ตอนที่ 9 อวิกาเดินลงบันไดมาก็พบเข้ากับใครบางคนที่ยืนดักรออยู่ หญิงสาวแกล้งเมินหน้าไปทางอื่นก่อนจะทำเป็นเดินผ่านเหมือนมองไม่เห็น
“เดี๋ยวสิเพชร”
อาศิราเอ่ยเรียกคนที่กำลังจะเดินเลยเขาไปก่อนจะก้าวไปยืนอยู่เบื้องหน้าน้องสาวของตัวเองเพื่อกันไม่ให้อีกคนเดินหนี
“คุยกับพี่ก่อน”
น้ำเสียงทีฟังดูเศร้าบวกกับหน้าตาเหมือนกับคนไม่ได้นอนทำให้อวิกาอดที่จะสงสารคนตรงหน้าไม่ได้แต่หญิงสาวก็ต้องทำเป็นใจแข็งเพื่อให้พี่ชายของเธอรู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาได้ทำมันผิดมากมายขนาดไหน
“เพชรโกรธพี่เหรอ”
“เปล่าค่ะ”
“พี่ขอโทษ”
อวิกาเงยหน้าขึ้นมองคนพูดก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ
“พี่ศิราไม่ได้ทำผิดต่อเพชรจะมาขอโทษทำไมคะ”
“แต่พี่ทำให้เพชรโกรธ”
“เพชรไม่ได้โกรธค่ะ”
“แต่เพชรไม่พูดกับพี่แถมยังหลบหน้าอีกจะให้พี่คิดยังไง”
ชายหนุ่มยิ่งใส่อารมณ์ในการพูดมากขึ้นเมื่อนึกถึงการกระทำของคนตรงหน้าสิ่งนั้นมันทำให้เขาถึงกับไม่เป็นอันทำอะไรจนในที่สุดต้องตัดสินใจมาดักพบอีกคนแบบนี้
“เพชรแค่อยากให้พี่ศิราได้มีเวลาคิด”
อวิกาเอ่ยขึ้นพร้อมกับเอื้อมไปจับมือพี่ชายของเธอเอาไว้
“รู้มั้ยคะว่าพี่ชายของเพชรเมื่อก่อนเป็นคนน่ารักขนาดไหน”
“พี่…”
“ไม่ต้องรีบนะคะ เพชรรอได้ขอแค่ได้พี่ชายคนเดิมกลับมาก็พอ”
คนพูดยิ้มออกมามาน้อยๆก่อนจะเดินจากไปส่วนคนฟังก็ได้แต่ยืนนิ่งพร้อมกับขบคิดในสิ่งที่ได้ยิน เพียงไม่นานอาศิราก็รู้สึกใจหายเมื่อนึกย้อนกลับไปถึงสิ่งที่ตัวเองได้ทำมันดูโหดร้ายมากจริงๆ มากซะจนไม่น่าแปลกใจเลยที่จะทำให้อวิกามองเขาด้วยสายตาแบบนั้น
ตกเย็นอวิกาขับรถเข้ามาจอดก่อนจะก้าวเดินเข้าไปในบ้านด้วยความแปลกใจกับภาพที่เห็นเมื่อตอนนี้ที่หน้าบ้านมีใครบางคนยืนยิ้มพร้อมกับโบกมือให้กับเธออยู่
“กลับมาแล้วเหรอ”
หญิงสาวได้แต่พยักหน้ารับก่อนจะยกมือไปแตะหน้าผากของคนตรงหน้าอย่างนึกห่วง
“ไม่สบายหรือเปล่าคะ”
“ยัยบ๊องส์พี่ของเธอแข็งแรงจะตาย”
อาศิราปัดมือของน้องสาวออกก่อนจะแบ่งกล้ามโชว์ความแข็งแรง
“เป็นไงพอได้มั้ย”
“ก็พอได้นะคะแต่เพชรว่าพี่ศิราไปนอนพักก่อนมั้ยเดี๋ยวเพชรไปเอายามาให้”
“พี่ไม่ได้เป็นอะไร มาๆขึ้นไปอาบน้ำก่อนวันนี้พี่เข้าครัวเอง รับรองไม่ผิดหวัง”
คนพูดดันตัวน้องสาวที่ยังอยู่ในสภาพมึนๆงงๆให้ขึ้นไปบนห้องก่อนจะส่งยิ้มตามหลังให้จนอีกคนลับสายตาไปอย่างอารมณ์ดี
อวิกามองไปบนโต๊ะอาหารที่มีแต่ของชอบของเธอเต็มไปหมดท่าทางงานนี้อาศิรากำลังลงทุนเต็มที่ถึงได้ยอมเข้าครัวด้วยด้วยเอง
“น่าทานทั้งนั้นเลยนะคะ”
คนทำยิ้มกว้างทันทีที่ได้รับคำชมจากน้องสาวจากนั้นจึงเอื้อมมือไปตักกุ้งตัวโตไปวางที่จานของคนพูด
“มีคนเคยบอกว่าชอบอาหารที่พี่ทำที่สุดวันนี้เลยจัดหนักให้เลย”
อวิกาทำหน้าครุ่นคิดอยู่นานก่อนที่จะยิ้มออกมาเมื่อสามารถแกล้งให้พี่ชายหน้าจ๋อยได้
“ขอบคุณนะคะ”
อาศิราเงยหน้าขึ้นมองน้องสาวช่างแกล้งก่อนจะเอื้อมมือไปขยี้ที่หัวอีกคนเพื่อเอาคืน
“โอ๊ย…พี่ศิราเบาๆสิคะ”
“ก็เพชรแกล้งพี่ก่อน”
“ไม่ได้แกล้งค่ะแต่ตอนเพชรพูดมันนานจนลืมไปแล้วนิคะไม่คิดว่าคุณอาศิราจะปลีกเวลามาทำให้ทานได้”
“งั้นคุณอวิกาก็ต้องทานเยอะๆนะครับไม่งั้นกระผมจะเสียใจมาก”
พูดจบอาศิราก็ส่งยิ้มให้กับคนตรงหน้าอีกครั้งก่อนจะเอื้อมไปตักกับข้าวทุกอย่างใส่จานอวิกาจนเจ้าตัวต้องยกจานหนีเพื่อเบรกให้คนตักหยุด
“พอก่อนค่ะเพชรไม่ใช่ปอบนะคะจะได้กินเยอะขนาดนั้น”
“พี่อยากให้เพชรกินเยอะๆนี่นา”
“นี่ก็เยอะแล้วค่ะถ้าขืนมากกว่านี้เพชรได้ท้องแตกแน่ๆ”
“นั่นก็เวอร์ไป”
คนพูดเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มก่อนจะลงมือกินบ้าง
“พี่รุ้งทานเยอะๆนะคะรับรองจะติดใจเหมือนเพชร”
อวิกาหันไปพูดกับคนที่เอาแต่เขี่ยข้าวในจานก่อนจะจัดการตักปลาใส่จานของแพรวรุ่งอย่างเอาใจ เธอพอจะดูออกว่าตอนนี้แพรวรุ่งรู้สึกยังไงการที่ต้องมาอยู่ร่วมกับคนที่ไม่คุ้นเคยอาจทำให้อีกคนรู้สึกเคว้งคว้างแล้วไหนที่พึ่งเพียงคนเดียวอย่างพี่ชายเธอยังเป็นแบบนี้อีกหญิงสาวตัวเล็กๆแบบนี้จะทนได้อีกสักเท่าไหร่
เมื่อทานมื้อเย็นอิ่มหน่ำสำราญเป็นที่เรียบร้อยแพรวรุ่งก็ขอตัวขึ้นห้องทันทีเพราะเธอรู้สึกเป็นส่วนเกินแต่จะว่าเพิ่งมาเป็นตอนนี้ก็ไม่ถูกเพราะความรู้สึกนี้เกิดขึ้นแม้แต่ตอนอยู่กับอาศิราเพียงลำพัง เธอก็ยังรับรู้ได้ถึงคำๆนี้ได้อย่างชัดเจน
สองพี่น้องนั่งคุยกันอยู่นานจนในที่สุดอวิกาก็เอ่ยถามอะไรออกมาบางอย่างทำเอาอาศิราถึงกับเปิดยิ้มกว้างอย่างเขินๆ
“อะไรนะ”
“เพชรถามว่าผู้หญิงที่พี่ศิรารักมีกี่คนคะ”
“ที่พี่รักเหรอ”
“ค่ะเอาทั้งเคยรักแล้วก็ที่รักอยู่”
อวิกาถามออกมาพร้อมกับยิ้มออกมาน้อยๆ
“อืมๆๆๆ”
คนถูกถามยกนิ้วขึ้นมานับก่อนจะดึงมือของคนถามมาช่วยนับอีกแรง
“เยอะขนาดนั้นเลยเหรอคะ”
“ก็…”
อาศิรายิ้มกว้างอีกครั้ง ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบที่หัวของคนข้างๆ
“สองคน”
“อะไรนะคะสองคน! ไม่อยากจะเชื่อ”
อวิกาแทบไม่เชื่อหูตัวเองแต่จะว่าไปเธอก็ไม่เคยเห็นพี่ชายควงใครเลยจริงๆ
“ใครคะบอกได้หรือเปล่า”
“ได้สิ”
“ใครน๊าเป็นผู้หญิงที่โชคดีคนนั้น”
อาศิราหัวเราะออกมาน้อยๆก่อนจะหันไปจ้องหน้าน้องสาวสุดที่รัก
“คนแรกก็คือผู้หญิงคนนี้ไง”
ชายหนุ่มชี้นิ้วไปที่อวิกาจากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองบนฟ้าด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ
“ส่วนอีกคนก็อยู่บนนั้น”
“แม่…”
อวิกาเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นๆก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าพร้อมกับหยาดน้ำตาที่ค่อยๆไหลออกมา อาศิราเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาของคนข้างๆก่อนจะดึงตัวคนขี้แยเข้ามากอด
“บนโลกนี้ผู้หญิงที่พี่จะรักมีเพียงแค่สองคนคือเพชรกับคุณแม่”
คนพูดเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูอบอุ่นแต่อวิการู้ว่าพี่ชายของเธอซ่อนความเหน็บหนาวอ้างว้างไว้ในใจลึกๆและที่อาศิราไม่ยอมเปิดใจให้ใครนั่นก็เพราะความกลัวในการสูญเสียและที่สำคัญไปกว่านั้นคือคนข้างๆอยากจะมอบความรักให้กับเธอมากที่สุดแต่เธอก็ยังหวังให้อาศิราเปิดใจรับใครเข้ามาอีกสักคนเพื่อพี่ชายของเธอจะได้ไม่ต้องเหน็บหนาวอีกต่อไป
“พี่ศิราจำเรื่องที่คุณแม่บอกได้มั้ยคะ”
“เรื่องอะไรเหรอ”
“ที่คุณแม่พูดก่อนที่ท่านจะเสีย”
อาศิรานึกย้อนกลับไปเมื่อตอนเขาอายุได้เจ็ดขวบส่วนอวิกาก็กำลังจะครบห้าขวบวันนั้นเป็นวันแสนเศร้าของครอบครัวเอกอมรกุลเพราะกำลังจะสูญเสียบุคคลผู้เป็นที่รักแต่ก่อนที่มารดาของเขาจะสิ้นใจท่านก็ยังอุตสาห์สั่งสอนเขาและน้องสาวจนวาระสุดท้าย
“คุณแม่จะไปไหนคะ”
เด็กหญิงอวิกาเอ่ยถามตาแดงๆเพราะมีคนบอกว่าเธอกำลังจะถูกมารดาทิ้งไปอยู่ที่อื่น
“แม่จะไปอยู่บนนั้น”
คนพูดชี้ขึ้นไปบนฟ้าก่อนจะดึงเด็กน้อยทั้งสองมากอดด้วยความรักสุดหัวใจ
“ศิราจำไว้นะลูกเราเป็นผู้ชายต้องคอยปกป้องน้อง”
“ครับ”
“อย่างรังแกผู้หญิงเพราะยังไงเขาก็สู้เราไม่ได้”
“ครับคุณแม่ไม่ต้องห่วงผมจะไม่ทำให้คุณแม่ผิดหวัง”
“แม่จะมองลงมานะถ้าศิราทำผิดรู้ใช่มั้ยว่าแม่จะเสียใจ”
เด็กชายอาศิรากลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ไหลก่อนจะเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาที่แก้มของมารดาอย่างเบามือ
“ผมจะไม่ทำให้คุณแม่เสียใจ…ผมสัญญาครับ”
คนพูดยกมือน้อยๆขึ้นไปสัมผัสกับมือมารดาที่ตอนนี้ไม่มีความอบอุ่นหลงเหลืออยู่อีกแล้ว…แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็จะรักษาสัญญานี้ตลอดไป
น้ำใสๆค่อยๆไหลออกมาทีละน้อยเมื่อนึกถึงเหตุการณ์อันเลวร้ายที่ผ่านเข้ามาในวัยเยาว์พร้อมกับจิตสำนึกบางอย่างที่กำลังเริ่มทำงาน อวิกายกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้พี่ชายของตัวเองด้วยความรู้สึกสงสารจับใจ
“พี่กำลังทำให้คุณแม่เสียใจใช่มั้ยเพชร”
อาศิรากัดปากตัวเองเพื่อให้ความเจ็บปวดภายในได้บรรเทาหากแต่มันก็ไม่สามารถช่วยได้เมื่อตอนนี้ความรู้สึกผิดมากมายกำลังไหลทะลักออกมา
“แม่กำลังร้องไห้เพราะพี่”
“แต่พี่ศิราทำให้แม่กลับมายิ้มได้นิคะ”
“พี่…”
“เชื่อเพชรนะคะ คุณแม่ต้องดีใจถ้าได้ลูกชายคนเดิมกลับมา”
อวิกาส่งยิ้มละมุนให้กับคนที่กำลังสับสน อาศิราเห็นดังนั้นจึงฝืนยิ้มออกมาน้อยๆเพื่อให้คนข้างๆได้รู้ว่าเขาไม่เป็นไร
“ผมขอโทษนะครับแม่ที่ผิดสัญญาแต่แม่ไม่ต้องห่วงนะครับต่อไปนี้ลูกของแม่จะไม่ทำให้แม่ผิดหวังและเสียใจอีกแล้ว”
อาศิราตะโกนขึ้นฟ้าเขาอยากให้แม่ได้ยินในสิ่งที่ตั้งใจจะบอกและต่อจากนี้ไปเขาจะไม่ทำแบบเดิมอีกแล้ว…
เปิดจอง "สัญญาวิวาห์กำมะลอ" วันนี้ - 10 ธ.ค 56 ^^
รายละเอียดการจอง
ราคาเล่มละ 350 บาท
ค่าส่งลงทะเบียน 30 บาท
รวมที่ต้องโอน 380 บาท
สำหรับการสั่งซื้อแบบ pdf ราคา 250 บาท
โอนเงินมาได้ที่
ธนาคารกสิกรไทย
สาขาเซ็นทรัลแอร์พอร์ตเชียงใหม่
457-211-232-8
ชื่อบัญชี สมทรัพย์
โอนเสร็จแจ้งวันเวลาการโอนมาได้ที่
Mail
mydestiny_k@hotmail.com Tel 087-0591110
Line samakae
fb facebook.com/mea.you.927
ถ้าสั่งแบบpdf ให้แจ้งเมล์ที่จะให้จัดส่งไฟล์ด้วยนะคะ
นิยายเรื่องอื่นๆ
คุณหนูที่รัก yuri comeon-book.com/comeonv3/story.php?SID=19228
ลิขิตรักยัยตัวร้าย yuri comeon-book.com/comeonv3/story.php?SID=18487
เกมรักสะดุดใจ yuri comeon-book.com/comeonv3/story.php?SID=18494
ปีกรัก yuri yuriread.thaimeboard.com/index.php/topic,1232.0.html
สามารถสั่งซื้อได้แล้วนะคะ พร้อมส่งจ้า ^^
แบบ e-book ก็มีเข้าไปดูรายละเอียดได้ที่
mebmarket.com/index.php?action=BookSearchResults&type=author&search=meAyou
ขอบคุณที่ติดตามจ้า
ข่าว
