บนเตียงนอนหนานุ่มภายในห้องนอนที่มืดสนิทแต่ เจ้าของห้องกลับไม่สามารถข่มตาหลับได้เพราะมีบางสิ่งบางอย่างที่คอยทิ่มแทงในหัวใจทำให้ปวดร้าวมากกว่าที่เคยรู้สึก
ปาลิตากำมือที่เต็มไปด้วยเหงื่อไม่ยอมปล่อยความรู้สึกในตอนนี้ราวกับมีเข็มนับร้อยปักอยู่กลางหัวใจของเธอ
“จูบ”
เป็นประโยคเดียวที่เธอสามารถรับรู้ได้แต่เพียงแค่นั้นก็เกินพอที่จะฟังต่อไปได้เธอจึงรีบพาตัวเองกลับเข้ามายังห้องเพื่อไม่ให้ใครได้รู้ถึงความรู้สึกเดือดที่เกิดขึ้นในใจแต่จากที่เห็นคงไม่มีใครสังเกตหรือสนใจเธอแม้กระทั่งพี่สาวที่ออกไปดักจับคนร้ายด้วยกัน
“ฉันเอาแกตายแน่!”
คนพูดเอ่ยความในใจออกมาอย่างเจ็บแค้นหากว่ามีโอกาสทำอย่างที่พูดได้เธอจะไม่ปล่อยให้มันหลุดมือไปเลยคอยดู
เช้าวันต่อมาปาลิตาแทบจะปาแก้วลงพื้นเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นคนที่เกลียดขี้หน้ามายืนด้อมๆมองๆอยู่ที่หน้าบ้านและไม่ต้องรอช้าเมื่อเท้าทั้งสองข้างของเธอกำลังเดินก้าวเข้าไปหามัทนาอย่างรวดเร็ว
“ทำไมไม่ไปทำงานมาเสนอหน้าอะไรที่นี่”
เสียงทักทายที่ไม่เป็นมิตรแบบนี้มีหรือที่มัทนาจะไม่รู้ว่าเป็นใครแต่เธอก็ไม่มีอารมณ์มาต่อล้อต่อเถียงกับอีกฝ่าย หญิงสาวจึงเลือกที่จะเดินเลี่ยงไปทางอื่นแทนแต่กลับถูกปาลิตาเดินเข้ามาขวางไว้
“ฉันถามทำไมไม่ตอบ”
“มัทกำลังจะไปทำงานค่ะ”
“กล้าพูดนะมายืนเสนอหน้าขนาดนี้คิดเหรอว่าฉันไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไร”
น้ำเสียงและสีหน้าที่มองมายังมัทนาช่างบ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าคนพูดจงใจมาหาเรื่องและมันคงไม่ดีแน่หากเธอจะยืนอยู่ตรงนี้ มัทนาถอนหายใจออกมาอย่างระอาก่อนจะตัดสินใจเดินออกไปจากบ้านอย่างรวดเร็วโดยไม่คิดแม้แต่จะอยู่รอฟังคำพูดถากถางของคนที่ยังไม่หยุดหาเรื่อง
“แล้วเราจะได้เห็นดีกัน”
ปาลิตาเอ่ยออกมาเบาๆพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังแต่เพียงไม่นานหญิงสาวก็ต้องรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติเมื่อรับรู้ได้ถึงการมาของใครอีกคน
"มัทนาไปไหนแล้ว”
หทัยภัทรเอ่ยถามทันทีเมื่อเดินมาแล้วไม่พบใครอีกคน ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เธอยังเห็นว่ายืนอยู่แถวนี้แต่เพียงแค่เธอหันไปสั่งงานคนงานครู่เดียวอีกฝ่ายกลับหายไปแล้ว
“ไปแล้วล่ะค่ะเห็นบอกจะไปทำงานเอง”
ปาลิตาพูดโกหกหน้านิ่งๆก่อนจะแกล้งตีสีหน้ากังวลใจเหมือนกับมีเรื่องต้องให้คิด
“ตาเป็นห่วงพี่นรีจังค่ะ”
“นรีเป็นอะไร”
หทัยภัทรหันมาจ้องหน้าคนพูดอย่างเป็นห่วงก่อนจะเอื้อมมือไปแตะที่ไหล่ของคนที่ทำหน้าเศร้า
“บอกพี่มาสิ”
“ตากลัวพี่นรีโดนหลอก”
“พี่ไม่เข้าใจใครจะกล้าทำแบบนั้น”
ปาลิตาทำท่าทางลังเลไม่กล้าพูดก่อนจะหันหลังให้หทัยภัทรช้าๆ
“ตาพูดไปพี่หทัยก็ไม่เชื่อ อย่ารู้เลยค่ะ”
ประโยคปฏิเสธแต่กลับเป็นการกระตุ้นความสงสัยได้ดีและถูกทางเมื่อหทัยภัทรรีบเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงร้อนใจ
“บอกพี่มาเดี๋ยวนี้!”
เป็นประโยคที่คนกุเรื่องคาดการณ์เอาไว้อยู่แล้วและเมื่อได้ยินจริงๆก็ทำให้รอยยิ้มเกิดขึ้นได้อย่างง่ายดายก่อนที่เจ้าตัวจะรีบเก็บซ่อนเอาไว้แล้วฉาบด้วยใบหน้ากังวลใจแทน
หทัยภัทรมองดูคนที่กำลังก้มหน้าทำงานด้วยสีหน้านิ่งๆก่อนจะหันไปดูพาหนะที่อีกฝ่ายใช้มาทำงานและนั่นก็เหมือนชนวนระเบิดที่กำลังถูกจุดด้วยเรื่องราวที่ปาลิตาเล่าให้เธอฟังเมื่อเช้าและไม่ต้องรีรอให้เสียเวลาเมื่อตอนนี้เท้าทั้งสองข้างของเธอได้มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าคนที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดแล้ว
มัทนาเงยหน้าขึ้นมองคนที่เดินเข้ามาหาตัวเองด้วยสีหน้าที่เดาอารมณ์ไม่ถูกแต่เธอก็วางอุปกรณ์การทำงานลงทันทีก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาหทัยภัทร
“ใครอนุญาตให้เธอใช้มอเตอร์ไซค์”
คนฟังอดคิดไม่ได้ว่าวันนี้ช่างเป็นวันซวยของตัวเองจริงๆที่โดนหาเรื่องตั้งแต่เช้าไม่มีหยุดหย่อนและการถอนหายใจอย่างลืมตัวของมัทนาก็เหมือนกับเป็นตัวกระตุ้นอารมณ์ที่เดือดเป็นภูเขาไฟให้ได้ปะทุขึ้นอีกครั้ง
“เธอชักจะเอาใหญ่แล้วนะเป็นแค่ลูกหนี้ที่ฉันเอามาขัดดอกยังจะกล้าก่อเรื่องไม่เว้นวันแล้วยังกล้าดีมายุ่งกับน้องสาวฉันอีกนี่คงคิดอยากจะฉุดตัวเองขึ้นมาจากโคลนตมล่ะสิฉันบอกไว้ก่อนเลยนะ…ไม่มีทาง!”
หทัยภัทรตะโกนใส่หน้าอีกฝ่ายอย่างดังก่อนจะหมุนตัวออกไปแต่ก่อนที่เธอจะก้าวเท้าออกไปจากสถานที่อึดอัดแบบนี้หญิงสาวก็ยังอุตสาห์หันมาส่งสายตาที่เต็มเปื่ยมไปด้วยความโกรธไปให้มัทนาอีกครั้ง
“จำไว้ให้ดีเธอก็แค่เศษดินไม่มีค่าอะไรเลยแค่ฉันออกแรงเป่านิดเดียวเธอก็ปลิวหายไปได้ในพริบตา”
มัทนามองตามหลังคนพูดที่เดินออกไปอย่างรวดเร็วแต่กลับทิ้งถ้อยคำที่เปรียบเสมือนมีดกรีดหัวใจของเธอจนไม่เหลือชิ้นดี ผู้หญิงคนนี้เป็นคนยังไงกันแน่นะ การเข้าใกล้กันไม่ได้ทำให้เธอรู้จักตัวตนของอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย บางครั้งก็เหมือนแค่แหย่เธอแรงๆแบบไม่จริงจังแต่บางครั้งก็เหมือนกับอยากฆ่าเธอให้ตายแต่ทำไมกันล่ะเธอเคยไปทำอะไรให้หรือแค่เพียงแค่คำว่าลูกหนี้…
ความมืดเข้ามาปกคลุมภายในไร่อีกครั้งและครั้งนี้เหมือนกับว่ามันยกโขยงกันมาเมื่อวันนี้ไม่มีแม้กระทั่งการเล็ดลอดของแสงจันทร์
มัทนาพยายามปรับสายตาให้เคยชินกับความมืดถึงจะทำได้ยากแต่เธอก็สามารถทำได้ในที่สุด การรอคอยเป็นสิ่งที่เธอไม่ชอบสักเท่าไหร่แต่วันนี้คงจะเลี่ยงไม่ได้เมื่อเธออยากจะทำตัวให้เป็นประโยชน์และอยากแก้ไขที่เมื่อวานดันไปขวางทางการซุ่มจับโจรของใครบางคน
“ยุงเยอะชะมัด”
เสียงบ่นเบาๆของมัทนาดังเป็นระยะๆพร้อมกับการที่เจ้าตัวใช้มือปัดไล่ยุ่งอยู่นานก่อนที่สายตาจะไปสะดุดเข้ากับหลังของใครบางคนเข้า หญิงสาวค่อยๆย่องเข้าไปใกล้ๆคนที่แอบอยู่อีกฝั่งหนึ่งและเมื่อเข้าใกล้มากขึ้นทำให้มัทนารู้สึกมั่นใจว่าคนในความมืดคือใครเธอจึงเอื้อมมือไปแตะที่บ่าของอีกฝ่ายอย่างเบามือเพื่อไม่ให้เกิดการตกใจแต่กลับผิดคาดเมื่อสิ่งที่เธอได้รับกลับคืนคือการจ่อกระบอกปืนใส่หน้าจนมัทนาตกใจหงายหลังอย่างหมดท่าแต่เธอกลับร้องโอดครวญไม่ได้เมื่อคนที่ถือปืนกระโจนเข้ามาทับร่างของเธอพร้อมกับใช้มืออีกข้างปิดปากเธอเอาไว้
“เงียบ! แล้วก็หยุดดิ้นได้แล้ว”
คำสั่งเด็ดขาดทำให้คนที่อยู่ในอาการตกใจหยุดดิ้นลงทันทีก่อนจะชูมือขึ้นเป็นการยอมแพ้
“ก็แค่นี้”
พูดจบหทัยภัทรก็ปล่อยมือออกจากปากของอีกฝ่ายทันทีก่อนจะดันตัวเองขึ้นมานั่งประจำที่
“มาทำอะไรที่นี่”
คนถามเอ่ยออกมาเสียงเรียบแต่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่เป้าหมายเดิม
“มัทเอ่อมัทมาเดินเล่นค่ะ”
ช่างเป็นคำตอบที่น่าจะได้รางวัลตอบแทนเป็นลูกตะกั่วในมือเธอจริงๆ หทัยภัทรดูนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเองก็พบว่านี่มันจะเที่ยงคืนแล้วและการกระทำนั้นทำให้คนโกหกต้องรีบยกมือขึ้นจุ๊ๆที่ปากเพื่อกันไม่ให้คนข้างๆส่งเสียงดังเอ็ดเธอ
“กล้าสั่งฉันเธอ”
“เปล่านะคะมัทแค่ไม่อยากให้ใครได้ยิน”
เป็นคำตอบที่ทำให้หทัยภัทรรู้ได้ทันทีว่าคนพูดรู้ว่าเธอกำลังทำอะไรและท่าทางอีกฝ่ายก็คงจะมาด้วยวัตถุประสงค์เช่นเดียวกับเธอ
“กลับไปได้แล้วอย่ามาทำเสียเรื่อง”
“มัทอยากช่วย”
“ช่วยเพิ่มภาระน่ะสิ กลับไป!”
มัทนาไม่คิดโต้ตอบใดๆอีกเพราะเธอว่าประเด็นนี้คงไม่สิ้นสุดหากเธอยังคงพูดแย้งออกมา เธอจึงได้แต่เพียงนั่งเงียบๆแล้วใช้สายตาสอดส่องไปตามจุดต่างๆแทนแต่นั่นกลับเป็นสิ่งที่ทำให้คนข้างๆรู้สึกหมั่นไส้เข้าไปอีก หทัยภัทรเอื้อมมือไปหยิกที่ต้นแขนคนอวดดีแรงๆหลายทีก่อนจะออกคำสั่งไล่อีกครั้ง อีกครั้ง…และก่อนที่เธอจะเอ่ยออกมาอีกคนถูกไล่ก็กวาดวงแขนโอบรอบตัวเธอเอาไว้ก่อนจะใช้มือปิดปากเพื่อหยุดการพูด
หทัยภัทรดิ้นอยู่นานแต่ก็ไร้ผลเมื่อคนข้างๆไม่ได้ให้ความสนใจเธอแล้วเพราะตอนนี้ความสนใจทั้งหมดของมัทนาอยู่ที่จุดเกิดเหตุ เธอออกแรงดิ้นอยู่นานจนเหนื่อยและในที่สุดการดิ้นรนก็หยุดลงเมื่อพบว่าตัวเองไม่สามารถหลุดออกมาได้ หทัยภัทรส่งสายตาดุให้คนข้างๆอีกครั้งแต่ก็ไร้ผลเมื่ออีกฝ่ายไม่คิดจะหันมามองเธอเลย หญิงสาวจึงทำได้เพียงการถอนหายใจออกมาเสียงดังพร้อมกับการถอดใจที่จะออกมาจากอ้อมกอดของคนๆนี้
นั่งกันอยู่นานแต่ก็ไร้วี่แววของผู้ต้องสงสัยและคงจะนานพอที่มัทนาจะหลงลืมว่ามือของตัวเองกำลังปิดปากคนข้างๆอยู่เธอจึงค่อยๆปล่อยมือออกก่อนจะดึงมือกลับมายังที่ๆควรอยู่แต่กลับพบว่ามือของเจ้าของริมฝีปากที่ถูกเธอปิดไว้จับแขนของเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อย มัทนาหันไปมองก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่นเพราะเกรงว่าอีกฝ่ายจะรู้ตัวนี่หากใครมาเห็นเข้าคงคิดว่าเธอทั้งคู่มาแอบพลอตรักกันเป็นแน่…ก็กอดกันแน่ซะขนาดนี้
การก้าวเดินค่อยๆหยุดลงเมื่อทั้งสองสาวเดินมาถึงบ้านหลังใหญ่ วันนี้การจับโจรก็ยังไม่ได้ผลคืบหน้าจึงเป็นอีกหนึ่งวันที่ผิดหวังแต่ไม่รู้ทำไมหทัยภัทรกลับไม่รู้สึกหงุดหงิดเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา
“กลับไปได้แล้ว”
“ค่ะ”
“แล้วพรุ่งนี้ไม่ต้องโผล่มานะเกะกะ”
พูดจบหทัยภัทรก็เดินเข้าบ้านทันทีแต่ก็ต้องหันกลับไปมองคนที่พูดไม่รู้เรื่องอีกครั้งเมื่ออีกฝ่ายตะโกนบางอย่างออกมา
“เจอกันที่เดิมนะคะ”
มัทนาเอ่ยจบก็เดินกลับที่พักทันทีเพราะเธอไม่สามารถเดาอารมณ์ของคนที่คุยด้วยได้เลยแม้แต่น้อยบางทีตอนนี้หทัยภัทรอาจกำลังเล็งปืนมาที่เธออยู่ก็เป็นได้…
เปิดจองแล้วน๊าตั้งแต่วันนี้ - 10 กุมภา 14
ราคาเล่มละ 350 บาท
ค่าส่งลงทะเบียน 30 บาท
รวมที่ต้องโอน 380 บาท
สำหรับการสั่งซื้อแบบ pdf ราคา 250 บาท
โอนเงินมาได้ที่
ธนาคารกสิกรไทย
สาขาเซ็นทรัลแอร์พอร์ตเชียงใหม่
457-211-232-8
ชื่อบัญชี สมทรัพย์
โอนเสร็จแจ้งวันเวลาการโอนมาได้ที่
Mail
mydestiny_k@hotmail.com Tel 087-0591110
Line samakae
facebookhttps://www.facebook.com/mea.you.927
ถ้าสั่งแบบpdf ให้แจ้งเมล์ที่จะให้จัดส่งไฟล์ด้วยนะคะ
นิยายเรื่องอื่นๆ
คุณหนูที่รัก yuri
http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=975576 ลิขิตรักยัยตัวร้าย yuri
http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=552259 เกมรัก สะดุดใจ yuri
http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=847672 ปีกรัก yuri
http://writer.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1003521 สัญญาวิวาห์กำมะลอ yuri
http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1044762 สามารถสั่งซื้อได้แล้วจ้า
แบบe-book ก็มีนะค่ะเข้าไปดูได้ที่
http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookSearchResults&type=author&search=meAyou ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ
ข่าว
