web stats

ข่าว

 


เพียงรัก(ของ)เธอ...ที่ฉันรอ ตอนที่ 5

โพสต์โดย: อินท์สีเลือด วันที่: 19 มีนาคม 2017 เวลา 22:26:46 อ่าน: 270


ผู้หญิงที่คงจะรุ่นราวคราวเดียวกันกับอรอุมายืนยิ้มอยู่ข้างรถของรัศมีส่งให้กับคนที่ขับรถเข้ามาภายในปั้มน้ำมันจอดเทียบข้างเจ้าเต่าสีชมพูคันสวยไม่ต่างกับเจ้าของกระบะคันเก่งที่พอลงจากรถได้ก็รีบเดินเข้าหาคนที่ยืนยิ้มรออยู่ไม่สนใจคนที่นั่งข้างๆมาด้วย 


" นั่งมาด้วยกันรอยยิ้มหาไม่เจอ เสียงคลำไม่เห็น  แล้วนั่นอะไร...ทำอย่างกับเจอแฟนหน้าบานเป็นกระด้งเชียว " รัศมีนั่งมองสองคนนอกรถนึกค่อนขอดเด็กสาวที่พาเธอมาส่งก่อนหยิบข้าวของของตัวเองแล้วเปิดประตูลงจากรถที่นั่งมา


" ภา  นี่คุณรัศมีเจ้าของรถคันนี้ " อรอุมาบอกเพื่อนสาวเจ้าของร้านกาแฟสดที่ปั้มน้ำมันแห่งนี้ให้เพื่อนสาวหันไปส่งยิ้มให้กับรัศมีพร้อมกับยกมือไหว้อีกฝ่ายเมื่อประเมินภายนอกแล้วว่าผู้หญิงที่เพื่อนแนะนำอายุอานามน่าจะมากกว่าตน


" อาภาค่ะ  ให้คนเอาล้อรถไปปะให้เรียบร้อยแล้วนะคะแต่ถ้าจะให้ดี แนะนำว่าให้แวะศูนย์ยางแล้วเปลี่ยนสักหน่อยก็ดีนะคะ "  อาภาบอกกับเจ้าของรถที่เพื่อนฝากให้เป็นธุระจัดการกับล้อที่แฟ่บแบนไว้เมื่อคืนวาน


" ขอบคุณมากค่ะ น้องภา ค่าใช้จ่ายเท่าไหร่คะ " รัศมีเอ่ยบอกขอบคุณเด็กสาวพร้อมกับถามถึงค่าปะยางของรถเธอ


" คนแถวนี้ไม่แล้งน้ำใจนะคะ แค่นี้ไม่ต้องเอาเงินฟาดหัวหรอกมั้ง " อรอุมาแขวะเสียงขุ่น


" อร  ทำไมพูดอย่างนั้นกับพี่เขาหล่ะ " อาภาเอ่ยตำหนิเพื่อนที่ทำหน้าไม่พอใจบูดบึ้งรวดเร็วเปลี่ยนไปจากเมื่อครู่  " ขอโทษแทนอรด้วยนะคะ ค่าปะยางไม่ต้องหรอกค่ะที่บ้านเป็นอู่ซ่อมรถเลยให้คนที่บ้านมาเอาไปทำให้ "


" ไม่เป็นไรจ๊ะ พี่ไม่ถือเพราะไม่ใช่พวกชอบเอาเงินฟาดใส่ใครอยู่แล้ว  แค่พี่รู้สึกเกรงใจน่ะค่ะ " รัศมีตอบอาภาแต่เหมือนตั้งใจกระแทกเหน็บย้อนใส่อีกคนมากกว่า 


" แล้วนี่พี่รัศมีจะเดินทางไปไหนคะ มาเที่ยวรึเปล่า "


" พี่มาทำงานค่ะจะไปโรงแรมxxxxxxx ที่จองไว้แต่เจ้านี่ดันมารั่วซะก่อนเมื่อคืน " รัศมีเปิดยิ้มบอกแก่สาวน้อยที่ดูจะเฟรนด์ลี่มากกว่าคนที่เธอไปอาศัยนอนค้างมาด้วยหนึ่งคืนนั่น


" มิน่าหล่ะ อรถึงพาไปค้างที่บ้านด้วย ขับออกจากนี่ก็อีกไกลใช่เล่นนะคะ  แต่พี่รัศมีนี่โชคดีนะคะขนาดภากว่าจะได้ไปเที่ยวบ้านอรก็ตั้งหลายเดือนหลังจากรู้จักกันส่วนเรื่องไปแวะนอนค้างนี่นับครั้งได้เลยมั้งคะ " อาภาเล่าออกมาให้รัศมีเก็บเกี่ยวข้อมูลไว้ในใจ (....อืม  สองพี่น้องโลกส่วนตัวสูง รักสงบเกลียดการแบ่งชั้นเหยียดคน....) สมองหญิงสาววัยมีไฟทำงานประมวลคุณลักษณะเพิ่มเติมจากคำบอกเล่าที่ช่วยยืนยันความคิดอันถูกต้องหมาดๆนั่น


" พูดมากน่ะภา  เดี๋ยวอรไปรอในร้านนะ " อรอุมาทำเสียงเข้มใส่เพื่อนสาว  " นี่ก็สายมากแล้ว ล้อก็หายแบนแล้วก็รีบๆเดินทางได้แล้ว " อรอุมาพูดเหมือนไล่อีกฝ่ายก่อนจะเดินลิ่วๆไปทางร้านกาแฟสดของเพื่อนตัวเองไม่สนใจว่าคนที่ตัวเองพูดถ้อยคำไม่ดีออกไปให้จะรู้สึกอย่างไร


" เดี๋ยวสิ อร  อรอุมา " อาภาตะโกนรั้งเรียกเพื่อนแต่ดูเพื่อนเธอจะไปกินรังต่อรังแตนที่ไหนมาถึงได้จ้ำอ้าวเดินหนีไปไม่เหลียวหลังอย่างนี้ " เอ่อ...ภาขอโทษแทนอรอีกครั้งนะคะปกติเขาไม่เคยเป็นแบบนี้กับใคร  สงสัยคงโดนพี่อินว่ามาแน่ๆเลยถึงได้เป็นข้าวบูดอย่างนี้ "


" ช่างเถอะค่ะน้องภา  ยังไงพี่ก็ขอบคุณอีกครั้งนะคะเรื่องรถที่ช่วยจัดการให้  ไว้วันหน้าพี่จะแวะมาอุดหนุนที่ร้านนะคะเพราะคงต้องทำงานอยู่ที่นี่หลายเดือน " รัศมีปรับน้ำเสียงให้ดูปกติทั้งๆที่ข้างในทั้งโกรธและเสียใจกับคำพูดของอรอุมาแต่เธอก็รู้สาเหตุที่อีกฝ่ายแสดงกับเธออย่างนั้น


" ยินดีค่ะ แต่ถ้าพี่จะนั่งดื่มกาแฟพร้อมกับนั่งคิดหรือทำงานไปด้วยร้านของอรน่าจะเหมาะกว่าร้านของภานะคะ "


" อรเค้ามีร้านกาแฟด้วยเหรอจ๊ะ " รัศมีรีบย้อนถามเอากับแม่สาวอัธยาศัยดีทันที


" มีค่ะ " 


" งั้นพี่ขอเบอร์ของน้องภาไว้ได้ไหมคะ เผื่อว่าพี่อยากไปร้านกาแฟของอรจะได้โทรมาถามเส้นทาง "


" ยินดีค่ะ " อาภาบอกพร้อมกับยื่นนามบัตรส่วนตัวออกจากกระเป๋าตังค์ของตนยื่นให้หญิงสาวที่เธอต้องต้อนรับขับสู้แทนเพื่อนและยังยืนส่งอีกฝ่ายที่ขึ้นรถสีหวานคันน้อยขับออกไปจากปั้มน้ำมัน









" ปากรู้รสเหรออร  อารมณ์บูดเน่ามันทำให้สภาวะรับรสของลิ้นทำงานไม่สมบูรณ์นะ " อาภาทิ้งตัวนั่งตรงข้ามมองหน้าเพื่อนอย่างจับผิดหลังจากกลับเข้ามาในร้านกาแฟของตัวเอง

" เขาไปแล้วเหรอ "

" ไปพูดไล่เขาแบบนั้นใครเขาจะอ้อยอิ่งรอให้ไล่ซ้ำหล่ะ  ภาไม่เข้าใจเลยทำไมอรต้องพูดไม่ดีกับพี่คนนั้นอย่างนั้นด้วย "




*************************************************************************************



" ขอบคุณนะคะสำหรับที่พักและกาแฟ "  เมื่ออรอุมาแจ้งว่ารถของเธอได้รับการจัดการเรียบร้อยและพร้อมจะไปส่งเธอหลังจากนั่งคุยกันพักใหญ่รัศมีก็เอ่ยคำขอบคุณแก่สองพี่น้องเจ้าของบ้าน

" ไม่เป็นไรค่ะ ยินดีที่ได้ช่วยค่ะ " อินทราเอ่ยตอบอย่างจริงใจแต่ความรู้สึกจริงใจที่มอบให้มันมอดลงแทบจะทันทีเมื่ออีกคนหยิบยื่นบางสิ่งออกมาจากกระเป๋าที่ฝ่ายนั้นสะพายอยู่

" อย่าว่ากันนะคะอิน  พี่รู้สึกเกรงใจน่ะถ้าพี่ไปนอนพักที่โรงแรมที่อื่นพี่ก็ต้องจ่ายเหมือนกัน "

" งั้นคุณก็เก็บไว้ไปจ่ายให้กับโรงแรมพวกนั้นละกัน  ส่วนที่นี่ไม่ต้องเพราะไม่ใช่โรงแรมและก็ไม่คิดจะต้อนรับใครอีกโดยเฉพาะคุณ " อรอุมาชักน้ำเสียงใส่หญิงสาวที่ยื่นเงินให้พี่สาวเธอ

" อร อย่าเสียมารยาท " อินทราปรามน้องสาวพลางมองเงินในมือของผู้หญิงตรงหน้า " เก็บไว้เถอะค่ะคุณรัศมี  ถ้าคุณอยากจ่ายก็เอาเงินนั่นไปทำบุญที่ไหนก็ได้ละกันค่ะ ขอตัวนะคะ "

" รีบไปส่งคุณเขาซะแล้วอย่าทำหรือพูดอะไรเหมือนเมื่อกี๊นะ ถ้าว่าคนอื่นแล้วอรทำซะเองอรก็ไม่ต่างอะไรจากคนเหล่านั้น  เข้าใจนะ " อินทราบอกกับน้องสาวก่อนจะเดินเข้าบ้านไปโดยไม่มองให้รัศมีรู้สึกผิดพลาดที่แสดงน้ำใจของตนเองด้วยวิธีการนี้

" เชิญค่ะ " น้ำเสียงแข็งๆจากอรอุมาเอ่ยออกมาพร้อมกับพาตัวเองไปนั่งหลังพวงมาลัยรอแขกสาวแปลกหน้าที่เผลอกระทำความไม่พอใจให้ออกมา



*************************************************************************************




" ฟังๆดูมันก็น่าโมโหนะแต่ภาว่าพี่เขาคงไม่ตั้งใจและไม่คิดอย่างนั้นหรอก  น่าจะเข้าใจไปคนละความรู้สึกกันนะเพียงแต่สิ่งที่สื่อมามันทำให้แปลได้อย่างนั้นกับพี่อินและอรน่ะ "  อาภาคิดและออกความเห็นอย่างเป็นกลางเพราะเธอมองไม่เห็นอาการดูถูกเหยียดหยามจากดวงตาของผู้หญิงที่ชื่อรัศมีนั่นแม้แต่น้อยจากที่ได้คุยกันมาเมื่อครู่


" ไม่หรอกภา  แม่นั่นน่าจะเคยตัวกับการใช้เงินซื้ออะไรต่อมิอะไรแม้แต่ศักดิ์ศรีของคนด้วยกันมากกว่า "


" แต่ภาว่าไม่ใช่แน่นอน "


" ดูภามั่นใจความคิดตัวเองจัง  เจอะรัศมีเสน่ห์โปรยปรายรึไง "


" ใช่ที่ไหนกันหล่ะ ดวงตาของพี่เค้าต่างหากที่ทำให้ภาเชื่ออย่างนั้น  ภาว่าพี่เขาเสียใจนะแต่คงไม่รู้จะอธิบายยังไงมากกว่าน่ะ  อ้อ  อีกเรื่องนะภาว่าพี่เค้าไม่ปลอดภัยแน่เลย "


" ไม่ปลอดภัยอะไร " อรอุมาชะงักแก้วกาแฟที่ตัวเองกำลังยกดื่มพลางย้อนถามกลับทันที


" ยางรถที่เอาไปป่ะน่ะ  เด็กที่อู่พี่วัฒน์บอกว่าไม่ใช่รอยยางรั่วทั่วไป  ยางมีรอยโดนกรีดแบบกะระยะเวลา " อาภาเล่าตามที่ได้รู้มาจากช่างในอู่ซ่อมรถของพี่ชาย


" กรีดแบบกะระยะ  มันทำได้ด้วยเหรอ "


" ภาก็ถามเหมือนอรนั่นแหล่ะ แต่ช่างทุกคนในร้านที่ดูร่องรอยบอกเสียงเดียวกัน เขาว่ามีหลายเทคนิคที่พวกกะจะปล้นรถหรือตบทรัพย์เอามาใช้กันและไอ้รอยที่เห็นจากยางของรถคันนั้นก็เป็นอีกเทคนิคหนึ่งในนั้น "


" งั้นเหรอ    อืม...เดี๋ยวอรไปร้านเลยดีกว่าสายมากแล้ว  ขอบใจนะที่เป็นธุระให้เมื่อวาน  ไปหล่ะ "


" เอ้า!  อะไรอ่ะ  ไหนว่าจะช่วยภาชิมเค้กสูตรใหม่ที่ภาทำไง   ยายอ๊รรรร " อาภาลุกยืนยกมือเท้าสะเอวตะโกนไล่หลังถามเพื่อนสาวที่ยกมือยกไม้โบกลาโดยไม่หันหลังกลับมารีบผลุนผลันออกจากร้านไป 







อรอุมาควบกระบะไม่ลดเข็มไมล์ของความเร็วบนหน้าปัดแต่ก็ไม่ลืมถึงความปลอดภัยของตัวเองเพราะความเร็วที่ว่าจะถูกปรับลดทันทีที่ถนนบางช่วงไม่คล่องตัว  สายตามองไปด้านหน้าผ่านกระจกใสของรถตนเองหาเจ้าเต่าสีชมพูมุกหวานๆที่คิดว่าน่าจะขับตามเจอได้ไม่ยากเย็นเท่าไหร่  แต่เธอก็ขับกวดมาได้สักระยะแล้วแต่ยังไม่เจอะเจอเจ้ารถคันน้อยสีสะดุดตานั่นสักที


" อิน  เช็ครายการอุบัติเหตุเส้นทางเข้าตัวเมืองให้อรทีสิ " อรอุมาตัดสินใจกดเบอร์หาพี่สาวให้ช่วย หญิงสาวเปิดลำโพงคุยเพื่อไม่ให้พะวงกับการขับรถและค้นหารถเป้าหมาย


" มีใครเป็นอะไรอร แล้วนี่อยู่ที่ไหน "


" อย่าเพิ่งถามเหอะ เช็คให้อรก่อนว่ามีเหตุอะไรไหมเอาตั้งแต่ช่วงสามสิบถึงสี่สิบนาทีก่อนหน้านี้จนถึงตอนนี้นะ " อรอุมาเร่งในสิ่งที่ตนต้องการรู้กับพี่สาวเธอมากกว่าจะอยากให้ซักถามอะไรเอาตอนนี้  เพราะหากช่างที่ร้านของพี่ชายอาภาบอกเป็นเรื่องจริงแน่นอนว่ารัศมีกำลังโดนตามแน่นอน  โจรบนท้องถนนสมัยนี้น่ากลัวกว่าที่คิดที่สำคัญคนใจหยาบเหล่านั้นมักรอคอยเวลาตกเหยื่อได้เสมอ 

ถ้าเป็นการกรีดล้อยางแบบกะระยะเวลานั่นแสดงว่าอีกคนโดนตามมาได้ระยะหนึ่งแล้ว  ความร้อนใจเกิดขึ้นในตัวเองอย่างบอกไม่ถูกว่าทำไมต้องรู้สึกอะไรแบบนี้กับผู้หญิงคนนั้นทั้งที่เมื่อเช้ารู้สึกโกรธเคืองมากมายที่อีกฝ่ายทำเหมือนเอาเงินฟาดหัวเธอกับพี่สาวอย่างนั้น


" อร  อร  ฟังอยู่ไหม " อินทรารีบกรอกเสียงถามเมื่อเห็นน้องสาวตัวเองที่เงียบไป


" อ๊ะ....ฟังอยู่ "


" เช็คให้แล้ว  ไม่มีนะ  เกิดอะไรขึ้นบอกอินก่อนได้ไหม  อินเป็นห่วง " อินทราซักถามด้วยความรู้สึกห่วงใย


" อรไม่เป็นอะไร  แต่กับใครอีกคนอรไม่แน่ใจขอตามดูให้ชัวร์ก่อน แค่นี้นะอิน " อรอุมาตัดการติดต่อลงทันทีฝ่าเท้ายังคงเหยียบคันเร่งพร้อมๆกับสายตาที่มองไปข้างหน้าอย่างค้นหาและระวัง


" เดี๋ยวสิอร  เอ้อ...ไอ้ใครอีกคนนี่มันใครกันหล่ะ " อินทรามองโทรศัพท์ในมือพลางเปรยบ่นออกมาอย่างสงสัย  ใครกันที่ทำให้น้องสาวของเธอต้องตามดูเพื่อความปลอดภัยจากอะไรสักอย่างแบบนั้น

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น