web stats

ข่าว

 


Sparkle_s3 (แฟนฟิค) - บทที่ 22 Demons

โพสต์โดย: anhann วันที่: 09 มีนาคม 2018 เวลา 23:04:59 อ่าน: 313


บทที่ 22 Demons







"จับตัวมาให้ได้  อย่าต้องให้ฉันลงมือเอง" 

แทยอนเหลือบตาขึ้นจากซุปมันฝรั่งเมื่อได้ยินเสียงสั่งงานของยุนอาซึ่งนั่งหั่นสเต็กชุ่มเลือดอยู่ตรงหน้าเธอ  เสือตัวใหญ่คุยกับลูกน้องผ่านบลูทูธด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ขณะเรานั่งกินมื้อเที่ยงอยู่ด้วยกันกับคริสตัลที่กำลังเคี้ยวสมองแกะอยู่เต็มปาก  ฝาแฝดนั่งอยู่บนเก้าอี้ของพวกเขา  พยายามกินซุปข้นไก่ด้วยตัวเอง  เรื่องพวกนี้เป็นเหตุการณ์ปกติของบ้านเรา  ยกเว้นเธออยากจะรู้ว่ายุนอาจะทำยังไงต่อไป  จะให้เธอร่วมทำงานด้วยอีกหรือเปล่า

ยุนอาถอดบลูทูธออกจากหู  วางใส่มือคริสตัลที่แบรับมันอย่างรู้ใจ  แล้วเขาก็เอามันใส่กระเป๋าเสื้อสูทที่พาดอยู่บนพนักเก้าอี้ให้คุณที่ปรึกษาแทนที่จะบ่ายเบี่ยงให้ยุนอาทำเอง  ไม่แปลก  เวลากับเธอ  เขาก็ทำแบบนี้

"คุณแท  ไม่ต้อง  ไปนั่งพักเถอะค่ะ"  คริสตัลร้องห้ามเมื่อเห็นเธอจะช่วยเก็บจานชามที่เรากินกันเสร็จแล้ว  เขามาแย่งเธอไปหมด  แล้วเดินตามยุนอาที่เดินเก็บของเข้าไปในครัวเล็กๆ ของเราก่อนแล้ว 

แทยอนคิดจะเดินตามพวกเขาไป  แต่ก็เปลี่ยนใจอยู่กับลูกๆ ดีกว่า  เพราะสองคนนั่นก็คงไม่ให้เธอทำอะไรหรอก  เข้าไปก็คงจะเกะกะกันเปล่าๆ พวกเขาตัวใหญ่กันทั้งคู่  แล้วมันไม่ได้มีอะไรให้ล้างสักเท่าไหร่  เผื่อว่ายุนอาอยากมีเรื่องคุยกับคริสตัลสองคนจะได้ไม่ต้องเกรงใจเธอ  อีกอย่างเธอจะได้ว่างทำอย่างอื่นด้วย

ครูซกับแคลร์ผลัดกันดื่มนมจากอกเธอเสร็จแล้วก็นอนเล่นอยู่ข้างๆ บนเตียงด้วยกัน  ระหว่างนั้นเธอก็เช็กโทรศัพท์ของตัวเอง  ตรวจดูอีเมลของซอฮยอนที่ส่งมาให้แล้วตามคาด  หูเธอได้ยินเสียงเบาๆ ดังมาจากทางครัว  แต่เธอพยายามไม่สนใจ  เธอรู้ดีอยู่แล้วว่ามันเสียงอะไร  พวกเขามีอะไรกันในนั้นออกจะบ่อย  และใช่ว่าเธอไม่เคยทำ 

เธอยังเห็นภาพตัวเองโดนจับขึ้นนั่งบนเคาน์เตอร์  เชิดใบหน้าไปด้านหลัง  ครางกระเส่าพร้อมกับขยุ้มเส้นผมสีดำของคนที่ซุกหน้าอยู่ตรงหว่างขา  มือใหญ่ๆ สวยๆ จับสองขาเธอแยกออกจากกันจนกว้าง  เปิดทางให้ลิ้นช่ำชองกับนิ้วเรียวยาวเข้าไปปรนเปรอตัวเธอได้สะดวกขึ้น  คริสตัลชอบที่จะดูแลเธอก่อน  แต่ก็เหมือนเขานำทางให้ตัวเองเพื่อที่จะได้เข้าไปในตัวเธอได้สะดวกขึ้น  เขารู้ว่าวิธีทำให้เรามีความสุขด้วยกันได้โดยไม่ทรมานเธอมากนัก  เพราะเขาตัวใหญ่  อะไรๆ ก็ใหญ่ตามตัวเขาไปหมด  จริงๆ แล้วเขาไม่ชอบใช้เจลหล่อลื่น  เขาบอกว่ามันเหนอะหนะ  เหนียวมือ  น่ารำคาญ  หากเพราะเป็นห่วงเธอ  เลยต้องพยายามใช้  แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ต้องใช้มันกับยุนอา  เธอไม่เคยเห็นพวกเขาใช้  แน่ละ  พวกเขาตัวใหญ่เหมือนกันนี่ 

แล้วเธอจะไปคิดเรื่องนี้ให้ได้อะไร  เธอชักเกลียดตัวเองเวลาท้องมากขึ้นทุกที  อารมณ์เธอขึ้นๆ ลงๆ จนหลายครั้งก็นึกรำคาญตัวเอง  คริสตัลทนเธอได้ยังไง  ยุนอายังเบื่อเธอเลย  เธอดูสายตาเฉยชานั้นออก

"คริส!"

แทยอนขมวดคิ้ว  ตาจ้องนิ่งกับตัวอักษรของอีเมลในโทรศัพท์มือถือ  แต่อ่านมันไม่รู้เรื่องสักตัว  เสียงยุนอาร้องดังออกมาแบบนี้  ไม่ผิดแน่นอน  พวกเขากำลังช่วยกันย่อยอาหารเที่ยง  ปกติเธอก็ไม่เคยสนใจ  ทว่าวันนี้คงไม่ปกติ  เธอเหลือบตามองเด็กๆ  แคลร์กับครูซหลับไปแล้ว  ง่ายจริงเด็กๆ

หัวใจเธอเต้นรัวอยู่ในอก  เธอรู้ตัวดีว่าตัวเองเป็นอะไร  เธอต้องการปลดปล่อย  ลืมไปเลยว่าตัวเองก็เครียดไม่น้อยกว่ายุนอาหลังจากรู้เรื่องนั้นมาด้วยกัน  นึกไปแล้วก็ยิ่งเคืองใจ  เธอน่าจะทำอะไรได้มากกว่าแค่นั่งดูอยู่แบบนี้  แต่เธอไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะทำอะไรได้

กลิ่นเซ็กซ์รุนแรงลอยออกมาจากห้องครัวปะปนกับกลิ่นเครื่องปรุงอาหารบางอย่าง  เธอไม่รู้ตัวว่าขาตัวเองพามาไกลถึงขนาดนี้จนกระทั่งเห็นแผ่นหลังแข็งแรงของคริสตัลและสองขาเรียวยาวของยุนอาที่คล้องเอวเขาอยู่  สองมือที่เกาะต้นคอและต้นแขน  คริสตัลไม่เห็นเธอ  แต่ยุนอาเห็น  นัยน์ตาสีฟ้าวาวเรืองน่ากลัวเหมือนเสือโมโห  เธอเห็นเขี้ยวใหญ่ตรงมุมปากแดงๆ นั่นด้วย  มันมีเลือดติดอยู่นิดหน่อย  หากแทนที่จะไล่เธอออกไป  ไม่ให้เข้าไปขัดจังหวะระหว่างที่พวกเขากำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันอยู่แบบนั้น  นิ้วยาวของนางเสือโคร่งเผือกกลับกระดิกเรียกเธอให้เข้าไปใกล้ๆ  พอเธอบ้าจี้เดินเข้าไปจริงๆ  มือผอมๆ ก็จับคางเธอเชิดขึ้นและชะโงกมาจูบเธอแรงจนเขี้ยวข่วนปากเธอ  หากเสียงครางสุขสมของคนจูบกลับทำให้เธอเมินความเจ็บตรงนั้นไปและปล่อยให้อีกฝ่ายดูดกินเลือดเธอจากบาดแผลจนหนำใจ  กว่าจะรู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป  เธอก็มาอยู่ตรงกลางระหว่างพวกเขา  นั่งอยู่บนตักยุนอาซึ่งยังอยู่บนเคาน์เตอร์  กางเกงชั้นในไปกองอยู่บนพื้นครัว  มีหัวคริสตัลมุดอยู่ใต้กระโปรง  ทรวงอกกลายเป็นเครื่องบริหารมือของเจ้าของตักที่จัดแจงถกเสื้อสเวตเตอร์ของเธอขึ้นจนเห็นอะไรเกือบหมดทุกอย่าง

"เธอชอบแบบนี้สินะ  จะได้แฟร์ๆ หน่อยใช่ไหม"  ยุนอากระซิบเบาๆ  พร้อมกับขยี้หัวนมแทยอนจนร้องหวีดอยู่ในปากคริสตัลขณะที่เขากำลังเตรียมจะสอดตัวเองเข้าไปในร่างของคนตัวเล็ก  แทยอนร้องเฮือกจนผู้ชายของเธอต้องหยุดรอให้เธอปรับตัว  ยุนอาจูบขมับกับลำคอเธอปลอบขวัญ

"ไหวหรือเปล่า  ถ้าไม่ก็ --"

"คุณช่วยฉันด้วยสิ"  แทยอนร้องขอ  วางมือบนมือยุนอาที่แนบอยู่กับเต้านมข้างหนึ่งของเธอ  มือนั้นจึงขยับพร้อมกับปลายนิ้วที่เขี่ยไล้คลึงไปตามหัวนม  เธอส่งเสียงครางและร่างใหญ่โตที่ยืนค้ำหัวเราสองคนอยู่ก็เริ่มเคลื่อนไหว 

คริสตัลไม่ว่าอะไรที่โดนเธอข่วนจนเยิน  เขายื่นหน้าข้ามเธอไปจูบยุนอาระหว่างเอาใจเธอไปพร้อมกัน  เสียงพวกเขาแลกเปลี่ยนน้ำลายกันช่วยกระตุ้นให้เธอยิ่งมีอารมณ์  แล้วเธอก็ถึงสวรรค์  เหนื่อยหอบอยู่กับอกอุ่น  ไม่สนใจว่าเขาจะพ่นพิษใส่เธอจนเลอะเทอะ  ก่อนที่เขาจะอุ้มเธอมานอนบนเตียงของเรา  ยุนอาเอาเด็กๆ ไปนอนเตียงพวกเขาแล้วเรียบร้อย  แล้วจึงตามขึ้นมาช่วยคริสตัลกวนใจเธอ  เธอเกือบจะลุกหนีไปตอนได้ยินพวกเขาพูดเรื่องประตูหลัง  กลัวว่าพวกเขาจะเล่นเซ็กซ์พิสดารกัน  แต่ปรากฏว่ามันเป็นเรื่องอื่น  พวกเขาคุยเรื่องอื่นกัน  และทำกับเธอด้วยวิธีปกติ  แล้วก็มีแค่คริสตัลที่สอดใส่เธอ  ยุนอาแค่ใช้มือช่วยกระตุ้น  พ่อหนุ่มน้อยตัวใหญ่นอนหันหลังให้พวกเธอทันทีที่เขาปล่อยกระสุนจนหมดแม็กซ์  รอยเล็บ  รอยเขี้ยวข่วนเต็มตัวเขาจนแดงเถือกไปหมด  แต่มันก็ค่อยๆ จางหายไปจนไม่มีเหลือ  เขากลับมางดงามไร้ที่ติเหมือนเดิม

"เธอไม่เป็นไรนะ"  เสียงยุนอาถาม  เรียกให้เธอหันไปหา  แทยอนมองตาสีฟ้า  พลางส่ายหน้าเบาๆ 

"จุกตามปกติ"  เธอพูด  ลูบท้องน้อยเบาๆ  ยุนอามองตามมือเธอ

"ไม่เป็นไรหรอก  เด็กมีรกห่อหุ้มอยู่  แต่ถ้าเธอรู้สึกไม่ดีก็บอกละกัน"

แทยอนพยักหน้า  มองอีกฝ่ายด้วยสายตาขอบคุณเมื่อยุนอาช่วยห่มผ้าให้  ก่อนขยับไปสวมเสื้อเชิ้ตของตัวเอง  แล้วไปหอมแก้มคริสตัล

"คุณจะไปไหน"  เธอร้องถามอย่างไม่สบายใจ  เมื่อยุนอาทำเหมือนจะไม่กลับมานอน  แต่แล้วก็โล่งใจได้เพราะคุณที่ปรึกษาทำไม้ทำมือกับโทรศัพท์มือถือบอกให้เธอรู้ว่า  แค่จะไปโทรศัพท์เท่านั้น  เธอจึงเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองมาเช็กดูบ้าง  คราวนี้สามารถอ่านอีเมลของซอฮยอนได้แล้ว  ที่แท้เธอก็ต้องการมันนั่นเอง

แทยอนสะดุ้งนิดหน่อย  ตอนคริสตัลพลิกตัวมารั้งตัวเธอเข้าไปกอด  เธอปล่อยให้เขากอด  พลางอ่านอีเมลไปด้วย  ยุนอาเดินกลับมา  เธอก็อ่านมันเสร็จพอดี

"ฉันหาตัวคนที่ลอบยิงเธอวันนั้นได้แล้วละ"  ยุนอาพูด  ยิ้มมุมปาก  นัยน์ตาวาว  แต่ไม่น่ากลัวแบบที่แทยอนเคยเห็น  อาจเพราะเธอแน่ใจแล้วว่า  เจ้าของมันอ่อนโยนกับเธอเสมอ 

"ฉันก็มีข่าวจะบอกคุณเหมือนกัน"  แทยอนพูด  พลางลูบแผ่นหลังคริสตัลที่งึมงำพูดอะไรสักอย่างเหมือนละเมอไปด้วย  เขายังชอบอ้อนเธอเหมือนเด็กทั้งที่เวลาแบบนั้นไม่เห็นจะเด็กเลยสักนิด

"ต้องมีอะไรไปแลกด้วยไหมคะ"  ยุนอาถาม  ยื่นหน้ามาใกล้กันจนปลายจมูกจะชนกับแทยอน  คุณที่ปรึกษาเลิกคิ้ว  แปลกใจกับแก้มแดงๆ ของคนตัวเล็กที่ตนยังไม่ทันแตะต้อง  แต่พอเหลือบมองไปอีกด้าน  เธอก็ยิ้มอย่างเข้าใจ  "อา  ท่าทางจะไม่ต้องแล้วสินะ"

"คุณ  เอาเขาไปทีได้ไหม  ฉัน --"

"ตามสบายเถอะ  แทยอน  ฉันยืมนี่ก่อนก็แล้วกันนะ  เดี๋ยวคืนให้"

แทยอนจะร้องห้าม  จะคว้าโทรศัพท์มือถือตัวเองคืนมา  แต่คริสตัลก็กดเธอไว้แนบกับที่นอน  สอดตัวเข้ามาในตัวเธอจนลึก  แล้วเขาก็เริ่มขยับแรงขึ้น...แรงขึ้น  จากนั้นเธอก็คิดอะไรไม่ออกอีกต่อไปแล้ว

"เบาๆ คริส  เดี๋ยวไอรีนเจ็บ" 

เสียงหยอกเย้าของยุนอาดังมาเข้าหู  ฉุดให้แทยอนปรือตาขึ้นมอง  และเห็นยิ้มเจ้าเล่ห์บนริมฝีปากแดงๆ ของเจ้าเสือตัวร้าย  พวกนี้ทำงานกันเป็นทีมจริงๆ ด้วย  --  ผัวเฮงซวยทั้งสองคนของเธอ!

..............................................

สเตฟานี่ปัดมือที่มาสะกิดไหล่ออก  เพราะเธอกำลังเมามันกับจูบที่ไม่ได้รสชาติดีเท่าไหร่  แต่พอแก้ขัดได้  เธอไม่ใส่ใจเสียงอึกทึกจากเพลงแร็ปที่เธอไม่รู้จักคนร้อง  ไม่สนใจว่าตอนนี้เธอยืนอยู่ในตรอกแคบๆ ข้างห้องน้ำด้านนอกที่โคตรจะโสโครกของคลับที่พวกเงินในกระเป๋าไม่ค่อยมีแต่อยากกินเหล้าและแอ้มสาวชอบมากัน  ถึงเธอจะชอบคลับหรูหราของคริสตัลมากกว่าก็เถอะ  แต่แล้วเธอก็ร้องโวยอย่างหงุดหงิดเมื่อผู้หญิงที่เธอกำลังจะได้เป็นเหยื่อถูกจิกหัวออกไปด้วยมือข้างเดียวกันกับที่สะกิดไหล่เธอนั่นละ

"ไปให้พ้น!"  เสียงนี้กระตุกให้นัยน์ตาสีเขียวของเธอกลอกไปมาอย่างเบื่อหน่าย  แทบทุกครั้งที่เธอเจอพี่สาวคนนี้ต้องเกิดเรื่องแบบนี้เสมอ

"เธอเอาไม่เลือกเลยนะ  สเตฟ"  เม็บว่า  นัยน์ตาสีทองมองน้องสาวอย่างตำหนิ  "เธอนัดฉันมาดูเธอทำแบบนี้หรือไง"

"แหม  นิดหน่อยเอง  ระหว่างรอ"  สเตฟานี่แก้ตัว  มองรอบตัวเม็บด้วยสายตาแปลกใจ  "ผัวไปไหนล่ะ  ปล่อยออกมาได้ยังไง"

"เลี้ยงลูก"  เม็บตอบหน้าตาเฉย  "ฉันมีเวลาชั่วโมงเดียว  มีอะไรก็ว่ามา"

"เธอบอกเจสสิก้าไปหมดแล้วเหรอ" 

"ก็ต้องบอก"

สเตฟานี่เลิกคิ้ว  ไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ  "แล้วบอกไหม  ที่มานี่"

"บอก"  เม็บพูด  กลอกตากับยิ้มล้อเลียนของน้อง  "พูดเรื่องของเธอมาดีกว่า  สเตฟานี่  อย่ายุ่งเรื่องฉัน"

"สมหวังแล้วก็ถีบหัวส่งเลยนะ"  สเตฟานี่พูด  และยกมือยอมแพ้เมื่อตาสีทองเกรี้ยวกราดมองมา

"เธอหาไตมาให้แม่ฉันได้แล้วใช่ไหม"  เม็บถามอย่างมีความหวัง  แต่สีหน้าของน้องสาวร่วมบิดาก็ทำให้เธอซึมลงไปทันที  สเตฟานี่เอื้อมมือมาบีบไหล่เธอเบาๆ  เธอพยักหน้าเข้าใจ  พยายามสะกดน้ำตาเอาไว้

"จริงๆ เธอแค่กัดทีเดียว --"

"ไม่  แม่ฉันไม่ต้องการเป็นแบบเรา"   

สเตฟานี่เข้าใจ  ถึงจะไม่พอใจ  "เอางี้  ไปลองดูพวกผู้หญิงที่คริสตัลช่วยมาดีไหม  เผื่อจะมีสักอันที่เข้ากับแม่เธอได้"

"ไม่ดีมั้ง  พวกเขาจะว่าเอา  แล้วอีกอย่าง --"

"ฉันจะลองตรวจให้"

เม็บตกใจกับเสียงนี้  เธอเงยหน้าขึ้นและเกร็งตัวอย่างระวังเมื่อเห็นยุนอา  แต่ที่ขนลุกซู่ขนาดนี้เพราะเด็กหนุ่มตัวสูงที่ยืนอยู่เล่นโทรศัพท์อยู่ข้างคุณหมอของเธอหรือคุณที่ปรึกษาของสมิธนั่นแหละ 

"ฉันเรียกพวกเขามาเอง"  สเตฟานี่บอก  ยกมือขึ้นเหมือนนักเรียน  เม็บขมวดคิ้วมองน้องร่วมบิดา  ระอาใจกับการทำอะไรไม่ปรึกษาของน้องคนนี้  สเตฟานี่เป็นแบบนี้มาตลอดไม่เคยเปลี่ยนตั้งแต่รู้จักกันจนสนิทกัน

"แต่มีข้อแม้อย่างหนึ่ง"  ยุนอาพูดขึ้น  สเตฟานี่ส่ายหน้า  รู้ล่วงหน้าอยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้  ไม่มีอะไรที่ยุนอาจะทำให้ฟรีๆ อยู่แล้ว

"พูดมาเลยดีกว่า"  เธอพูด  เม็บยื่นมือมาบิดเนื้อที่แขนเธอจนต้องสะบัดหนี  มีพี่สาวนี่มันแย่จริงๆ เลย! 

"เธอรู้ดี  สเตฟานี่  ว่าฉันต้องการอะไร"

"แล้วทำไมฉันต้องทำ  มันไม่ได้เกี่ยวกับฉัน"

"งั้นหรือ"

สเตฟานี่ขบฟัน  จ้องตาสีฟ้าเจ้าเล่ห์ของยุนอาอย่างโกรธเคือง  แต่ที่จริงเธอน่าจะโกรธตัวเองมากกว่าที่ดันรักพี่รักน้องมากเกินไป   

"ก็ได้  ฉันจะไปลากคอมันมาให้"

"ไม่ใช่คนนั้น  อีกคนหนึ่ง"

"ใครอีก..."

"ซาบีน"

"ลูกสาวลอร์ดควิลล์"  คริสตัลช่วยเสริมราวกับกลัวว่าสเตฟานี่จะลืมชื่อหมาป่าสาวผู้นั้นไป  "ฉันเห็นเด็กที่แท้งไปนั่นด้วยนะ  น่าสงสารมาก"

"หุบปากนะ  คริสตัล!"  สเตฟานี่หันไปตวาดใส่เด็กหนุ่มตัวสูงที่ยิ้มเย้ยหยันเธอก่อนที่เขาจะโดนยุนอาไล่ไปนั่งเล่นเกมมือถือคนเดียว  เธอหันไปมองเม็บอย่างร้อนรน  พลางส่ายหน้าให้กับสายตาผิดหวังของพี่สาว

ฉันไม่ได้ตั้งใจ...เธอพยายามจะบอกพี่ต่างมารดา  เรื่องที่เกิดขึ้นนั่นมันนานมาแล้ว  เธอไม่ทันคิด  เธอแค่อยากแก้แค้น...เม็บถอนหายใจ  ยกมือกุมขมับตัวเอง  เธอจะอ้าปากพูดอะไรอีก  แต่เม็บเอ่ยขัดขึ้นมา

"คุณอย่าเอาเรื่องมาโยงกันแบบนี้สิคะ  มันไม่ยุติธรรมนะ คุณหมอ"

ยุนอายิ้มให้เม็บ  อ่อนโยนแตกต่างจากที่ทำกับสเตฟานี่มาก  "ฉันแค่จะเตือนความจำเขาเฉยๆ ค่ะ  จริงๆ แล้วไม่มีข้อแลกเปลี่ยนอะไรหรอก  ฉันจะตรวจให้อยู่แล้ว  เป็นบริการพิเศษสำหรับว่าที่นายหญิง"

"ว่าที่นายหญิง?"  สเตฟานี่หูกระดิก  อารมณ์เปลี่ยนทันที  แต่ก็รีบทำท่ารูดซิปปากเมื่อเม็บตวัดสายตาไปจ้องอย่างเอาเรื่อง 

"ที่จริง  ฉันแค่จะมาฝากข่าวบอกทิฟฟานี่ว่า  ฉันจะขอรับตัวครูฝึกของเขาไปหนึ่งคน  และตอนนี้อาจจะได้ตัวแล้ว"

"แทยอนล่ะสิ" 

ยุนอากระตุกยิ้มมุมปากตอบรับคำทำนายของสเตฟานี่  แทยอนช่วยให้เธอจับตัวคนร้ายได้ง่ายดายเหลือเกิน  ดังนั้น  เธอจึงต้องสมนาคุณรางวัลใหญ่ให้อย่างเต็มที่  หวังว่าไอรีนคงไม่โกรธเธอกับคริสตัลหรอกนะ

"จะไม่คิดคืนแทยอนมาให้พวกฉันจริงๆ ใช่ไหม"  สเตฟานี่ถามกับยุนอา  แต่คนที่มองมาไม่ได้มีแค่ยุนอาคนเดียว  ตาสองสีของคริสตัลด้วย

"แทยอนเป็นสมิธแล้ว  เป็นของฉัน  เสียใจด้วยนะ"  คริสตัลตอบ  ลุกขึ้นยืนตัวสูงราวกับจะข่มขู่ให้คนพูดหุบปากไปเสีย  สเตฟานี่เหลือบมองยุนอา  ทางนั้นก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากไปกว่า  ยื่นมือไปจับมือเจ้ายักษ์เอาไว้  และพูดอะไรกันเบาๆ ที่พวกเธอไม่ได้ยิน  ก่อนที่ยุนอาจะหันมาพูดกับเธอ

"เอาไว้ฉันจะถามแทยอนให้  แต่ไม่รับประกันเรื่องคำตอบนะ"

สเตฟานี่จำใจยอมรับ  ที่จริงเธอก็ไม่ได้หวังอะไรอยู่แล้ว  แลนดอนขาดคนที่ไว้ใจได้  กำลังอยู่ในช่วงวิกฤตหนัก  แต่ก็ไม่ใช่ความผิดของแทยอน  แถมแทยอนยังช่วยดึงให้สมิธมาช่วยพวกเธอด้วย  เม็บอีกคน  ทั้งที่ทั้งสองไม่จำเป็นต้องห่วงใยแลนดอนแล้วก็ได้

"แต่ถึงเขาจะไม่กลับไป  เขาก็ช่วยพวกเธออยู่แล้วนะ"  ยุนอาพูด  เธอเห็นอีเมลของแทยอนที่คุยกับซอฮยอนจนหมดแล้ว  และไม่คิดจะห้ามไม่ให้แทยอนทำแบบนั้นด้วย  มันไม่ได้เสียหายอะไร  มันเป็นเรื่องดีด้วยซ้ำ

สเตฟานี่พยักหน้าเข้าใจ  แล้วหันไปพูดกับเม็บ  "กลับได้แล้วละ  เดี๋ยวสามีจะถามหา"

เม็บทำหน้าเอือมน้อง  แล้วดึงตัวสเตฟานี่มากอด  ตบหลังเบาๆ     

"ไม่ต้องมาทำเห็นใจฉันหรอกน่า  เป็นโสดน่ะดีจะตาย"

"รอให้เธอชอบใครสักคนจริงๆ ก่อนแล้วกัน"  เม็บพูด  ลูบศีรษะน้องสาวอย่างรักใคร่  "ฝากดูฟานี่ด้วยละ"

"กล้าพูดนะ  ทั้งที่แย่งแฟนน้องไปเนี่ย"  สเตฟานี่แขวะ  หยิกแก้มพี่สาวที่ทำหน้าบูดใส่เธอ  "เอาไปเถอะ  ดูแลให้ดีแล้วกัน  ฟานี่น่ะมันมีคนดูแลดีอยู่แล้ว  ไม่ต้องห่วงหรอก  ห่วงฉันนี่ละ  ถูกแล้ว"

"ซาบีนไง"

"คริส  อย่าสิ"  ยุนอาปราม  จิกต้นคอเขาเบาๆ  เขาก็ยิ้มเป็นเด็กๆ แล้วมองนู่นมองนี่ไปเรื่อยเปื่อย 

"อ้อ  ยุนอา  มีอีกอย่างที่ฉันต้องบอกคุณ"  สเตฟานี่พูดขึ้นอย่างนึกขึ้นได้  ยุนอากับคริสตัลหันมาสนใจเธอ  เม็บก็ด้วย  "บลัดมูนที่จะถึงนี้  พวกรอสส์จะทำพิธีอะไรสักอย่าง  ฉันว่าพวกคุณระวังตัวไว้หน่อยก็ดี  พวกคุณคงไม่เป็นไร  แต่พวกลูกน้องน่ะ"

"ถ้าไม่มีพิธี  มันก็จบ"  เม็บพูดง่ายๆ  สเตฟานี่ยิ้มอย่างรู้ทัน  ขณะที่ยุนอากับคริสตัลทำหน้าตาฉงนใจ  ไม่เคยเห็นพี่สะใภ้เป็นแบบนี้มาก่อน

"ยังไงก็แล้วแต่  อย่าทำร้ายของสวยๆ งามๆ ล่ะ  ได้ข่าวว่าบ้านนั้นลูกสาวสวยมากด้วยใช่ไหม  คริสตัล"  สเตฟานี่ทิ้งระเบิดดังตูม  แล้วผลุบหายไปทันที  เร็วเกินกว่าใครจะรั้งตัวไว้ได้  คริสตัลจะตามไปก็เกรงใจสายตาน่ากลัวของคุณภรรยาที่เล็บคมเริ่มจะฝังลงไปในเนื้อตรงต้นคอเขาแล้ว

"เอ่อ  กลับกันเลย  ดีไหมคะ"  เม็บชวนเกร็งๆ  ทำเป็นไม่เห็นคอเสื้อเปื้อนสีแดงของคริสตัล  เธอโล่งใจแทนเขาที่ยุนอายอมปล่อยต้นคอเขา  และหันไปเดินนำหน้าพวกเธอกลับบ้านแทน

"อย่าไปทำแบบนี้กับเจนะฮะ  เม็บ  เจน่ะบอบบางกว่าผมเยอะ"

เธอยิ้มให้คริสตัล  รู้สึกกลัวเขาน้อยลง  ความจริงเขาก็ไม่เคยทำท่าดุดันใส่เธอหรอก  เธอแค่รู้กิตติศัพท์เขามาจากหลายๆ คน  และเห็นจากที่เขาทำกับสเตฟานี่กับทิฟฟานี่  เขาไม่ค่อยอ่อนโยนกับสองคนนี้เท่าไหร่  หรือเพราะพวกนั้นเป็นอัลฟา  แต่ยุนอาก็เป็นอัลฟา  --  ไม่  ยุนอาเป็นข้อยกเว้น

"เดี๋ยว!" 

อยู่ๆ ยุนอาก็เอ่ยห้ามพร้อมกับเอาแขนกั้นไม่ให้เม็บเข้าไปใกล้รถตู้ของสมิธที่จอดรออยู่  เม็บขมวดคิ้ว  แปลกใจ  เพราะเธอก็รู้สึกเหมือนกันว่าแจ็คคนขับรถซึ่งเจสสิก้าให้มาส่งเธอและอยู่เป็นเพื่อนไม่ได้อยู่ในรถแล้ว

ความจริงเขาอยู่  แต่ว่า...

"เขาตายแล้ว"  คริสตัลบอก  หลังจากเปิดประตูรถด้านคนขับและพบหมาป่าหนุ่มนั่งฟุบอยู่กับพวงมาลัยรถ  แม้จะไม่มีกลิ่นเลือด  แต่ก็ไม่มีเสียงการเต้นของหัวใจ  ไม่มีเสียงหายใจ 

ยุนอาดันเม็บไปอยู่ด้านหลัง  เดินเข้ามาสำรวจศพเอง  เธอใช้ถุงมือและห้ามไม่ให้คริสตัลแตะต้องแจ็ค  เพียงไม่กี่นาทีเธอก็สรุปสาเหตุการตายพร้อมกับสาธิตให้อีกสองคนดู  "คอหัก"

"มือจับประตูพังด้วยค่ะ"  เม็บชี้ให้ยุนอากับคริสตัลดู  แต่เพียงแค่ชี้  ไม่ได้แตะมัน  ทั้งสองมองตามเธอและเห็นพ้องด้วย  "ที่นี่ไม่มีกล้องวงจรปิดซะด้วยสิ"

"แต่ในรถคันนี้มีกล้อง"  ยุนอาบอก  พยักหน้าให้คริสตัลจัดการไปเอามันออกมา  เธอดึงถุงมือออกและล้วงโทรศัพท์มือถือขึ้นมาสั่งงานกับลูกน้อง  เสร็จแล้วจึงหันมาพยักหน้าเรียกให้คริสตัลซึ่งได้กล้องมาแล้วกับเม็บไปขึ้นรถคันของเธอที่จอดอยู่ห่างจากตรงนี้ไปสองช่วงตึก

"คุณคิดว่าใครทำคะ"  เม็บถามเมื่อเข้ามานั่งในเบาะหลังจากัวร์

"ฉันไม่อยากปรักปรำใคร  เอาไว้ดูกล้องพร้อมกันจะดีกว่า"  ยุนอาพูด  ออกรถไปด้วยความเร็ว  หากหางตายังมองคริสตัลจัดการกับกล้องด้วยเครื่องมือที่เขาพกติดตัวมาด้วยเสมอ  อย่างน้อยก็ต้องมีไขควงสักอัน

"คงไม่ใช่คนของแลนดอนนะ"  เม็บพูด  ฟังเหมือนการอธิษฐานมากกว่า  อย่างไรเสีย  เธอก็ไม่อยากให้สมิธกับแลนดอนเป็นปฏิปักษ์กัน  และหวังว่าคงไม่มีใครโง่พอจะทำอะไรโง่ๆ อย่างตั้งตัวเป็นศัตรูกับสมิธ

"คริส  เปิดเลยสิ"  ยุนอาบอกเมื่อเห็นคริสตัลทำท่าลังเล  เธอหันไปมองว่าเขามีปัญหาอะไร  แล้วเขาก็เลือกมากระซิบเบาๆ ข้างหูเธอแทน

"มีปัญหาอะไรหรือคะ  กล้องเปิดไม่ได้หรือ"  เม็บถาม  สงสัยกับท่าทางของสองคนในเบาะหน้า  เป็นไปตามคาด  ยุนอาบอกให้รอดูพร้อมกับเจสสิก้าที่บ้าน  เธอยินยอมแม้จะขัดแย้งอยู่ในใจ  นั่นเพราะเธอก็ไม่กล้าจะดูมันตอนนี้เหมือนกัน

ลางสังหรณ์ของเธอไม่ค่อยพลาดเสียด้วยสิ



.................


จองหนังสือได้ที่นี่จ้า...https://goo.gl/forms/70LWpfyjXcx1grD42

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

11 มีนาคม 2018 เวลา 20:29:28
ตอนนี้กับคิดว่าคนที่มีปัญหา มากสุดคือ ทิฟฟานี่แฮะ หวังว่า คงไม่พลิกขนาดที่ว่า ทิฟฟานี่ไปสู่ด้านมืด ส่วนสเตฟานี่ ตรงๆดี  แต่ใครคือคนที่ทำ ทิฟฟานี่/แพทริค?

10 มีนาคม 2018 เวลา 14:22:07
น้องเล็กจ่าฝูงแลนดอน ออกจะน่าสงสารอยู่นะ รึว่ามันน่ากลัวที่สุดหว่า

10 มีนาคม 2018 เวลา 08:00:51
ฟานี่ตัวปัญหารึป่าว :01:
แสดงความคิดเห็น