web stats

ข่าว

 


SISTER SISTER (Special) - บทที่ 4 No Matter What

โพสต์โดย: anhann วันที่: 04 สิงหาคม 2019 เวลา 22:11:09 อ่าน: 130



บทที่ 4 No Matter What





ไอรีนรู้ตัวว่าเธอยังไม่ควรคิดเรื่องนี้ตอนนี้  ในขณะที่เรายังไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง  แต่เธอก็เหมือนผู้หญิงที่แต่งงานแล้วทั่วๆ ไป  อยากมีลูกสาวหรือลูกชายเล็กๆ ให้ดูแลให้ความรัก  อยากให้มนุษย์ตัวน้อยๆ นั่นอ้อนเธอ  อยากถูกเรียกว่าคุณแม่  แม้ครอบครัวของเธอจะไม่เหมือนคนอื่น  และสามีเธอไม่สามารถทำให้เธอตั้งครรภ์ได้ตามธรรมชาติเหมือนพวกเขา 

แน่นอนว่าคาร่าไม่ได้ผิดอะไร  เธอก็ไม่ผิดที่อยากจะมีลูกสักคนหรือสองคน  มันมีทางเลือกสำหรับคู่รักอย่างพวกเธออยู่  ขึ้นอยู่กับว่าเราจะเลือกแบบไหน  ซึ่งเธอคงตัดสินใจเองไม่ได้  เธอต้องห่วงจิตใจคู่ชีวิตของเธอด้วย  เธอเลือกเขามาเป็นคู่แล้ว  เธอก็ต้องเห็นความสำคัญของเขามากที่สุด

"ที่รัก  เดี๋ยวเจ็บ"

ไอรีนปรือตาขึ้นมองคนด้านบนที่เธอกดแผ่นหลังเขาด้วยสันเท้าและยกสะโพกตัวเองสวนทางขึ้นไป  เธอตั้งใจให้มันเข้ามาลึกๆ  ลืมไปว่าถึงมันจะลึกแค่ไหน  มันก็ช่วยให้เธอท้องไม่ได้อย่างใจ  ยกเว้นจะเป็นอุปกรณ์ชิ้นนั้นที่สร้างขึ้นมาเพื่อฉีดสเปิร์มเข้าไปในมดลูกเธอ  แต่นั่นก็ไม่ใช่สเปิร์มของคาร่าอยู่ดี  เธอจะไม่เลือกวิธีนั้น  เธอจะใช้วิธีที่แม่แนะนำ  ถึงจะต้องใช้เงินมากกว่ามาก  อยากได้คาร่าจูเนียร์ในท้องเธอไม่ใช่ของคนอื่น

"ฉันไหว  จับนมหน่อยสิ  อื้ม  นั่นแหละ"  ไอรีนครางกระเส่า

หญิงสาวครวญครางไม่หยุดปากเมื่อแรงเสียดสีภายในเร่งความรุนแรงมากขึ้นพร้อมกับมือแข็งแรงที่ขยำเต้าถัน  ลิ้นเปียกแฉะตวัดเลียปลายยอดชูชัน  อมและดูดมันอย่างมีอารมณ์  เวลาอยู่บนเตียงคาร่าคนเรียบร้อยนั่นหายไป  กลายเป็นไอ้บ้ากามที่ชอบเล่นสนุกกับร่างกายเธอมากๆ  แต่เธอชอบแบบนี้แหละ  แล้วห้องนอนเราก็เลยต้องอยู่ห่างจากคนอื่น  เธอรู้ดีว่าการเก็บเสียงแบบนี้มันยาก  แค่เตียงเราก็ลั่นดังไปถึงไหนๆ แล้ว  โชคดีที่ห้องของคาร่าห่างจากห้องพ่อแม่ค่อนข้างมาก  ส่วนหนึ่งที่ทำให้เธออยากอยู่บ้านหลังนี้มากกว่าบ้านตัวเอง

"แว่น  ฉันอยากมีลูก"  ไอรีนหลุดปากพูดออกมาก่อนที่คาร่าจะกระแทกเธอจนจุกและพูดไม่ออก  เธอรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ตั้งใจ  แค่อารมณ์มันพาไป  แต่มันเจ็บจริงๆ แฮะ  คราวนี้  เดินขาถ่างแน่ๆ  น่าเกลียดจัง

"พี่พูดว่าอะไรนะ"  คาร่าถาม  คิดว่าตัวเองหูฝาด  หากไอรีนกลับเบี่ยงเบนความสนใจเธอด้วยการโลมเล้าเธอ  ดึงเธอลงและพลิกตัวขึ้นไปแทน  โยกย้ายร่างกายบนตัวเธอ  คาร่าเสียสมาธิไปกับการดูโชว์ของภรรยาตัวเอง  เธอจ้องทรวงอกเต็มตึงไหวกระเพื่อมตามแรงเคลื่อนไหวของเจ้าของ  มองไอรีนถึงจุดสุดยอดและฟุบร่างลงทาบทับตัวเธอ

พระเจ้า  สวยอะไรอย่างนี้นะ!

"จุกอะ  แต่สนุกดี"  ไอรีนกระซิบข้างหูคนที่ตัวเองนอนทับ  "เธอถึงหรือเปล่า  อยากให้ทำอะไรให้ไหม"

"ถึงแล้วค่ะ  เอาออกนะ"  คาร่าบอก  สอดมือเข้าไประหว่างตัวเราสองคน  ถอดอุปกรณ์เสริมความสุขบนเตียงออก  ไอรีนครางฮือขณะมันหลุดออกมา  เธอไม่ชอบมันเท่าไหร่แต่ไอรีนชอบ  ไอรีนถนัดออกัสซึ่มข้างใน  ซึ่งบางครั้งนิ้วเธอก็เข้าไปไม่ถึง  แรกๆ เธอไม่กล้าใช้เพราะกลัวไอรีนจะเจ็บ  แต่เจ้าตัวบอกว่าถ้ามีอารมณ์มันก็ปกติ  เหมือนเวลาใช้นิ้วแค่อันนี้ใหญ่กว่า

"เจ็บนม  สงสัยใกล้จะเป็นเมนส์"  ไอรีนพึมพำ  ยังคงนอนทับคาร่าอยู่อย่างเคยตัว  เธอชอบนอนบนที่นอนมนุษย์  ให้คาร่าลูบหลังกับก้นตัวเอง  บางครั้งคนซนก็บีบก้นเธอเล่น  มันเพลินดี  บางทีก็นวดตัวให้ด้วย  น่ารักจัง

"เมื่อกี้พี่บอกว่าอยากมีลูก"  คาร่าท้วง  จำได้แล้ว  ไอรีนเงยหน้าขึ้นสบตา  นัยน์ตาสีช็อคโกแลตมีแววลังเล  ความหวัง  คาร่าเข้าใจ  ตัวเธอเองก็อยากมี  แต่ไม่รู้จะพูดยังไงดี  แถมตอนนี้เราก็ดูเหมือนจะยังไม่พร้อมด้วย

"ขอโทษนะ  ฉันทำให้พี่ท้องไม่ได้  แต่..."

"เราจะทำเด็กหลอดแก้ว  ถ้าเธอโอเค"  ไอรีนตัดสินใจพูด  ตอนนี้เป็นโอกาสดีที่สุด  เวลาจะขออะไรสามีให้ขอบนเตียง  หลังจากเราเพิ่งจะอึ๊บกันไปนี่แหละ  อารมณ์ยังกรุ่นๆ แบบนี้ของ่าย  ผู้ชายบางคนขออะไรก็ให้  ถึงคาร่าจะไม่ใช้ผู้ชายก็คล้ายๆ กัน  อันนี้แม่เธอสอน  และเธอทดลองแล้วมันได้ผลดีตลอด  แต่ปกติก็ใช่ว่าคาร่าจะขอยากซะเมื่อไหร่  ตามใจเธอจะตาย

"แต่เธอต้องเป็นคนเทคฮอร์โมน  เพราะเราจะเอาไข่จากเธอไปผสมกับสเปิร์มจากธนาคาร  ปฏิสนธิในหลอดแก้ว  แล้วเอามาฝังในมดลูกฉัน  ฉันจะเป็นคนอุ้มท้องลูกของเรา  ตกลงไหม"  เธออธิบายอย่างที่เข้าใจได้ง่ายที่สุด  เธอดูข้อมูลจากแม่มาแล้ว  สรุปคือแม่เธอเป็นคนไปปรึกษาหมอมาให้ก่อนแล้ว  ด้วยความอยากมีหลานมากๆ  แถมคิดให้เราเสร็จสรรพเลยด้วย  สมกับเป็นจอมบงการประจำบ้านจริงๆ  คุณนายพอลลาคนนี้

"ถ้าเป็นไปได้  ฉันจะให้หมอทำลูกแฝด  แต่ยังไม่ทำตอนนี้หรอก  แค่บอกให้เธอเตรียมตัวเอาไว้  รอให้เรามีบ้านของเราก่อนแล้วกัน"

คาร่ายังคงจ้องหน้าภรรยาด้วยความอึ้ง  นึกไม่ถึงว่าไอรีนจะอยากมีลูกจนถึงขนาดไปศึกษามาแบบนี้  แล้วยังรอบคอบห่วงจิตใจเธออีกด้วย

"แต่ถ้าเธอไม่อยากมี  ไม่เอาก็ได้นะ  อยู่กันแค่สองคนนี่แหละ"

"อยากมีสิคะ  ทำไมจะไม่อยาก  แต่ฉันมีข้อเสนออีกอย่าง"

"อะไร"  ไอรีนรีบถาม  หากจิตใจจดจ่อก็ต้องไขว้เขวเพราะคนซนๆ กำลังรุกเร้าเธออยู่ข้างล่าง  และเธอก็อ้าขาต้อนรับเสียด้วย 

"อื้อ  แว่น  อย่าแกล้งสิ"

"ทดสอบความแข็งแรงของว่าที่คุณแม่ค่ะ"  คาร่าพูดยิ้มๆ  จูบไอรีนที่เผยอปากรับอากาศ  ขณะเคลื่อนไหวช่วงล่างโดยมีนิ้วเธออยู่ข้างในตัว

"ฉันแข็งแรงย่ะ  เมนส์มาปกติทุกเดือน  --  อา  แว่น  แรงอีก!" ไอรีนร้องขอ  นิ้วคาร่าจึงสัมผัสทั้งภายนอกและเคลื่อนในตัวเธอพร้อมกัน  สวรรค์อยู่แค่เอื้อมตรงนี้เอง  แต่อีกฝ่ายกลับหยุดให้เธอค้างเติ่ง  ไอรีนกำลังจะโวยใส่สามี  หากคาร่าพูดขึ้นก่อน

"เราจะผสมไข่ของพี่ด้วย  ฉันอยากได้ลูกสาวหน้าตาเหมือนพี่  หรือลูกชายก็ได้  นะคะ  นะพี่ไอ" 

ไอรีนเกือบลืมเลยว่าเธอกำลังค้างอยู่  มองหน้าคาร่าแล้วยิ้มชอบใจ  ทำไมเธอจะไม่รักเจ้าเด็กบ้าคนนี้ล่ะ  ในเมื่อคาร่ารักเธอมากขนาดนี้

"แต่ฉันจะท้องเองนะ  ห้ามแย่ง  เข้าใจไหม"

"แน่นอนค่ะ  ไม่แย่งหรอก  ฉันต้องดูแลพี่เวลาเหวี่ยงวีนอยู่แล้ว"

"นี่กล้าว่าฉันขี้วีนเหรอ"

"ล้อเล่นค่ะ  ต่อเลยนะ"

ไอรีนจะเถียง  หากเสียงเธอก็เปลี่ยนเป็นเสียงร้องสุขสมแทน  คาร่าเอาใจเธอได้เก่งเสมอ  แต่ถ้าเธอท้องคงต้องงดกิจกรรมพวกนี้  เกิดลูกหลุดขึ้นมาก็แย่สิ  ทำแต่ละครั้งไม่ใช่ถูกๆ  แถมยังต้องเจ็บตัวด้วย

"ที่จริง  ถ้าพี่อยากท้อง  พี่น่าจะอยู่บ้านนี้ไปก่อนนะ"

"ทำไมล่ะ"

"ก็จะได้อยู่ใกล้คุณแม่  ท่านจะได้ช่วยดูแล  เผื่อฉันไม่อยู่  คุณพ่ออยากให้ฉันไปต่างเมืองกับท่านด้วย  ฉันจะได้เงินเยอะขึ้นถ้าไป"  คาร่าเล่า

"ฉันไม่อยากให้เธอทำงานหนักเลย  ทุกวันนี้เธอก็ทำเยอะแล้ว  ไหนจะเรียนอีกล่ะ  ไม่เหนื่อยบ้างเหรอ"  ไอรีนพูด  ลูบแก้มเจ้าเด็กเนิร์ดที่เธอรักมากมาย  มันไม่ใช่แค่เซ็กซ์  มันคือทุกอย่างที่เราทำร่วมกัน  มันไม่ใช่แค่กลิ่น  เธอเสพติดคาร่าที่ตัวของน้องจริงๆ 

เด็กข้างบ้านที่ครั้งหนึ่งเธอพยายามจะหนีให้ไกล  ใครจะรู้ว่าวันนี้เธอกลับหวาดกลัวที่จะต้องห่างจากเขา

"ไม่หนักหรอก  แค่นี้สบายมาก  อีกอย่างฉันทำงานกับพ่อ  คนอื่นๆ ต้องทำงานกับนายจ้างโหดๆ ก็มีนะ  เพราะงั้นฉันไม่เป็นไรเลย"

"ฉันไม่อยากให้เธอต้องรับผิดชอบครอบครัวเราคนเดียว  ฉันควรจะหาเงินได้มากกว่านี้  แต่ว่า..."

"เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น"  คาร่าปลอบ  กอดคนตัวเล็กไว้แนบอก  ลูบหลังบางๆ อย่างอ่อนโยน  และไอรีนก็เริ่มหาว  แต่พยายามกลั้นไว้จนหน้าแดง

โอ๊ย  น่ารักเว่อร์!  จะว่าเธอหลงเมียก็เชิญว่าได้เลยจ้า...

"นอนกันเถอะ  พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่"

"ไปห้องน้ำก่อน  ปวดฉี่  เจ็บด้วยอะ"

"งั้นให้ขึ้นหลัง"

"ใส่เสื้อกับกางเกงก่อนสิ  โป๊"  ไอรีนท้วง  หน้าแดงขณะมองคาร่าเอาเสื้อมาสวมหัวให้  เธอแย่งกางเกงมาใส่เองก่อนที่จะอายมากไปกว่านี้  อยู่กันมาตั้งนานแล้ว  แต่งงานกันมาก็สองปีแล้ว  เธอก็ยังอาย 

ทีตอนขย่มเขาแรงๆ ไม่เห็นอายเลย  ตอนนั้นมันมีอารมณ์ไงล่ะ!

"ตอนเธอเทคฮอร์โมน  เธอก็จะอารมณ์แปรปรวนนะ"  ไอรีนบอก  ยังอยากคุยเรื่องนี้ต่อ  คาร่าเหลือบมองเธอจากอ่างล้างน้ำขณะแปรงฟันอยู่  ส่งยิ้มให้เธอจากตรงนั้น  ไอรีนจึงจำได้ว่าเธอนั่งอยู่บนชักโครกและกำลังทำธุระส่วนตัว  เธอจึงดึงทิชชูมาขยำและปาใส่คาร่าให้หันหน้าไปทางอื่น

"ฉันว่า  ถึงฉันจะแปรปรวน  ฉันคงไม่เท่าพี่หรอก" 

"ไม่ต้องมาว่าฉันนะ  ไอ้คนบ้า  มาอุ้มด้วย"

"มาแล้วๆ  มาแล้วจ้า  จะให้อุ้มหรือจะขี่หลัง"

"ขี่หลัง" 

"ตัวเบาจัง  ถ้ามีเบบี๋แล้ว  ต้องอ้วนกว่านี้หน่อยนะคะ"  คาร่าพูดล้อๆ  ไอรีนตีไหล่เธอดังแปะ  ไม่เจ็บสักนิด

"ถ้าอ้วนแล้วอุ้มไม่ไหวก็ห้ามมาบ่นด้วยล่ะ  อยากสนับสนุนเอง"

"เดี๋ยวซื้อวีลแชร์มาเข็นเลย"

"ฉันไม่ได้พิการนะ  เดี๋ยวเถอะ"  ไอรีนว่าเสียงงอน  บีบจมูกคาร่าที่ยังมีหน้ามาหัวเราะขำเธออีก  หากสุดท้ายเธอก็กอดคอคนใจดีที่ให้ขี่หลัง  แนบหน้าอกปราศจากบราเซียร์ของตัวเองกับแผ่นหลังอุ่นๆ

"ที่จริง  ไม่มีลูก  เราก็อยู่กันสองคนได้เนอะ"

"ใช่  ถ้าพี่เหงา  ฉันจะปลอบพี่เอง"

"ทะลึ่ง"

คาร่าหัวเราะคิก  จับมือไอรีนที่กอดคอเธออยู่มาแตะริมฝีปากตน  และหันมาสบตากัน  ไอรีนยิ้ม  มีน้ำตาคลอในดวงตาบางๆ

"ฉันชอบอยู่กับเธอ"  ไอรีนพูด  ซุกตัวเข้าหาร่างกายอีกฝ่ายหลังจากกลับมาอยู่บนเตียงด้วยกัน  สูดดมกลิ่นกายคุ้นจมูกและหลับตาลง  คาร่ากดจูบลงบนกระหม่อมเธอคล้ายกับกล่อมเด็กหญิงตัวน้อยๆ

........................................

"เราต้องเพิ่มช่องทางในการขาย  ขายออนไลน์  เขียนรีวิวหนังสือให้น่าสนใจ  ให้คนรู้สึกอยากหนังสือจากเรามากกว่าเจ้าอื่น  เพราะหนังสือมันก็เหมือนๆ กัน"  รอนนีเสนอขึ้นในที่ประชุม  วันนี้ไอรีนขอนัดประชุมเช้า  แต่ร้านยังเปิดตามปกติ  มีโซเฟียยืนเคาน์เตอร์  คอยต้อนรับลูกค้า  ฟิลิปส์ดูแลโรงพิมพ์ตามเดิม  เนื่องจากคนที่เข้าประชุมมีแค่  ไอรีน  คาร่า  ดาน่า  เจนและเขาเท่านั้น

"เราคงต้องทำโปรโมชั่นของโรงพิมพ์ด้วย"  ไอรีนเสนอ

"แน่นอน  เราต้องทำ  แต่ฉันขอคำนวณต้นทุนก่อน"  รอนนีตอบ

"แล้วใครจะเขียนรีวิว  ฉันรับออเดอร์ออนไลน์ให้ได้นะ  แต่เขียนรีวิวไม่ได้"  เจนบอก  เหลือบมองดาน่ากับคาร่า  เพราะสองคนนี้เก่งเรื่องนี้

"ฉันจะเขียนให้"  ดาน่าตอบ  "คาร่าช่วยเรื่องกราฟฟิกได้ไหม"

"ไม่มีปัญหาค่ะ"  คาร่าตอบสบายๆ  เธอเรียนด้านออกแบบอยู่แล้ว  งานเอกสารของสำนักงานทนาย  เธอทำด้วยประสบการณ์ 

"ถ้าอย่างนั้นก็ตกลงตามนี้  มีใครอยากจะเสนอแนะอะไรเพิ่มไหม  ถ้าไม่มีก็เลิกประชุมได้"

"เธอมีอย่างอื่นจะพูดหรือเปล่า  ไอรีน"  ดาน่ากระตุ้น  กลัวว่าไอรีนจะลืมที่คุยกับเธอเมื่อวาน  หรือเปลี่ยนใจไปแล้ว

"เอ่อ  มันก็มี..."

"เรื่องค่าเช่าร้านค่ะ"  คาร่าชิงพูดก่อน  เพื่อนๆ ของไอรีนก็ดูท่าทางจะเข้าใจก่อนที่เธอจะอธิบายเสียอีก  บางทีดาน่าอาจไปเกริ่นๆ มาบ้างแล้ว

"ฉันกำลังรออยู่ว่าเธอจะพูดขึ้นมาเมื่อไหร่"  รอนนีเอ่ย  สีหน้าปกติจนคาร่ากับไอรีนเชื่อว่าเขาน่าจะเดาสถานการณ์ร้านได้นานแล้ว  "พวกเธอเป็นคนเช่าตึกนี้  ร้านก็ควรเช่าต่อจากพวกเธออีกที  ถูกหรือไม่  ไอรีน"

ไอรีนพยักหน้า  มองแต่หน้ารอนนี  ไม่ได้มองคนอื่นๆ  เธอกลัวว่าเพื่อนคนอื่นจะคิดว่าเธอจะมาทวงบุญคุณ  เพราะเพิ่งจะมีปัญหากับเจนมาหยกๆ  เมื่อก่อนเธอไม่เคยคิดถึงเรื่องค่าเช่าอะไรพวกนี้เลย

"เธอทำไม่ถูก  ฉันบอกแต่แรกแล้ว  แต่เธอก็ยืนยันว่าจะทำแบบนี้"

"ขอโทษ --"

"ฉันขอเสนอให้เธอเปลี่ยนชื่อคนเช่า"  รอนนีพูดเด็ดขาด  เขามองปราดไปทางดาน่าและเจน  ดาน่าพยักหน้าเห็นด้วยทันที  แต่เจนยังดูงงๆ  เขาคงต้องอธิบายเพิ่ม 

"ให้ร้านจ่ายเงินค่าเช่าตึกแทนพวกเธอ"  ดาน่าพูดแทนให้รอนนี  เธอปรึกษากับเขามาแล้วเรียบร้อย  คุยนอกรอบเหมือนที่ไอรีนคุยกับเธอ  ยังไงเจนก็ไม่มีชื่ออยู่ในหุ้น  เจนเป็นแค่ลูกจ้างเท่านั้น  สิทธิในการพักอาศัยอยู่ในห้องพักชั้นบนเป็นสิทธิที่เธอยกให้เพื่อน  เพราะเธอมีบ้านอยู่เมืองนี้

"และคนที่อาศัยอยู่ห้องพักชั้นบนก็ต้องจ่ายค่าน้ำค่าไฟให้กับร้าน  จะมาอยู่ฟรีๆ แบบก่อนไม่ได้"  ประโยคนี้รอนนีพูดพร้อมกับมองหน้าเจนไปด้วย  หญิงสาวพยักหน้ารับอย่างจำใจ  เพราะมันดีกว่าที่เธอจะไปเช่าห้องข้างนอกอยู่  ค่าน้ำค่าไฟสำหรับคนคนเดียวไม่ได้มากมายอะไรอยู่แล้ว

"แต่ฉันต้องขอย้ำนะ  ว่านี่ไม่เกี่ยวกับที่ไอรีนย้ายออกไป  มันควรจะเป็นแบบนี้มานานแล้ว  ฉันผิดเองที่ไม่คิดให้ถ้วนถี่  ปล่อยให้พวกเธอต้องรับผิดชอบตามลำพังมาตั้งสองปีกว่า  ยังไงก็ขอโทษพวกเธอด้วย"  รอนนีพูด  ผงกหัวน้อยๆ ให้คาร่าอย่างเกรงใจ  แม้อีกฝ่ายจะอายุน้อยกว่าเขาหลายปี  แต่คาร่าเป็นผู้ใหญ่พอที่จะดูแลร้านได้ทั้งร้านด้วยซ้ำ 

"มีใครมีปัญหาอะไรไหม"  ชายหนุ่มถาม  ไม่มีใครพูดอะไร  เจนเงียบกริบ  ก้มมองเล็บตัวเอง  "ถ้าไม่มี  ไอรีน  เธอช่วยจัดการเรื่องเอกสารการเช่าตึกให้ด้วยนะ"

"เรื่องเอกสารเช่าตึกมีปัญหาอยู่อย่างหนึ่งค่ะ"  คาร่าเอ่ย  ทุกคนนิ่งฟังเธออย่างสนใจ  เหมือนรู้ว่าเธอจะพูดเรื่องสำคัญ  "คือคุณแม่ของจอยให้ราคาเช่าเป็นพิเศษ  เพราะฉันเป็นคนเช่า  ฉันกลัวว่าถ้าเราไปเปลี่ยนคนเช่า  ราคาจะไม่ได้ตามนี้อีก  และทำให้ต้นทุนของร้านเพิ่มขึ้น  ซึ่งไม่เป็นผลดี"

"ให้ร้านเช่าต่อจากเธอได้ไหม"  ดาน่าเสนอ  "อย่าเอากำไรเยอะนะ"

คาร่ายิ้ม  ขำท่าทางอ้อนวอนของดาน่า  ไอรีนก็นั่งส่ายหัวไปมา  เหลือบมองดูเจนที่ยังก้มหน้าอยู่ก็นึกสงสัยว่าเธออาจจะต้องคุยกับเพื่อนเป็นการส่วนตัวอีก

"ฉันขอเพิ่มหนึ่งเปอร์เซ็นต์ค่ะ"

ไอรีนหันขวับมาหาคาร่า  จ้องอีกฝ่ายที่ทำอะไรไม่ปรึกษาเธอก่อน  เธอไม่เคยคิดจะค้ากำไรกับเพื่อนเลย  และนี่มันก็ร้านของเธอด้วย 

ไม่ใช่ของเธอคนเดียวสักหน่อย  ไอรีน  ของเพื่อนๆ เธอด้วย  เธอน่ะ  ทุ่มเทกับมันมากไปด้วยซ้ำ  เธอเองที่ผิดตั้งแต่แรกเริ่ม  ปล่อยให้เพื่อนๆ มาเอาเปรียบตัวเองกับคาร่า  กว่าจะรู้ตัวบัญชีธนาคารส่วนตัวเธอก็เกือบจะติดตัวแดง  ดีนะที่เธอแยกบัญชีตัวเองกับบัญชีที่เธอเปิดคู่กับคาร่าไว้  ให้คาร่ามีบัญชีส่วนตัวของเขาด้วย  แต่เงินคาร่าส่วนใหญ่ก็อยู่ที่เธอนี่แหละ  ได้มาจากที่ไหนก็เอามาให้เธอหมด  เจียดเก็บไว้กับตัวเองนิดเดียว  เธอก็แบ่งมันมาหน่อยเดียว  ที่เหลือก็ใส่ไว้ในบัญชีของเรา  ถ้าไม่ทำแบบนี้คงไม่มีเงินเก็บเผื่อฉุกเฉินแน่ๆ  เงินออมสำหรับซื้อบ้าน  และทำลูกของเราด้วย

"หนึ่งเปอร์เซ็นต์  ถ้าเทียบกับราคาเต็มของตึกหลังนี้แล้วก็ยังคุ้มค่ะ  ฉันรับรองได้  พวกพี่ๆ สามารถไปเช็กราคากับตึกอื่นๆ ระแวกนี้ได้เลย" 

"ตกลง  คาร่า  เจ้าเด็กเนิร์ดหัวใส"  ดาน่าพูด  แอบค้อนคาร่าอย่างไม่จริงจัง  "ไอรีน  ขอยืมไปทำลูกสักคืนสิ"

"อยากโดนฆ่าเหรอ  ดาน่า" 

"เอ้า  ก็น่าแพร่พันธุ์มากกว่าผู้ชายบางคนอีกอะ  จริงไหม  เจน"

"อย่ามาแขวะฉันได้ไหม  ฉันอยู่เฉยๆ แล้วนะ"  เจนสะบัดเสียงใส่ดาน่า  แถมหันมาทำตาประหลับประเหลือกใส่คาร่าให้หน้าเหวอไปด้วย

"แล้วจะเก็บค่าน้ำค่าไฟยังไงล่ะ"

"เหมาจ่ายดีไหม"  รอนนีเสนอ  "ไอรีน  เธอจะเก็บห้องไว้อยู่ไหม"

"ฉันจะเอาไว้นอน  เผื่อวันไหนต้องค้าง  ฉันจ่ายเต็มได้"  ไอรีนตอบ  ปรายตามองเจน  "ฉันจะซ่อมผนัง  ไม่ต้องห่วง"

"งั้นเธอ  เจน  ในฐานะฝ่ายบัญชี  ไปจัดการคำนวณราคาเหมาจ่ายนั่นมาเสนอพวกเราในที่ประชุมครั้งหน้า  เธอต้องใช้เวลากี่วัน"  ดาน่าหันมาถามเจนที่เป็นคนทำบัญชีหลักของร้าน  ไอรีนเป็นผู้ตรวจสอบ  เซ็นรับทราบ  และเซ็นจ่ายเงินเมื่อมีใครทำเรื่องเบิกเข้ามา

"ฉันขอหนึ่งอาทิตย์  เพราะตอนนี้ทำปิดงบสามเดือนแรกของปีอยู่  เราต้องยื่นจ่ายภาษี"  เจนตอบเป็นการเป็นงาน 

"ตามนั้น  มีใครจะแย้งอะไรไหม  ถ้าไม่มีฉันขอปิดประชุม"  ไอรีนถาม  เสียงดังฟังชัดให้ทุกๆ คนได้ยิน  ดึงสติเจนที่เหม่อนิดๆ กลับมา  เมื่อเห็นว่าไม่มีใครโต้แย้งอะไรออกมา  เธอจึงกล่าวปิดประชุม  ทุกคนจึงแยกตัวกันไปทำงานของตัวเอง 

"ฉันไปเชสเตอร์นะ  แล้วจะกลับมาให้ทันปิดร้าน"  คาร่าบอกไอรีน  จูบหน้าผากภรรยาที่เขย่งตัวขึ้นจูบปากเธอกลับพร้อมกับโอบกอดรอบคอ 

"ขับรถดีๆ นะ  ห้ามซิ่ง  รู้ไหม"

"คุณพ่อไปด้วย  ไม่มีโอกาสซิ่งหรอก" 

"นั่นแหละ  ห้ามดื้อนะ"  ไอรีนย้ำ 

"ไอรีน  คุยอะไรด้วยหน่อยสิ"  เจนพูดขึ้นขณะไอรีนผละออกจากอ้อมแขนคุณสามีพอดี  เธอรอจังหวะนี้อยู่นั่นแหละ  กลัวเพื่อนจะหงุดหงิดถ้าไปแทรกกลางคัน

"งั้นเจอกันค่ะ"  คาร่าพูด  ก้มลงจูบไอรีนบนริมฝีปาก  ผละออกไปโบกมือให้  ผงกหัวให้เจนและวิ่งลงบันไดไป  ไอรีนยิ้มตาม  คุณสามีเธอก็ยังเหมือนเด็กเนิร์ดเหมือนเคย  แล้วลูกเราจะเนิร์ดแบบนี้ไหมนะ

"ไอรีน  คือว่า..."

"ไปห้องทำงานฉันดีกว่าไหม"  ไอรีนบอกเจนและเดินนำเพื่อนขึ้นไปชั้นบนที่เป็นห้องทำงานของพวกเรา  แต่ละห้องถูกแบ่งเป็นสัดส่วนของใครของมันด้วยผนังไม้อัดซึ่งมีคุณภาพดีพอสมควร 

"นั่งสิ"  เธอบอกเพื่อนเมื่อเห็นเจนทำท่าเกร็งๆ  "เธอมีปัญหาเรื่องเงินหรือเปล่า  หรือเรื่องอื่น  ถ้าเรื่องเงิน  ฉันคงช่วยไม่ได้หรอกนะ  เพราะ..."

"ฉันรู้อยู่แล้วแหละ  เรื่องนั้น"  เจนแทรก  "ฉันแค่อยากถามว่าเธอพอจะมีงานเสริมอะไรให้ฉันทำบ้างไหม  ร้านพ่อเธอก็ได้  หรือสำนักงานทนายของพ่อคาร่า  เป็นแม่บ้านก็ได้นะ  ฉันทำได้หมดเลย"

"ทำไมถึงอยากทำงานขนาดนั้นล่ะ  เงินเดือนไม่พอใช้เหรอ  หรือมันน้อยเกินไป  เธอเอาไปแบ่งให้ใครใช้หรือเปล่า  เจน  อย่าบอกนะว่า --"

"แม่ฉันไม่สบาย  เป็นมะเร็ง" 

ไอรีนนิ่งอึ้ง  เจนไม่ค่อยเล่าเรื่องที่บ้านให้ฟัง  เธอก็ไม่เคยซักถามเพื่อน  เกรงว่าจะไปกระทบกระเทือนจิตใจ  เธอจำได้ว่าตอนอยู่ปีหนึ่งปีสองที่มหาวิทยาลัย  เจนยังใช้เงินได้ไม่บันยะบันยัง  มีรถสวยๆ ขับ  ชอบชวนเธอกับดาน่าไปเที่ยวนอกหอมหาวิทยาลัยอยู่เรื่อย  หลายครั้งเธอต้องแกล้งป่วย  ไม่อย่างนั้นไม่ได้อยู่อ่านหนังสือเรียน  แต่พอมาปลายปีสอง  ของใช้ดีๆ ของเจนก็เริ่มหายไปทีละอย่าง  มีข่าวลือจากคนอื่นๆ ว่าพ่อแม่เจนเลิกกัน  พ่อไปมีครอบครัวใหม่  เงินจากการหย่าร้างไม่มี  เขายังทิ้งหนี้สินไว้ให้แม่เจนอีก  เป็นหนี้ที่เกิดจากการกู้มาใช้ร่วมกัน  เธอเองก็ไม่กล้าถามรายละเอียด  ไม่ได้พูดถึงด้วยซ้ำ  กลัวเพื่อนจะอาย  แต่คิดว่าดาน่าคงพอรู้เรื่องบ้าง  พวกเขาสนิทกันมากกว่าเธอ  เธอสนิทกับรอนนีมากกว่า  ถึงอย่างนั้นเจนก็ยังขอทุนจากมหาวิทยาลัยมาเรียนต่อจนจบได้  ทำงานพาร์ตไทม์ร้านข้างนอกไปด้วย  ตอนนั้นเธอยังรู้สึกว่าเจนเก่งมากๆ  เก่งมากกว่าเธอที่ใช้เงินพ่อแม่และเรียนเพียงอย่างเดียว  เธอเคยคิดว่าเจนจะไปอยู่ลอนดอนหลังเรียนจบด้วยซ้ำ

"เธอคงคิดว่าฉันเห็นแก่ตัว  ที่จุกจิกเรื่องเงิน  หรืออาจจะไม่ไว้ฉันให้ดูแลบัญชีของร้านอีก  แต่ฉันไม่ใช่คนถือเงิน  คนถือเงินคือเธอ  ดังนั้น..."

"ฉันจะถามพ่อให้  เขาคงพอจะจ่ายให้เธอได้  ช่วงนี้ลูกค้าเขาเยอะ  ส่วนสำนักงานพ่อคาร่า  ถ้าเธอคิดว่าทำไหว  ฉันจะลองถามเขาให้"  ไอรีนพูดก่อนที่เพื่อนจะพูดจบ  เธอไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเจนพูดจริงหรือเปล่า  เพราะอย่างน้อยเพื่อนก็ไม่ได้มาขอยืมเงิน  หรือให้เธองดค่าเช่าห้องพัก  เจนจะเอาเงินไปทำอะไรนั้น  มันก็เรื่องของเพื่อน  เธอไม่มีหน้าที่ตรงนั้น  หากเจนพูดไม่จริง  ดาน่าก็คงจะระแคะระคายบ้างแหละ

"ขอบใจนะไอรีน  เธอเป็นคนดีมากเลย"  เจนพูด  เสียงดีขึ้น  ยื่นมือข้ามโต๊ะมาจับมือไอรีนไปบีบแน่นอย่างซาบซึ้งใจ  "ถ้าเธอกลัวฉันโกหก  ฉันจะพาเธอไปเยี่ยมแม่  ท่านอยู่โรงพยาบาล"

"ในเชสเตอร์น่ะเหรอ"  ไอรีนถาม  พอจะจำได้ว่าบ้านเกิดของเจนอยู่เมืองเชสเตอร์  เมืองเล็กๆ ที่อยู่ห่างจากแมนเชสเตอร์ไปเล็กน้อย  เดินทางด้วยรถไฟประมาณหนึ่งชั่วโมงก็ถึง  เมืองที่คาร่ากับคุณพ่อไปทำงานกันวันนี้นั่นเอง

"เธอจำได้ด้วยเหรอ" 

ไอรีนพยักหน้า  "ทำไมไม่เอามารักษาที่นี่ล่ะ  โรงพยาบาลที่นี่น่าจะดีกว่าไม่ใช่เหรอ"

"แม่มีประกันชีวิตอยู่ที่นั่น  ค่าใช้จ่ายเลยพอจะเบิกได้  ฉันกำลังคิดอยู่ว่าจะมีทางไหนจะย้ายท่านมาที่นี่โดยยังเบิกค่ารักษาได้บ้าง"

"ก็ต้องดูที่เงื่อนไขประกันกับกรมธรรม์  ให้พ่อคาร่าช่วยดูให้สิ"

"ฉันไม่มีเงินจ้างทนาย"

"ฉันจะจ่ายให้ก่อน  แล้วเธอค่อยใช้ฉันทีหลัง"  ไอรีนอาสา  โมโหตัวเองที่ทำตัวเป็นคนดีอีกแล้ว  แต่จะให้เธอไม่ช่วยเพื่อนได้ยังไง  มันก็ไม่ได้มากมายอะไร  เธอให้พ่อคาร่าดูให้ฟรีๆ ยังได้เลย  แค่เกรงใจท่านเฉยๆ

"จะดีเหรอ"

"ไม่เป็นไร  พ่อสามีฉัน" 

เจนย่นจมูก  นึกหมั่นไส้ไอรีนขึ้นมาตามประสาคนชอบแขวะเพื่อน  แต่ไม่ได้จริงจังอะไร  อย่างน้อยก็ไม่ใช่เวลานี้ที่เพื่อนดีกับเธอขนาดนี้

"งั้นเอาเรื่องงานก่อนละกัน  เรื่องนั้นฉันต้องกลับไปเอาเอกสารที่บ้านมาให้เธอ  ตอนนี้ไปทำงานก่อนนะ" 

ไอรีนพยักหน้า  ทำตาหยีเมื่อเจนโน้มตัวข้ามโต๊ะมาจูบแก้มเธอแทนคำขอบคุณ  ถ้าคาร่าอยู่และเห็นเข้าคงจะแซวเธออีกแน่ๆ 

"อ้อ  ไอรีน  ที่จริงฉันชอบฟังเสียงเธอเวลาแบบนั้นนะ  เซ็กซี่ดี"

"ฉันจะฆ่าเธอนะ  ยายเจน!"  ไอรีนตะโกน  คว้ากล่องทิชชูมาจะปาหัวเจน  แต่พลาดเพราะอีกฝ่ายวิ่งหนีไปก่อน  เธอโมโหหน้าแดง  หากต่อมาก็หัวเราะขำ  ค้างไปจนถึงตอนรับสายคาร่าที่โทรมารายงานตัว

"อารมณ์ดีอะไรคะ  ที่รัก"

"ไม่บอกหรอก  อยากรู้ก็รีบกลับมา  แต่ห้ามขับรถซิ่งนะ"

"รับทราบคับผม"  คาร่าตอบกลับมาเสียงขำ  และขอตัววางสาย  กลับไปตั้งใจขับรถต่อ  ไอรีนจึงเอางานขึ้นมาทำบ้าง  แต่ไม่วายแอบเหม่อ  แอบเปิดแล็ปท็อปดูภาพเด็กๆ น่ารักๆ อีกแล้ว

ความอยากเป็นคุณแม่นี่รุนแรงเหลือเกิน   



.......................................


สงสัยต้องมีเซนเซอร์ฉากมหัศจรรย์บ้างแล้ว   :27: :61: :01:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

05 สิงหาคม 2019 เวลา 10:02:40
ติดนมเมียงอมแงม
แสดงความคิดเห็น