web stats

ข่าว

 


Workaholics (แฟนฟิคชั่น) - บทที่ 8 Ruin My Life

โพสต์โดย: anhann วันที่: 12 มกราคม 2019 เวลา 21:35:58 อ่าน: 108




บทที่ 8 Ruin My Life







"นี่จับมาเล่นทั้งตึกหรือยัง"

"ยังค่ะ"  คริสตัลตอบคำถามยูริด้วยใบหน้าซื่อๆ  คุณพี่หน้าเข้มยิ้มเหมือนจะขำเธออย่างนั้น  "ฉันพูดอะไรผิดเหรอ  พี่ยูล"

"ไม่ผิด  แต่ไม่รู้สิ  มันตลก"

"ตลกอะไรเนี่ย" 

"เออน่า  ทำงานไปเหอะ"

คริสตัลขมวดคิ้ว  ไม่เข้าใจ  เธอเลิกสนใจยูริแล้วหันไปดูแทยอนต่อ  เธออมยิ้มเมื่อเห็นอีกฝ่ายค้อนขวับ  น่ารักดีจัง

"เพิ่งรู้ว่าชอบผู้หญิงตัวเล็ก"  สตีเวนถือกล้องมาพูดข้างๆ เพื่อนซี้  คริสตัลก็หันมาทำหน้าเหมือนเหม็นเบื่อให้เขา  "อะไร  แซวก็ไม่ได้เหรอ"

"ฉันเคยแซวนายเรื่องยายซูซี่ที่แผนกบัญชีหรือเปล่า"

"มีด้วยเหรอวะ  ฉันจำไม่เห็นได้เลย"

"เออ  เอาไว้ฉันจะไปเดินเล่นแถวแผนกบัญชีบ้างละกัน"

"เฮ้ย  ไม่ต้อง  เดี๋ยวสาวๆ ที่นั่นโดนเธอตกหมด"

"ตกอะไรวะ  หมายความว่าไง"

"โหย  สตีฟฮะ  พี่คริสไม่รู้จักศัพท์วัยรุ่นหรอก  หน้าตาก็วัยรุ่นแท้ๆ  แต่ทำตัวแก่มาก"

"เฮ้  พีท  คราวหน้าถ้าบอสด่านาย  ฉันจะไม่ช่วยนะ" 

"เฮ้ย  มาพอดีเลย"  สตีเวนพยักพเยิดไปทางประตูทางเข้าสตูดิโอ  เขาขมวดคิ้วเพราะคริสตัลโบกมือให้เจ้านายสาวหน้าตาเฉย  ปีเตอร์ก็ทำหน้าตกใจไม่ต่างกัน  "ดูสนิทกันเนอะ"

"พอคุยๆ กันแล้ว  บอสก็ดูไม่น่ากลัวเท่าไหร่"  คริสตัลตอบ  เดินไปหายุนอาท่ามกลางอาการอึ้งทึ่งของเพื่อนๆ

"บอสมาได้จังหวะเลยค่ะ"

"ทำไมหรือคะ"  ยุนอาแกล้งทำหน้าไม่เข้าใจ  ชำเลืองมองแทยอน  รายนั้นก็ถลึงตาใส่เธอ  ไม่สนใจว่าจะทำให้ช่างแต่งหน้าทำงานลำบาก 

"ก็อยากให้บอสช่วยดูด้วยน่ะค่ะ  เผื่อฉันจะมีไบแอส"

"แล้วไม่คิดว่าฉันจะมีมากกว่าเหรอ"

"เพราะบอสเป็นบอสค่ะ  บอสคงไม่อยากให้งานออกมาไม่ดีหรอก  จริงไหมคะ"

ฉลาดนักนะ  --  ยุนอาคิดในใจ

"ตกลงว่าแคสผ่านเหรอคะ"  เธอเปลี่ยนเรื่องพูด  พลางมองแทยอนที่กำลังคุยกับยูริเรื่องสคริปต์อยู่กับเจ้าหน้าตี๋พระเอกของงานโฆษณาชิ้นนี้

"ผ่านค่ะ  ฉันรู้สึกว่ายิ้มของเธอมีเสน่ห์"  คริสตัลตอบ  ยุนอาเลิกคิ้ว  ทำหน้าตาไม่แน่ใจ  "คุณแทยอนไม่ใช่คนสวยจัด  แต่กิริยาเธอน่ารักค่ะ  คุณไม่เห็นด้วยกับฉันเหรอคะ  บอส"

ยุนอาห้ามตัวเองไม่ให้กลอกตา  แน่ละ  เธอต้องเห็นด้วยอยู่แล้ว  ไม่อย่างนั้นเธอจะเคยกิ๊กกับยายผู้หญิงจืดชืดแบบนั้นได้ยังไง  แต่ตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นนะ  เธอเบื่อแมวมาชอบเจ้าลูกหมาตรงหน้าคนนี้แล้วหรือไง

"ขอไปดูเธอแป๊บนะคะ"  คริสตัลพูด  ก้าวขายาวๆ ไปหานางแบบสมัครเล่น  ยุนอามองตามไปอย่างสนใจ  แต่ไม่รู้จะมองใครมากกว่าดี

"มิสครับ  ได้เวลาแล้วครับ"  โจเซฟเข้ามากระซิบข้างหูยุนอา

"ต้องเดี๋ยวนี้เลยเหรอ"  เธอถามเขา  ยังไม่ละสายตาจากใบหน้าคมของครีเอทีฟคนเก่งที่สามารถดึงความสนใจของเธอไปได้มากกว่าแทยอนหรือนายแบบหนุ่มหน้าตี๋ข้างๆ

"ครับ"  โจเซฟตอบสั้นๆ  ทำให้ยุนอาเข้าใจว่าเธอไม่มีทางเลือกอื่น

"คุณรู้ไหม  ฉันเกลียดการตีกอล์ฟมาก  มันร้อน"  ยุนอาบอกขณะขยับตัวเดิน  พลางพยักหน้าให้คริสตัลที่หันมามองเธอพอดี  ครีเอทีฟสาวยิ้มเหมือนเข้าใจความหมายนั้น  เธอจึงสบายใจได้นิดหน่อย 

"อ่อนโยนขึ้นนะครับ"  เลขาหนุ่มพึมพำ  ทำหน้าตายเมื่อเจ้านายหันมาขึงตาใส่เขา  "ก็แค่อยากให้คุณอารมณ์ดีเท่านั้นเอง"

"ปกติฉันอารมณ์เสียบ่อยเหรอ" 

"ก็ไม่ได้บ่อยครับ  แต่ตอนนี้ดีกว่าเยอะ"

"ช่างสังเกตเกินไปนะ"  ยุนอาว่า  หรี่ตามองเขาอย่างระแวง  ไม่มีประโยชน์  โจเซฟเหมือนหุ่นยนต์มากกว่าเธอเสียอีก

"ฉันต้องไปตีกอล์ฟกับใครนะ"

"ท่านนายกเทศมนตรี  วาเนสซ่า  วินน์ครับ"

"พระเจ้า  ไม่มีอะไรที่น่าเบื่อไปมากกว่านี้อีกแล้ว" 

โจเซฟมองเจ้านายสาวอย่างเห็นใจ  "แต่ผมว่าเธอก็ยังดีกว่าคุณแทรวิสเมื่อวันก่อนนะครับ  บอส"

"โอ้  อันนี้ฉันเห็นด้วย"  ยุนอาตอบ  พลางยิ้มเมื่อนึกถึงตอนคริสตัลเอาน้ำสาดหน้าหมอนั่น  เธอเกือบกลั้นหัวเราะไว้ไม่ไหวเลย

.............................................

เจสสิก้าไม่เคยคิดว่าจะต้องตามใจใครมากขนาดนี้นอกจากตัวเอง  แต่ตอนนี้เธอมาเป็นเพื่อนไอรีน  เพราะนักข่าวคนสวยขอให้มา  เธอเกลียดกีฬากลางแจ้งแบบนี้จะตาย  หรือเธอชอบสาวๆ ในชุดแคดดี้นะ

ผิวสีแทนก็สวยดี  แต่เธอดันติดชอบผิวขาวผ่องเหมือนกระดาษแบบคนข้างๆ นี้มากกว่า  หน้าขาวปากแดงอย่างกับแวมไพร์แน่ะ

"เดี๋ยวคุณจะรู้ว่าฉันให้คุณมาด้วยทำไม"  ไอรีนกระซิบข้างหูคนหน้าคมบนเบาะรถกอล์ฟข้างกัน  "บางครั้งงานก็กินชีวิตส่วนตัวของเราไปเกือบหมด  ฉันว่าคุณคงรู้ดี"

"หาสามีรวยๆ เลี้ยงไหมคะ"  เจสสิก้าล้อเล่น  แล้วก็โดนหยิกแขนเขียวตามระเบียบ  "มือไวจังเลยคุณ"

"อย่าดูถูกคนอื่น  คุณไม่รู้หรอกว่าชีวิตแต่ละคนต้องผ่านอะไรมาบ้าง  หลายๆ คนไม่ได้คาบช้อนเงินช้อนทองออกมาจากท้องแม่มาแบบคุณกับน้องนะคะ"

"แหม  ฉันก็แค่หยอกคุณเล่น"

"ไม่ตลกค่ะ"  ไอรีนพูด  เบนสายตาจากคนกวนไปทางอื่น  แต่เสียงเจสสิก้าก็ดึงเธอให้ไปสนใจอีกครั้ง

"นั่นเจ้านายเจ้าคริสนี่คะ"

"โอ้  จริงด้วย  ท่าทางจะโดนเหมือนกัน"

เจสสิก้าทำหน้างงใส่เพื่อนร่วมเตียง  ไอรีนจึงเอนตัวมากระซิบเบาๆ ข้างหูเธอ  "หวังคุณคงไม่เคยโดนเรียกไปทำอะไรแบบนั้นนะคะ"

ไอรีนส่ายหน้า  ทำหน้าตาสยดสยอง  ถึงอย่างนั้นเจสสิก้าก็ยังไม่แน่ใจว่าจะเชื่อดีไหม  เธอรู้จักคนพวกนี้ดี  คนที่ชอบใช้อำนาจแสวงหาสิ่งที่ตนอยากจะได้  ทั้งทีบางทีก็ไม่ได้อยากจะได้จริงๆ หรอก  แค่อยากแสดงให้คนอื่นรู้ว่าฉันมีอำนาจ  ฉันจะทำอะไรก็ได้แค่นั้นแหละ

"คุณมีสิทธิ์จะไม่เชื่อฉันนะเจ  แต่ถ้าคุณเชื่อ  ฉันคงดีใจ"

"คุณเป็นผู้หญิงฉลาด  ไอรีน  ฉลาดจนน่ากลัว  และฉันไม่ค่อยชอบคนฉลาดกว่าฉันเท่าไหร่  ฉันกลัวตามไม่ทัน"  เจสสิก้าพูด  ไร้แววล้อเล่น

"ฉันเข้าใจค่ะ  แต่การทำตัวโง่ๆ ให้ตัวเองไม่ถูกทิ้ง  ฉันก็ทำไม่เป็นเหมือนกัน"  ไอรีนพูดเสียงเย็น 

อีกหนึ่งอย่างที่ทำให้เจสสิก้าลังเลที่จะพัฒนาความสัมพันธ์กับสาวคนนี้ต่อ  ไอรีนแข็งเกินไป  ในความเซ็กซี่เย้ายวนช่างเจรจา  นักข่าวสาวกลับมีอีกด้านที่เหมือนเป็นกำแพงกั้นไม่ให้ใครเข้าไปใกล้ได้มากกว่านี้  และเธอคงไม่มีความสามารถพอจะทุบกำแพงนั้นแน่ๆ  คบกันผิวเผินสนุกกว่าเยอะ 

"ถ้าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายของเรา  ก็มาทำตัวให้สนุกกันดีกว่าค่ะ  อย่าเครียดไปเลย  ตกลงไหม"

"แปลว่าคุณจะไม่เจอฉันแล้วเหรอ"

"ถามตัวเองเถอะค่ะ  มิสจอง" 

เจสสิก้ากัดกระพุ้งแก้ม  มองไอรีนเดินลงรถกอล์ฟไปอย่างเสียดาย  เธอไม่ได้สนุกแบบนี้มานานแล้วนะ  ไม่ได้นอนกอดใครแล้วอุ่นแบบนี้มานานแล้วด้วย  แต่ว่า...มันก็ไม่ใช่ความรักอยู่ดีนั่นแหละ

"แดดร้อนนะคะ  ถ้าไม่รังเกียจ  เดินไปพร้อมกันก็ได้ค่ะ"  ยุนอาพูด  ยืนอยู่ใต้ร่มคันใหญ่ที่ยืมแคดดี้มา  พยายามไม่มองหน้าเจสสิก้าที่ตาแดงๆ นิดหน่อยก่อนที่แว่นกันแดดอันใหญ่จะปิดบังมันไว้จนไม่เห็นอีก

"ขอบคุณค่ะ"  เจสสิก้าพูด  น่าอายเหลือเกินที่โดนผู้หญิงบอกเลิกกลางสนามกอล์ฟแบบนี้  แต่เธอไม่ใช่หรือที่เลือกมันเอง

"ไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่  กำลังเบื่ออยู่เลยค่ะ"

"บางทีฉันอาจจะทำให้คุณเบื่อมากขึ้นก็ได้ค่ะ  คุณไรท์"

"ไม่เป็นไรค่ะ  ฉันทนเก่ง  เป็นบางอย่าง"  ยุนอาตอบ  ใช้สายตาบอกเจสสิก้าให้รู้ว่าตนหมายถึงอะไร  นายกเทศมนตรีสาววัยกลางคนกำลังขอให้ไอรีนช่วยสอนวงสวิงอยู่  ภาพนั้นทำให้เจสสิก้ากลอกตา  เจ็บใจหนักกว่าเดิม  "บางครั้งฉันก็เกลียดงานตัวเองทั้งที่ฉันรักมัน"

"หัวอกเดียวกันค่ะ"  เจสสิก้าพูด  หัวเราะเจื่อน  "ถ้าฉันจะหนีไปนั่งดื่มอะไรเย็นๆ ในสโมสร  จะเป็นอะไรไหมคะ"

"เป็นค่ะ  อย่าให้ฉันต้องอยู่ที่นี่คนเดียวสิ  ช่วยกันก่อนเถอะ"

"แล้วฉันจะได้อะไรล่ะคะ  เหนื่อยและร้อนด้วยนะ"

"ฉันจะใจดีกับน้องสาวคุณเป็นพิเศษ  ดีไหมคะ"

"ไม่เกี่ยวกับฉันมั้งคะนั่น  ฉันว่าคริสตัลน่าจะจัดการเองได้"

ยุนอาหน้าแหย  คิดว่าจะต้องทนอึดอัดให้ผู้หญิงรุ่นแม่แทะโลมอยู่คนเดียวแล้ว  แต่เจสสิก้ากลับยิ้ม  แล้วเดินมาคล้องแขนเธอไปหาไอรีนกับนายกเทศมนตรีสาวรุ่นใหญ่นั่นด้วยกัน

"ฉันช่วยคุณแล้ว  คุณก็ช่วยฉันหน่อยละกันนะคะ"  เจสสิก้าพูด  ก็รู้นะว่ามันเหมือนเด็กขี้แพ้ไม่มีผิด  แต่เธอจะทำอะไรได้อีกล่ะ  ในเมื่อไอรีนไม่ได้ดูเหมือนจะแคร์อะไรเลย

.........................................................

ก็ไม่รู้ว่าจะมาที่นี่ทำไม  เจสสิก้านั่งดูหนังแมรี่  ป็อปปิ้นส์อยู่ลำพังในที่นั่งสวีตที่เก้าอี้ทั้งสองตัวควรจะเต็ม  บนตักเธอมีป็อปคอร์น  ที่วางแก้วก็มีโค้กแก้วใหญ่อยู่  เธอลืมสนใจว่าพนักงานยัดเยียดอะไรมาให้ตอนไปซื้อเครื่องดื่มเพื่อให้มือว่างๆ มีอะไรถือเข้ามานอกจากมือของมนุษย์อีกคน

สัปดาห์ก่อนเธอมาโรงหนังโรงนี้  นั่งเก้าอี้ตัวนี้ด้วย  แต่ที่นั่งข้างๆ ไม่ได้ว่างเปล่าแบบนี้  มันมีผู้หญิงอีกคนนั่งอยู่  ผู้หญิงคนที่ชวนเธอมาดูหนังด้วยกันเพราะไม่มีเพื่อนมาด้วย  เป็นข้ออ้างเห่ยๆ ซึ่งถ้าเป็นคนอื่นพูด  เธอก็คงจะตอกให้หน้าหงายไปแล้ว  ไม่ใช่รีบรับคำชวนแบบนั้น  ถ้าวันนั้นเธอไม่บ้าจี้ตามสาวสวย  วันนี้เธอคงไม่ต้องมาดูหนังเรื่องนี้รอบสอง  นึกถึงแต่เสียงเพราะๆ ของนักข่าวสาวช่างเจรจาคนนั้นแบบนี้ 

เธอกำลังอกหักอยู่อย่างนั้นเหรอ  เป็นไปได้ยังไง  นี่มันบ้าแล้ว!

หลังปิดรอบกอล์ฟ  เธอขับรถไปส่งไอรีนที่บ้าน  ขณะที่ยุนอาขอตัวกลับไปทำงาน  ส่วนนายกเทศมนตรีแบล็ก  วิโดว์นั่นก็เรื่องของนางเถอะ

ไอรีนไม่ได้พูดว่าไม่อยากเจอกันอีก  เจ้าหล่อนบอกว่าตามใจเธอ  แต่ท่าทีไม่โอนอ่อนให้กันก็ทำให้เธออดขัดใจไม่ได้  เธอไม่เคยง้อใคร  ทำไมจะต้องง้อผู้หญิงแบบนั้นด้วยล่ะ 

เพราะคิดแบบนี้ไง  ถึงต้องมาดูหนังคนเดียว  เคี้ยวป็อปคอร์นเย็นๆ  ในโรงหนังหนาวๆ  ไม่มีไออุ่นของมนุษย์อีกคนอย่างนี้ไง

"เจ  พี่อยู่ไหนน่ะ!"  คริสตัลแผดเสียงใส่หูพี่สาวทันทีที่เจสสิก้ายอมรับสายสักที  "ปิดโทรศัพท์ทำไม  รู้ไหมว่า --"

"ใจเย็น  เจ้าเสือน้อย  ฉันเพิ่งออกมาจากโรงหนัง"  เจสสิก้าปลอบน้องสาว  พลางโยนกล่องป็อปคอร์นที่แทบจะไม่พร่องเลยลงถังขยะ  เหลือแค่แก้วโค้กที่ถือติดมือไปด้วย

"ฉันไปดูหนังมา  มีอะไร  คิดถึงแม่เหรอ  เจ้าหนู"

"ทำพูดเล่นอยู่ได้  ฉันรู้นะว่าเกิดอะไรขึ้น"  เสียงคริสตัลเป็นเดือดเป็นร้อนจนเจสสิก้าเดาออกเลยว่ายุนอาคงจะไปเป่าหูอะไรน้องเธอมาแน่ๆ

"ฉันสบายดี  กำลังจะกลับบ้าน  เธอล่ะอยู่ไหน  ไปกินเลี้ยงกับใครอีกหรือเปล่า  เพิ่มฉันไปด้วยคนสิ"

"ไม่ได้ไปไหนทั้งนั้นแหละ  ฉันอยู่บ้านแล้ว" 

เจสสิก้ายิ้ม  เธอชอบความเป็นเด็กดีของคริสตัลแบบนี้แหละ

"อยากกินแมคไหม  ฉันจะซื้อไปฝาก"

"ซื้อมาสิ  ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลย  หิวจะตายอยู่แล้ว  พี่เล่นละเลงของสดจนเกลี้ยงตู้เย็นกันเลย"

"เออน่า  ฉันจะซื้อใช้คืนให้  ขี้บ่นเป็นคนแก่ไปได้" 

"ไม่เหมือนคนแก่ที่ชอบทำให้คนอื่นเป็นห่วงแบบพี่หรอก  เจ"

"เงียบไปเลย  จะกินอะไร  บอกมา  ช้าไม่ซื้อให้นะ"

คำขู่ของเธอได้ผล  คริสตัลร่ายรายชื่อของกินมาจนเธอแทบจะจำไม่ไหว  ท่าทางน้องมันจะหิวจริง  เวลาหิวละชอบสั่งเยอะๆ  แล้วก็เหลือต้องเก็บไว้อุ่นกินมื้อต่อไปทุกที   

"เอาแมคฟิชกับแมคนักเกตชุดนี้ค่ะ"

เจสสิก้าเหลือบมองคนข้างๆ  จำเสียงกับสำเนียงแบบนี้ได้

"อ้าวคุณ"  แทยอนทัก  แปลกใจที่เจอเจสสิก้าที่นี่

"หวัดดีค่ะ  มาดูหนังเหรอคะ"  เจสสิก้าถาม  มองหาว่าแทยอนมากับใคร  จึงเจอทิฟฟานี่ยืนกดโทรศัพท์มือถืออยู่ด้านหลัง  รายนั้นเงยหน้าขึ้นเห็นเธอก็ยกมือขึ้นทักด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร

"ค่ะ  แล้วคุณล่ะ" 

"ดูเพิ่งจบค่ะ  กำลังจะกลับบ้าน  แวะซื้อของกินไปให้ลูกน่ะ"

แทยอนขมวดคิ้วนิดๆ  แต่เข้าใจว่าอีกฝ่ายหมายถึงใคร 

"กำลังโตค่ะ  กินเก่ง"  เจสสิก้าพูด  หันไปขอบคุณพนักงาน  แล้วบอกลาแทยอน  "ไปก่อนนะคะ  ดูหนังให้สนุก"

"เอ่อ  ค่ะ"  แทยอนโบกมือให้อีกฝ่ายงงๆ  แปลกใจที่วันนี้เจสสิก้าไม่แขวะหรือเหน็บอะไรเธอเลย  หรืออารมณ์ไม่ดี 

"ทำไมเธอไม่ชวนเขานั่งด้วยกันล่ะแท"  ทิฟฟานี่ถามขณะเดินมาช่วยเพื่อนถือถาดของกิน  แทยอนยักไหล่

"เขาบอกจะซื้อของไปกินกับคริส"

"อ๋อ  คนรักน้อง  น่ารักจังเลยเนอะ"

แทยอนส่ายหน้าให้เพื่อน  ใช้ไหล่ดันทิฟฟานี่ให้รีบยกของไปวางบนโต๊ะที่ว่าง  เรานั่งกินและเม้าท์กันรอเวลาหนังเข้า  พยายามไม่นึกถึงใครอีก

....................................................

คริสตัลกัดเบอร์เกอร์คำโตขณะที่เจสสิก้าเขี่ยเฟรนช์ฟรายด์กับซอสมะเขือเทศเล่นอย่างไม่คิดจะเอาเข้าปากกิน  เธอจึงจับข้อมือพี่สาวและดึงมันเข้ามาใกล้ปากและกินมันฝรั่งทอดนั้นให้

"อร่อยไหมน่ะ"  เจสสิก้าว่าน้อง  กลั้นยิ้มกับท่าทางเคี้ยวแก้มตุ่ยเหมือนเด็กๆ ของเจ้าตัวโต  อันที่จริงก็ไม่มีใครที่เธออยู่ด้วยแล้วมีความสุขเท่ากับน้องสาวหรอก  คริสตัลเป็นทั้งเพื่อนทั้งน้อง  บางครั้งก็ทำตัวเป็นพี่เธอ

"กินเยอะแบบนั้น  ไม่กลัวอ้วนหรือไง"

"ค่อยเบิร์นออกทีหลัง  ฉันไม่เหมือนพี่หรอก  กินแล้วนอน"  คริสตัลตอบ  ยิ้มล้อเลียนพี่จนโดนแต้มแก้มด้วยซอสมะเขือเทศ  "เจ  เดี๋ยวสิวขึ้น  เล่นอะไรไม่เข้าท่า"

"แค่นี้ก็ต้องบ่นด้วย"  เจสสิก้าพูดไล่หลังน้องที่วิ่งไปล้างหน้าตรงอ่างล้างจาน  พอดีกับโทรศัพท์มือถือน้องบนโต๊ะสั่น  เธอเห็นไอดีบนหน้าจอว่าเป็น "บอส"  จึงไม่รับแทนให้  "เฮ้  เจ้านายเธอโทรมาแน่ะ  ซูจอง"

"มีอะไรเนี่ย"  คริสตัลบ่น  แต่คว้าโทรศัพท์ไปกดรับ  เดินไปคุยตรงมุมห้องครัว  เกรงว่าจะกวนพี่สาว  "เจ  กินด้วยนะ  ไม่งั้นฉันจะตีก้น"

เจสสิก้าโบกไม้โบกมือให้น้อง  "ไม่ต้องมาสั่งเป็นแม่ฉันหรอก  คุยกับแฟนเธอไปเถอะ"

"แฟนอะไรเล่า  เจ้านาย"  คริสตัลบอก  ทำหน้าหงิกใส่พี่สาวที่ชอบล้อเลียนเธอไม่เข้าท่า  เธอเลิกสนใจเจสสิก้าซึ่งหยิบโทรศัพท์ของพี่มาไถเล่นระหว่างรอเธอแล้ว 

"บอส  มีอะไรคะ" 

"พี่คุณเป็นไงบ้าง"  เสียงยุนอาฟังดูเป็นห่วงเป็นใยแปลกๆ  คริสตัลงงนิดหน่อย  แต่นึกขึ้นได้ว่าตอนอยู่บริษัท  ยุนอาก็บอกเธอทีหนึ่งแล้วว่าพี่มีปัญหาอะไรสักอย่างกับไอรีน  แล้ววันนี้นักข่าวสาวก็ไม่มาด้วย 

"เอ่อ..."  คริสตัลลอบมองพี่สาว  ระวังไม่ให้เจสสิก้าระแวงเธอว่าจะโดนนินทาระยะเผาขน  "เขาไปดูหนังมาค่ะ  คนเดียว  เห็นว่างั้นนะคะ  ทำไมเหรอคะ  บอสเจออะไรมาเหรอ"

"แค่สังหรณ์ใจค่ะ"  ยุนอาตอบ  "ไม่มีอะไรก็ดีแล้วค่ะ  งั้นฉันวางละ  ขัดจังหวะคุณกินมื้อเย็นใช่ไหม  ขอโทษด้วยนะ"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ  ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วงพี่ฉัน"

"ห่วงคุณด้วยนั่นแหละ"

คริสตัลเลิกคิ้ว  กำลังจะเอ่ยถาม  หากเสียงกระแอมเหมือนอะไรติดคอของอีกฝ่ายก็ดังขึ้นขัดจนเธอลืม

"แค่นี้นะคะ  คริสตัล"

"บอสกินมื้อเย็นหรือยังคะ  มากินด้วยกันไหม"  เธอพูดโพล่งออกไปอย่างไม่ทันคิด  คริสตัลเกาหัวตัวเองมึนๆ  "เอ่อ  ฉันก็แค่ลองชวน..."

"อย่าน่ารักนักเลยค่ะ  คริส  เดี๋ยวฉันทนไม่ไหวนะ"  ยุนอาตัดสายไปทันทีหลังจากพูดจบ  คริสตัลรู้สึกว่าคอเธอแดง  เพราะมันร้อนไปหมดเลย

"เฮ้  เจ้าหนู  คุยเสร็จแล้วใช่ไหม  ใครกดกริ่งไม่รู้  ไปดูหน่อยสิ"

คริสตัลทำตามที่พี่สั่ง  ไม่คิดจะถามซักไซ้หรือเกี่ยงกัน 

"อ้าวคุณ"  ครีเอทีฟสาวงง  รีบเปิดประตูรับคนคุ้นหน้าเข้ามาหลังส่องเห็นจากตาแมวตรงประตู  ไอรีนส่งขวดไวน์ราคาแพงให้เธออย่างเกร็งๆ ราวกับกลัวว่าเธอจะไม่รับมัน  "เข้ามาข้างในก่อนค่ะ  เรากำลังกินมื้อเย็นกันอยู่เลย  กินอะไรมาหรือยังคะ"

"เจอยู่ไหมคะ  คริส"

"อยากให้อยู่ไหมล่ะคะ"

"โธ่  คริสน่ะ"

คริสตัลยิ้ม  ผายมือเชิญให้แขกเข้าบ้าน  "เข้าไปดูเองดีกว่าค่ะ"

"ถือขวดไวน์ไว้ให้มั่นเลยนะคะ  อย่าให้เขาเอาไปได้"  ไอรีนกำชับ  คริสตัลหัวเราะ  ทำให้เจสสิก้าส่งเสียงถามมาจากข้างในครัวว่าใครมา  แต่เหมือนจะไม่ทันใจ  ดีไซเนอร์สาวจึงออกมาดูเอง

"มาทำไม"  เจสสิก้าถามเสียงเย็น  เล่นเอาแขกหน้าม้าน  เกือบจะหันหลังกลับ  แต่ยังทำใจดีสู้เสือ  "คุณพูดว่าเราจะไม่เจอกันอีก..."

"ฉันไม่ได้พูดนะ  ฉันจำได้"

"แต่คุณทำเหมือนมันเป็นแบบนั้น  คุณมัน --"

"เจ  ใจเย็น  ค่อยๆ พูดกันก็ได้"

"เงียบไปเลย  ซูจอง  ขึ้นห้องเธอไปเลย  ไม่ใช่เรื่องของเด็ก"

"นี่ฉันไม่เด็กแล้วนะ"

"คริสคะ"  ไอรีนขอ  คริสตัลจึงต้องยอมฟังแฟนพี่สาว (?) แล้วยอมเดินออกไปอย่างห่วงๆ  แต่เพราะลืมของกินที่ยังกินไม่อิ่ม  เธอจึงเดินกลับเข้ามาในครัว  แกล้งทำเป็นไม่เห็นว่าพี่กับแขกปรับความเข้าใจกันแบบไหน

ถึงอย่างนั้น...

"อย่าทำครัวพังนะเจ  แต่ถ้าไม่อยากให้ก้นเย็นก็ขึ้นห้องไปดีกว่า"

"ขึ้นห้องไปเดี๋ยวนี้  เจ้าเด็กทะลึ่ง!"

"ฉันไม่เด็กแล้วสักหน่อย"  คริสตัลบ่นพึมพำระหว่างเดินขึ้นบันไดไปห้องตัวเอง  ไม่ได้สนใจรถแปลกๆ ที่จอดอยู่ตรงกันข้ามบ้าน  และสองคนที่นั่งอยู่ในนั้นซึ่งกำลังมองมายังบ้านของเธอ

"เรากำลังทำอะไรกันอยู่นะ  แทยอน"  ยุนอาพูดขึ้นขณะถอดแว่นกันแดด (ที่ไม่ควรใส่เวลากลางคืนแบบนี้) ออกเสียบกับคอเสื้อ  ตายังมองบ้านหลังเดิมอยู่  คนข้างๆ ก็ถอนใจยาวตอบรับ  พลางขยับหมวกแก๊ปบนศีรษะตัวเองก่อนจะดึงมันออกอย่างรำคาญ

"คุณนั่นแหละ  บ้าหรือดี  คุณนี่ท่าจะเหมือนโจขึ้นไปทุกทีแล้วนะ"

"โจ?  โจคือใคร"  ยุนอาไม่เข้าใจ 

"พระเอกนิยายน่ะ  โรคจิตหน่อยๆ  ไม่สิ  ไม่หน่อย  มากเลยละ"

"ฉันโรคจิตตรงไหน  พูดให้ดีๆ นะ  เธอนั่งรถใครอยู่  อย่าลืม"

"ก็นี่ไงล่ะ  โรคจิต"  แทยอนว่า  ทำเป็นไม่กลัวท่าทีดุๆ ของอีกฝ่าย  "เขาหลงรักนางเอก  หลงแบบหมกมุ่น  แล้วก็ตามเธอไปทุกที่  เขาอ้างว่าทำไปเพื่อปกป้องเธอ  แต่จริงๆ มันก็พวกสตอล์กเกอร์โรคจิตที่ลุกล้ำความเป็นส่วนตัวของคนอื่นนั่นแหละ  หนักๆ เข้าเขาก็ฆ่าคนเพื่อเธอ  ซึ่งก็เป็นข้ออ้างเหมือนกัน  จากนั้นก็ฆ่าเธอเพราะเธอไม่ยอมอยู่กับเขา"

"เฮ้  นั่นมันมากไปแล้วนะ  ถ้าฉันจะฆ่าใคร   ฉันจะฆ่าเธอนี่แหละ  คนแรก"  ยุนอาขู่  หมุนพวงมาลัยพารถออกสู่ถนน  "จะกลับบ้านเธอหรือจะไปบ้านฉันล่ะ  แต่ดึกแล้วนะ"

"ฉันนอนห้องซอฮยอนได้"  แทยอนตัดบท  แกล้งทำไม่เห็นรอยยิ้มชอบใจของเจ้าของรถ  และเจ้าของบ้านหลังที่เธอจะไปอาศัยนอนอีกคืนตามความเคยชิน   


.....................


กลับมาทำลายกันเลย  55555   :21: :27: :44:




Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

12 มกราคม 2019 เวลา 22:30:13
แค่เจ มีปัญหากะคู่ขา ต้องแห่มาเป็นห่วงอะไรกันมากมาย มันต้องใครให้แพ้ทางกันบ้างดิ งั้นนางก็กินทิ้งกินขว้างหมด
แสดงความคิดเห็น