web stats

ข่าว

 


Cheating On You - บทที่ 1 Slow Dance

โพสต์โดย: anhann วันที่: 31 ตุลาคม 2019 เวลา 19:24:56 อ่าน: 468



Slow Dance



เม็กกินแซนด์วิชทูน่ากับน้ำส้มคั้นที่เลตันทำไว้ให้ในตู้เย็นก่อนจะออกไปทำงาน  แล้วจึงอาบน้ำแต่งตัวออกไปมหาวิทยาลัย  วันนี้เธอก็ตื่นไม่ทันเลตันอีกตามเคย  เลตันตื่นราวๆ ตีห้าครึ่งหรือหกโมงเช้าทุกวัน  ไปวิ่งในสวนสาธารณะใกล้ๆ อพาร์ตเมนต์  ด้วยความที่เป็นเทรนเนอร์และครูสอนบีบอยทำให้เลตันต้องทำตัวให้แข็งแรง  มีกำลังอยู่เสมอ  เธอคิดว่าเลตันเป็นพวกบ้าออกกำลังกาย  คงไม่ได้เพิ่งมาเป็นด้วย  เพราะตัวแข็งมาก  เนื้อแข็งมีแต่กล้ามเนื้อ  ยังดีที่ไม่ได้กล้ามใหญ่แบบพวกนักเพาะกาย  อันนั้นน่ากลัวเกินไปนะ  บางทีเธอก็ชอบมองกล้ามแขนกับกล้ามหน้าท้องของเลตัน

อย่าไปบอกเขาล่ะ  เดี๋ยวจะหาว่าเธอโรคจิต

วันนี้เธอมีเรียนเช้าจึงต้องไปเข้าเรียนก่อนค่อยไปทำงานต่อ  เรียนด้วยทำงานด้วยก็ค่อนข้างหนัก  โชคดีที่งานของเธอไม่ได้เหนื่อยยากอะไรนัก  แม้ว่าค่าครองชีพในโตรอนโตจะค่อนข้างสูง  เงินเดือนเธอก็สูงตามด้วย  แต่ที่เธอต้องประหยัดแบบนี้ก็เพราะต้องส่งตัวเองเรียน  พ่อแม่เธอไม่ห้ามถ้าจะเรียนต่อโท  แค่พวกท่านให้เธอหาเงินเรียนเอง  ยอมส่งให้จนจบปริญญาตรีก็พอแล้ว  เธอตกลงกับพวกท่านไว้แบบนั้นตั้งแต่แรก  และเธอเองที่ขอย้ายจากแวนคูเวอร์มาอยู่โตรอนโตแบบนี้

เธอชอบที่นี่มากกว่านี่นา  ถึงหน้าหนาวจะหนาวกว่าก็เถอะ

เม็กแทบจะไม่มีเพื่อนในมหาวิทยาลัย  เธอไม่มีเวลาจะไปแฮงเอาต์กับใคร  แต่เวลาที่ต้องทำงานกลุ่มก็มักจะหากลุ่มได้เสมอ  คงเพราะคนที่มาเรียนต่อโท  ส่วนใหญ่จะเป็นคนที่ทำงานกันแล้ว  บางคนก็มีครอบครัวแล้ว  แค่มาเรียนเสริมความรู้  หรือเพื่อปรับเงินเดือน  ส่วนเธอมาเรียนเพราะชอบ  และเผื่อจะได้ทำงานที่เธอชอบต่อไป  แม้ตอนที่อายุมากแล้ว

เธอเรียนวิทยาศาสตร์การกีฬา  ตรงกับสายงานที่เธอทำอยู่ตอนนี้  รู้มาว่าเลตันก็เรียนแบบนี้มาเหมือนกัน  จบที่ไหนมาไม่รู้แหละ 

เลตันไม่ค่อยเล่าเรื่องตัวเองให้ฟังเท่าไหร่  แต่ชอบนั่งฟังเธอเล่าเรื่องของเธอ  รายนั้นถ้าไม่แกล้งเธอก็ไม่ค่อยจะพูดอะไร  ส่วนเธอถ้าวันไหนไม่ถูกเลตันแกล้งก็จะเหงาหน่อยๆ อยู่นะ

"ครูคะ  จะไปสอนแล้วเหรอคะ"

เม็กหันไปเลิกคิ้วมองหญิงสาวที่น่าจะอายุน้อยกว่าเธอ  เธอยิ้มเมื่อเห็นว่าเป็นนักเรียนในคลาสโยคะ

"เอริน  มีคลาสครูหรือเปล่าคะ"  เธอถาม  จำตารางนักเรียนไม่ได้หมดทุกคน  แต่พอจะจำหน้าพวกเขาได้บ้าง  อย่างเด็กสาวคนนี้  เป็นต้น

"มีช่วงเย็นค่ะ"  เอรินตอบอายๆ  "ครูกินกลางวันที่ไหนคะ  ตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว  ไปกับพวกเราไหม"

เม็กหันไปมองเพื่อนๆ ของเอรินที่คงมาเรียนวิชาของปริญญาตรีกัน  เธอก็อยากไปกับเด็กๆ บ้างเหมือนกัน  แต่เลตันคงรอแย่...

"ครูมีนัดกับเพื่อนแล้วค่ะ  ต้องขอโทษด้วยนะ"

"กับครูเลตันเหรอคะ"  เอรินถาม  เม็กไม่แปลกใจที่นักเรียนของตนรู้จักเลตัน  รายนั้นฮอตในหมู่สาวๆ หนุ่มๆ ตลอด  บางวันเธอเห็นเลตันถูกพวกเด็กๆ ในคลาสล้อมตอนเดินออกมาจากห้องสอนบีบอย  ไหนจะพวกสาวน้อยสาวใหญ่ที่จ้างเลตันเป็นเทรนเนอร์ส่วนตัวอีกล่ะ

เม็กพยักหน้า  "ครูต้องไปเตรียมตัวสอนด้วยค่ะ  ไว้วันหน้านะคะ"

"งั้นเจอกันตอนเย็นค่ะ"  เอรินบอก  โบกมือลาเม็กที่โบกค้างไว้ขณะมองเด็กสาวเดินไปกับเพื่อนๆ  เม็กคิดถึงชีวิตตอนอยู่ปีหนึ่ง  คิดถึงหลายๆ อย่างที่ไม่มีทางย้อนกลับมาอีกแล้ว

รูมเมทคนเก่าของเธอ  เพื่อนที่สนิทที่สุดของเธอ  ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เราเหินห่างกัน  ตั้งแต่เขาคนนั้นเข้ามาในชีวิตเพื่อนใช่ไหม  และตอนนี้เขาก็มาพรากเพื่อนสนิทของเธอไปอย่างถาวรแล้ว 

"อย่างอแงเป็นเด็กๆ น่า  เม็ก  จะสามสิบอยู่แล้วนะ"  เม็กว่าตัวเอง  กระชับสายกระเป๋ากีฬา  เชิดหน้าขึ้นและเดินต่อไป

.....................................

มาถึงสปอร์ตคลับ  เม็กก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องเปลี่ยน  ซึ่งก็มีพนักงานสาวคนอื่นใช้อยู่เหมือนกัน  เธอพยายามไม่มองพวกเขา  เหมือนเธออยู่คนเดียวในห้องนี้  จะได้ไม่รู้สึกเขิน  แต่นั่นก็ทำให้อึดอัดใจนิดหน่อย  เมื่อเจอถุงกระดาษแขวนไว้ตรงล็อกเกอร์ตัวเอง  เม็กหันมองคนอื่นๆ ที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้ากันอยู่  ทุกคนดูเหมือนจะรอดูปฏิกิริยาเธออยู่แล้ว

พวกเขาเงียบกริบ  ไม่มีใครพูดอะไรสักคำ  แล้วพวกเขาก็หันไปยุ่งเรื่องตัวเองกัน  คุยกันเองโดยไม่สนใจเธออีก

เม็กตัดใจหยิบถุงกระดาษที่มีชื่อติดหราอยู่ลงมาดู  เธอเลิกคิ้วงงเมื่อพบว่ามันเป็นสบู่อโรมา  แบรนด์ดังมาก  และคงแพงมากด้วย

หญิงสาวตัวสั่น  นึกถึงเหตุการณ์ที่มีคนลึกลับส่งสบู่ให้เธอในห้องอาบน้ำเมื่อวาน  ในถุงนี่ก็เป็นสบู่อีก  แบบนี้จะเหมารวมได้ไหมว่ามันมาจากคนเดียวกัน

ใครกันนะ  ถ้าอยากจะแกล้งเธอจริงๆ จะต้องลงทุนขนาดนี้เลยหรือ  แล้วเธอไปทำอะไรให้ใครเกลียดนักหรือไง  เธอก็อยู่ของเธอเฉยๆ

เม็กวางถุงสบู่ไว้ในล็อกเกอร์  ไม่ตีโพยตีพายหาเจ้าของมัน  เธอรื้อกระเป๋าหยิบเสื้อผ้าสำหรับใส่ทำงานที่นี่ขึ้นมาเปลี่ยน  ไม่หันมองใครอีกแล้ว  เสร็จแล้วก็ใส่กุญแจล็อกเกอร์  เดินออกไปจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเงียบๆ

ดูเหมือนคลาสของเลตันจะยังไม่เลิก  เม็กไม่อยากอยู่คนเดียวจึงเดินไปห้องนั้น  เข้าไปออกกำลังกายเล่นหน่อยก็ดีเหมือนกัน  ตอนนี้ลูกค้ายังไม่ค่อยมี  ส่วนใหญ่จะมากันหลังเลิกงาน  ห้องฟิตเนสจึงค่อนข้างว่าง  เหลือเครื่องเล่นไว้ให้เธอเลือกจิ้มเล่นได้เลย  แต่เธอไม่ค่อยชอบเล่นแบบนี้  มันหนักเกินไปสำหรับเธอ  เลตันพยายามสอนเธอหลายครั้งแล้ว  เธอก็หนีเป็นประจำ  กล้ามสวยไปคนเดียวเถอะย่ะ

เม็กเห็นเลตันยืนดูสาวเจ้าเนื้อคนหนึ่งวิ่งอยู่บนลู่  คงจะเป็นลูกค้าที่จ้างเลตันเป็นเทรนเนอร์ส่วนตัว  ใบหน้าคมคายเฉยเมยแต่วิธีการพูดคุยแลดูใส่ใจ  เวลาจำเป็นต้องแตะตัวลูกค้าก็แตะแบบสุภาพและระวังมาก  ผู้หญิงเหมือนกันยังต้องสุภาพขนาดนี้เลยหรือ  แต่ก็ดูเป็นมืออาชีพดีนะ  ลูกค้าที่เลือกเทรนเนอร์ผู้หญิงด้วยกันก็คงไม่ต้องการให้ใครมายุ่มย่ามด้วยเท่าไหร่  ถ้าอยากเหล่หนุ่มฮอตก็คงจะเลือกเทรนเนอร์ผู้ชายไปแล้วละมัง  หรือเธอจะเข้าใจผิด  ลูกค้าผู้หญิงคนนั้นมองเลตันด้วยสายตาไม่ค่อยปกติเลยแฮะ

"อยากเล่นตัวไหนคะ" 

เสียงทัก  เม็กสะดุ้ง  กำลังมองเลตันกับลูกค้าเพลินๆ  พอหันมาเจอกับเจ้าของเสียงก็ใบ้กินไปเลยทันที  เธอน่าจะรู้ว่าที่นี่จะต้องมีใครอยู่ประจำพอๆ กับเลตัน

"พนักงานมีสิทธิเล่นฟรีค่ะ"  แองจีย้ำ  อมยิ้มพอใจเมื่อเห็นเม็กเขิน  แต่ถ้าแกล้งมากเกินไปคงไม่ดี  "โอเค  งั้นตามสบายนะเม็ก"

"คุณแองจีคะ"

"คะ"  ผู้จัดการสาวหันกลับมามอง  แต่เม็กยังอักอึกพูดไม่ออก

"อยากชวนกินกลางวันเหรอคะ"  แองจีถามยิ้มๆ  เม็กผงกหัว  เลือดในตัวไหลมารวมกันอยู่ที่ใบหน้าหมดแล้ว  "อืม  ฉันก็อยากไปนะ  แต่ฉันติดธุระแล้วน่ะสิ  ขอโทษด้วยนะ  ไว้คราวหน้านะคะ"

เม็กพยักหน้า  จะทำอะไรได้ดีกว่านี้ล่ะ  มองมือแองจีที่มาแตะไหล่และบีบเบาๆ อย่างเป็นมิตร  มือสวยมากๆ  แต่มันก็จากไปแล้ว

เฮ้อ...

"เม็ก"  เลตันเรียก  เม็กหันไปมองรูมเมทที่เดินมาหาเธอ  ขายาวๆ กับหุ่นน่าอิจฉา  กินอะไรก็ไม่รู้จักอ้วน

"จะกินข้าวที่ไหน"

"โรงอาหารแหละ  แล้วเสร็จแล้วเหรอ"  เม็กถาม  มองเลยเลตันไปยังลูกค้าที่ยังวิ่งอยู่ในลู่ 

เลตันยกแขนขึ้นดูนาฬิกาข้อมือ  "อีกครึ่งชั่วโมง  จะไปรอที่นู่นเลยไหมล่ะ  หรือจะเล่นอะไรรอไปก่อน  ไปยกเวทนั่นไป  แขนนิ่มหมดละ"

"เอ๊ะ  อย่ามาว่าฉันนะ"  เม็กตีมือเลตันที่แกล้งมาบีบๆ ต้นแขนเธอพร้อมกับยิ้มกวนๆ  "เลตัน!"

"จุ๊ๆ  เสียงดังไปแล้ว"  เลตันเตือน  เอามือปิดปากเม็ก  และฉีกยิ้มให้ลูกค้าที่หันขวับมามองทั้งที่เล่นเครื่องอยู่  เม็กก็ยิ้มด้วยคนทั้งที่โดนปิดปากอยู่แบบนั้น  ก่อนจะดึงมือเลตันออกและใช้หลังมือป้ายปากตัวเอง 

"เค็ม"

"ก็เหงื่ออะ"

เม็กถลึงตาใส่คนตัวสูง  กระทืบเท้าเลตันจนอีกฝ่ายสะดุ้งและบิดตัวหลบหลุดจากเท้าเธอออกไปได้อย่างรวดเร็ว  ไปโบกไม้โบกมือให้เธอระหว่างเดินกลับไปหาลูกค้าที่วิ่งบนลู่จนเหนื่อยและกำลังจะหัวทิ่มแล้ว

"ไปหาอะไรเล่นรอ  เม็ก"  เลตันทิ้งท้ายและวิ่งไปช่วยลูกค้าลงจากลู่

เม็กขมวดคิ้วมองเลตัน  ย่นจมูกให้เมื่อรายนั้นยังมีหน้ามาขยิบตาให้เธอระหว่างดูแลลูกค้า  เม็กหนีไปเล่นเครื่อง Stair Climber ที่ให้ความรู้สึกเหมือนวิ่งขึ้นลงบันได  รู้สึกว่าช่วงนี้ขาไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่  ท่าทางคงจะแก่แล้ว  หรือจะต้องหาอาหารเสริมมากินบ้าง

"เล่นโยคะยังไม่เหนื่อยพอเหรอคะ" 

ครูสอนโยคะที่ว่าหันมาหาคนทัก  เม็กยิ้มอายๆ ให้คนหน้าหวาน

"เพจ"

"หวัดดีค่ะ  ฉันมาหาแองจีน่ะ  ท่าทางจะไปแล้วสินะ"  เพจบอก

"ค่ะ  ไปเมื่อสักพัก"  เม็กตอบปนหอบ  ปรับเครื่องให้เบาลง  พลางเหลือบมองเลตันที่หันมาเลิกคิ้วมองเธอ  พยักพเยิดไปทางเพจ  เธอจึงสั่นหัวให้เพื่อน  บอกว่าไม่มีอะไรน่าห่วง  เลตันจึงกลับไปทำงานได้ 

เลตันชอบห่วงเธอไปหมดทุกเรื่อง  ใครมาคุยกับเธอหน่อยก็ต้องคอยถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า  ทำเหมือนเธอเปราะบางมาก  หรือจะหวง

ไม่ใช่หรอกน่า...

ครั้งหนึ่งเธอก็เคยหวงรูมเมทตัวเอง  กลัวว่าจะหมดความสำคัญเมื่อเพื่อนมีเพื่อนใหม่  แต่เธอก็ไม่ได้กลัวผิดไปเลย  แม้จะบอกว่ายังไงเราก็ยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้  แล้ววันนี้คืออะไร  เวลาเธอโทรไปก็ไม่เคยรับ  ไม่เคยโทรกลับมา  นานๆ ทีจะส่งอีเมลมาขอโทษและบอกว่ายุ่งมาก  ต้องปรับตัวกับครอบครัวใหม่  บลา  บลา  บลา...

เพื่อนที่จะคบกันตลอดไปจนแก่ไปเป็นยายด้วยกันจะมีด้วยหรือ

"เธอบอกว่ามีนัด"

"อ๋อ  งั้นเอาไว้ฉันมาใหม่ช่วงบ่ายแล้วกัน  ฉันผิดเองที่ไม่โทรมาเช็กเธอก่อน  ลืมดูนาฬิกาด้วยว่าเที่ยงแล้ว"

"จะไปเลยเหรอคะ  กินมื้อเที่ยงด้วยกันไหม"  เม็กถามตามมารยาท

"ก็ดีเหมือนกันนะ"  เพจตอบ  ยิ้มมุมปาก  แต่เม็กไม่ทันเห็น  เพราะมัวแต่หันไปมองเลตันที่พาลูกค้าออกไปส่งนอกห้อง

"ไม่ได้ไปขัดจังหวะอะไรนะคะ"

เม็กหันมามองเพจ  งงกับคำถาม  "ขัดจังหวะอะไรคะ"

"ก็...เผื่อคุณอยากจะอยู่กับเขาสองคน"  เพจว่า  มองไปทางเลตันที่เดินกลับเข้ามาในห้องพอดี

"มีอะไรกันเหรอ"  เลตันถาม  ถือวิสาสะปิดเครื่องที่เม็กเล่นอยู่และโอบรอบเอวบางดึงเพื่อนสาวลงมาจากเครื่องอย่างง่ายดายราวกับเม็กไม่มีน้ำหนัก  ครูสอนโยคะไม่ได้สังเกตตัวเองว่าทำไมยอมง่ายๆ  แต่เพจเลิกคิ้วอย่างสนใจ

"เม็กชวนฉันไปกินข้าว"  เพจบอกเลตันซึ่งหันมองเม็กอย่างไม่เชื่อ  แขนยาวยังโอบเอวคนตัวเล็กอยู่ราวกับจะแสดงความเป็นเจ้าของ  เพจนึกขำเลตันกับเม็กที่ดูจะไม่รู้ตัวเองกันเลยว่าเพื่อนสนิทปกติเขาไม่ได้ทำแบบนี้

"ก็...มันเที่ยงแล้ว  เกินมาสิบนาทีแล้วด้วย"  เม็กบอกเลตัน  ไม่รู้จะกลัวสายตาคนตัวสูงไปทำไม  เราก็เพื่อนกันทั้งนั้น  เธออาจจะไม่ได้สนิทกับเพจมากเท่าเลตัน  แต่ก็เคยคุยกันเห็นหน้ากันบ่อยๆ  เพจอยู่ฝ่ายดูแลลูกค้า  เดินไปเดินมาเข้าห้องนู้นออกห้องนี้อยู่เป็นประจำ

"โอเค  ก็ไปสิ"  เลตันพูดอย่างไม่เต็มใจ

"ไม่ไปห้องน้ำก่อนเหรอ" 

"จะไปด้วยไหมล่ะ"

"ไปสิ"  เม็กตอบ  หันมาหาเพจ

"งั้นฉันไปรอที่โรงอาหารเลยละกัน"  เพจพูด  แต่แล้วก็เปลี่ยนใจเมื่อเห็นสีหน้าเลตัน  "ฉันไปห้องน้ำด้วยดีกว่า  จะได้ไปพร้อมกัน"

เม็กพยักหน้าให้เพจ  แต่หันมาขมวดคิ้วให้เลตันที่รั้งเอวเธอให้เดิน

บางครั้งเธอก็สับสนเพราะเลตันชอบทำท่าหวงเธอแบบนี้  อย่างกับกลัวว่าจะมีใครมาขโมยเธอไปอย่างนั้น  ผู้หญิงหน้าตาดีๆ เต็มสปอร์ตคลับ  ใครจะมาสนเธอ  แค่ผู้หญิงเอเชียตัวเล็กๆ  หน้าตาก็งั้นๆ แหละ

เลตันดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเลย  ทั้งในห้องน้ำและโรงอาหาร  พอกินเสร็จแล้วก็ขอตัวไปเตรียมเข้าสอนช่วงบ่ายทันที  ทิ้งให้เม็กอยู่กับเพจ  และเธอก็ไม่รู้จะคุยอะไรกับฝ่ายบริการลูกค้าคนนี้  เธอไม่ใช่คนคุยเก่ง  ถ้าไม่ใช่กับเลตัน  เธอก็ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน

"มีสอนกี่โมงคะ"  กลายเป็นเพจต้องชวนคุยเอง  เม็กยกนาฬิกาขึ้นดูแก้เก้อทั้งที่มีคำตอบอยู่ในใจอยู่แล้ว

"บ่ายสองค่ะ  เลิกสี่โมง  พักครึ่งชั่วโมงแล้วสอนต่อถึงหกโมงครึ่ง  ตอนนั้นคุณคงกลับไปแล้วมั้ง"

"เป็นบางวันค่ะ"  เพจตอบ  "บางวันก็อยู่จนหนึ่งทุ่ม  ถ้าเคลียร์งานไม่เสร็จ  ถ้าเจ้านายเรียกดูเมื่อไหร่ก็ต้องมีให้เธอดู"

"คุณแองจีดุเหรอคะ"  เม็กถามหน้าซื่อ

"ไม่เรียกดุหรอกค่ะ  เรียกว่าเข้มงวดจะดีกว่า"  เพจตอบยิ้มๆ  "ฉันไปส่งที่ห้องเรียนไหม"

"ไม่ต้องหรอกค่ะ"  เม็กหัวเราะ  "ฉันโตแล้ว  ไม่เดินหลงทางหรอก"

เพจยิ้ม  "งั้นไว้เจอกันนะคะ"

เม็กพยักหน้า  กำลังจะเดินจากไป  แต่ชะงักเพราะเพจเดินมาดักหน้าเธอ  หญิงสาวร่างบางเลิกคิ้วเป็นคำถามให้สาวตัวสูง

"เลิกงานแล้วไปไหนไหมคะ"

"ไม่ค่ะ  กลับบ้าน"

"เป็นคนติดบ้านเหรอคะ"

"ก็ชอบอยู่บ้านค่ะ"  เม็กตอบซื่อๆ  "ทำงานเหนื่อยแล้วก็อยากนอน"

"นั่นสิเนอะ"  เพจพูด  หัวเราะเจื่อน  "งั้นไม่เป็นไรค่ะ  โชคดีนะคะ"

"เช่นกันค่ะ"  เม็กตอบ  มองตามหลังอีกฝ่ายงงๆ  เธอสะดุ้งเมื่อเสียงเตือนจากโทรศัพท์มือถือที่ตั้งเอาไว้เองดังขึ้น  มันบอกว่าถึงเวลาไปสอนแล้ว

"ทำอะไรอยู่ตรงนี้เนี่ย  ยายเม็ก"  เธอบ่นตัวเอง  แล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปห้องเรียน

.....................................

เม็กสอนเสร็จทั้งสองคาบแล้ว  จึงส่งข้อความไปหาเลตันถามว่าจะไปอาบน้ำพร้อมกันไหม  ดูเวลาแล้วเลตันก็น่าจะสอนเสร็จแล้วเหมือนกัน  แต่พอเลตันไม่ตอบกลับมา  เธอก็นึกเป็นห่วง  จึงเดินไปดูที่ห้องเรียนบีบอย  ไม่มีนักเรียนอยู่แล้วจริงๆ  เหลือแค่เลตันยืนทำอะไรอยู่คนเดียว

เธอกำลังคิดจะเข้าไปต่อว่าเพื่อนว่าทำไมไม่ตอบข้อความ  แต่เห็นคนอื่นเสียก่อน  แม้แสงไฟจะสลัวเพราะถูกปิดไปบางดวง  หากก็พอจะมองรูปร่างลักษณะกันออก 

แองจี...

เม็กกะพริบตาเมื่อเห็นสองคนนั้นเดินเข้าหากัน  สมองเธอแล่นไปไวมากจนไม่อยากเชื่อตัวเอง  เธอคิดว่าพวกเขาจะทำอะไรแบบนั้น  พอเห็นว่าพวกเขาแค่เต้นรำสไตล์ละตินกันเฉยๆ  เธอก็แก้มร้อนผ่าวขึ้นมา 

แองจีที่สวยมากอยู่แล้ว  เมื่อมาเต้นด้วยท่วงท่าแบบนี้ยิ่งสวยเซ็กซี่มากขึ้นไปอีก  ทว่าการแนบชิดร่างกายกับเลตันอย่างนี้  มันทำให้เธอใจคอไม่ค่อยดีอย่างไรไม่รู้  ใบหน้าทั้งคู่ใกล้กันมากจนเหมือนจะจุมพิตกันให้มันรู้แล้วรู้รอด  แต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น  แองจีหมุนตัวออก  เลตันดึงกลับมาพาแองจีเต้นต่อ  แต่ละท่าเต้นชวนหัวใจวายมาก  เลตันยกแองจีขึ้นเข้าเอวพาหมุนตัวไปด้วยกันจากนั้นก็ปล่อยลง  โยกย้ายกันต่อไป  เม็กเพิ่งรู้ว่าเลตันแข็งแรงขนาดยกตัวผู้หญิงตัวขนาดแองจีขึ้นได้สบายๆ  มิน่าอุ้มเธอไหว

เม็กมองทั้งสองคนเต้นจนเพลิน  ลืมไปเลยว่าอยากจะอาบน้ำล้างเหงื่อและความเหนียวตัวออกไป  เธอนึกว่ากำลังดูมิวสิควิดีโอเพลงฮาวานาของคามิลลา  คาเบลโล  อย่างไรอย่างนั้น

แองจีสวมมินิสเกิร์ตแต่สวมกางเกงสีดำอยู่ข้างในจึงไม่โป๊แน่นอน  ทว่าเมื่อถึงท่าที่แองจียกขาข้างหนึ่งขึ้นมาพาดเอวเลตันและมือเลตันลูบไล้เรียวขาเปลือยเปล่าข้างนั้นระหว่างมองตากันลึกซึ้ง  เธอก็เผลอทำของหล่น  ทำให้พวกเขาต้องหยุดและหันมามองเธอพร้อมกัน

"อ้าว  เม็ก"  แองจีทัก  มือสองข้างยังวางอยู่บนบ่าเลตันที่มองเม็กอย่างตกใจ  คล้ายไม่คิดว่าเธอจะเข้ามาเห็น  มือแข็งแรงปล่อยขาแองจีทันที  ทำให้ผู้จัดการคนสวยที่เต้นละตินเก่งมากต้องปล่อยตัวคู่เต้นอย่างอัตโนมัติ

"เอ่อ  ฉัน... ฉันแค่จะมาตามเลตันไปอาบน้ำด้วยกันค่ะ"  เม็กอึกอัก  อยากตบปากตัวเองที่ไม่รู้จะติดอ่างไปทำไม  พวกเขาก็แค่ซ้อมเต้นกันเฉยๆ

"อ้อ  อย่างนั้นเอง"  แองจีพูด  "งั้นเอาตัวไปเลยค่ะ  เสร็จแล้วพอดี"

ถึงจะพูดแบบนั้น  แองจีก็ไม่วายลูบสันกรามกับแตะไหล่เลตันขณะมองตากันสื่อสารอะไรบางอย่างที่รู้กันแค่สองคนก่อนเดินออกไปและยิ้มให้เม็กอย่างเป็นมิตร

เม็กกะพริบตา  ยังรู้สึกได้ถึงกลิ่นหอมเซ็กซี่โชยมาปะทะจมูก  คงมาจากน้ำหอมราคาแพง (ที่เธอไม่มีปัญญาซื้อ) ของแองจี 

"อยากได้โทรศัพท์ใหม่เหรอ"  เลตันว่า  ก้มลงหยิบโทรศัพท์มือถือของเม็กที่เจ้าตัวทำตกพื้น  แถมยังไม่สนใจจะเอามันขึ้นมาเสียอีก

"จะมาทำไมไม่บอก"

"ทำไมจะไม่บอก"  เม็กสวนกลับ  ฉกโทรศัพท์มือถือตัวเองคืนมาจากมือเลตัน  ทำไมรู้สึกโกรธแบบนี้ก็ไม่รู้  "หัดดูโทรศัพท์ซะบ้าง"

"โอ้  โทษที"  เลตันพูด  เดินย้อนไปเอาโทรศัพท์ที่วางทิ้งไว้บนโต๊ะ

พอเช็กดูจึงเห็นข้อความที่เม็กส่งมาถามเป็นสิบและสายไม่ได้รับอีกห้าสายด้วย  เงยหน้าขึ้นมองคนตัวเล็ก  เม็กก็กลอกตาให้อย่างเคืองๆ

"ขอโทษ  ไม่คิดว่าจะนาน"  เลตันพูดอย่างรู้สึกผิด  ก้มลงมองเม็กที่เบะปากให้  แต่สุดท้ายก็หลุดยิ้มออกมาจนได้  "หายเคืองเถอะ  เดี๋ยวพี่เลี้ยงข้าวเย็น"

"พี่เหรอ"  เม็กย้อน  ยกแขนเลตันที่จะพาดบ่าตัวเองเอาไว้  ได้กลิ่นเดียวกับแองจีบนตัวเลตัน  จึงระลึกได้ว่าพวกเขาแนบชิดกันขนาดไหน 

"งานอะไร  ทำไมถึงเต้นแบบนั้น  แล้วเต้นเป็นด้วยเหรอ"  เธอถาม  อยากรู้มาก  ไม่เคยรู้มาก่อนว่าเลตันเต้นละตินแดนซ์เป็น  แองจีอีกคน

"แองจีแค่ให้ลองเป็นคู่ซ้อมให้เฉยๆ น่ะ  จะไปเต้นโชว์งานแต่งญาติ  อะไรทำนองนั้นแหละ"  เลตันชี้แจง  "เขาบอกไม่ได้เต้นนานแล้ว  เลยมาลองเคาะสนิมดู"

"เนี่ยนะ  เคาะสนิม"  เม็กอุทาน  ตาโต  "นั่นมันมืออาชีพชัดๆ  เธอก็เหมือนกัน"

"ฉันเคยเรียนมานิดหน่อย  เธออยากลองเต้นบ้างไหมล่ะ"

"ไม่เอาอะ  ยากจะตาย"

"เธอตัวอ่อนเต้นได้อยู่แล้ว  คนเป็นโยคะฝึกง่าย"  เลตันคะยั้นคะยอ 

เม็กส่ายหัว  ปล่อยแขนเลตัน  อนุญาตให้กอดคอตนได้  เธอคงติดการถูกเลตันกอดคอเดินแบบนี้  ติดความชิดใกล้  เวลาเห็นคนอื่นมาใกล้ชิดกับเลตันมากกว่า  มันจึงไม่วายรู้สึกแปลกๆ  เธอไม่เคยเอาหน้าไปใกล้เลตันแบบที่แองจีทำเลย  ไม่เคยโอบกอดรอบคอ  ไม่เคยถูกยกเข้าเอวแบบนั้น

และไม่เคยถูกเลตันลูบไล้ขา...

"คิดอะไรอยู่น่ะ  หน้าแดงเชียว  หรือเป็นไข้"  เลตันถามงงๆ  ใช้มืออีกข้างแตะหน้าผากคนตัวเล็ก  แต่เม็กปัดมันออก  ทำหน้าตึงใส่เธอซะงั้น

"ทำไมท่ามันถึงเนื้อถึงตัวแบบนั้น"  เม็กเอ่ยออกไปจนได้  ถ้าไม่พูดเธอคงจะอกแตกตายแน่  เลตันเกาหัวตัวเองเก้อๆ  ท่าทางลำบากใจ

"แนวคิวบาน่ะ  มันจะยั่วยวนนิดๆ  ไม่เหมือนบราซิล"

"อ๋อ  งั้นเหรอ" 

"อืม"  เลตันตอบไม่เต็มเสียง  ยู่คิ้วเข้าหากันเมื่อเห็นเม็กยังค้อนเธอ

"ไม่อยากให้ฉันมาดูเพราะแบบนี้หรือเปล่า"

"ก็ทำนองนั้น  เธอคงจะหวงแองจีใช่ไหมล่ะ"

"เปล่า!"  เม็กเผลอเสียงดัง  เลตันมองเธองงๆ  "ช่างเหอะ  ฉันได้สบู่มาอีกแล้วละ"

"สบู่อะไร"

"สบู่อโรมา  แบรนด์แพงด้วย"

เลตันตาโต  "ลงทุนแฮะ  สงสัยมาจีบเธอแน่เลย"

"บ้าสิ  จะมาจีบฉันทำไม"

"ก็เธอน่ารัก"

"ไม่ต้องมาแกล้งพูด  เธอชอบเรียกฉันเตี้ยประจำ"  เม็กต่อว่า  ดึงชายเสื้อเลตันให้เดินตามตัวเองมาเร็วๆ  "อาบน้ำเหอะ  อยากกลับบ้านแล้ว"

"หิวแล้วอะดิ"  เลตันล้อเลียน  แล้วโดนศอกแหลมๆ ของคนตัวเล็กกระทุ้งท้องเข้าให้อย่างแรง  เธอยืนจุกตัวงอขณะที่เม็กวิ่งหนีเข้าห้องอาบน้ำไปอย่างรวดเร็วเหมือนกลัวจะโดนเอาคืน

"ยายบื้อเอ๊ย"  เลตันพึมพำและเดินตามหลังเม็กไป



.........................................


อย่าลืมมาติดตามกันนะคะ   :44:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

01 พฤศจิกายน 2019 เวลา 19:06:20
จะเอาเพจ ใครห้ามแย่ง
แสดงความคิดเห็น