โพสต์โดย:
meAyou
วันที่: 31 ตุลาคม 2017 เวลา 12:23:53
อ่าน: 695
|
ความอึดอัดในบ้านหลังใหญ่ยังคงมีอย่างต่อเนื่องและคนที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดก็คือเพียงฝันที่นั่งไม่ติดในทุกครั้งที่ใครบางคนมองจ้องมาและเมื่อมีโอกาสคนอยากอธิบายก็ตรงดิ่งไปเพื่อเคลียร์ปัญหาทันที
"ขอคุยอะไรหน่อยได้มั้ยคะ"
เพียงฝันพูดด้วยท่าทางที่ดูสงบแตกต่างจากดวงตาที่ฉายแววความเป็นกังวลให้เห็นอย่างชัดเจนซึ่งมาติการู้ดีเพราะเธอมองออกถึงความร้อนรนของใครคนนี้อยู่ไม่น้อย
"มีอะไรคะ"
การตอบกลับเสียงแข็งและสายตาที่แสดงออกถึงความไม่พอใจของคนพูดยิ่งเป็นเหมือนแรงกดดันที่ทำให้เพียงฝันนึกหนักใจหากแต่ถ้าไม่ทำความเข้าใจกันในตอนนี้ความผิดใจก็คงไม่คลี่คลายไปเสียที
"ฝันมีเรื่องอยากอธิบายค่ะ"
"ก็ได้ค่ะแต่อย่ายาวมากนะพี่มีเวลาไม่มาก"
ใบหน้าเรียบเฉยทำให้เพียงฝันร้อนใจจนเผลอเอื้อมมือไปสัมผัสคนทำท่าห่างเหินอย่างลืมตัวหากเพียงถูกสายตาตำหนิมองมาก็ทำให้มือที่จับต้องปล่อยออกก่อนจะเดินถอยห่างออกมาให้อยู่ในระยะที่เหมาะสม
"ขอโทษค่ะ"
"เอาล่ะมีเรื่องอะไรก็พูดมาแต่ถ้าไม่มีพี่คงต้องขอตัว"
"ฝันอยากอธิบายเรื่องการจับคู่ที่เกิดขึ้นมันไม่ได้เป็นความเต็มใจของฝันเลยนะคะ"
สิ่งที่ได้ยินไม่ผิดไปจากที่เดาเอาไว้นั่นทำให้มาติกายังคงมีสีหน้าที่เรียบเฉยเหมือนเดิมให้คนพยายามอธิบายได้รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยที่ใครอีกคนทำท่าราวกับไม่แคร์ตัวเองเลยสักนิด
"พ่อเราสองคนตกลงกันเองฝันไม่รู้เรื่องจริงๆ นะคะ"
"....................."
"ฝันอยากมาทำความเข้าใจกับพี่แพมเพราะไม่อยากให้พี่เข้าใจผิด"
"......................"
"......................."
"แล้วไง"
"คะ?"
คำพูดสั้นๆ ของคนที่เอาแต่เงียบทำเอาคนพยายามอธิบายเกิดอาการจุกไปหมด
เพียงฝันไม่รู้จริงๆ ว่าควรจะอธิบายอย่างไรต่อและกำลังเกิดความไม่แน่ใจขึ้นว่าในเรื่องที่พูดอยู่นี่เป็นที่สนใจของคนตรงหน้าหรือเปล่า?
นี่เธอมาทำอะไรตรงนี้กันแน่นะ...?
"คิดว่าพี่โกรธเรื่องนี้งั้นเหรอ"
"มะมะไม่ใช่เหรอคะ"
มีเพียงสายตาคู่ว่างเปล่าเท่านั้นที่มองมาให้นึกใจหายรู้สึกผิดหวังกับบางอย่างที่วาดหวังไว้เมื่อมันพังทลายลงอย่างง่ายดายเพียงแค่ความจริงที่รู้ดีอยู่แก่ใจถูกเผยออกมา
"เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันเพราะฉะนั้นฝันไม่ต้องมาอธิบายว่าถูกบังคับหรือจะอะไรก็ช่างแต่ที่พี่ไม่พอใจก็เพราะเรื่องที่ฝันรู้ดีแต่ก็ยังทำ"
ราวกับถูกลูกธนูปักเข้ากลางอกมันก่อเกิดความรู้สึกเจ็บแต่ครั้นพอจะดึงออกก็ทำไม่ได้เพราะหากทำแบบนั้นหัวใจของเธอคงต้องบอบช้ำมากขึ้นด้วยปลายลูกธนูที่กว้างกว่าปากแผล
เจ็บปวดแต่ก็ทำให้ได้รู้ว่าหัวใจของตัวเองมันถลำลึกเกินกว่าที่คิดไว้มากแล้วจริงๆ
"ถ้าฝันบอกพี่เร็วกว่านี้เราคงหาทางแก้ไขได้"
"อะไรนะคะ?"
"ก็เรื่องของพลอยไงถ้าฝันบอกว่ายัยพลอยเป็นแบบนั้นพี่ก็คงจะจัดการก่อนที่เรื่องจะถึงหูคุณพ่อ"
"จัดการ? นี่พี่แพมพูดเหมือนความผิดทั้งหมดเกิดขึ้นจากฝัน"
"หรือไม่จริงล่ะฝันเป็นคนที่รู้ปัญหาก่อนถ้ามาบอกพี่เรื่องก็คงไม่ยุ่งแบบนี้"
การถูกกล่าวโทษในครั้งนี้ทำให้เพียงฝันรู้สึกปวดร้าวในใจมากจริงๆ แค่เพียงได้รู้ว่าตัวเองไม่มีความหมายสำหรับคนตรงหน้าก็รู้สึกเจ็บปวดเกินทนแล้วนี่อีกฝ่ายยังจะโยนความผิดมาให้กันอีก
น่าน้อยใจชะมัด
"ตกลงเรื่องนี้เป็นความผิดของฝันงั้นเหรอคะ"
"พี่..."
มาติกาพูดไม่ออกหากแต่สายตากลับสื่อความหมายในแบบที่เพียงฝันคิดอย่างชัดเจน
ใช่ว่าเธออยากจะพูดแบบนี้แต่ในสถานการณ์บีบเค้นหัวใจเช่นนี้เธอคิดอย่างอื่นไม่ออกเลยจริงๆ
"ฝันแค่อยากมาอธิบายแต่ดูเหมือนพี่แพมจะเข้าใจอะไรหมดแล้วเพราะฉะนั้นฝันก็คงไม่จำเป็นต้องพูดอะไรต่ออีก"
ความผิดหวังและน้อยใจทำให้เพียงฝันเลือกที่จะตัดบทเมื่อมาติกาเข้าใจหมดทุกอย่างแล้วคำอธิบายอย่างอื่นก็คงไม่จำเป็น
"ฝันขอตัวก่อนนะคะ"
เพียงฝันหันหลังเตรียมเดินไปให้ห่างจากคนไร้หัวใจแต่กลับต้องชะงักกับคำพูดที่ราวกับเป็นการกระชากลูกธนูที่ปักอยู่ที่หัวใจของตัวเองออกอย่างแรง
"ถ้ารู้สึกผิดก็ช่วยพี่สิ"
"อะไรนะคะ"
"ถ้าฝันช่วยให้คุณพ่อเปลี่ยนความตั้งใจได้พี่ก็จะหายโกรธ"
"ยังไงคะ"
"ทำยังไงก็ได้ให้เรื่องจับคู่นี้ยกเลิกและทำให้ยัยพลอยกลับมาชอบผู้ชายเหมือนเดิม"
สิ่งที่ได้ยินทำเอาเพียงฝันถึงกับน้ำตาคลอก่อนจะรีบเช็ดมันออกเพราะไม่อยากให้ใครอีกคนได้เห็น
เธอรู้ว่ามาติกาเกลียดการคบหาในรูปแบบนี้แต่ก็ไม่คิดว่าจะมีความเกลียดได้มากถึงเพียงนี้
อีกฝ่ายลืมความลับที่ตัวเองมีไปแล้วหรือไงกันนะ
"ถ้าช่วยพี่พี่ก็จะยกโทษให้"
คำพูดเน้นย้ำดังขึ้นอีกครั้งให้เพียงฝันไม่สามารถข่มความน้อยใจและเจ็บปวดเอาไว้ได้อีกทุกอย่างคือเรื่องที่รู้ดีแต่เพราะความลุ่มหลงและอยากลิ้มลองกันจึงทำให้เกิดเรื่องราวถลำลึกเกินที่จะบอกใครต่อใครได้หากแต่ในที่สุดทั้งเธอและมาติกาก็ควรจะยอมรับได้แล้วว่าความลับนี้มันเปรียบเหมือนดังไฟที่เผาผลาญเธอทั้งคู่ทีละน้อย
"ฝันคงช่วยเรื่องแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ"
"ทำไม"
"ไม่มีใครบังคับหัวใจใครได้หรอกนะคะ"
"ต้องได้สิถ้าเราร่วมมือกัน"
"ไม่ได้หรอกค่ะ"
"ต้องได้"
ความอดทนหมดลงพร้อมกับความน้อยใจที่ปะทุออกมาในที่สุดหากเรื่องราวมันจะบานปลายก็ควรจะทำให้ถึงที่สุด
แค่เพียงวันเดียวต่อจากนี้ก็จะไม่มีอีกแล้ว!
"ถ้าได้เราสองคนก็คงไม่แอบคบกันแบบนี้หรอกค่ะ"
คำพูดจี้ใจดำดังขึ้นให้เขมิกายิ่งเกิดอาการโมโหมากยิ่งขึ้นและไม่ว่าเพียงฝันจะเอ่ยอ้างในเรื่องจริงแค่ไหนแต่เธอก็จะไม่มีวันยอมแพ้เป็นอันขาด
"เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอย่างเอามาโยงกัน"
"แต่มันคือเรื่องจริงนิคะที่ฝันพูดก็แค่อยากให้พี่แพมเปิดใจบ้างดีเสียอีกเพราะถ้าเราไปบอกคุณพ่อว่าเราสองคนเป็นอะไรกันท่านคงจะสนับสนุนเราง่ายขึ้น"
"ไม่"
"ทำไมล่ะคะ"
"เพราะพี่ไม่ชอบเรื่องแบบนี้"
"แต่ว่าเราสองคน..."
"พอได้แล้ว! ถ้าฝันไม่ช่วยก็ไม่ต้องมาพูดอะไรกันอีก"
"พี่แพมคะ"
"อีกอย่างคราวหลังอย่าพูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีกไม่งั้นอย่าหาว่าพี่ไม่เตือน"
จบการข่มขู่มาติกาก็เดินออกไปทันทีทิ้งให้คนที่หวังจะมาเคลียร์ได้แต่มองตามตาละห้อยแม้สิ่งที่ใครอีกคนพูดจะเป็นเรื่องที่รู้ดีอยู่แก่ใจแต่มันก็ยังมีผลด้านลบกับความรู้สึกอยู่เช่นเดิม
ความจริงเธอควรที่จะจบเรื่องราวเจ็บปวดนี้เสียทีแต่หัวใจก็ยังไม่แข็งแรงพอที่จะทำแบบนั้นได้
เธอควรจะทำอย่างไรต่อไปดีนะ?คิดไม่ออกเลยจริงๆ
เสียงถอนหายใจดังขึ้นเพราะเจ้าของมันไร้หนทางในการแก้ปัญหาแต่แล้วทันทีที่เงยหน้าขึ้นมาดวงตาของเพียงฝันก็ต้องเบิ่งโพรงด้วยความตกใจไม่แพ้ใบหน้าของใครอีกคนที่มายืนอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่อาจที่จะรู้ได้!!!
สายตาที่จ้องมาเป็นดั่งแรงกดดันที่ทำให้เพียงฝันรู้สึกหายใจได้ไม่ทั่วท้องหากจะต้องอธิบายเธอก็นึกไม่ออกเลยจริงๆ ว่ามันควรจะออกไปในทิศทางไหน
"มันเกิดขึ้นนานหรือยัง"
คำถามแรกก็ทำเอาเหงื่อตกได้ง่ายๆ เพราะนั่นหมายถึงเจ้าของคำถามรู้ในเรื่องราวที่เป็นความลับนั้นแล้ว
"แกหมายถึงอะไร"
เพียงฝันแกล้งทำเป็นไม่รู้หากแต่ดวงตาคู่สั่นไหวก็ต้องเลื่อนหลบสายตาคู่จับจ้องที่มองมาอย่างรู้ทัน
"แกกับพี่แพมคบกันนานแล้วสินะ"
"เปล่านะ"
"แต่ฉันได้ยิน"
"คือ..."
"หมดทุกอย่าง"
กาญจนาเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจังอันที่จริงเธอก็ได้ยินไม่ครบทุกคำพูดหรอกแต่หากเอามาเรียงปะติปะต่อกันมันก็แปลไปในทิศทางอื่นไม่ได้อีกแล้ว
เพียงฝันกับพี่สาวของเธอมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกันแน่ๆ
"ฉันไม่เข้าใจถ้าพี่แพมยอมคบกับแกแล้วทำไมถึงทำท่ารังเกียจในความรักแบบนี้"
เป็นความสงสัยที่คนถูกถามก็ยังหาคำตอบไม่ได้เช่นกันแต่ก่อนอื่นเธอควรจะแก้ความเข้าใจผิดของเพื่อนรักเพื่อให้เข้าใจตรงกันเสียก่อน
"ฉันกับพี่แกไม่ได้คบกัน"
"นี่แกยังจะปากแข็งอีกงั้นเหรอฉันได้ยินเต็มสองหูแกอย่ามาแก้ตัวเลย"
"ฉันเปล่าแต่ฉันกับพี่แพมไม่ได้คบกันจริงๆ"
กาญจนามองคนพูดอย่างไม่เข้าใจในเมื่อสิ่งที่เธอได้ยินมันตีความหมายออกมาได้เพียงทางเดียวแล้วเพียงฝันจะมาพูดปฏิเสธอีกทำไมกัน
"ฉันก็อธิบายไม่ได้แต่เรื่องจริงที่ต้องยอมรับก็คือฉันไม่ได้เป็นอะไรกับพี่แก"
"ฉันไม่เข้าใจ"
เพียงฝันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะทรุดตัวนั่งลงที่พื้นอย่างหมดแรงบางทีการได้บอกความลับกับใครสักคนอาจจะทำให้รู้สึกดีขึ้นมาได้บ้าง
"มันเป็นข้อตกลงน่ะไม่รู้เหมือนกันว่าความสัมพันธ์นี้เกิดขึ้นมาได้ยังไงรู้ตัวอีกทีฉันกับพี่แกก็เป็นเหมือนเงาในความลับของกันและกันแล้ว"
"............."
"สามปีกับเรื่องไร้เหตุผลนี้นานมากเลยว่ามั้ย"
กาญจนามองคนพูดที่มีสีหน้าที่เศร้าลงอย่างเห็นได้ชัดความสงสัยยังคงมีอยู่หากแต่ที่ประจักษ์และทำให้ห่วงมากก็คือเรื่องราวชวนปวดหัวของตัวเองกับคนข้างๆ
"ฉันไม่เข้าใจ"
เพียงฝันหันมามองหน้าคนที่ทรุดตัวนั่งลงข้างๆ ด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ ก่อนจะลากสายตาขึ้นมองบนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่
"ฉันก็ไม่เข้าใจ"
ประโยคเดียวกันดังขึ้นให้หัวใจของคนฟังทั้งสองได้สั่นไหวเรื่องราวที่คิดว่าไม่น่าจะเป็นปัญหากลับขยายตัวก่อให้เกิดความเป็นกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ
ในเวลานี้กาญจนาไม่รู้จริงๆ ว่าควรจะเดินไปในเส้นทางไหนดีในเมื่อพี่สาวก็มีความชอบไม่แตกต่างจากตัวเองเรื่องมันก็น่าจะง่ายขึ้นแต่กลับกันเรื่องมันกลับแย่ลงเมื่อเพื่อนที่เข้ามาช่วยแก้ปัญหาของตัวเองกลับเป็นคนๆ เดียวกับคนของพี่สาวที่ป่าวประกาศเสมอว่าเกลียดความรักในรูปแบบนี้
ทุกอย่างดูเป็นปัญหาไปหมดแล้วแบบนี้เธอควรจะแก้ในเรื่องไหนก่อนดีนะ...?
เปิดจอง ลับรัก วันนี้ ( เพื่อคนรักหนังสือจะได้ไม่ต้องรอนาน) ราคาเล่มละ 380 รวมค่าส่งแบบลงทะเบียน (EMS เพิ่มอีก 20 บาท) สำหรับการสั่งซื้อแบบ pdf ราคาเรื่องละ 250 บาท โอนเงินมาได้ที่ ธนาคารกสิกรไทย สาขาเซ็นทรัลแอร์พอร์ตเชียงใหม่ 457-211-232-8 ชื่อบัญชี สมทรัพย์ โอนเสร็จแจ้งวันเวลาการโอนมาได้ที่ Mail mydestiny_k@hotmail.com Tel 087-0591110 Line samakae facebook https://www.facebook.com/mea.you.927 ถ้าสั่งแบบpdf ให้แจ้งเมล์ที่จะให้จัดส่งไฟล์ด้วยนะคะ ขอบคุณที่ติดตามและสนับสนุนกันมาตลอดนะคะ
หมายเหตุ** เรื่องนี้จัดทำเป็น pdf และ e-book และหนังสือแล้วนะคะ สนใจสอบถามได้นะคะ ขอบคุณค่ะ
|
Rating: This article has not been rated yet.
|
|