web stats

ข่าว

 


Capital Letters - ตอนที่ 19 Lights Down Low

โพสต์โดย: anhann วันที่: 21 เมษายน 2018 เวลา 23:34:30 อ่าน: 142



นิยายเรื่องนี้เปิดให้จองแล้ว  ตั้งแต่วันนี้ - 5 พ.ค.2561 สนใจดูรายละเอียดได้ที่ https://goo.gl/DHoXAY





ตอนที่ 19 Lights Down Low





ท้องฟ้ากลายเป็นสีน้ำเงินแล้วเมื่อการแข่งขันกีฬาสีในวันนี้จบ  พรุ่งนี้ยังมีต่ออีกวัน  จะเป็นวันของกีฬาประเภทอื่นๆ บ้าง  วันนี้เป็นวันของกรีฑาไปแล้ว  และสีของเราก็ได้มาสองเหรียญทองจากเจ้าของศีรษะที่หลับพิงไหล่เธออยู่คนนี้แหละ

เรานั่งกันอยู่ในรถของไฮเมเหมือนวันที่ไปนั่งรถเล่นกัน  แน่นอนว่า  ไฮเมเป็นคนขับ  ชาร์ลีนั่งอยู่เบาะข้างๆ  เธอกับดีแลนนั่งหลัง  แล้วยายตัวดีที่ทำเป็นเก่งตอนอยู่ในสนามแข่ง  ตอนนี้ก็หลับคอพับหมดแรงอยู่ข้างเธอ  พ่อกับแม่ของดีแลนกลับด้วยรถอีกคันของพวกเขา  เพราะกลับก่อนเราที่ต้องอยู่จัดการนู่นนี่ให้เสร็จก่อน  เธอต้องช่วยครูคนอื่นๆ ทำงานก่อนกลับ  ในฐานะที่เธอเป็นครูเหมือนกัน  ถึงตอนนี้จะอยากลืมๆ ไปเลยว่าตัวเองเป็นใคร

เธอนั่งมองเหม่อออกไปนอกรถขณะแขนข้างหนึ่งโอบตัวเด็กตัวโตเอาไว้ไม่ให้เอนไปเอนมาระหว่างนั่งรถกลับบ้าน  แต่สุดท้ายเจ้าเด็กน้อยก็ถดตัวลงมานอน  ใช้ตักเธอหนุนแทนหมอน  มือเธอจึงลูบเส้นผมสีเข้มเล่นอย่างอัตโนมัติแบบเดียวกับเวลาอยู่ด้วยกัน

"ชาร์  เธอจะกลับบ้านก่อนไหม"  ไฮเมถามขึ้นกลางเพลง Lights Down Low ของแม็กซ์ที่เขาเปิดไม่ให้ภายในรถเงียบเกินไปจนวังเวง  เพราะเราสามคนไม่มีใครพูดอะไรกันเลยหลังจากดีแลนหลับไป  "ต้องกลับไปหาพ่อแม่เธอหรือเปล่า  ไปบอกพวกเขา  เธอจะค้างไหม"

รีสเผลอหันไปมองเด็กสาวอย่างสนใจ  ชาร์ลีก็มองเธอจากกระจกข้างรถเช่นกัน  หากเหมือนตาสีฟ้านั่นจะจงใจมองดีแลนที่หลับอยู่มากกว่า

"ฉันส่งข้อความไปบอกแล้วละ"  ชาร์ลีตอบ  หันกลับไปมองนอกรถ  ไฮเมเหลือบมองเธอ  "พวกเขาไม่อยู่หรอก  คงกลับมาดึกๆ  ฉันเลยบอกว่าจะค้าง"

"แล้วเสื้อผ้า..."

"อยู่ในเป้  ในตู้ของดีแลนก็มีเยอะแยะ"

"ไม่ใช่เธอชอบใส่ของเจ้าดีมากกว่าหรือ"  ไฮเมแซวตามปกติ  เขาลืมนึกไปว่ารีสนั่งอยู่ด้วย  "ไม่ต้องคิดมากนะครับ  รีส  สองสาวก็เป็นแบบนี้กันแหละ  ปกติ"

"ฉันก็ยังไม่ได้..."

"ถ้านายอิจฉา  นายก็ชวนแฟนนายมางานด้วยสิ  ดีไม่ว่าหรอก"

"แฟนฉัน  ไหน  ฉันมีแฟนด้วยเหรอ"

"ถ้าไม่มี  แล้ววันนั้นใครล่ะ"  ชาร์ลีย้อน  จ้องเขาอย่างจับผิด  "นายฟันผู้หญิงแล้วทิ้งเหรอ"

"นี่จะบ้าเหรอ  --  รีส  อย่าไปฟังยายนี่นะครับ  ผมไม่เคย --"

"ไม่เคย  ไม่ใช่คนเดียวน่ะสิ"

ไฮเมกลอกตา  "อย่ามารู้ดี  ยายตัวเล็ก  แล้วถึงฉันจะทำอะไรใครจริงๆ  ก็ไม่เกี่ยวกับเธอ  เจ้าดียังไม่ว่าอะไรฉันเลย"

"อย่ามา  ฉันได้ยิน  ดีว่านายอยู่  นายมันห่วยแตกจริงๆ  ทำไมผู้ชายดีๆ มันถึงหายากนักนะ"

"ก็ฉันนี่ไง  ฉัน  แต่เธอต้องเลิกเปรียบเทียบฉันกับเจ้าดีให้ได้ซะก่อน  เพราะเจ้าดีมันเฟมินิสต์"  ไฮเมพูด  พลางยักคิ้วให้รีสตรงกระจกส่องหลัง

"ถูกไหมครับ  รีส  เพราะอย่างเจ้าดีคงไม่มีใครเหมือนอีกแล้วละ"

รีสยิ้มรับคำพูดของเด็กหนุ่ม  ปลายนิ้วของเธอลูบหน้าผากดีแลนเบาๆ  ระวังไม่ให้เด็กสาวตื่น  เธอชอบมองดีแลนหลับ  ชอบใบหน้าสงบสุขแบบนี้  แต่ตอนทำตัวน่าตีก็ชอบเหมือนกัน  สรุปก็คือชอบไปหมดนั่นแหละ

"เธอกับเขาก็หน้าตาคล้ายกันมากจ้ะ  ไฮเม"

"ครับ  ก็เราเป็นพี่น้องกันนี่"  ไฮเมพูด  ยิ้มชอบใจ  "แต่เจ้าดีอาจจะไม่ดีใจก็ได้นะฮะ  ถ้าคุณพูดแบบนี้ให้ได้ยิน"

รีสยิ้มเฉยๆ  ไม่ตอบโต้  เธอคิดเรื่องอะไรไม่ออก  เธอแค่อยากมองดีแลนอยู่เงียบๆ  มองเรียวคิ้วสวยๆ  เปลือกตา  สันจมูก  ริมฝีปาก  สันกราม  คนอะไรไม่รู้  ทำไมถึงดูดีได้ขนาดนี้  ดีแลนเป็นลูกผสมหลายเชื้อชาติที่ออกมาได้กลมกล่อมมาก  ไฮเมก็เหมือนกัน

"น้องผมละลายหมดแล้วฮะ  รีส"

เสียงไฮเมแซวอย่างสนุกสนาน  ดึงให้รีสต้องมองค้อนเขาก่อนจะหันสายตาออกไปนอกรถแทน  ไม่อย่างนั้นเธออาจจูบดีแลนก็ได้  นอนเฉยๆ ยังเหมือนยั่วได้อีกนะ  คนอะไร...

"พ่อผมเป็นทนายก็จริง  แต่เขาไม่งี่เง่าหรอกนะฮะ  ไม่ต้องคิดมาก"

"แต่ยังไงฉันก็ต้องเกรงใจค่ะ  ดีแลนยังเป็นผู้เยาว์  และฉันก็เป็นครู  มันดูไม่ดีเลยสักอย่าง"

"คุณชอบดีแลนจริงๆ  เหรอคะ"  ชาร์ลีถามขึ้นหลังจากเงียบฟังมานานพอสมควร  ตาสีฟ้าฉายแววจริงจังและมีรังสีปกป้องแผ่ออกมา  "ทั้งที่เขาอายุน้อยกว่าคุณขนาดนี้  แล้วก็ยังเรียนไม่จบด้วย  แถมเป็นผู้หญิง..."

"ฉันเคยคิดเหมือนกันจ้ะ  คิดหลายอย่าง  เคยลังเล  แต่สุดท้ายเวลามองตาเขา  ฉันก็ลืมมันไปหมด  ฉันสนใจแค่เขา"  รีสตอบตามจริง

"ว้าว  ผมชอบคำตอบนี้จัง"  ไฮเมส่งเสียงรื่นเริง  ขณะที่ชาร์ลีตวัดสายตาไม่ชอบใจใส่เขา  "นี่ชาร์ลี  คุณรีสตอบมาขนาดนี้แล้วนะ  เธอจะเอาอะไรอีก  เธอจะมากั๊กน้องสาวฉันไว้ไม่ได้นะ  เพราะเวลาเธอออกไปไหนๆ กับผู้ชาย  น้องฉันต้องอยู่คนเดียว  เธอเคยคิดบ้างไหม"

"ดีแลนมีงานต้องทำ" ชาร์ลีสวน "ฉันให้เวลาส่วนตัวเขาเพื่อทำงาน  เขาไม่เหมือนนาย  งานที่เขาทำต้องการสมาธิ  ถ้าฉันอยู่ก็จะเป็นตัวถ่วงเขา"

"เหตุผลฟังดูดีมาก"

"นั่นเป็นสิ่งที่เพื่อนที่ดีควรทำค่ะ  ไฮเม"  รีสขัดเสียงแซวของไฮเม  ไม่ว่าชาร์ลีจะพูดให้ฟังดูดีมีเหตุผลเฉยๆ  แต่ไม่คิดแบบนั้นจริง  หรือคิดจริงๆ  เธอก็ยังเชื่อว่าชาร์ลีเป็นเพื่อนที่ดีของดีแลน

"แหม  อย่าไปชมสิครับ  รีส  เดี๋ยวยายเด็กนี่จะเหลิงนะฮะ"

"ฉันไม่ใช่เด็กนะ  แล้วไม่ต้องมาจับหัวฉันด้วย!"  ชาร์ลีว่า  หงุดหงิด  ปัดมือไฮเมที่มาวางบนศีรษะเธอออก  เขาก็ยังมีหน้ามาหัวเราะใส่เธออีก

"อย่ามาเยอะน่า  ชาร์ลี  เธอก็เหมือนน้องสาวฉันคนหนึ่ง"

"ฉันอยากเป็นมากเลย"  เด็กสาวประชด  แต่รีสเห็นชาร์ลียิ้มน้อยๆ แบบเก๊กๆ  ตอนไฮเมหันไปทางอื่น

"รีสฮะ  คุณไม่ต้องรีบกลับใช่ไหม"

"ไม่ค่ะ  พอดีว่า  ไม่มีใครสั่งเคอร์ฟิวกับฉันได้มาหลายปีแล้วละ"

"โธ่  พูดเหมือนตัวเองแก่มากเลยนะฮะ"

"ก็แก่อยู่นะ"  รีสพูด  พลางหัวเราะ  และเลิกคิ้วเมื่อรู้สึกว่ามือถูกจับ  ดีแลนปรือตาขึ้นมองเธอ  ดูหงุดหงิดหน่อยๆ คงรำคาญเสียงเธอกับไฮเมคุย

"ถึงบ้านยังคะ"  ดีแลนถามเสียงแหบน้อยๆ  จับนิ้วรีสเล่นเหมือนเด็กเล็กๆ  "คุณเมื่อยหรือเปล่า  หัวฉันหนัก  ลุกดีกว่า"

"นอนเถอะ  ยังไม่ถึงหรอก"  รีสบอก  กดศีรษะดีแลนเบาๆ ไม่ให้ลุกขึ้นมา  เจ้าเด็กน้อยตัวโตพูดงึมงำอะไรสักอย่าง  ฟังไม่รู้เรื่อง  และซุกหน้าเข้าหาท้องเธอ  มันจั๊กจี้แต่ก็รู้สึกดีด้วย

"หิวจัง"  ดีแลนพึมพำ  เสียงงอแงเหมือนเด็ก 

รีสยิ้มขำ  มองเด็กตัวใหญ่ลูบท้องตัวเองเหมือนจะฟ้องเธอว่าหิวจริงจังมาก  และแล้วก็มีขนมปังส่งมาจากเบาะหน้า  โยนมาโดนศีรษะดีแลนพอดี  มันหล่นพื้น  ดีแลนหันไปมองมันนอนนิ่งอยู่ตรงนั้น  พักหนึ่งก็ยื่นมือไปหยิบมันขึ้นมา  มองคนให้ที่หันกลับไปแล้ว  อยู่ๆ ก็ลุกขึ้นจากตักเธอไปเกาะเบาะที่ชาร์ลีนั่งอยู่  แล้วหอมแก้มเพื่อนใช้มันแทนคำขอบคุณ  เด็กสาวตัวเล็กกว่าดุเพื่อนตัวโต  ผลักดีแลนออกมาห่างๆ  แต่แน่นอนว่าสู้แรงไม่ได้จึงโดนหอมไปอีกครั้ง  ชาร์ลีโวยวาย  คงจะอาย  เพราะไฮเมก็แซวด้วย  ทั้งสามดูสนิทสนมกันจนรีสอดรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนนอกหรือส่วนเกินไม่ได้

มันดูอบอุ่นดี  ถ้าเธอไม่รู้สึกคันในหัวใจยุบยิบแบบนี้  เธอหวงดีแลนกับเพื่อนรักของเขาหรือไงนะ

"แบ่งกันไหมคะ"  ดีแลนกลับมานั่งเบียดรีส  พลางบิขนมปังมันฝรั่งที่ชาร์ลีใจดีให้มาส่งให้ด้วย  รีสสั่นศีรษะ  "ทำไมคะ  กลัวอ้วนเหรอ"

"เปล่า  ก็เธอหิว"

"จริงค่ะ  ฉันหิว  แต่ท้องคุณแฟ่บมากเลยนะคะ"  เด็กสาวพูดตรงๆ  ไม่สนใจว่าใครจะอาย  แปลกใจด้วยที่รีสอายจนต้องตีแขนเธอ  หน้าแดง

"เธอจะพูดทำไม  ดีแลน"

"อ้าว  ทำไมล่ะคะ  ก็มันจริงนี่นา  คุณผอมจนซี่โครงออกแล้ว"

"ไม่จริงซะหน่อย  อย่ามามั่วนะ"

"ทำไมไม่จริง  ก็ฉันเห็น  ตอนที่..."  รีสปิดปากดีแลนก่อนจะพูดจบ

"เงียบไปเลยนะ  ไม่งั้นฉันจะบอกให้ไฮเมพาไปส่งบ้าน  ไม่ไปด้วยแล้ว"  รีสขู่ตาวาว  เด็กสาวยกมือยอมแพ้  แต่พอเธอหลงกลปล่อยมือออกจากปากดีแลน  ปากซนๆ นั่นก็มาประกบกับปากเธอทันทีเหมือนวางแผนเอาไว้แล้วตามแบบคนเจ้าเล่ห์  เท่านั้นยังไม่พอ  ขนมปังมันฝรั่งก็ถูกดันเข้ามาในปากเธอด้วย  แล้วถ้าเธอไม่ยอมกลืนมัน  มันก็จะติดคอเธอ 

"ฉันเกลียดเธอแล้ว  ดีแลน"  เธอว่า  เสียงดุ  ดีแลนก็ทำหน้าอ้อนๆ มาง้อเธอ  ยกมือเธอไปตีแก้มแปะๆ  ทำไมถึงเป็นคนขี้แกล้งได้ขนาดนี้นะ  ทั้งที่ดูเหมือนเป็นคนนิ่งๆ เฉยๆ  หรือเธอโดนหลอกเข้าให้แล้ว

"ผมตีก้นให้ไหมฮะ  รีส"  ไฮเมส่งเสียงมาจากเบาะคนขับ  ดูเหมือนเขาจะชอบใจที่น้องสาวเขาแกล้งเธอได้  แหงละ  ก็พี่น้องกันนี่!

"ไม่ต้องมาทำหวังดีหรอก  นายน่ะ"  ดีแลนว่าพี่ชาย  เขาก็ลอยหน้าลอยตาไม่สนใจ  และแจ้งกับพวกเราว่าจะเลี้ยวเข้าบ้านแล้ว  ให้กรุณาทำตัวให้ดีๆ เตรียมพร้อมกันด้วย  ซึ่งก็คงตั้งใจเตือนเธอกับรีสนั่นแหละ

"ไม่เป็นไรค่ะ  ไม่ต้องเกร็ง  ฉันจะปกป้องคุณเอง"

รีสทำหน้าขำใส่ดีแลนที่พูดออกมาด้วยหน้าตาจริงจังมาก  ประหนึ่งเราจะไปออกรบด้วยกัน

"ฉันไม่ใช่เด็กเล็กๆ นะ  แต่ก็ขอบคุณ"  เธอพูด  ดีแลนยิ้มแป้น  จับมือเธอพาเดินเข้าบ้าน  ท่าทางตั้งใจจะเอาเธอไปแนะนำตัวมากๆ  ทำให้เธอหวาดหวั่นนิดหน่อย  ถ้าเราอายุใกล้กันมากกว่านี้ก็คงจะดี  และดีที่สุดถ้าเราไม่ได้เป็นครูกับลูกศิษย์กัน  กับดีแลนไม่ได้อายุสิบเจ็ด

ไฮเมกับชาร์ลีเดินเข้าบ้านไปกันก่อน  พวกเขาไม่ได้จับมือกันเหมือนเรา  และไม่ได้มีท่าทีหวานแหววใส่กัน  แต่รีสก็อดคิดอย่างขำๆ ไม่ได้  ว่าพวกเราสี่คนเหมือนมาดับเบิลเดตกัน  มันมีความคิดนี้แวบเข้ามาอยู่เรื่อยในหัวของเธอทุกครั้งที่เราไปไหนๆ ด้วยกันสี่คน  ต่อให้อีกสองคนไม่ได้ทำตัวเหมือนเป็นแฟนกันตรงไหนเลย  นอกจากกัดกันตลอดเวลา

"ชาร์ลีหงุดหงิดกับเขาอยู่ตลอดแหละค่ะ  ไม่รู้ทำไม"  ดีแลนพูดขึ้นเหมือนรู้ว่ารีสกำลังคิดอะไรอยู่  "แต่ไฮเมก็ชอบแกล้งชาร์ลีตลอดเหมือนกัน"

"เด็กผู้ชายมักจะชอบแกล้งผู้หญิงที่เขาชอบค่ะ"

"ทฤษฎีนี้ใช้ได้กับสองคนนี้เหรอคะ" 

"ไม่รู้สิ  แต่ใช้กับเธอได้"

"เหรอคะ"

"ช่าย" 

"แล้วฉันไปแกล้งคุณตอนไหน  แล้วฉันเป็นผู้ชายเมื่อไหร่กันเนี่ย"

"ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ"  รีสย้อน  แล้วหัวเราะเมื่อดีแลนทำหน้ายุ่ง 

"ดี  พ่อกับแม่ให้มาตามไปในสวน"  ชาร์ลีเดินมาบอก  แล้วผลุบหายกลับไปด้านหลังทันที  รีสมองหน้าดีแลน  เกร็งขึ้นมาอีกแล้ว

"ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ  ฉันยังไปบ้านคุณได้เลย"

"ก็เธอมันคนหน้าด้านไงล่ะ" 

"แหม  คุณก็  พูดตรงจัง"

"ไม่ได้หรอก  ฉันเป็นคนตรง"  รีสบอก  แปลกใจที่ดีแลนจับมือเธอพาเดินไปทางอื่นที่ไม่น่าจะใช่ทางไปสวน

"ฉันเหนียวตัวค่ะ  ขอไปอาบน้ำก่อนละกัน"

"อ้าว  แล้วจะให้ฉันไปด้วยทำไมล่ะ"

"ก็ไปรอฉันในห้องไงคะ  หรือคุณจะไปยืนเอ๋อๆ อยู่คนเดียวล่ะ"

"ไม่เอา"

"ไม่เอาก็ไปด้วยกัน"  ดีแลนพูดกึ่งหัวเราะ  จะอุ้มรีสแต่โดนตีก่อน

รีสกวาดตามองภายในห้องของดีแลนหลังจากเด็กสาวขอตัวเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำที่อยู่ติดกันกับห้องนอนของเจ้าตัว  มันเป็นห้องกว้างๆ ที่มีเฟอร์นิเจอร์ไม่มากนัก  ดูๆ ไปก็ไม่ค่อยเหมือนห้องเด็กผู้หญิงเท่าไหร่  แต่ก็ไม่เชิงเป็นห้องเด็กผู้ชาย  มันแค่เรียบๆ ง่ายๆ  ผนังห้องเป็นสีเทาค่อนมาทางสีขาว  คล้ายสีปูนซีเมนต์  พอลองเอามือแตะดูก็พบว่ามันเป็นวอลเปเปอร์ที่คงทำให้ห้องออกมาเป็นสไตล์ลอฟต์  ดูเท่ๆ แต่สบายตา  ข้าวของทุกอย่างแม้จะเป็นของตกแต่งก็ดูเหมือนจะมีเพื่อประโยชน์ใช้สอยทั้งหมด  แต่ที่เธอชอบมากที่สุดก็คงจะเป็นตู้หนังสือซึ่งใหญ่มากๆ  ใหญ่จนเป็นกำแพงด้านหนึ่งได้เลย  ดีแลนเป็นนักสะสมหนังสือตัวจริง  อายุเพียงเท่านี้ยังมีหนังสือมากขนาดนี้  เดาได้เลยว่าต่อไปคงต้องทำห้องเพื่อเก็บมันโดยเฉพาะแล้วละ    ถ้าดีแลนยังไม่หยุดซื้อหนังสือ  คงไม่มีวันนั้นหรอก  คนเป็นหนอนหนังสือย่อมกระหายอยากได้หนังสือใหม่ๆ อยู่ตลอดแม้จะไม่มีเวลาอ่าน  แบบเธอคนหนึ่งละ  หมายถึงเธอเมื่อก่อน  เธอทำงานจนเหมือนกรรมกรหน้าตาดีหน้าเลนส์กล้องไงล่ะ

"เล่มนี้ฉันซื้อมาจากญี่ปุ่นตอนไปเที่ยวกันทั้งบ้านค่ะ" 

เสียงดีแลนดังขึ้นพร้อมกลิ่นหอมๆ ของสบู่อาบน้ำและแชมพู  รีสเผลอสูดดมมัน  เพราะเจ้าตัวมายืนใกล้กันเหลือเกิน  ซ้อนอยู่ด้านหลังเธอจนรู้สึกได้ถึงไออุ่นทั้งที่เพิ่งอาบน้ำมา  ดีแลนคงอาบน้ำอุ่น

"อ่านไม่ออกหรอกค่ะ  แต่อยากได้ก็เลยซื้อมา  เผื่อสักวันจะเรียนญี่ปุ่น"

"ฉันรับแปลภาษาญี่ปุ่น"  รีสพูด  เงยหน้ามองคนสูงกว่า  ดีแลนมองเธอเหมือนจะถามว่าพูดจริงหรือ  "ฉันชอบญี่ปุ่น  จริงๆ คือชอบดูการ์ตูนกับอ่านน่ะ  ก็เลยมีแรงกระตุ้นให้อยากเรียน  เคยไปอยู่มาปีนึงด้วยนะ"

"นักเรียนแลกเปลี่ยนเหรอคะ"

"ใช่แล้ว  เชื่อไหมล่ะ"

"เชื่อค่ะ  แต่มันแปลกๆ อยู่นะ  หน้าตาคุณแบบ..."

"ก็เหมือนหน้าเธอไง  เธอหน้าเกาหลีหน่อยๆ  เธอยังพูดเกาหลีไม่ได้เลยนี่นา  หรือไปแอบเรียนมาแล้วล่ะ"

"จะไปเรียนตอนไหนคะ  เขียนนิยายยังไม่เสร็จเลยนะ"  ดีแลนบอก  ทำหน้าหงอยๆ  เมื่อนึกถึงงานที่ยังไม่ไปถึงไหนของตัวเอง 

"เดี๋ยวก็เสร็จ  จบกีฬาสีแล้ว  เธอก็จะมีเวลาเยอะขึ้นแล้วละ"

"แต่มันก็หมายความว่าฉันจะไม่ได้อยู่กับคุณนานๆ แบบนั้นอีกแล้ว  มันก็น่าเศร้าอยู่เหมือนกันนะคะ"

"อย่ามาเว่อร์  เราเจอกันบ่อยจะตาย  ตอนนี้ฉันก็อยู่ตรงหน้าเธอ"

"นั่นสิเนอะ" 

รีสพยักหน้า  พลางกอดตอบคนที่ดึงเธอเข้าไปกอด  ความหอมของคนเพิ่งอาบน้ำใหม่ๆ  ชวนให้เธอซบหน้าไปกับบ่ากว้างและเผลอหอมต้นคอดีแลนไปจนอีกฝ่ายหัวเราะในลำคอ  หดคอนิดหน่อยเหมือนจั๊กจี้

"อย่ากัดคอฉันนะคะ  เบลล่า"  ดีแลนพูดกลั้วหัวเราะ  หากเริ่มกลืนน้ำลายเมื่อเห็นสีหน้าแฟนสาวตอนนี้  เธอไม่คิดว่ารีสตั้งใจยั่วเธอหรอก  แต่หน้าคุณครูมันไปทางนั้นมาก  ดูเรียกร้องอย่างไรไม่ทราบ

"รีสคะ  คือว่า..."

"เรามีเวลากันเท่าไหร่  ต้องรีบหรือเปล่า"  รีสถาม  เงยหน้ามองคนตัวสูงด้วยแววตาที่เธอไม่รู้ตัวเอง  หากสีหน้าของดีแลนตอนนี้ก็พอทำให้เธอเดาได้บ้าง  ว่าเธอคงยั่วเด็กมันไปอีกแล้วแน่ๆ  ไม่อย่างนั้น  ดีแลนคงไม่กล้าจูบเธอขณะที่มีคนรอเราอยู่ข้างนอกห้อง  และยังเป็นพ่อแม่ด้วย

เตียงของดีแลนอบอุ่นด้วยเครื่องทำความร้อนที่เจ้าตัวเปิดทันทีที่พาเธอเข้ามา  ความนุ่มแบบที่นอนคุณภาพดีสัมผัสแผ่นหลังของเธอเมื่อเอนตัวลงไปหา  เธอเพิ่งรู้สึกว่าตัวเองเมื่อยและอยากนอนก็ตอนหลังถึงที่นอน  แต่ตอนนี้จะหลับลงได้ยังไงกันล่ะ  ถ้าดีแลนยังละเมียดละไมจูบเธอแบบนี้

นี่มันล่อแหลมที่สุดในบรรดาจูบทั้งหมดของเราเลยกระมัง  ในห้องปิดมิดชิดและบนเตียงควีนไซส์ด้วยกันตามลำพัง  แสงโคมไฟริบหรี่สีส้มแดง  กลิ่นกายหอมละมุนของเจ้าของห้อง  ความเชี่ยวชาญในการเอาใจเธอ (ที่ไม่รู้ไปฝึกมาจากไหน) มันช่างชวนให้อดคิดมากไม่ได้เลย

แต่ว่า...พ่อแม่ดีแลนอยู่ข้างนอกนะ

"ดี  ฉันว่าเราควรออกไปกันเถอะ"  รีสกระซิบเสียงเบา  ไม่หนักแน่นพอจะให้อีกคนยอมทำตามได้เลย  เพราะเธอก็ไม่ได้อยากจะออกไป  แต่ถ้าไม่ออกไปมันก็จะยิ่งเสี่ยง  เสี่ยงทั้งที่ประจำเดือนของเธอไหลออกมามากจนเหมือนเลือดจะหมดตัวแล้วนี่แหละ  ฮอร์โมนเธอปั่นป่วนมากจริงๆ  หรือถูกกระตุ้นมากเกินไป  หากเธอจะไม่บอกดีแลนหรอก  ว่าเธอออกัสซึ่มไปจริงๆ ตอนเรานัวเนียกันในห้องน้ำจนประจำเดือนเธอพุ่งทะลุผ้าอนามัยจนเปื้อนกางเกง  มันน่าอายมากๆ  เธอไม่ใช่คนอายุสิบกว่าๆ ที่จะยั้งความต้องการของตัวเองไม่ได้เมื่อไหร่  ต้องโทษดีแลนที่ชอบทำให้เธอลืมอายุอยู่เรื่อย

"อีกแป๊บนึงค่ะ  ขอเก็บค่าเหรียญก่อนนะ"  ดีแลนว่า  จูบหน้าท้องหญิงสาวใต้ร่างที่จิกไหล่เธอกับดึงเส้นผมอย่างลืมตัว  เธอไม่รู้หรอกว่าทำไมถึงทำแบบนี้  แต่รู้สึกว่ารีสชอบมัน  เพราะถึงจะดูเหมือนทรมาน  แต่การเกร็งหน้าท้องจนเห็นกระดูกซี่โครงชัดเจนและส่งเสียงครางเบาๆ แบบนี้  มันชวนให้คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้จริงๆ  นอกจากรีสต้องการมัน 

"ถ้าคุณไม่ชอบ  ฉันจะหยุดนะคะ"  เธอพูด  และจูบต่ำลงเรื่อยๆ

"ดี...ดีแลน  ฉันเป็นเมนส์  มันสกปรก"  รีสร้องห้าม  คว้าคอเสื้อด้านหลังของดีแลนเอาไว้ก่อนที่อีกฝ่ายจะลงต่ำไปกว่าขอบกางเกงของเธอ  เธอส่ายหน้าให้ดีแลน  แต่มันช่างตรงกันข้ามกับอารมณ์ตอนนี้ของเธอมาก  ใจเธออยากให้ดีแลนฝ่าไฟแดงไปเสียเลย  ถ้ามันจะไม่ทำให้เธอดูเหมือนคนที่ต้องการเรื่องแบบนี้มากเกินไป

"ไม่ใช่เพราะคุณรังเกียจฉันนะ"  ดีแลนถาม  แววตัดพ้อจนคนมองใจคอไม่ค่อยดี  รีสส่ายหน้าเร็วๆ

"เปล่า  ถ้าฉันรังเกียจเธอ  ฉันจะปล่อยให้เธอทำขนาดนี้เหรอ  คิดสิ  นี่มันเหมือนเราจะ...กันอยู่แล้วนะ  แล้วพ่อแม่  พี่ชาย  เพื่อนเธอกำลังรอเราอยู่ข้างนอก  รอเลี้ยงฉลองให้เธอ  อยากแสดงความดีใจ  เราจะมามัวอยู่กันสองคนได้ยังไงล่ะ  ใช่ไหม"  รีสพยายามให้เหตุผล  ประคองแก้มเด็กน้อยที่ไม่ได้ทำตัวเหมือนเด็กเลยสักนิด 

กินเวลาอยู่เกือบสองนาที  ดีแลนจึงยอมพยักหน้าให้  และจะผละออกไป  แต่ก็เป็นเธออีกนั่นเองที่ดึงเด็กมันกลับมาหา  เราจูบกันเหมือนคนต่อสู้กันว่าใครจะชนะ  เธออยู่บนตักดีแลนด้วยความตัวเล็กกว่า  โดนเด็กมันจับตรงไหนไปบ้างก็ไม่รู้  เท่าที่รู้ก็คือเจ็บนมไปหมดแล้ว  เสื้อผ้าก็หลุดลุ่ยแทบจะหลุดออกจากตัว  เสื้อชั้นในไม่อยู่แล้วด้วย  มันหายไปตอนไหน 

"ดี  พอเถอะ  ฉันไม่ไหวแล้ว"  รีสคราง  ขยุ้มเส้นผมสีดำบนศีรษะของเด็กที่ทำท่าเหมือนยังไม่อยากหย่านมทั้งที่ตัวใหญ่ขนาดนี้  "ดี  อย่ากัดสิ  มันเจ็บนะ  แล้วใครบอกให้ถอดเสื้อชั้นในฉันออก"

"ก็มันไม่ถนัดนี่คะ"  ดีแลนอ้าง  จูบยอดแข็งๆ สีชมพูจัดที่เริ่มแดงมากกว่าชมพูเพราะถูกเสียดสีจนเลือดมาคั่งมากกว่าตรงอื่น  "น่ารักจังเลย"

"นี่  เดี๋ยวเถอะ  อย่าให้ฉันทำเธอบ้างนะ"  รีสขู่  เสียงแหบเบา

"เอาเลยไหมคะ"  ดีแลนถามกลั้วหัวเราะ  เพราะรีสค้อนเธอขวับ  พลางดึงเสื้อมาปิดหน้าอกขาวเผือดที่มีรอยจ้ำๆ สีแดงเต็มไปหมดแล้วตอนนี้  ที่จริงเธอก็ไม่ได้อยากแกล้งรีส  แต่ชอบเวลาอีกฝ่ายทำหน้างอนๆ กึ่งดุแบบนี้มาก  รีสคงไม่รู้ตัวจริงๆ ว่าตัวเองน่ารักมากแค่ไหน

"ถ้าฉันทำจริงๆ  ก็อย่ามากลัวก็แล้วกัน"

"กลัวก่อนเลยได้ไหมคะ"

รีสเม้มปากหงุดหงิด  แต่สุดท้ายก็ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้  เมื่อดีแลนยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ด้วยสีหน้าอ้อนๆ ตามแบบฉบับของเจ้าตัว  เธองับปลายจมูกโด่งๆ นั่นไปอย่างมันเขี้ยว  และหยิกมือเด็กซนที่มาแกล้งวางมือบนอกของเธอพร้อมกับลูบมันเร็วๆ จนเธอเสียววาบ  ดีแลนหัวเราะร่า  เราก็จูบกันอีกครั้ง  เธอแอ่นหน้าอกให้มือที่มาลูบคลึงมันอย่างอัตโนมัติ  ทรมานตัวเองเสียให้พอใจ  ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว  ถ้าคบเด็กแล้วมันลาม  ก็ให้มันลามไปให้ถึงที่สุดไปเลยก็แล้วกัน

"พอละ  เจ็บ"  เธอพูด  ดันอกอีกฝ่ายออกห่าง  ดีแลนยิ้ม  ยอมทำตามใจเธอบ้าง  --  แหม  ก็ได้ไปตั้งเท่าไหร่แล้วล่ะ  เธอมีแต่เสียกับเสีย     

"คบกับเธอ  ฉันเปลืองตัวมากเลย  รู้ไหม"  เธอพูดขณะใส่เสื้อชั้นในตัวเอง  มองแผ่นหลังดีแลนที่หันหลังให้เพราะเธอสั่ง  จริงๆ ก็ไม่จำเป็นแล้ว  ดีแลนเห็นมันแล้ว  ทำอะไรกับมันมาแล้วด้วย  ทั้งดูดทั้งขยำจนเธออ่อนระทวยไปหมดทั้งตัว  จะว่าไม่ได้เสียตัวก็เหมือนเสีย  แล้วเธอก็อยากเสียด้วยสิ  มันยากตรงนี้แหละ  เป็นผู้หญิงไม่ดีเลยจริงๆ

"เป็นคนแบบนี้เองเหรอ  ดีแลน"

"แบบไหนคะ"  ดีแลนถาม  แอบมองรีสจากกล้องในโทรศัพท์  ก่อนจะโดนคนรู้ทันมาดึงมันออกไปจากมือ 

"นี่ไง  คนแบบนี้ไง  ทะลึ่งนักนะ"  รีสว่า  สำรวจโทรศัพท์มือถือของเด็กดื้อ  ดูว่าถ่ายเธอไว้หรือเปล่า  หรือแค่ส่องเฉยๆ  ไม่ได้บันทึก  พอเห็นว่า  ดีแลนยังไม่ได้ทำตัวร้ายขนาดนั้น  เธอก็ส่งมันคืนไป  "ห้ามถ่ายนะ  ฉันไม่อยากดังเพราะเซ็กซ์เทปหลุดออกไป"

"โธ่  คุณ  ใครจะไปทำแบบนั้นล่ะคะ  ฉันจะเก็บไว้ดูคนเดียว"

"มันก็หลุดไปเพราะคนที่พูดแบบนี้แหละ"

ดีแลนยอมแพ้  หยิบเสื้อมาสวมให้คนตัวเล็กกว่า  และจูบหน้าผากรีสเบาๆ  รีสกอดเธอกลับ  แนบใบหน้ากับบ่า  มันเป็นอะไรที่เพอร์เฟ็กต์มากเลยจริงๆ  เธอไม่อยากให้เวลาแบบนี้ของเราหมดไปเลย  แต่มันหมดแล้ว  เราต้องออกไปสู่โลกภายนอกด้วยกันแล้ว

"ไม่เป็นไร  แล้วเราค่อยมาเจอกันใหม่  ยกเว้นเธอเบื่อฉันแล้ว"  รีสพูดขึ้นเหมือนอ่านใจกันออก  มือเล็กๆ ดึงแก้มดีแลนจนหน้าซึมๆ เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มในที่สุด  "ไปเถอะ  ไปหาพวกเขากัน  ป่านนี้ไฮเมเผาเราจนเกรียมไปหมดแล้วมั้ง"

"ฉันจะเตะก้นเขาให้"

"ฉันเตะเองก็ได้  แค่เธอต้องยกฉันขึ้น  เพราะฉันเตะไม่ถึง"

ดีแลนหัวเราะในลำคอ  ชอบใจกับมุกตลกของครูสาว 

"นี่ฉันเรียบร้อยแล้วนะ  ไม่ดูเหมือนเพิ่งจะ...ทำอะไรแปลกๆ มา --"

"ไม่หรอกค่ะ  คุณสวย  สวยมากๆ" 

"เอาใจเก่ง"  รีสบอก  ฉุดแขนดีแลนให้ลุกขึ้นจากเตียง  เธอหยุดกึกเมื่อถึงประตู  แล้วเงยหน้ามองดีแลนซึ่งเลิกคิ้วให้เธออย่างฉงน  เธอยกมือขึ้นจุ๊ปากส่งสัญญาณไม่ให้ดีแลนส่งเสียงอะไร  พลางค่อยๆ บิดลูกบิดประตูก่อนผลักมันออกไปอย่างรวดเร็ว  และเสียงประตูไม้กระแทกอะไรสักอย่างที่น่าจะเป็นชิ้นใหญ่น่าดูก็ทำให้เธอรู้แน่ชัด  แต่ก็ทั้งอายทั้งขำพวกที่วิ่งหนีกันไปเห็นแต่หลังไวไวนั่น

"นั่นอะไรคะ"  ดีแลนถาม  ไร้เดียงสาได้ผิดเวลามาก 

รีสส่ายหน้า  ไม่ตอบอะไร  แต่ดึงเด็กตัวสูงลงมาจูบ  ตั้งใจโชว์ให้คนที่อยากดูมันมากได้ดูมันให้เต็มตาไปเสียเลย                 


...............................

เราจะลงให้อ่านแค่ 20 ตอนเศษๆ  ไม่จบเรื่องนะคะ  เรียนมาเพื่อทราบค่า   :21: :44:

หากสนใจจับจองเป็นเจ้าของ  ดูรายละเอียดได้ที่นี่ค่ะ https://goo.gl/DHoXAY

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

22 เมษายน 2018 เวลา 06:55:13
:60: รับทราบที่โปรดแจ้ง แต่เด็กมันจะกินครูทั้งเรื่องเลยป่ะเนี่ย
แสดงความคิดเห็น