web stats

ข่าว

 


ลับรัก yuri ตอนที่ 8

โพสต์โดย: meAyou วันที่: 31 ตุลาคม 2017 เวลา 12:23:53 อ่าน: 695

   ความอึดอัดในบ้านหลังใหญ่ยังคงมีอย่างต่อเนื่องและคนที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดก็คือเพียงฝันที่นั่งไม่ติดในทุกครั้งที่ใครบางคนมองจ้องมาและเมื่อมีโอกาสคนอยากอธิบายก็ตรงดิ่งไปเพื่อเคลียร์ปัญหาทันที

   "ขอคุยอะไรหน่อยได้มั้ยคะ"

   เพียงฝันพูดด้วยท่าทางที่ดูสงบแตกต่างจากดวงตาที่ฉายแววความเป็นกังวลให้เห็นอย่างชัดเจนซึ่งมาติการู้ดีเพราะเธอมองออกถึงความร้อนรนของใครคนนี้อยู่ไม่น้อย

   "มีอะไรคะ"

   การตอบกลับเสียงแข็งและสายตาที่แสดงออกถึงความไม่พอใจของคนพูดยิ่งเป็นเหมือนแรงกดดันที่ทำให้เพียงฝันนึกหนักใจหากแต่ถ้าไม่ทำความเข้าใจกันในตอนนี้ความผิดใจก็คงไม่คลี่คลายไปเสียที

   "ฝันมีเรื่องอยากอธิบายค่ะ"

   "ก็ได้ค่ะแต่อย่ายาวมากนะพี่มีเวลาไม่มาก"

   ใบหน้าเรียบเฉยทำให้เพียงฝันร้อนใจจนเผลอเอื้อมมือไปสัมผัสคนทำท่าห่างเหินอย่างลืมตัวหากเพียงถูกสายตาตำหนิมองมาก็ทำให้มือที่จับต้องปล่อยออกก่อนจะเดินถอยห่างออกมาให้อยู่ในระยะที่เหมาะสม

   "ขอโทษค่ะ"

   "เอาล่ะมีเรื่องอะไรก็พูดมาแต่ถ้าไม่มีพี่คงต้องขอตัว"

   "ฝันอยากอธิบายเรื่องการจับคู่ที่เกิดขึ้นมันไม่ได้เป็นความเต็มใจของฝันเลยนะคะ"

   สิ่งที่ได้ยินไม่ผิดไปจากที่เดาเอาไว้นั่นทำให้มาติกายังคงมีสีหน้าที่เรียบเฉยเหมือนเดิมให้คนพยายามอธิบายได้รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยที่ใครอีกคนทำท่าราวกับไม่แคร์ตัวเองเลยสักนิด

   "พ่อเราสองคนตกลงกันเองฝันไม่รู้เรื่องจริงๆ นะคะ"

   "....................."

   "ฝันอยากมาทำความเข้าใจกับพี่แพมเพราะไม่อยากให้พี่เข้าใจผิด"

   "......................"

   "......................."

   "แล้วไง"

   "คะ?"

   คำพูดสั้นๆ ของคนที่เอาแต่เงียบทำเอาคนพยายามอธิบายเกิดอาการจุกไปหมด

   เพียงฝันไม่รู้จริงๆ ว่าควรจะอธิบายอย่างไรต่อและกำลังเกิดความไม่แน่ใจขึ้นว่าในเรื่องที่พูดอยู่นี่เป็นที่สนใจของคนตรงหน้าหรือเปล่า?

   นี่เธอมาทำอะไรตรงนี้กันแน่นะ...?

   "คิดว่าพี่โกรธเรื่องนี้งั้นเหรอ"

   "มะมะไม่ใช่เหรอคะ"

   มีเพียงสายตาคู่ว่างเปล่าเท่านั้นที่มองมาให้นึกใจหายรู้สึกผิดหวังกับบางอย่างที่วาดหวังไว้เมื่อมันพังทลายลงอย่างง่ายดายเพียงแค่ความจริงที่รู้ดีอยู่แก่ใจถูกเผยออกมา

   "เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันเพราะฉะนั้นฝันไม่ต้องมาอธิบายว่าถูกบังคับหรือจะอะไรก็ช่างแต่ที่พี่ไม่พอใจก็เพราะเรื่องที่ฝันรู้ดีแต่ก็ยังทำ"

   ราวกับถูกลูกธนูปักเข้ากลางอกมันก่อเกิดความรู้สึกเจ็บแต่ครั้นพอจะดึงออกก็ทำไม่ได้เพราะหากทำแบบนั้นหัวใจของเธอคงต้องบอบช้ำมากขึ้นด้วยปลายลูกธนูที่กว้างกว่าปากแผล

   เจ็บปวดแต่ก็ทำให้ได้รู้ว่าหัวใจของตัวเองมันถลำลึกเกินกว่าที่คิดไว้มากแล้วจริงๆ

   "ถ้าฝันบอกพี่เร็วกว่านี้เราคงหาทางแก้ไขได้"

   "อะไรนะคะ?"

   "ก็เรื่องของพลอยไงถ้าฝันบอกว่ายัยพลอยเป็นแบบนั้นพี่ก็คงจะจัดการก่อนที่เรื่องจะถึงหูคุณพ่อ"

   "จัดการ? นี่พี่แพมพูดเหมือนความผิดทั้งหมดเกิดขึ้นจากฝัน"

   "หรือไม่จริงล่ะฝันเป็นคนที่รู้ปัญหาก่อนถ้ามาบอกพี่เรื่องก็คงไม่ยุ่งแบบนี้"

   การถูกกล่าวโทษในครั้งนี้ทำให้เพียงฝันรู้สึกปวดร้าวในใจมากจริงๆ แค่เพียงได้รู้ว่าตัวเองไม่มีความหมายสำหรับคนตรงหน้าก็รู้สึกเจ็บปวดเกินทนแล้วนี่อีกฝ่ายยังจะโยนความผิดมาให้กันอีก

   น่าน้อยใจชะมัด

   "ตกลงเรื่องนี้เป็นความผิดของฝันงั้นเหรอคะ"

   "พี่..."

   มาติกาพูดไม่ออกหากแต่สายตากลับสื่อความหมายในแบบที่เพียงฝันคิดอย่างชัดเจน

   ใช่ว่าเธออยากจะพูดแบบนี้แต่ในสถานการณ์บีบเค้นหัวใจเช่นนี้เธอคิดอย่างอื่นไม่ออกเลยจริงๆ

   "ฝันแค่อยากมาอธิบายแต่ดูเหมือนพี่แพมจะเข้าใจอะไรหมดแล้วเพราะฉะนั้นฝันก็คงไม่จำเป็นต้องพูดอะไรต่ออีก"

   ความผิดหวังและน้อยใจทำให้เพียงฝันเลือกที่จะตัดบทเมื่อมาติกาเข้าใจหมดทุกอย่างแล้วคำอธิบายอย่างอื่นก็คงไม่จำเป็น

   "ฝันขอตัวก่อนนะคะ"

   เพียงฝันหันหลังเตรียมเดินไปให้ห่างจากคนไร้หัวใจแต่กลับต้องชะงักกับคำพูดที่ราวกับเป็นการกระชากลูกธนูที่ปักอยู่ที่หัวใจของตัวเองออกอย่างแรง

   "ถ้ารู้สึกผิดก็ช่วยพี่สิ"

   "อะไรนะคะ"

   "ถ้าฝันช่วยให้คุณพ่อเปลี่ยนความตั้งใจได้พี่ก็จะหายโกรธ"

   "ยังไงคะ"

   "ทำยังไงก็ได้ให้เรื่องจับคู่นี้ยกเลิกและทำให้ยัยพลอยกลับมาชอบผู้ชายเหมือนเดิม"

   สิ่งที่ได้ยินทำเอาเพียงฝันถึงกับน้ำตาคลอก่อนจะรีบเช็ดมันออกเพราะไม่อยากให้ใครอีกคนได้เห็น

   เธอรู้ว่ามาติกาเกลียดการคบหาในรูปแบบนี้แต่ก็ไม่คิดว่าจะมีความเกลียดได้มากถึงเพียงนี้

   อีกฝ่ายลืมความลับที่ตัวเองมีไปแล้วหรือไงกันนะ

   "ถ้าช่วยพี่พี่ก็จะยกโทษให้"

   คำพูดเน้นย้ำดังขึ้นอีกครั้งให้เพียงฝันไม่สามารถข่มความน้อยใจและเจ็บปวดเอาไว้ได้อีกทุกอย่างคือเรื่องที่รู้ดีแต่เพราะความลุ่มหลงและอยากลิ้มลองกันจึงทำให้เกิดเรื่องราวถลำลึกเกินที่จะบอกใครต่อใครได้หากแต่ในที่สุดทั้งเธอและมาติกาก็ควรจะยอมรับได้แล้วว่าความลับนี้มันเปรียบเหมือนดังไฟที่เผาผลาญเธอทั้งคู่ทีละน้อย

   "ฝันคงช่วยเรื่องแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ"

   "ทำไม"

   "ไม่มีใครบังคับหัวใจใครได้หรอกนะคะ"

   "ต้องได้สิถ้าเราร่วมมือกัน"

   "ไม่ได้หรอกค่ะ"

   "ต้องได้"

   ความอดทนหมดลงพร้อมกับความน้อยใจที่ปะทุออกมาในที่สุดหากเรื่องราวมันจะบานปลายก็ควรจะทำให้ถึงที่สุด

   แค่เพียงวันเดียวต่อจากนี้ก็จะไม่มีอีกแล้ว!

   "ถ้าได้เราสองคนก็คงไม่แอบคบกันแบบนี้หรอกค่ะ"

   คำพูดจี้ใจดำดังขึ้นให้เขมิกายิ่งเกิดอาการโมโหมากยิ่งขึ้นและไม่ว่าเพียงฝันจะเอ่ยอ้างในเรื่องจริงแค่ไหนแต่เธอก็จะไม่มีวันยอมแพ้เป็นอันขาด

   "เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอย่างเอามาโยงกัน"

   "แต่มันคือเรื่องจริงนิคะที่ฝันพูดก็แค่อยากให้พี่แพมเปิดใจบ้างดีเสียอีกเพราะถ้าเราไปบอกคุณพ่อว่าเราสองคนเป็นอะไรกันท่านคงจะสนับสนุนเราง่ายขึ้น"

   "ไม่"

   "ทำไมล่ะคะ"

   "เพราะพี่ไม่ชอบเรื่องแบบนี้"

   "แต่ว่าเราสองคน..."

   "พอได้แล้ว! ถ้าฝันไม่ช่วยก็ไม่ต้องมาพูดอะไรกันอีก"

   "พี่แพมคะ"

   "อีกอย่างคราวหลังอย่าพูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีกไม่งั้นอย่าหาว่าพี่ไม่เตือน"

   จบการข่มขู่มาติกาก็เดินออกไปทันทีทิ้งให้คนที่หวังจะมาเคลียร์ได้แต่มองตามตาละห้อยแม้สิ่งที่ใครอีกคนพูดจะเป็นเรื่องที่รู้ดีอยู่แก่ใจแต่มันก็ยังมีผลด้านลบกับความรู้สึกอยู่เช่นเดิม

   ความจริงเธอควรที่จะจบเรื่องราวเจ็บปวดนี้เสียทีแต่หัวใจก็ยังไม่แข็งแรงพอที่จะทำแบบนั้นได้

   เธอควรจะทำอย่างไรต่อไปดีนะ?คิดไม่ออกเลยจริงๆ

   เสียงถอนหายใจดังขึ้นเพราะเจ้าของมันไร้หนทางในการแก้ปัญหาแต่แล้วทันทีที่เงยหน้าขึ้นมาดวงตาของเพียงฝันก็ต้องเบิ่งโพรงด้วยความตกใจไม่แพ้ใบหน้าของใครอีกคนที่มายืนอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่อาจที่จะรู้ได้!!!

   

   สายตาที่จ้องมาเป็นดั่งแรงกดดันที่ทำให้เพียงฝันรู้สึกหายใจได้ไม่ทั่วท้องหากจะต้องอธิบายเธอก็นึกไม่ออกเลยจริงๆ ว่ามันควรจะออกไปในทิศทางไหน

   "มันเกิดขึ้นนานหรือยัง"

   คำถามแรกก็ทำเอาเหงื่อตกได้ง่ายๆ เพราะนั่นหมายถึงเจ้าของคำถามรู้ในเรื่องราวที่เป็นความลับนั้นแล้ว

   "แกหมายถึงอะไร"

   เพียงฝันแกล้งทำเป็นไม่รู้หากแต่ดวงตาคู่สั่นไหวก็ต้องเลื่อนหลบสายตาคู่จับจ้องที่มองมาอย่างรู้ทัน

   "แกกับพี่แพมคบกันนานแล้วสินะ"

   "เปล่านะ"

   "แต่ฉันได้ยิน"

   "คือ..."

   "หมดทุกอย่าง"

   กาญจนาเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจังอันที่จริงเธอก็ได้ยินไม่ครบทุกคำพูดหรอกแต่หากเอามาเรียงปะติปะต่อกันมันก็แปลไปในทิศทางอื่นไม่ได้อีกแล้ว

   เพียงฝันกับพี่สาวของเธอมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกันแน่ๆ

   "ฉันไม่เข้าใจถ้าพี่แพมยอมคบกับแกแล้วทำไมถึงทำท่ารังเกียจในความรักแบบนี้"

   เป็นความสงสัยที่คนถูกถามก็ยังหาคำตอบไม่ได้เช่นกันแต่ก่อนอื่นเธอควรจะแก้ความเข้าใจผิดของเพื่อนรักเพื่อให้เข้าใจตรงกันเสียก่อน

   "ฉันกับพี่แกไม่ได้คบกัน"

   "นี่แกยังจะปากแข็งอีกงั้นเหรอฉันได้ยินเต็มสองหูแกอย่ามาแก้ตัวเลย"

   "ฉันเปล่าแต่ฉันกับพี่แพมไม่ได้คบกันจริงๆ"

   กาญจนามองคนพูดอย่างไม่เข้าใจในเมื่อสิ่งที่เธอได้ยินมันตีความหมายออกมาได้เพียงทางเดียวแล้วเพียงฝันจะมาพูดปฏิเสธอีกทำไมกัน

   "ฉันก็อธิบายไม่ได้แต่เรื่องจริงที่ต้องยอมรับก็คือฉันไม่ได้เป็นอะไรกับพี่แก"

   "ฉันไม่เข้าใจ"

   เพียงฝันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะทรุดตัวนั่งลงที่พื้นอย่างหมดแรงบางทีการได้บอกความลับกับใครสักคนอาจจะทำให้รู้สึกดีขึ้นมาได้บ้าง

   "มันเป็นข้อตกลงน่ะไม่รู้เหมือนกันว่าความสัมพันธ์นี้เกิดขึ้นมาได้ยังไงรู้ตัวอีกทีฉันกับพี่แกก็เป็นเหมือนเงาในความลับของกันและกันแล้ว"

   "............."

   "สามปีกับเรื่องไร้เหตุผลนี้นานมากเลยว่ามั้ย"

   กาญจนามองคนพูดที่มีสีหน้าที่เศร้าลงอย่างเห็นได้ชัดความสงสัยยังคงมีอยู่หากแต่ที่ประจักษ์และทำให้ห่วงมากก็คือเรื่องราวชวนปวดหัวของตัวเองกับคนข้างๆ

   "ฉันไม่เข้าใจ"

   เพียงฝันหันมามองหน้าคนที่ทรุดตัวนั่งลงข้างๆ ด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ ก่อนจะลากสายตาขึ้นมองบนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่

   "ฉันก็ไม่เข้าใจ"

   ประโยคเดียวกันดังขึ้นให้หัวใจของคนฟังทั้งสองได้สั่นไหวเรื่องราวที่คิดว่าไม่น่าจะเป็นปัญหากลับขยายตัวก่อให้เกิดความเป็นกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ

   ในเวลานี้กาญจนาไม่รู้จริงๆ ว่าควรจะเดินไปในเส้นทางไหนดีในเมื่อพี่สาวก็มีความชอบไม่แตกต่างจากตัวเองเรื่องมันก็น่าจะง่ายขึ้นแต่กลับกันเรื่องมันกลับแย่ลงเมื่อเพื่อนที่เข้ามาช่วยแก้ปัญหาของตัวเองกลับเป็นคนๆ เดียวกับคนของพี่สาวที่ป่าวประกาศเสมอว่าเกลียดความรักในรูปแบบนี้

   ทุกอย่างดูเป็นปัญหาไปหมดแล้วแบบนี้เธอควรจะแก้ในเรื่องไหนก่อนดีนะ...?

   เปิดจอง ลับรัก วันนี้  ( เพื่อคนรักหนังสือจะได้ไม่ต้องรอนาน)
 
   ราคาเล่มละ 380 รวมค่าส่งแบบลงทะเบียน (EMS เพิ่มอีก 20 บาท)
   สำหรับการสั่งซื้อแบบ pdf ราคาเรื่องละ 250 บาท
 
   โอนเงินมาได้ที่
   ธนาคารกสิกรไทย
   สาขาเซ็นทรัลแอร์พอร์ตเชียงใหม่
   457-211-232-8
   ชื่อบัญชี สมทรัพย์
 
   โอนเสร็จแจ้งวันเวลาการโอนมาได้ที่
   Mail mydestiny_k@hotmail.com
   Tel 087-0591110
   Line samakae
   facebook https://www.facebook.com/mea.you.927
   ถ้าสั่งแบบpdf ให้แจ้งเมล์ที่จะให้จัดส่งไฟล์ด้วยนะคะ ขอบคุณที่ติดตามและสนับสนุนกันมาตลอดนะคะ

   หมายเหตุ**
   เรื่องนี้จัดทำเป็น pdf และ e-book และหนังสือแล้วนะคะ สนใจสอบถามได้นะคะ
   ขอบคุณค่ะ

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น