web stats

ข่าว

 


Workaholics (แฟนฟิคชั่น) - บทที่ 7 Friends (2)

โพสต์โดย: anhann วันที่: 31 ธันวาคม 2018 เวลา 21:05:16 อ่าน: 199



บทที่ 7 Friends (2)





ยุนอามองคนที่เดินสวนมาอย่างแปลกใจ  ไม่ใช่เพราะคริสตัลไม่ได้ทักเธอ  แต่เพราะอีกฝ่ายก้มหน้าก้มตาถือชามผลไม้สีเหลืองที่คาดว่าจะเป็นมะม่วงสุกและสัปปะรดเดินลิ่วๆ ผ่านไป  ท่าทางรีบร้อนและใจลอยเหมือนคิดอะไรอยู่ตลอดเวลาเหมือนเคย  ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจเดินตามไป

แล้วก็พบความวุ่นวายในสตูดิโอที่เหมือนสนามเด็กเล่นมากกว่าสถานที่สำหรับทำงานของหนุ่มสาวที่ตัวโตขนาดนี้แล้ว

"อ้าว  บอส  มาพอดีเลยค่ะ  ชิมน้ำผักเพื่อสุขภาพไหมคะ"

ยุนอามองน้ำสีเขียวในมือคริสตัลอย่างสยดสยอง  ชักเริ่มไม่แน่ใจว่าจะดีใจดีไหมที่คริสตัลหันมาทักเธอหรือมองเห็นเธอสักที 

"ไม่มีกลิ่นเหม็นเขียวหรอกค่ะ  ลองชิมดูสิ" 

เจ้านายสาวรับแก้วน้ำสีเขียวมาถือไว้ไม่ให้เสียน้ำใจ  แต่ยังไม่คิดจะดื่มมัน  ไม่แน่ใจว่าจะกินหรือทิ้งดี  เธอกวาดตามองรอบๆ สตูดิโอ  ยังไม่ทันจะอ้าปากถาม  คริสตัลก็อธิบายให้ฟัง

"งานใหม่ค่ะ  บอส  เครื่องปั่นน้ำเพื่อสุขภาพ  และเครื่องครัว"

"แล้วจำเป็นต้องทำแบบนี้กันด้วยเหรอ"

"ค่ะ  เพื่อการปลุกปั้นไอเดียค่ะ"  คริสตัลตอบ  ยิ้มแย้ม  แล้วกลับไปทำงานโดยไม่ได้เอ่ยลายุนอาหรือชวนจนคนอยากให้ชวนต้องเดินตามไปเอง

"บอส  ชิมหรือยังครับ  อร่อยนะ  สูตรเจ้าคริสเจ๋งสุดๆ"  สตีเวนคุย  ยกสมู๊ทตี้สีเขียวขึ้นดื่มอย่างเอร็ดอร่อยขณะที่ยุนอายังทำท่าขนลุกไม่หาย 

"มีส่วนผสมอะไรบ้าง"  เธอถาม  ยกแก้วขึ้นพิจารณาสลับกับมองไปบนโต๊ะเอนกประสงค์ที่ตอนนี้ถ้วยชามต่างๆ เกือบจะว่างเปล่าหมดแล้ว

"ผักสีเขียวอะไรสักอย่างนี่แหละครับ  มะม่วงสุก  สัปปะรดแช่แข็ง  น้ำมะพร้าว  แล้วอะไรอีกนะ  น่าจะหมดแล้วละครับ"

"ไม่ต้องใช้น้ำแข็งเหรอ" 

"ไม่ต้องครับ  คริสตัลบอกว่ามะม่วงสุกกับสัปปะรดแช่แข็งก็เท่ากับน้ำแข็งแล้ว  ผมว่าก็จริงนะ  มันเข้มข้นมากเลย  บอสลองชิมดูสิ"  สตีเวนคะยั้นคะยอ  มองแก้วน้ำผักของยุนอาที่ยังไม่พร่องเลยสักนิด  "เอาสิครับ  รับรองจะติดใจ  อยากให้คริสตัลทำให้อีก  ผมว่าจะขออีกแก้วอยู่เนี่ย"

"ฉันไม่ค่อยชอบผักค่ะ"

"แต่มันไม่มีรสผักเลยนะฮะ  บอส"  ปีเตอร์โผล่มาข้างไหล่สตีเวน  กระดกแก้วของตัวเองโชว์ยุนอา  และส่งเสียงครางว่ามันอร่อยสุดๆ ไปเลย

"เพราะรสชาติกับกลิ่นของมะม่วงสุกกับสัปปะรดกลบมันหมดค่ะ  ฉันดูสูตรมาจากยูทูป  ไม่ได้คิดเองหรอก  แต่เคยทำกินที่บ้านแล้ว  ไม่ตาย"

ยุนอาเหลือบมองเจ้าของเสียงที่โผล่มาพูดแป๊บเดียวแล้วก็หายไปพร้อมกับแก้วสีเขียวในมือ

"ขึ้นไปชั้นบนอีกแน่ๆ"  สตีเวนพูดกับปีเตอร์  แล้วพวกเขาก็หัวเราะด้วยกัน  ต่างจากยุนอาที่ขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจ 

ฟายดิ้ง  อลิซอยู่ชั้นบน  และมีคนหนึ่งที่นั่นชอบกินผักมาก

"บอสไม่ดื่มเหรอครับ  งั้นผมขอ --"

แต่ยุนอากระดกมันดื่มรวดเดียวจนหมด  สตีเวนกับปีเตอร์มองเธอตาโตตกใจ  แล้วเธอก็ยัดแก้วเปล่าใส่มือสตีเวนพร้อมกับพูดว่า

"ไม่เห็นอร่อยเลย"

แล้วก็สะบัดหน้าจากไป

"บอสเป็นอะไรน่ะฮะ"  ปีเตอร์ถามหน้ามึน  สตีเวนก็เอาแก้วของเจ้านายสาวยัดใส่มือเขาแทน  พลางลูบคางอย่างครุ่นคิด

"ฉันได้กลิ่นตุๆ ว่ะ  ไอ้พีท"

"กลิ่นอะไรฮะ  ไม่มีนะ  ผมไม่ได้กลิ่น  น้ำผักนี่มันอร่อยออก"

"ฉันหมายถึงกลิ่นอื่น  เจ้าเบื้อก"  สตีเวนพูดแล้วหัวเราะอยู่คนเดียว  ปีเตอร์อยากรู้ด้วยคน  แต่พวกเขาทั้งคู่ก็ถูกยูริเรียกให้กลับไปทำงานต่อแล้ว

.................................................

แทยอนดมแก้วสีเขียวในมืออย่างใคร่รู้  และยิ้มกับท่าทางลุ้นระทึกของคนที่อุตส่าห์เอามันมาให้ถึงห้องทำงานเธอ  "คงไม่ท้องเสียนะคะ"

คริสตัลสั่นศีรษะเร็วๆ  "ฉันไม่เอาของเป็นพิษมาให้คุณหรอกค่ะ  คนที่แผนกฉันกินกันทุกคน  ฉันก็กิน  ไม่เห็นเป็นไรเลย  ขนาดเจยังไม่เป็นไร  เขาเป็นพวกท้องอ่อนไหวขนาดหนักเลยนะ"

แทยอนพยักหน้าทึ่งๆ  ก้มลงดูดสมู๊ทตี้ผ่านหลอด  เธอตาโต  ทึ่งกับรสชาติของมัน  "ว้าว  คุณเอาสูตรมาจากไหน  คริสตัล"

"ในยูทูปค่ะ"  คริสตัลตอบอย่างมั่นใจ  "เป็นสูตรหลอกเด็กให้กินผัก  ยังมีอีกหลายเมนูเลยนะคะ  แบบเป็นอาหารก็มี  ถ้าคุณสนใจ  ฉันจะจดช่องให้เอาไปลองดู"

"ก็น่าลองเหมือนกันค่ะ  แต่ถ้ามีคนทำให้กินน่าจะดีกว่า"  แทยอนตอบ  อมยิ้มเมื่อคริสตัลยิ้มเขินๆ  --  น่ารักจัง  --  อยากจะแกล้งต่อก็สงสารเด็กมัน  "แล้วอันนี้คืองานเหรอคะ"

"งานค่ะ  แต่ไม่ใช่โฆษณาน้ำปั่นนะ  ขายเครื่องปั่นกับเครื่องครัว"

"แล้วต้องทำแบบนี้ด้วยเหรอ"

"กระตุ้นให้ตื่นตัวค่ะ"

"โอ้  แล้วได้ผลไหมคะ"

คริสตัลพยักหน้าหงึกๆ  "แต่ตอนนี้ฉันกำลังอยากได้นางแบบอยู่ค่ะ  คุณว่าโฆษณาแบบนี้จะใช้ผู้หญิงหรือผู้ชายดี  หรือเป็นคู่รัก"

"อืม  ก็เลือกยากเหมือนกันนะคะ  แล้วเจ้านายคุณว่าไงล่ะ"

"ยังไม่ได้ถามค่ะ  เราต้องคิดคอนเซ็ปต์ให้ได้ก่อน  ทำสตอรี่บอร์ด  แล้วค่อยเอาไปเสนอบอสค่ะ  ถ้าบอสชอบก็ลงมือถ่ายได้เลย  ส่วนใหญ่เราก็จะทำไปหลายๆ อัน  ให้เธอเลือกค่ะ"

แทยอนฮัมรับ  ดูดสมู๊ทตี้ผักอย่างชอบใจ

"สนใจจะไปเป็นนางแบบให้ฉันไหมคะ"  คริสตัลพูด  แล้วเอื้อมมือไปลูบหลังคนตัวเล็กที่สำลักน้ำ  พร้อมกับดึงทิชชูที่มองไปเจอให้ด้วย

"ใจเย็นค่ะ  ตกใจเหรอ" 

"ตกใจสิคะ"  แทยอนดุ  "คุณนี่ชอบพูดเล่นตลอดเลยหรือไง"

"ไม่ได้เล่นนะคะ  พูดจริง  ลองไปแคสดูหน่อยไหม  คุณทำให้น้ำนี่มันน่าอร่อยขึ้นมาเลย  แทยอน"

"เพราะมันอร่อยจริงต่างหาก  ฉันไม่ได้แกล้งทำ" 

"นั่นแหละค่ะ  มันเลยทั้งสมจริงและน่ามอง  ดีกว่าพวกนักแสดงหรือไอดอลเสียอีก  และคุณก็หน้าตาน่ารักด้วย"  คริสตัลพูดตรงๆ  แต่คนฟังกลับหน้าแดงไปแล้ว  "นะคะ  คุณแท  ลองดูหน่อย  คุณจะไม่ต้องเล่นคนเดียวหรอกค่ะ  ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะใช้คอนเซ็ปต์คู่รักทำอาหารเช้าด้วยกัน"

"โอย  นั่นยิ่งแย่ไปใหญ่เลย"  แทยอนครวญคราง  "ฉันขอบคุณนะ  แต่หาคนอื่นดีกว่าค่ะ  ฉันไม่ถนัดแสดงอะไรหรอก  ให้มืออาชีพเขาเถอะ"

"ทำไมเธอถึงชอบทำแบบนี้อยู่เรื่อยนะ  แทยอน"  ทิฟฟานี่แทรก  ยืนฟังแทยอนกับคริสตัลคุยกันมาได้พักหนึ่งแล้ว

"อย่ายุ่งน่า  ฟานี่"

"คุณทิฟฟานี่ช่วยพูดหน่อยสิคะ"

"อย่าไปคุยกับหล่อน  คริสตัล" 

"ทำไมยะ  แทแท  เธอกลัวฉันจะแย่งน้องคริสเหรอ" 

"อย่าพูดอะไรไร้สาระ"  แทยอนขู่ฟ่อ  หันไปหาคริสตัล  "ขอบคุณสำหรับสมู๊ทตี้นะคะ  คริส  แต่ตอนนี้ฉันจะทำงานแล้วละ"

"เอ่อค่ะ  งั้นฉันก็ขอตัวเหมือนกัน"

"ฉันไปส่งค่ะ  คริส"  ทิฟฟานี่อาสา  ฉวยแก้วน้ำผักมาจากมือเพื่อน  และดึงแขนคริสตัลให้เดินออกไปด้วยกัน  "อ้อ  แท  บอกมาร์กด้วยนะว่าไม่ต้องรอฉัน  อีกนานฉันถึงจะขึ้นมา"

แทยอนขมวดคิ้วให้ทิฟฟานี่  แต่ต้องยิ้มให้คริสตัลที่หันมามอง

"แล้วเจอกันนะคะ"  คริสตัลพูด  โบกไม้โบกมือให้  แทยอนโบกตาม  มันรู้สึกดีจริงๆ ที่มีคนดีๆ มาเป็นเพื่อนกันแบบนี้

ว่าแต่...แค่เพื่อนเท่านั้นเหรอ

"น้องสาวดีไซเนอร์จองใช่ไหม  น่ารักดีเนอะ  ไม่เหมือนพี่สาวเลย"

แทยอนเงยหน้ามองเพื่อนร่วมงาน  รู้สึกเห็นด้วยกับหล่อนทันที

ขณะเดียวกันที่บริษัทเจแอนด์เค  เจสสิก้าเกือบจามใส่หน้าลูกค้า  ดีที่ยังไหวตัวทันวิ่งออกมาจากห้องประชุมก่อน

"ใครมันนินทาฉัน  อย่าให้รู้เชียว"  เธอทำท่าเคียดแค้น  แต่ต่อมาก็ยิ้มอย่างภูมิใจในตัวเอง  เพราะคิดซะว่ามีคนพูดถึงดีกว่าไม่มี 

แปลว่าเราดังพอสมควรละนะ

...........................................

แทยอนนั่งตัวเกร็งอยู่ในรถเบนซ์คันหรูมีคนขับ  พลางวางแผนจะส่งรถคันเก่งเข้าโรงรถถาวรไม่เอาออกมาขับอีกต่อไปแล้ว  เพราะมันแท้ๆ  วันนี้เธอจึงต้องมานั่งรถคันนี้อีก  มันช่างขัดกับสภาพมอมแมมเหมือนเด็กกะโปโลของเธอเหลือเกิน 

"เช็ดซะ  แก้มเธอเปื้อนน้ำมัน"  ยุนอาพูด  ส่งผ้าเช็ดหน้าให้คนนั่งข้างๆ ที่เอ่ยขอบคุณโดยไม่มองหน้ากัน  เธอขมวดคิ้วมองแทยอนแล้วก็ต้องดึงผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดให้เอง  และเอ่ยขัดคนตัวเล็กทำท่าจะโวยวาย  "เธอเช็ดไม่ถูกเลยสักนิดเดียว  ทำอะไรเป็นเด็กๆ ไปได้"

"ฉันไม่ได้ขอให้คุณรับฉันขึ้นรถมาด้วยนะคะ  เจ้านาย"

"เธอเคยบอกว่าฉันไม่ใช่เจ้านายเธอ"

แทยอนกัดปากตัวเอง  ปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่เคยพูดแบบนั้น  เธอไม่ได้รับคำสั่งยุนอา  เจ้านายของเธอคือซอฮยอนที่ดูแลฟายดิ้ง  อลิซ  ไม่ใช่ยุนอาที่อยู่ไรท์  พับลิเคชั่น  แต่จริงๆ ทั้งสองบริษัทก็อยู่ในเครือไรท์ คอร์ปนั่นแหละ 

"โอเค  เราจะไม่พูดเรื่องนี้กันอีก"

"คุณจะเอายังไงกับฉัน  ยุนอา  ไหนคุณบอกให้เราห่างๆ กัน  หรือนี่จะเกี่ยวกับคริสตัล"

ยุนอาจ้องตาผู้หญิงที่ตอนนี้สวมใส่ชุดไม่เหมาะกับความหรูของรถของเธอเลยสักนิดเดียว  แต่เธอเคยชอบดวงตาเหมือนแมวคู่นี้นะ

แค่เคยอย่างนั้นเหรอ?

"คุณจะไม่คิดปล่อยเขาให้ไปเจออะไรดีๆ บ้างหรือไง  เขายังเด็กนะ"

"อะไรดีๆ นั่นหมายถึงเธอหรือเปล่า"

แทยอนเม้มปาก  ปัดมือยุนอาที่เช็ดแก้มเธออยู่ออกไป  หันหน้าไปทางอื่นที่ไม่ใช่หน้าตากวนๆ และรู้ทันของเจ้าของรถ

"ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเขาสักอย่างเดียว  ถ้าเธออยากรู้"  ยุนอาพูด  เก็บผ้าเช็ดหน้าตัวเองเข้ากระเป๋าเบลเซอร์  "ถ้าเขาชอบเธอ  ก็แล้วแต่เขา  ฉันไม่ได้คิดอะไรมาก"

"แล้วรูปแอบถ่ายของเขาในลิ้นชักตู้ข้างเตียงคุณล่ะ  หมายความว่ายังไงคะ  คุณไรท์"  แทยอนย้อน  มองหน้ายุนอาอย่างเหลือเชื่อ  "เพิ่งรู้ว่าคุณเป็นพวกสตอล์กเกอร์  แอบชอบเขางั้นเหรอ  ดูเหมือนเด็กไฮสกูลยังไงไม่รู้นะเนี่ย  จะย้อนวัยเหรอคะ"

"แล้วทำไมเธอถึงสนใจล่ะ  เป็นห่วงเด็ก  หรือว่า..."  ยุนอาพูด  หยุดนิดหน่อยพร้อมกับยิ้มเยาะคนหน้าแดงเพราะร้อนตัว  "...อยากได้เขา"

"แล้วคุณล่ะ"  แทยอนกอดอก  เชิดหน้าถาม  พยายามไม่หงอให้ดูตัวเล็กกว่าเดิม  แต่ยุนอาก็ยังอมยิ้มเหมือนขำเธอเสียมากมาย  "ที่ให้ฉันนั่งมาด้วย  เพราะจะห้ามไม่ให้ฉันยุ่งกับเขาใช่ไหมล่ะ"

"สมู๊ทตี้ผักวันนี้อร่อยไหม"  ยุนอาเปลี่ยนเรื่องพูดหน้าตาเฉย 

"อร่อยมากค่ะ"  แทยอนตอบ  "แต่คงเพราะคนเอามาให้ด้วยแหละ"

"นั่นสิ  ไม่งั้นฉันคงกินไม่ลงเหมือนกัน"  ยุนอาพูด  สีหน้าจริงจังขึ้นโดยฉับพลัน  "คริสตัลส่งสตอรี่บอร์ดงานเครื่องปั่นน้ำผลไม้มาเมื่อกี้  ถ้ายังไงก็ช่วยให้ความร่วมมือกับเขาด้วยนะคะ"

"คุณหมายความว่าไง"  แทยอนถาม  พอนึกได้แล้วก็ส่ายหน้าไปมาอย่างไม่อยากเชื่อ  "คุณจะให้ฉันไปแคสติ้งเหรอ  จะบ้าหรือไง"

"ฝ่ายชายเป็นไอดอลเกาหลีที่กำลังดังอยู่ตอนนี้  คิดว่าเธอคงชอบ  เธอชอบหน้าตาแบบนั้นอยู่แล้ว  แต่โทษทีนะ  ฉันจำชื่อเขาไม่ได้แล้ว  เอาไว้ถามคริสตัลพรุ่งนี้ละกัน"

"นี่คุณ  จะทำอะไรก็ถามความเห็นฉันบ้างสิ  ฉันก็มีงานฉันที่ต้องทำเหมือนกันนะคะ"

"เธอไม่ได้เขียนคอลัมน์ทั้งวัน  และฉันสามารถพูดกับซอฮยอนได้  ให้เธอลางานเป็นพิเศษ  เธอจะไม่ต้องทำงานฟรีๆ แน่นอน  รับรองว่าได้เงินเยอะกว่าเธอเขียนงานทั้งเดือนซะอีก  เว้นแต่ว่าเธอจะแคสไม่ผ่าน"

"สรุปว่าคุณบังคับฉันใช่ไหม"

"ไม่ค่ะ  เขาเรียกขอความร่วมมือ"  ยุนอาพูดหน้าซื่อ  "เอาเป็นว่า  พรุ่งนี้เธอลงมาแผนกครีเอทีฟละกัน  พวกเขาจะแนะนำเธอเองว่าจะต้องทำอะไรบ้าง"

แทยอนกลอกตา  อยากเถียงแต่เถียงไม่ออก  ยุนอาพูดหมดแล้ว

"งานล้วนๆ  ไม่มีเรื่องส่วนตัว" 

"ค่ะ  ทราบแล้ว"  คนตัวเล็กประชด  มองออกไปนอกหน้าต่างรถ  และพยักหน้ารับเมื่อยุนอาชวนให้กินข้าวเย็นด้วยทั้งที่ไม่ได้ฟัง


........................

ส่งท้ายปีเก่า  สวัสดีปีใหม่ค่ะ  มีความสุขกันถ้วนหน้านะคะ  :02: :21: :44:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

01 มกราคม 2019 เวลา 10:12:31
จองเจ เรื่องนี้นางออกแนวหลงตัวเองอยู่นะ รึว่าเป็นคนคิดบวก 555
แสดงความคิดเห็น