เพียงรัก(ของ)เธอ...ที่ฉันรอ ตอนที่ 5
โพสต์โดย:
อินท์สีเลือด
วันที่: 19 มีนาคม 2017 เวลา 22:26:46
อ่าน: 270
|
ผู้หญิงที่คงจะรุ่นราวคราวเดียวกันกับอรอุมายืนยิ้มอยู่ข้างรถของรัศมีส่งให้กับคนที่ขับรถเข้ามาภายในปั้มน้ำมันจอดเทียบข้างเจ้าเต่าสีชมพูคันสวยไม่ต่างกับเจ้าของกระบะคันเก่งที่พอลงจากรถได้ก็รีบเดินเข้าหาคนที่ยืนยิ้มรออยู่ไม่สนใจคนที่นั่งข้างๆมาด้วย
" นั่งมาด้วยกันรอยยิ้มหาไม่เจอ เสียงคลำไม่เห็น แล้วนั่นอะไร...ทำอย่างกับเจอแฟนหน้าบานเป็นกระด้งเชียว " รัศมีนั่งมองสองคนนอกรถนึกค่อนขอดเด็กสาวที่พาเธอมาส่งก่อนหยิบข้าวของของตัวเองแล้วเปิดประตูลงจากรถที่นั่งมา
" ภา นี่คุณรัศมีเจ้าของรถคันนี้ " อรอุมาบอกเพื่อนสาวเจ้าของร้านกาแฟสดที่ปั้มน้ำมันแห่งนี้ให้เพื่อนสาวหันไปส่งยิ้มให้กับรัศมีพร้อมกับยกมือไหว้อีกฝ่ายเมื่อประเมินภายนอกแล้วว่าผู้หญิงที่เพื่อนแนะนำอายุอานามน่าจะมากกว่าตน
" อาภาค่ะ ให้คนเอาล้อรถไปปะให้เรียบร้อยแล้วนะคะแต่ถ้าจะให้ดี แนะนำว่าให้แวะศูนย์ยางแล้วเปลี่ยนสักหน่อยก็ดีนะคะ " อาภาบอกกับเจ้าของรถที่เพื่อนฝากให้เป็นธุระจัดการกับล้อที่แฟ่บแบนไว้เมื่อคืนวาน
" ขอบคุณมากค่ะ น้องภา ค่าใช้จ่ายเท่าไหร่คะ " รัศมีเอ่ยบอกขอบคุณเด็กสาวพร้อมกับถามถึงค่าปะยางของรถเธอ
" คนแถวนี้ไม่แล้งน้ำใจนะคะ แค่นี้ไม่ต้องเอาเงินฟาดหัวหรอกมั้ง " อรอุมาแขวะเสียงขุ่น
" อร ทำไมพูดอย่างนั้นกับพี่เขาหล่ะ " อาภาเอ่ยตำหนิเพื่อนที่ทำหน้าไม่พอใจบูดบึ้งรวดเร็วเปลี่ยนไปจากเมื่อครู่ " ขอโทษแทนอรด้วยนะคะ ค่าปะยางไม่ต้องหรอกค่ะที่บ้านเป็นอู่ซ่อมรถเลยให้คนที่บ้านมาเอาไปทำให้ "
" ไม่เป็นไรจ๊ะ พี่ไม่ถือเพราะไม่ใช่พวกชอบเอาเงินฟาดใส่ใครอยู่แล้ว แค่พี่รู้สึกเกรงใจน่ะค่ะ " รัศมีตอบอาภาแต่เหมือนตั้งใจกระแทกเหน็บย้อนใส่อีกคนมากกว่า
" แล้วนี่พี่รัศมีจะเดินทางไปไหนคะ มาเที่ยวรึเปล่า "
" พี่มาทำงานค่ะจะไปโรงแรมxxxxxxx ที่จองไว้แต่เจ้านี่ดันมารั่วซะก่อนเมื่อคืน " รัศมีเปิดยิ้มบอกแก่สาวน้อยที่ดูจะเฟรนด์ลี่มากกว่าคนที่เธอไปอาศัยนอนค้างมาด้วยหนึ่งคืนนั่น
" มิน่าหล่ะ อรถึงพาไปค้างที่บ้านด้วย ขับออกจากนี่ก็อีกไกลใช่เล่นนะคะ แต่พี่รัศมีนี่โชคดีนะคะขนาดภากว่าจะได้ไปเที่ยวบ้านอรก็ตั้งหลายเดือนหลังจากรู้จักกันส่วนเรื่องไปแวะนอนค้างนี่นับครั้งได้เลยมั้งคะ " อาภาเล่าออกมาให้รัศมีเก็บเกี่ยวข้อมูลไว้ในใจ (....อืม สองพี่น้องโลกส่วนตัวสูง รักสงบเกลียดการแบ่งชั้นเหยียดคน....) สมองหญิงสาววัยมีไฟทำงานประมวลคุณลักษณะเพิ่มเติมจากคำบอกเล่าที่ช่วยยืนยันความคิดอันถูกต้องหมาดๆนั่น
" พูดมากน่ะภา เดี๋ยวอรไปรอในร้านนะ " อรอุมาทำเสียงเข้มใส่เพื่อนสาว " นี่ก็สายมากแล้ว ล้อก็หายแบนแล้วก็รีบๆเดินทางได้แล้ว " อรอุมาพูดเหมือนไล่อีกฝ่ายก่อนจะเดินลิ่วๆไปทางร้านกาแฟสดของเพื่อนตัวเองไม่สนใจว่าคนที่ตัวเองพูดถ้อยคำไม่ดีออกไปให้จะรู้สึกอย่างไร
" เดี๋ยวสิ อร อรอุมา " อาภาตะโกนรั้งเรียกเพื่อนแต่ดูเพื่อนเธอจะไปกินรังต่อรังแตนที่ไหนมาถึงได้จ้ำอ้าวเดินหนีไปไม่เหลียวหลังอย่างนี้ " เอ่อ...ภาขอโทษแทนอรอีกครั้งนะคะปกติเขาไม่เคยเป็นแบบนี้กับใคร สงสัยคงโดนพี่อินว่ามาแน่ๆเลยถึงได้เป็นข้าวบูดอย่างนี้ "
" ช่างเถอะค่ะน้องภา ยังไงพี่ก็ขอบคุณอีกครั้งนะคะเรื่องรถที่ช่วยจัดการให้ ไว้วันหน้าพี่จะแวะมาอุดหนุนที่ร้านนะคะเพราะคงต้องทำงานอยู่ที่นี่หลายเดือน " รัศมีปรับน้ำเสียงให้ดูปกติทั้งๆที่ข้างในทั้งโกรธและเสียใจกับคำพูดของอรอุมาแต่เธอก็รู้สาเหตุที่อีกฝ่ายแสดงกับเธออย่างนั้น
" ยินดีค่ะ แต่ถ้าพี่จะนั่งดื่มกาแฟพร้อมกับนั่งคิดหรือทำงานไปด้วยร้านของอรน่าจะเหมาะกว่าร้านของภานะคะ "
" อรเค้ามีร้านกาแฟด้วยเหรอจ๊ะ " รัศมีรีบย้อนถามเอากับแม่สาวอัธยาศัยดีทันที
" มีค่ะ "
" งั้นพี่ขอเบอร์ของน้องภาไว้ได้ไหมคะ เผื่อว่าพี่อยากไปร้านกาแฟของอรจะได้โทรมาถามเส้นทาง "
" ยินดีค่ะ " อาภาบอกพร้อมกับยื่นนามบัตรส่วนตัวออกจากกระเป๋าตังค์ของตนยื่นให้หญิงสาวที่เธอต้องต้อนรับขับสู้แทนเพื่อนและยังยืนส่งอีกฝ่ายที่ขึ้นรถสีหวานคันน้อยขับออกไปจากปั้มน้ำมัน
" ปากรู้รสเหรออร อารมณ์บูดเน่ามันทำให้สภาวะรับรสของลิ้นทำงานไม่สมบูรณ์นะ " อาภาทิ้งตัวนั่งตรงข้ามมองหน้าเพื่อนอย่างจับผิดหลังจากกลับเข้ามาในร้านกาแฟของตัวเอง
" เขาไปแล้วเหรอ "
" ไปพูดไล่เขาแบบนั้นใครเขาจะอ้อยอิ่งรอให้ไล่ซ้ำหล่ะ ภาไม่เข้าใจเลยทำไมอรต้องพูดไม่ดีกับพี่คนนั้นอย่างนั้นด้วย "
*************************************************************************************
" ขอบคุณนะคะสำหรับที่พักและกาแฟ " เมื่ออรอุมาแจ้งว่ารถของเธอได้รับการจัดการเรียบร้อยและพร้อมจะไปส่งเธอหลังจากนั่งคุยกันพักใหญ่รัศมีก็เอ่ยคำขอบคุณแก่สองพี่น้องเจ้าของบ้าน
" ไม่เป็นไรค่ะ ยินดีที่ได้ช่วยค่ะ " อินทราเอ่ยตอบอย่างจริงใจแต่ความรู้สึกจริงใจที่มอบให้มันมอดลงแทบจะทันทีเมื่ออีกคนหยิบยื่นบางสิ่งออกมาจากกระเป๋าที่ฝ่ายนั้นสะพายอยู่
" อย่าว่ากันนะคะอิน พี่รู้สึกเกรงใจน่ะถ้าพี่ไปนอนพักที่โรงแรมที่อื่นพี่ก็ต้องจ่ายเหมือนกัน "
" งั้นคุณก็เก็บไว้ไปจ่ายให้กับโรงแรมพวกนั้นละกัน ส่วนที่นี่ไม่ต้องเพราะไม่ใช่โรงแรมและก็ไม่คิดจะต้อนรับใครอีกโดยเฉพาะคุณ " อรอุมาชักน้ำเสียงใส่หญิงสาวที่ยื่นเงินให้พี่สาวเธอ
" อร อย่าเสียมารยาท " อินทราปรามน้องสาวพลางมองเงินในมือของผู้หญิงตรงหน้า " เก็บไว้เถอะค่ะคุณรัศมี ถ้าคุณอยากจ่ายก็เอาเงินนั่นไปทำบุญที่ไหนก็ได้ละกันค่ะ ขอตัวนะคะ "
" รีบไปส่งคุณเขาซะแล้วอย่าทำหรือพูดอะไรเหมือนเมื่อกี๊นะ ถ้าว่าคนอื่นแล้วอรทำซะเองอรก็ไม่ต่างอะไรจากคนเหล่านั้น เข้าใจนะ " อินทราบอกกับน้องสาวก่อนจะเดินเข้าบ้านไปโดยไม่มองให้รัศมีรู้สึกผิดพลาดที่แสดงน้ำใจของตนเองด้วยวิธีการนี้
" เชิญค่ะ " น้ำเสียงแข็งๆจากอรอุมาเอ่ยออกมาพร้อมกับพาตัวเองไปนั่งหลังพวงมาลัยรอแขกสาวแปลกหน้าที่เผลอกระทำความไม่พอใจให้ออกมา
*************************************************************************************
" ฟังๆดูมันก็น่าโมโหนะแต่ภาว่าพี่เขาคงไม่ตั้งใจและไม่คิดอย่างนั้นหรอก น่าจะเข้าใจไปคนละความรู้สึกกันนะเพียงแต่สิ่งที่สื่อมามันทำให้แปลได้อย่างนั้นกับพี่อินและอรน่ะ " อาภาคิดและออกความเห็นอย่างเป็นกลางเพราะเธอมองไม่เห็นอาการดูถูกเหยียดหยามจากดวงตาของผู้หญิงที่ชื่อรัศมีนั่นแม้แต่น้อยจากที่ได้คุยกันมาเมื่อครู่
" ไม่หรอกภา แม่นั่นน่าจะเคยตัวกับการใช้เงินซื้ออะไรต่อมิอะไรแม้แต่ศักดิ์ศรีของคนด้วยกันมากกว่า "
" แต่ภาว่าไม่ใช่แน่นอน "
" ดูภามั่นใจความคิดตัวเองจัง เจอะรัศมีเสน่ห์โปรยปรายรึไง "
" ใช่ที่ไหนกันหล่ะ ดวงตาของพี่เค้าต่างหากที่ทำให้ภาเชื่ออย่างนั้น ภาว่าพี่เขาเสียใจนะแต่คงไม่รู้จะอธิบายยังไงมากกว่าน่ะ อ้อ อีกเรื่องนะภาว่าพี่เค้าไม่ปลอดภัยแน่เลย "
" ไม่ปลอดภัยอะไร " อรอุมาชะงักแก้วกาแฟที่ตัวเองกำลังยกดื่มพลางย้อนถามกลับทันที
" ยางรถที่เอาไปป่ะน่ะ เด็กที่อู่พี่วัฒน์บอกว่าไม่ใช่รอยยางรั่วทั่วไป ยางมีรอยโดนกรีดแบบกะระยะเวลา " อาภาเล่าตามที่ได้รู้มาจากช่างในอู่ซ่อมรถของพี่ชาย
" กรีดแบบกะระยะ มันทำได้ด้วยเหรอ "
" ภาก็ถามเหมือนอรนั่นแหล่ะ แต่ช่างทุกคนในร้านที่ดูร่องรอยบอกเสียงเดียวกัน เขาว่ามีหลายเทคนิคที่พวกกะจะปล้นรถหรือตบทรัพย์เอามาใช้กันและไอ้รอยที่เห็นจากยางของรถคันนั้นก็เป็นอีกเทคนิคหนึ่งในนั้น "
" งั้นเหรอ อืม...เดี๋ยวอรไปร้านเลยดีกว่าสายมากแล้ว ขอบใจนะที่เป็นธุระให้เมื่อวาน ไปหล่ะ "
" เอ้า! อะไรอ่ะ ไหนว่าจะช่วยภาชิมเค้กสูตรใหม่ที่ภาทำไง ยายอ๊รรรร " อาภาลุกยืนยกมือเท้าสะเอวตะโกนไล่หลังถามเพื่อนสาวที่ยกมือยกไม้โบกลาโดยไม่หันหลังกลับมารีบผลุนผลันออกจากร้านไป
อรอุมาควบกระบะไม่ลดเข็มไมล์ของความเร็วบนหน้าปัดแต่ก็ไม่ลืมถึงความปลอดภัยของตัวเองเพราะความเร็วที่ว่าจะถูกปรับลดทันทีที่ถนนบางช่วงไม่คล่องตัว สายตามองไปด้านหน้าผ่านกระจกใสของรถตนเองหาเจ้าเต่าสีชมพูมุกหวานๆที่คิดว่าน่าจะขับตามเจอได้ไม่ยากเย็นเท่าไหร่ แต่เธอก็ขับกวดมาได้สักระยะแล้วแต่ยังไม่เจอะเจอเจ้ารถคันน้อยสีสะดุดตานั่นสักที
" อิน เช็ครายการอุบัติเหตุเส้นทางเข้าตัวเมืองให้อรทีสิ " อรอุมาตัดสินใจกดเบอร์หาพี่สาวให้ช่วย หญิงสาวเปิดลำโพงคุยเพื่อไม่ให้พะวงกับการขับรถและค้นหารถเป้าหมาย
" มีใครเป็นอะไรอร แล้วนี่อยู่ที่ไหน "
" อย่าเพิ่งถามเหอะ เช็คให้อรก่อนว่ามีเหตุอะไรไหมเอาตั้งแต่ช่วงสามสิบถึงสี่สิบนาทีก่อนหน้านี้จนถึงตอนนี้นะ " อรอุมาเร่งในสิ่งที่ตนต้องการรู้กับพี่สาวเธอมากกว่าจะอยากให้ซักถามอะไรเอาตอนนี้ เพราะหากช่างที่ร้านของพี่ชายอาภาบอกเป็นเรื่องจริงแน่นอนว่ารัศมีกำลังโดนตามแน่นอน โจรบนท้องถนนสมัยนี้น่ากลัวกว่าที่คิดที่สำคัญคนใจหยาบเหล่านั้นมักรอคอยเวลาตกเหยื่อได้เสมอ
ถ้าเป็นการกรีดล้อยางแบบกะระยะเวลานั่นแสดงว่าอีกคนโดนตามมาได้ระยะหนึ่งแล้ว ความร้อนใจเกิดขึ้นในตัวเองอย่างบอกไม่ถูกว่าทำไมต้องรู้สึกอะไรแบบนี้กับผู้หญิงคนนั้นทั้งที่เมื่อเช้ารู้สึกโกรธเคืองมากมายที่อีกฝ่ายทำเหมือนเอาเงินฟาดหัวเธอกับพี่สาวอย่างนั้น
" อร อร ฟังอยู่ไหม " อินทรารีบกรอกเสียงถามเมื่อเห็นน้องสาวตัวเองที่เงียบไป
" อ๊ะ....ฟังอยู่ "
" เช็คให้แล้ว ไม่มีนะ เกิดอะไรขึ้นบอกอินก่อนได้ไหม อินเป็นห่วง " อินทราซักถามด้วยความรู้สึกห่วงใย
" อรไม่เป็นอะไร แต่กับใครอีกคนอรไม่แน่ใจขอตามดูให้ชัวร์ก่อน แค่นี้นะอิน " อรอุมาตัดการติดต่อลงทันทีฝ่าเท้ายังคงเหยียบคันเร่งพร้อมๆกับสายตาที่มองไปข้างหน้าอย่างค้นหาและระวัง
" เดี๋ยวสิอร เอ้อ...ไอ้ใครอีกคนนี่มันใครกันหล่ะ " อินทรามองโทรศัพท์ในมือพลางเปรยบ่นออกมาอย่างสงสัย ใครกันที่ทำให้น้องสาวของเธอต้องตามดูเพื่อความปลอดภัยจากอะไรสักอย่างแบบนั้น
|
Rating: This article has not been rated yet.
|
|
ความคิดเห็น
|