| โพสต์โดย:
อินท์สีเลือด
วันที่: 19 สิงหาคม 2017 เวลา 16:55:47
อ่าน: 217
|
นารีเทครัว
5
" สวัสดีค่ะ..." ณัฐวศาไหว้ผู้หญิงที่เธอเพิ่งได้เจอและพูดคุยเมื่อกลางวันแถมยังเปิดวีรกรรมตบลูกสาวหล่อนมาหมาดๆ พลางนั่งทิ้งความห่างบนโซฟาที่หุ้มความนุ่มของเนื้อกำมะหยี่สีแดงนั่งสบายก้นนั่นไม่กล้าสบตาด้วยเพราะยังรู้สึกผิดกับสิ่งที่ลืมตัวทำไว้แล้วชิ่งเลยนั่น
" จะดื่มอะไรไหม " มณีมณฑ์ไม่รู้จะพูดอะไรไม่คิดว่าเด็กสาวจะมาทำงานอย่างนี้ด้วย การเจอกันในที่แบบนี้มันชวนให้รู้สึกอับอายตนเองที่มีใครมารู้เบื้องลึกเบื้องหลังของการหาความสุข
" ม่ะ..ไม่เป็นไรค่ะ หรือคุณต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ ฉัน..เอ่อ...หนู...จะไปบอกกับเด็กเสิร์ฟให้ " ( วางตัวไม่ถูกเลยวุ้ย...อะไรจะแจ๊คพ็อตเบอร์นี้วะกู )
" สั่งเครื่องดื่มมาเถอะ อยากกินอะไรก็สั่งมา ส่วนฉันมีแล้ว " ท่าทางอึดอัดของเด็กสาวที่มีมณีมณฑ์เลยบอกให้อีกคนทำตามความต้องการในเรื่องการดื่มกิน พลางยกให้ดูแก้วในมือตนเอง
" งั้นขอดื่มขวดเดียวกับคุณได้ไหมคะ " ณัฐวศามองขวดไวน์ที่แช่ในถังตรงที่ตั้งมุมโซฟานั่น
" เอาสิ.."
( เอารสแอลกอฮอล์เข้าตัวหน่อยดีกว่าจะได้ใจกล้าหน้าด้านหน่อย )
มณีมณฑ์มองทุกอากัปกิริยาของเด็กสาวที่มี กลางวันแต่งบ้านๆมาก็เหมือนเด็กในวัยนี้ทั่วๆไปแต่พออยู่ในชุดนี้ทำไมมันถึงได้ดูดีนักนะ...ดูสวยและน่ามองไปทั้งตัวเชียว
การจ้องมองของคนมีอายุมากกว่ายิ่งทำให้ประหม่าพอเหลือบมองทะลุบานกระจกก็เจ๊อะสายตาแม่นางที่เดินมาส่งตนซะอีก ( มันจะกดดันตรูไปถึงไหนวะเนี่ยทั้งข้างนอกข้างในเลย...โอย...อีเป รอบหน้ากูไม่มาแทนมึงแล้วนะ อีเพื่อนเวรรร )
" มาทำที่นี่นานรึยัง "
" วันแรกเลยค่ะ" ( และก็คงจะวันเดียวล่ะคร้า...)
" โชคดีจัง " ( โชคร้ายสิเจ๊ เจอโจทย์เป็นลูกค้าดีกะผีอะไรหล่ะ โด่...เอหรือว่าโชคดีเพราะจะตบคืนแทนลูกวะ มองมือแพล๊บ...อืม พอไหว )
" ไม่..มั้งคะ " เสียงอ้อมแอ้มตอบไม่เด็ดขาดเหมือนตอนที่คุยกันนั่นให้ลูกค้าสายเปย์เพื่อความสุขเล็กๆน้อยเปิดยิ้มอ่อนออกมา
" เรื่องเมื่อกลางวัน...." ( นั่นไง...กูว่าแล้ว เอาไงดีวะ...)
" ข่ะ..คือ คือหนูขอโทษค่ะ ต่ะ...แต่ คุณจะแจ้งความ เอาเรื่องก็ได้นะคะ " ( เอาวะ...อย่างดีก็เสียค่าปรับเพิ่ม )
" ทำไม? ....ทำไมเธอถึงคิดว่าฉันจะเอาเรื่อง "
" อ้าว...ก็หนูตบหน้าลูกคุณนี่คะ " ( อยู่ๆมาถามว่าทำไม...ลูกโดนตบซะหน้าหันยังจะถาม...เมาปล่าววะ)
" เธอก็จ่ายค่าตบแล้วนี่ " ( เอิ้ววว...คุณแม๊... เมาแน่ๆเลย ) ณัฐวศาเหลือบมองระดับน้ำในขวดไวน์
" เธอว่าลูกฉัน...แล้วทำไมเธอถึงมาทำงานแบบนี้หล่ะ " ( อืม จะว่าสินะว่า...ว่าเขาแต่เราทำเองน่ะ )
" เลือกได้หรือคะ ปากท้องมันต้องกินต้องใช้ " ณัฐวศาตอบ....ใช่เพราะมันต้องกินต้องใช้ การมาแทนเปมิศาเพราะค่าเทอมที่ทำเรื่องผ่อนผันการจ่ายไว้นั่นเบี้ยปรับมันไหลไปตามวันมากขึ้นทุกทีแล้ว ไหนจะเรื่องที่อยู่อีก ชีวิตเธอเป็นแบบนี้ไงต้องดิ้นรน
" นี่เธอ...บริการฉันหน่อยสิ "
" อ่ะ...โทษค่ะ " มณีมณฑ์ยื่นแก้วเปล่าในมือมาให้จนต้องรีบรับลุกไปรินเติมไวน์ให้คนที่ร้องเรียกบริการ ถือว่าบกพร่องกับงานก็ได้นะนี่
" บริการอีกหน่อยได้ไหม "
" ค่ะ...คุณอยากได้อะไรเพิ่มคะ "
" อยากกอดเธอ "
อึ๊ก!!!!
( แค่นั่งคุยกับแขก จับมือบ้างกอดนิดกอดหน่อยไม่สึกหรอกมึง แต่ถ้าเกินนั้นผิดกฎนะ...งานถนัดอยู่แล้วนี่ ) ณัฐวศานึกถึงคำพูดของเปมิศาที่บอกเล่าถึงการบริการลูกค้าของที่นี่แล้วให้นึกร้องบอกในใจกับลูกค้ากระเป๋าตุงร้องขออีกข้อบริการที่ไม่ผิดกฎใดๆ ( งานบริการแบบนี้มันปฏิเสธได้ด้วยเหรอเจ๊ )
" ก่ะ..ก็...ก็ได้ค่ะ " ณัฐวศาเขยิบตัวเข้าไปใกล้อีกฝ่ายอย่างเกร็งๆ เรื่องกอดสาวๆ...โอ้ งานถนัด ยิ่งกว่ากอดก็ทำมาไม่รู้เท่าไหร่แต่นั่นมันเป็นความต้องการของเธอ พอมาเป็นในรูปของงานมันเลยเกร็งไปหมดยิ่งกับผู้หญิงที่ไม่น่าเชื่อว่าจะมาอยู่ในที่อย่างนี้ (สาวใหญ่หัวใจเปลี่ยวสินะ) มณีมณฑ์ค่อยๆเคลื่อนมือวาดกอดกายของเด็กสาวจากแค่หลวมๆในการโอบกอดแล้วขยับแรงรัดเพิ่มขึ้นทั้งยังเลื่อนมือดันหัวทุยของเด็กสาวให้แนบอกหล่อนจนชิดอีกด้วย
( นั่นไง....ผิดจากที่คิดซะที่ไหน ) งามตาที่ยังเดินวนเวียนทำเป็นเดินดูความเรียบร้อยด้านนอกแต่ความจริงคือเฝ้าดูเด็กที่สร้างความปั่นป่วนในใจให้เกิดขึ้นนั่น นึกอยากเข้าไปดึงออกจากมือของลูกค้าแต่ก็ทำไม่ได้และมันก็ยังไม่ได้เป็นการผิดข้อตกลงในการใช้บริการด้วย สาวเจ้าของคลับเลยทำได้แค่มองอย่างอิจฉาอยากได้กอดเด็กสาวบ้าง
" มันแย่มากไหม " คำถามที่หลุดเสียงใกล้ๆให้ต้องเงยมองอีกคนเพราะระดับสายตาของตัวเองตอนนี้อยู่ตรงภูเขาสองลูกที่เนื้อดินคงชุ่มอุ้มน้ำไว้ให้นุ่มหยุ่นนั่น
" คะ? " มณีมณฑ์มองตาของเด็กสาวที่เงยสบระยะใกล้ พิศดูใบหน้าใสเกลี้ยงเกลาขับเลือดลมให้แดงระบายเพราะไวน์ที่ดื่มเข้าไป
" ดวงตาเธอมันซ่อนความเจ็บปวดไว้เยอะเลยรู้ตัวไหม ณัฐวศา " เสียงอ่อนทอดบอกเบาบวกสายตาที่มองไม่ออกว่าผู้หญิงคนนี้มองเห็นความคิดของตัวเองไปลึกถึงแค่ไหน
" ตอบไม่ได้ค่ะว่ามากหรือน้อย เพราะยังไงหนูก็ยังหนีมันไม่พ้น " มณีมณฑ์ยิ้มกับคำว่า หนู ของคนที่หล่อนกอดไว้นี่ ฟังแล้วเหมือนหล่อนกำลังหลอกล่อเด็กสาวไม่ประสาเรื่องโลกอย่างไรไม่รู้
" แทนตัวด้วยชื่อเธอได้ไหม ณัฐวศา แทนตัวว่าหนูแบบนี้เหมือนฉันกำลังอยู่กับลูก "
" อายุ..หนู...เอ่อ...ณัฐ ก็ไม่ได้ห่างจากลูกสาวของคุณนี่คะ "
" แต่ฉันไม่ได้อยากมองเธอเหมือนที่มองลูกตัวเองนี่นะ " มณีมณฑ์บอกให้เด็กสาวหัวเราะขยับตัวในอ้อมแขนที่ยังโอบตัวเอาไว้
" จะเป็นป๋าเหรอคะ เป็นป๋าที่สวยไปไหมคะ " คำหยอกเย้าและรอยยิ้มที่เปิดมาให้หล่อนมันกระจ่างใสผิดต่างจากแววตาที่เศร้าซ่อนทับด้วยความวิบวับใสสดชื่น มณีมณฑ์ให้นิ่งยิ้มหากแต่ใบหน้าเคลื่อนต่ำลงจนใกล้
" อยากให้จูบไหมคะ " ไม่รู้ทำไมถึงถามไปแบบนั้นหากแต่ปากก็ถามไปแล้วเมื่อจ้องลึกเข้าไปยังดวงตาที่โน้มต่ำก้มมองใกล้ระยะลมหายใจสัมผัสรดหา
" บังคับเธอไหม ณัฐวศา " สัมผัสแตะแผ่วบอกมณีมณฑ์ว่าอีกคนเต็มใจทำให้วาบไหวไฟวิ่งเข้าสู่หัวใจชาร์จปลุกการตอบรับอ่อนหวานรส
( อร้ายยย...อยากได้มั่งงง...) อีกเกือบสามชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาเคลียร์บิล เรียวปากที่แสนอยากให้มาจูบกับตนเองบ้างจะสนองลูกค้าในห้องไปกี่ครั้งกัน งามตาร้อนอิจฉาแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะไม่ได้จะกดกันในห้องที่เปิดเผยด้วยกระจกใสทะลุมองได้ มันก็ยังเป็นสิทธิ์ของลูกค้าและยังเป็นการบริการ
" มาเป็นคนพิเศษของฉันไหม " ร่างสวยขยับขืนเห็นชัดจากการขยับออกจากวงแขนที่วาดวางอยู่หลังจากจูบที่พึงใจผ่านไปให้นั่งอิงกัน
" อย่ายื่นส่งปลอกคอให้ณัฐเลยค่ะ ถึงจะสบายแต่ก็ไม่คิดต้องการ " ณัฐวศาย้อนตอบเสียงนิ่งกับคำที่เหมือนอยากส่งเสียเลี้ยงดูตน ใบหน้าที่ชักเปลี่ยนไปทำให้มณีมณฑ์รู้สึกได้ คนมีอายุเลยเอื้อมมือมากุมจับมือบางเอาไว้
" ขอโทษ... ฉันก็แค่หวังว่าเราจะพัฒนาต่อได้หลังจากคืนนี้ "
" เราควรก้าวไปถึงอย่างนั้นเหรอคะ ณัฐว่าอย่าดีกว่าค่ะเพราะคนที่เจ็บจะเป็นคุณไม่ใช่ณัฐ "
" ทำไมถึงคิดแบบนั้นหล่ะ "
" เพราะณัฐไม่คิดจะหยุดที่ใครนี่คะ และการเรียกร้องของการคบกันมันก็ปัดไม่ได้นี่คะว่าจะไม่มี " คำตอบจากเด็กสาวคือการบอกว่าไม่ต้องการผูกมัดไม่ว่าจะเวลาไหนหรือลึกซึ้งต่อกันเพียงไรก็ตาม มณีมณฑ์เข้าใจและเปลี่ยนเรื่องคุยทันที เด็กอย่างณัฐวศาหยิ่งเกินที่จะรับสิ่งที่ใครหยิบยื่นให้ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลข้อใดก็ตามแต่หล่อนกำลังรู้สึกกับเด็กคนนี้และอยากคบหาต่อให้ยาวนาน เอาเถอะ...หล่อนเป็นสมาชิกของที่นี่จะยากอะไรสักวันนึงความคิดของเด็กคนนี้อาจเปลี่ยนไปก็ได้
" เก่งนี่...มาครั้งแรกก็ได้ดื่มเยอะขนาดนี้ " งามตาทักขึ้นเมื่อเด็กสาวเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเข้าเอาใบแจ้งยอดดื่มมาเพื่อรับรายได้ของวัน พลางยื่นเงินตามยอดที่ทำได้ให้กับเด็กสาว ทรงผมที่เกล้าขึ้นจากช่างที่แต่งตัวให้ไม่ได้ถูกปล่อยให้ยาวลงเหมือนตอนที่เข้ามาไหนยังจะเครื่องสำอางที่ยังไม่ลบล้างออกนั่นยังเผยให้เห็นความสวยยั่วเย้าอยู่แม้จะไม่อยู่ในชุดราตรีแล้วก็ตามที
" ขอบคุณค่ะ " ณัฐวศาเก็บเงินเข้ากระเป๋าตอบรับคำชมที่ฟังแล้วไม่แน่ใจว่าจะเย้ยหยันหรือชมกันจริงๆแน่
" สนใจจะมาทำด้วยกันไหม ประจำที่นี่ยอดดื่มของเธอคงได้เป็นดาวประจำร้าน " งามตาวางงานล่อ หลายคนที่มาที่นี่ส่วนใหญ่ก็นักศึกษาทั้งนั้นมีไม่กี่คนที่เป็นคนทำงานแล้วมาหารายได้เพิ่ม
" ไม่ค่ะ " ปฏิเสธฉับพลัน
" ทำไมหล่ะ " เจ้าของคลับลุกจากที่นั่งตัวหนาอุ่นหลังโต๊ะทำงานเดินมาชิดถามเหตุผลพลางลากนิ้วไล้ต้นคอสวยให้ณัฐวศาเบี่ยงหนีมือที่ซนนั่น
" จำเป็น? ....งานจบแล้วฉันไปหล่ะค่ะ " ณัฐวศาคิดว่าไม่ใช่เรื่องที่จะต้องมานั่งตอบในสิ่งที่ไม่คิดจะทำถ้าไม่จำเป็น เหมือนเช่นตอนนี้ที่หญิงสาวไม่จำเป็นต้องเอาเหตุผลอะไรมาอธิบายแก่สาวใหญ่เจ้าของคลับหรูแห่งนี้
" เอากลับไปคิดก่อนก็ได้นะ...ฉันต้อนรับเธอเสมอ " งามตายิ้มบนมุมปากส่งดวงตาที่มากความหมายซ่อนเร้น ( พยศและหยิ่ง แบบนี้แหล่ะที่ถูกใจหล่อนนัก )
" คุณต่างหากหล่ะคะ ที่ต้องคิด "
" หือ...ฉันต้องคิดอะไรเหรอ "
" ก็คิดว่า...อยากได้คนร่วมงานหรือว่า... " ณัฐวศาย้อนมาใกล้สาวเจ้าของคลับยื่นหน้าเฉียดแก้มอิ่มเลยไปข้างใบหูชวนใจระทึกหวิว ".....คนร่วมเตียง...." คนอ่อนวัยแต่ไม่อ่อนโลกทิ้งสายตายิ้มยั่วรู้ทันให้ก่อนปล่อยเสียงหัวเราะเบาๆในคอออกมา
" แล้วถ้าอยากได้อย่างหลังหล่ะ...." ใช่ว่าจะให้ยั่วได้ฝ่ายเดียวเมื่องามตาคว้าโอกาสเพียงนิดนั่นคล้องมือสองข้างเข้ากับลำคอสวยเบียดอกที่ยังเต่งตึงเข้าหาแต่ณัฐวศาไม่ได้ไหวตามกับเล่ห์นั่น เพียงแค่สบมองอีกคนที่รุกเกมส์เปิดเลื่อนฝ่ามือลูบไล้กายที่เบียดมาอาศัยจังหวะหวั่นไหวที่อีกคนมีดึงตนเองออกจากอีกฝ่ายที่หลับตาเพราะนึกว่าจะได้รอยจูบจากตนแล้วถอยห่างเร็วไปที่ประตูห้องทำงานของสาวใหญ่เจ้าของคลับที่ลืมตาแล้วมองมาแบบขัดใจนั่น
" หาทางเอาสิคะ...แต่เสียใจขึ้นมาฉันไม่รับผิดชอบนะ " ณัฐวศาหัวเราะร่าเดินจากไปให้คนที่ยังยืนอารมณ์ค้างได้แต่เจ็บใจที่เสียรู้
" ณัฐวศา...ฉันจะจับเธอมาร้อนบนเตียงให้ได้ คอยดู "
|
Rating: This article has not been rated yet.
|
|
|
ข่าว