รักสุดช๊อค!!...ผีหรือคน ตอนที่ 25
โพสต์โดย:
อินท์สีเลือด
วันที่: 15 สิงหาคม 2017 เวลา 21:32:22
อ่าน: 186
|
" คนบ้าเอ้ย....ใครใช้ให้มาเมานอกบ้านคนเดียวกันนะ "
ผู้กองสาวนึกขอบคุณพิเชษฐ์ที่นึกถึงหล่อนและไปดึงตัวให้มาช่วยงานแบบเฉพาะกิจในวันนี้ หัวใจมนทิราสะท้านไปหมดเมื่อนึกภาพว่าหากทีมสืบของรุ่นพี่ไม่ทำงานเร็ว หากอีกคนต้องตกเป็นเหยื่อค้ากามของกลุ่มคนร้ายหากเป็นเช่นนั้นเธอจะทำอย่างไร แต่ไม่ใช่เรื่องน่ายินดีแน่เพียงแค่คิดหัวใจก็ตกไปกองอยู่แทบเท้าตัวเอง รู้สึกห่วงคนที่เดินไปห้องน้ำมากมาย เนื้อตัวสั่นเทาไปด้วยความโกรธกับภาพผู้ชายตรงหน้าที่อริศราปล่อยให้เข้าคอยประคองตัวเองที่เดินเดินเซไปมาตรงไปส่งยังห้องน้ำของลูกค้า หญิงสาวกำมือตนเองแน่นสะกดอารมณ์ตนเองเพื่อไม่ให้เสียแผนที่วางกันไว้หล่อนจะตะครุบผู้ร้ายพร้อมหลักฐานให้ดิ้นไม่หลุด
มนทิราลุกเดินตามไปแบบเนียนๆทั้งๆที่อยากจะเข้าไปกระชากเด็กเสิร์ฟมาซัดแล้วจับยัดเข้าตารางไปเลยแต่ก็ทำไม่ได้เพราะความผิดยังไม่เต็มรูปร่างและหากทำแผนล่มกว่าจะตามกันได้อีกครั้งคงนานและคงจะมีผู้หญิงอีกมากที่ต้องตกเป็นเหยื่อของพวกมัน มนทิราทำตัวเหมือนลูกค้าเป็นปกติหากแต่ดวงตาแข็งกร้าวน่ากลัวยามจ้องไปยังด้านหน้าที่อริศราเดินอยู่ในใจนึกต่อว่าต่อขานเด็กสาวอื้ออึงไปหมดแต่สติของหน้าที่ยังเต็มเปี่ยมไม่หลุดให้วอกแวก เป้าหมายที่ต้องการลงโทษด้วยการจับใส่กุญแจมือแล้วถีบเข้ากรงขังลืมไปเลยทำหน้าไม่พอใจเมื่อรู้สึกว่าหล่อนมาทำให้เสียแผนที่จะส่งสินค้าต้องยืดเยื้อเวลาออกไป
" อ้าว น้อง พี่จะเข้าห้องน้ำทำไมเอาป้ายมากั้นหล่ะ " มนทิราทำเสียงโวยวายให้เด็กหนุ่มรีบเอาป้ายกำลังทำความสะอาดที่หยิบออกมาวางยกหนีห่างหน้าประตูทันที
" ขอโทษครับ เชิญครับพี่ " แม้จะไม่พอใจแต่ก็ต้องยอมถอยให้ก่อนเพราะหากลูกค้าเอาเรื่องหรือโวยวายมากกว่านี้แหล่งหากินให้สบายการจับจ่ายของตนอาจหดหายไปอีกที่
เพราะตามมาติดๆอริศราที่ถูกปล่อยจากช่วยพยุงตัวจากคนด้านนอกที่คาดว่าคงจะยืนรอเหยื่อไม่ไปไหนแน่จึงยังยืนโงนเงนคลำทางให้ไปถึงตัวห้องน้ำ มนทิราตรงดิ่งเข้าฉุดร่างสาวหมวยให้หายเข้าไปในห้องน้ำห้องริมสุดด้านในเอามือปิดปากคนเมาที่เตรียมจะแหกปากร้องไว้ไม่ให้ส่งเสียง
" ชู่ส์!...เงียบ ๆนะ อิ๋ว " เสียงกระซิบสั่งข้างหูทำให้คนเมาแทบหายเมาเพราะจำเสียงของคนที่ลากตัวเธอเข้ามาได้ขึ้นใจ
" มน..ทิ...รา...." อริศราที่แม้จะเมาแต่สติก็ยังเหลือพอเอ่ยเสียงเรียกคนที่กำลังทำให้ตนเองเสียศูนย์ของหัวใจจนต้องพึ่งอะไรที่จะลบๆไปได้บ้าง มองใบหน้าสวยที่เกือบชิดหน้าตนเองอย่างตะลึง หัวใจเริ่มสั่นไม่ใช่เพราะฤทธิ์ของน้ำหวานดีกรีต่ำแต่แรงสำหรับคนคออ่อนอย่างเธอแต่สั่นเพราะกลิ่นตัวหอมๆของคนที่ฉุดตัวเองเข้ามายืนแนบชิดในห้องน้ำแคบๆนี่ต่างหาก
" ใช่ ฉันเอง เธอยังมีสติใช่ไหม" คำถามแผ่วเสียงเหมือนกลัวใครได้ยินเอ่ยถามชิดใบหูให้อริศราพยักหน้าเบาๆแทนการส่งเสียงตอบเพราะลมหายใจของผู้กองสาวที่เป่ารดข้างใบหูมันตรึงให้พูดไม่ออก
" อย่าเสียงดังและฟังฉันให้ดีๆ " แม้จะอยากต่อว่าแต่เวลามีน้อยและเป้าหมายกำลังเริ่มลงมือมนทิราจึงจำเป็นที่ต้องขอความร่วมมือจากแม่สาวตาหยีเล็กให้ช่วยแผนการของทีมเฉพาะกิจวันนี้
" อะไรนะ...." อริศราเกือบสร่างตัวชาทันทีที่รู้ว่าตนเองเกือบตกไปเป็นสินค้าทางอารมณ์ให้แก่เด็กเสิร์ฟที่บริการโต๊ะเธออยู่หลังจากผู้กองสาวอธิบายเร็วให้รู้ตัว
" ทำเมาและหลับคาโต๊ะไปเลยนะ ให้เชื่อฉันแล้วเธอจะปลอดภัย "
" แต่......อิ๋วกลัว...." เพราะไม่เคยตกในสถานการณ์เช่นนี้ความรู้สึกหวาดกลัวจึงก่อในใจและหวาดหวั่นจนไม่แน่ใจว่าจะร่วมมือกับอีกคนได้ มนทิราถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เพราะหากชักช้าเป้าหมายอาจไหวตัวและทุกอย่างจะจบเกมส์ด้วยการคว้าน้ำเหลว หญิงสาวเลื่อนใบหน้าทาบริมฝีปากกดจูบรวดเร็วจนสาวหมวยเบิกตาหยีกว้างก่อนตอบรับสัมผัสที่ไม่คิดว่าจะได้อย่างยินดีที่สุดกระทั่งเรียวปากสวยของมนทิราผละออกให้รู้สึกเสียดาย
" กำลังใจนะและถ้าเชื่อฟังเมียดีๆ......เดี๋ยวมีชุดใหญ่ " คำกระซิบข้างหูดั่งความฝันให้ยืนค้างไม่ไหวติงแต่เจ้าตัวที่บอกจะตบรางวัลผลุบหายออกไปจากห้องแคบเสียแล้ว ( กำลังใจแบบนี้ อิ๋ว...เชื่อทุกอย่างเลยคร้าาา )
เป็นไปตามที่คาดการณ์เมื่อมนทิราเปิดประตูห้องน้ำออกไปก็เจอะเด็กเสิร์ฟยืนรีๆรอๆไม่ไกลจากหน้าประตู หล่อนแกล้งไม่สนใจแต่มือกดส่งข้อความให้สัญญาณกับทีมเพื่อเตรียมตัวพร้อมกับเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะไม่ให้ผิดสังเกต ฝ่ายอริศราที่ได้กำลังใจเป็นจูบหวานๆก็รีบเรียกสติตนเองให้กลับมาและพยายามทำเป็นเมาเหมือนตอนเดินเข้ามาเมื่อเดินออกไปหลังจากผู้กองสาวออกไปสักพัก ความเมามันหายไปเกือบครึ่งแทนที่ด้วยความกลัวแต่ข่มใจให้สู้เพื่อรางวัลใหญ่ที่ทิ้งท้ายไว้จากคนที่ใจต้องการเหลือเกินนั่น เด็กเสิร์ฟยิ้มกระหยิ่มหารู้ไม่ว่าอีกไม่นานจะได้นอนยาวในคุกและอาจโดนอะไรเป็นของแถมด้วยริอาจแตะใครที่ไม่สมควรแตะ
" ไหวไหมครับพี่ "
" หวายยยย... " อริศราตอบแบบคนเมาเต็มที่ยิ่งทำให้อีกฝ่ายชะล่าใจและนำหญิงสาวกลับโต๊ะ ก่อนจะถึงโต๊ะตัวเองหมวยสาวแกล้งเมาก็มองเห็นมนทิรานั่งส่งสายตานิ่งๆมาให้ อยากส่งยิ้มให้แต่กลัวงานของผู้กองสาวจะเสียเลยเดินผ่านไปนั่งดื่มต่อก่อนจะทำเป็นฟุบหลับอย่างที่มนทิราสั่งไว้
" พี่ครับ...พี่ครับ "
" อือ....จะนอน "
" พี่ครับ..." รอยยิ้มชั่วร้ายเปิดออกทันทีเมื่อลองเรียกลูกค้าคออ่อนแต่ริฉายเดี่ยวหลายรอบเพื่อเช็คความมั่นใจว่าจะไม่ตื่นมาโวยวายตอนลูกค้าพิเศษมาพาตัวออกจากร้าน
Kr : ไฮยีน่าวิ่งแล้ว
ข้อความส่งไปยังโทรศัพท์ทุกเครื่องของทีมสืบจากหน่วยกองปราบปรามให้เจ้าหน้าที่ที่แฝงตัวนั่งอยู่เตรียมพร้อมกับการปฏิบัติการจับกุมกลุ่มคนร้ายกลุ่มนี้ มนทิรานั่งมองอย่างสงบนิ่งแต่จิตใจรุ่มร้อนไปหมดทั้งเกรงอริศราจะกลัวจนทำแผนล่มและอาจพลาดจนหมวยสาวต้องเจอะกับอะไรที่น่ากลัวมากกว่านี้ เมื่อเด็กหนุ่มในคราบบริกรของร้านส่งซิกให้อีกเป้าหมายลุกออกจากโต๊ะที่นั่งอยู่ไปยังโต๊ะของหญิงสาวอย่างใจเย็น
ไม่นานอริศราก็ถูกชายร่างใหญ่พาออกจากร้านหลังชายคนนั้นสั่งเคลียร์บิลซึ่งหมวยสาวรู้ตัวตลอดเวลาแม้จะขยะแขยงพวกผู้ชายใจนรกเหล่านี้แต่เธอต้องจำยอมทำเป็นเมาหลับไม่รู้เรื่องต่อไป กลิ่นฉุนกึกของหัวน้ำหอมจากชายร่างใหญ่ชวนจะอ้วกไหนยังจะมือหยาบสากที่ตะปบจับเข้าที่หน้าอกของเธอยามประคองพาเดินออกไปจากร้านก็ยิ่งให้อยากวิ่งหนีไปให้พ้นๆ ทุกการเคลื่อนไหวของกลุ่มไฮยีน่ากำลังตกอยู่ภายใต้การควบคุมของกลุ่มกองปราบที่ต่างขยับไหวและแบ่งแยกหน้าที่รอสัญญาณเข้าจับกุมจากหัวหน้าทีม
" เอ้า นี่ค่าสินค้าของแก รายนี้น่ารักถูกใจชั้นมาก " เสียงของชายหื่นที่จับตัวอริศราใส่ในรถของเขายืนคุยและส่งเงินให้เด็กเสิร์ฟตามราคาที่ตกลงกันไว้
( โถ...เชิญกองคำชมมึงไว้ตรงนั้นเหอะ..ไอ้ชั่ว ) อริศราที่ยังทำเป็นหลับแต่หูได้ยินทุกคำสนทนาให้ก่นด่าในใจ
" ขอบคุณครับ ขอให้สนุกทั้งคืนนะเฮีย " เด็กหนุ่มยื่นมือรับเงินก่อนอวยพรให้ลูกค้าขาประจำพลางมองเหยื่อที่วันนี้ฟลุ๊คได้มาง่ายๆโดยไม่ต้องออกแรงมากเหมือนทุกครั้ง " ขอบคุณนะครับพี่ ที่ให้ทิปก้อนใหญ่กับผม "
( เออ....เดี๋ยวมึงได้ก้อนโตกว่านี้แน่ แต่ไม่ใช่ทิปนะไอ้เลวจะถีบแม่งให้เต็มตีนกูเลย ) สาวหมวยเข่นเขี้ยวในอกกับถ้อยคำของสองคนนอกรถที่เธอนั่งหลับตบตาอยู่
Ek : บุก.........
สัญญาณพร้อมคำสั่งที่สั่งออกไปให้เจ้าหน้าที่ลุยได้เพราะเพียงเท่านี้หลักฐานที่ได้ก็ครบพอที่จะเอาผิดได้หลายกระทงด้วยมีหลักฐานและผู้เสียหายอีกหลายคนที่แจ้งความเอาไว้ก่อนหน้านี้ รถกระบะสามคันรีบขับเข้าดักกั้นทางหนีของรถคันที่จอดอยู่ตรงลานจอดรถของผับอย่างรวดเร็ว ทำให้สองคนที่กำลังจะร่ำลาแยกทางหลังจากซื้อขายกันเป็นที่เรียบร้อยให้รีบวิ่งหนีกันไปคนละทาง อริศราลืมตาแทบจะทันทีพร้อมกับวิ่งออกจากรถหวังจะตามเจ้าคนหื่นที่กำลังวิ่งหนีไปเพื่อขอคืนแต่กลับถูกมือหนึ่งคว้าตัวเอาไว้
" เฮ้ย....." อริศราตกใจที่ถูกดึงตัวอย่างแรงแต่พอเห็นเป็นมนทิราอาการตกใจก็หายไปเหลือเพียงความต้องการเอาคืนทั้งเด็กเสิร์ฟและไอ้หื่นที่มองเธอเป็นสินค้าซื้อขายได้นั่น
" จะวิ่งไปไหน อิ๋ว " มนทิราที่วิ่งลงจากรถรีบคว้าตัวอริศราไว้เมื่อเห็นอีกคนจะวิ่งไปทางเดียวกับคนร้าย
" ไปเอาคืนสิ ไอ้บ้านั้นมันจับหน้าอกอิ๋ว "
" ไม่ต้อง!!... เดี๋ยวฉันเอาคืนให้เธอเอง " เสียงขุ่นแกมเหี้ยมผิดปกติเอ่ยออกมาพร้อมหน้าตาที่ไม่น่าเข้าใกล้สักนิดเพราะสายตาที่กร้าวแข็งของมนทิราพร้อมจะฆ่าคนได้เลยเวลานี้ ( หน้าอกเธอ ฉันคนเดียวที่จับได้ )
แก๊งค์ไฮยีน่าโดนรวบได้หมดและถือเป็นผลงานชิ้นโบว์แดงของกองปราบปรามเพราะพอจับสองคนนั่นได้ตำรวจก็ขยายผลและตามตะครุบพวกที่เหลือได้ครบทั้งแก๊งค์ภายในคืนนั้น หลังจากที่ผ่านการแถลงข่าวการจับกุมและกว่าจะเสร็จเรื่องทั้งหมดก็เกือบสว่างเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องกับคดีนี้ถึงจะได้แยกย้ายไปพักผ่อน มีแค่บางคนเท่านั้นที่ต้องอยู่ต่อ
" ขอบใจนะมน ที่มาช่วย " พิเชษฐ์ สารวัตรหนุ่มรูปงามที่สุดของกองปราบปรามบอกกับหญิงสาวพร้อมกับอมยิ้มขำตลอดเมื่อเห็นตำรวจสาวรุ่นน้อง
" ยินดีเสมอค่ะพี่เชษฐ์ แล้วเมื่อไหร่จะเลิกขำมนสักทีหล่ะ " มนทิราเปิดรอยยิ้มชวนมองก่อนหันไปมองยังแม่หมวยสาวที่ยืนหน้าบึ้งข้างรถกระบะของตนไกลๆนั่น
" ไม่รู้สิ คงขำไปอีกหลายวันมั้ง รีบไปเถอะตาเขียวแล้วนั่นน่ะ " เขาบอกเมื่อมองตามสายตารุ่นน้องตัวเอง
" ค่ะ ขอบคุณนะพี่เชษฐ์ ถ้าไม่ได้ร่วมงานครั้งนี้กับพี่ มนอาจต้องเสียใจอีกครั้ง "
" อืม แล้วก็ไม่ต้องรีบกลับก็ได้นะ พี่โทรไปบอกผู้กำกับให้แล้วท่านเลยบอกให้มนพักเวรวันนี้ "
" รีบสิ มนอยากนอนเต็มแก่แล้ว "
" อยากนอนแน่เร้ออออ " พิเชษฐ์กระเซ้าให้ผู้กองสาวชี้หน้าเขาก่อนจะโบกมือร่ำลาและเดินตรงไปยังรถที่คนขับยืนรอคอยบริการส่งถึงที่และอาจส่งถึงไหนต่อก็ได้แล้วแต่รุ่นน้องเขาจะให้พาไป
( ก็นอนอ่ะนะแต่จะนอนหลับหรือนอนตาตื่นอันนี้ก็...ไม่รู้สินะ ) มนทิราพูดกับตัวเองพลางขำเมื่อย้อนนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่ลานจอดรถของผับนั่น
หนึ่งคนซื้อกับหนึ่งคนขายโดนรวบตัวอย่างไม่ยากเย็นเพราะกลุ่มตำรวจนอกเครื่องแบบสกัดไว้ทุกทางพร้อมกันผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องให้ออกห่างบริเวณและเคลียร์พื้นที่รอไว้แล้ว พื้นที่จับกุมจึงมีเพียงแค่เจ้าหน้าที่ชุดปฏิบัติการเท่านั้นสองคนร้ายโดนใส่กุญแจมือทันทีที่โดนจับได้
" เอาผู้ต้องหาขึ้นรถเลยดาบ หมวดอยู่เคลียร์ที่นี่และเชิญเจ้าของร้านให้ตามไปสอบปากคำเพิ่มด้วยนะ " สารวัตรที่เป็นหัวหน้าทีมเอ่ยสั่งลูกทีมตนเอง
" เดี๋ยวค่ะ...พี่เชษฐ์ "
" ว่าไงมน "
" ทุกคนคะ เห็นแก่มนนิดหนึ่งช่วยทำเป็นตาบอดสักห้านาทีได้ไหมคะ " คำขอร้องของผู้กองสาวที่เอ่ยออกมาบอกความหมายที่เข้าใจได้ทันทีว่างานนี้มีนอกรอบแน่
" ว่าไง " หัวหน้าทีมหันไปถามทุกคนที่ต่างรู้จักกับผู้กองสาวที่ถูกดึงมาร่วมปฏิบัติการครั้งนี้กันทุกคนอย่างขอความเห็น
" เชิญครับผู้กอง " เป็นนายดาบนอกเครื่องแบบสองนายที่บอกออกมาก่อนผลักสองผู้ต้องหาที่พวกเขาควบคุมตัวอยู่ไปยืนทำหน้าเลิกลั่กต่อหน้าตำรวจสาวพร้อมๆกับเจ้าหน้าที่ทุกคนหันหลังให้อย่างเต็มใจอย่างไม่ต้องพูดกันให้มากความและยืนล้อมเป็นวงกว้างกันความผิดพลาดที่อาจถูกฟ้องกลับภายหลังได้
" อั๊ก..!!!...โอ๊ยยย...อย่าทำผม...อย่า...อ๊ากกกก.. " เสียงร้องอย่างโหยหวนดังขึ้นมาให้เหล่านายตำรวจสะดุ้งเสียวแทนเหลือบมองก็เห็นเจ้าหนุ่มเด็กเสิร์ฟล้มลงไปคุดคู้กายกับพื้นด้วยพร้อมกับสีหน้าที่แสนเจ็บปวด ไม่ต้องบอกก็ตอบได้ว่าอาจสูญพันธ์เอาง่ายๆให้ผู้ต้องหาที่เป็นผู้ซื้อถึงกับตาเหลือกพยายามถอยเท้าหนีแต่โดนตำรวจสาวดึงคอเสื้อกระชากตัวเอาไว้
" อย่านะ..ถ้าทำผม.....ผมฟ้องพวกคุณทั้งโรงพักแน่ " ชายหื่นที่ถูกจับกุมโวยวายขู่ใส่หน้าตำรวจสาว
" ฟ้องเหรอ....งั้นก่อนฟ้องก็เอาที่ทำไว้ไปก่อนละกัน "
พลั่ก!!...ตั่บ!!!.....อ๊ากกกกกสส.....
" พยานไม่มี หลักฐานไหนจะฟ้องฉันได้ อย่าโกรธฉันเลยนะหากใช้การไม่ได้เพราะแกดันคิดจะกินสามีของฉันก่อนเอง ช่วยไม่ได้ " เสียงที่ก้มบอกร่างที่ลงไปกองให้รู้ความผิดที่ให้อภัยไม่ได้
มนทิราเตะเข้าที่ลำตัวของไอ้หื่นบ้ากามอีกครั้งส่งท้ายการขอคืนโทษฐานที่จับหน้าอกของใครที่ยืนใบ้กินความสยองแล่นขึ้นหัวในความโหดของผู้กองคนสวยที่ซัดหนักจัดเต็มในการเอาคืนข้างต่อหน้าตนเองก่อนสองนายดาบจะช่วยพยุงสองผู้ต้องหาลากขึ้นรถไปหลังเสร็จสิ้นการสำเร็จโทษศาลเตี้ยคดีจับอกจากผู้กองสาวเป็นที่เรียบร้อย
( สามี...สามี.... มนทิรา พูดถึงเธอแบบนั้นต่อหน้าทุกคนอีกด้วย.... ) อริศรามองไปยังผู้กองสาวที่ยืนมองตามสองผู้ต้องหาผู้โชคร้ายกับเหล่าเพื่อนตำรวจของมนทิราที่พากันมองเธอเป็นตาเดียวจนรู้สึกอายสุดๆในชีวิตแต่เป็นความอายที่เธอเต็มใจและเต็มใจที่สุด
|
Rating: This article has not been rated yet.
|
|
ความคิดเห็น
|