web stats

ข่าว

 


In the City - บทที่4 แฟนใคร แฟนมัน

โพสต์โดย: anhann วันที่: 29 พฤศจิกายน 2017 เวลา 20:08:25 อ่าน: 177



บทที่4 แฟนใคร แฟนมัน





ขาขาวมาก  สวยด้วย  และจะนุ่งสั้นแบบนั้นไปเพื่ออะไร...

เฮย์ลีย์นั่งตาค้างอยู่กับแล็ปท็อปและรายงานในจอที่ยังไม่คืบหน้าไปจากเดิมเลยสักนิด  เพราะเอเดนกำลังทำร้ายเธออย่างหนักด้วยขาขาวๆ กับเสื้อเชิ้ตตัวโตๆ  ชายเสื้อมันจะยาวกว่าขากางเกงขาสั้นกุดนั่นแล้วด้วย 

และความคิดชั่วช้าในใจเธอก็กำลังก่อกำเนิด  ยกเว้นว่า...

"เดนท์  มีอะไรให้พี่กินบ้าง"

ให้ตายสิ... เสียงน่ารักไปไหนคะนั่น!  เฮย์ลีย์ใจสั่นระรอกสอง  มองสาวตัวเล็กเดินมาตบก้นแน่นๆ ของเอเดน  แล้วกอดคอกัน  พลางเขย่งดูว่า  อเมริกันเกิร์ลกำลังทำอะไรอยู่ในกระทะ 

คู่นี้มันน่ารักว่ะ  แต่น่าอิจฉาเกินไปแล้ว  เห็นใจคนอื่นบ้างได้ไหมเล่า!

"เฮย์ลีย์หิวหรือยังคะ"

เฮย์ลีย์สำลักน้ำลายตัวเอง  กะพริบตามองสาวตัวเล็กที่หันมาถามอย่างเป็นมิตร  มินอาเอียงคอมองเธออย่างน่ารัก  แต่ใจเธออยากจะลุกหนีไปให้ไกลๆ  เลยไปแอลเอเลยก็ได้

"เอ่อ  ยังค่ะ  วันหยุดไม่ต้องรีบ"  เธอบอก  ยิ้มเกลื่อนอาการใจอ่อนแอ

"งั้นก็รอแม่ครัวเขาหน่อยนะคะ  ลีลาเยอะมากจริงๆ"  ช่างภาพอิสระร่างเล็กพูด  พลางลูบศีรษะเด็กตัวสูงที่หันมาทำแก้มป่องอย่างงอนๆ ให้ 

"ไปนั่งเลยค่ะ  พี่มิน  มาทำแบบนี้มันจะเสร็จได้ยังไง"  เอเดนบ่น  แต่มันดูน่ารักจนโดนหอมแก้มไปหนึ่งฟอด  กระตุ้นต่อมคนขี้อิจฉาให้ยิ่งอยู่ไม่สุก  ต้องรีบก้มหน้างุด  ทำเป็นยุ่งกับรายงานทั้งที่คิดอะไรไม่ออก

เมื่อคืนนี้ก็ทีหนึ่งแล้วนะ  แสดงความคิดถึงกันไม่เกรงใจคนโสด (?) บ้างเลย  แต่เธอก็ทำใจไว้ล่วงหน้าแล้วละ  ตั้งแต่เอเดนบอกว่า  มินอาจะมาเยี่ยม  และพักอยู่ด้วยสักสองสามวัน  แล้วก็จะไปต่อที่ไหนสักที่ที่เธอจำไม่ได้  หรือไม่ใส่ใจจะจำ

แล้วก็นั่นแหละ  เพราะเมื่อคืน  เธอถึงรู้ว่าใคร Top ใคร Bottom  และมันก็ไม่ได้ต่างจากที่คิดหรอก  น้องเดนท์ของเธอ (?) ตัวท็อปจัดเลยล่ะ  เสียงหวานๆ ของมินอาที่อ้อนน้องมันยังดังอยู่ในรูหูเธออยู่เลยเนี่ย  อย่าให้พูด!

"จูบก่อนสิคะ"  มินอาต่อรอง 

เอเดนมองหน้าแฟน  แล้วชำเลืองมองรูมเมท  พอเห็นว่าเฮย์ลีย์ไม่ได้สนใจพวกเธอ  เธอก็ทำตามคำขอนั้น  เพราะก็อยากทำอยู่แล้ว  นานๆ มินอาจะมาหาสักครั้ง  เธอเฉาแล้วเฉาอีกมาตั้งนาน

"เดนท์  ไข่ดาวไหม้!" 

เจ้าของชื่อตกใจจนสะดุ้ง  รีบผละออกไปดูกระทะกับไข่ดาวน่าสงสาร  แต่คนที่ทำให้เธอไขว้เขวจนอาหารกินไม่ได้กลับหัวเราะชอบใจเสียอย่างนั้น

"พี่มิน  ไปเลยค่ะ  มันเปลืองนะ  รู้ไหม  เสียดายของ"

"ก็พี่ให้เดนท์จูบแป๊บเดียว  แต่เดนท์จูบนานเองนี่นา  ใครผิดคะ"

"ไม่รู้แหละ  พี่มินไปนั่งเลย  เฮย์ลีย์ช่วยเอาไปทีค่ะ  ฝากหน่อย"

"เดนท์ใจร้ายจัง  นานๆ พี่จะมาสักที"  มินอาว่า  แต่ก็ยอมเดินถือถุงขนมกรุบกรอบไปนั่งข้างๆ  เฮย์ลีย์  และชักชวนคนตัวสูงกินด้วยกัน

"โทษทีนะคะ  นานๆ ได้เจอกันที  ก็เลยอยากแกล้งเขาเล่นน่ะ" 

เฮย์ลีย์ยิ้มรับอย่างเข้าใจ  ทั้งยอมรับไมตรีจากถุงขนมของคนตัวเล็กด้วย  เห็นหน้ามินอาแบบนี้แล้ว  เธอคิดอะไรชั่วๆ ไม่ลงเลยทีเดียว 

น่ารักเกินไป...

อีกอย่าง  เอเดนก็ดูมีความสุขมากด้วยพอมินอามาหา  ซึ่งมันก็ไม่ได้แปลกอะไรเลย  คนเป็นแฟนกัน  อยู่ห่างกันคนละทาง  ได้มาเจอกันทั้งที  มันก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ  ถ้าเอลิซามาหาเธอบ้าง  มันก็คงจะเป็นแบบนี้

แต่เอลิซาก็ไม่เคยจะว่างเลย  รายนั้นงานยุ่งตลอด  ก็เป็นถึงผู้บริหารระดับสูงของโรงแรมนี่เนอะ  จะมาเหมือนเธอได้ยังไง  แต่ก็นั่นแหละ  ไม่คิดจะมาประชุมที่ลอนดอนบ้างเลยเหรอ  มาดูงานอะไรแบบนี้  ไม่มี  ไม่มีเลย!

"แฟนเฮย์ลีย์ทำอะไรคะ  ยังเรียนอยู่ไหม"

เฮย์ลีย์เลิกคิ้วแปลกใจ  งงว่าทำไมมินอาถึงถามแบบนี้  หรือเอเดนจะบอก  แต่เธอก็ยังไม่ได้บอกน้องนี่นา  ว่าเธอมีแฟนแล้วหรือยังไง

"เฮย์ห้อยแหวนไว้ที่สร้อยคอค่ะ  ฉันเลยเดา  ถูกไหมคะ"  มินอาตอบเสียงใส  แต่คนได้ยินมันกลับหน้าเปลี่ยนเป็นสีชมพูทันตา

ว่าแล้วเชียว... มิน่าเอเดนจึงคิดว่า  เธอมีแฟนแล้ว  แหวนวงนี้เอลิซาให้เธอเก็บเอาไว้  แต่จริงๆ มันคือแหวนที่เราแลกกันก่อนเธอจะมาที่นี่นั่นแหละ...แหวนแทนใจ  พูดแบบนั้นได้ไหมนะ

"อยู่แอลเอค่ะ  ทำงานแล้ว"  เฮย์ลีย์ตอบตามจริง  อยากแสดงความบริสุทธิ์ใจบ้าง  ถึงมันจะกลบความชั่วร้ายครั้งเก่าที่เธอเคยคิดกับเอเดนเอาไว้ไม่ได้ก็ตาม  แต่เธอก็แค่คิดนะ  ไม่เคยทำเลยสักครั้ง 

เธออยากหอมแก้มใสๆ ของน้องตอนหลับคาแล็ปท็อป  อยากกอดเอวตอนเขาทำอาหาร  อยากจูบปากแดงอมชมพูเวลาเขากินของเผ็ดมา  อยากลูบท่อนขาเรียวๆ นั่นด้วย  และอะไรอีกหลายๆ อย่างที่พอจะคิดกับผู้หญิงสวยๆ คนหนึ่งได้  แต่ก็ดีที่มันเป็นแค่...ความคิด

"แล้วแบบนี้  ไม่คิดถึงกันแย่เหรอคะ"

"ก็...ก็คิดถึงค่ะ  แต่ก็คุยกันทุกวัน"  เธอตอบ  "เหมือนคุณกับเดนท์ไง  คุยกันตลอดไม่ใช่เหรอคะ  คือ...ฉันเห็นบ่อยๆ น่ะ  คงไม่ว่ากันนะ"

"จะว่าทำไมล่ะคะ"  มินอาตอบด้วยรอยยิ้ม  "จริงๆ ฉันดีใจนะ  ที่เขาไม่ได้อยู่คนเดียวแบบก่อนแล้ว  ฉันเป็นห่วง  ถึงจะตัวโตแบบนี้  เขาก็ยังเด็ก  แล้วก็เป็นผู้หญิงด้วย"

"สวยด้วยค่ะ"  เฮย์ลีย์เสริม  แล้วหัวเราะให้มันดูเป็นมุก  ซึ่งมินอาก็ยอมรับมัน  แล้วหัวเราะไปด้วย  "แต่เขาดูแลตัวเองได้นะคะ  ท่าทางเก่งกว่าฉันอีกด้วย  ฉันมาอยู่ที่นี่  ยังเหมือนมาให้เขาดูแลยังไงก็ไม่รู้สิ"

"เดนท์ก็แบบนั้นแหละค่ะ  เขาติดดูแลคนอื่น  เพราะเวลาอยู่กับฉัน  กับยายบาร์บ  โดนใช้งานตลอดเลย  โดยเฉพาะยายบาร์บเนี่ย  ใช้งานน้องเยี่ยงทาสค่ะ"  มินอาเล่า  ยิ้มน่ารักให้คนฟังรู้สึกดีไปด้วย

"มิน่าล่ะ"  เฮย์ลีย์เห็นด้วย  "แต่ดูท่าทางเขาเป็นเด็กดีนะคะ  นิสัยดี"

"ดีมากค่ะ  ฉันเลยหวงไง"  มินอาตอบ  ไม่ได้ตั้งใจจะดักคอใคร

แต่มันโดนใจเฮย์ลีย์เต็มๆ จนขนมติดคอ  ต้องทุบอกตัวเองปั้กๆ  ร้อนถึงคนตัวเล็กต้องวิ่งตั้กๆ  ไปเปิดตู้เย็นเอาน้ำมาส่งให้ดื่ม  และแม่ครัวเดนท์ก็หันมามองงงๆ  ว่าสองคนนี่เป็นอะไรกัน

"เป็นอะไรกันคะ  พี่มินแกล้งเฮย์ลีย์เหรอ"  เอเดนถาม  สาวตัวเล็กที่กำลังช่วยลูบหลังผู้หญิงตัวยาวอยู่ก็หันมาค้อนเธอขวับ  เธอจึงต้องรีบวางจานอาหารลงบนโต๊ะ  และยกมือยอมแพ้

"ไม่ยุ่งด้วยแล้วค่ะ  อยากทำอะไรก็เชิญเลย  เฮย์ลีย์ดูแลตัวเองนะคะ  ฉันขอผ่าน  ตัวเล็กๆ แบบนั้น  ดุมากนะ"

"เดนท์  เดี๋ยวเถอะ"  มินอาพูดเสียงงอนๆ  แต่เอเดนก็ยังหันไปยักคิ้วให้เฮย์ลีย์เรียกให้คนที่ยังหน้าแดงเพราะอาหารติดคออยู่  มาดูเธออีก  เฮย์ลีย์ก็ทำตามอีกนะ  "เข้าคู่กันได้ดีนะคะ  พวกคุณ"

"ก็ธรรมดาค่ะ  เราขนาดตัวเท่าๆ กัน  แต่พี่มินน่ะ"

"เดนท์  ฉันจะฟ้องยายบาร์บ" 

"โถๆ  งอแงซะแล้ว"  เอเดนรีบมาประเหลาะแฟนสาวที่เริ่มงอนอย่างจริงจังเสียแล้ว  แล้วมินอาก็เหยียบเท้าเธออย่างแรงก่อนหนีเข้าห้องไปเฉย  ปล่อยให้เธอกระโดดดึ๋งๆ จับเท้าตัวเอง  โดยมีเฮย์ลีย์ร่วมหัวเราะ

"ไม่ตลกเลยนะ  คุณ  นี่มันเจ็บมากนะคะ"

"ทราบค่ะ  เพราะฉันเคยโดนเดนท์เหยียบเหมือนกัน  ตัวหนักกว่าคุณมินอาด้วยสิ"  เฮย์ลีย์ตอบ  ยิ้มร่าเมื่อเอเดนทำหน้าอึ้งๆ  และเลิกจับเท้า  หันมาย่นจมูกให้เธอ  แล้วเดินจากไป  เข้าห้องตามไปง้อแฟนซะแล้ว

"ว้า  สงสัยฉันต้องกินข้าวคนเดียวแล้วสิ  ท่าทางจะง้อกันยาว" 

เฮย์ลีย์ถอนหายใจยาว  มองประตูห้องนอนที่ปิดสนิทพลางส่ายหน้า  ปิดพับแล็ปท็อปลงก่อนคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแทน  และต่อสายถึงบางคนที่หวังว่า  คงยังไม่หลับไปก่อน

"โซรอง  ฉันนอนแล้ว"  เอลิซาแหกปากมาทางลำโพงทันทีที่รับสาย  แต่คนทางนี้ยังหัวเราะได้เพราะใบหน้ายุ่งๆ กับทรงผมยุ่งเหยิงของคนบนเตียงซึ่งดูจะไม่ใส่ใจจะทำตัวเองให้ดูดีก่อนวิดีคอลเลย

"นอนแล้วรับโทรศัพท์ได้ไง  ลิซ่า"  เธอว่า  เอลิซาทำหน้าเหวอๆ ก่อนชี้หน้าเธอด้วยนิ้วที่มีเล็บสีแดงอย่างกับปีศาจ  ถ้าอยู่ใกล้ๆ จะจับล้างออกให้หมดเลย  คอยดูสิ!

"ก็มันร้องดัง  หนวกหูย่ะ"  เอลิซาตอบ  เบะปากนิดๆ ก่อนโชว์หาวให้ดูเป็นขวัญตา  "ง่วงจังเลยเฮย์  รู้ไหม  ที่นี่กี่ทุ่มแล้ว"

"ตีสอง  หรือตีสามอะ"

"ตีสอง  ถ้าตีสาม  ฉันคงโยนโทรศัพท์ออกไปนอกหน้าต่างแล้วแหละ  คนบ้า  ทำไรไม่คิด"

"คิดสิ  ฉันคิดถึงเธอนะ"  เฮย์ลีย์พูด  เธอรู้สึกแบบนั้นจริงๆ  ไม่ใช่เพราะที่มินอามาหาเอเดนหรอก  เธอเองก็คิดถึงเจ้าของแหวนที่ห้อยคออยู่เช่นกัน  "ทำไมทำหน้างั้นล่ะ  ไม่ดีใจเหรอ  ที่ฉันคิดถึงเธอ"

"เฮย์  พรุ่งนี้ฉันจะบินไปลอนดอน"  เอลิซาพูด  ปากเบะเหมือนเด็กจะร้องไห้  เดือดร้อนเฮย์ลีย์ต้องโอ๋กลับไป  และชวนคุยเรื่องอื่นแทน

"จริงๆ ฉันแค่จะให้เธอมากินข้าวเป็นเพื่อนน่ะลิซ่า"  เฮย์ลีย์บอก  ลดกล้องโทรศัพท์มาถ่ายจานอาหารให้อีกฝ่ายดู  ตอนแรกเอลิซาก็ยังยิ้มอยู่  แต่พอเธอพูดต่อเท่านั้นแหละ  หน้าตึงขึ้นมาทันที  "น้องเดนท์  รูมเมทฉันน่ะ  แฟนเขามา  แล้วฉันก็..."

"ที่แท้เธอก็อิจฉาพวกเขา  ไม่ได้คิดถึงฉันหรอก  เฮย์ลีย์"

"ไม่จริงสักหน่อย  อย่าพูดแบบนั้นนะ  ลิซ่า"

"ทำไมฉันจะพูดไม่ได้  ในเมื่อเธอเลือกไปอยู่ลอนดอนแทนที่จะมาอยู่แอลเอกับฉัน  เธอเลือกได้แท้ๆ  แต่เธอไม่เลือกฉัน  เฮย์ลีย์  บรู๊ค"

"ลิซ่า  นั่นมันคนละเรื่องกันแล้ว  เธออย่า --"

"พรุ่งนี้มารับฉันที่สนามบินด้วย  แล้วฉันจะบอกเวลาอีกที  แค่นี้นะ"

เฮย์ลีย์นั่งตาค้าง  มองจอโทรศัพท์มือถือที่มืดดำไปแล้ว  คนอีกฟากตัดสายไปก่อน  เธอกะพริบตาปริบเมื่อมินอามาโบกมือไปมาตรงหน้าทดสอบว่าเธอยังอยู่หรือหลับไปแล้ว  และสาวตัวเล็กก็โดนเอเดนลากกลับไปหา  ไปคุยกระหนุงกระหนิงกันต่อ  จูงมือกันไปที่โต๊ะอาหาร 

แต่มันก็น่าดีใจนะที่ตาคมของเอเดนยังชำเลืองมองเธอราวกับจะถามว่าเป็นอะไรไหม  เธอจึงส่งยิ้มกลับไป  ทำปากขมุบขมิบแบบไม่มีเสียงคุยกัน  ทางนั้นเบิกตากว้างนิดหน่อย  เพราะเธอบอกว่า  แฟนเธอจะมา  แต่ก็เป็นไปตามคาด  เอเดนยิ้มและยกนิ้วโป้งให้ก่อนกลับไปสนใจแฟนตัวเล็กๆ น่ารักซึ่งยกช้อนจะป้อนนู่นนี่ใส่ปากให้อย่างเอาใจ

เหมือนคุยกับเพื่อนผู้ชายเลยว่ะ  เฮย์ลีย์คิดในใจ  สรุปว่าที่ผ่านมาเธอหลงปลื้มพวกเดียวกันมาตลอดเลยซี...แหม  เสียดายความสวยจังเลยนะ  แต่พรุ่งนี้คนสวยของเธอจะมาแล้วนี่หว่า

"เดนท์  เพื่อนเดนท์สบายดีนะ"  มินอาถามเบาๆ  กลัวเฮย์ลีย์จะได้ยิน

"มั้งคะ"  เอเดนตอบ  ตักสลัดทูน่าฝีมือตัวเองใส่จานมินอา  ทางนั้นก็ยื่นหน้ามาจุ๊บแก้มขอบคุณเธอ  เธอจับมือเล็กๆ ของแฟนสาวอายุมากกว่ามาจูบเบาๆ  มินอาก็พลิกมือ  เอามือเธอไปจูบคืนบ้าง  เรายิ้มให้กันอย่างสุขใจ  เกือบลืมไปว่าไม่ได้อยู่กันตามลำพัง  จนกระทั่งได้ยินเสียงเฮย์ลีย์สบถเพราะทำน้ำโค้กหกใส่อกเสื้อตัวเองจนต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป

"อาหารมันหวานไปหน่อยเนอะ"  มินอาพูด  ยิ้มขำ  ขณะที่เอเดนเอนตัวลงใส่พนักเก้าอี้ไม้  หัวเราะในลำคอ

...........................................   

เอเดนยืนจูบกับมินอาอยู่ตรงหน้าห้องน้ำ  จูบเหมือนจะกลืนกินกันทั้งตัวแบบพวกฝรั่งตาน้ำข้าวที่เธอเคยเห็นในหนังหรือเรื่องจริงแถวๆ แอลเอ  หรือทั่วๆ ไป  แต่ทำไมเธอจะต้องมาเจอแจ็กพ็อตแบบนี้ทุกทีด้วยนะ 

จูบอย่างเดียวไม่พอ  ล้วงกันอีก  แล้วทำไมไม่ไปทำกันในห้องเนี่ย 

พระเจ้าช่วยลูกด้วย!

เฮย์ลีย์ยืนขาแข็ง  พยายามสะกิดตัวเองให้หันหลังกลับไปอยู่หลังฉากของตนตามเดิมก่อน  แล้วค่อยกลับมาตอนสองคนนี้เสร็จธุระกันแล้ว  แต่เธอต้องรีบทำธุระส่วนตัวเพื่อไปรับเอลิซาให้ทัน  อีกอย่าง  ก็ใช่ว่าเธอจะรู้ทางที่จะไปให้ถึงสนามบินเร็วๆ นอกจากนั่งแท็กซี่ไป

แต่มันก็ไม่ใช่เวลาจะมาถามทางเอเดนตอนนี้ไม่ใช่เหรอ?  น้องมันคงจะมีกะจิตกะใจตอบหรอกนะ  มือซุกอยู่ในกางเกงมินอาแบบนั้น

"เดี๋ยวเดนท์  --  โอ  เฮย์ลีย์คะ  ขอโทษ!"  มินอาหันมาเห็นเฮย์ลีย์ก่อนเอเดนที่ตาเยิ้มคล้ายจะควบคุมตัวเองไม่ไหว 

คนตัวสูงกะพริบตาปริบๆ  แต่กว่าจะทันได้พูดอะไร  มินอาก็ลากแขนเอเดนเข้าห้องนอนไปแล้ว  แล้วก็ได้ยินเสียงสาวตัวเล็กร้องกรี๊ด  และเธอคงตกใจกว่านี้  ถ้ามินอาไม่ได้หัวเราะคิกคักกับร้องเรียก  เดนท์คะ  เดนท์ขา...

พระเจ้า  นี่ฉันอยู่กับคนหื่นขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย!  เห็นเงียบๆ แท้ๆ

เฮย์ลีย์สะบัดหน้าพรืด  รีบเดินเข้าห้องน้ำ  อยากเอาน้ำเย็นราดหัว  แต่กลัวจะช็อกตายเสียก่อนในสภาพอากาศแบบนี้  จึงพยายามตั้งสติแล้วอาบน้ำแบบธรรมดาแทน  น้ำอุ่นจากเครื่องทำน้ำอุ่นก็พอทำให้ใจสงบลงได้บ้าง  ใจนึกอยากให้เอลิซาอยู่ที่นี่ด้วยจริงๆ  เธอจะได้ไม่ต้องอิจฉาคนอื่นแบบนี้

"ให้เราไปเป็นเพื่อนไหมคะ" 

คำถามด้วยน้ำเสียงเป็นมิตรของสาวตัวเล็ก  ชักชวนให้รอยยิ้มของเธอปรากฏ  หากเฮย์ลีย์ยังสั่นศีรษะอย่างเกรงใจระหว่างคว้าแจ็กเก็ตมาสวมทับเสื้อเชิ้ต  หยิบโค้ตมาใส่ทับอีกที  แต่พอจะพันผ้าพันคอ  เธอกลับอดมองหน้าอีกคนไม่ได้  เพราะดันไปนึกถึงวันแรกที่เอเดนพันผ้าพันคอผืนนี้ให้เธอ

เธอหลงใหลตาคมๆ กับใบหน้าเรียบนิ่งที่ตั้งอกตั้งใจตอนพันผ้าพันคอให้เธอเมื่อวันนั้น  เธอชอบการใส่ใจดูแลแบบนั้น  แต่ว่า...

อะไรที่ไม่ใช่ของเรา  ก็ย่อมไม่ใช่ของเราอยู่วันยันค่ำนั่นแหละ

"พวกคุณอยู่ด้วยกันเถอะค่ะ  นานๆ ได้เจอกันที"  เธอตัดสินใจ  เพราะใบหน้าว่างเปล่าแบบคนไม่มีความทรงจำนั้นเหมือนๆ เธอของเอเดนที่มีแฟนนั่งอยู่บนตัก  ดวงตาคมมองเธอนิดเดียวแล้วหันไปสนใจแล็ปท็อปแทน 

ไม่รู้จริงๆ ว่า  หน้าตาแบบนี้คิดอะไรอยู่  คนเงียบๆ แบบนี้  มักทำให้เธอกลัวเสมอ  เธออาจอ่อนหัดในการอ่านใจคน  เพราะเอลิซาเป็นคนช่างพูด  มีอะไรก็พูดออกมาเลย  ไม่พอใจอะไรก็บอก  งอนก็แสดงให้รู้  แต่เอเดนคงเป็นพวกชอบให้คนเดาใจ  แล้วมันเรื่องอะไรของเธอที่ต้องไปเดาใจเขาล่ะ?

"ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือ  ก็แค่พูดค่ะ  เฮย์ลีย์"

เฮย์ลีย์สะอึก  รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหนังสืออ่านง่ายมากในสายตาคนอายุน้อยกว่า  เธอแสดงออกมาไป  หรือเอเดนฉลาดเกินไป

"เดนท์  อย่าไปดุเฮย์ลีย์สิคะ  เขาอายุมากกว่าเธอเยอะนะ"  มินอาว่า

"ไม่เป็นไรค่ะ  ก็ถูกแล้วแหละ"  เฮย์ลีย์ยิ้มเจื่อน  "เดนท์คะ  ฉันไม่อยากรบกวนคุณ  แต่ว่า... สนามบินมันใหญ่  แล้วก็..."

"ก็แค่นั้นแหละค่ะ"  เอเดนพูด  เสียงยังดุ  แต่สีหน้าคล้ายจะโล่งใจมากกว่า  เฮย์ลีย์จึงอดคิดไม่ได้ว่า  น้องอาจอยากช่วยเธอ  แต่ไม่อยากยื่นมือมายุ่งด้วย  ถ้าเธอไม่ต้องการ  เผื่อเธออาจอยากไปเจอแฟนแค่สองคน

อา  แล้วทำไมเธอจะต้องคิดเยอะ  อยากรู้ใจน้องไปทำไมกัน

น้องมีแฟนแล้ว  เธอเองก็มี  น้องก็แค่หน้าตาดี  ตัวหอม  น่ากอด  และทุกอย่างพวกนั้นเอลิซาก็มี  --  ใช่  เอลิซาก็มี...

"คุณอึดอัดเหรอคะ  ที่พี่มินมา"

คำถามนี้เหมือนมีดเสียบมากลางอกเธอ  เฮย์ลีย์เงยหน้าขึ้นสบตาคมที่รอฟังคำตอบอยู่  และคิดว่าควรจะตอบก่อนมินอาจะเดินออกมาจากร้านขายอุปกรณ์กล้องด้านหลัง  ฟิลม์กล้องโพลารอยด์หมด  สาวตัวเล็กจึงขอแวะซื้อก่อนขึ้นแท็กซี่ไปสนามบินซึ่งมันใช้เวลาไม่นาน  ไปทันรับเอลิซาอยู่แล้ว  เอเดนยืนยันแบบนั้น  และเธอก็เชื่อ...เจ้าถิ่น

"ฉันขอโทษที่อาจทำตามใจตัวเองเกินไป  ฉันน่าจะเกรงใจคุณ"

"เอ่อ  ไม่  ก็ไม่เชิงแบบนั้นหรอกค่ะ"  เฮย์ลีย์อึกอัก  จะพูดออกไปได้ยังไงกันว่า  เธออิจฉา  มันต้องดูไม่ดีแน่ 

"จริงๆ พี่มินจะไปพักโรงแรมค่ะ  แต่ฉันไม่อยากให้คุณอยู่คนเดียว"

โอ... ก็สนใจกันขนาดนี้นี่นา  แล้วจะไม่ให้เธอคิดได้ไง...

"เดนท์ไม่ควรทำตัวน่ารักกับทุกคนนะคะ  มันอันตราย"

"ทำไมคะ"  เอเดนเลิกคิ้ว  แววตาใสซื่อจนเฮย์ลีย์รู้สึกว่าตัวเองชั่วร้ายเหลือเกิน  แต่มันจะผิดอะไรมากมายนักหนา  ก็แค่คิด  ยังไม่ได้ทำสักหน่อย

"ฉันไว้ใจคุณนะคะ  เฮย์ลีย์  ไม่งั้นฉันไม่ให้คุณมาแชร์ห้องด้วยหรอก"

เฮย์ลีย์รู้สึกเหมือนโดนทุบหัวให้ได้สติ  แต่ก่อนจะได้ตอบโต้  เอเดนก็หันไปคุยกับมินอาแล้ว  และแท็กซี่ก็โฉบเข้ามารับเรา  ทราบภายหลังว่าน้องเป็นคนเรียกมาตั้งแต่ก่อนลงมาจากห้องแล้ว  รอบคอบชะมัด

เอเดนนั่งอยู่ตรงกลาง  เบี่ยงไปทางมินอามากกว่า  เฮย์ลีย์จึงเหมือนนั่งอยู่คนเดียวทางฝั่งนี้  ฟังเพลงทางไอพอดไปพลาง  พยายามไม่สนใจคู่รักที่คุยกันกระหนุงกระหนิง  ชี้นู่นชี้นี่ให้กันดูไปเกือบตลอดทาง

"เอ้านี่ค่ะ  เฮย์ลีย์  เอาไปถือไว้" 

เฮย์ลีย์งงเล็กน้อยเมื่อมินอายัดกระดาษใส่มือเธอมา  กระดาษมีชื่อแฟนเธอประดับหราอยู่  เธอจำไม่ได้เลยว่า  เธอบอกชื่อเอลิซาไปตอนไหน

"โทษทีค่ะ  ฉันลืมบอกไปว่า  ฉันรับโทรศัพท์ให้ตอนคุณเข้าห้องน้ำ"  มินอาชี้แจง  แต่ดูไม่รู้สึกผิด  "ฉันคิดว่า  มันน่าจะเป็นเรื่องสำคัญหรือโทรศัพท์ที่คุณรออยู่เลยรับให้ค่ะ  คงไม่ว่ากันนะ  แล้วฉันก็เลยถือวิสาสะ  สอบถามชื่อของเธอไป  และเธอก็บอกให้ฉันทำแบบนี้แหละค่ะ"

คนตัวสูงคลายความฉงนบนใบหน้าลง  ปกติเธอคงโกรธน่าดูที่มีคนมายุ่งกับโทรศัพท์ส่วนตัว  แต่เพราะมินอาพูดออกมาด้วยสีหน้าแบบนี้  แถมยังเป็นธุระทำป้ายชื่อเอลิซามาให้อีก  น่ารักเกินไป...

สรุปแล้วเป็นคู่รักที่นิสัยดีมากทั้งคู่สินะ

"ตอนแรกเดนท์ไม่ให้ฉันรับหรอกค่ะ  แต่มันดังนาน  ฉันก็กลัวว่าอาจมีเรื่องสำคัญก็เลยรับ  อย่างที่บอก  แต่ทางนั้นก็บอกว่า  ไม่ต้องบอกคุณก็ได้นะคะ  แค่โทรมาคอนเฟิร์มเวลาแลนดิ้งเฉยๆ  แล้วตามนั้นแหละ"

"พี่มินชอบจุ้นแบบนี้แหละค่ะ  ทำโทษแทนให้ไหมคะ"

"เดนท์น่ะ  ว่าพี่อีกแล้วนะ"  มินอาทำเสียงงอน  แต่เอเดนยังมีแก่ใจหันมาหัวเราะกับเฮย์ลีย์ได้อีก  แล้วก็กลับไปง้อกันเหมือนเดิมอีกนั่นแหละ

เฮย์ลีย์สั่นศีรษะ  มองคู่รักง้องอนกันครู่หนึ่ง  แล้วหันไปมองหาคนที่รอการมาอยู่  เธอเห็นคนอื่นๆ ก็ยกป้ายขึ้นมาชู  เลยชูขึ้นมาบ้าง  แม้จะค่อนข้างอายยังไงก็ไม่รู้  โชคดีหรือเอลิซาเป็นคนสั่งมินอาก็ไม่รู้  ป้ายสีขาวใบนี้จึงมีตัวอักษรเป็นสีชมพูแบบที่อเมริกันเกิร์ลคนนี้โปรดปรานเป็นที่สุด  แบบนี้คงสะดุดตาพิงค์มอนสเตอร์แน่นอนเชียวละ

และในที่สุดการรอคอยก็สิ้นสุด  เฮย์ลีย์ได้ยินเสียงแหบหวานอันเป็นเอกลักษณ์ร้องเรียกเธอก่อนเธอจะทันได้เห็นตัวเจ้าของมันเสียอีก  ตาไวสมเป็นผู้บริหารที่ชอบจับผิดคนเสียจริง

"เฮย์ลีย์..." 

โอย  เสียงลากยาวมาเชียว... แต่ให้ความรู้สึกดีมากเลยละ  ยิ่งตอนสาวอเมริกันหน้าเกาหลีจูบปากเธอเต็มรักเสียขนาดนี้ด้วย

"ว้าว  เรามีคู่แข่งแล้วเดนท์" 

เสียงขี้เล่นของมินอาทำให้พวกเธอผละออกจากกัน  และเลิกเกะกะคนอื่นแถวนี้เสียที  เอลิซายิ้มตาปิด  หันไปกอดทักทายมินอาราวกับรู้จักกันมาหนึ่งชาติเศษ  หรือเพราะสาวตัวเล็กเป็นคนรับโทรศัพท์  แต่พอมาถึงเอเดน  พิงค์มอนสเตอร์ของเธอก็ทำท่าทางเหมือนพี่สาวคนโตที่ชื่นชมน้องสาวที่โตขึ้นมากจนจำเกือบไม่ได้

"จีโฮอา  มานี่เลยนะ"

"ลิซ่า"  เอเดนปรี่เข้าไปกอดเอลิซาราวกับพี่สาว  เฮย์ลีย์ถึงกับอึ้ง

"นี่รู้จักกันเหรอ"

"ทำไมจะไม่รู้  นี่น้องสาวเพื่อนฉัน  บาร์บาร่าไง"  เอลิซาไขปริศนาให้  แถมยังทำน่าหมั่นไส้ด้วยการหอมแก้มเอเดนซ้ายขวาหลายที  ยายน้องตัวดีก็ยิ้มจนตาคมๆ กลายเป็นสระอิไปด้วย  แล้วยังพูดจาด้วยสีหน้าอ้อนๆ ด้วยกัน  มาดเด็กนอกนิ่งสุขุม  เอเดน เวสต์ หายไปหมดเลย

"เอเดนตัวสูงอะ  มินมิน"

เฮย์ลีย์งงอีกรอบ  เหลือบมองมินอา  สาวตัวเล็กก็หัวเราะคิกขึ้นมา  แล้วเขย่งโอบไหล่เอเดนพาเดินไปที่อื่นพร้อมด้วยรถเข็นกระเป๋าของเอลิซา  หนีไปเฉยเลย  คงกลัวจะโดนเธอบ่นว่าต้มเธอเสียสุก...เปื่อยเลยมั้งเนี่ย!

"ไปกันเหอะเฮย์"

"พวกเธอรู้จักกันนี่เอง  ถึงได้ให้ฉันไปที่อพาร์ตเมนต์นั้น"  เธอพูด  เมื่อปะติดปะต่อเรื่องได้  เอลิซาทำหน้าเหลอหลา  เหมือนจะไม่ยอมรับ  แต่ต่อมาก็ยิ้มแฉ่ง  รั้งคอคนตัวสูงกว่าลงมามองหน้ากันพร้อมกับเดินไปด้วย  เฮย์ลีย์พยายามขืนไว้  แต่อเมริกันเกิร์ลคนนี้แรงเยอะน่าดู  "อธิบายมาก่อน  ไม่งั้นฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น" 

เอลิซาถอนหายใจเบาๆ  ลูบศีรษะเฮย์ลีย์อย่างปลอบโยน  "โธ่  ใครจะปล่อยให้แฟนมาอยู่ในที่ที่ไม่มีคนรู้จักเลยได้ล่ะเฮย์ลีย์  ยิ่งเธอหน้าตาดีๆ แบบนี้ด้วย  แต่จริงๆ มันก็บังเอิญนะ  ฉันไม่คิดว่าเดนท์จะยอมให้เธออยู่ด้วยด้วยซ้ำ"

"หมายความว่าไง"

"ก็เดนท์โลกส่วนตัวสูงจะตาย  ไม่งั้นคงไม่อยู่คนเดียวทั้งที่เหงาหรอก"

เฮย์ลีย์ฟังคำอธิบายแล้วหันไปมองเด็กสาวคนที่ว่า  เอเดนกับมินอาเดินคุยกันไปยิ้มแย้มดีแตกต่างจากตอนอยู่คนเดียวหรือกับเธอมาก...นั่นสินะ

"ตอนแรกเขาทำเหมือนไม่รู้จักฉัน..."

"ก็ไม่ได้รู้จักจริงๆ"  เอลิซาตอบ  ลูบศีรษะเฮย์ลีย์เบาๆ อย่างเอาใจ  "ฉันแค่ให้ที่อยู่เธอมา  เผื่อฟลุ๊คได้เจอเดนท์  แล้วพวกเธอก็ได้เจอกัน  และฉันเพิ่งมารู้จากยายบาร์บทีหลังว่า  เดนท์เล่าให้ฟังว่ารับเพื่อนใหม่มาเป็นรูมเมท  คนเกาหลีเหมือนกัน  ถามไปถามมาแล้วก็ดันเป็นเธอพอดี  มันเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ เฮย์ลีย์  ฉันไม่ได้เตี๊ยมกับน้องไว้นะ"

"แปลว่า  ฉันโชคดีเหรอ  หรือโชคร้าย"

"โชคดี  และโลกกลม"

เฮย์ลีย์สั่นศีรษะ  ไม่อยากเชื่อเรื่องนี้เลยจริงๆ

"โอเค  สวยมาก  ลิซ่า"  มินอาส่งเสียงร่าเริงมา  ตามมาด้วยเสียงกดชัตเตอร์แชะหนึ่งที  แล้วฟิลม์โพลารอยด์ก็ไหลออกมา  เฮย์ลีย์มองมือเล็กๆ สะบัดฟิลม์ไปมาเบาๆ อย่างอึ้งๆ  มองอาการยักคิ้วกับเอลิซา  และย่นจมูกแบบน่ารักให้เอเดนด้วย  --  โกรธไม่ลงจริงๆ เลยค่ะ  คนพวกนี้...

"เดนท์โดดเรียนสักวันสองวันได้ไหมคะ"

เฮย์ลีย์หูผึ่งตอนได้ยินมินอาถามขึ้นในโต๊ะอาหาร  เอเดนเลิกคิ้วมองแฟนสาวขณะบิขนมปังใส่ปากกิน  ไม่ได้มีท่าทีขัดแย้งอะไร  แถมเอลิซายังช่วยสนับสนุนเสียอีก 

"เช่ารถไปเที่ยวกันค่ะ  นะเดนท์  ลิซ่าจะหาข้อมูลไปปรับปรุงโรงแรมด้วยนะ  ไม่ได้มาเที่ยวเสียเปล่าอย่างเดียว"

"ถ้าลองวางแผนมาขนาดนี้แล้ว  ไม่ต้องถามก็ได้มั้งคะ"

"จริงด้วย"  เฮย์ลีย์ส่งเสียงบ้าง  และเอเดนก็ยกมือขึ้นมา  เธอจึงนึกสนุกด้วย  ยื่นไปแตะไฮไฟว์กัน

"นี่ๆ  ไม่ต้องเข้ากันได้ดีขนาดนี้ก็ได้มั้งคะ  พวกหนุ่มๆ"

"ลิซ่า  ฉันเป็นผู้หญิงนะ" 

"เหรอคะ  เฮย์ลีย์"  เอลิซาล้อเลียน  คนถูกล้อก็หน้าแดงก่ำ  ทำได้แค่ยัดขนมปังเข้าปากไปแก้เก้อเท่านั้น  จริงๆ มันจะไม่อายมากเท่านี้หรอก  ถ้าไม่มีเอเดนกับมินอานั่งอยู่ตรงนี้ด้วย  และเอเดนหัวเราะขำเธอขนาดนี้

"เดนท์ยอมรับเหรอว่าตัวเองเป็นผู้ชาย"  เฮย์ลีย์ถาม  อยากแก้แค้นบ้าง  เอเดนสั่นหัว  ยกนิ้วชี้ขึ้นมาโบกไปมาในอากาศ  กลืนขนมปังลงคอก่อนค่อยพูด

"Just the man in relationship between woman.ค่ะ"  เอเดนตอบหน้าตาเฉย  แล้วก็โดนมินอาหยิกแก้มด้วยท่าทางเขินๆ เข้าให้ 

อา  จริงๆ อันนี้ไม่ต้องบอก  เธอก็รู้นะ  ได้ยินเต็มสองหูมาสองคืนแล้ว  เมื่อเช้าอีก  ตาจะเป็นกุ้งยิงแล้วด้วย  --  แน่จริงให้เธอนับสิว่า  ตั้งแต่มินอามา  เธอได้เห็นหน้าท้องขาวจั๊วะเป็นหลอดไฟเรืองแสงของสาวตัวเล็กกี่ครั้ง  นั่งดูทีวีด้วยกัน  ถ้าไม่นั่งเบียดก็นั่งตัก  แล้วเอเดนผู้ไม่พูดอะไรแต่ทำ  ก็เลื้อยมือไปเรื่อยเปื่อย  เผลอแป๊บเดียวล้วงเสื้อล้วงกางเกงมินอาอีกแล้ว  น่ากลัวกว่าเธอซะอีก  ตัวเธอน่ะดีแต่พูดแล้วก็เล่นเกม  จนโดนเอลิซางอนหลายทีแล้ว

"ชัดเจนมากเดนท์  พี่ชอบ"  เอลิซาขยิบตาวิ้งค์ให้เอเดนที่อมยิ้มก่อนหันไปป้อนขนมใส่ปากมินอาบ้าง  แล้วทั้งคู่ก็จูบกันอีกแล้ว  ไม่แปลกเลยที่จะคิดถึงกันมากขนาดนี้  เวลาอยู่ด้วยกันเล่นหวานแบบนี้  ห่างกันก็ต้องเหงาสิ

"คบกันมานานแล้วแหละ  แต่ทางบ้านเดนท์ยังไม่ให้เปิดเผยมาก"

เฮย์ลีย์มองหน้าเอลิซาที่มากระซิบเบาๆ ข้างหู  จอมมารสีชมพูก็ทำท่าทางประมาณว่า  พูดความจริงทุกอย่างนะ "น้องยังเด็กไง  เรียนยังไม่จบ  อยากให้โฟกัสเรื่องเรียนก่อน  แต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดห้ามแบบพวกคนหัวเก่าหรอก  อีกอย่างเดนท์ก็เป็นนักเรียนทุน  ใช้เงินที่บ้านแค่เรื่องกินอยู่  แต่จริงๆ ก็เป็นยายบาร์บแหละส่งน้อง"

"โอ  มิน่า  ท่าทางงกน่าดู"

"อือ  บ้านนี้เขาสอนลูกดี"  เอลิซาพูดยิ้มๆ  แต่เฮย์ลีย์รู้ตัวเลยว่าโดนแขวะเข้าให้แล้ว  จึงทำปากบึนใส่สาวอเมริกัน "โอ๋ๆ  เธอก็เด็กดี  เฮย์ลีย์  ฉันว่าอะไรเธอที่ไหน"

"ไม่ต้องเลย  ลิซ่า  เธอชอบว่าฉันเป็นเด็ก  ฉันไม่เด็กแล้วนะ"  เฮย์ลีย์ขึ้นเสียง  สะบัดหน้าหนีเอลิซาที่มาเอาใจด้วยการป้อนขนมให้  แต่ไม่ทันไร  เธอก็อายอีกแล้ว  เพราะเสียงแซวของเด็กตัวจริงในโต๊ะ

"พี่มิน  ถ้าพี่มินไม่มา  ฉันต้องอิจฉาพวกพี่สองคนนี่แน่ๆ เลยค่ะ"

"โถ  เดนท์ของพี่  ไม่งอนนะคะ"  เอลิซาผละจากเฮย์ลีย์ไปปลอบน้องเฉยเลย  ส่วนมินอาก็นั่งอมยิ้มขำ  มองดูแฟนตัวเองโดนจอมมารสีชมพูฟัดจนลิปสติกติดแก้มขาวๆ  เฮย์ลีย์แอบคิดชั่วร้ายขึ้นมาวูบหนึ่งว่า  อยากขโมยสาวตัวเล็กไปเดินเล่นด้วยกันแถวนี้  แล้วให้สองคนที่เหลือตามหาพวกเราเอา

คงสนุกพิลึกทีเดียวเชียวแหละ

"ลิซ่าเจอบาร์บบ้างหรือเปล่าคะ"

เฮย์ลีย์เปลี่ยนไปนั่งฟังเอเดนคุยกับเอลิซาแทน  รู้สึกชอบมองน้องอ้อนแฟนตัวเองขึ้นมาเสียจนมินอามาสะกิดและกระซิบเบาๆ

"ฉันเคยหึงลิซ่ากับเดนท์นะคะ  แต่เจอเดนท์เวอร์ชั่นเด็กน้อยแบบนี้  แบบเดียวกับที่ทำกับยายบาร์บ  ฉันเลยเลิกดีกว่าค่ะ  ไม่น่าห่วงเลยจริงๆ"

"น่ารักดีค่ะ  ปกติเห็นแต่หน้านิ่งๆ ตลอด  เจอแบบนี้ก็งงเหมือนกัน"

"ค่ะ  จริงๆ เอาแต่ใจอย่าบอกใครเลยแหละ"

"พี่มินคะ  ฉันได้ยินนะคะ"

"นั่นไง  เห็นไหม"  มินอาพูดกลั้วหัวเราะ  แล้วหันไปง้อเอเดนบ้าง  ทางนี้จึงเหลือเธอกับเอลิซาที่ยักคิ้วกวนๆ มาให้

"อะไร  ลิซ่า  ฉันยังโกรธเธออยู่นะ"

"ฉันก็โกรธเธอเหมือนกัน"

"โกรธฉัน  หรืออะไร"  เฮย์ลีย์งง  ไม่รู้ตัวว่าทำอะไรผิด  แต่เอลิซาก็บิดเนื้อที่แขนเธอเสียแล้ว  "อะไรเล่า  ลิซ่า..."

"เธอแอบมองเอเดน  อย่านึกว่าฉันไม่รู้นะ  เฮย์ลีย์"

อา  โดนจนได้! 

"นี่ลิซ่า  ฉันไม่ --"

"ไม่รู้แหละ  ถ้าเธอแอบคิดอะไรกับน้องนะ  ฉันจะฆ่าเธอ"

เฮย์ลีย์ทำหน้างงใส่ใบหน้าเคืองๆ ของจอมมารสีชมพู  "ตกลงว่า  เธอหวงฉัน  หรือหวงเอเดนกันแน่"

"ก็แล้วแต่จะคิด"  เอลิซาตอบง่ายๆ  แล้วหันไปคุยกับคู่รักเดนท์มิน  วางแผนเรื่องไปเที่ยวกันเป็นฉากๆ  ขณะที่เฮย์ลีย์นั่งเท้าคางมองทั้งสามราวกับตัวเองโดนไล่แห่ออกไปนอกวงแหวนดาวเสาร์แล้ว


........................

 :01: :44:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น