวนต์ด้วย

..............................................


มาทีละนิดแหละเนอะ  จะได้มาบ่อยๆ  อิอิ   :21: :61: :44:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

07 มิถุนายน 2019 เวลา 15:14:01
หวงน้องเข้าไปเถอะ ระวังจะโดนสอยไปก่อนซะเอง
แสดงความคิดเห็น