web stats

ข่าว

+-User

Welcome, Guest.
Please login or register.
 
 
 
Forgot your password?
ปัญหาการสมัครสมาชิก
วิธีเปลี่ยนสถานะเป็นนักเขียน
วิธีลงนิยาย
วิธีใช้งานบอร์ด

+-สถิติการใช้งาน

Members
Total Members: 880
Latest: Levitra5a
New This Month: 0
New This Week: 0
New Today: 0
Stats
Total Posts: 1553
Total Topics: 886
Most Online Today: 183
Most Online Ever: 190
(08 กรกฎาคม 2022 เวลา 19:00:55 )
Users Online
Members: 0
Guests: 168
Total: 168

ผู้เขียน หัวข้อ: ไออุ่นรัก ตอนที่ 21  (อ่าน 1805 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ meAyou

  • Moderator
  • ขาจร
  • *****
  • กระทู้: 69
ไออุ่นรัก ตอนที่ 21
« เมื่อ: 21 พฤษภาคม 2014 เวลา 14:28:33 »
   หญิงสาวตัวสูงมองคนที่กำลังเดินเข้ามาหาด้วยความแปลกใจปกติถ้าไม่มีศิศิรามาเกี่ยวข้องเธอกับวัลลภก็แทบจะไม่คุยกันเลย
   แต่วันนี้มาแปลกเมื่อชายหนุ่มโทรนัดให้เธอออกมาหาแถมยังกำชับว่าไม่ให้บอกใคร
    “ขอโทษทีนะครับที่มาช้า”
    “ไม่เป็นไรค่ะอัยย์ก็เพิ่งมาถึง”
    “สั่งอะไรมาทานหรือยังครับวันนี้ผมเป็นเจ้ามือเอง”
    วัลลภเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มแต่ในแววตากลับสั่นไหวเหมือนกำลังหนักใจอะไรบางอย่าง
   หากไอฟ้าไม่คิดมากจนเกินไปเธอคิดว่าเรื่องที่ทำให้ชายหนุ่มคนนี้หนักใจอาจเกี่ยวข้องกับตัวเองก็เป็นได้
    “ไม่ดีกว่าค่ะว่าแต่คุณลภมีเรื่องอะไรหรือเปล่าถึงได้นัดอัยย์ออกมาวันนี้”
    “ผม…”
    คนพูดอ้ำอึ้งเล็กน้อยพร้อมกับการถอนหายใจออกมาอย่างหนักใจแต่สิ่งที่เขากำลังจะทำมันดีสำหรับทุกคน
   เขาต้องเชื่อมั่นในความคิดตัวเองจะหวั่นไหวไม่ได้
    “ท่าทางเรื่องที่จะคุยคงทำให้คุณเครียดน่าดู”
    “ก็นิดหน่อยครับแต่ผมเชื่อว่ามันจะดีกับทุกฝ่าย”
    “ค่ะ”
    “เรื่องผมกับน้ำ”
    วัลลภเอ่ยขึ้นพร้อมกับการสังเกตสีหน้าของคนฟังไปด้วยและเขาก็มองเห็นอาการผิดปกติของไอฟ้าอย่างชัดเจนเมื่อใบหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนจากรอยยิ้มเป็นหน้านิ่งๆในทันทีที่เขาเอ่ยจบ
   “เรื่องของคุณกับพี่น้ำแล้วอัยย์เกี่ยวอะไรด้วยคะ"
   "เกี่ยวสิครับเพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องของเราผมน้ำแล้วก็…คุณ"
   "คุณจะพูดอะไรกันแน่"
   "ก่อนอื่นผมคงต้องบอกก่อนว่า...ผมรักน้ำซึ่งข้อนี้คุณอัยย์ก็น่าจะพอทราบอยู่บ้าง"
   ไอฟ้าไม่ได้เอ่ยตอบแต่อย่างใดเพราะเธอไม่เข้าใจในสิ่งที่คนตรงหน้าต้องการจะสื่อแล้วไหนจะความรู้สึกไม่พอใจที่เริ่มผุดขึ้นมาเมื่อคนพูดดึงเธอให้ไปเกี่ยวกับเรื่องนั้น
   "น้ำเป็นคนน่าสงสารปิดตัวเองมาตลอดในจำนวนเพื่อนทั้งหมดเราสนิทกันที่สุดและอาจเพราะความใกล้ชิดทำให้ผมอยากเป็นคนที่ปกป้องดูแลน้ำซึ่งเมื่อก่อนผมเคยทำมาตลอดจนกระทั่ง..."
   คนพูดจ้องหน้าไอฟ้าแบบไม่ละสายตาแต่ก็ไม่ได้ทำให้ไอฟ้าหวั่นเกรงเลยสักนิดและในที่สุดคนที่ต้องพ่ายแพ้ถอนสายตาไปยังที่อื่นก็คือวัลลภ
   แปลกที่เขาไม่อาจทนสู้สายตาคู่ข้างหน้าได้นานแต่ถึงจะรู้สึกอึดอัดมากแค่ไหนชายหนุ่มก็ไม่ละความตั้งใจเดิม
   "มีคนๆหนึ่งเข้ามา"
   "พูดมาตรงๆเถอะค่ะคุณต้องการจะสื่ออะไรกันแน่"
   "ที่จริงมีคนรักน้ำและสามารถทำให้น้ำมีความสุขได้ผมก็ดีใจนะแต่มันต้องไม่ใช่แบบนี้"
   วัลลภกำมือแน่นจู่ๆความรู้สึกผิดก็เริ่มก่อตัวขึ้นจนไม่แน่ใจแล้วว่าตัวเองทำถูกหรือผิดกันแน่ยิ่งคิดถึงแววตาที่ดูจริงจังของไอฟ้าเขาก็ยิ่งเหมือนถูกกดดันจนต้องถอนหายใจออกมาแรงๆเพื่อช่วยคลายความกังวลเป็นระยะๆ
   "ผมขอโทษด้วยนะครับที่ต้องพูดแบบนี้แต่…แต่ผมไม่เห็นด้วยที่น้ำจะรักกับคุณ"
   ไอฟ้าพยายามเก็บสีหน้าตกใจเอาไว้แต่ก็คงปิดได้ไม่มิดเมื่อสิ่งที่ได้ยินมันเกินที่คาดไว้จริงๆ
   "คุณเชื่อเหรอว่าความรักในรูปแบบนี้มันจะยืนยาวมั่นคงไม่สั่นคลอนผมไม่ได้ดูถูกนะแต่พูดตามตรงว่าผมมองไม่เห็นอนาคตเลยจริงๆ"
   "คุณพูดเกินไปหรือเปล่าความรักเกิดขึ้นที่หัวใจไม่ใช่ร่างกายเพราะฉะนั้นคุณจะมาตัดสินไม่ได้หรอกว่าทางข้างหน้าจะเป็นยังไง"
   "ข้อนั้นผมไม่เถียงแต่คุณไม่สงสารน้ำเหรอถ้าต้องเจอสายตาของการดูถูกแบ่งแยก"
   "คุณไม่ต้องห่วง ฉันจะอยู่ข้างๆพี่น้ำเอง"
   "คุณน่าจะรู้จักน้ำดีว่าคนแข็งนอกอ่อนในแล้วคนแบบนี้จะทนคำพูดคนอื่นได้แค่ไหนและที่สำคัญไปกว่าอะไรทั้งหมดที่ผมอยากจะบอกก็คือคุณมั่นใจแล้วเหรอว่า…น้ำรักคุณ"
   ประโยคนี้เหมือนกับหมัดที่ฮุกเข้าที่ท้องน้อยของคนฟังจนจุกไปหมด
   ไอฟ้าไม่เคยนึกหวั่นไหวกับคำพูดที่ได้ยินจนกระทั่งคำถามทิ้งท้ายที่สามารถกระตุกหัวใจให้สั่นไหวได้ง่ายๆ
   "คนที่ก้าวข้ามผ่านกำแพงของน้ำได้มีแค่ไม่กี่คนซึ่งบางครั้งน้ำก็คงไม่สามารถแยกแยะได้ว่าจะมอบความรักแบบไหนให้"
   "เลิกพูดซะทีคุณต้องการอะไรว่ามา"
   "ผมคงทำให้คุณโกรธต้องขอโทษอีกครั้งแต่ขอให้คุณรู้ไว้ว่าผมกำลังทำสิ่งที่ดีที่สุดให้น้ำ…ผู้หญิงที่ผมและคุณรัก"
   วัลลภเอ่ยออกมาจากใจเขาไม่อาจปฏิเสธได้ว่าในแววตาขอไอฟ้าเต็มไปด้วยความรักที่แน่วแน่จนเขาเกือบใจอ่อนแต่ก็ต้องทำใจให้แข็งไว้เพราะทุกอย่างมันเลยเถิดมาถึงขนาดนี้แล้วคงยากที่จะถอนตัว
   การหักดิบอาจทำให้คนทั้งคู่ต้องเผชิญกับคำว่าเจ็บปวดแต่เวลาจะช่วยรักษาทุกอย่างและวันข้างหน้าจะดีขึ้นเขาเชื่อ
   "ปล่อยน้ำเถอะนะครับ"
   "คุณไม่คิดว่าตัวเองขอมากไปเหรออีกอย่างคุณใช้สิทธิ์อะไรในการขอเรื่องนี้"
   "ผมรักน้ำและอยากทำสิ่งที่ดีที่สุดให้กับเธอและผมก็เชื่อว่าคุณก็ต้องการทำแบบนั้นเหมือนกัน"
   "ฉันไม่จำเป็นต้องทำถ้าคุณไม่มีอะไรแล้วขอตัวก่อน"
   พูดจบไอฟ้าก็ลุกเดินออกไปพร้อมกับประโยคที่ดังไล่หลังมาติดๆ
   "ผมจะให้ผู้ใหญ่ไปสู่ขอน้ำถ้าคุณรักเธอจริงๆก็ควรปล่อยเธอให้ได้ใช้ชีวิตที่ถูกต้องคุณก็น่าจะดูออกว่าผมรักน้ำมากและพร้อมจะดูแลเธอขอแค่โอกาสเท่านั้น"
   นี่เป็นประโยคสุดท้ายที่ไอฟ้าได้ยินและทุกคำยังคงดังก้องวนไปวนมาไม่รู้จักจบจักสิ้นแต่ละคำมันช่างทิ่มแทงหัวใจของเธอได้อย่างเจ็บแสบจริงๆ
   ในความคิดเธอแค่ความรักก็เพียงพอแล้วสำหรับคนสองคนและเคยคิดว่าคนอื่นก็คงคิดเหมือนกัน
   แต่สิ่งที่ได้ยินมามันไม่ใช่!
   แล้วศิศิราล่ะจะคิดแบบเดียวกับเธอหรือเปล่านะและหากวัลลภพูดถูกเธอควรจะทำอย่างไรดี...
   
   เสียงรถทำให้คนที่กำลังจะเปิดอ่านหนังสือต้องรีบวางลงทันทีพร้อมกับการกระโจนตัวลงจากโซฟาแล้ววิ่งออกไปหาคนที่มาอย่างเร็วแต่แล้วศิศิราก็ต้องเบรคหัวเกือบทิ่มเมื่อถูกมารดามายืนขวาง
   "แม่คะ"
   "ก็แม่น่ะสินึกว่าใครแล้วจะรีบไปไหน"
   "เอ่อ...ไป ไป ไป..."
   "ไปหาน้อง"
   "น้อง"
   ศิศิราทำหน้างงเล็กน้อยกับคำว่าน้องแต่พอนึกขึ้นได้หญิงสาวก็รีบพยักหน้ารับทันที
   "แม่พูดไปตั้งนานกว่าจะตอบนะเรา"
   "ขอโทษค่ะ"
   "อัยย์เป็นน้อง น้ำเป็นพี่เข้าใจง่ายจะตาย...ใช่มั้ย"
   "เอ่อ...ค่ะ"
   คนพูดเอ่ยออกมาสั้นๆเธอไม่ชินกับคำนี้เลยสักนิดพี่น้องและคิดว่ามารดาและคนอื่นๆก็คงจะไม่ชินกับคำว่าคนรักที่เธอกับไอฟ้ากำลังใช้อยู่เหมือนกัน
   "น้ำเป็นพี่ต้องรักน้องให้มากๆมีอะไรไม่ดีก็คอยเตือนกัน"
   เรณูพูดพร้อมกับการสังเกตใบหน้าของคนฟังไปด้วยและนั่นยิ่งทำให้เธอได้รู้อะไรมากขึ้นมันชัดเจนอย่างที่วัลลภเล่าให้ฟังจริงๆและเธอก็ไม่อยากให้บุตรสาวถล่ำลึกมากกว่านี้
   และตอนนี้เธอคงจะหลีกเลี่ยงข้อเสนอของวัลลภไม่ได้เสียแล้ว
   "บอกแม่สิว่าน้ำจะเป็นพี่ที่ดี"
   "ค่ะแม่ น้ำจะเป็นพี่ที่ดีไอฟ้าเป็นน้องที่น่ารักเราจะเป็นครอบครัวเดียวกันค่ะ"
   "แม่เชื่อ"
   "งั้นน้ำไปหาอัยย์ก่อนนะคะคิดถึงเอ้ย!...ฝากซื้อของน่ะค่ะเลยต้องรีบไปเอา"
   พูดจบศิศิราก็วิ่งไปหาคนที่คิดถึงทันทีโดยมีสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวลใจมองตามไปติดๆ
   เรณูไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดีหากว่าไอฟ้าเป็นผู้ชายเธอคงไม่ลังเลใจสักนิดที่จะยกลูกสาวให้
   แต่ทุกอย่างเป็นปัญหาตั้งแต่เริ่มแรกเมื่อคนรักกันเป็นผู้หญิงทั้งคู่

   ไอฟ้าส่งยิ้มกว้างให้กับคนที่วิ่งเข้ามาหาแม้ในใจจะรู้สึกเจ็บปวดและสับสนมากขนาดไหนแต่เธอก็ไม่อยากแสดงให้ศิศิราได้เห็น
   แค่นี้เธอก็มองเห็นความกังวลใจในดวงตาคู่กลมโตนั้นแล้ว
   ใช่เธอเห็นและรับรู้บทสนทนาทั้งหมดที่หญิงสาวตัวเล็กคุยกับมารดาและนั่นยิ่งเหมือนกับการตอกย้ำความเจ็บปวดให้กับตัวเองมากยิ่งขึ้น
   ที่สำคัญและทำให้หัวใจของเธอแทบหมดแรงก็คือสายตาที่มองมาของเรณูที่แสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าต้องการให้เธอได้ยินการสนทนาทั้งหมด
   "เหนื่อยมั้ยคะ"
   "นิดหน่อยค่ะ ทานอะไรหรือยังคะ"
   คนถูกถามส่ายหัวไปมาก่อนจะใช้แขนเกี่ยวแขนคนตัวสูงเอาไว้
   "ไม่มีอัยย์พี่ก็แทบไม่อยากกินไรเลย"
   "ไม่ได้นะคะแบบนี้กระเพาะจะถามหาได้"
   "เป็นห่วงเหรอ"
   "ห่วงสิคะห่วงมากด้วย"
   "งั้นก็อย่าไปไหนไกลจากพี่สิ"
   คนพูดเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ้อนๆก่อนจะหลบสายตาของไอฟ้าที่มองมายังตัวเองแบบอายๆ
   จากที่ไม่เคยหลบเลี่ยงให้ต้องเสียหน้าแต่กลับต้องพ่ายแพ้ให้กับสายตาคู่เล็กที่มองยังไงก็ไม่มีพิษมีภัยแต่ยิ่งมองศิศิราก็ยิ่งค้นพบว่าในดวงตาคู่นั้นมันเต็มไปด้วยความรักที่มีเธอเป็นเจ้าของ
   
   ไอฟ้านั่งพักอยู่ที่สวนหน้าบ้านโดยมีศิศิราอาสาไปเอาของว่างมาให้ไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่เคยน่ากลัวในสายตาเมื่อครั้งก่อนจะเปลี่ยนไปมากมายขนาดนี้
   ขี้อ้อน เอาใจเก่งแต่คงความดุไว้เช่นเดิมสังเกตได้ในหลายๆครั้งที่เธอถูกอีกฝ่ายเอ็ดทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำอะไร
   เสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาทำให้ไอฟ้าต้องรีบหันไปส่งยิ้มให้คนที่เข้ามาเพราะคิดว่าเป็นคนในความคิดแต่เมื่อเห็นว่าเป็นใครรอยยิ้มนั้นก็ค่อยๆจางลงเพราะคนที่เดินเข้ามาก็ไม่ได้ส่งยิ้มให้เธอเช่นกัน
   "แม่มีเรื่องจะคุยด้วย"
   เรณูเอ่ยออกมาสั้นๆก่อนจะเดินนำไอฟ้าไปทางอื่นเรื่องแบบนี้ควรจะหาที่เงียบๆคุยกันและควรจะออกห่างจากจุดที่ศิศิราอยู่ให้มากที่สุด
   ไอฟ้าหยุดเดินเมื่อคนตรงหน้าหยุดเดินเธอพอจะดูออกว่าหัวข้อการสนทนาคืออะไร
   หากเธอบอกว่าไม่พร้อมจะได้มั้ยนะ
   "ถึงเราสองคนจะไม่ใช่แม่ลูกกันจริงๆแต่อัยย์รู้ใช่มั้ยว่าแม่รักอัยย์พอๆกับที่รักยัยน้ำ"
   เรณูพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆนี่คือความรู้สึกจากใจของเธอและสิ่งที่เธอกำลังจะทำก็คือการทุบหัวใจของคนที่รักด้วยน้ำมือของตัวเอง
   อยากบอกว่าความเจ็บปวดของคนเป็นแม่ก็ไม่ได้น้อยไปกว่าลูกเลยแต่นี่คือสิ่งดีๆที่เธอเชื่อว่าสักวันลูกสาวของเธอจะเข้าใจมันได้
   "อัยย์เชื่อใช่มั้ยว่าแม่จะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับลูกๆ"
   "ค่ะ"
   "แล้วอัยย์ว่าแม่ควรตอบรับหรือปฏิเสธหากวัลลภเสนอจะเป็นคนดูแลพี่สาวของเราต่อจากแม่"
   ไอฟ้ารู้สึกว่าตัวเองหูอื้อชาไปหมดทั้งตัวทำอะไรไม่ถูกตอนนี้คงทำได้เพียงฝืนยิ้มทั้งๆที่บางอย่างกำลังจะไหลออกมาจากดวงตาแต่เธอก็ต้องแหงนหน้าขึ้นฟ้าเพื่อทำให้มันไหลย้อนกลับเข้าไป
   "ตาลภเป็นคนดีเหมาะสมกับยัยน้ำที่สุดอัยย์เห็นด้วยกับแม่มั้ย"
   พูดไปเรณูก็เอื้อมไปจับที่ไหลคนฟังที่ตอนนี้ดูเศร้ามากขึ้นทุกทีและสิ่งที่ทำให้เธอสะเทือนใจมากที่สุดก็คือรอยยิ้มที่กำลังแต่งแต้มอยู่บนใบหน้าของไอฟ้ามันดูไม่เข้ากับใบหน้าและดวงตาที่เศร้าสร้อยนั่นเลยสักนิด
   เธอเองก็เสียใจแต่มองไม่ออกเลยจริงๆกับอนาคตความรักของบุตรสาวทั้งสองหากปล่อยให้รักกัน
   "อัยย์ว่ายังไงลูก"
   ไอฟ้าหลบสายตาคนถามที่จ้องมองมาเพื่อเอาคำตอบ
   ไม่ใช่สิมันคือสายตาบังคับที่ทำให้เธอไม่มีทางเลือกในการตอบต่างหากดังนั้นไอฟ้าจึงทำได้เพียงการพยักหน้าอย่างจำยอมและแค่นั้นก็เพียงพอแล้วสำหรับเรณู
   เธอรู้ว่าแค่นี้ไอฟ้าก็เจ็บปวดมากแล้วดังนั้นการได้คำตอบรับแบบนี้ก็เกินพอแล้ว
   "ขอบใจนะอัยย์แม่ขอบใจจริงๆ"
   เรณูดึงตัวไอฟ้ามากอดหลวมๆก่อนจะคลายอ้อมกอดออกแล้วเดินจากไปคิดว่าตอนนี้ไอฟ้าคงต้องการอยู่เพียงลำพังเพื่อใช้ความคิดอะไรหลายๆอย่าง
   ไอฟ้าเป็นคนดีน่าเสียดาย…น่าเสียดายจริงๆ
   สายตาของไอฟ้าค่อยๆละจากคนที่เพิ่งจากไปพร้อมกับการทรุดตัวนั่งลงอย่างหมดแรงจากนั้นน้ำตาที่เคยคิดว่ากำจัดได้หมดแล้วก็ค่อยๆไหลออกมาช้าๆ
   แค่นี้ก็รู้แล้วว่าทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไรมันจะว่างเปล่าขนาดไหนนะถ้าไม่มีมือของศิศิราจับกุมเอาไว้
   เรณูพูดถูกวัลลภคือคนที่เหมาะสมและดีพอที่จะได้ความรักจากศิศิราและเธอรู้ดีว่าที่เรณูมาคุยด้วยไม่ใช่การมาปรึกษาแต่คือการมาขอร้องต่างหาก
   ขอให้เธอปล่อยมือจากศิศิราเหมือนอย่างที่วัลลภขอ
   และดูเหมือนทั้งสองคนจะทำสำเร็จเพราะตอนนี้หัวใจของไอฟ้ากำลังสั่นคลอนและค่อยๆหมดแรงลงไปทุกที

นิยายเรื่องอื่นๆ
คุณหนูที่รัก yuri http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=975576
ลิขิตรักยัยตัวร้าย yuri http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=552259
เกมรัก สะดุดใจ yuri http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=847672
ปีกรัก yuri http://writer.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1003521
สัญญาวิวาห์กำมะลอ yuri http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1044762
กำแพงหัวใจ http://www.comeon-book.com/comeonv3/story.php?SID=20284
สามารถสั่งซื้อได้แล้วจ้า
ลวงรักฉบับร้าย http://www.yuriread.com/index.php?board=138.0
แบบe-book ก็มีนะค่ะเข้าไปดูได้ที่ http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookSearchResults&type=author&search=meAyou

ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ




 

Powered by EzPortal
    ต้นฉบับในเว็บไซต์เป็นลิขสิทธิ์ของผู้แต่งต้นฉบับที่นำมาลง
    copyright © Yuriread.com All rights reserved.