web stats

ข่าว

 


SISTER SISTER (Special) - บทที่ 6 You Are The Reason

โพสต์โดย: anhann วันที่: 08 สิงหาคม 2019 เวลา 21:47:07 อ่าน: 106



บทที่ 6 You Are The Reason





คาร่านอนหลับตาอยู่บนเตียง  ไอรีนนอนอยู่ข้างๆ  มือวางพาดบนอกเธอ  วันนี้เราต้องนอนเยอะๆ  หมอแนะนำเอาไว้  เราเพิ่งไปเก็บไข่กันมา  ถูกบังคับให้นอนรอดูอาการอยู่โรงพยาบาลไปสองชั่วโมง  เกิดมาไม่คิดว่าจะต้องมาทำอะไรแบบนี้เลย  ต้องอดทนต่อความเจ็บปวดทางร่างกาย  ทนอับอายที่ต้องยอมให้หมอเห็นอะไรๆ ที่เป็นส่วนตัว  เธอทำใจอยู่นานมากกับวันนี้  ไอรีนเลยขอเข้าไปก่อน  การเก็บไข่ต้องเก็บทางช่องคลอด  เธอจึงรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจนักทั้งที่เคยโดนจับขึ้นขาหยั่งเพื่อตรวจร่างกายก่อนจะมาทำเรื่องนี้แล้ว  ยังไงก็ไม่ชอบอยู่ดี  หมอเป็นผู้ชายนะ 

ไอรีนออกมาจากห้องผ่าตัดในสภาพของคนหลับสนิท  เนื่องจากระหว่างเก็บไข่ประมาณสิบห้าหรือยี่สิบนาทีนั้น  หมอต้องให้ยาคล้ายๆ กับยาสลบกับเรา  แน่นอน  เพราะมันจะเจ็บมากๆ  หมอต้องสอดกล้องติดเข็มเข้าไปในช่องคลอดและดูดไข่ออกมาทีละฟอง  ยิ่งมีไข่เยอะมากเท่าไหร่ก็ยิ่งใช้เวลานาน  เธอได้ไข่มายี่สิบสองใบซึ่งก็นับว่ามากพอสมควร  ส่วนไอรีนได้มาสิบห้าใบ  ก็ไม่ถึงกับแย่  พอหลังจากยาชากับยาสลบหมดฤทธิ์  ความเจ็บปวดอีกอย่างก็ตามมา  เธอปวดท้องน้อยตลอด  มันปวดเหมือนตอนเป็นประจำเดือนแต่หนักกว่ามาก  ต้องขอยากับนางพยาบาลมากิน  ไอรีนที่นอนอยู่เตียงข้างๆ ก็พอกับเธอ  แต่ไอรีนต้องสอดยาในช่องคลอดด้วยเพื่อเตรียมมดลูกไว้สำหรับฝากตัวอ่อนซึ่งเราเลือกสเปิร์มจากธนาคารมาไว้ผสมได้แล้ว  ตอนนี้หมอคงกำลังจัดการขั้นตอนของเขาอยู่  จะมีการรายงานผลการเลี้ยงตัวอ่อนให้เราฟังทุกวัน  อัปเดตผลอยู่เรื่อยๆ

พ่อเธอต้องหยุดงานมาขับรถให้  เพราะเธอขับรถเองไม่ได้  ไอรีนยิ่งไม่ได้ใหญ่เลย  ทั้งเจ็บตัวทั้งโดนยาสลบมา  มันก็จะมึนๆ อยู่บ้าง  ขับรถน่ะหมดสิทธิแน่นอน  แต่พ่อก็ดูจะเต็มใจทำหน้าที่นี้มาก  เธอได้ยินท่านบอกกับลูกน้องที่สำนักงานเอาไว้ว่าจะลางานไปทำหน้าที่คุณตา  พอเห็นแบบนี้แล้ว  เธอก็รู้สึกมีกำลังใจมากขึ้น  เธอโชคดีที่มีครอบครัวที่คอยซัพพอร์ตอยู่เสมอ

เราต้องงดการมีเพศสัมพันธ์หนึ่งสัปดาห์  (ถึงไม่สั่งให้งด  เธอก็คงไม่มีอารมณ์จะทำหรอก  เจ็บจะตายแล้ว)  พยาบาลแนะว่าช่วงนี้ไม่ควรยกของหนักเลย  ขึ้นบันไดก็คงไม่ได้ด้วย  ถ้าพรุ่งนี้ไอรีนไปร้านก็คงต้องขอให้ทำอยู่ชั้นล่างไปก่อน  ส่วนเธอคงไปเรียนได้ปกติ  จะขึ้นตึกเรียนก็มีลิฟต์อยู่แล้ว  งานสำนักงานพ่อก็เอามาให้เธอได้  งานที่ร้านก็ทำให้คอมพิวเตอร์เอา  แต่บางทีเธอจะขอให้ไอรีนนอนอยู่บ้านไปก่อนสักสองสามวัน  งานอะไรก็เอามาทำที่บ้านไปก่อน  ถ้าไปร้านก็คงเลี่ยงได้ยากที่จะอยากจัดนู่นนี่  อาจเผลอไปยกของ  คิดว่ามันไม่หนัก  แต่จริงๆ มันหนักก็ได้  อีกอย่าง  เธอไม่อยากให้ไอรีนไปเจอเจน  สุขภาพจิตอาจจะแย่และมีผลกระทบต่อการทำลูกของเรา

คุณหมอแนะนำให้ไอรีนพักมดลูกไปก่อนสักเดือนหรือสองเดือนค่อยเอาตัวอ่อนใส่กลับเข้าไป  เราสามารถแช่แข็งตัวอ่อนที่ปฏิสนธิแล้วไว้ก่อนได้  ไม่เป็นปัญหา  คุณหมอบอกว่าอยากให้พัก  เพราะช่วงนี้ฮอร์โมนยังไม่ปกติ  ยังไม่นิ่ง  โดนยาอะไรไปหลายอย่าง  ไอรีนก็เชื่อฟังหมออยู่  คงจะกลัวอยู่เหมือนกัน  ตอนก่อนกลับบ้านมานี่ยังกอดเธอแน่นเลย  เธอเองก็รู้สึกแบบนั้น  อยากกอดใครสักคนและเป็นคนร่วมทุกข์ร่วมสุขมากับเรา  ก็มันทั้งเจ็บและกลัวด้วย  ต้องยอมรับว่ามันเครียดมากจริงๆ  ตอนนี้เราคงไม่มีสมองไปใส่ใจเรื่องของคนอื่นมากนัก  พ่อกับแม่เธอคอยปลอบอยู่เสมอ  บอกให้ทิ้งเรื่องอื่นๆ ไปก่อนเลยช่วงนี้  อันที่จริงเราสองคนก็เตรียมตัวมาพร้อมแล้วละ  เราเตรียมทุกอย่างไว้หมด  เคลียร์งาน  เตรียมเงิน  วางแผนกันมาอย่างดี  แต่มันก็คงจะมีเรื่องอื่นๆ มาแทรกอยู่บ้าง  เธอกับไอรีนก็คุยกันแล้วว่าเราจะค่อยๆ แก้กันไป  ช่วยกันคิด  มันจะต้องผ่านไปได้ด้วยดี  เธอเชื่ออย่างนั้น

"ปวดท้องอะ  แว่น"  ไอรีนกระซิบทั้งหลับตา  ไม่ได้จงใจจะอ้อน  แต่มันปวดจริงๆ  ดีแล้วที่เชื่อหมอว่ายังไม่ควรใส่ตัวอ่อนกลับตอนนี้

"เธอปวดไหม"

"นิดๆ ค่ะ"  คาร่าตอบ  ไม่ได้โกหก  เธอดีขึ้นแล้ว  เธอไม่ได้โดนอะไรเยอะแบบไอรีน  ช่วงนี้ถ้าว่าที่คุณแม่จะงอแงไปบ้าง  เธอก็ยินดีจะดูแล

"ขอยาได้ไหม"  ไอรีนบอก  พยายามจะลุกขึ้นเอง  แต่มันเจ็บมากจนเธอไม่อยากจะขยับตัว  คาร่าช่วยประคองเธอขึ้นนั่งพิงหลังกับหมอนที่ยกมาวางรองหัวเตียง  แม่คาร่าเตรียมยากับน้ำเอาไว้ให้เราอยู่บนโต๊ะข้างเตียง  เราจึงไม่ต้องลำบากลุกขึ้นไปเอามาเอง 

ด้วยความเป็นห่วง  พ่อแม่คาร่าจึงให้เราย้ายลงมานอนชั้นล่างในห้องพักแขก  คาร่ากับพ่อเตรียมห้องนี้ไว้ล่วงหน้าตั้งแต่ก่อนเราจะไปฉีดยากระตุ้นแล้ว  แต่เราเพิ่งจะใช้มันก็วันนี้  วันที่ถูกห้ามขึ้นบันไดอย่างเด็ดขาด

"เม็ดเดียวพอเนอะ"  คาร่าพูดพร้อมกับส่งยากับน้ำให้ภรรยา  และกินของตัวเองไปหนึ่งเม็ดเช่นกัน  เธอเลิกคิ้วเมื่อเห็นไอรีนอมยิ้มทั้งที่หน้าซีด

"ก็มันตลกดีอะ  เราต้องมานั่งกินยาด้วยกันแบบนี้"  ไอรีนบอก  ถึงจะเจ็บตัวก็ยังยิ้มได้  "ก็ฉันไม่ได้เจ็บคนเดียว  เธอก็เจ็บด้วย  มันเหมือนมีเพื่อนดีมั้ง  ฉันไม่ได้เป็นบ้าอยากมีลูกอยู่คนเดียวไง  เราช่วยกันพยายาม"

"ถึงฉันไม่โดนแบบนี้  ฉันก็ไม่ทิ้งพี่อยู่แล้ว  สัญญากันไว้แล้ว"  คาร่าพูดเสียงอ่อนโยน  โอบร่างบางๆ เข้ามากอด  หอมศีรษะภรรยา

"รักเธอจัง"  ไอรีนกระซิบ  กอดคาร่ากลับ  ไม่ใช่ผู้ชายแล้วไง  เธอไม่ต้องการหรอก  ถ้าเป็นผู้ชายแล้วไม่รักเธอแบบที่คาร่ารัก  เธอทนได้อยู่แล้ว  ไม่ว่าจะคำครหาของใครๆ  สายตาที่มองประเมินเธอกับคนรักของเธอ  หรือความเจ็บปวดแบบนี้  เธอจะแลกมันทุกอย่างเพื่อให้เราได้อยู่ด้วยกัน

"แต่ตอนนี้ง่วงอีกแล้วอะ"

คาร่าหัวเราะในลำคอ  ลูบหลังภรรยาอย่างปลอบใจ  ไอรีนจะงอแงไปบ้างก็ไม่มีปัญหา  เธอเตรียมใจไว้ล่วงหน้าแล้ว  เราเตรียมกันทั้งคู่

"นอนกันดีกว่า"

"ขอจับตัวหน่อยนะ"  ไอรีนอ้อน  มองคาร่าอย่างเว้าวอน  และได้รอยยิ้มอนุญาตกลับมา  คาร่าถอดเสื้อชั้นในออก  เอนตัวลงนอนข้างกัน  จับมือเธอสอดเข้าไปในเสื้อนอน  ไอรีนรู้สึกโล่งใจและอบอุ่นเวลาได้สัมผัสตัวอุ่นๆ ของคนรักตัวเอง  การลูบไล้เนื้อตัวคาร่าเป็นเหมือนยาบำรุงหัวใจเธอ 

"กวนเธอหรือเปล่า"

คาร่าส่ายหน้า  จูบหน้าผากไอรีนยืนยันว่าตัวเองสบายดี  ไอรีนเงยหน้าขึ้นจูบปากเธอ  จับมือเธอไปวางบนหน้าอก  มันเต่งตึงเหมือนจะแตก  หมอคงโด๊ปฮอร์โมนให้ไอรีนไปเยอะเชียวละ 

"มันคัดแล้วละ"  ไอรีนกระซิบ  ปรือตามองคุณสามีที่ดูท่าจะตกใจหน่อยๆ กับการเปลี่ยนแปลงของเธอ  "หมอบอกว่าปกติ  ต้องปรับฮอร์โมนไปเรื่อยๆ  เดือนหน้าก็ไปตรวจดูว่าจะใส่ได้เลยไหม  ทำใจไว้เลยนะ"

"ทำใจว่าจะอดไปยาวๆ เลยใช่ไหม"  คาร่าพูดเสียงขี้เล่น  "ก็พอทนได้อยู่หรอกนะ  แค่กอดเฉยๆ ก็ได้"

"คงต้องกอดเฉยๆ ไปอีกยาวๆ เลยแหละ  ถึงจะติดแล้วก็ต้องกลัวจะหลุดอีก  หมอบอกว่าดีนะที่รีบมาทำเร็ว  อายุยังน้อยมีโอกาสติดสูง"

"ลุ้นลูกแฝดเลยละกัน"

"ถ้าสามคนจะเลี้ยงไหวไหม"  ไอรีนถาม  เห็นคาร่าลังเลก็ขำ  "แค่คนเดียวก็เอาให้ได้ก่อนเหอะเนอะ"

คาร่ายิ้ม  พยักหน้าเห็นด้วย  เผลอเขี่ยยอดอกไอรีนเล่น  อีกฝ่ายจึงบิดตัวเล็กน้อย  ครางอืมให้รู้สึกว่าเธอซนเกินไปแล้ว  แต่ไอรีนไม่ยอมให้หยุด  รั้งข้อมือเธอไว้ให้ทำต่อไป  คล้ายจะเพลินกับมัน  กระนั้นเมื่อถึงเวลาเธอก็ยั้งอารมณ์ตัวเองไว้  ไม่อยากให้ทุกสิ่งที่เราทำมาทั้งหมดเสียเปล่าไป

"ตื่นไม่ไหวหรอก  เจ็บจะตาย"  ไอรีนปรือตาขึ้นมาบอกคุณสามีที่คงจะห่วงเธอมากไป  "ถ้ากลัวก็เอามือลงไปเลย"

คาร่าหัวเราะเบาๆ กับเสียงกระเง้ากระงอดของภรรยา  เธอลดมือลงจากความเต่งตึงนั้น  หากก้มลงจูบมันแทน  จูบปลายยอด  ไอรีนกดศีรษะเธอไว้คล้ายอยากให้อยู่แบบนี้  คาร่าหลับตาลง  ลูบแผ่นหลังร่างบางๆ อย่างทะนุถนอม  ไอรีนจูบศีรษะเธอกลับมา

"หลับแล้วนะ"

"หลับเลยค่ะ"

"รักเธอมากเลยนะ  รู้ไหม"  ไอรีนกระซิบเสียงเบา  คาร่ายิ้มกว้าง  น้ำตาซึมตรงปลายตา  เธอเองก็ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าจะรักใครสักคนได้มากเท่ากับไอรีน

ทำไมถึงรักน่ะเหรอ  มันต้องมีเหตุผลด้วยหรือไงล่ะ

"ฉันรักพี่มากกว่า"  คาร่าตอบ  เสียงขี้เล่น  โดนบิดแก้มกลับมาให้หัวเราะคิก

..............................................

"แม่ทำเอง  ไอรีน"  คุณนายปาร์คปราดเข้ามาฉกไข่ไก่จากมือไอรีนไปจัดการใส่หม้อต้มให้  และใส่มันเพิ่มไปอีกหลายฟอง  ไอรีนนับได้ห้าฟอง  นึกสยองว่าเธอต้องกินมันทั้งหมดใช่ไหม

แน่นอนว่าใช่  มันเป็นโปรแกรมโภชนาการที่นางพยาบาลแนะนำมาสำหรับผู้เตรียมตัวจะเป็นคุณแม่แบบเธอ  และแม่ของคาร่ากับแม่เธอก็แทคทีมกันหาของกินมาบำรุงเธอจนตอนนี้เธอรู้สึกตัวหนักขึ้นแล้ว  ไม่ใช่แค่หน้าอกใหญ่ขึ้นอย่างเดียว  ไขมันหน้าท้องเธอก็กำลังจะเพิ่มมากขึ้นด้วย  ต่างจากคาร่า  รายนั้นหลังจากเก็บไข่ไปแล้วสองวันก็เดินปร๋อเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นเลย  ส่วนเธอต้องสอดยาทั้งเช้าเย็น  ไปทำงานก็ไม่ได้  ไม่ได้ไปร้านมาห้าวันแล้วนับตั้งแต่วันเก็บไข่  ทำงานบ้านก็ไม่ได้  โดนแย่งทำหมด  แม้แต่จะแค่ต้มไข่เป็นมื้อเช้า  จะกลายเป็นง่อยอยู่แล้ว

"คาร่านั่งอยู่หน้าบ้านกับคุณพ่อ  หนูไปนั่งกับพวกเขาสิจ๊ะ" 

ไอรีนอยากจะออกไป  หากเธอเลือกนั่งบนเก้าอี้ที่ใช้เตรียมของแทน  มองคุณแม่ของคาร่าทำครัวอยู่เงียบๆ  ยอมรับตามตรงว่าเธอเครียดกับเรื่องพวกนี้  ความเปลี่ยนแปลงที่แม้จะเตรียมใจเอาไว้แล้วก็ยังยากจะรับมือ

"ทำใจให้สบายค่ะ  แล้วมันจะดีขึ้นเอง"  คุณนายปาร์คปลอบ  มืออุ่นๆ วางบนไหล่ไอรีนอย่างเข้าใจ  นางหวนกลับไปทำครัวต่อขณะเอ่ยเล่าเรื่องของตัวเอง  "แม่กับพ่อ  กว่าจะมีคาร่าก็ไม่ได้ง่าย  เราต้องพยายามกันพอสมควร  ช่วงแรกๆ เรายังไม่ค่อยมีเงิน  พ่อคาร่ายังเป็นแค่ทนายธรรมดาๆ  แม่ก็เป็นพนักงานบัญชีในบริษัทเล็กๆ  เราแต่งงานกันโดยมีเงินเก็บไม่มาก  เราแค่อยากใช้ชีวิตด้วยกันอย่างถูกต้องเลยแต่งงาน  ปีแรกยังไม่คิดจะมีลูก  อยากเก็บเงินให้มากกว่านี้อีกหน่อย  พอเข้าปีที่สอง  แม่ก็เริ่มปล่อย  แต่ก็ยังไม่มีอีกเหมือนเดิม  ปีที่สามก็ไม่มีท่าทีว่าจะมี  คราวนี้ก็ต้องไปปรึกษาหมอ  ตอนนั้นเราเริ่มมีเงินมากขึ้นแล้วจึงคิดว่าน่าจะพร้อม  ปรากฏว่าแม่มีปัญหาเกี่ยวกับมดลูกนิดหน่อย  ก็รักษากันไป  ปรึกษาหมอมาเรื่อยๆ จนกระทั่งมีคาร่าจนได้ในปีที่สี่ของการแต่งงาน  พ่อดีใจมากเลยละ  แม่ยังจำสีหน้าเขาวันนั้นที่แม่บอกว่าท้องได้เลย  แต่เราก็เลือกจะมีคาร่าแค่คนเดียว  อยากจะรักเขาแค่คนเดียว  อยากจะเลี้ยงดูเขาให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้  พวกที่ทำงานก็คอยคะยั้นคะยอให้มีอีก  คอยกระตุ้นว่าไม่กลัวลูกจะเหงาหรือ  แต่แม่ก็ทำใจแข็ง  ขอมีเขาแค่คนเดียวนี่แหละ  เขาก็ไม่เค
ยมีปัญหาว่าอยากจะมีน้องเหมือนเพื่อนๆ เลยนะ  เขาบอกว่าดีแล้วที่ไม่มีคนมาแย่งพ่อแม่ไป"

"ขี้หวง"  ไอรีนแกล้งว่าคุณสามี  คุณแม่เขาก็หันมายิ้มขำๆ ให้เธอ 

บางทีเธอก็อยากจะถามคุณแม่ของคาร่านะว่า  ทำไมถึงไม่บ่นอะไรเรื่องเราเลยสักอย่าง  ทั้งที่คาร่าเป็นลูกคนเดียว  เป็นที่รักของบ้านแบบนี้  แต่ตัวเธอก็ลูกคนเดียวเหมือนกัน  แม่เธอก็มีปัญหากับการมีลูกแบบเดียวกับแม่คาร่า  ถึงอย่างนั้นเราก็ยังถูกเลี้ยงดูมาต่างกัน  และเธอก็เป็นลูกที่ไม่ค่อยได้ดั่งใจแม่เท่าไหร่  คาร่าน่ะดีไปหมด  ควรจะได้คนรักที่ดีกว่าเธอด้วยซ้ำ

"ทำไมคุณแม่ดีกับหนูจังคะ"  ไอรีนถามไปจนได้  ถึงตอนเด็กๆ เธอจะเข้าออกบ้านนี้จนทางเป็นมัน  แต่มันต้องไม่เหมือนกับมาเป็นครอบครัวเดียวกันแบบนี้แน่  "ไม่กลัวหนูทำให้ลูกสาวคุณแม่เสียใจเหรอ"

"แม่คิดว่าคาร่าเขาคงคิดดีแล้วค่ะ  แต่ถ้ามีอะไรผิดพลาด  เขาก็จะได้เรียนรู้มันด้วยตัวเอง  แม่กับพ่อคงปกป้องเขาไม่ได้ทุกอย่าง  เขาเลือกเองก็ต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่เขาเลือก  พวกแม่ก็คงได้แต่คอยประคับประคองเขา  ถ้าเขาล้มขึ้นมา  แต่หนูคงไม่ทำอะไรแบบนั้นกับลูกแม่ใช่ไหม"

ไอรีนส่ายหน้า  ยิ้มจริงใจให้แม่สามี  "หนูก็แค่ถามเฉยๆ  ปกติแม่ทุกคนก็ต้องหวงลูก  กลัวว่าจะมีคนไม่ดีมาหลอกนี่คะ"

"แม่เห็นหนูมาตั้งแต่อยู่ประถม  แม่ว่าแม่คงไม่ได้ตาถั่วหรอกมั้ง"

ไอรีนขำกับประโยคนี้  เธอหน้ายี้เมื่อแก้วนมแก้วโตวางลงตรงหน้า  คุณแม่ของคาร่ากลับยิ้มเอาใจเธอจนต้องจำใจยกขึ้นดื่ม

"ถ้าหนูไม่แข็งแรง  เดือนหน้าหมอก็ไม่ทำให้นะคะ"

"ทราบแล้วค่า"  ไอรีนกลั้นใจดื่มนมไปได้ครึ่งแก้วก็มีคนมาช่วยกิน

"คาร่า  ทำไมมาแย่งของพี่เขาล่ะ  อยากกินก็ไปรินมาเองสิลูก"

"แม่ให้พี่เขาเยอะไปนี่คะ  เดี๋ยวกินมื้อเช้าไม่ได้พอดี  ไอรีนไม่ได้กระเพาะใหญ่แบบลูกนะ"  คาร่าอ้าง  เห็นไอรีนทำหน้าผะอืดผะอมแล้วก็อดจะเข้ามาช่วยไม่ได้

"ก็ได้ๆ  แต่มื้อเช้าตามคอร์สของเราก็ต้องกินต่อไปนะ" 

ไอรีนทำหน้าเบ้กับคาร่า  คนน้องก็ลูบหัวเธออย่างปลอบใจ

"คุณหมอเพิ่งโทรมาบอกว่าเด็กๆ ของเราโอเคอยู่นะ"  คาร่าแจ้งให้ไอรีนฟัง  เธอวางสายกับคุณหมอเมื่อกี้เองจึงเดินมาหาไอรีนในครัว  คุณแม่จะได้ฟังไปพร้อมกันเลย  เธอบอกคุณพ่อแล้ว

"ถ้าละลายแล้วจะเหลือสักกี่ตัวก็ไม่รู้"  ไอรีนยังกังวล  "แต่ถ้าเยอะเกินไปก็ไม่ดี  ถ้าติดมากกว่าสองคน  เราจะเอาไงล่ะ"

"ก็เลี้ยงไปค่ะ  แม่ช่วยเลี้ยง"  คุณนายปาร์คบอก  ดูมั่นใจกว่าไอรีนกับคาร่าเสียอีก  "แต่ยังไงก็ต้องห่วงสุขภาพลูกด้วยนะ  ไอรีน  ถ้าไม่ไหวก็ไม่จำเป็นต้องเอาไว้ทั้งหมด  เหลือคนเดียวก็ไม่เป็นไร  ถ้ามีโอกาสค่อยทำใหม่ก็ได้  ดูแลตัวเองก่อน" 

ไอรีนพยักหน้ารับคำแม่สามี  เอนศีรษะพิงอกคาร่าที่ยืนอยู่ข้างๆ โอบเธอเข้าไปหาตัว  เธอรู้สึกอิจฉาตัวเองที่มีคนรักดี  ครอบครัวคนรักก็ดูแลเธออย่างดีด้วย  พ่อแม่เธอจึงหมดห่วงได้  แต่แม่กับพ่อก็เดินข้ามมาเยี่ยมเธอทุกวัน  กินข้าวเย็นบ้านคาร่าประจำ  พ่อเธอก็หอบของจากร้านมาด้วยนั่นแหละ  แม่ก็ดูจะเอาใจเธอเป็นพิเศษ  ไม่อยากเชื่อเลยว่าอิทธิพลของการมีเจ้าตัวน้อยๆ (ทั้งที่ยังไม่มี) จะมหาศาลขนาดนี้

"ยกไปกินหน้าบ้านนะคะแม่  เดี๋ยวลูกยกเอง  พี่ไอไม่ต้องช่วยนะ  ออกไปนั่งกับคุณพ่อเลยค่ะ"

"ไม่เอา  ให้ฉันถืออะไรบ้างสิ  จะเป็นง่อยอยู่แล้ว  ยังไม่ทันท้องเลย"

"งั้นถือจานไข่ต้มของหนูไปละกันค่ะ"

ไอรีนมองจานไข่ต้มที่ว่าอย่างสยดสยอง  เธอกินไข่ต้มจนหน้าจะเป็นไข่ต้มอยู่แล้ว  ไอรีนเอาศอกถองท้องคาร่าเพราะยายตัวดียิ้มขำเธอ

"หยอกกันน่ารักจริงๆ พวกเรา"  คุณนายปาร์คพูดยิ้มๆ และเดินนำออกจากครัวไปก่อนพร้อมจานอาหารเช้าแบบอังกฤษของคุณพ่อคาร่า  ส่วนที่เหลือคาร่าเอาใส่ถาดยกตามไป  อนุญาตให้ไอรีนถือแค่จานไข่ต้มจริงๆ

"ไอรีน  พ่อมีนี่มาฝากหนูด้วย"  คุณปาร์คยื่นกระดาษขนาดเอสี่ให้ลูกสะใภ้  ไอรีนรับมาดูระหว่างเขี่ยไข่แดงออกจากไข่ต้มให้คาร่าเอาไปกินแทนให้  คาร่าก็ตักแซลมอนรมควันมาใส่จานให้เธอ

"สมาคมช่วยเหลือผู้ป่วยมะเร็งของชุมชนเราเหรอคะ"  ไอรีนหันไปถามพ่อสามี  คุณปาร์คพยักหน้าขณะดื่มกาแฟไม่มีคาเฟอีน  "แต่คุณแม่เจนก็ไม่ได้อยู่ในชุมชนเรานี่คะ"

"หนูลองอ่านกฎเกณฑ์ของเขาดูก่อน" 

ไอรีนทำตาม  จึงพบว่าเงื่อนไขไม่ได้ยากเย็นอย่างที่คิด  แค่ย้ายชื่อคนไข้เข้ามาในทะเบียนบ้านใครสักคนในชุมนุมและให้เจ้าบ้านไปรับรองว่ามีคนคนนี้อยู่ในชุมชนจริง  ก็มีสิทธิสมัครเข้ารับการช่วยเหลือได้

"ปัญหาก็คือ  จะย้ายเข้าทะเบียนบ้านใคร"  ทนายปาร์คพูด  คาร่ามองหน้าไอรีน  ดูปฏิกิริยาภรรยา  แม้จะไม่อยากให้ไอรีนนึกถึงเรื่องอื่นให้ต้องเครียดอีก  แต่เธอก็คิดว่าถ้าไอรีนได้มีโอกาสช่วยเหลือเพื่อนบ้าง  พี่เขาก็คงจะสบายใจขึ้นกว่านี้  เธอจึงวานให้พ่อช่วยดูๆ ให้  เพราะเขารู้จักคนเยอะ

"หนูจะลองปรึกษาพ่อแม่ดูก่อนค่ะ"  ไอรีนตอบ  นิ่งกว่าที่เคยเป็น  คาร่ามองภรรยาแล้วเลื่อนไปสบตาคุณพ่อ  ท่านพยักหน้าพอใจ  "ถ้าพ่อแม่ยินดีให้แล้วค่อยไปคุยกับเจนดู  ถ้าเขาไม่สนใจ  หนูก็คงทำอะไรไม่ได้ค่ะ"

"ที่จริงแม่ไม่อยากให้หนูยุ่งเรื่องนี้แล้วนะ  แต่หนูคงไม่เป็นไรใช่ไหม"

"ไม่เป็นไรค่ะ  หนูสัญญา"  ไอรีนบอกคุณแม่สามี  พลางตักโจ๊กข้าวโอ๊ตไข่ขาวที่ไม่เคยชอบเข้าปากกิน  และยิ้มให้ท่าน  คุณนายปาร์คจึงยอมเออออไปกับเธอด้วย

"พี่เก่งนะ  ตอนแรกฉันกับพ่อโดนแม่บ่นจะแย่"  คาร่าเล่าให้ไอรีนฟังระหว่างยืนช่วยกันล้างจาน  ไอรีนขอทำงานบ้านเล็กน้อยอย่างนี้บ้าง  ถ้าไม่ให้ทำเลยจะหงุดหงิดไปใหญ่

"เพราะพี่จะเป็นแม่ให้หลานท่านน่ะสิ"  ไอรีนตอบ  "นี่ได้ดีเพราะลูกเลยนะเนี่ย"

คาร่าขำความขี้ประชดของภรรยา  ไม่อยากจะบอกว่าไอรีนสอบผ่านการเป็นลูกสะใภ้บ้านปาร์คมานานแล้ว  ก่อนจะคิดมีลูกกับเธออีกด้วย 

"แต่พี่พูดจริงนะ  ไม่ได้เอาใจคุณแม่เฉยๆ"  ไอรีนยืนยัน  เธอเข้าใจสภาพความเป็นไปของตัวเองอยู่  ช่วงนี้เธอไม่ควรเครียดอะไรเลย  เพราะมีเรื่องส่วนตัวให้ต้องเครียดมากพออยู่แล้ว 

เธอกลัวแทบตายหลังจากถูกเก็บไข่ไปใหม่ๆ  เธอมีเลือดออกทางช่องคลอด  และปวดท้องมาก  โชคดีที่คุณหมอบอกว่าเธอไม่ได้เป็นอะไร  แค่อาการปกติ  คาร่าเองก็เป็นนิดหน่อย  เราต้องกินยาแก้ปวดกับแก้อักเสบกันอยู่หลายวัน  แต่ของเธอต้องมีเพิ่มขึ้นมาคือยาสอดเช้าเย็น  เพราะเธอต้องเตรียมมดลูกเอาไว้ฝังตัวอ่อน  มีเวลาหนึ่งเดือนในการเตรียมตัวเป็นคุณแม่  ยังไงเธอก็ต้องทำให้สำเร็จ  ขอครั้งเดียวพอแล้ว  มันไม่ใช่เรื่องสนุกเลยจริงๆ

ถ้าลูกรู้ว่าแม่ต้องลำบากขนาดนี้  ลูกจะดีใจไหมนะ  หรือจะบอกว่า  ใครใช้ให้แม่ทำแบบนี้ล่ะ  เธอละกลัวจริงๆ  ลูกเธอจะเป็นคนแบบไหนนะ  แต่คาร่าเป็นคนดี  เจ้าของสเปิร์มที่เธอเลือกตั้งนานสองนานก็ท่าทางดีด้วย  คราวนี้ก็ขึ้นอยู่กับการเลี้ยงดู  เธอหวังว่าตัวเองจะเป็นแม่ที่ดีได้

"บางทีเราน่าจะจัดงานการกุศล"  คาร่าพูดอย่างนึกขึ้นได้

"งานการกุศลแบบไหน"  ไอรีนสนใจ  เธอมีเวลาว่างเยอะ  แต่ไม่มีกำลังกายเท่านั้น  ทำงานหนักไม่ได้เลย  ยกอะไรนิดหน่อยก็โดนบ่นแล้ว

"อืม  บางทีอาจจะไม่เรียกว่าการกุศลก็ได้นะ"  คาร่าพูด  ขมวดคิ้วครุ่นคิด  พยายามเรียบเรียงคำพูดในหัวก่อนพูดต่อ  "ก็เรามีทีมนักแสดงอยู่ใช่ไหม  ที่เราเล่นโชว์ให้เด็กๆ ดูทุกวันศุกร์กับอาทิตย์น่ะค่ะ"

"แล้ว?"

"เราก็ให้พวกเขาออกมาเล่นโชว์หน้าร้านด้วยไง  และตั้งกล่องรับบริจาค  กล่องของสมาคมนั้นน่ะ"

"มันก็ดี  แต่พวกเขาจะยอมเหรอ  ที่ทำอยู่ก็เล่นฟรีนะ"

"ฉันจะไปลองถามพวกเขาดู"

"ตามใจ  แต่ถ้าเหนื่อยก็ไม่ต้อง  รู้ไหม"  ไอรีนพูด  ล้างฟองน้ำยาล้างจานออกจากมือเมื่อล้างเสร็จ  เช็ดมือกับผ้าเสร็จแล้วก็มาจับคาร่าที่เอาจานใส่เครื่องเสร็จแล้วเหมือนกันให้หมุนตัวมาหา  ดึงเสื้อเชิ้ตของอีกฝ่ายขึ้น  จะดูรอยเข็มตรงหน้าท้องว่าหายเขียวช้ำม่วงหรือยัง  แต่เธอดันใช้เวลาดูนานไปหน่อย  คุณแม่คาร่าที่จะเดินมาเอาของในครัวพอดีจึงส่งเสียงกระแอมขึ้นมาเตือน  ตามด้วยเสียงหยอกเย้า

"ช่วงนี้คุณหมอให้งดไม่ใช่เหรอคะ  ถ้าแม่จำไม่ผิด"

"เราไม่ได้ทำแบบนั้นกันค่ะแม่"  คาร่ารีบพูด  หน้าแดงก่ำ  ไอรีนก็รีบทิ้งชายเสื้อคนน้องลงทันที  ซุกหน้าหนีแม่สามีกับอกคุณสามีเอง  คาร่าวางมือบนหัวเธออย่างปกป้องทั้งที่จริงๆ แล้วเธอขำอยู่และกำลังพยายามกลั้นหัวเราะ

"เหรอคะ  ยังไงก็ต้องระวังกันหน่อยนะ  แม่ขอโทษที่มาขัดจังหวะ  ไปก่อนนะ  ดูแลกันดีๆ นะลูกนะ"  คุณนายปาร์คทิ้งท้ายไว้เสียงขบขัน

ไอรีนกับคาร่าก็หัวเราะพรืดเมื่อคุณแม่จากครัวไปแล้ว

"น่าอายอะ  ไม่ต้องมาหัวเราะเลย"  ไอรีนพูด  กลั้นขำจนหน้าแดง  ตีแขนคนตัวโตกว่าไปหนึ่งที  คาร่ารั้งเธอเข้าไปกอด  ตัวสั่นด้วยความขำ

"ขำคุณแม่อะ  พี่ไอ"  คาร่ายังไม่เลิกหัวเราะ  จึงถูกไอรีนตีอีกที  แต่ก็ยังดึงเสื้อเธอขึ้นมองอีกรอบคล้ายยังสำรวจไม่พอ  "ดูอะไร  หายแล้ว"

"อิจฉาคนหน้าท้องสวยอะสิ  ฉันหมดสิทธิแล้ว"

"อยากหน้าท้องสวยหรืออยากจะมีลูกคะ  คุณแม่"

ไอรีนย่นจมูกใส่คาร่าและต่อยท้องไปเบาๆ  ไม่กล้าทำแรง  กลัวน้องจะเจ็บ  รู้ว่าคาร่าก็ยังไม่หายดีหรอก  แค่ปกติเป็นคนร่างกายดีอยู่แล้ว  ดูแลตัวเองดีกว่าเธอ  อายุน้อยกว่าเยอะด้วย  เผาผลาญก็ดี  ดีไปหมด  แล้วทำไมไม่ให้คาร่าท้องให้น่ะเหรอ  ก็เพราะเธออยากเป็นคนให้กำเนิดเองน่ะสิ  เผื่อไข่ของเธอจะสลายไป  เหลือแต่ของคาร่า  แค่ได้อุ้มท้องก็ยังดี

"เดี๋ยวพอพี่คลอดลูก  พี่ก็ผอมเองแหละ  เป็นแม่น่ะเหนื่อยจะตาย  พี่เห็นแม่พวกเราไหมล่ะ  ผอมๆ ทั้งนั้น"  คาร่าปลอบใจภรรยา  แต่ไอรีนก็ยังแอบตีก้นเธอเหมือนมันเขี้ยวกันมาก

"ถ้าฉันอ้วนเผละขึ้นมา  เธอก็จะไม่รักใช่ไหมล่ะ  บอกมาเลยนะ"

"อะไร  พี่ไอ  ฉันยังไม่เคยคิดแบบนั้นเลย"

"แน่นะ"  ไอรีนชี้หน้าคาร่าและโดนงับนิ้ว  จังหวะเดียวกันเธอได้ยินเสียงของหล่นจึงหันไปมอง  เห็นพ่อคาร่าก้มเก็บเอกสารบนพื้นอยู่  พอท่านเงยหน้าขึ้นมาก็ขอโทษขอโพยพวกเธอใหญ่และรีบออกไป 

ไอรีนงงแต่คาร่าหัวเราะเหมือนคนบ้าจี้  เธอจึงคิดได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

"นี่ไงล่ะ  ถึงได้บอกว่าเราควรมีบ้านของตัวเอง"  เธอบ่นงึมงำ  และยิ้มขำอยู่กับอกคาร่าที่คว้าเธอไปกอด  ยังหัวเราะไม่เลิกจนเธอต้องปิดปากด้วยปากตัวเอง  หวังว่าคงไม่มีใครเข้ามาขัดจังหวะอีกนะ 



........................................


เบบี้จะมาแล้ว  อิอิ   :02: :61: :44:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

09 สิงหาคม 2019 เวลา 20:35:24
 :35: :65: :33: :60:
แสดงความคิดเห็น